Peter Winnen 'n echte Ysselsteyncr
PETER WINNEN
met zijn eerste
HULDE AAN 1
-*QJJR de F RANGE.
N -4
VADER EN MOEDER WINNEN
AA N „DE MEET" TE BOXMEER
W'^-\;rr«?,-vr-V*y£
■iï r\ ~vfx,,. ,jg
„Peter Winnen, 'n echte Yssel-
steyner", tot die konklusie kwam
de voorzitter van de dorpsraad, de
heer Philipsen, die als laatste van
een aantal prominente sprekers tij
dens de receptie in het gemeen
schapshuis, Peter Winnen veel lof
toezwaaide met zjjn behaald suc
ces in de Tour de France 1981.
Voor de heer Philipsen deden dat
neg de voorzitter van de harmonie,
burgemeester Defesche, pastoor van
Uden en de voorzitter van de TWC
De Kempen uit Valkenswaard.
Burgemeester Defesche, die met
zyn echtgenote en wethouder van
Oers naar Ysselsteyn was gekomen,
vertelde dat deze huldiging eerst
ten gemeentehuize in Venray was
gedacht boegeroep uit honder
den kelen maar dat men dan
niet op de medewerking v.an de
Ysselsteynse bevolking kon reke
nen. Daarom was het gemeente
bestuur maar naar Ysselsteyn ge
komen Hij bood behalve het
gemeentewapen in keramiek, een
oorkonde aan, waarin de prestaties
van Peter in de Tour nog eens
werden vastgelegd.
Voordat men aan deze receptie
tee was, was Peter met zijn ouders
in een epen landauwer naar het
gemeenschapshuis gebracht, onder
begeleiding van fanfare De Poel-
klank. de supportersclub en leden
van de wielerclub. Honderden, mis
schien wel duizenden belangstellen
den stonden in Ysselsteyn te wach
ten om ook een glimp op te van
gen van hun wieleridcol, en zo
mogelijk hem ook nog de hand te
drukken, In het gemeenschapshuis
was het dan ook een dringen van
jewelste en daar hielp zell's het
dringende verzoek van de cere
moniemeester, cm de zaal te ver
laten ,geer. moedertje-lief aan. En
zo hebben Peter en zijn ouders en
de voorzitter van de T.W.C. de
Kempen honderden en honderden
handen moeten drukken. En dat
moet, zo zei men ons, evenveel
inspanning gekost hebben als zijn
befaamde zege op de l'Alpe d'Huez.
Voor het overige laten we de fotos
van deze huldiging voor zich zelf
spreken.
Eén van de vele opmerkingen in
Ysselsteyn: Als Peter elk jaar in
de Tour gaat winnen, wordt ons
gemeenschapshuis veel te klein. Het
werdt tijd dat de gemeente de uit
breidingsplannen eens grondig gaat
bestuderen
Daags vóór de grandioze huldi
ging in Ysselsteyn was onze ver
slaggever bij de wielerronde van
Boxmeer, waar hij een vraagge
sprek had met de ouders van Ven-
rays sportman van het jaar. Wij
laten dat interview hieronder vol
gen.
Om half 2 was de supportersbus
teruggekeerd in Ysselsteyn. Mid
den in de nacht kwam men aan,
slaapdronken, vol van nog niet
verwerkte indrukken die men had
opgedaan tijdens 't glorieuze be
zoek aan de Tour-Fnish-stad Pa
rijs, alwaar hun idool: Peter Win
nen. gehuldigd werd vuor zijn ex-
tra-vagante prestaties in de Tour
de France 1981.
^Aan moeder Winnen was het nog
steeds te merken; vader bleek niet
mee te zijn geweest naar Parijs;
om gezondheidsredenen bleef hij
liever in zijn geliefde Ysselsteyn,
cm aldaar nieuwe krachten op te
doen voor dinsdagavond waar al
weer nieuwe feestelijkheden het
huishouden van de familie trach
ten te ontregelen.
Zij waren deze maandagavond
naar Boxmeer gekomen, in gezel
schap van 'n bezorgd familielid om
aldaar de verrichtingen van hun
zcon Peter gade te slaan die, nau-
welijk aan slaap toegekomen, weer
meest presteren. Moeder Winnen
hield de langsflitsende meute nauw
gezet in de gaten. „Als hem maar
niets overkomt, als hij maar niet
valt" waren haar steeds terugke
rende woorden. Bang hoefde zij
daarvoor overigens niet te zijn,
want haar zoon hield zich, behou
dens in enkele puntensprinlts erg
rustig in 't peleton met grote na
men.
Bepaald trots waren beide ouders
overigens wel toen premier Dries
van Agt zijn felicitaties bij 't be
gin van de course uitsprak tegen
hun zoon en beiden namen volop
deel aan deze huldiging. Zoiets
overkomt 'n mens maar zelden en
zeker niet door zo'n hooggeplaatst
persoon en tussen deze uitzinnige
menigte. Teen het allemaal wat
rustiger werd en de coureurs hun
snelle rondjes draaiden, Theo Koo-
men zijn mond een tijdje wilde
dicht houden, kreeg uw reporter
de kans in alle rust met de ouders
van Peter Winnen te praten.
