lis je in Lourdes werkt ben je een
bevoorrecht mens....
PEEL EN MAAS
S
thomassenlf
Rigoureuze renovatie bij
Thomassen Interieurverzorging
nita Beerkcns uit Venray:
RAAD HAD WEINIG MOEITE
MET EEN KORTE AGENDA
Er waait een frisse wind
bij Thomassen
Hendejwe ontmoetten haar toevallig op het
jrrasje van .Jeanne d'Arc" in Lour-
armtefc. Het was zondagmorgen en verschil-
St van side zaken hadden hun rolluiken ge-
toten. Want zelfs in Lourdes geldt voor
immigen, dat bussines goed is voor
|e werkdag, maar niet op zondag,
lok de baas van de 22-jarige Anita
•kens uit Venray, die even tevoren
/erwacht haar vader Harry Beerkens
ontmoet, gaf haar vrijaf.
f eigenlijk was die ontmoeting met
fcar vader ook niet zo erg toevallig,
[Ut al vele jaren gaat hij regelmatig
jet de .Limburgse Bedevaart" mee
kar Lourdes.
(Misschien voelde Anita in 1980 iets
a een „erfelijke belasting" toen zij
|et haar vriendin de voetsporen van
jiar vader volgde. Niet wetende, dat in
Ipurdes een toekomst óp haar wacht-
,Doe de groeten aan de heer en
•ouw Ruland van „Saint George",
vader toen zijn ondernemende doch
ter bedevaart ging.
jln gewone doen doen volgde zij in
ilo de M.B.O. sociale dienstverle-
g en werkte zij als parttime hulp in
supermarkt.
Het Venrayse dialect was haar
•edertaal, het Nederlands ergerns net
vreemd als de taal, die men in
urdes spreekt.
Ik heb zo goed en zo kwaad als het
g geprobeerd te vertellen, dat mijn
Ier hem liet groeten", vertelt zij nu,
r jaar later, terwijl zij in perfect
ins een bestelling opgeeft.
„Mijn vader en de heer Ruland ken-
elkaar al jaren. Misschien heb ik het
iraan te danken, dat ik het Neder-
idse meisje werd, dat hij ten behoeve
de Nederlandse pelgrims voor zijn
ikel zocht. Ik beloofde hem dat ik
volgend seizoen zou komen", aldus
ita, die intussen na vier jaar
injaise met de Fransen is geworden
geen moment spijt heeft gevoeld van
grote en toch wel moeilijke stap.
TREIN GEMIST
■laar eerste reis van Venray naar
urdes alleen, werd een regelrechte
mp. De kalender wees 1 april 1981 en
gens schriftelijke afspraak zou „de
is" haar in Lourdes van het station
lalen. Ieder uur wachtte de heer
lland bij het station, maar wie er
ram, geen Anita.
)e Venrayse stond intussen moeder-
alleen op het onmense station van
rijs en had slechts de achterlichten
zien van de trein waarvoor zij het
artjehad
Zonder maar één woord Frans te
kunnen spreken probeerde zij van alles
om de trein naar het zuiden van Frank
rijk te krijgen. Zij voelde zich als
een doofstomme, die niet begrepen
werd, maar ook niet duidelijk kon
maken wat ze wilde.
Net toen zij besloot ten einde raad
maar weer terug te gaan naar het Noord
Limburgse, ontdekte zij een trein, die
haar via Bordeaux en Dax naar Lourdes
bracht.
„De baas" had het wachten opgege
ven en de wacht overgedragen aan twee
winkelmeisjes, die het verloren schaapje
opvingen en naar de winkel brachten.
Haar eerste taak was buiten de winkel
Nederlandse pelgrims te interesseren
voor het doen van inkopen bij „Saint
George".
„In het begin had ik het ontzettend
moeilijk", vertelt ze, maar na vier jaar
moet ze er om lachen. „Ik sprak toen
geen woord Frans, maar nu spreek,
lees, schrijf en denk ik in het Frans.
