Veertig jaar Sportvereniging Venray In gesprek met oud-voorzitter Fons Rooijakkers S.V. VENRAY A.s. zaterdag en zondag: SVV jubileumfeest Burlesk" „Tulsa" Iflll Op zaterdag 31 augustus a.s. viert on ze plaatselijke voetbalvereniging SV Venray het jubileumfeest in schouw burg „De Beejekurf'. Het eigen clubge bouw Den Boggerd wordt op zondag 1 september benut voor een gezellig sa menzijn vanaf 11.30 uur. De ontwikkelingen binnen SV Venray zijn door de Venrayse gemeenschap va naf het begin geinteresseerd gadegesla gen. Bij festiviteiten, kampioenschap pen, degradaties, hoogtepunten en cri ses vormde het wel en wee van de vereni ging een geliefd gespreksonderwerp van de plaatselijke bevolking. Dit is nog steeds het geval. De eerste trainingen en wedstrijden van het eerste elftal beteke nen niet alleen voor de spelers een weer zien met elkaar, maar ook voor de sup porters, leden en anderen die de club een warm hart toedragen. Wie had gedacht,dat er in Venray nog eens een grote voetbalvereniging zou ontstaan uit de leden die ooit St. Serva- tius en De Valk vormden. Waarschijn lijk alleen Jan Gommans en Piet Schel len die de nieuwe vereniging SV Ven ray een basis van samenwerking ver schaften waarop tijdens de oprichtings vergadering kon worden voortgebor duurd. Op een lijst uit 1945 prijken de eerste leden. De typisch Venrayse namen vor men een meerderheid. Van import was nog bijna geen sprake in een peelstadje, dat de sporen van de aan de bevrijding voorafgaande strijd nog lang niet had uitgewist. Maar ondanks het wederop- bouwwerk was er weer aandacht voor de voetbalsport welke met nog een an dere sporltak in de nieuwe vereniging was ondergebracht. Oostrummer H. Janssen werd op 9 april 1945 tot voorzitter gekozen. Zijn latere opvolgers zouden G. Poels, P. Geurts, A. Rooyackers en A. Turken- burg zijn. Maar eenieder die bekend is met het gebeuren in en rond het vereni gingsleven, weet dat de praeses het niet kan stellen zonder een accuraat secreta ris. Wat dat betreft steunde men bij SVV op Fr. Aerts, C. Geurts, Th. Lau- rensse, P. Arts. M. Arts, P. Hermus en H. van Bracht. Qua huisvestiging kon de club reke nen op de steun van het psychiatrisch ziekenhuis St. Servatius alwaar de club tijdens het leeuwendeel van haar bestaan de thuisbasis had. Naarmate de ledengroei aanhield en de accomodatie aan de Oostsingel ontoereikender werd groeide de behoefte aan één nieuw on derdak. Dat werd in 1977 tijdens de tra ditionele nieuwjaarsreceptie in gebruik genomen op sportpark De Wieën. H. Schellen gaf het nieuwe clubhuis de naam „Den Boggerd". BIJL Het hele verenigingsgebeuren werd vanaf het begin in 1945 sterk overscha duwd - en bepaald door - de verrichtin gen van het eerste elftal. Met de oprich ters Jan Gommans en Piet Schellen zijn Ook dit jaar rekent S.Ki rYe/iray, \veer op volle tribunes bij de wedstrijden van het eerste elftal. Maarniet alleen bij het eerste elftal, ook bij de dames en de la gere elftallen zijn de supporters wel kom. de belangrijkste spelers uit de beginfase al genoemd. In het voorjaar van 1946 werd onder de bezielende leiding van Jan Bijl het eerste kampioenschap be haald ten koste van Sevenum. Wim Arts speelde de tweede helft in de vorm van zijn leven. Na een nieuw kampioen schap in 1948 groeide de wens bij de supporters naar promotie naar de 2e klasse. Tot 1954 werd daarop gewacht. In Helmond kwam de beslissende