Straatkinderen Rio
in een boekje
'Vrouwen kiezen
meer inhoudelijk'
Gemeente 'vergeet' miljoen
voor accommodaties
Morgen presentatie in Venrayse bibliotheek
Wethouder Marlies de Loo:
m
x OOK/
Weet U,
/at er gebeurt
PEEL EN MAAS
FRANS LEMMERS
Ingezonden
peel en maas
Donderdag 14 oktober - Pagina 5
Bené Poels (45) uit Meerlo en Gé
Hirdes (43) uit Venray, van beroep
respectievelijk journalist en foto
graaf, vertrekken over een
maandje voor een reis van drie
weken naar Brazilië. Ze bezoeken
er onder meer de sloppenwijken
van Rio de Janeiro en Divinolan-
dia. Morgen, vrijdag 15 oktober,
presenteren Poels en Hirdes een
boekje getiteld 'Over toekomst
gesproken'. Het boek is een voort
vloeisel uit de eerste reis van het
duo naar de zwerfkinderen van
Rio.
In november 1991 bezochten Re-
né en Gé voor het eerst Brazilië. In
het kader van de Noordlimburgse
Vastenaktie, die dat jaar gericht was
op de treurige leefomstandigheden
van de oorspronkelijke bewoners
van het Amazonegebied. René Poels
werkt al een aantal jaren voor de
landelijke vastenaktie en maakte
daarvoor eerder reizen naar Afri
kaanse landen. In Brazilië brachten
de schrijver en fotograaf een bezoek
aan de Indianen-advocaat Claude-
mir, die later ook een tegenbezoek
aan Europa heeft gebracht.
Tijdens hun verblijf kwamen de
Noordlimburgers ook in kontakt
met de Brabants/Limburgse Karme
liet Martin Cox. Deze pragmatische
pater heeft zich het lot aangetrok
ken van de 30.000 zwerfkinderen
die de sloppenwijken van de miljoe
nenstad Rio de Janeiro bevolken.
Tterug in Nederland maakten ze
nuttig gebruik van hun kennis van
de media met als gevolg dat hun
schrijnende rapport niet onopge
merkt bleef. Sinds die tijd is met
name René Poels een keer of twee
in de week onderweg met een
videoband of dia's om op scholen
en voor uiteenlopende groepen te
vertellen over hun ervaringen met
straatkinderen, ex-straatkinderen.
straathoekwerkers en andere hulp
verleners. 'Er is behoorlijk wat los
gekomen', vertelt René Poels.
'Allerlei verenigingen, gemeen
schappen. scholen en bedrijven
willen graag helpen, maar dan zo
concreet mogelijk. We hebben ge
merkt dat bijvoorbeeld op scholen
regelmatig spreekbeurten en pro-
jekten gehouden worden over het
onderwerp. Maar in de bibliotheek
was er tot nu toe bijna niets te vin
den over de straatkinderen. Dat was
de reden voor het boelye. Het was
in eerste instantie niet onze bedoe
ling om het boekje uit te brengen;
Gé heeft bij wijze van spreken z'n
laatste foto's moeten gebruiken
voor de illustraties'.
De vraag naar concrete projekten
is aanleiding voor deze reis. Het duo
wil zoveel mogelijk zaken in beeld
brengen, zodat ze in Nederland een
aantal series over verschillende
projekten kunnen samenstellen.
Op verzoek van de stichting Divino-
landia en de gemeente Venray bren
gen René en Gé ook een bezoek aan
het gemeentelijke ontwikkelings-
projekt Doel van dit bezoek is om
aktueel beeldmateriaal en andere
informatie te vergaren, die in Ven
ray weer gebruikt kan worden voor
voorlichting en publiciteit. 'Het
weekend Divinolandia is er eigen
lijk een beetje tussengevoegd', al
dus René Poels. 'De tickets waarop
de binnenlandse vluchten ook
staan aangegeven, lagen al klaar'.
OVERWOEKEREN
Hoofddoel van de reis zijn even
wel de favelas van Rio de Janeiro.
Die krottenwijken - zo'n twee- tot
driehonderd, afhankelijk van dege
ne die telt en de gehanteerde defini
tie - liggen als een ring rondom het
centrum, waar de toeristen en de
zakenmensen vertoeven. De laatste
jaren zijn in kranten en op tv I over de duizenden kinderen, die er I en prostitutie en die lijm snuiven
steeds vaker berichten verschenen op straat leven van diefstal, bedelen om hun ellende te vergeten.
