Venraynaar na maanden Cambodja terug Het geheim van de etalage op Deurneseweg Ravage Groep gehandicapte kinderen weer terug uit Texel "Je gaat met eenlingen en komt met een groep terug" Zomerse taptoe bevalt Expositie in Galerie Altamira Henk Eberson wil Nederland een woord schenken Leunense vrouw ernstig gewond PEEL EN MAAS Dondwdag 8 lull - Pagina 7 STEUN DE TEGEmmm. OP HET ONVERWACHTE. vergeleken nog 100 jaar achter, maar een fantastisch land waar in gewone omstandigheden goed va kantie gevierd zou kunnen wor den." De taptoe op de eerste zondagmid dag in juli is de organisatie, muziek- en showkorps St. Petrus Banden, goed bevallen. Het was uit eraard even wennen aan de tempe ratuur en vooral aan het zonlicht in plaats van de schijnwerpers, maar over het algemeen ziet St Petrus Banden terug op een geslaagde ne gentiende editie van de Taptoe Ven- ray. Op de foto marcheert het organiserende korps zelf de Grote Markt op. trouwens ook niet Als ze op het scherm het woordje 'jij' zien, zijn ze weg. Op een paar dapperen na", lacht de schrijver. Woord Henk Eberson zit ook in de etalage op verzoek van de stichting Ven ray - se Kunstkring om hun manifestatie '93 Geheimen' op die manier een beetje extra publiciteit te geven. Eberson is één van de 93 deelne mende kunstenaars aan de mani festatie. Zyn bydrage bestaat uit een nieuw woord, dat hy toevoegt aan de Nederlandse taal. Welk woord dat is wil de schrijver niet verklappen. Wel dat het op een bij zondere manier gepresenteerd wordt en dat het is opgestuurd naar minister-president Ruud Lubbers met het verzoek het woord te ge bruiken in de volgende troonrede. "Het is een woord met een positieve klank en ik hoop dat het na '93 Ge heimen' opgenomen wordt in het dagelyks taalgebruik". Nu weet alleen Henk Eberson welk woord tydens '93 Geheimen' aan onze woordenschat wordt toe gevoegd. Over negen weken wordt ook dat geheim onthuld In Galerie Altamira te Vierlings beek wordt vanaf 20 juni op de be- nedenetage van de galerie een expositie gehouden. Te zien zyn aquarellen van Elly Collet-Smeets en sculpturen van Tbos Meulepas- Martens, Anneke Weerts-Fleuren en Jac Bus. Op de bovenetage zyn portretten in pastel van Elly Collet- Smeets te bezichtigen. Deze expositie is vanaf 20 Juni tot 12 juli alleen op afspraak te bezoe ken. Daarna, behalve op afspraak, ook op de gebruikelyke openings- tyden, vrijdag, zaterdag en zondag van 14.00 tot 17.00 uur. De expositie bl^jfl in Galerie Alta mira tot 9 augustus a.s. Zondagmorgen arriveerden op Schiphol 31 soldaten van het Ne derlandse detachement van de Aan- en Afvoertroepen van het Regiment Vervoer van het ver- keerscommando uit Teuge. Zy wa ren temidden van de uit 62 nationaliteiten bestaande Vre desmacht van de in Cambodja on der de naam Movement Control Unit Netherland. Onder die 31 soldaten in alle mogelyke rangen bevond zich ook de uit Venray af komstige beroepsmilitair ser geant I Ruud Siebers. Sergeant Ruud Siebers was al 14 jaar als beroeps in het Nederlandse leger en wist dus toen de Neder landse Regering de verzoeken van de Verenigde Naties honoreerde dat er de mogelijkheid bestond dat hy zou worden uitgezonden. Op 4 januari van dit jaar was het inderdaat zover en moest hy af scheid nemen van z'n vrouw Yvon ne om te worden ingezet in Cambodja. Hy kwam met 12 man in de hoofdstad van Cambodja terecht, Phnom Penh. De taaie van Ruud's detachement was het begeleiden van transporten door het gehele land tot zelfs over de landsgrenzen heen. Niet alleen het begeleiden van transporten behoorde tot hun taakopdracht, maar ook de trans porten van vliegtuigen en helicop ters begeleiden. In