Bovendien kan ik me in vijf talen aardig
redden".
EIGEN RADIOPROGRAMMA
Hoe goed ze zich in vier jaar heeft
aangepast, wordt wel bewezen door het
feit, dat zij sinds kort medewerkster is
van een regionaal radioprogramma, dat
onder de naam „Radio 65" (Les Hautes
Pyrenées is Frankrijk's 65ste distrikt)
iedere dinsdagavond van 8 tot 10 uur
speciaal voor jongeren rechtstreeks dé
ether ingaat,
Zij heeft nu haar eigen programma,
waar zij ieder vrij uurtje mee bezig is.
Iedere week brengt zij een gesproken
portret van een of andere zanger of
zangeres, die bij de jongeren favoriet is.
Zij schrijft de teksten, waarvoor zij het
materiaal moet verzamelen, zoekt de
bijbehorende platen bij elkaar en
presenteert zelf het programma.
„Het schijnt erg in de smaak te vallen
gezien de leuke reakties die ik krijg.
Vooral mijn accent levert leuke reakties
op", lacht ze tevreden, terwijl haar
vader zijn dochter met gerechtvaardigde
trots bekijkt.
NIET GEMAKKELIJK
Tóch is het niet allemaal rozegeur en
maneschijn voor een Nederlands meisje
in het verre Lourdes.
Wanneer iemand één seizoen werkt,
heeft men recht op tweemaal zes
maanden uitkering. Dan moet men één
winter werken om opnieuw voor
uitkering in aanmerking te komen.
Maar in de winter is Lourdes een
uitgestorven oord. Hotels en winkels
zijn gesloten, nadat het bedevaartsei
zoen op 17 oktober met een grote pro
cessie van mensen uit Lourdes en
omgeving wordt afgesloten.
Winterwerk kan bestaan met de
handen uit de mouwen steken, in de
bergen tijdens het ski-seizoen, óf het
verrichten van schoonmaak- en/of
winkelwerk in de wintersportplaatsen.
In geval van ziekte betaalt de sociale
verzekering 80% terug, terwijl „de
baas" 20% betaalt. Het ziekenhuis
moet men zelf betalen, ten zij men een
levensverzekering heeft. Dan krijgt men
50 franc per dag terug.
Eens was Anita een paar weken ziek,
waardoor haar inkomsten stopten. Van
de „ziektewet" kreeg zij 400 franc (on
geveer 150;-) maar haar werkgever
was zo goed om wat bij te passen. Hoe
wel zij alle hulp kreeg van een (Franse)
vriendin stapte de ondernemende Ven
rayse naar de burgemeester van Lour
des. Van hem kreeg zij bonnen waarmee
ze eten kon kopen.
„Ik voelde me zoals vroeger in de
dertiger jaren in Nederland iemand zich
moet hebben gevoeld, die van de bede
ling moest leven. Maar ook aan die
moeilijke tijd is een einde gekomen."
Dan mengt vader Beerkens zich in het
gesprek. Zijn vrouw en hij staan
volledig achter hun dochter, die ver van
huis haar eigen zelfstandig leventje
leidt. Eenmaal per week bellen zij
elkaar op en eens per jaar gaat vader of
moeder of allebei, op bedevaart naar
Lourdes om dan de dochter te
ontmoeten.
FILOSOFIE
Maar hoe beleeft iemand nu Lourdes
van alle dag, want het is toch een levens
groot verschil lussen een pelgrim en
iemand die daar werkt.
Uiteraard is het antwoord van de 22-
jarige Anita niet bepalend voor ieder
een, die commercieel in Lourdes bezig
is.
De grot en Maria blijven haar trekken
en als het maar even kan brengt zij een
bezoek aan de plaats waar de kleine
Bernadette Soubirous haar ontmoeting
college van b. en w. óf de vergadering
schorsen opdat tot besluitvorming kon
worden gekomen tijdens deze raadsbij-
eenkomst.
