1983 Balans van een honderdendrie-jarige APK-plak voor oud-rector P. Gussen WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING JUWELIER VERUNDEN BRONZEN PIELHAAS VOOR JAN VAN TOOR OPEN DAG BIJ HET VENRAYS MIDDELBAAR BEROEPS ONDERWIJS PEEL EN MAAS VRIJDAG 7 JANUARI 1983 Nr. 1 HONDERDENVIERDE JAARGANG ra PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN UITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY GROTESTRAAT 68 POSTBUS 1 TEL 82727 GIRO 1050652 VOOR AL UW DRANKEN ADVERTENTIEPRIJS 30 ct. per mm. ABONNEMENTSPRIJS PER HALFJAAR 12.- UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING UITEN DE REGIO 16.- Alsof het zo heeft moeten zijn Nèt even voor het schrijven van dit artikel vonden we in de la van ons bureau een geluidsbandje waarop een intervieuw met burgemeester F. Schols was opgenomen. Datum, 2 augustus 1971, zender Hilversum 1, omroep NOS, rubriek „Zoeklicht op Neder land", tijdstip 15.30 uur De stem van de toenmalige Venrayse burgemeester vertelde, dat „Venray het Wirtschaftswunder van de Peel", de industriële motor van Noord Limburg" werd genoemd. Even verder in het gesprek hoorden wij de heer Schols zeggen, dat hij „duidelijk de indruk had, dat Venray, na Emmen, toch wel zeker op langere termijn gezien, de meest geslaagde ontwikkelingskern is". In dezelfde la met herinneringen aan een „roemrucht" decenium uit Ven- ray's recent verleden, vonden we een pagina uit „Cobouw" van vrijdag 2 maart 1972 met als kop: „Venray ver viervoudigt woningproductie, in goed één jaar tijd, om industriële honger te stillen". De schrijver vertelt, „dat Venray er prat op gaat zonder veel spanningen in twintig jaar uit te groeien tot een kern met rond 9.000 industriële arbeidsplaatsen en dat de gemeente vanuit die positie is vertrokken naar een aanzienlijk arbeidsrijker toekomst Zó sprak en schreef men een dikke tien jaar geleden. In het afgelopen weekend stapten we met bijna 34.000 inwoners over de iaardrempel naar 1983. met meer dan ooit het gevoel van grote onzekerheid. De hoera-stemming van het begin van de zeventiger jaren heeft plaats gemaakt voor een zeker angstgevoel. Waar brengt 1983 ons heen? Het gewestelijk Arbeidsbureau meldt al voor de gemeente Venray 1.700 werklozen per oktober jl. De provincie geeft de gemeente Venray niet meer dan 234 woningen en dèt, terwijl bij de Woningbouwvereniging Noord Lim burg meer dan 1.400 woningzoekenden zijn ingeschreven. In de weken vóór de jaarwisseling stonden de kranten bol van trieste berichten over bedrijven, die in finan ciële moeilijkheden zijn geraakt. Het ministerie van economische zaken maakt bekend, dat in 1982 méér bedrijven failliet zijn gegaan dan ooit sinds het begin van deze eeuw. In Limburg alleen al steeg in één jaar dat aantal van 481 naar 586. Duizenden werknemers van bedrijven waarbij men nooit moeilijkheden zou hebben verwacht, worden belaagd door het spook van de werkloosheid. We dénken daarbij aan giganten zoals de Amsterdamse Droogdokmaatschappij (ADM), de Bijenkorf, en het Rijn- Schelde-Verolme-concern (RSV), die het opeens financieel niet meer kunnen trekken. En wat gebeurt er in ons eigen Venray en wat is er gebeurd sinds radio en kranten meldden, dat „alles opperbest gedijt op de schrale Peelse grond"? „De Duitse vilttappijtfabriek Girvil (later Carl Freudenberg) blijft ook maar uitbreiden" schreef „Cobouw" in 1972. Tien jaar later is de sluiting van dit bedrijf een feit. Twee van Venray's oudste industrieën zijn of worden gesloten: Cartonnagefa- briek Laurensse is dicht, Campina, van oudsher „de boterfabriek" gaat dicht. Hier en daar gaan bekende Venrayse bedrijven geruisloos over in andere handen. Even geruisloos worden zaken opgeheven. Men ontdekt het pas als de winkel leeg staat. Wie zal zeggen hoeveel Venrayse zakenlieden telkens maar weer over hun boeken gebogen zitten om te berekenen hoe lang de financiële touwtjes