goal van Sjaak Kusers die sinds zijn lange en succesvolle loopbaan als „Köbbus" door hel leven gaat. Na de wedstrijd ging aanvoerder Piet Philipsen op de schouders. Opnieuw was Jan Bijl de succesvolle coach. Met deze promotie bezorgde het rood-witte elftal hem een geweldig afscheidscadeau. In het voor bije voorjaar overleed trainer Bijl. Nog in 1982 schreef hij aan een SVV-er in een brief o.a. „In die tijd moest een trainer harder werken als tegenwoordig. Van de bestuursleden kan ik mij herin neren de heer Hoedemaeckers en Geurts. Vooral Hoedemackers was een fijne vent, die absoluut goed met het ge mengde spelersgoedje om kon gaan. Ook de stichting Servatius met broeder Legerius heeft bijgedragen tot succes. In die tijd was Venray absoluut zeker zo sterk als VVV Venlo. En wij speelden met groot succes tegen NEC, PSV en dergelijke". STANDAARD De derde klasse was nog niet vergeten of de horizon werd verlegd in de rich ting van de destijds allerhoogste klasse van de KNVB. Het vele werk van de jeugdleiders kwam de seniorentrainers maar al te goed van pas. Harrie Stevens, Grad van Elswijck, Ben Hendrikss, Wim Verheyen, Ber Maas en anderen, offerden hun vrije tijd op. Het resultaat van hun werk werd zichtbaar in met na me 1961. Venray bleek zo goed als rijp voor de grote stap voorwaars. Met het Maastrichtse Standaard kon er in 3 du els gestreden worden om de promotie. Bij de aftrap van de eerste wedstrijd die met 4-2 werd gewonnen traden aan: Theo Lucassen Harrie Coppus Sjaak Kusters Piet Philipsen Piet Smits Hans van der Vorst Wim Koonings Vincent Lucassen Broer van Bergen De twee „buitenlanders" in de ploeg Wim Koonings Ysselsteyn en Jac Ven- nekens Geysteren maakten een prima indruk. De laatste, goaltjesdief bij uit stek, nam de 4 doelpunten voor zijn re kening. Aan een gelijkspel in de uitbeurt zou Venray genoeg hebben om te kunnen promoveren. Drie kwartier was Venray eerste klasser. Maar met 3-2 dolf SVV het onderspit. De 2 duels waren uitge vochten op het scherpst van de snede. In Venray verdween keeper Erens van Standaard per brancard van het veld. Een week later onderging spil Piet Phi lipsen van Venray dit lot. De twee strij dende verenigingen deden voor elkaar niet onder... Een beslissingswedstrijd in Roer mond was noodzakelijk. Na de gelijk maker van de sympathieke aanvoerder Wim Koonings „walsten" de Zuid- Limburgers over SVV heen. Met 5-1 werd SVV verslagen. Zo dicht bij het eerste klasserschap was men nog nooit geweest. Maar de droom was uit. In 1965 volgde de degradatie naar de derde klasse. Onder aanvoering van Joep Arts en met de talentvolle spits Jo- pie de Klerk in elftal, keerde SVV in 1968 terug in de tweede klasse. Maar niet voor lang. In de begin jaren '70 leek degradatie onafwendbaar. Ven ray ging echter onder leiding van coach Philipsen en met de nieuwe begaafde linksbuiten Theo Litjens in de tegenaan val. Er werden wekelijks punten gepakt en twee beslissingsduels in Panningen tegen Susteren waren het resultaat. In de vereniging sloeg het noodlot toe... JEUGDAFDELING Ondertussen behaalde de jeugdafde ling die al op de sportvelden aan de Leunseweg acteerde vele successen. Al werd zowaar Limburgs kampioen. Ook de andere teams grossierden intitels. Be langrijker was de aantrekkingskracht van de vereniging op de Venrayse jeugd. Bij SVV kon men niet alleen terecht voor voetbal. Ook tijdens de voetballo- ze