Op de vraag of 't privèleven
van het gezin nu totaal ontregeld
werd door de overweldigende pu
bliciteit rond hun fietsende zoon,
gaf moeder Winnen als antwoord:
„Ontregeld wordt 't zeker niet door
deze publiciteit, 't rumoer m huis,
de talrijke telefoontjes, de stroom
van bloemen; 't hoort er schijnbaar
bij, de mensen zijn natuurlijk dol
enthousiast, maar 't zal wel spoedig
ophouden, komen we weer in ons
normale doen, hoewel ik toch wel
geniet van deze plotselinge bekend
heid." Zich plotseling weer naar
het koersverloop toedraaiend laat
ze zich voor de zoveelste keer ont
vallen: „Als er maar niets met
hem gebeurt, als hij maar n'iet
valt".
Dhr. Winnen had inmiddels
plaatsgenomen in een gemakkelijke
stoel en liet schijnbaar gelaten de
ovaties van 't duizendkoppige pu
bliek over zich heen gaan.
„Van nature ben ik 't liefst in
een rustige omgeving, houd ik van
rust om me heen. Alleen wat de
laatste tijd betreft is 't niet nor
maal meer. Ik begrijp evenwel
heel goed dat de feestelijke toe
stand om Peters' suksessen er nu
eenmaal bijhoren en geniet er
uiteraard ook van. Ben, evenals
mijn zoon, in staat dit alles te rela
tiveren, het betrekkelijke van plot
selinge roem in te zien. Je hebt
deze bedachtzaamheid wellicht ge
merkt tijdens de radio- en t.v.-
interviews tijdens de Tour. Ik ver
trouw er op en weet zeker dat
Peter de aanstaande weelde en 't
jachtige leven wel aan kan, omdat
hij zeer voorzichtig leeft, alles wel
op zich af laat komen, maar de
betrekkelijkheid ervan inziet. Hij
houdt er ook de stelregel op na,
wellicht komt dit door zijn peda
gogische opleiding, dat 't verkeerd
is veel te praten maar weinig te
zeggen. Volgens mij is 't inderdaad
een keihard beroep, maar hij weet
op tijd afstand te nemen, doei dit
in samenwerking me', zijn voortref
felijke ploegbaas; is zeil' niet erg
belust op publiciteit en weet in
middels dat roem van korte duur
kan zijn".
Was U zelf niet graag naar Pa
rijs gegaan om daar te genieten
van de aankomst van Peter, de hul
diging op de hoogste treden van 't
ere-schavot?
„Ik ken vanwege mijn niet zo
beste gezondheidstoestand deze reis
niet meemaken. Hoewel ik graag
had gewild. Ik zal j= een frappant
verhaaltje vertellen Wij hadden 'n
meerdaagse reis naar Parijs aange
boden gekregen door Hendricx
schcenhandel in de Grotestraat.
In vond 't vanzelfsprekend heel fijn
deze geste, maar kon er helaas door
genoemde gezondheidstoes'and geen
gebruik van maken, helaas!
Toch heeft het de familie Win
nen bevreemd, dal de regionale en
plaatselijke pers zo weinig aan
dacht had in 't verleden omtrent
de prestatie van hun zoon in de
Vredescours (2e plaats). Toen hoor
de je niemand en nu wil Jan en
alleman 't naadje van de kous we
ten, wordt 't huis platgelopen door
mensen van de meest uiteenlopen
de media. Toch zijn we wel blij
met 't artikel in Peel en Maas van
vorige week, dat mag je gerust
weten!'1
Op 1 augustus a.s. is Peter net
1 jaar professional en ligt wellicht
een ander groots feilt voor hem
in 't verschiet. Ziet U hem als po
tentieel winnaar van 'n volgende
Tour de France?
„Dat is moeilijk te zeggen, hij
leeft volledig voor de wielersport,
heeft door zijn gevormde opleiding
niet de neiging over 'i paard te
worden getild; ik heb goede ver
wachtingen voor de toekomfst, we
zullen 't wel zien!"
Hij zal in de nabije toekomst
wel weinig thuis zijn, er zal vrij
wel dagelijks gekoerst moeten wor
den in binnen- en buitenland. Gaat
U of mevr. steeds mee?
„Nee hoor, dat is onbegonnen
werk. Ik verwacht overigens dat
Peter m samenwerking met zijn
sportdirelcteur een verantwoord
programma uitstippel», zodat er ook
nog wat tijd overblijft 'n keer
thuis te zijn."
Ik realiseer me dat de laatste
ronde aanstaande is en keer me
weer naar moeder Winnen die
schijnbaar blij is dat haar zoon
niet bij 't zeer rap spurtende drie
tal is die in volle vaart op de
finish afkomt. Na afloop werden
de ouders Winnen volledig opge
slokt door 't duizendkoppige pu
bliek dat uitzinnig de 2 nieuwe
idolen bejubelde. Roem kan van
korte duur zijn! EEN ding is zeker,
waar Peter Winnen aan de start
verschijnt, stoiicijns zal hij de fe
licitaties in ontvangst nemen, uit
gekiende antwoorden geven op tal
loze vragen en datgene bena
drukken wat vader Winnen reeds
zei: „In feite zijn we allen op rust
gesteld!" 't Moge zo zijn, alhoewel??
k r i vV