Cambodja waar voor het eerst vrije verkiezingen werden voorbereid, was ook een taak weggelegd om degene die de naleving van de vrye verkiezingen controleerde, te begeleiden. Jam mer genoeg bleef de aandacht van de Nederlandse pers beperkt tot het detachement van de Mariniers en was er weinig bekend over de ande re, dikwijls kleinere eenheden, van het Nederlandse leger. Er is in die 6 maanden nooit een Nederlandse generaal op bezoek geweest by het uit 45 leden bestaande detache ment van de Aan- en afvoertroepen. „Onze taak", zo vertelde Ruud Sie bers ons, „was ook niet zo spectacu lair als in Joegoslavië of Singapore". Van enige dreiging van bepaalde terreurgroepen was in de hoofd stand Phnom-Penh niets te bespeu ren. In het noorden van Cambodja daar moest wel met mogelyke aan Honderden passanten hebben afgelopen vrijdag, zaterdag en maandag met verwondering naar de etalage van boekhandel Van den Munckhof gekeken. In plaats van de gebruikelijke opstelling van thrillers, reisboeken, tuingid- sen en kookboeken zat daar een man. Een grote man achter een klein tafeltje met voor zich een beeldscherm, een fles water en een handdoek. De etalage wordt verder gevuld met een groot TV- toestel waarop het publiek kan le zen wat de man tikt De man is Henk Immelman Eber son en hij doet een 'schrijfperfor- mance', in goed Nederlands een 'schryfvertoning'. Eberson haalt het proces van denken en schry ven uit de anonimiteit van een zolder kamertje en zet het midden in de wereld, voor zover de Venrayse Gro testraat aanspraak kan maken op die aanduiding Niet voor de show, niet voor de sensatie, maar met een doel voor ogen. Eberson wil aan dacht vragen voor een Zuidafri- kaanse schrijver, die dezelfde naam draagt als hy, en met wie hy graag kennis wil maken. De auteur Wes- sel Ebersohn is echter door het apartheidsregime in de ban gedaan en Henk Eberson is er nog steeds niet in geslaagd hem te lokaliseren. In de afgelopen jaren heeft de Zuidlimburgse kunstenaar al meer dere keren via z'n werk aandacht gevraagd voor de situatie van Wes- sel Ebersohn. Dat noemt hy z'n per- soonlyke bydrage aan de strijd voor de vrijheid in Zuid-Afrika. "Het is niets groots, maar ik heb ge leerd dat je moet doen wat je kan. Het is gemakkelyk om te zeggen dat je aan dit soort wereldpolitiek toch niets kunt veranderen. Dat is misschien wel zo, daarom probeer ik alleen de omstandigheden van die ene man te veranderen", legt hy uit. "Wat ik hier doe is m'n eigen vri je keuze", vervolgt Eberson tydens een koffiepauze. "Dat kan dus niet in Zuid-Afrika. Ook wat mensen er van vinden is ieders vrije keuze hier. De toeschouwer vindt het leuk, lean het niks schelen of keurt het af. Ook dat kan niet overal". In de etalage schry ft Henk, die als tussennaam Immelman heeft, een brief aan naamgenoot Wessel. Hy verwerkt daarin gedachten en ervaringen. "Het is geen literatuur, het gaat meer om het proces". Dat is hem tot nu toe niet tegengevallen.' Hy ziet reacties van mensen en ver schillende toeschouwers zijn naar binnen gekomen om uitleg te vragen. Een dame, die een minuut of twintig had staan kijken, stak by het vertrek haar duim omhoog. Tbch let Eberson niet echt op de mensen. Eventjes heeft hy gepro beerd om toeschouwers 'naar bin nen te schryven', om ze in z'n verhaal op te laten duiken. "Maar dat was meer een zyiyntje. Ik denk wel dat ik me later by het terugle zen gezichten voor de geest kan lia- len. De mensen willen dat zelf spieren stelselmatig doet verslap pen. Naar mate de kinderen ouder worden kunnen ze steeds minder. Spierdystrofie is tot op heden onge- neesly k. Met behulp van fysiothera pie