IILIEU EN
IISTRIE
Bouw politiebureau is nog onzeker
In Leunen vindt men Europa's beste en mooiste
Geen sluiting, wel uitbreiding van De Rruuze
.GOED ONDER DAK" MET AMAK
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING
Tien gulden
Directeur
MAVO
met pensioen
NIEUWE
RECTOR
IN SMAKT
Aid Venrodse
iërepries
IJDAG 9 MAART 1979 Nr. 10
HONDERDSTE JAARGANG
IITGAVE DRUKKERIJ VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
flOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
ADVERTENTIEPRIJS 26 et per mm. ABONNEMENTSPRIJS
PER HALF JAAR f 10,- UITSLUITEND BIJ VOORUITBETALING
13
Elders in dit blad kan men lezen
de gemeente Venray nog vol
lende industrieterreinen beschik-
ir heeft voor gegadigden die hier
>n bedrijf willen gaan uitoefenen.
i van die industrieterreinen is
Witte Vennen" in Oostrum,
aarop thans alleen nog gevestigd
de bedrijven van Nestlé en
«idenberg.
De gemeente heeft destijds al met
ïedeputeerde Staten de afspraak
imaakt, dat dit industrieterrein be-
jhouwd moet worden als een reser-
tgebied dus feitelijk eerst be-
iuwd gaat worden wanneer de an-
•re industrieterreinen, als Smak-
rheide en De Hulst „volgebouwd"
Deze afspraak is kennelijk voor
„Milieugroep Venray" niet hard
enoeg; reden waarom zij bezwaren
egen dat industriegebied heeft inge-
racht. Volgens de Milieugroep is er
de Witte Vennen een bijzonder
ardevol natuurgebied, dat door in-
trievestiging zou worden aange-
Veel mensen uit Oostrum en
Iruske zouden er recreëren en daar
in wijzen ze zelfs aantasting van de
nd van dit natuurgebied af, omdat
loor het hele gebied zou wor-
en aangetast.
Overigens meent de Milieugroep,
dat de gemeente het gebied de Witte
ènnen feitelijk helemaal niet no-
lig heeft, omdat er op de Smakter-
teide voldoende grond beschikbaar
emaakt kan worden. Eventueel zou
nen ook elders een nieuw industrie-
r errein kunnen opzetten. Maar waar
lat elders dan wel zou kunnen lig—
[en werd er niet bij verteld.
In de commissie „Ruimtelijke Or-
ining", waar de bezwaren van de
ilieugroep behandeld werden, was
len het niet helemaal met die be
varen eens. Wat het natuurschoon
etreft bracht de heer Claessens de
vijfels van de commissie onder
oorden met te zeggen dat het hier
m produkties (mijnhout) gaat, en
at er veel mooiere gebieden zijn.
andelaars zouden er volgéns hem
lechts zelden komen. Maar los daar-
an heeft de gemeente dit gebied al
Is reservegebied aangewezen, en
m dót nog exacter in voorschriften
rast te leggen vond men niet nodig.
[Daarmee houdt de commissie
n in feite ook de gemeente een
lag om de arm, voor eventuele
oodgevallen. De grondverwerving
Smakterheide loopt namelijk niet
vlot als men wel wenst, en het
du wel eens kunnen zijn dat men
oor de een of andere industrie op
en gegeven moment niet direct
rond beschikbaar heeft. In dat ge-
ral zou men dan kunnen uitwijken
ïaar de Witte Vennen.
Het was ook de grondverwerving
a i de Smakterheide, waartegen de
ilieugroep protesteerde. Men vroeg
ach af of de gemeente daar wel ak-
tief genoeg (geweest) is. Volgens hen
adden de onteigeningsprocedures al
ngesteld kunnen worden. Ook van-
vege de vermeende geringe aktivi-
leit blijft de Milieugroep bang dat
t Witte Vennen in gebruik worden
len voordat de Smakterheide
vol" zit.
Wel kan de Milieugroep het er mee
ins zijn ,dat' een te vestigen indus-
ie welke dringend een spoorweg-
insluiting nodig heeft, op de Witte
ennen terecht komt. Maar dan
oet die aansluiting wel zeer drin-
ind nodig zijn, en niet „mischien
de toekomst". Daarbij moet die
loorlijn niet voo.r fancy-prijzen be-
ihikbaar worden gesteld.
