1983
Balans van een honderdendrie-jarige
APK-plak voor oud-rector P. Gussen
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING
JUWELIER
VERUNDEN
BRONZEN
PIELHAAS
VOOR
JAN VAN TOOR
OPEN DAG
BIJ HET VENRAYS
MIDDELBAAR
BEROEPS
ONDERWIJS
PEEL EN MAAS
VRIJDAG 7 JANUARI 1983 Nr. 1
HONDERDENVIERDE JAARGANG
ra PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
UITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
GROTESTRAAT 68 POSTBUS 1 TEL 82727 GIRO 1050652
VOOR AL UW DRANKEN
ADVERTENTIEPRIJS 30 ct. per mm. ABONNEMENTSPRIJS
PER HALFJAAR 12.- UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING
UITEN DE REGIO 16.-
Alsof het zo heeft moeten zijn
Nèt even voor het schrijven van dit
artikel vonden we in de la van ons
bureau een geluidsbandje waarop een
intervieuw met burgemeester F. Schols
was opgenomen. Datum, 2 augustus
1971, zender Hilversum 1, omroep
NOS, rubriek „Zoeklicht op Neder
land", tijdstip 15.30 uur
De stem van de toenmalige Venrayse
burgemeester vertelde, dat „Venray het
Wirtschaftswunder van de Peel", de
industriële motor van Noord Limburg"
werd genoemd.
Even verder in het gesprek hoorden
wij de heer Schols zeggen, dat hij
„duidelijk de indruk had, dat Venray,
na Emmen, toch wel zeker op langere
termijn gezien, de meest geslaagde
ontwikkelingskern is".
In dezelfde la met herinneringen aan
een „roemrucht" decenium uit Ven-
ray's recent verleden, vonden we een
pagina uit „Cobouw" van vrijdag 2
maart 1972 met als kop: „Venray ver
viervoudigt woningproductie, in goed
één jaar tijd, om industriële honger te
stillen". De schrijver vertelt, „dat
Venray er prat op gaat zonder veel
spanningen in twintig jaar uit te groeien
tot een kern met rond 9.000 industriële
arbeidsplaatsen en dat de gemeente
vanuit die positie is vertrokken naar een
aanzienlijk arbeidsrijker toekomst
Zó sprak en schreef men een dikke
tien jaar geleden.
In het afgelopen weekend stapten we
met bijna 34.000 inwoners over de
iaardrempel naar 1983. met meer dan
ooit het gevoel van grote onzekerheid.
De hoera-stemming van het begin van
de zeventiger jaren heeft plaats gemaakt
voor een zeker angstgevoel.
Waar brengt 1983 ons heen?
Het gewestelijk Arbeidsbureau meldt
al voor de gemeente Venray 1.700
werklozen per oktober jl. De provincie
geeft de gemeente Venray niet meer dan
234 woningen en dèt, terwijl bij de
Woningbouwvereniging Noord Lim
burg meer dan 1.400 woningzoekenden
zijn ingeschreven.
In de weken vóór de jaarwisseling
stonden de kranten bol van trieste
berichten over bedrijven, die in finan
ciële moeilijkheden zijn geraakt.
Het ministerie van economische
zaken maakt bekend, dat in 1982 méér
bedrijven failliet zijn gegaan dan ooit
sinds het begin van deze eeuw. In
Limburg alleen al steeg in één jaar dat
aantal van 481 naar 586.
Duizenden werknemers van bedrijven
waarbij men nooit moeilijkheden zou
hebben verwacht, worden belaagd door
het spook van de werkloosheid. We
dénken daarbij aan giganten zoals de
Amsterdamse Droogdokmaatschappij
(ADM), de Bijenkorf, en het Rijn-
Schelde-Verolme-concern (RSV), die
het opeens financieel niet meer kunnen
trekken.
En wat gebeurt er in ons eigen Venray
en wat is er gebeurd sinds radio en
kranten meldden, dat „alles opperbest
gedijt op de schrale Peelse grond"?