winter (clubavonden) en zomer (NKS kampen) zorgden de jeugdleiders voor hun voetballertjes. Jan de Bruijn volgde Harrie Stevens op als voorzitter van de grote jeugdafdeling. Dankzij veel vrij willigerswerk konden de leden via een eigen clubblad worden geinformeerd. Momenteel vormen Sijf Roos en Wim Janssen de redactie van „Rooyse Rak kers". BEERE.NDONK In 1976 dreigde voor het eerste elftal de degradatie naar de 4e klasse. Jeugd trainer Broer van Bergen kreeg tijdelijk de touwtjes bij de senioren in handen en nam het eerste elftal op sleeptouw voor bij het degradatieravijn. Venray haalde opgelucht adem; men bleef derde klas ser en hoefde niet „met de fiets" naar de kerkdorpen voor de uitwedstrijden. Zoals in dit jubileumjaar 1985 al zo vaak gememoreerd kwamen met trainer Leo Beerendonk de resultaten. Daarbij dient aangetekend dat de Heerlenaar uit de SVV jeugdselectie een grote groep ge talenteerde spelers kreeg toebedeeld: Pieter Delauw, Huub Thuyls, Sjaak Lenssen, John Vievermans en Theo Phi lipsen. In de 250e wedstrijd van laatste man Sjang Siebers werd de 2e klasse be reikt. Het elftal vormde een mixture van jeugd en routine. Tussen de aanstor mende jongeren stonden o.a. Wim van Loon, Wiel Peeters, Huub Coppus, Charly Ewalts en de al genoemde Sjang Siebers. A.s. zaterdag cn zondag vindt de af sluiting plaats van de diverse activiteiten die SV Venray in 1985 in verband met het 40 jarig jubileum deed plaatsvinden. Behalve het meer officiële gebeuren (j«- bileumrecepue) wordt het a.sZaterdag ook een „knaifeest" voor feestvierders en muziekliefhebbers. Doordat ook bij oud-leden de be langstelling voor receptie en feestavond zeer groot is, belooft het geheel een reunie-achting karakter te krijgen: een weerzien na veie jaren tussen spelers, trainers, bestuursleden en supporters. SVV nodigt de hele Venrayse gemeen schap uit om deel te nemen aan dit feest weekend. Onze Venrayse band Burlesk en de nationaal vermaarde Ruud Her mans Band TULSA zullen borg staan voor een goed stuk muziek. Tot zaterda gavond in „De Beejekurf'. Het programma luidt: Zaterdag 31 augustus 1985 Traditionele onderling vc-etbal toernooi voor alle senioren es A-spelers. Plaats; Sportpark „De Wieën". Aanvang: iü.00 uur. Jubileumreceptie van 18.30-20.30 uur in schouwburg „De Beejekurf* aan het Schouwburgplein te Venray. Jubileum feestavond van SV Venray voor alle leden, oud-leden, supporters en begunstigers in schouwburg „De Beejekurf", aanvang 20.30uur. De mu ziek wordt verzorgd door: Tuisa toe Ruud Hermans Band) en Burlesk. 9 Zondag 1 september 1985 Afsluiting van te;.mihmirsprograjRiSa,- F rashoppen met Blaoskc-mptmee) „Lang Zok" Ln clubgebouw den Bog gerd. Aarivaug t .30, Een jonge echte Venrayse formatie. De zeven leden van dit orkest bespelen een groot aantal instrumenten. Het re pertoire is zeer gevarieerd en geschikt voor jong en oud. Met zeer veel enthou siasme speelt men amusementsmuziek, dixieland, en top 40 nummers. Men ver staat de kunst om composities voor ver schillende instrumenten om te zetten in een nieuwe bruikbare orkestratie. Ze doen hun naam daarmede alle eer aan want „Burlesk" betekent tenslotte in de volksmond koddig, vrolijk, amuse ment, striptease of ook wel spottend met de hedendaagse normen en waar den. Kortom SV Venray heeft niet alleen oog voor voetbal, maar ook voor mu ziek. Tijdens de jubileum-feestavond op 31 augustus