kan alleen worden geprobeerd de spieren zo lang mogely k actief te houden om de bewegingsvryheid van de patiënt te vergroten. Door er- felyksonderzoek en het vroegtydig afbreken van een zwangerschap groeit het aantal spierdystrofiepa- tiënten de laatste jaren nauwelyks nog. De kinderen die spierdystrofie hebben vragen om een intensieve verzorging. De meesten zijn aange wezen op een rolstoel, op hulp by wassen, aan- en uitkleden, bij het naar de wc gaan. Het Tesselhuus is daarop ingericht. Geen drempels, al le voorzieningen, behalve de slaap kamers voor de beleiders, op de begane grond. Een kamer doet dienst als 'nachtlo kaal' want ook 's nachts blyft bege leiding nodig. De mate waarin variëert elk jaar. Geert Janssen: "Dit jaar konden de kinderen nog rede lijk zelf bewegen, eentje kon zelfs nog een beetje lopen. Dan hoefje er 's nachts alleen uit om te helpen met plassen of zoiets. Maar je hebt wel 'ns datje opstaat om een vouwtje in het laken glad te stryken waar een kind op ligt. Als je je niet kunt be wegen kan dat heel lastig zyn". Jezelf zyn Geestelijk mankeert er niets aan mensen met spierdystrofie. "Het zijn gewone kinderen", zegt Geert Janssen. "Net als alle andere. Je hebt rustige kinderen en baty ak kers. Dit jaar was de groep tussen de 8 en de 13 jaar. Dat betekent een wat aangepast programma. Vorig jaar waren ze ouder en gingen we 's avonds naar de disco. Nu lagen de meesten om een uur of negen in De groep op het vliegveld, waar een rondvlucht op het programma stond. bed, zodat de leiding nog wat met el kaar kan kletsen". Het vakantieprogramma ziet er dan ook heel normaal uit. Naar De Koog, het dorp waarin het Tesselhuus ligt, een uitstapje naar het zeehonden centrum EcoMare, duinwandelin gen, het subtropisch zwembad en natuurly k naar het strand. "Vooral het zwembad is een feest. In het wa ter kunnen de kinderen zich veel vry er bewegen en dat is te merken. Na afloop is iedereen bekaf'. Ook een rondvlucht en een boot tocht stonden op het programma. Dit keer was de gamalenboot, die toeristen mee de zee op neemt, spe ciaal voor de rolstoelers voorzien van een hyskraantje, waarmee de rolstoelen aan boord getild werden. Een zinvolle investering, want het Tesselhuus wordt by na het hele jaar door gebruikt door groepen gehan dicapten. Na een week werden de kinderen en hun begeleiders -van wie er meer zyn die al meerdere jaren vrywillig een week vakantie nemen- opge haald door de chauffeurs van het taxibedrijf. Van hen heeft Jan de Bruyni ook al vijf keer de tocht naar Texel met de busjes gemaakt. By thuiskomst zyn alle reizigers, zowel kindereil als begeleiders, een ervaring rijkeri "Lekker helemaal je zelf zijn, gewoon spontaan en gezel lig onder elkaar", omschrijft Geert Janssen het gevoel. Waarby het af scheid nemen elke keer weer moei te kost. Want ondanks de innige band die in zo'n week vakantie tus sen de mensen ontstaat, blyft het daarbij en zien kinderen en begelei ders elkaar zelden terug. slagen rekening worden gehou den." In februari kreeg Ruud verlof om even naar huis te komen en kon hy aan zijn vrouw Yvonne en familie zijn ervaringen vertellen en enige zorg wegnemen. Ruud verklaarde nadrukkelijk dat hy de levenservaring, die hy in die 6 maanden Cambodja heeft op gedaan nooit zou hebben willen missen. Als er weer een beroep op hem zou worden gedaan, zou hy daarop zeker niet afwyzend tegen over staan, al staat hy niet te drin- gen. „Cambodja is zeker by ons Over zijn thuiskomst en vooral de ontvangst daarover raakte deze ser geant I niet uitgepraat. Eendrachtig had de buurt de woning met span doeken en slingers versierd en het was een