„De Duitse vilttappijtfabriek Girvil
(later Carl Freudenberg) blijft ook maar
uitbreiden" schreef „Cobouw" in
1972. Tien jaar later is de sluiting van
dit bedrijf een feit.
Twee van Venray's oudste industrieën
zijn of worden gesloten: Cartonnagefa-
briek Laurensse is dicht, Campina, van
oudsher „de boterfabriek" gaat dicht.
Hier en daar gaan bekende Venrayse
bedrijven geruisloos over in andere
handen. Even geruisloos worden zaken
opgeheven. Men ontdekt het pas als de
winkel leeg staat.
Wie zal zeggen hoeveel Venrayse
zakenlieden telkens maar weer over hun
boeken gebogen zitten om te berekenen
hoe lang de financiële touwtjes nog aan
elkaar kunnen worden geknoopt?
Voor hen is één ding zeker: geen kans
op miljoenensteun, of een veelvoud
minder daarvan, uit de pot van minister
van Aardenne.
Zó gaan we dan 1983 in, onzeker en
een tikkeltje angstig. Allerwege bezui
nigen. Minder inkomsten, minder te
besteden, minder omzet dus minder
inkomsten en zo is de cirkel weer
gesloten.
Maar toch de hoop op betere
tijden blijft bestaan. Er zijn kleine
lichtpuntjes, zoals hetdalen van de
rente en het opleven van de woning
markt.
Bij de afdeling Statistiek, onderzoek
en werkgelegenheid van de gemeente
staan enkele jongere ondernemers, met
en zonder werk, als potentiële beginners
van een (klein)bedrijf ingeschreven. De
wil om te werken is er; een wil ook om
de werkgelegenheidskar uit de modder
te trekken.
Via de Werkgelegenheidsnota „On-
gonnen Werk?" toont de gemeente haar
oprechte wil een zo goed mogelijk
voorwaardenscheppend beleid te gaan
voeren. Daarvoor wordt een groot
aantal maatregelen in het vooruitzicht
gesteld: 26 Venrayse actiepunten.
Wie weet gaat het in 1983 tóch nog de
goeie kant uit?
Met deze hoop ergens diep in ons,
kunnen we elkaar tóch een goed nieuw
jaar toewensen.
Bij de aanvang van dit nieuwe jaar.
ook het begin van de honderdenvierde
jaargang van Peel en Maas, willen we
nog even een terugblik werpen op wat
achter ons ligt. Maar ook willen we ons
oog richten op de nabije toekomst, die
voor velen van ons niet gemakkelijk
zal zijn.
Peel en Maas, uw Venrays weekblad,
heeft de laatste jaren een constante
groei in omvang en abonnementental
mogen constateren. Dit bewijzen o.a.
ook de cijfers van de totale oplage en
omvang der laatste jaren.
In 1981 konden we onze abonnees
828 pagina's brengen en in het
afgelopen jaar zelfs 848. Prima, zult u
zeggen, ga zo door. Maar tóch is dat
niet zo
Ook Peel en Maas heeft de recessie
aan den lijve ondervonden, al zou men
dat aan de totale oplagecijfers niet
zeggen.
Reeds vanaf het begin van het vorig
jaar is de omvang van de advertenties,
één van de peilers van elke krant, sterk
teruggelopen. Daarvoor in de plaats
brachten we aanmerkelijk meer redac
tioneel nieuws, zodat we zelfs per I juli
over het eerste half jaar met 440
pagina's, 18 pagina's méér brachten
dan in 1981. Ook in het derde kwartaal
konden wij, ondanks het teruglopende
advertentie-aanbod de totale omvang
van ons weekblad omhoog stuwen,
zodat we in het derde kwartaal 20
pagina's meer brachten dan in 1981. In
totaal betekende dat toen al 38 pagina's
méér dan het jaar daarvoor.
In het vierde kwartaal echter werd het
geringere advertentie-aanbod duidelij
ker merkbaar. Daarom moesten we om
exploitatieredenen de redactionele
kraan iets dichtdraaien, waardoor de
krant ook iets „dunner" werd nl.
gemiddeld 16 pagina's per week.