Mevr. E. Hoppenreijs-de Loo (CDA)
sprak het verlossende woord. Omdat de
commissie voor Algemene Zaken
waarin alle fraktievoorzitters zitting
hebben a.s. maandag vergadert,
wilde zij de behandeling van de brief in
die vergadering behandelen. Alleen de
heer A. den Brok (Samenwerking)
voelde daar niet veel voor omdat de
achterbannen niet konden worden
gehoord. De heer J. Houba meende, dat
Venray weinig kon doen, omdat het hier
ging over een zaak, die in Den Haag
moet worden uitgemaakt.
De heer H. Kersten (PvdA) was reëel
genoeg om zich af te vragen of de ge
meenteraad zich wel met dit onderwerp,
dat in Den Haag thuishoort, moet be
moeien. Wanneer de raad wel de stel
ling zou willen nemen dan zou dat
volgens hem nu kunnen ómdat iedereen
al op de hoogte was van de nieuwe be
zuinigingsvoornemens van de regering.
Er werd gestemd en met uitzondering
van de heer Kienhuis (V.VD) was ieder
een er voor de brief maaodag in de
commissie Algemene Zaken te behan
delen.
VENRAYS BROEK
Wethouder W. Claessens kon de raad
meedelen, dat bet rapport, dat door
Provinciale Waterstaat wordt opgesteld
naar aanleidinf van het onderzoek van
het grondwater rond de oude stortplaats
Venrays Broek [peilput-onderzoek] in
concept gered is, maar nog niet in het
bezit van het college is. Hij hoopte, dat
dit rapport in de junivergadering van de
raad aan de orde kan worden gesteld.
Nu la kon de wethouder de raad de
geruststellende mededeling doen, dat
het rapport „niet verontrustend kan
worden genoemd".
GALVANISCH BEDRIJF
Met name de fractie van het C.D.A.
was blij, dat de gemeentelijke nota
„Onbegonnen werk?" zijn vruchten
begon af te werpen nu in deze vergade
ring aan drie startende bedrijven grond
in erfpacht kon worden uitgegeven.
Alleen de heer Den Brok maakte zich
een beetje zorgen over de komst van een
galvanisch bedrijf op het industrieter
rein Smakterheide. Hij wilde alle
Üe laatste dinldag van mei mag de
ingaan als de dag waarop
de kortste raadsvergadering
gehouden. Binnen een uur stond
weer buiten en waren in totaal
de voorzittershamer ge-
Of eigenlijk negentien, want
vonden het begin van de
een brief van het district
van het F.N.V. op hun tafel,
werden de Limburgse gemeente-
opgeroepen massaal stelling ter
tegen de regeringsplannen om
juli a.s. de WW-, WWV- en
opnieuw met 3% te
nadat op 1 januari j.l. eveneens
:n korting van 3% heeft plaats-
meenteraden werden
begin juni 1984 in
bewoordingen aan regering
kenbaar te maken dat de
per 1 juli onaanvaardbaar
in het tijdstip van begin juni zat
moeilijkheid voor de gemeente
de brief was pas binnengeko-
college had zich hierover nog
sproken,.de gemeenteraad had
nog niet kunnen bestuderen,
met de achterbannen kunnen
ALGEMENE ZAKEN
deze moeilijkheden overziende,
burgemeester twee mogelijkhe-
óf de zaak over te laten aan het
Voor kleine en grote drukwerken van den Munckhof b.v.
Grotestraat 68 - Venray - natuurlijk mag U bellen: 82727
peciaal voor deze
nieuwe lente lieten
'wij een frisse wind
door onze gordijn- en tapiitafdeling waaien.
Wij ontwierpen een geheel nieuwe afdeling
met nog meer keuze. Meer dan 2000
gordijnen en honderden tapijten staan borg
voor de meest perfecte combinaties in zowel
modem als klassiek.
Graag willen wij u hierbij adviseren om zo
ook uw interieur te helpen verfrissen.