nog aan elkaar kunnen worden geknoopt? Voor hen is één ding zeker: geen kans op miljoenensteun, of een veelvoud minder daarvan, uit de pot van minister van Aardenne. Zó gaan we dan 1983 in, onzeker en een tikkeltje angstig. Allerwege bezui nigen. Minder inkomsten, minder te besteden, minder omzet dus minder inkomsten en zo is de cirkel weer gesloten. Maar toch de hoop op betere tijden blijft bestaan. Er zijn kleine lichtpuntjes, zoals hetdalen van de rente en het opleven van de woning markt. Bij de afdeling Statistiek, onderzoek en werkgelegenheid van de gemeente staan enkele jongere ondernemers, met en zonder werk, als potentiële beginners van een (klein)bedrijf ingeschreven. De wil om te werken is er; een wil ook om de werkgelegenheidskar uit de modder te trekken. Via de Werkgelegenheidsnota „On- gonnen Werk?" toont de gemeente haar oprechte wil een zo goed mogelijk voorwaardenscheppend beleid te gaan voeren. Daarvoor wordt een groot aantal maatregelen in het vooruitzicht gesteld: 26 Venrayse actiepunten. Wie weet gaat het in 1983 tóch nog de goeie kant uit? Met deze hoop ergens diep in ons, kunnen we elkaar tóch een goed nieuw jaar toewensen. Bij de aanvang van dit nieuwe jaar. ook het begin van de honderdenvierde jaargang van Peel en Maas, willen we nog even een terugblik werpen op wat achter ons ligt. Maar ook willen we ons oog richten op de nabije toekomst, die voor velen van ons niet gemakkelijk zal zijn. Peel en Maas, uw Venrays weekblad, heeft de laatste jaren een constante groei in omvang en abonnementental mogen constateren. Dit bewijzen o.a. ook de cijfers van de totale oplage en omvang der laatste jaren. In 1981 konden we onze abonnees 828 pagina's brengen en in het afgelopen jaar zelfs 848. Prima, zult u zeggen, ga zo door. Maar tóch is dat niet zo Ook Peel en Maas heeft de recessie aan den lijve ondervonden, al zou men dat aan de totale oplagecijfers niet zeggen. Reeds vanaf het begin van het vorig jaar is de omvang van de advertenties, één van de peilers van elke krant, sterk teruggelopen. Daarvoor in de plaats brachten we aanmerkelijk meer redac tioneel nieuws, zodat we zelfs per I juli over het eerste half jaar met 440 pagina's, 18 pagina's méér brachten dan in 1981. Ook in het derde kwartaal konden wij, ondanks het teruglopende advertentie-aanbod de totale omvang van ons weekblad omhoog stuwen, zodat we in het derde kwartaal 20 pagina's meer brachten dan in 1981. In totaal betekende dat toen al 38 pagina's méér dan het jaar daarvoor. In het vierde kwartaal echter werd het geringere advertentie-aanbod duidelij ker merkbaar. Daarom moesten we om exploitatieredenen de redactionele kraan iets dichtdraaien, waardoor de krant ook iets „dunner" werd nl. gemiddeld 16 pagina's per week. Maar, over het geheel bezien werden in de loop van het afgelopen jaar tóch nog 20 pagina's meer bij de abonnees bezorgd dan in 1981. IS DE GROEI ER UIT? Moeten we aan het begin van 1983 constateren dat de groei er uit is? Uiteraard hangt dat in sterke mate af van het advertentie-aanbod. In ieder geval zullen we zo lang mogelijk proberen wekelijks een krant van 16 pagina's te maken. Dit peil te kunnen handhaven in een tijd waarin moet worden ingeleverd, lijkt ons een gun stige omstandigheid. Waar enerzijds de groei uit het advertentie-aanbod is, groeit (gelukkig) aan de andere kant het aantal abonnees. Met een constante aanwas van ongeveer 300 abonnees per jaar, blijven we hét Venrays weekblad, met een uitstraling naar de regio, naar echt in Venray geïnteresseerde mensen. Beide peilers, adverteerders én abon nees zullen er mede voor moeten zorgen dat Venray een alleszins acceptabel eigen weekblad blijft behouden. Peel en Maas wil dat zeker zijn; al honderdenvier jaar lang! DE REDACTIONELE KANT De redactionele kant van ons week blad heeft zich in de loop der jaren nog al eens moeten aanpassen. Toen de radio nog een