Maar, over het geheel bezien werden
in de loop van het afgelopen jaar tóch
nog 20 pagina's meer bij de abonnees
bezorgd dan in 1981.
IS DE GROEI ER UIT?
Moeten we aan het begin van 1983
constateren dat de groei er uit is?
Uiteraard hangt dat in sterke mate af
van het advertentie-aanbod. In ieder
geval zullen we zo lang mogelijk
proberen wekelijks een krant van 16
pagina's te maken. Dit peil te kunnen
handhaven in een tijd waarin moet
worden ingeleverd, lijkt ons een gun
stige omstandigheid.
Waar enerzijds de groei uit het
advertentie-aanbod is, groeit (gelukkig)
aan de andere kant het aantal abonnees.
Met een constante aanwas van ongeveer
300 abonnees per jaar, blijven we hét
Venrays weekblad, met een uitstraling
naar de regio, naar echt in Venray
geïnteresseerde mensen.
Beide peilers, adverteerders én abon
nees zullen er mede voor moeten zorgen
dat Venray een alleszins acceptabel
eigen weekblad blijft behouden.
Peel en Maas wil dat zeker zijn; al
honderdenvier jaar lang!
DE REDACTIONELE KANT
De redactionele kant van ons week
blad heeft zich in de loop der jaren nog
al eens moeten aanpassen.
Toen de radio nog een grote
zeldzaamheid was, de televisie nog niet
bestond en regionale en landelijke
dagbladen slechts door de „upper ten"
werd gelezen, had ook ons weekblad
een andere taak. De toenmalige redactie
bracht toen wekelijks een overzicht van
landelijk- en wereldnieuws, naast het
plaatselijk nieuws.
Vooral na de oorlog, door de
opkomst van radio, televisie en het
gemeen-goed worden van andere publi
citeitsmedia, steeg de belangstelling
voor het plaatselijk gebeuren. En ook
deze verandering stelde haar eisen aan
de redactie.
VOORLICHTENDE TAAK
De laatste jaren is het zwaartepunt
van de redactie meer en meer komen te
liggen op een voorlichtende taak. Het
„gemeentenieuws" bleef niet meer
beperkt tot hetgeen de verslaggever
noteerde tijdens de maandelijkse raads
vergaderingen. Ook de commissiever
gaderingen werden openbaar en vormen
tegenwoordig regelmatige bronnen van
interessante nieuwsberichten. Dat Ven
ray daarbij een van de eerste gemeenten
was, die door middel van „Gemeente-
praat" de meer officiële nieuwsbe
richten verzorgde, pleit voor de
openheid van de gemeentebesturen van
een tiental jaren geleden en nu.
VERENIGINGSNIEUWS
Zonder overdrijving mogen we zeg
gen, dat Peel en Maas een onmisbaar
medium voor Venray is door het
opnemen van veel verenigingsnieuws.
Niet minder dan tachtig verenigingen,
inclusief de sportverenigingen, brengen
regelmatig hun nieuws en hun verslagen
in onze kolommen.
Daarnaast is Peel en Maas een van de
weinige weekbladen, die kerkelijke
instellingen de gelegenheid geeft hun
„kerkberichten" te laten publiceren.
Hoezeer men daaraan is gewend blijkt
wel uit de grote consternatie welke
onlangs, vooral in Venray-centrum,
ontstond toen als gevolg van een
technische storing één week de kerk
berichten niet werden geplaatst
JUBILEA
In het heden ligt het verleden
Deze fraaie spreuk heeft ons tot
leidraad gediend voor menig redactio
neel stuk uit de geschiedenis van Venray
in het algemeen. Die spreuk spoorde
ons ook aan de ouderen onder ons niet
te vergeten.
Ook dit jaar zullen wij daarom op
gepaste wijze aandacht besteden aan
50-, 60-, en 65-jarige huwelijken in onze
Venrayse gemeenschap, zonder daarbij
de privacy van de jubilarissen aan te
tasten. Met andere woorden: wie liever
niet met een foto en een kort verhaal in
de krant wil. komt er ook niet in.
Overigens is het opvallend, dat het
aantal bruidsparen, dat daar geen prijs
op stelt, heel gering is.