Wllh«lmlnastraat 6 - Venray - 04780-82510
met Maria heeft gehad. Haar werkgever
gaat iedere dag, voordat hij naar zijn
winkel gaat, naar de grot om aldaar een
gebed tot H. Maagd uit te spreken.
Op Goede Vrijdag krijgen de winkel
meisjes vrij om de Grote Kruisweg te
doen en tijdens het bezoek van de Paus
aan Lourdes kregen zij een middag vrij.
„Ik heb de Paus op een meter afstand
gezien", glundert ze.
Over haar eigen leven van Lourdes
heeft zij zo haar eigen filosofie:
„Iedereen heeft wel eens een rot-dag
met zorgen of hoofdpijn. Wanneer ik
dan die zieken en gehandicapten langs
zie komen, merk ik steeds een blij en
gelukkig gevoel in me opkomen omdat
ik niets mankeer. Die rot-dag en die
hoofdpijn zijn morgen over, maar die
stakkers hebben hun hele leven ellende.
Als je in Lourdes werkt ben je ergens
toch wel een bevoorrecht mens.
Ik vlucht niet, bij het zien van vrese
lijk verminkten of erg gehandicapten de
kelder in, zoals nog steeds velen doen.
Ik spreek zo iemand aan en ervaar dan
diens blijdschap omdat iemand het
durft met hem of haar te praten. Dat
ervaar je in Lourdes en dèt is voor mij
dagelijks weer een stukje geluk
„RADIO SOI XANTE CINQ"
Die dinsdagavond presenteerde ae
Venrayse Anita haar eigen radio-pro
gramma in een met moderne appara
tuur ietwat primitief studio'tje ergens
buiten Lourdes.
„Ici Radio Soixante-cinq", kondigde
Anita aan, terwijl zij er meteen in het
Frans verder op losratelde. We meen
den te begrijpen, dat zij het over
Johnny Haliday had en dit vermoeden
bleek juist te zijn toén zij zijn plaat
„Itsy Bitsy Petit Bekini" aankondigde;
een titel overigens, die zij niet zonder
lachen kon uitspreken. Met een scheef
oog op haar tekst meenden wij onze
Franse lessen van heel vroeger herinne
rende dat petit gevolgd moest
worden door een „e.* (petite), omdat
het ons voorkwam, dat bikini wel
vrouwelijk moest zijn. Maar Anita leer
de ons, dat alleen de inhoud van een
bikini vrouwelijk is, maar dat het
woord in Frans mannelijk is.w.
Toen knipte het groen-lichtje aan ten
teken, dat we stil moesteb zijn en Anita
en haar vriendin om beurten weer
verder moesten vertellen over het onge
twijfeld zeer belangrijke leven van die
Johnny Haliday, waarover zij twee
avonden vol moesten praten.
Nadat technicus George de nieuwe
band had gestart, Anita een hap nam
van een keihard stokbrood om tussen
de bedrijven door eindelijk eens wat in
haar maag te krijgen, overlegden de
twee presentatrices over de volgende pa
gina's tekst.
„Het is toch wel erg", verzuchtte
vader Harry Beerkens, „je kunt je eigen
dochter niet meer verstaan...."
Even voor het afsluiten van de uitzen
ding stapte een „fan" van Radio
Soixante Cinq de studio binnen. Hij
had op zo'n dikke honderd kilometer
afstand de uitzending gehoord en wilde
graag de band, waarop het programma
was opgenomen, meenemen naar zijn
woonplaats ergens in de buurt van
Bordeaux.
„De manier waarop dat Nederlandse
meisje het programma presenteert én
haar accent vindt iedereen leuk",
vertelde hij toen hij ons op de terugweg
naar Lourdes in een typisch Frans bruin
café'tje kennis liet maken met de
nieuwste drank van de Franse jongeren
„Monaco", dat bestaat uit een beetje
bier, grenadine en seven up - aldus ge
mengd in een bierglas, ook nog goed
smaakt
Anita heeft intussen ook al een ver
zoek gekregen om op donderdagmiddag
voor „haar" regionale omroep de
Hitparade te presenteren.
eventuele gevaar voor het milieu uit
sluiten en vroeg daarom of er water
dichte garanties en voldoende waarbor
gen waren ingebouwd voordat er ja
werd gezegd tegen de komst van dit
Zeddamse bedrijf naar Venray.
