Venraynaar na maanden
Cambodja terug
Het geheim van de etalage
op Deurneseweg
Ravage
Groep gehandicapte kinderen weer terug uit Texel
"Je gaat met eenlingen en komt met een groep terug"
Zomerse
taptoe
bevalt
Expositie in
Galerie Altamira
Henk Eberson wil Nederland een woord schenken
Leunense vrouw ernstig gewond
PEEL EN MAAS Dondwdag 8 lull - Pagina 7
STEUN DE
TEGEmmm.
OP HET
ONVERWACHTE.
vergeleken nog 100 jaar achter,
maar een fantastisch land waar in
gewone omstandigheden goed va
kantie gevierd zou kunnen wor
den."
De taptoe op de eerste zondagmid
dag in juli is de organisatie,
muziek- en showkorps St. Petrus
Banden, goed bevallen. Het was uit
eraard even wennen aan de tempe
ratuur en vooral aan het zonlicht in
plaats van de schijnwerpers, maar
over het algemeen ziet St Petrus
Banden terug op een geslaagde ne
gentiende editie van de Taptoe Ven-
ray. Op de foto marcheert het
organiserende korps zelf de Grote
Markt op.
trouwens ook niet Als ze op het
scherm het woordje 'jij' zien, zijn ze
weg. Op een paar dapperen na",
lacht de schrijver.
Woord
Henk Eberson zit ook in de etalage
op verzoek van de stichting Ven ray -
se Kunstkring om hun manifestatie
'93 Geheimen' op die manier een
beetje extra publiciteit te geven.
Eberson is één van de 93 deelne
mende kunstenaars aan de mani
festatie. Zyn bydrage bestaat uit
een nieuw woord, dat hy toevoegt
aan de Nederlandse taal. Welk
woord dat is wil de schrijver niet
verklappen. Wel dat het op een bij
zondere manier gepresenteerd
wordt en dat het is opgestuurd naar
minister-president Ruud Lubbers
met het verzoek het woord te ge
bruiken in de volgende troonrede.
"Het is een woord met een positieve
klank en ik hoop dat het na '93 Ge
heimen' opgenomen wordt in het
dagelyks taalgebruik".
Nu weet alleen Henk Eberson
welk woord tydens '93 Geheimen'
aan onze woordenschat wordt toe
gevoegd. Over negen weken wordt
ook dat geheim onthuld
In Galerie Altamira te Vierlings
beek wordt vanaf 20 juni op de be-
nedenetage van de galerie een
expositie gehouden. Te zien zyn
aquarellen van Elly Collet-Smeets
en sculpturen van Tbos Meulepas-
Martens, Anneke Weerts-Fleuren
en Jac Bus. Op de bovenetage zyn
portretten in pastel van Elly Collet-
Smeets te bezichtigen.
Deze expositie is vanaf 20 Juni tot
12 juli alleen op afspraak te bezoe
ken. Daarna, behalve op afspraak,
ook op de gebruikelyke openings-
tyden, vrijdag, zaterdag en zondag
van 14.00 tot 17.00 uur.
De expositie bl^jfl in Galerie Alta
mira tot 9 augustus a.s.
Zondagmorgen arriveerden op
Schiphol 31 soldaten van het Ne
derlandse detachement van de
Aan- en Afvoertroepen van het
Regiment Vervoer van het ver-
keerscommando uit Teuge. Zy wa
ren temidden van de uit 62
nationaliteiten bestaande Vre
desmacht van de in Cambodja on
der de naam Movement Control
Unit Netherland. Onder die 31
soldaten in alle mogelyke rangen
bevond zich ook de uit Venray af
komstige beroepsmilitair ser
geant I Ruud Siebers.
Sergeant Ruud Siebers was al 14
jaar als beroeps in het Nederlandse
leger en wist dus toen de Neder
landse Regering de verzoeken van
de Verenigde Naties honoreerde dat
er de mogelijkheid bestond dat hy
zou worden uitgezonden.