De laatste jaren bleef de redactionele
aandacht bij jubilea (b.v. langdurige
dienstverbanden) veelal beperkt tot 40
jaar en meer. Slechts bij hoge uitzonde
ringen werd aandacht besteed aan
zilveren jubilea. Er blijkt echter veel
vraag te zijn naar het opnemen van
„zilveren feesten". Daarom het (goede)
voornemen voor het nieuwe jaar om in
het vervolg hieraan, indien men dit
wenst, ook meer aandacht te besteden.
In een tijd van grote werkloosheid, is
het immers geen kleinigheid om 25 jaar
bij één werkgever te hebben mogen
werken.
KABELTELEVISIE
in het nu wat worden zal
Deze tweede helft van de bekende
eerder genoemde spreuk brengt ons op
hetgeen de toekomst voor ons in petto
heeft.
De ontwikkelingen zijn niet blijven
staan bij radio en televisie alleen. Het
ligt in de lijn der verwachtingen, dat
binnenkort, óók in Venray, de kabel
televisie haar intrede zal doen. De
mogelijkheden met dit medium zijn
legio. Niet alleen kan men dan een groot
aantal televisiestations in de huiskamer
ontvangen, maar ook een lokale
omroep zou mogelijk kunnen worden.
De Nederlandse Nieuwsbladpers is
met deze ontwikkeling niet gelukkig
omdat zij een zware concurrent voor de
plaatselijke weekbladen zal kunnen
betekenen.
Overigens hebben wij de mogelijk
heden én de waarde van lokale omroep
reeds veel eerder onderkend. Ruim tien
jaar geleden claimden wij bij de
toenmalige minister van C.R.M. al
participatie in een mogelijke lokale
omroep. En zo die er ooit in het
Venrayse zal komen, wil Peel en Maas
daarbij niet afzijdig staan!
MODERNISERING
Het weekblad Peel en Maas was tot
voor kort een van de weinige kranten,
die nog „in het lood" werd gezet.
Anderhalf jaar geleden hebben mo
dernisering en automatisering hun
intrede in onze zetterij gemaakt.
Begonnen werd met het fotografisch
zetten van het redactionele gedeelte, de
z.g. „platte tekst".
Op korte termijn zullen ook de
advertenties fotografisch worden gezet,
zodat „het lood" definitief uit de
zetterij verdwijnt. Uiteraard zal hier
door ook „het gezicht" van de krant
verbeteren omdat fotografisch zetten
veel meer mogelijkheden biedt.
ZELFSTANDIGHEID
We zien het de laatste tijd rondom
ons heen gebeuren, dat weekbladen met
een rijke historie, hun zelfstandigheid
verliezen. Onder druk van de econo
mische teruggang voelden zij zich
genoodzaakt zich te laten overnemen
door grote „krantenfabrieken".
De honderdenvierjarige Peel en Maas
al meerdere malen „belaagd" door
andere „geïnteresseerden", denkt er
niet aan haar zelfstandigheid prijs te
geven. Daarvoor is zij te diep geworteld
in het Venrayse.
Met de steun van adverteerders en
abonnees blijft Peel en Maas als
zelfstandig en onafhankelijk weekblad
verschijnen. Venray heeft daar, als
grootste Noordlimburgse gemeente,
recht op en aan dat recht zullen wij niet
tornen!
PRIJSVERHOGINGEN
Twee jaar lang hebben wij onze
abonnemenstprijs niet verhoogd, al
hoewel daar telkens vergunning voor
werd verleend. Wij zouden die ver
hoging ook nu achterwege hebben
willen laten, doch te veel kostenfactoren
buiten ons bereik, zijn mede bepalend
aan de exploitatie van ons weekblad.
Uiteraard hebben wij nu dan de
abonnementsprijs met slechts 1,-
verhoogd. Wij vertrouwen dal onze
abonnees daar begrip voor kunnen
opbrengen.