grote zeldzaamheid was, de televisie nog niet bestond en regionale en landelijke dagbladen slechts door de „upper ten" werd gelezen, had ook ons weekblad een andere taak. De toenmalige redactie bracht toen wekelijks een overzicht van landelijk- en wereldnieuws, naast het plaatselijk nieuws. Vooral na de oorlog, door de opkomst van radio, televisie en het gemeen-goed worden van andere publi citeitsmedia, steeg de belangstelling voor het plaatselijk gebeuren. En ook deze verandering stelde haar eisen aan de redactie. VOORLICHTENDE TAAK De laatste jaren is het zwaartepunt van de redactie meer en meer komen te liggen op een voorlichtende taak. Het „gemeentenieuws" bleef niet meer beperkt tot hetgeen de verslaggever noteerde tijdens de maandelijkse raads vergaderingen. Ook de commissiever gaderingen werden openbaar en vormen tegenwoordig regelmatige bronnen van interessante nieuwsberichten. Dat Ven ray daarbij een van de eerste gemeenten was, die door middel van „Gemeente- praat" de meer officiële nieuwsbe richten verzorgde, pleit voor de openheid van de gemeentebesturen van een tiental jaren geleden en nu. VERENIGINGSNIEUWS Zonder overdrijving mogen we zeg gen, dat Peel en Maas een onmisbaar medium voor Venray is door het opnemen van veel verenigingsnieuws. Niet minder dan tachtig verenigingen, inclusief de sportverenigingen, brengen regelmatig hun nieuws en hun verslagen in onze kolommen. Daarnaast is Peel en Maas een van de weinige weekbladen, die kerkelijke instellingen de gelegenheid geeft hun „kerkberichten" te laten publiceren. Hoezeer men daaraan is gewend blijkt wel uit de grote consternatie welke onlangs, vooral in Venray-centrum, ontstond toen als gevolg van een technische storing één week de kerk berichten niet werden geplaatst JUBILEA In het heden ligt het verleden Deze fraaie spreuk heeft ons tot leidraad gediend voor menig redactio neel stuk uit de geschiedenis van Venray in het algemeen. Die spreuk spoorde ons ook aan de ouderen onder ons niet te vergeten. Ook dit jaar zullen wij daarom op gepaste wijze aandacht besteden aan 50-, 60-, en 65-jarige huwelijken in onze Venrayse gemeenschap, zonder daarbij de privacy van de jubilarissen aan te tasten. Met andere woorden: wie liever niet met een foto en een kort verhaal in de krant wil. komt er ook niet in. Overigens is het opvallend, dat het aantal bruidsparen, dat daar geen prijs op stelt, heel gering is. De laatste jaren bleef de redactionele aandacht bij jubilea (b.v. langdurige dienstverbanden) veelal beperkt tot 40 jaar en meer. Slechts bij hoge uitzonde ringen werd aandacht besteed aan zilveren jubilea. Er blijkt echter veel vraag te zijn naar het opnemen van „zilveren feesten". Daarom het (goede) voornemen voor het nieuwe jaar om in het vervolg hieraan, indien men dit wenst, ook meer aandacht te besteden. In een tijd van grote werkloosheid, is het immers geen kleinigheid om 25 jaar bij één werkgever te hebben mogen werken. KABELTELEVISIE in het nu wat worden zal Deze tweede helft van de bekende eerder genoemde spreuk brengt ons op hetgeen de toekomst voor ons in petto heeft. De ontwikkelingen zijn niet blijven staan bij radio en televisie alleen. Het ligt in de lijn der verwachtingen, dat binnenkort, óók in Venray, de kabel televisie haar intrede zal doen. De mogelijkheden met dit medium zijn legio. Niet alleen kan men dan een groot aantal televisiestations in de huiskamer ontvangen, maar ook een lokale omroep zou mogelijk kunnen worden. De Nederlandse Nieuwsbladpers is met deze ontwikkeling niet gelukkig omdat zij een zware concurrent voor de plaatselijke weekbladen zal kunnen betekenen. Overigens hebben wij de mogelijk heden én de waarde van lokale omroep reeds veel eerder onderkend. Ruim tien jaar geleden claimden wij bij de toenmalige minister van C.R.M. al participatie in een mogelijke lokale omroep. En zo die er ooit in het Venrayse zal