In feite stonden hier dus voor
anders van milieubehoud en voor-
anders van industrievestiging c.q.
erkgelegenheid tegenover elkaar,
aar beiden waren kennelijk bereid
ïkaar tegemoet te komen. De com-
Issie ,door het gebied de Witte
ennen te blijven beschouwen als
iservegebied de Milieugroep,
oor begrip te hebben voor industrie
elke een spoorweg benodigt. „Maar
at het zwaarst is," zal het zwaarst
loeten wegen", zoals het commissie-
d mevr. Poels-Peters het stelde. En
at is in dit geval de werkgelegen-
'lid.
.—«-We hebben zo de indruk dat twee
egenstanders" elkaar hier op een
•yale wijze gevonden hebben. En
it Is meer dan men van veel soort-
jke gevallen kan zeggen
lI!
De winter is (hopelijk) voorbij,
et carnavalsfeest is ook weer voor
'n jaartje verledep tijd. Dat betekent
at onze kwitantielopers in de ge-
leente Venray nu eindelijk op stap
innen gaan om uw abonnements
geld voor Peel en Maas te komen
icasseren. Het bedrag is maar een
entje. Maar het de heren niet ex-
a moeilijk, door ze twee of meer
Èeren aan de deur te laten komen.
?lj en zij zullen u dankbaar zijn in-
len U de kwitantie bij de eerste
anbieding wilt voldoen. Het be-
aart een heleboel extra werk.
oudt U er even rekening mee
In tegenstelling tot berichten, wel
ke deze week in de regio via de
pers werden verspreid, zal o.i. het
Geriatrisch Verpleeghuis „De
Kruuze" te Venray niet worden
opgeheven,maar zelfs worden
uitgebreid. In goed overleg binnen
het Samenwerkingsverband Ge
zondheidszorg Noord' Limburg is
de dagbehandeling voor geestelijk
gestoorde bejaarden n.I. aan het
geriatrisch verpleeghuis „De Kruu
ze" toegewezen. Blijkens een cir
culaire van het Ministerie van
Volksgezondheid en Milieuhygiëne
van 13 februari j.l. inzake een
spreidingsplan voor dagbehande
ling in verpleeghuizen zal „De
Kruuze" veertien plaatsen voor
dagbehandeling krijgen.
Ook het Land van Cuijk valt on
der deze nieuwe dienstverlening,
omdat het geen voorziening voor
geestelijk gestoorde bejaarden heeft.
Hieruit volgt, dat het geriatrisch
verpleegtehuis „De Kruuze" meer
dan regionale betekenis heeft.
Deze supra-regionale functie heeft
„De Kruuze" ook ten aanzien van de
opname van religieuzen, met welke
congregaties sedert 1970 afspraken
bestaan. Tengevolge van de ligging
van de gemeente Venray tegen Oost
Brabant aan zal een klein deel van
Oost Brabant op de dienstverlening
van „De Kruuze" aangewezen blij
ven, aldus vernemen wij van de zij
de van de direktie van „De Kruuze".
Het geriatrisch verpleeghuis „De
Kruuze" heeft op dit moment 175
somatisch en geestelijk gestoorde
bejaarden in behandeling. Het aan
tal patiënten zal nu worden uitge
breid met veertien plaatsen voor
dagbehandeling. De berichten over
een eventuele sluiting van „De
Kruuze" als gevolg van het feit, dat
het ziekenhuis te Horst verpleeg
huis wordt, zijn dan ook niet te rij
men met het opnemen van het Ven-
rayse verpleeghuis in het spreidings
plan van het ministerie.
Evenmin zijn zij te rijmen met de
bouwaktiviteit, welke in het voor
malige Patersklooster aan de Leun-
seweg momenteel plaatsvindt. Bouw
maatschappij Janssen is bezig met
het vergroten van de oude lift, het
verkleinen van enkele zalen, terwijl
intussen goedkeuring is gegeven
voor het aanbrengen van enkele
grote ramen aan de zijde van de
Oude Oostrumseweg.
Dat het gebouw van „De Kruuze"
niet geschikt zou zijn voor verple
ging van demente en geestelijk ge
stoorde bejaarden wagen wij te be
twijfelen, gezien de toestemming
van het ministerie tot uitbreiding
van de verpleegcapaciteit met veer
tien geestelijk gestoorde bejaarden
voor dagbehandeling.
Ook de eisen met betrekking tot
de veiligheid lijken voldoende ge
waarborgd omdat „De Kruuze" een
van de eerste verpleeghuizen is, dat
voorzien is van een veiligheidsslurf.