De niet te ontwijken minimale
verhoging van onze advertentietarieven
hebben wij ook ditmaal zo laag
mogelijk gehouden. Onze trouwe adver
teerders ontvangen de nieuwe tarieven
eerstdaags thuis.
met
BRILJANT
zijn er veel
mogelijkheden
MEMOIRE van
DESIREE
LE CHIC
eenvoudig begin mei een of enkele
bril|anijes glorieus groeiend bij elke ge
legenheid tol zij rondom volgezet met
edelstenen een dierbare herinnering zijn
veel fijne momenten
Mogelijk als ring. armband en oorknopie
En ook mogelijk in combinotie met sma
ragd, robijn of blauwa saffier.
VENRAY
De vastelaovesvereniging kent jaar
lijks zijn hoogste onderscheiding toe
aan een persoon die belangrijke sociale
verdiensten heeft voor de Venrayse
gemeenschap. Dit jaar is deze onder
scheiding, de zgn. „Bronzen Piëlhaas"
toegekend aan de heer Jan van Toor.
Geboren in het land van Maas en
Waal (gem. Druten) kwam hij in 1949
naar Venray waar hij was benoemd tot
leraar timmeren aan de toenmalige
ambachtschool. Door zijn grote interes
se om met jeugd om te gaan werd hij al
spoedig voorzitter van het toenmalige
„patronaat" (tegenwoordig De Spring
plank) een jeugdorganisatie waaruit
vele andere actieve verenigingen zijn
ontstaan, mede door toedoen van
voorzitter van Toor. Zo werd hij mede
oprichter en bestuurslid van de jeugd
carnavalsvereniging, van het trommel-
korps St. Petrus Banden, welke vereni
ging thans is uitgegroeid tot het Muziek
en Majoretten-showkorps St. Petrus
Banden, van welke vereniging hij thans
nog voorzitter is, mede-oprichter en
bestuurslid van de jeugdsoos S.R. '65
(thans Free Wheelin) en van de jeugd-
vierdaagse.
Naast deze vele bestuurslidmaat
schappen t.b.v. dc jeugd zag hij ook
nog kans als bestuurslid actief te zijn in
de Regionale Opleidingscommissie van
de Stichting Vakopleiding voor de
De APK reikt elk jaar de APK-plak
uit: een waarderingsoorkonde met
bijbehorende onderscheiding voor een
persoon, die belangrijke sociaal-eco
nomische of culturele verdiensten heeft
voor de regio Noord-Limburg. Na
Karei Wijnen, Toon Kortooms, Harry
Notenboom, Wim van den Munckhof,
Dick van Bommel, Jan Ruyten, Frans
van der Voort, Lambert Laurensse, Piet
Muis, Henriëtte Poels-Peters, Sjoerd de
Jong, Loek Nelissen, Grad Schols en
Joop Colsen valt dit jaar de eer te beurt
aan rector Gussen die volledig beant
woordt aan de doelstelling van de
APK-plak, en deze dan ook zeer terecht
in ontvangst mag nemen, op zaterdag 5
februari 1983.
Het is een blijk van erkenning voor al
zijn inzet in 't belang van het onderwijs
zowel op plaatselijk, regionaal als wel
landelijk gebied. Een erkenning die
gegeven wordt door mensen buiten de
voor hem vertrouwde scholengemeen
schap en daarmee de waardering uit
spreken voor al zijn werk binnen de
scholengemeenschap
In 1922 werd pater Winand Gussen in
Maastricht geboren: een stad die hij op
VA jarige leeftijd verlaat om zich met
zijn ouders in Venlo te vestigen. Na zijn
lagere-school tijd komt hij in 1934 als
intern naar Venray waar hij zijn
gymnasiale studie volgt aan het Ven
rayse Gymnasium „Immaculatae Con-
ceptionis". Vele Venrayse studiegenoten
zullen zich rector Gussen nog herin
neren als de student „die altijd alle
Bouw, van de Hartstichting afd.
Venray, van de Federatie van Muziek
gezelschappen in het district Venray,
van het bestuur van de MAVO „De
Kolk" en last but not least jarenlang als
bestuurslid van de Piëlhaas.