komen, wil Peel en Maas daarbij niet afzijdig staan! MODERNISERING Het weekblad Peel en Maas was tot voor kort een van de weinige kranten, die nog „in het lood" werd gezet. Anderhalf jaar geleden hebben mo dernisering en automatisering hun intrede in onze zetterij gemaakt. Begonnen werd met het fotografisch zetten van het redactionele gedeelte, de z.g. „platte tekst". Op korte termijn zullen ook de advertenties fotografisch worden gezet, zodat „het lood" definitief uit de zetterij verdwijnt. Uiteraard zal hier door ook „het gezicht" van de krant verbeteren omdat fotografisch zetten veel meer mogelijkheden biedt. ZELFSTANDIGHEID We zien het de laatste tijd rondom ons heen gebeuren, dat weekbladen met een rijke historie, hun zelfstandigheid verliezen. Onder druk van de econo mische teruggang voelden zij zich genoodzaakt zich te laten overnemen door grote „krantenfabrieken". De honderdenvierjarige Peel en Maas al meerdere malen „belaagd" door andere „geïnteresseerden", denkt er niet aan haar zelfstandigheid prijs te geven. Daarvoor is zij te diep geworteld in het Venrayse. Met de steun van adverteerders en abonnees blijft Peel en Maas als zelfstandig en onafhankelijk weekblad verschijnen. Venray heeft daar, als grootste Noordlimburgse gemeente, recht op en aan dat recht zullen wij niet tornen! PRIJSVERHOGINGEN Twee jaar lang hebben wij onze abonnemenstprijs niet verhoogd, al hoewel daar telkens vergunning voor werd verleend. Wij zouden die ver hoging ook nu achterwege hebben willen laten, doch te veel kostenfactoren buiten ons bereik, zijn mede bepalend aan de exploitatie van ons weekblad. Uiteraard hebben wij nu dan de abonnementsprijs met slechts 1,- verhoogd. Wij vertrouwen dal onze abonnees daar begrip voor kunnen opbrengen. De niet te ontwijken minimale verhoging van onze advertentietarieven hebben wij ook ditmaal zo laag mogelijk gehouden. Onze trouwe adver teerders ontvangen de nieuwe tarieven eerstdaags thuis. met BRILJANT zijn er veel mogelijkheden MEMOIRE van DESIREE LE CHIC eenvoudig begin mei een of enkele bril|anijes glorieus groeiend bij elke ge legenheid tol zij rondom volgezet met edelstenen een dierbare herinnering zijn veel fijne momenten Mogelijk als ring. armband en oorknopie En ook mogelijk in combinotie met sma ragd, robijn of blauwa saffier. VENRAY De vastelaovesvereniging kent jaar lijks zijn hoogste onderscheiding toe aan een persoon die belangrijke sociale verdiensten heeft voor de Venrayse gemeenschap. Dit jaar is deze onder scheiding, de zgn. „Bronzen Piëlhaas" toegekend aan de heer Jan van Toor. Geboren in het land van Maas en Waal (gem. Druten) kwam hij in 1949 naar Venray waar hij was benoemd tot leraar timmeren aan de toenmalige ambachtschool. Door zijn grote interes se om met jeugd om te gaan werd hij al spoedig voorzitter van het toenmalige „patronaat" (tegenwoordig De Spring plank) een jeugdorganisatie waaruit vele andere actieve verenigingen zijn ontstaan, mede door toedoen van voorzitter van Toor. Zo werd hij mede oprichter en bestuurslid van de jeugd carnavalsvereniging, van het trommel- korps St. Petrus Banden, welke vereni ging thans is uitgegroeid tot het Muziek en Majoretten-showkorps St. Petrus Banden, van welke vereniging hij thans nog voorzitter is, mede-oprichter en bestuurslid van de jeugdsoos S.R. '65 (thans Free Wheelin) en van de jeugd- vierdaagse. Naast deze vele bestuurslidmaat schappen t.b.v. dc jeugd zag hij ook nog kans als bestuurslid actief te zijn in de Regionale Opleidingscommissie van de Stichting Vakopleiding voor de De APK reikt elk jaar de APK-plak uit: een waarderingsoorkonde met bijbehorende onderscheiding voor een persoon, die belangrijke sociaal-eco nomische of culturele verdiensten heeft voor de regio Noord-Limburg. Na Karei Wijnen, Toon Kortooms, Harry Notenboom, Wim van den Munckhof, Dick van Bommel, Jan Ruyten, Frans van der Voort, Lambert