OOK OOSTRUM LEGT ZICH NEER BIJ EEN NIEUW STATION VAN DE N.S. 300 TON IJZER UIT VENRAY VERDWIJNT IN DE WESTER SCHELDE Truui van Opbergen 65 jaar als huishoudster in dienst BEERKENS BANDEN Leenen WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN veilig altijd - op vakantie zeker veiligheid en snelle service staan garant voor een goed begin van uw vakantie VRIJDAG 23 MEI 1975 Nr. 21 ZES EN NEGENSTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN VOOP Al l)W DRANKEN DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 23 et per mm. ABONNEMENTSPRIJS PER HALFJAAR 9,50 (uitsluitend bij vooruitbetaling) De dorpsraad van Oostrum heeft zich - zy het met heel veel moeite - neergelegd by de plannen van de Nederlandse Spoorwegen om het oude, uit 1882 daterende station in Oostrum te slopen in verband met de bouw van een nieuw stationne tje. Zoals bekend heeft de N.S. in 't kader van de verruiming van de werkgelegenheid geld gekregen voor de bouw van nieuwe stations, waar onder Venray-Oostrum. Als spreekbuis van de bevolking fungerend heeft de Oostrumse dorpsraad geprobeerd het oude sta tion te behouden. De argumenten van de N.S. direktie waren echter zo steekhoudend, dat wordt afge zien van verdere akties. Of, zoals de voorzitter van de dorpsraad, de heer M. A. Fleurkens zegt: 'Wy wil len ons niet opstellen als nostalgi sche aktiegroep'. Niets staat de af braak en de nieuwbouw meer in de weg, nu B. en W. van Venray be sloten hebben de bouwvergunning te verlenen. Er heeft een gesprek plaats ge vonden tussen vertegenwoordigers van de dorpsraad Oostrum en van het gemeentebestuur en de Neder landse Spoorwegen. Hierbij werden van Utrechtse zijde de nieuwbouw- plannen welke de sloop van het oude station inhouden, omdat het nieuwe station op de plaats van het oude komt gemotiveerd. Door de Nederlandse Spoorwegen wordt gesteld, dat een groot aantal verkommerde en ondoelmatige 19e eeuwse stationsgebouwen in hoge mate deze vorm van openbaar ver voer ongunstig beïnvloeden. Daarom werden in de afgelopen na-oorlog- se jaren, met volle instemming van de desbetreffende gemeentebesturen en tot vreugde van de reizigers en nimmer gehinderd door nostalgische aktiegroepen, ruim 130 grote en kleine stationsgebouwen geheel ver nieuwd. Historische stationsgebouwen, zo als Amsterdam CS, Groningen en Haarlem zullen voor het nageslacht bewaard moeten blijven in verband met hun grote architectonische be tekenis. Ook een aantal karakteristieke, zogenaamde 'Waterstaatstations' uit de vorige eeuw zullen behouden blijven. Na nauw overleg ussen de Rijks dienst voor Monumentenzorg en de Nederlandse Spoorwegen werden in 1974 negentien N.S.-stations door de minister van CRM op de monu menten lijst geplaatst. Wat betreft het Oostrumse station werd gesteld, dat zowel de kwaliteit als de doelmatigheid zeer aanvecht baar is. Behalve ekonomisch verou derd, is het station ook technisch verouderd. Volgens „Utrecht" verke ren deze honderdjarigen veelal in zeer slechte staat en het scheurend metselwerk kan dikwijls slechts door volledig afpleisteren en voort durend schilderen aan het oog wor den onttrokken. Het onderhoud is dan ook arbeids intensief en verhoudingsgewijs kost baar. Bovenal echter bevat dit type station een naar huidige bedrijfsin- zichten van de N.S. hoogst ondoel matige indeling en plattegrond, t.w.: een wachtkamer zonder goed uit zicht op de naderende treinen; een plaatskaartenkantoor zonder vol doende toezicht op de