Daarnaast hebben vele verenigingen
en groeperingen een beroep kunnen
doen op zijn medewerking via zijn werk
als leraar timmeren aan de L.T.S..
waarbij de restauratie van kruisen
en kapellen een eigen plekje in het hart
van Jan van Toor heeft ingenomen.
Ook de jaarlijkse terugkerende Taptoe
Venray is een aangelegenheid waar hij
zich jaarlijks met zijn vereniging St.
Petrus Banden voor inzet.
Al met al een grote staat van
verdiensten voor de Venrayse gemeen
schap die er mag zijn.
De „Bronzen-Piëlhaas" zal aan hem
worden uitgereikt tijdens het joeks-
kapellenfestival op 30 januari a.s. in de
foyer van de schouwburg.
prijzen in de wacht sleepte", „de
student die maar een boek aan hoefde te
kijken en het dan allemaal wist"! Zelf
weet hij ons nog te vertellen dat hij in de
griekse les samen met Wim van den
Munckhof op de laatste bank zat, wat
tot resultaat had dat zij het griekse
alfabet binnen korte tijd „feilloos"
onder de knie hadden!
In 1940, na zijn studiejaren in
Venray, trad hij in bij de orde der
Franciscanen in Zuid-Limburg. Een
jaar later zag men hem weer terug in
Venray, waar hij de filosoficumklassen
volgde: echter slechts tot 1943; de
duitsers vielen binnen en de studenten
konden hun studie elders vervolgen.
In Weert wordt hij dan in 1947 tot
priester gewijd, terwijl hij zijn eerste H.
Mis opdraagt in Venlo. Hij herinnert
zich nog goed zijn eerste preek in
Blitterswijck en zijn eerste afname van
de biecht in de gymzaal in Geijsteren!
Er volgen dan vele jaren van studie.
Rector Gussen verwierf het doctoraal
examen in de klassieke letteren en
doctor in de letteren en wijsbegeerte.
Hij studeerde Theologie in Nijmegen,
terwijl hij aan de Sorbonne en het
Institute Catholique te Parijs ook nog
medewerking verleende aan de uitgave
van diverse wetenschappelijke teksten.
Ondertussen blijft hij Venray toch nog
trouw bezoeken. Pater Seelen, gardiaan
te Venray, mocht hij tijdens vakanties
vaak assisteren en tot grote vreugde van
rector Gussen, want pater Gardiaan had
zulke heerlijke sigaren
Wanneer hij in '60-'61 de laatste
hand legt aan zijn proefschrift over het
kerkelijk ambt, in het kader van het
Vaticaans Concilie, wordt hij onver
wachts benoemd tot rector van het
Lyceum voor Jongens te Venray. Zijn
mogelijke kans op een leerstoel als
professor in Nijmegen komt dan niet
meer ter sprake. Het loopt anders: zijn
„stoel" staat voortaan in de rectors
kamer van het Lyceum.
Bij zijn benoeming telt het Lyceum
519 leerlingen, waaronder 201 internen.
Nu, 20 jaar later, zijn er geen internen
meer en telt de schoolbevolking 1500
leerlingen en meer dan 120 docenten en
medewerkers. Rector Gussen liet een
klein Lyceum, onder zijn bewind
uitgroeien tot een grote scholengemeen
schap voor de regio
Oorzaken voor deze groei zijn o.a. de
terugloop binnen het aantal internaten
geweest waardoor deze internen ver
huisden naar Venray: een integratie die
mede dankzij de goede opvang en
begeleiding zonder problemen verliep.
Vervolgens werd het Lyceum ook
toegankelijk voor meisjes en werd het
aantal jongeren dat het VWO-HAVO
onderwijs ging volgen ook steeds
groter.
Hierdoor werd het oude gebouw aan
de Leunseweg te klein. Rector Gussen
slaagde erin, na moeizame onderhande
lingen, daarbij ondersteund door ad
ministrateur L. Creemers, om de finan
ciën beschikbaar te krijgen voor een
nieuw schoolgebouw waarvan de leef
baarheid en bruikbaarheid nu nóg
steeds blijkt. Hoewel het gebouw
berekend was op 960 leerlingen, vinden
de 1500 leerlingen er nu nog makkelijk
hun weg en hebben zij niet het idee „uit
de voegen van de school te barsten".