komen en gaan van familie en buurt om hem met zyn terug keer te feliciteren. Natuurlyk was zyn vrouw Yvonne blij dat zy zon dagmorgen om half zes haar Ruud in haar armen kon nemen. Ruud Siebers gaat nu genieten van een welverdiende vakantie om dan weer aan te treden by het Regi ment Vervoer van het Verkeerscom- mando in Teuge. By een gecompliceerd ongeval op de provincialeweg Deume-Wans- sum, ter hoogte van de wyk Bruks- ke, is een 26-jarige vrouw uit Leunen maandag zeer ernstig ge wond geraakt. Door het ongeluk ontstond een grote ravage, waar door het verkeer enkele uren moest worden omgeleid. By het botsing waren vier voer-' tuigen betrokken, twee persone nauto's en twee vrachtwagens. Het ongeluk gebeurde toen de bestuur der van een vrachtwagencombina tie, een 21-jarige inwoner van Gieten, de uitvoegstrook richting Horsterweg opreed. Hij raakte daar- by de auto van de Leunense, die rechts van hem op de invoegstrook reed. Beide auto's begonnen te slin geren, de personenwagen kwam vóór de vrachtwagencombinatie te recht en werd vervolgens de Deur neseweg op geslingerd. Een tegemoetkomende vrachtauto, gela den met 20 ton zand en bestuurd door een 35-jarige inwoner van Oostelbeers, kon de personenauto nog wel ontwyken, maar raakte in een slip. De auto kantelde en kwam in de berm van de andere weghelft tot stilstand. De chauffeur liep en kele kneuzingen op, maar kon na behandeling in het ziekenhuis later op de dag naar huis. De vierde auto was een personen wagen, waarin een echtpaar uit Winschoten. Deze auto, komende uit de richting Deume, werd door de slippende zandauto geschampt. Politie en brandweer, vry snel ter plekke, kregen assistentie van een poltiehelicopter die toevallig in de buurt was voor een milieu patrouille. De inzittenden kwamen met de schrik vry. Epilepsie Fonds- De Macht van het Kleine. Al 100 jaar actief. Postbus 9587,3506 GN Utrecht. Tel. 06-8212411. AANKOMEN Afgelopen zaterdag arriveerde een groep van acht lichamelijk ge handicapte kinderen weer thuis na een week vakantie op Texel. De kinderen, voor het grootste deel spierdystrofie-patiënten, hebben een korte vakantie doorgebracht in het Tesselhuus, een speciaal in gericht vakantiehuis op het eiland. De kinderen zyn afkomstig uit heel Limburg, net als de acht be geleiders. Aan de vakantie zit ech ter een duidelyk Venrays tinlje. Elk jaar maakt de Venrayse afde ling van de Lionsclub de vakantie naar Texel voor acht kinderen mo gelijk. Dit jaar voor de zesde keer. Ook bij de begeleiding is een Ven raynaar betrokken. Geert Janssen, in het dagelyks leven ambtenaar milieuzaken by de gemeente, ging dit jaar voor de vyfde keer als be geleider met de kinderen mee. Hy vindt het nog steeds een byzonde- re gebeurtenis, zowel voor de kin deren als voor de begeleiders. "Je gaat met een stel eenlingen en je komt met een groep terug". "Voor de meeste kinderen is het een fantastische ervaring. Er zijn er by die alleen op zo'n manier op va kantie kunnen. Je hebt een aange past huis, voor elk kind een begeleider, aangepast vervoer, alles. En voor de kinderen is het vaak iets heel nieuws. Samen zyn in een groep, waarvan alle leden hetzelfde zyn. Dat maakt ze gelyk, terwyl ze thuis vaak in het middelpunt van de belangstelling staan of op de een of andere manier toch een byzondere behandeling krijgen. Je ziet in de loop van de week dan ook een groei proces bij de kinderen en de leiding. We worden steeds meer een groep", zegt Geert Janssen. De kinderen die elk jaar door de Lionsclub naar het Tesselhuus wor den 'gestuurd' lyden aan spier dystrofie. Een erfelijke ziekte die de

Peel en Maas | 1993 | | pagina 7