Wel ligt het in de lijn der ver
wachtingen, dat in de tachtiger ja
ren een herverdeling zal plaatsvin
den inzake het spreidingsplan voor
de verpleeghuizen. Dit houdt even
wel niet in, dat een eventuele slui
ting van „De Kruuze" in overweging
zal worden genomen.
Het bestuur van de Sint Martinus-
stichting een Samivoz-instelling,
die „De Kruuze" onder haar hoede
heeft komt donderdag in verga
dering bijeen in Venray.
In de loop van donderdag zal de
Ondernemingsraad op de hoogte
worden gebracht van de toekomst
plannen van „De Kruuze". Maar, zo
twerd ons uitdrukkelijk verzekerd,
die besprekingen gaan niet over een
eventuele sluiting, maar wel over de
uitbreiding. Wellicht zal de Onder
nemingsraad dan de 175 personeels
leden van „De Kruuze" gerust kun
nen stellen.
Kleuren
afdrukken
Veilig, snel. goedkoop
9.9 f 0.75
9* 13 f 0.90
Alleen gelukte foto be
ulen f
Desgevraagd verklaarden b. en w.
vorige week nog geen enkel uitzicht
te hebben op het tijdstip waarop in
Venray een nieuw politiebureau ge
bouwd kan worden.
De minister van binnenlandse za
ken had eerder beloofd dat voor ein
de 1978 bekend zou worden gemaakt
welke prioriteiten hij zou stellen.
Het nieuwe jaar bracht echter geen
uitsluitsel en opnieuw beloofde de
minister dat vóór 1 februari de prio
riteitenlijst zou afkomen. Maar ook
dat geschiedde niet en weer werd de
vaststelling vijf weken verschoven.
Ook deze termijn is nu verstreken
en nog heeft de gemeente geen be
richt. In goed vertrouwen verwacht
men dat echter elke dag
Zoals bekend zijn de gemeente
lijke plannen voor een nieuw politie
bureau klaar. Plaats van vestiging
wordt een gedeelte van het voorma
lige internaatterrein aan de Leunse-
weg ter hoogte van de Beukenlaan
en Eikenlaan.
Het hangt van de minister af of er
op korte termijn gebouwd kan wor
den. Eventueel kan de gemeente
overgaan tot voorfinanciering, maar
ook dat is afhankelijk van de plaats
welke Venray op de prioriteitenlijst
gaat innemen.
PIEIHA2E EN HAZINNEKES
0!T IS DF BOUWPLAATS VUR
UN NEJ-HUUS VUR DE 0P-
'ASSERS VAN T HAZERIEK
m HQÖfflOPPASSER
10FDE US Al N NEJ HüUS
1353 MAR N0AI0JA0R
TER IS HET HUUSER NOG
lAORUM ZUUKEN DE OPPAS-,
RS ZElf N AHOER HUUS
De bouw van een nieuw politie
bureau is echt wel dringend, gezien
de beperkte accommodatie welke
ons gemeentelijk politieapparaat ter
beschikking staat, terwijl de huis
vesting intussen over drie tot vier
gebouwen verdeeld is.
Kennelijk zijn ook de politieman
nen het wachten moe en hebben ze
de carnavalsdagen aangegrepen om
van hun misnoegen kennis te geven.
Op het voor hun bureau bestemde
bouwterrein waren namelijk rekla-
meborden opgericht, waarvan de
tekst, zie foto. voor zichzelf spreekt.
Ruim tien jaar geleden kocht de
heer W. Vervuurt uit Leunen zes
chinchilla's om hiermee uit louter
liefhebberij te gaan fokken. Hij be
taalde voor vijf vrouwtjes en een
mannetje de lieve som van vijfdui
zend guldenDe diertjes werden
hem verkocht met „waterdichte cer
tificaten" en garanties. Maar weldra
bleek, dat het zestal chinchilla's nog
geen totale waarde van duizend gul
den vertegenwoordigde. Ook hij was
de dupe geworden van zwendelaars,
die tegen het eind van de zestiger
jaren voor grof geld deze uit Zuid
Amerika afkomstige, op kleine ko
nijnen lijkende, pelsdieren verhan
delden, en goud-geld aan de toe
komstige fokkers voorspelden.