a.s. t.g.v. het 40-jarig bestaan van SV Venray speelt „Burlesk" afge wisseld met „Tulsa" (onder leiding van Ruud Hermans) in de schouwburg „De Beejekurf" 's avonds vanaf 20.30 uur. THUYLS Twee jaar later in Maasbracht volgde er een promotie. Huub Thuyls was met 3 doelpunten de held van de dag. Hij was dat in die tijd overigens regelmatig. Vooral in de spannende ontmoetingen met streekgenoot Volharding kon Ven ray op Huub rekenen. Tegenstander Toon Linders hield de boomlange Ven- raynaar ooit 89 minuten lang in de tang, maar in de 90 ste minuut scoorde onze spits. DAMES Maar ook de damesafdeling scoorde er vlijtig op los. In 1981 werden de dames onder leiding van Jo Fuchs kampioen. Dribbelaarster Franca Hendriks nam de achtste en laatste treffer voor haar rekening in de beslissende ontmoeting met de dames van Resia. Maar ook zon der de kampioenschappen is de dame safdeling een niet meer weg te denken clan binnen SVV. TWEEDE ELFTAL Niet onvermeld mag de prestatie blij ven welke het tweede herenteam in 1983 bracht na hel kampioenschap in de re serve eerste klasse greep de reservefor matie het landskampioenschap bij de zondagamateurs. Tegen de reserves van Spijkenisse moesten de Noord- Limburgers in de laatste minuut van de verlenging het hoofd buigen, zodat de algehele landstitel hen ontglipte. MATERIALENBEHEERDER Buiten het veld werd er stevig aan de weg getimmerd. Zo kreeg men de be schikking over een full-time sportleider. De moest ervoor zorgen dat uit het be schikbare jeugdige voetbaltalent het maximale rendement zou worden ge haald. Naast het hoofdveld verscheen een schitterende tribune als resultaat van een beperkte ploeg stille werkers. Zonder deze mensen kon en kan een grote vereniging niet functioneren. Een goede materialenbeheerder verdient net zoveel lof als een rappe kanthalf. Daar naast is een sterk bezet kader vereist. Beter een goed lange termijnbeleid dan een chaotische ad-hok aanpak. De keu ze - meer dan 12 jaar geleden - om A. Turkenburg voorzitter te maken is een erg goede geweest. Zijn managementca paciteiten zijn SVV vaak van pas geko men. Op de komende jaarvergadering kiezen de leden zijn opvolger. Het bestuur heeft G. Thijssen voorgedragen als kandidaat. HOOFDKLASSE Nu weer terug naar het eerste elftal: na de lange periode BeerendonkV werd dé Blerickenaar Henk Rayer de nieuwe trainer. Hij kreeg de beschikking over een aanmerkelijk verstrekte selectie- groep: Wim Cuppen, Gerrie Delauw, Frans Muysers en Wim Vievermans kwamen van andere verenigingen naar SVV toe. Daar tegenover stond het ver trek van John Vievermans en Wim van Loon. Het nieuwe elftal startte geweldig en ging fier op kop. Toen het einde na derde stokte echter de doelpuntenma- chine. Thuis tegen Tiglieja en SVN ging het jonge team de boot in. Ook de uit beurt in Meerssen ging verloren. Op de valreep voor 3700 toeschouwers werd de oogst alsnog binnengehaald. Frans Muysers wees met een doeltreffende volley zijn elftal de weg naar een 4-1 ze ge. Helaas is het verblijf in de hoofdklas se kortstondig geweest. Het sportief ge zien teleurstellende najaar van 1983 leid de de degradatie in. De geweldige eindsprint leverde nog wel drie beslis singsduels tegen Hapert en Rood Wit op, maar in St. Willebrord vond Venray Vrouwe Fortuna niet aan de juiste zijde. De vorig seizoen aangekondigde „nieuwe start" is goed verlopen. In de competitie werd een