Poels en Hirdes maakten in 1991
aan den lijve kennis met de krot
tenwijken van Rio. Daardoor kun
nen ze enerzijds spreken uit
ervaring, anderzijds de beelden die
in de media worden geschetst nu
anceren. Gé Hirdes: 'Het beeld dat
alle straatkinderen lijm snuiven
klopt niet. Als je niet weet waar je
kijken moet. zie je er geen. Als ik
dergelijke documentaires zie, ver
moed ik dal ze voor de camera's zyn
gehaald, waarschijnlijk tegen beta
ling'. Ook het beeld van de sloppen
wijken is ryker geschakeerd dan de
televisie Iaat zien. 'Je moet je zo'n
wijk voorstellen ter grootte van een
flink dorp. De woningen zyn soms
van steen, soms van hout, soms van
zinken plaat. Er zyn echt illegale
wyken by, anderen zyn door het
stadsbestuur eigenlyk gelegali
seerd en bijvoorbeeld aangesloten
op lichtnet en waterleiding', verdui
delijkt Pöels. Op één van de foto's in
het boelye wemelt het inderdaad
van de radio- en tv-antennes...
Daarmee wil het duo de proble
men allerminst bagatelliseren. 'Rio
is een mooie facade met daarom
heen krotten', zegt de fotograaf. 'Het
probleem van de straatkinderen be
gint zo langzamerhand de hele stad
te overwoekeren. Soms komt een
aantal jeugdbendes op een zondag
middag uit de sloppen naar het
strand van Copacabana, waar het
dan topdrukte is. Met honderden
trekken ze dan bliksemsnel over
het strand, alles roven wat los en
vast ziL De politie kan niets doen
en in een mum van tyd zyn ze weer
verdwenen. Net sprinkhanen', al
dus Poels. Volgens hem kost de
jeugdcriminaliteit de stad Rio per
dag al een mihoen dollar en bly ven
steeds meer toeristen weg Grote
criminelen en drugshandelaren.
die meer en meer de jeugdbendes
kontroleren. varen er wel by.
Gé Hirdes illustreert de ernst van
de situatie aan de tiand van de
praktyk tydens hun eerste bezoek:
'We zyn tijdens ons verblyf vorige
keer alleen en te voet niet vertier
dan 100 meter van ons hotel af
geweest'.
DRUPPEL
De belevenissen van het Noord
limburgse duo staan nu dus be
schreven in het boefje 'Over
toekomst gesproken'. Daarin vertel
len Poels en Hirdes in tien artike-
lenverhalen en 50 zwart-wit foto's
het persoonlijk relaas van een aan
tal straatkinderen, hun ouders en
de huplverleningsorganisatie van
pater Martin Cox. Gemakkelijk lees
baar voor iedereen schetst 'Over
toekomst gesproken' het verhaal
van de druppel op de gloeiende
plaat. Het boelye wordt morgen ge
presenteerd in de Venrayse biblio
theek. Daar is ook een kleine
expositie te zien over de straatkin
deren van Rio. Leerlingen van de
basisschool uit Veulen, die vorig
jaar een groot projekt gewijd heb
ben aan het onderwerp, verzorgen
in een voordracht het persoonlijke
relaas van een zwerfkind uit Rio de
Janeiro.
Het boek is tegen betaling van
ƒ15,- (plus portokosten) verkrijg
baar by de stichting Sint Martinus.
Reeksenakker 17. 5752 AH in Deur-
ne en ligt in de diverse boekhan
dels. Bovendien kunnen belang
stellenden het voortaan lenen in de
bibliotheken van ons land. 'Over
toekomst gesproken' is uitgegeven
door het Provincialaat Nederlandse
Karmelieten in Almelo. Het ISBN-
nummer is 90-800171-5-9.
In het kader van de serie
'Vrouwen kiezen in de politiek'
verschijnen in Peel en Maas de
komende maanden gesprekken
met Venrayse vrouwen die ak-
tief zijn in de plaatselijke poli
tiek. Enkele weken geleden
opende mevrouw Paula Rutten-
Tielen de serie. Een politica die
inmiddels is teruggetreden na
een lange carrière. Paula Rut
ten was raadslid en wethouder
in de tijd dat politiek voor de
meesten een 'hobby* was en
voor enkelen hoogstens een bij
baantje. Deze week een vrouw
die middenin haar loopbaan zit.