wachtkamer, waardoor gevaar bestaat voor van dalisme; een kleine vestibule, onge schikt voor rij-vorming op maan dag en vrijdag bij de verkoop van abonnementen; een zeer onbruik bare en dikwijls onverhuurbare wo ning op de bovenverdieping; over tollige ruimten door de opheffing van bagage- of expresgoedbehande- ling, het verdwijnen van de inrich tingen voor blokbeveiliging etc. Het nieuwe, voor Venray-Oostrum ontworpen stationsgebouwtje onder vangt alle bovengenoemde bezwaren en voldoet geheel aan de huidige ex- ploitatieve eisen van de Nederland se Spoorwegen. Hieronder een foto van een NS-sta- tion „elders in den landen", naar welk model ook het station in Oos trum zal worden gebouwd. Ergens in de Wester Schelde, tus sen Zeeuws-Vlaanderen en Noord Beveland ligt een hoogspanningska bel van de Provinciale Zeeuwse Electriciteitsmij (P.Z.E.M.) met een vermogen van 150 KV (kilovolt). Dat is op zich geen grote bijzonderheid want zulke kabels liggen er meer tussen de Zeeuwse en Zuid Holland se eilanden, en ook in de Nederland se rivieren. Wel een bijzonderheid is, dat in die kabel ergens tussen Zeeuws Vlaanderen en Noord Be veland een breuk zit die moet ge repareerd worden De technici van PZEM hebben pre cies uitgerekend waar die reparatie verricht moet worden, maar daar mee waren ze dan ook voorlopig aan het einde van hun latijn, want de reparatie zelf is een heel andere klus. Die kabel immers ligt 6 meter onder de zeespiegel en als het vloed is zelfs 8 meter. Voor die reparatieklus hebben ze een zg. reparatiedok nodig en die moest er dan speciaal voor gemaakt worden omdat zo'n kabelbreuk zel den of nooit voorkomt. Het was de taak van het Venrays bedrijf M. Custers Machinefabriek en Con structiewerkplaats om dat repara tiedok binnen een maand af te le veren. Kunt u zich een grote stalen bak voorstellen van 40 m lang, 15 m breed en 10 m hoog? Neen? Nou, dan, een flat van drie verdiepingen begint er al aardig op te lijken. En het is zulk een 'bak' die deze Ven- rayse firma nu bijna klaar heeft. Logisch dat dit gevaarte niet in de werkplaatsen van Custers gemaakt kon worden. Wel in gedeeltes, maar ook die gedeeltes zijn nog groot en zwaar, tot 20 x 5 meter, en het ver voer daarvan was ook geen kleinig heid. Bij nacht en ontij zijn die pa nelen, balken en wat dies meer zij j.l. vrijdag naar de kade bij Ayen aan de Maas getransporteerd waar men direkt met de montage is be gonnen. Onze foto laat de stand van het werk zien zoals het er bij stond tij dens de Pinksterdagen. In totaal is hier 300.000 kg ijzer aan verwerkt en dat geheel moet a.s. zaterdag vrijwel overeind staan waarna men nog een week nodig heeft om de zaak af te lassen. Om streeks 2 juni moet het gevaarte op een boot gehesen worden, een kar wei waarmee de nodige kranen en tijd gemoeid zullen zijn. Dat laden alleen kost al bijna 100.000,Om dat de grootste hoogte bij de slui- Het zal in de toekomst wel niet meer mogelijk zijn dat een 65-jarig dienstverband kan worden gevierd. Voor zover men in de huishouding gaat werken is dat met een paar jaar wel bekeken. Vroeger was dat anders men was toen eigenlijk al klaar om te gaan „dienen" als men enkele jaren naar de lagere school was gegaan. Truuike van Opbergen, zoals zij in de burgerlijke stand vermeld staat, begon alsc 12-jarige bij de familie van Osch op de Beek te Merselo als hulp in de huishouding, maar tevens als boerenmeid en kwam, na deze familie voor de familie Thuyls op de Hiept te hebben