derde plaats be reikt. De bekerstrijd leidde tot een halve finale plaats. Rond de van MVV terug gekeerde libero Noud Janssen is een ho mogeen team geschapen van jongens uit de eigen regio. In de voorbereiding op seizoen 1985-1986 bleek de eerste elftal selectie erg breed. Hopenlijk leidt dit in de nabije toekomst van de jubilerende vereniging tot goede resultaten. Good Luck!!! Tulsa, toen nog Ruud Hermans Band, had haar debuut optreden op 10 maart 1978, tijdens de Country Land dag te Barneveld. Een optreden, waar van Countrykenner bij uitstek, Cor Sanne, destijds in „Country Gazette" vermeldde, dat deze groep hel beste was, wat Nederland ooit overkomen was... Profetische woorden, want reeds het jaar daarop werden zij gekozen tot po pulairste Country Band van de Benelux en ontvingen zij bovendien tijdens de TROS International Show de le Troscar Award, voor de groep, die de Country- muziek in Nederland dat jaar het meest promootte! Vijf jaar lang zou deze zegetocht du ren. Bleven zij nummer een in alle kate- goriën. Stonden in alle grote shows, dis cotheken, feesttenten en legerkampen. Vijfmaal Ahoy-Rotterdam, Londen- Wembley, Ierland, 10 daagse E,ngeland- toer, 2x Finland, Zwitserland, Berlijn, Frankfurt, T.V. special bij ZDF Mun- chen en... Amerika: Fort Worth..., waar de KRO een voor Nederlandse be grippen werkelijk unieke 50-minuten durende T.V.-special opnam. Zij waren te zien op AVRO-TV en diverse malen bij Veronica. Vele radioconcerten bij KRO, TROS en NCRV en vaste gast bij Jan Rietmans Los Vast. Een zoveelste bezoek aan Amerika: Tulsa (Oklahoma), medio 1981 deed hen uiteindelijk besluiten de Ruud Her mans Band om te dopen in TULSA. Maar de Countrypaden zijn vooral in Nederland even hobbelig als de horizon van de Rocky Mountains en zo ook voor Tulsa, de nr. 1 Country band van de Benelux. Na een jarenlange en uit bundige tocht langs vaderlands dansza len etc. besloten zij het over een andere boeg te gooien. Samen ontwikkelden zij een theatertoer, die later onder de naam Tulsa Show, grote bekendheid zou krij gen. Hoe kon het ook anders! De sterkste troeven van Benelux, zo niet van geheel Europa, waren binnen deze oanu veremgu: kuuu ncimaio, juuj u«. Boer en Had Verheyen. Het werd een Show van bijzonder ni veau, die direkteur van Est (Stads Doe len Delft), de uitspraak ontlokte, dat dit het beste was, wat hij sinds jaren in zijn theater had gezien en gehoord...! Het daverende succes van de Show mocht evenwel niet balen. Voor een uit verkocht Vredenburg (Utrecht) streek Tulsa op 5 maart 1983 het vaantje. Vijf tien succesvolle Shows en veie honder den trouwe fans ten spijt, hielden zij het voor gezien. Op het toppunt van hun populariteit stopte Europa's meest ta lentvolle Moderne Country Band. Maar, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Nauwelijks een jaar later steekt deze Brabantse formatie, in een iets gewijzigde vorm, weer de kop op. Zonder zangeres Jony de Boer, doch met een spiksplinternieuwe en even spectaculaire drummende Hans van Bree en Harry Swinkels op keyboards, blijkt Tulsa een totaal nieuwe sfeer in haar repertoire te hebben gelegd. En meer dan ooit: veel eigen werk. het geheel is moderner en steviger, doch voor .bekenden nog steeds hele maal Tulsa. Vol dynamiek en, zoals vroeger, met de bekende vlammende so lo's van lead-gitaar fenomeen Jos van Lieshout en z'n buddy Had Verheyen. Meer nog