Raadslid van '82 tot '86 en
sinds zeven jaar full-time we
thouder van de gemeente Ven
ray. Voor Marlies de Loo is
politiek dan ook een vak. Met
haar sprak de redaktie van Peel
en Maas over milieu, carrière,
haar veranderde -inzichten en
uiteraard crVer (de vrouw in) de
politiek en de maatschappij.
Wethouder van milieu en maat
schappelijke zaken. De laatste por
tefeuille lijkt meer in de lyn van
Marlies de Loo te liggen dan de eer
ste. 'Mijn eerste liefde ligt by men
sen en de relaties tussen mensen'.
Ze studeerde rechten in Nijmegen
en studeerde af met de specialisatie
kinderrecht. 'Ik wilde iets gaan
doen bij de kinderpolitie of de re
classering'. Een politieke carrière
was nooit het vooropgestelde doel,
hoewel ze van huis uit de politiek
wel volgde. 'Maar meer uit maat
schappelijk oogpunt, hoe kleuren
mensen de samenleving in?' Hoe
die interesse politiek gericht werd,
kan ze zich eigenlijk niet herinne
ren. Toen ze trouwde en er kinde
ren kwamen bleef ze thuis. Uit
overtuiging, maar met het voorne
men om iets buitenshuis te gaan
doen als de kinderen gieter waren.
Die traditionele benadering heeft
ze inmiddels achter zich gelaten.
Tben dacht ik nog dat kinderen
perse de eerste jaren hun moeder
nodig hebben. Nu weet ik uit erva
ring dat dat niet zo absoluut is. Mijn
ervaring is dat ze een beetje regel
maat en houvast nodig hebben. Of
ze dat krijgen van vader, moeder of
iemand anders, maakt niet zo veel
uit Niet zo kort op je kinderen
zitten heeft ook voordelen. M n kin
deren zeggen dat ik niet zo'n 'tuttel
moeder' ben'.
Marlies de Loo zette haar eerste
stappen in het openbare leven via
baantjes die pasten in het stramien
van de moderne getrouwde vrouw
die er iets by doet: Voorzitter van
het bestuur van de Gezinszorg,
voorzitter van het bibliotheek-
bestuur. Maatschappelijke zaken
kortom, die in 1978 leidden tot het
lidmaatschap van de gemeentelijke
commissie met die naam. Voor de
fraktie Samen we r Icing, want het
CDA bestond in de lokale politiek
nog niet. Het leven van Marlies de
Loo ging zich meer en meer bui
tenshuis afspelen. In 1982, toen lo
kaal de lysten Kerkdorpen en
Samenwerking samensmolten tot
het CDA, kwam de juriste voor de
christendemocraten in de gemeen
teraad. Nog eens vier jaar later volg
de het wethouderschap.
BURGEMEESTER
Onbetaalde bestuursfunkties,
commissielid, liet 'echte' politie
ke raadswerk en tenslotte wet
houder. Een loopbaan uit het
boelye. Toen Marlies in 1986 aan
trad als derde vrouwelijke wet
houder van Venray werd in de
Wandelgangen dan ook gezegd
dat de wetliouderspost in Venray
yoor haar slechts een stap zou zijn
in haar politieke carrière. 'Die
wordt over een paar jaar wel er
gens burgemeester', was de ver-
Wachting van menigeen. Intussen
is het 1993 en is De Loo nog
steeds geen burgemeester. Zit
baar carrière op een dood spoor?
Marlies de Loo verbaast zich
over de vraag en het daaraan
voorafgaande beeld. 'Mensen vor
men zich een beeld op grond van
beperkte informatie. Ik heb daar
wel eens moeite mee. Ik heb nooit
voor iets gekozen omdat het een
stap op weg is naar iets anders. Ik
kies voor iets vanwege de inhoud
en ik hoop dat ik dat de afgelopen
jaren heb bewezen. Dat betekent
niet dat ik altijd hier zal blijven,
maar als het aan mij ligt voorlo
pig nog wel'.