verwisseld, terecht als 23-jarige bij de familie Assel berghs op de boerderij op de Schei- de. Nog op de dag van vandaag weet Truuike, inmiddels Truui geworden, zich te herinneren dat zij toen op de weg naar de Schei Pater Kusters te gen kwam, die zoals dat des Paters zen slechts 8 meter bedraagt wordt het reparatiedok over de boot heen gehangen, waardoor de zijwanden 2 meter onder water hangen. Trou wens bij de kleinste sluis heeft men in de breedte nog precies 15 cm speling, en dat is bijzonder weinig bij 40 meter lengte. Via de Maas, de Biesbosch en het Hollands Diep komt deze vracht dan uiteindelijk in de Wester Schelde. Een tochtje waar toch ook enkele dagen mee gemoeid zijn. In de Wester Schelde wordt het reparatiedok ter plaatse van de boot getild en op de bodem van deze wa terweg neergezet. Zoals gezegd, 6 meter verdwijnt onder de zeespiegel als het eb is, terwijl er bij vloed nog maar twee meter boven het water uitsteken. Ligt de stellage eenmaal op de bodem dan begint het leeg pompen van de bak. Begrijpelijk is dat er dan een ont zettende waterdruk op de wanden wordt uitgeoefend, die in feite maar 1 cm dik zijn. Het is daarom dat die wanden met 30 cm grote H-balken zijn verstevigd, terwijl de wanden onderling weer met kruisspanten gestut zijn. Maar men moest toch weer ruimte overhouden om de bag geraars te kunnen laten werken. De electriciteitskabel, waar het al lemaal om begonnen is, ligt in feite op de zeebodem, maar is natuurlijk in de loop der jaren in de modder weggezakt, en het is aan de bagge raars om die modder te verwijde rend Daartoe zijn aan de beide lengte kanten van het reparatiedok plat vormen aangebracht, zg. kraanba- nen (op de foto nog niet te zien). Hierop komen ook weer lichtmas ten te staan omdat het leegpompen en baggeren ook 's nachts zal door gaan. Omdat de veiligheid van de werkers in het r eparatiedok vol doende gewaarborgd moet zijn, zijn er in deze staalconstructie 8 z.g. vluchtwegen aangebracht; stalen ladders die veelal in de 10 meter hoge balken zijn verwerkt. Maar dat leegpompen enz. zijn al lemaal werkzaamheden waarmee de firma Custers geen doen meer heeft. Als omstreeks 2 juni 'de bak' op de boot ligt is voor haar het karwei ge klaard, binnen de vereiste 4 weken. En daarmee is dan weer een stuk Venrays fabrikaat vervaardigd dat zeker landelijke belangstelling krijgt. was, vroeg waar ze naar toeging en te horen kreeg „naar Asselberghs op de Schei". Pater Kusters sprak toen profetische woorden, welke bewaar heid zijn worden: „dat is een goei plaats". Dat het dienstverband 65 jaar zou worden had Truuike niet kunnen dromen. J HAAR GOUDEN FEEST Een goed gevulde foto-album geeft een duidelijke afspiegeling van de hoogtepunten in haar 65-jarig dienstverband. In 1960 kwam Truui „Asselberghs" in het nieuws o.a. op de wereld radio welke mededeling deed dat de huishoudster vna de familie Assel berghs onderscheiden was door H.M. de Koningin met de orde van Oranje Nassau in zilver wegens 50 jaar dienstbetoon bij de familie Assel berghs te Leunen. Dat bericht hoor de de uit Leunen afkomstige zuster Gervasia Reyntjes, werkzaam in Ka- sansa. Wij treffen in het fotoboek aan de gelukwens van deze uit Leu nen afkomstige mssiezuster. De toen uitgesproken wens is in vervulling gegaan, want nu 15 jaar later is er weer feest. Dan zal Truui weer het middelpunt zijn van het feest dat ter hare ere door Marie en Handrie As selberghs zal worden gegeven. Wij respecteren hun