Toch heeft rector Gussen en depen
dance in Horst altijd gepropageerd
opdat de didactische mogelijkheden
binnen een kleinere school nog opti
maler konden worden.
De Orde der Franciscanen maakte het
toen bovendien nog mogelijk dat de
school ook nog kon beschikken over
een complex sportvelden.
In 1969 ging de vlag in top, maar
onmiddellijk begonnen alweer de onder
handelingen met Den Haag over een
uitbreiding van 8 klassen in noodbouw.
De groei van de school stopt niet: 16
semi-permanente lokalen en alweer
nieuwe uitbreidingen worden op dit
moment gerealiseerd.
Rector Gussen had niet alleen
aandacht voor organisatorische zaken,
doch ook voor vernieuwingen in het
onderwijs: de uitbreiding van hel
Lyceum met het HAVO-onderwijs, het
oudercomité, beleidsinspraak, leraren-
raad, leerlingenraad, onderwijsraad
waarin hij overal duidelijk stelling wist
te nemen en een duidelijke greep hield
op het algemeen schoolbelang.
Ten aanzien van de leerlingen had hij
vooral grote interesse in de persoon van
de leerlingen en wist hij met hen een
harmonische band op te bouwen wat
leidde tot een sfeer waarin ieder de
ruimte krijgt om in eigen verant
woordelijkheid zichzelf te zijn en zich te
ontplooien, in samenspraak met an
deren, zowel met een vleugje humor
alswel met wat levensvreugde!
Rector Gussen heeft in deze periode
van 20 jaar, het Boschveldcollege tot
grote bloei gebracht; een onderwijs
instituut met een sterk streekschool-
karakter. De belangen voor het onder
wijs op plaatselijk, regionaal en
landelijk niveau werden door hem met
volle ijver behartigd.
Op 4 januari 1982 maakte hij kenbaar
zijn plaats in de rectorkamer om
gezondheidsredenen te willen verlaten,
terwijl hij het diep in zijn hart eigenlijk
nog wel vroeg vond om te gaan
„vutten". Op 29 oktober 1982 nam de
schoolbevolking afscheid van de rector
met een feestelijke eucharistieviering uit
dankbaarheid, een sprankelend matinee
in de schouwburg en een grootse
receptie in de aula van de school.
Nog nagenietend van dit „grandioze
afscheidsfeest vol verrassingen" ver
toeft pater Gussen tegenwoordig in de
parochie Maagdenberg te Venlo; een
parochie die hem levendig houdt door
alweer allerlei functies en zinvolle
„besteding" van zijn nu verdiende vrije
tijd.
Geen heimwee naar Venray?
Absoluut niet, in Venlo ligt weer een
nieuwe opgave: de school is in goede
handen!
Wanneer zijn inzet voor de parochie
op dezelfde voet voortgang vindt als
zijn inzet voor het onderwijs in Venray,
kan Venlo terecht spreken van een
goede aanwinst.
Zijn vertrek betekent echter niet dat
Venray hem vergeten is: juist deze
onderscheiding onderstreept weer eens
hoe onopvallend, nooit op de voor
grond tredend, maar toch zéér belang
rijk rector Gussen zijn werk heeft
verricht voor de Venrayse gemeenschap
en de regio.
Binnenkort zullen nadere berichten
volgen omtrent de gelegenheid en
tijdstip waar de APK-plak aan Dr. P.J.
Gussen uitgereikt zal worden.
Op vrijdag 14 januari a.s. van 16.00
tot 21.00 uur houdt het Instituut voor
Middelbaar Beroepsonderwijs Venray
aan de Leunseweg 2 een Open Huis.
Een mooie gelegenheid voor al die
jongens en meisjes die voor de beslissing
staan wat betreft hun verdere studie,
om eens kennis te nemen van die takken
van onderwijs die aan het instituut zijn
verbonden. Uiteraard zijn daarbij ook
de ouders en andere geïnteresseerden
van harte welkom om deze nieuwe
school van Venray te leren kennen.