Doch de heer Vervuurt had intus
sen wel zijn hart verpand aan deze
knaagdiertjes. Hij begon opnieuw
met de bedoeling de kwaliteit van
de dieren te verbeteren. Dat hij hier
in is geslaagd wordt wel bewezen
door het feit, dat zijn Chinchilla
kwekerij „D'n Dwerg" in Leunen
tijdens een show onlangs in Veenen-
daal werd uitgeroepen tot de beste
kwekerij van Nederland en België.
Verder behaalde hij de algemene
kampioensprijs, prijzen voor de bes
te mutatie, de beste pels en de fok-
kersprijs.
In zijn hokken bevinden zich ook
chinchilla's, die in december van het
vorig jaar in Dortmund het Euro
pees kampioenschap behaalden.
Chinchilla's zijn knaagdieren en
lijken op kleine konijnen met een
pluimstaart als van een eekhoorn.
Met hun korte voorpootjes en lange
achterpootjes, waarop zij rondsprin
gen, hebben zij iets weg van kleine
kangeroetjes. Ook de oortjes zijn
veel kleiner dan die van een konijn.
In hun oorspronkelijke woonge
bied het Andesgebergte in Zuid
Amerika zijn ze nagenoeg uitge
storven omdat er veel jacht op werd
gemaakt door pelsjagers. Het bont
van de chinchilla is buitengewoon
dich en heel licht en behoort tot de
duurste bontsoorten.
Tegenwoordig vindt men chinchil
la-farms over de gehele wereld,
waar de diertjes soms uit liefhebbe
rij ,maar mëestal voor het prachtige
bont worden gefokt.
LIEFHEBBERIJ
De heer Vervuurt fokt de chin
chilla's louter uit liefhebberij. De
verkoop van het bont komt bij hem
pas op de laatste plaats.
„Om goede fokresultaten te berei
ken, moet ik natuurlijk selecteren.
Heb ik teveel mannetjes of minder
goede vrouwtjes, dan moet ik er
uiteraard wegdoen. Het geld, dat
voor de pelzen wordt betaald tus
sen 80,en f 160,is wel mooi
meegenomen „ter beschrijding van
de hobby-onkosten", maar is toch
beslist geen hoofdzaak. Het gaat me
zelfs heel erg aan m'n hart, als ik
een diertje moet slachtenzegt
de heer Vervuurt.
Voorlopig is hij niet van plan van
het chinchilla-fokken een beroep te
maken. Overdag werkt hij in Hel
mond en in zijn vrije uren is hij
bezig met zijn liefhebberijij en zijn
bijverdienste door verkoop van de
diertjes.
„Ervaring en kennis zijn bij deze
hobby hard nodig", vertelt de heer
Vervuurt. En als je hem dan hoort
vertellen over de verschillende klas
sen van zijn dieren, zoals licht, mid
den, donker en extra donker, groot,
extra groot en 1ste t.m. 5e helder
heid, dan krijg je toch al gauw de
indruk, dat in chinchilla-fokken
heel wat ten grondslag ligt.
Overigens, de bekers en de lin
ten, die de heer Vervuurt in de loop
der jaren heeft verzameld, liegen er
dan ook niet om.
WEINIG MOEITE
Toch vereist het fokken van deze
dieren, zeker in vergelijking met an
dere bontdragende dieren, betrekke
lijk weinig tijd en ruimte. Ze kun
nen worden gefokt in kamers, gara
ges, schuren of op zolders want ze
zijn reukloos en niet hinderlijk voor
de omgeving. Vervuurt heeft zijn
dieren ondergebracht in een ruime
achterbouw, waar ze in stalen draad-
kooien rustig hun leventje slijten.
Veel kooien staan leeg; een gevolg
van een streng doorgevoerde selec
tie. Op een gegeven moment had hij
wel 500 dieren en toen was er nog
behoorlijk handel. Nu heeft hij het
aantal chinchilla's terug gebracht op
125.
Ook het onderhoud is niet duur,
want ze zijn tevreden met een eet
lepel korrels en wat hooi per dag.
„Een chinchilla kost aan voer nog
geen vijftien gulden per jaar" weet
hij te vertellen.
De heer Vervuurt doet er alles aan
om nieuwe gangbare kleuren te fok
ken met zijn mutatiedieren want ook
hij probeert nieuwe kleurschakerin
gen aan de mutatie-chinchilla's toe
te voegen. „Maar", zo verzekert hij
nogmaals, „niet voor de verkoop van
de pels, maar voor de verkoop aan
de liefhebber, die net zoals ik, van
de dieren houdt".