Laurensse, Piet Muis, Henriëtte Poels-Peters, Sjoerd de Jong, Loek Nelissen, Grad Schols en Joop Colsen valt dit jaar de eer te beurt aan rector Gussen die volledig beant woordt aan de doelstelling van de APK-plak, en deze dan ook zeer terecht in ontvangst mag nemen, op zaterdag 5 februari 1983. Het is een blijk van erkenning voor al zijn inzet in 't belang van het onderwijs zowel op plaatselijk, regionaal als wel landelijk gebied. Een erkenning die gegeven wordt door mensen buiten de voor hem vertrouwde scholengemeen schap en daarmee de waardering uit spreken voor al zijn werk binnen de scholengemeenschap In 1922 werd pater Winand Gussen in Maastricht geboren: een stad die hij op VA jarige leeftijd verlaat om zich met zijn ouders in Venlo te vestigen. Na zijn lagere-school tijd komt hij in 1934 als intern naar Venray waar hij zijn gymnasiale studie volgt aan het Ven rayse Gymnasium „Immaculatae Con- ceptionis". Vele Venrayse studiegenoten zullen zich rector Gussen nog herin neren als de student „die altijd alle Bouw, van de Hartstichting afd. Venray, van de Federatie van Muziek gezelschappen in het district Venray, van het bestuur van de MAVO „De Kolk" en last but not least jarenlang als bestuurslid van de Piëlhaas. Daarnaast hebben vele verenigingen en groeperingen een beroep kunnen doen op zijn medewerking via zijn werk als leraar timmeren aan de L.T.S.. waarbij de restauratie van kruisen en kapellen een eigen plekje in het hart van Jan van Toor heeft ingenomen. Ook de jaarlijkse terugkerende Taptoe Venray is een aangelegenheid waar hij zich jaarlijks met zijn vereniging St. Petrus Banden voor inzet. Al met al een grote staat van verdiensten voor de Venrayse gemeen schap die er mag zijn. De „Bronzen-Piëlhaas" zal aan hem worden uitgereikt tijdens het joeks- kapellenfestival op 30 januari a.s. in de foyer van de schouwburg. prijzen in de wacht sleepte", „de student die maar een boek aan hoefde te kijken en het dan allemaal wist"! Zelf weet hij ons nog te vertellen dat hij in de griekse les samen met Wim van den Munckhof op de laatste bank zat, wat tot resultaat had dat zij het griekse alfabet binnen korte tijd „feilloos" onder de knie hadden! In 1940, na zijn studiejaren in Venray, trad hij in bij de orde der Franciscanen in Zuid-Limburg. Een jaar later zag men hem weer terug in Venray, waar hij de filosoficumklassen volgde: echter slechts tot 1943; de duitsers vielen binnen en de studenten konden hun studie elders vervolgen. In Weert wordt hij dan in 1947 tot priester gewijd, terwijl hij zijn eerste H. Mis opdraagt in Venlo. Hij herinnert zich nog goed zijn eerste preek in Blitterswijck en zijn eerste afname van de biecht in de gymzaal in Geijsteren! Er volgen dan vele jaren van studie. Rector Gussen verwierf het doctoraal examen in de klassieke letteren en doctor in de letteren en wijsbegeerte. Hij studeerde Theologie in Nijmegen, terwijl hij aan de Sorbonne en het Institute Catholique te Parijs ook nog medewerking verleende aan de uitgave van diverse wetenschappelijke teksten. Ondertussen blijft hij Venray toch nog trouw bezoeken. Pater Seelen, gardiaan te Venray, mocht hij tijdens vakanties vaak assisteren en tot grote vreugde van rector Gussen, want pater Gardiaan had zulke heerlijke sigaren Wanneer hij in '60-'61 de laatste hand legt aan zijn proefschrift over het kerkelijk ambt, in het kader van het Vaticaans Concilie, wordt hij onver wachts benoemd tot rector van het Lyceum voor Jongens te Venray. Zijn mogelijke kans op een leerstoel als professor in Nijmegen komt dan niet meer ter sprake. Het loopt anders: zijn „stoel" staat voortaan in de rectors kamer van het Lyceum. Bij zijn benoeming telt het Lyceum 519 leerlingen, waaronder 201 internen. Nu, 20 jaar later, zijn er geen internen meer en telt de schoolbevolking 1500 leerlingen en meer dan 120 docenten en medewerkers. Rector Gussen liet een klein