Wethouder Claessens stelde, dat het
bedrijf aan strenge hinderwetbepalin
gen zal moeten voldoen en dat streng
wordt toegezien op het naleven van deze
bepalingen. „De garanties zijn zodanig,
dat er geen enkel gevaar te duchten is",
zei de wethouder. Zijn Collega H. Wil-
lems voegde daar nog aan toe, dat de
gemeente zich nog op de hoogte heeft
gesteld hoe in andere gemeenten (Heer
len en Eindhoven) met dergelijke
bedrijven de ervaringen zijn en welke
maatregelen ter bescherming van het
milieu zijn genomen.
WINKELS OP 4 MEI
Bij de ingekomen stukken bevond
zich een brief van een inwoner waarin
hij zijn gevoelens uitspreekt over het ge
opend houden van winkels op 4 mei j.l.
(Nationale dodenherdeking) na zes uur.
De inhoud van de brief was de heer J.
Reintjes uit het hart gegrepen. Hij vroeg
het college maatregelen te nemen, opdat
zoiets in de toekomst wordt voorko
men. De burgemeester antwoordde, dat
het college hier geen bevoegdheid heeft,
omdat hier sprake is van de verantwoor
delijkheid van de winkeliers.
'RIJDAG 8 JUNI 1984 Nr. 23 HONDERDENVIJFDE JAARGANG
„Stilstand is achteruitgang", dat
moet Hans Thomassen, directeur van
Thomassen Interieurverzorging, wel ge
dacht hebben, toen hij met stille trom
aan een rigoureuze renovatie van zijn
toch niet kleinschalige meubelzaak be
gon.
In het sousterain is nu een uitgebrei
de keuze vloerbedekking, gordijnen en
vitrage ondergebracht, waarvan men in
een speciale etalage slechts een heel
klein voorproefje vindt. Meer dan 500
stalen vloerbedekking op een overzich
telijke manier tentoongesteld gesor
teerd op kleur, kwaliteit en prijs. Het
keuze maken moet daar toch niet meer
moeilijk zijn. En dan te bedenken dat
•alles uit voorraad leverbaar is.
Ook de gordijnen en vitrages hebben
meer ruimte en belichting gekregen.
Door middel van handige schuifrails
kan men terstond zien hoe deze gordij
nen er straks in uw kamer zullen uitzien','
Verder is in het souterrain een hele af
deling moderne meubelen ingericht,
waarbij voor al de grote keuze aan
moderne bankstellen opvalt. Moderne
kasten c.q. bergmeubelen, vloerbedek
king en eigentijdse verlichtingsappara-
tuur completeren het geheel.
Op de eerste etage is bijzonder veel
ruimte ingericht aan wat men noemt
„het slaapgebeuren". Menigeen zal ver
wonderd zijn, dat er op het gebied van
bedden en matrassen zoveel keus te
vinden is. Mensen met rugklachten
worden hier optimaal geïnformeerd,
terwijl natuurlijk ook iedereen alle in
lichtingen kan krijgen.
Speciaal voor ouderen of bejaarden
zijn er aangepaste ledikanten aanwezig
die iets hoger zijn dan normale bedden.
Dit „nieuwe niveau" is ontzettend ge
makkelijk met naar bed gaan en op
staan. Op dezelfde afdeling is een zeer
grote sortering tiener-slaapkamers on
dergebracht.
Terecht mag Thomassen trots zijn op
deze renovatie en uitbreiding, waardoor
het keuzepakket in Venrays winkelcen
trum nog eens opmerkelijk wordt ver
hoogd.