Terwijl voor ons leken al die chin
chilla's op elkaar lijken, en we hoog
uit enig kleurverschil kunnen kon
stateren, weet Vervuurt praktisch
van elk beestje te vertellen welke
prijs het dier behaalde. Op elke kooi
staat overigens een „stamkaart" van
de daarin gehuisveste chinchilla,
waarop geboortedatum, vader en
moeder en de grootouders van bei
de kanten. Dezelfde gegevens vindt
men terug in een groot dagboek,
waarin elke geboorte geregistreerd
wordt evenals elke verkoop.
Hoewel de chinchilla's veel weg
hebben van kleine konijntjes, is dit
zeker niet het geval bij het fokken.
Met maximaal 3 jongen per jaar zit
men wel aan de top. Bovendien
wordt niet met elk dier gefokt, al
leen de chinchilla's welke aan de
kwaliteitseisen voldoen komen voor
de fokkerij in aanmerking. Ook wor
den er over het algemeen evenveel
mannetjes als vrouwtjes geboren,
terwijl men voor het fokken slechts
een mannetje per zes of zeven
vrouwtjes nodig heeft. Het overschot
aan mannetjes komt dus in de eerste
plaats voor de handel in aanmer
king. Of, indien daar geen markt
voor is, voor het „pelzen".
Zoals reeds gezegd: Vervuurt voelt
meer voor de handel in levende die
ren. maar als het niet anders kan
moeten de pelzen verkocht worden.
Het is juist zijn liefde voor de chin
chilla's die hem daar zo weinig mo
gelijk gebruik van doet maken. En
dat ondanks de hoge prijzen welke
voor zijn kampioensafstammelingen
ongetwijfeld betaald gaan worden.
Met ingang van 1 april a.s. gaat
de heer P. Janssen, directeur van de
Mavo met pensioen. Vanaf 1941 is
hij steeds verbonden geweest aan
deze school, aanvankelijk als leraar,
vanaf 1953 als hoofd en directeur. In
1932 begon hij zijn loopbaan bij het
onderwijs aan de lagere school in
Venray. Vanaf die tijd is hij ook
steeds in dienst va» hetzelfde be
stuur geweest. Plaatsgebrek noopt
ons nu er toe zijn functies in en
buiten het onderwijs onbesproken te
laten. Wij komen daar nog nader op
terug.
Te veronderstellen dat met de In
Venray geboren en getogen direc
teur 'n stukje Venrayse „nostalgie"
aan onze werkgemeenschap onttrok
ken wordt zou gelijk staan met hem
onrecht aan doen; we zouden dan
immers suggereren als zou hij in de
Venrayse ontwikkelingen zijn blij
ven stil staan. Niets is minder waar!
Niet de toename van het aantal
docenten en van het leerlingenaan
tal van 150 tot bijna 800 belastten
hem het meest. Wat voor hem 't
zwaarst woog was 't in de pas van
de nieuwe ontwikkelingen blijven
lopen en plaatselijk het tempo op
zijn terrein blijven bepalen. Het
naar vermogen functioneren in deze
turbulente tijd was zijn grootste
zorg. Ondanks, en sommigen zouden
zeggen dank zij deze zorg. is hij zo
jeugdig gebleven, dat 't alleen zijn
kalender-leeftijd is. die hem z'n car
rière moet beëindigen. Zijn vitaliteit
staat er borg voor, dat hij van zijn
pensioen werkelijk zal „genieten" en
dat is ook wat zijn collega's hem van
harte toewensen.
Pater W. Terlouw (foto) rector in
Smakt wordt per 1 april a.s. als zo
danig opgevolgd door zijn orde-broe
der Pater C. Verbeten.
Rector Terlouw woont al 24 jaar
in het Carmelietenklooster te Smakt,
waarvan de laatste zes jaar als rec
tor. Ook na 1 april blijft hij werk
zaam en woonachtig in de gemeen
schap van Smakt-Holthees.
Pater C. Verbeten is op heden nog
rector van het St. Laurentius-zie-
kenhuis te Breda. Deze bestuurswis
seling zal zonder enige festiviteit in
stilte plaats hebben.
Zoals wij reeds eerder berichtten,
zal heden donderdag de Aid Venrod
se Iërepries 1979 worden uitgereikt
aan de heer Huub Schols.
Deze Iërepries, ingesteld door VH-
deke Venray, zal worden uitgereikt
in Hotel De Burggraaf om 8 uur.
Voorafgaande wordt er nog een
film vertoond over gebeurtenissen in
Venray anno 1965.