wens om de datum van de viering te verzwijgen, omdat anders de toeloop te groot zou worden. Het feest wordt in in tieme sfeer gevierd, al wordt na tuurlijk het feest begonnen met een plechtige Eucharistieviering in de parochie kerk van Leunen. Het zal ook oud-burgemeester mr. Janssen van Venray deugd doen dat hij dat feest mag beleven en dat de uitsproken woorden in 1960 toen hij haar de bilveren ere-medaille mocht uitreiken, zijn bewaarheid, dat zij in goede gezondheid het diamanten feest mocht vieren. Dat diamanten feest is zelfs met vijf jaar verhoogd. Nog altijd gaat zij opgewekt door het leven. Geen gebeurtenis in Leu nen ontgaat haar en ze is op de hoogte van het wel en wee van Leunen. Ze is in de loop der jaren een begrip geworden in Leunen, maar in het bijzonder voor de fami lie Asselberghs. Zij heeft het lief en leed gedeeld en ze is een van die fa milie geworden en als men ze nu niet anders kent dan Truui Assel berghs dan spreekt daaruit de waar dering voor haar inzet. Ze stond aan de wieg van de boe- rinnenbond, welke door haar werk gever mede werd opgericht en haar aanwezigheid op de vergaderingen en/of op de reisjes welke werden georganiseerd, verzekerden reeds van te voren dat de vergadering of de reis als geslaagd mocht worden genoemd. Haar vele anecdotes wa ren en zijn nog een begrip in Leu nen. Of zoals ze nog weet te vertel len dat Luc Geurts welke in Leunen een spreekbeurt moest vervullen, haar de weg naar Leunen vroeg en ten antwoord kreeg: „Jong dat moste geej toch wiëte". Ontelbaar zijn de verhalen dat ze iemand bij de neus heeft genomen. Haar ouderdom is haar trots en al is ze klein van pos tuur, ze is een levenslustige vrouw die eigenlijk meer dan 75 jaar een voorbeeld is geweest van trouw en plichtsbetrachting, een voorbeeld voor de hedendaagse jeugd, zoals burgemeester Janssen stelde bij haar gouden dienstverband. Wel en weet, lief en leed gedeeld met de familie Asselberghs. Of dat nu was dat onderdak en verpleging werd gegeven aan Belgische, Duitse of Nederlandse kinderen, of dat het onderduikers waren of wie dan ook, Truui mocht en deed helpen waar nodig was. Dat ze ook nu nog na 50 jaar, nog kontakten heeft met die kinderen, bewijst welke plaats ook Truui in het leven van die kinderen heeft ingenomen. Wat moeten wij nog over dat le ven schrijven65 jaar, een men senleven dienstbaarheid. Nu nóg niet genietend van een welverdiende rust, maar als vanzelfsprekend nog klaar te staan, iedere dag, voor Handrie en Marie. En dat zal ze blij ven doen zolang als het kan. Ze weet het, ze hoort erben, zoals ze altijd bij huize „De Schei" heeft gehoord. Zoals ze nu nog is, lijkt het erop dat nog een ander feest kan worden, zo fit en levenslustig is ze nog. Maar ze heeft gezegd: dit is het laatste jubileum en daar moeten ze het mee doen. Het zou mooi zijn als zowel Truui Asselberghs als Marie van Essers (Marie Beclet) nog eens samen feest konden vieren, want ook Marie Be clet heeft bijna haar 80-jarig dienst- jubileum achter de rug. Beiden heb ben dit feest niet gevierd, maar bei den zijn symbolen van dienstbaar heid, langer dan een mensenleven. Bandeninspektie en schokbrekercontrole (op 'n Boge-testbank) kost u geen geld, slechts 10 minuten vah uw tijd. Uitlijnen, balanceren of vervanging betaalbaar voor iedereen. venlo, straelseweg 23 ygg. venray, zuidsingel I helden, roggelseweg 9 I broekhuizenvorst, schoolstraat 1 Ook voor onderhoudsartikelen.

Peel en Maas | 1975 | | pagina 1