Op 4 januari van dit jaar was het
inderdaat zover en moest hy af
scheid nemen van z'n vrouw Yvon
ne om te worden ingezet in
Cambodja. Hy kwam met 12 man in
de hoofdstad van Cambodja terecht,
Phnom Penh. De taaie van Ruud's
detachement was het begeleiden
van transporten door het gehele
land tot zelfs over de landsgrenzen
heen. Niet alleen het begeleiden
van transporten behoorde tot hun
taakopdracht, maar ook de trans
porten van vliegtuigen en helicop
ters begeleiden. In Cambodja waar
voor het eerst vrije verkiezingen
werden voorbereid, was ook een
taak weggelegd om degene die de
naleving van de vrye verkiezingen
controleerde, te begeleiden. Jam
mer genoeg bleef de aandacht van
de Nederlandse pers beperkt tot het
detachement van de Mariniers en
was er weinig bekend over de ande
re, dikwijls kleinere eenheden, van
het Nederlandse leger. Er is in die 6
maanden nooit een Nederlandse
generaal op bezoek geweest by het
uit 45 leden bestaande detache
ment van de Aan- en afvoertroepen.
„Onze taak", zo vertelde Ruud Sie
bers ons, „was ook niet zo spectacu
lair als in Joegoslavië of Singapore".
Van enige dreiging van bepaalde
terreurgroepen was in de hoofd
stand Phnom-Penh niets te bespeu
ren. In het noorden van Cambodja
daar moest wel met mogelyke aan
Honderden passanten hebben
afgelopen vrijdag, zaterdag en
maandag met verwondering naar
de etalage van boekhandel Van
den Munckhof gekeken. In plaats
van de gebruikelijke opstelling
van thrillers, reisboeken, tuingid-
sen en kookboeken zat daar een
man. Een grote man achter een
klein tafeltje met voor zich een
beeldscherm, een fles water en
een handdoek. De etalage wordt
verder gevuld met een groot TV-
toestel waarop het publiek kan le
zen wat de man tikt
De man is Henk Immelman Eber
son en hij doet een 'schrijfperfor-
mance', in goed Nederlands een
'schryfvertoning'. Eberson haalt
het proces van denken en schry ven
uit de anonimiteit van een zolder
kamertje en zet het midden in de
wereld, voor zover de Venrayse Gro
testraat aanspraak kan maken op
die aanduiding Niet voor de show,
niet voor de sensatie, maar met een
doel voor ogen. Eberson wil aan
dacht vragen voor een Zuidafri-
kaanse schrijver, die dezelfde naam
draagt als hy, en met wie hy graag
kennis wil maken. De auteur Wes-
sel Ebersohn is echter door het
apartheidsregime in de ban gedaan
en Henk Eberson is er nog steeds
niet in geslaagd hem te lokaliseren.
In de afgelopen jaren heeft de
Zuidlimburgse kunstenaar al meer
dere keren via z'n werk aandacht
gevraagd voor de situatie van Wes-
sel Ebersohn. Dat noemt hy z'n per-
soonlyke bydrage aan de strijd
voor de vrijheid in Zuid-Afrika.
"Het is niets groots, maar ik heb ge
leerd dat je moet doen wat je kan.
Het is gemakkelyk om te zeggen
dat je aan dit soort wereldpolitiek
toch niets kunt veranderen. Dat is
misschien wel zo, daarom probeer
ik alleen de omstandigheden van
die ene man te veranderen", legt hy
uit.
"Wat ik hier doe is m'n eigen vri
je keuze", vervolgt Eberson tydens
een koffiepauze. "Dat kan dus niet
in Zuid-Afrika. Ook wat mensen er
van vinden is ieders vrije keuze
hier. De toeschouwer vindt het
leuk, lean het niks schelen of keurt
het af. Ook dat kan niet overal".
In de etalage schry ft Henk, die
als tussennaam Immelman heeft,
een brief aan naamgenoot Wessel.
Hy verwerkt daarin gedachten en
ervaringen. "Het is geen literatuur,
het gaat meer om het proces". Dat is
hem tot nu toe niet tegengevallen.'
Hy ziet reacties van mensen en ver
schillende toeschouwers zijn
naar binnen gekomen om uitleg te
vragen. Een dame, die een minuut
of twintig had staan kijken, stak by
het vertrek haar duim omhoog.
Tbch let Eberson niet echt op de
mensen. Eventjes heeft hy gepro
beerd om toeschouwers 'naar bin
nen te schryven', om ze in z'n
verhaal op te laten duiken. "Maar
dat was meer een zyiyntje. Ik denk
wel dat ik me later by het terugle
zen gezichten voor de geest kan lia-
len. De mensen willen dat zelf
spieren stelselmatig doet verslap
pen. Naar mate de kinderen ouder
worden kunnen ze steeds minder.