dan voorheen ligt het accent op de zang, zowel close harmony als so lo. Altijd weer Ondersteund door het strakke ritme van bassist/high vocal Adje Weiten. Sinds het Poll-gala, begin 1985, wordt Tulsa versterkt door syn thesizer specialist Hans Martens, die de drukbezette Harry Swinkels danwel aanvult bij grote concerten. Diverse concerten hebben inmiddels het succes van hun nieuwe formule be wezen. De groep blijkt het juiste nivo te hebben om top acts als Steve Wariner, Vince Gill en bijvoorbeeld Eddy Raven te begeleiden. Ontvangt regelmatig uit nodigingen voor radio-specials en con certen in het land, en bomvolle theaters. Voor discotheken en feestzalen enz. enz. Zij hebben een uitgesproken proffesi- onele sound, die voor Europese begrip pen een doorbraak betekent voor de he dendaagse Countrymuziek. U kunt hen zien en horen op zaterda gavond tijdens de feestavond van S.V. Venray in de foyer van de schouwburg. Doelman Theo van Els, aan het begin van het seizoen al meteen geblesseerd. Een van de betrouwbaarste keepers die Venray ooit heeft gehad. Het was niet moeilijk om een gesprek te hebben met de 57-jarige Fons Rooi jakkers, welke in de jaren 1965 lot 1973 "t voorzittersschap bekleedde van S.V. Venray. Praten met Fons Rooijakkers is een gesprek waarvoor veel tijd moet worden uitgetrokken, want ook nu nog, na 12 jaar geleden de voorzittershamer te heb ben overgegeven aan Ad Turkenburg (die het voorzitterschap nu zal neerleg gen), is Fons nog steeds overtuigd dat voetbalsport ook in deze dagen voor ve len iels betekend. „Voetballen is een waanzinnig iets, dat gaat van zondag tot zondag; waar de hele week over gesproken moet wor den. Juist het amateurvoetbal moet dat kunnen opbrengen", aldus deze oud voorzitter. „Want als die elf een spel brengen vol raffinement, dan zullen de supporters blijven komen". Maar Fons Rooijakkers heeft nog an dere meningen over dat fascinerende spel. „Kijk, de middellijn van ccn voet balveld is gelijk een as, daarachter is de tegenstander en daar moet hel spel wor den gemaakt, daar zal de fuik moeten worden omzeild met hel nodige raffine ment. Dan zullen de supporters blijven komen". „De elf van de vaandelelflallen, dal zijn de spelers die hel mogelijk moeten maken dat ook de anderen blijven spe len. Handhaven van het niveau is de zorg en als die spelers bereid zijn daar aan mee te werken, dan zal het zeker ge lukken een hogere klasse te bereiken". Hij blijkt nog steeds een voorstander te zijn van de verzwaarde trainingen. Trainingen waar ook de bestuursleden bij aanwezig moeten zijn, want ook dat verhoogt de inzet van de spelers. Er is hem wel eens verweten dat hij na zijn heengaan als voorzitter nog maar weinig op het voetbalveld is geweest. Daar had hij wel een verklaring voor: „Ik ben weggebleven bij de jongens om dat ik mij daar zóveel bij betrokken voelde én om ruimte te geven aan mijn opvolger. Wij waren toen een hechte groep! Toen Rooijakkers de voorzittersha mer overnam van Piet Geurts, in 1965, was het allemaal behelpen wal de klok sloeg. Toch waren wij blij de beschik king te hebben over het verenigingslo kaal „hok" bij Jep Kersten aan de Oostsingel. Het wassen van de spelers moest gebeuren in ijzeren teilen. Dal duurde totdat op het sportterrein van Servatius een heuse kantine werd ge plaatst, voorzien van alle comfort. Kan tinebeheerders waren in die dagen Broe der Bernulfus, Thei