Lyceum, onder zijn bewind uitgroeien tot een grote scholengemeen schap voor de regio Oorzaken voor deze groei zijn o.a. de terugloop binnen het aantal internaten geweest waardoor deze internen ver huisden naar Venray: een integratie die mede dankzij de goede opvang en begeleiding zonder problemen verliep. Vervolgens werd het Lyceum ook toegankelijk voor meisjes en werd het aantal jongeren dat het VWO-HAVO onderwijs ging volgen ook steeds groter. Hierdoor werd het oude gebouw aan de Leunseweg te klein. Rector Gussen slaagde erin, na moeizame onderhande lingen, daarbij ondersteund door ad ministrateur L. Creemers, om de finan ciën beschikbaar te krijgen voor een nieuw schoolgebouw waarvan de leef baarheid en bruikbaarheid nu nóg steeds blijkt. Hoewel het gebouw berekend was op 960 leerlingen, vinden de 1500 leerlingen er nu nog makkelijk hun weg en hebben zij niet het idee „uit de voegen van de school te barsten". Toch heeft rector Gussen en depen dance in Horst altijd gepropageerd opdat de didactische mogelijkheden binnen een kleinere school nog opti maler konden worden. De Orde der Franciscanen maakte het toen bovendien nog mogelijk dat de school ook nog kon beschikken over een complex sportvelden. In 1969 ging de vlag in top, maar onmiddellijk begonnen alweer de onder handelingen met Den Haag over een uitbreiding van 8 klassen in noodbouw. De groei van de school stopt niet: 16 semi-permanente lokalen en alweer nieuwe uitbreidingen worden op dit moment gerealiseerd. Rector Gussen had niet alleen aandacht voor organisatorische zaken, doch ook voor vernieuwingen in het onderwijs: de uitbreiding van hel Lyceum met het HAVO-onderwijs, het oudercomité, beleidsinspraak, leraren- raad, leerlingenraad, onderwijsraad waarin hij overal duidelijk stelling wist te nemen en een duidelijke greep hield op het algemeen schoolbelang. Ten aanzien van de leerlingen had hij vooral grote interesse in de persoon van de leerlingen en wist hij met hen een harmonische band op te bouwen wat leidde tot een sfeer waarin ieder de ruimte krijgt om in eigen verant woordelijkheid zichzelf te zijn en zich te ontplooien, in samenspraak met an deren, zowel met een vleugje humor alswel met wat levensvreugde! Rector Gussen heeft in deze periode van 20 jaar, het Boschveldcollege tot grote bloei gebracht; een onderwijs instituut met een sterk streekschool- karakter. De belangen voor het onder wijs op plaatselijk, regionaal en landelijk niveau werden door hem met volle ijver behartigd. Op 4 januari 1982 maakte hij kenbaar zijn plaats in de rectorkamer om gezondheidsredenen te willen verlaten, terwijl hij het diep in zijn hart eigenlijk nog wel vroeg vond om te gaan „vutten". Op 29 oktober 1982 nam de schoolbevolking afscheid van de rector met een feestelijke eucharistieviering uit dankbaarheid, een sprankelend matinee in de schouwburg en een grootse receptie in de aula van de school. Nog nagenietend van dit „grandioze afscheidsfeest vol verrassingen" ver toeft pater Gussen tegenwoordig in de parochie Maagdenberg te Venlo; een parochie die hem levendig houdt door alweer allerlei functies en zinvolle „besteding" van zijn nu verdiende vrije tijd. Geen heimwee naar Venray? Absoluut niet, in Venlo ligt weer een nieuwe opgave: de school is in goede handen! Wanneer zijn inzet voor de parochie op dezelfde voet voortgang vindt als zijn inzet voor het onderwijs in Venray, kan Venlo terecht spreken van een goede aanwinst. Zijn vertrek betekent echter niet dat Venray hem vergeten is: juist deze onderscheiding onderstreept weer eens hoe onopvallend, nooit op de voor grond tredend, maar toch zéér belang rijk rector Gussen zijn werk heeft verricht voor de Venrayse gemeenschap en de regio. Binnenkort zullen nadere berichten volgen omtrent de gelegenheid en tijdstip waar de APK-plak aan Dr. P.J. Gussen uitgereikt zal worden. Op vrijdag 14 januari a.s. van 16.00 tot 