KEUZE
Sinds het begin van haar twee
de ambtstermijn is Marlies de Loo
naast portefeuillehouder maat
schappelijke zaken ook de Ven
rayse milieuwethouder. Hoewel
van huis uit de belangstelling ligt
bij mens en maatschappy noemt
ze milieu geen tweede keus. 'Keus
is niet het goede woord. Het was
een kwestie van portefeuillever
deling', zegt ze en schetst de poli
tieke en bestuurlyke situatie in
Venray anno 1990. Met haar vier
jaar ervaring was Marlies wel de
meest ervaren wethouder: Henk
Willeins was net als burgemeester
naar Wouw vertrokken, Jo van
Oers was ernstig ziek en Wixn
Claessens was niet meer herkies
baar. Marlies de Loo iiad in haar
eerste periode als wethouder op
de afdeling Sociale Zaken een pit
tige reorganisatie tot een goed
einde gebracht en het CDA wilde
graag de portefeuille milieu.
De drie achterliggende jaren 'op
milieu' heeft ze dan ook niet de
indruk gewekt als zou de wethou
der liever een andere portefeuille
beheren. Integendeel, Marlies de
Loo staat bekend om haar inzet en
betrokkenheid. 'Ik heb de keuze
gemaakt en daar moet ik voor
staan. Wat ik doe, doe ik serieus',
zegt ze stellig.
ROLVERDELING
Then Marlies de Loo, destijds nog
Hoppenreijs-De Loo, in 1982 in de
gemeenteraad kwam was ze één van
de weinige vrouwen. En dat is
eigenlyk nog steeds zo, reden voor
de aktie Waaraan ze derhalve graag
meewerkt. Het gering aantal vrou
wen in de politiek heeft volgens
Marlies juist te maken met de auto
matische rolverdeling tussen man
en vrouw. Dat verschijnsel noemt
ze - na lang nadenken - de kern van
het probleem. 'De verdeling dat
mannen buitenshuis en vrouwen
binnenshuis werken. Zo lang dat
maatsehappelyk gebruikelyk en
geaccepteerd is blyven vrouwen in
de minderheid in het openbare le
ven'. Er omheen zweven denkbeel
den als 'mannen moeten sterk en
vrouwen aardig zijn', maar dat is
niet de kern. Emancipatie, in het
verlengde daarvan, is volgens De
Loo dan ook het streven naar een
gelijkwaardige rolverdeling. Of we
die staat van gelijkwaardigheid ooit
bereiken vraagt ze zich serieus af.
Het streven is momenteel breed
geaccepteerd, maar die houding
omzetten in gedrag, dat is andere
koek. 'Concreet zyn we in de fase
dat werkende vrouwen wel zyn
geaccepteerd, maar dat het in de
praktyk alleen een dubbele be
lasting betekent, want het huishou
den blyft haar taak'.
Het recht op werken noemt Mar
lies de Loo maar een stulye emanci
patie. 'Als je die rolverdeling niet zo
wil regelen dat er automatisch op
alle vlakken sprake is van gelijk
waardigheid, blyft emancipatie be
perkt tot wanneer de arbeidmarkt
daarom vraagt. En dat is voor de
vrouw helemaal geen vooruitgang.
Het is eigenlijk een behoorlyk
slaafse verhouding'.
INHOUDELIJK
Met vragen wat nou de waarde is
van meer vrouwen in de politiek,
met andere woorden wat er veran
dert als er meer vrouwelyke volks
vertegenwoordigers en bestuurders
komen, houdt Marlies de Loo zich
eigenlijk maar zydelings bezig. Ze
benadert de kwestie heel pragma
tisch: (meer dan) de helft van de we
reldbevolking bestaat ilff'ffouwen,
dus ïnocten die ook vertegenwoor
digd zyn. Hoe ze dat gnvullen is
minder van belang.
Een verschil tussen mannen en
vrouwen in de politiek kan De Loo
dan ook pas aangeven na lang afwe
gen. In politiek jargon begint ze:
'Als ik een lyn mag wegzetten denk
ik dat vrouwen minder snel de
oren laten hangen naar het politie
ke spel dan mannen. Misschien
omdat vrouwen meer redeneren
vanuit de inhoud van een probleem
dan vanuit de haalbaarheid van een
oplossing. En nu houd ik op, want
anders word ik ongenuanceerd'.