Spierdystrofie is tot op heden onge-
neesly k. Met behulp van fysiothera
pie kan alleen worden geprobeerd
de spieren zo lang mogely k actief te
houden om de bewegingsvryheid
van de patiënt te vergroten. Door er-
felyksonderzoek en het vroegtydig
afbreken van een zwangerschap
groeit het aantal spierdystrofiepa-
tiënten de laatste jaren nauwelyks
nog.
De kinderen die spierdystrofie
hebben vragen om een intensieve
verzorging. De meesten zijn aange
wezen op een rolstoel, op hulp by
wassen, aan- en uitkleden, bij het
naar de wc gaan. Het Tesselhuus is
daarop ingericht. Geen drempels, al
le voorzieningen, behalve de slaap
kamers voor de beleiders, op de
begane grond.
Een kamer doet dienst als 'nachtlo
kaal' want ook 's nachts blyft bege
leiding nodig. De mate waarin
variëert elk jaar. Geert Janssen: "Dit
jaar konden de kinderen nog rede
lijk zelf bewegen, eentje kon zelfs
nog een beetje lopen. Dan hoefje er
's nachts alleen uit om te helpen met
plassen of zoiets. Maar je hebt wel
'ns datje opstaat om een vouwtje in
het laken glad te stryken waar een
kind op ligt. Als je je niet kunt be
wegen kan dat heel lastig zyn".
Jezelf zyn
Geestelijk mankeert er niets aan
mensen met spierdystrofie. "Het
zijn gewone kinderen", zegt Geert
Janssen. "Net als alle andere. Je
hebt rustige kinderen en baty ak
kers. Dit jaar was de groep tussen de
8 en de 13 jaar. Dat betekent een wat
aangepast programma. Vorig jaar
waren ze ouder en gingen we 's
avonds naar de disco. Nu lagen de
meesten om een uur of negen in
De groep op het vliegveld, waar een
rondvlucht op het programma
stond.
bed, zodat de leiding nog wat met el
kaar kan kletsen".
Het vakantieprogramma ziet er dan
ook heel normaal uit. Naar De Koog,
het dorp waarin het Tesselhuus ligt,
een uitstapje naar het zeehonden
centrum EcoMare, duinwandelin
gen, het subtropisch zwembad en
natuurly k naar het strand. "Vooral
het zwembad is een feest. In het wa
ter kunnen de kinderen zich veel
vry er bewegen en dat is te merken.
Na afloop is iedereen bekaf'.
Ook een rondvlucht en een boot
tocht stonden op het programma.
Dit keer was de gamalenboot, die
toeristen mee de zee op neemt, spe
ciaal voor de rolstoelers voorzien
van een hyskraantje, waarmee de
rolstoelen aan boord getild werden.
Een zinvolle investering, want het
Tesselhuus wordt by na het hele jaar
door gebruikt door groepen gehan
dicapten.
Na een week werden de kinderen
en hun begeleiders -van wie er meer
zyn die al meerdere jaren vrywillig
een week vakantie nemen- opge
haald door de chauffeurs van het
taxibedrijf. Van hen heeft Jan de
Bruyni ook al vijf keer de tocht naar
Texel met de busjes gemaakt.
By thuiskomst zyn alle reizigers,
zowel kindereil als begeleiders, een
ervaring rijkeri "Lekker helemaal je
zelf zijn, gewoon spontaan en gezel
lig onder elkaar", omschrijft Geert
Janssen het gevoel. Waarby het af
scheid nemen elke keer weer moei
te kost. Want ondanks de innige
band die in zo'n week vakantie tus
sen de mensen ontstaat, blyft het
daarbij en zien kinderen en begelei
ders elkaar zelden terug.
slagen rekening worden gehou
den."
In februari kreeg Ruud verlof om
even naar huis te komen en kon hy
aan zijn vrouw Yvonne en familie
zijn ervaringen vertellen en enige
zorg wegnemen.
Ruud verklaarde nadrukkelijk
dat hy de levenservaring, die hy in
die 6 maanden Cambodja heeft op
gedaan nooit zou hebben willen
missen. Als er weer een beroep op
hem zou worden gedaan, zou hy
daarop zeker niet afwyzend tegen
over staan, al staat hy niet te drin-
gen. „Cambodja is zeker by ons
Over zijn thuiskomst en vooral de
ontvangst daarover raakte deze ser
geant I niet uitgepraat. Eendrachtig
had de buurt de woning met span
doeken en slingers versierd en het
was een komen en gaan van familie
en buurt om hem met zyn terug
keer te feliciteren. Natuurlyk was
zyn vrouw Yvonne blij dat zy zon
dagmorgen om half zes haar Ruud
in haar armen kon nemen.