Hoedemakers, Wim Janssen, Harry Toonen en Ewalds. Dat waren periodes van hechte vriendschap in de gehele S.V. Venray-geledingen. Er waren vele hoogtepunten in dat tijdvak. De terugkeer in de tweede klas se na drie jaren in de derde klasse. Na vier jaar tweede klasse volgde echter weer de degradatie naar de derde klasse. De dames kwamen ook aan bod. Het was niet meer tegen te houden dat ook zij gingen voetballen en zodoende de ge lederen bij S.V. Venray kwamen ver sterken. Een uniek initiatief in zijn voorzit tersperiode was het bouwen van wonin gen. In venray waren destijds, zoals praktisch overal, woonproblemen voor jonggehuwden. Daaraan ging voorzitter Rooijakkers met hulp van velen iets doen. Waren er aanvankelijk 70 gega digden om een huis te bouwen, er bleven er 10 over. Er werd een aannemer ge vonden die de tekeningen van een archi- lekl wilde gaan uitvoeren. Er werd ge praat over vergunningen en aan de Houtzagerstraat werd grond verkregen. Toen gingen de voetballers aan de slag. Met al hun deskundigheid elkaar hel pen. Er werden financiers gevonden en uiteindelijk kwam alles gereed. Maar over werkbriefjes en over bonnen, daar wil Fons Rooijakkers nu zelfs nog niets over kwijt. Maar dit initiatief was on betwist een hoogtepunt in zijn voorzit tersschap. Toendertijd werd er ook reclame rond de voetbalvelden ingevoerd. Er kwam een goed Public Relationssysteem van de grond. Dat werkt heden ten da gen, zij het misschien wat veranderd, nog uitstekend. Voorzitter te mogen zijn bij S.V. Venray is op zich al een grote eer, aldus Fons Rooijakkers. Maar dit kan onmo gelijk als er niet een goede secretaris en een penningmeester is. Hij had het ge luk Tjeu Arts aan zijn zijde te hebben. „De altijd aanwezige Tjeu Arts dacht aan letterlijk alles, en wat ik van hem heb geleerd daar profiteer ik nu nog van". Helaas, de besten ben je het eerst kwijt. Voor de vereniging was het een groot verlies en nog altijd wordt met grote dankbaarheid en erkenning aan de inzet van Tjeu Arts gedacht. Ook nu nog, twaalf jaar na het neer leggen van de voorzittershamer, wil Fons Rooijakkers kwijt, het niet eens te zijn met de macht van de KNVB, want deze bepaalt, zonder veel inspraak, wat de vereniging moet uitvoeren. Denk maar eens aan de contributieverhogin gen, welke dikwijls de nekslag beteke nen voor de amateurs. En toch zijn zij het, die de KNVB groot maken; niet die enkele profclubs. Trouwens, hij vindt het ook niet juist, dat de amateurclubs de kweekplaats zijn van de prof voetballers, die voor een prijsje worden overgenomen.... Tijdens ons gesprek met Fons Rooij akkers kwam velen malen naar voren, dat het tegenwoordig anders kan. Oók het vandalisme in de sport. Als voetbal lers bereid zijn het spel echt te spelen, een spel dat twee maal 45 minuten duurt, met volledige inzet, dan zal de agressiviteit verdwijnen en kan er open worden gevoetbald. Zo krijgt men een kijkspel waar de supporters recht op hebben. Fons volgt nog met veel interesse de sport bij S.V. Venray en is blij dat velen hem nog niet vergeten zijn. S.V. Venray is een vereniging waar veel voor de jeugd werd en nog wordt gedaan. S.V. Venray is daarom waardig de plaats in te nemen welke zij verdient, en dat is de spoedige terugkeer naar de hoofdklasse! Rechts op de foto oud-voorzitter Fons Rooijakkers met aan zijn zijde oud-secretaris Tjeu Arts.

Peel en Maas | 1985 | | pagina 5