21.00 uur houdt het Instituut voor Middelbaar Beroepsonderwijs Venray aan de Leunseweg 2 een Open Huis. Een mooie gelegenheid voor al die jongens en meisjes die voor de beslissing staan wat betreft hun verdere studie, om eens kennis te nemen van die takken van onderwijs die aan het instituut zijn verbonden. Uiteraard zijn daarbij ook de ouders en andere geïnteresseerden van harte welkom om deze nieuwe school van Venray te leren kennen. Het IMBO is nog zeer jong van jaren, want als zelfstandige school is het instituut pas per 1 augustus 1980 gestart. De stiching van het instituut voor MBO door de Vereniging voor Voort gezet Onderwijs in Limburg is nadruk kelijk gebeurd met het oog op de toekomst en vooral gezien met betrek king tot de ontwikkelingen in het totale middelbaar beroepsonderwijs en het middelbaar welzijns- en gezondheids- onderwijs in het bijzonder. Zoals verwacht mag worden zullen met ingang van 1 augustus o.a. minimaal drie volledig nieuwe dagopleidingen aan het instituut starten. Daartoe is het instituut voor MBO als concentratiepunt aange wezen. Buiten deze min op meer bekende ontwikkelingen t.a.v. het instituut zijn er overlegs .ties in gang gezet met als doel het IMBO te laten groeien tot een echt centrum waar vele vormen van MBO geconcentreerd wor den. Wat heeft dat nu te bieden? Met ingang van het komend school jaar zal aan het instituut voor MBO de opleiding Middelbaar Economisch en Administratief Onderwijs (MEAO) starten. Deze opleiding duurt 3 jaar en kent de studie-afdelingen: dc administratieve richting; de bestuurlijke richting; —de commerciële richting; de sekretariële richting; de vrije richting. Tevens zal aan het instituut wat de opleiding MEAO betreft een zoge naamd Gedifferentieerd Eerste Leerjaar (GEL) starten om studenten die hier voor in aanmerking komen de gelegen heid te bieden een aangepaste overgang van MAVO/LEAO naar MEAO moge lijk te maken. Tevens is aan het instituut voor MBO een MHNO-afdeling verbonden, de studenten hebben de keuze uit vier studie-afdelingen: —opleiding Kindervcrzorging/Jeugd- verzorging. —éénjarige Interim Algemene Schakel klas. twééjarige Interim Algemene Schakelklas. Vormingsklas. Aan het IMBO gaan theorie en praktijk in een gezond evenwicht hand in hand. Dat maakt dc studie aantrek kelijk. In het voormalig Franciskaner Col lege aan de Leunseweg waar het IMBO een voorlopig onderkomen heeft ge vonden zullen de bezoekers van de Open Dag een groot, ruim gebouw aantreffen dat in het afgelopen jaar gedeeltelijk is gerenoveerd en dat nog steeds aange past gaat worden om tegemoet te komen aan de eisen die goed onderwijs stelt. Niet vergeten mag echter worden dat de diverse opleidingen in het algemeen een behoorlijke studie vergen, die in omvang en moeilijkheidsgraad kan verschillen. Inzichten met betrekking tot verzor ging en welzijn zijn reeds in beweging en dit vraagt van het instituut een antwoord te geven. Voor het team medewerkers zijn dc snelle ontwikke lingen een bijzonder zware maar interessante uitdaging. Zij spannen zich dan ook voortdurend in om de vinger aan de pols te houden. Een IMBO-er wil natuurlijk wel iets anders dan alleen schools functioneren. Het instituut kent daarom een reeks van aktiviteiten die voor de ontwikkelingen van de student eveneens van groot belang zijn. Het is jammer dat in het algemeen de studie voor verzorging en welzijn, in tegenstelling tot de MEAO. onder jongens nog niet zo populair is. Vergeleken bij het westen van het land is er op dit gebied sprake van een achterstand. In elk geval, jongens- studenten zijn ook daar welkom. De afgelopen jaren hebben in het land aangetoond dat jongens net zo goed als meisjes met een diploma in het kader van de opleidingen zoals die momenteel aan ons instituut zijn, een interessante verdere studie of loopbaan kunnen opbouwen. EEN ABONNEMENT WAARD

Peel en Maas | 1983 | | pagina 1