Om er even later toch op terug te
komen, wanneer ze zegt dat man
nen vaak tevoren al gaan inschat
ten wat er allemaal op hen af kan
komen, wanneer ze een bepaald
voorstel doen of standpunt inne
men. Een vorm van zelf-censuur
eigenlijk. 'Dat betekent niet dat ik
geen compromissen sluit. Maar dan
op basis van argumenten. Ik ga niet
tevoren aan iets zitten sleutelen
omdat ik verwacht dat de politiek
dat beter uitkomt'.
voor uW"
A
KETTING-
A
FÓflMyÜEREN
drukkerij
van den
piiunckhof bv
^rotestraat 68 venrky
0
tel. 04780-82727
Koeien aan de wandel
Zaterdagmorgen om half acht
moest de politie in aktie komen
voor het vangen en weer in een wei
de plaatsen van achttien koeien die
op de Overloonseweg liepen. Het
lukte de politie ook deze keer de
koeien byeen te dryven voordat er
ongelukken waren gebeurd. De vee
houder kreeg van de politie te ho
ren dat hy ervoor moest zorgen dat
zijn koeien in een wei moeten staan
waar voldoende gras aawezig is. Dat
was in die wei niet het geval. Hoe de
koeien uit de weide zyn kunnen ko
men, kon niet worden vastgesteld.
Inbraak tijdens korte
afwezigheid
Terwyl de bewoners maandag
morgen ongeveer een kwartier af
wezig waren werd in hun woning
aan de Zeilbergseweg ingebroken.
Tbegang werd verkregen door met
een schroevendraaier een raam aan
de achterzyde te forceren. Alle la
den en kasten waren doorzocht. Er
werd een bedrag van ongeveer 200
gulden ontvreemd. De politie ver
moedt dat de dader op de loer moet
hebben gelegen, gezien de korte
tyd van de inbraak.
De gemeente Venray heeft in
1992 'vergeten' 970.000 gulden uit
te geven voor het plegen van achter
stallig onderhoud aan accommoda
ties. Door de grote drukte op de
diverse afdelingen in dat jaar, werd
dit onderhoud vergeten, mede ook
omdat er niemand specifiek was
aangewezen om dit onderhoud te
coördineren. De werkzaamheden
zullen nu in 1994 worden uitge
voerd.
ARTIKEL 12
De gemeente Venray ontvangt
jaarlijks enkele miljoenen guldens
vt&l nét Rijk in lier toiler van dé
ArtilfêM.2 status. Öèn van de posten
waarvoor geld wordt ontvangen is
het uitvoeren van achterstallig on
derhoud aan accommodaties. Voor
1992 bedroeg dat bedrag ƒ970.000,-.
1992 Was voor de gemeente ech
ter een bijzonder druk jaar. De pre
sentatie van de Buck-nota, waarmee
naar de burger werd gegaan, de
Diefstal portemonnee
Uit een garderobe van het jeugd
huis aan de Beukenlaan werd ten
nadele van een 50-jarige inwoner
een portemonnee met ƒ150,- uit
zijn jas ontvreemd.
plannen rondom vliegbasis De Feel,
de reorganisatie van het gemeente
huis en het grote wegenonderhoud,
zyn enkele van die zaken, die het
achterstallig onderhoud van ac
commodaties naar de achtergrond
drukten. Het geld bleef dus op de
bank staan en werd pas enige tyd
geleden 'ontdekt'.
Wethouder Truyen erkent dat
men eerder had moeten signaleren
dat dit geld. nog niet was uitgege
ven. Zeker omdat het geoormerkt
geld is, dat alleen maar aan het uit
voeren van achterstallig onderhoud
mag worden uitgegeven.
De gemeente heeft overigens
geen financieel nadeel ondervon
den van dit voorval. Sterker nog.
het niet uitgegeven geld heeft al
leen maar rente opgeleverd.
Traditioneel staat gedurende de maand oktober bij Frans Lem
mers Woninginrichting te Venray het gehele bedrijf in het teken
van OKTOBER - WOONMAAND. Nu de vakantie reeds lang ver
vlogen is en de herfst begonnen, zoeken we allemaal sfeer en ge
zelligheid weer binnenshuis.
In juni stond de showroom in het teken van 'Kunst-Kunstig in de
woninginrichting', nu echter wordt vooral het toepassen en ge
bruiken van natuurlijke materialen gepresenteerd.
Genoemd mogen worden bijvoorbeeld de katoenen dekbedover
trekken van Boras Cotton, welke volgens een zeer natuur- en mi
lieuvriendelijk procédé gemaakt worden. Ze zijn er in naturel
ondergrond met een pastelkleurig motief, in fraaie ruitjes en ook
in romantische bloemetjes (momenteel met extra lage Boras-aktie
prijzen).