Het IMBO is nog zeer jong van jaren,
want als zelfstandige school is het
instituut pas per 1 augustus 1980
gestart.
De stiching van het instituut voor
MBO door de Vereniging voor Voort
gezet Onderwijs in Limburg is nadruk
kelijk gebeurd met het oog op de
toekomst en vooral gezien met betrek
king tot de ontwikkelingen in het totale
middelbaar beroepsonderwijs en het
middelbaar welzijns- en gezondheids-
onderwijs in het bijzonder. Zoals
verwacht mag worden zullen met ingang
van 1 augustus o.a. minimaal drie
volledig nieuwe dagopleidingen aan het
instituut starten. Daartoe is het instituut
voor MBO als concentratiepunt aange
wezen. Buiten deze min op meer
bekende ontwikkelingen t.a.v. het
instituut zijn er overlegs .ties in gang
gezet met als doel het IMBO te laten
groeien tot een echt centrum waar vele
vormen van MBO geconcentreerd wor
den.
Wat heeft dat nu te bieden?
Met ingang van het komend school
jaar zal aan het instituut voor MBO de
opleiding Middelbaar Economisch en
Administratief Onderwijs (MEAO)
starten. Deze opleiding duurt 3 jaar en
kent de studie-afdelingen:
dc administratieve richting;
de bestuurlijke richting;
—de commerciële richting;
de sekretariële richting;
de vrije richting.
Tevens zal aan het instituut wat de
opleiding MEAO betreft een zoge
naamd Gedifferentieerd Eerste Leerjaar
(GEL) starten om studenten die hier
voor in aanmerking komen de gelegen
heid te bieden een aangepaste overgang
van MAVO/LEAO naar MEAO moge
lijk te maken.
Tevens is aan het instituut voor MBO
een MHNO-afdeling verbonden, de
studenten hebben de keuze uit vier
studie-afdelingen:
—opleiding Kindervcrzorging/Jeugd-
verzorging.
—éénjarige Interim Algemene Schakel
klas.
twééjarige Interim Algemene
Schakelklas.
Vormingsklas.
Aan het IMBO gaan theorie en
praktijk in een gezond evenwicht hand
in hand. Dat maakt dc studie aantrek
kelijk.
In het voormalig Franciskaner Col
lege aan de Leunseweg waar het IMBO
een voorlopig onderkomen heeft ge
vonden zullen de bezoekers van de Open
Dag een groot, ruim gebouw aantreffen
dat in het afgelopen jaar gedeeltelijk is
gerenoveerd en dat nog steeds aange
past gaat worden om tegemoet te
komen aan de eisen die goed onderwijs
stelt.
Niet vergeten mag echter worden dat
de diverse opleidingen in het algemeen
een behoorlijke studie vergen, die in
omvang en moeilijkheidsgraad kan
verschillen.
Inzichten met betrekking tot verzor
ging en welzijn zijn reeds in beweging en
dit vraagt van het instituut een
antwoord te geven. Voor het team
medewerkers zijn dc snelle ontwikke
lingen een bijzonder zware maar
interessante uitdaging. Zij spannen zich
dan ook voortdurend in om de vinger
aan de pols te houden.
Een IMBO-er wil natuurlijk wel iets
anders dan alleen schools functioneren.
Het instituut kent daarom een reeks van
aktiviteiten die voor de ontwikkelingen
van de student eveneens van groot
belang zijn.
Het is jammer dat in het algemeen de
studie voor verzorging en welzijn, in
tegenstelling tot de MEAO. onder
jongens nog niet zo populair is.
Vergeleken bij het westen van het land
is er op dit gebied sprake van een
achterstand. In elk geval, jongens-
studenten zijn ook daar welkom. De
afgelopen jaren hebben in het land
aangetoond dat jongens net zo goed als
meisjes met een diploma in het kader
van de opleidingen zoals die momenteel
aan ons instituut zijn, een interessante
verdere studie of loopbaan kunnen
opbouwen.
EEN ABONNEMENT WAARD