Ruud Siebers gaat nu genieten
van een welverdiende vakantie om
dan weer aan te treden by het Regi
ment Vervoer van het Verkeerscom-
mando in Teuge.
By een gecompliceerd ongeval op
de provincialeweg Deume-Wans-
sum, ter hoogte van de wyk Bruks-
ke, is een 26-jarige vrouw uit
Leunen maandag zeer ernstig ge
wond geraakt. Door het ongeluk
ontstond een grote ravage, waar
door het verkeer enkele uren moest
worden omgeleid.
By het botsing waren vier voer-'
tuigen betrokken, twee persone
nauto's en twee vrachtwagens. Het
ongeluk gebeurde toen de bestuur
der van een vrachtwagencombina
tie, een 21-jarige inwoner van
Gieten, de uitvoegstrook richting
Horsterweg opreed. Hij raakte daar-
by de auto van de Leunense, die
rechts van hem op de invoegstrook
reed. Beide auto's begonnen te slin
geren, de personenwagen kwam
vóór de vrachtwagencombinatie te
recht en werd vervolgens de Deur
neseweg op geslingerd. Een
tegemoetkomende vrachtauto, gela
den met 20 ton zand en bestuurd
door een 35-jarige inwoner van
Oostelbeers, kon de personenauto
nog wel ontwyken, maar raakte in
een slip. De auto kantelde en kwam
in de berm van de andere weghelft
tot stilstand. De chauffeur liep en
kele kneuzingen op, maar kon na
behandeling in het ziekenhuis later
op de dag naar huis.
De vierde auto was een personen
wagen, waarin een echtpaar uit
Winschoten. Deze auto, komende
uit de richting Deume, werd door
de slippende zandauto geschampt.
Politie en brandweer, vry snel ter
plekke, kregen assistentie van een
poltiehelicopter die toevallig in de
buurt was voor een milieu
patrouille.
De inzittenden kwamen met de
schrik vry.
Epilepsie Fonds-
De Macht van het Kleine.
Al 100 jaar actief.
Postbus 9587,3506 GN
Utrecht. Tel. 06-8212411.
AANKOMEN
Afgelopen zaterdag arriveerde
een groep van acht lichamelijk ge
handicapte kinderen weer thuis na
een week vakantie op Texel. De
kinderen, voor het grootste deel
spierdystrofie-patiënten, hebben
een korte vakantie doorgebracht
in het Tesselhuus, een speciaal in
gericht vakantiehuis op het eiland.
De kinderen zyn afkomstig uit
heel Limburg, net als de acht be
geleiders. Aan de vakantie zit ech
ter een duidelyk Venrays tinlje.
Elk jaar maakt de Venrayse afde
ling van de Lionsclub de vakantie
naar Texel voor acht kinderen mo
gelijk. Dit jaar voor de zesde keer.
Ook bij de begeleiding is een Ven
raynaar betrokken. Geert Janssen,
in het dagelyks leven ambtenaar
milieuzaken by de gemeente, ging
dit jaar voor de vyfde keer als be
geleider met de kinderen mee. Hy
vindt het nog steeds een byzonde-
re gebeurtenis, zowel voor de kin
deren als voor de begeleiders. "Je
gaat met een stel eenlingen en je
komt met een groep terug".
"Voor de meeste kinderen is het
een fantastische ervaring. Er zijn er
by die alleen op zo'n manier op va
kantie kunnen. Je hebt een aange
past huis, voor elk kind een
begeleider, aangepast vervoer, alles.
En voor de kinderen is het vaak iets
heel nieuws. Samen zyn in een
groep, waarvan alle leden hetzelfde
zyn. Dat maakt ze gelyk, terwyl ze
thuis vaak in het middelpunt van de
belangstelling staan of op de een of
andere manier toch een byzondere
behandeling krijgen. Je ziet in de
loop van de week dan ook een groei
proces bij de kinderen en de leiding.
We worden steeds meer een groep",
zegt Geert Janssen.
De kinderen die elk jaar door de
Lionsclub naar het Tesselhuus wor
den 'gestuurd' lyden aan spier
dystrofie. Een erfelijke ziekte die de