Van drukkerij De Kabels te Amsterdam komen handbedrukte stof
fen, eveneens gemaakt van puur natuurlijke materialen zoals lin
nen, katoen en satijn. Het bedrukken met de hand geschiedt
heden ten dage nog steeds volgens de aloude technieken met
gebruik van de daarbij horende grondstoffen. Alle aangewende
verfstoffen zijn volledig natuurlijk en milieuvriendelijk.
Helemaal terug van weggeweest zijn de tapijten van cocos, sisal
en zeegras. Stoere vloerbedekkers waar u met plezier op loopt.
Geweven romantische vloerbedekking waar u jaren sfeervol op
woont. U heeft keuze uit meer dan 30 verschillende uitvoeringen.
Van klassiek tot modern verschillend in zowel weeftechmek als
kleur. Deze tapijten pletten niet en door hun handweefstruktuur
met luchtige garenbindingen vormen zij een goede warmte-
isolatie. Door het materiaal rondom af te werken met een simpele
juteband of een exclusieve gobelinrand kunt u de cocos en sisal
ook gebruiken als fraai karpet. Denk in deze ook aan de bekende
Terschellinger touwmatten.
Als simpel te onderhouden vloerbedekking koestert Frans Lem
mers de linoleum van Forbo Krommenie. Linoleum wordt ook ver
vaardigd van natuurlijke grondstoffen: lijnolie wordt, onder
toevoeging van natuurlijke harsen, geoxydeerd en vermengd met
vulstoffen en pigmenten en vervolgens gekalanderd op een jute
weefsel. Linoleum is bijzonder duurzaam en slijtvast: vloeren van
30 jaar en ouder zijn geen uitzondering. Het wordt geleverd in
een breed skala van kleuren en kleurnuances. Daarnaast kan li
noleum in elk gewenst patroon, motief of ontwerp worden ver
werkt. De mogelijkheden zijn eindeloos. Het Frans Lemmers team
zorgt voor de nodige ambachtelijke en vakkundige verwerking.
Natuurlijke materialen in de woninginrichting bij Frans Lemmers
Woninginrichting, Patersstraat 31 te Venray. Voor informatie en ad
vies bent u er altijd welkom.
WONINGINRICHTING
FWERSSTRAAT 31 VENRAY TELEFOON 04780 85552
Geachte redaktie. Hierby een wat
late reaktie op Peel en Maas van 10
sepL '93. Per toeval kreeg ik deze
dagen Peel en Maas in handen
gespeeld en las met groeiende
verbazing een artikel over een zeld
zaam priesieijubileum in Indone
sië van pater Harry van Megen. In
dit artikel staan zoveel onwaarhe
den dat ik het niet kan laten te rea
geren. Wie hier geraadpleegd is is
my onduidelyk, zeker niet diege
nen die er wal vanaf weten. Het was
een kleine moeite geweest even in
Broekhuizen te vragen en niet aan
oude Leunse mensen.
De fam. Van Megen verhuisde in
1927 naar Broekhuizen waarvan de
ouders van de pater afkomstig wa
ren alwaar ze zich als jong stel in
1897 vestigden. Het is dus begrype-
UJk dat de vakanties van pater Vkn
Megen in Broekhuizen werden ge
vierd evenals het 50-jarig priester
feest in 1973 waarby de pater tol
Ridder in de Orde van Orarye Nas
sau werd benoemd. Myn broer, de
genoemde pater Sjaak Heintjes is
niet direkteur van het weeshuis
maar pastoor in de stad Jambang
met als neventaak direkteur van de
Zusters Dochters van IJefde in In
donesië. By hem verbiyft ook hel
genoemde gezelschap tydens de
reis en slechts 'n enkele nacht In
Jakarta. Dit zyn enkele foutjes In
de berichtgeving die me echt stoor
den. Ik heb niks tegen Leunen, ben
er zelfs geboren in de boerdery aan
de Enge Steeg waar Gusse Wie heeft
gewoond. Maar dat in het hele ver
haal Broekhuizen ontbreekt en
waarby pater Harry van Megen al-
tyd als een priester-missionaris
van Leunen en Broekhuizen werd
beschouwd is de reden dat ik even
wilde reageren. Overigens alle
respekt voor het feit dat zoiets de
aandacht heeft gekregen.
Met hoogachting,
H. Reintjes
Broekhuizen
Noot van de redaktie: Onze ver
slaggever had z.v voldoende infor
matie over pater Van Megen. Hij
heeft lutoit t wijfets gehad over en ige
onjuistheden van die gegevens
