Vastenaktie 1974
SAMEN BOUWEN
3 gouden bruidsparen te Leunen, Veulen
Boekhandel
van den Munckhofbv
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Het internationale
voetbal
VRIJDAG 29 MAART 1974 No. 13
VIJF EN NEGENTIGSTE JAARGANG
ffl PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
VOOR AL UW DRANKEN
DRUK- EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF B.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 18 ct per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER HALFJAAR 8,50 (bij vooruitbetaling)
li'
Macht, onmacht en hoop: dat zijn de centrale thema's in de zgn. „Vas
tenbrief" viain de bisschoppen voor dit jaar. Drie beladen begrippen, die
de relatie tussen die westerse wereld en de ontwikkelingslanden pijnlijk
nauwkeurig uit de doeken .doen. Aan de ene kant staat onze economische
macht, die zi'ch uitdrukt in materiële overvloed en welvaart, gekoppeld
aan de afbraak van geestelijke waarden. Aan de andere kant is er de
levensgrote onmacht van de „Derde Wereld", die in de rol van de
economisch-onderdrukte is gedrongen en steeds1 minder hoop mag koes
teren op een spoedige overbrugging van de kloof.
De jaarlijkse Bisschoppelijke Vastenaktie probeert daar, in alle beschei
denheid, wat aan te doen. Het kan niet veel zijn, in vergelijking met de
omvang van onze overheersing en hun achterstand. Ook een bedrag van
7 miljoen, dat katholiek Nederland vorig jaar bij elkaar bracht, blijft
een minimale druppel. Dat geldt dan zeker voor de 99.000,die vorig
jaar warden opgebracht door de dekenaten Venray, Gennep en Horst.
Maar ,als uitdrukking van actieve solddariieat, als gerichte en vaak per
soonsgebonden hulp aan een zeer bepaalde groep mensen ergens in de
„Derde Wereld'' heeft zo'n geste onmeetbare betekenis, voor beide „par
tijen".
Dit jaar heeft Noordelijk Noord-Limburg gekozen voor de nood in het
Sahel-gebied -iin Ethiopië. Sahel, dat is de afschuwelijke hongergordel
ten zuiden van de Sahara, waar ondanks een afgeflauwde publiciteit
de droogte op een catastrofale manier om zich heen blij fit grijpen.
Officieel valt Ethiopië erbuiten, maar iedereen weet intussen, dlat het
juist daar in enig opzicht nog veel triester gesteld is rmet de voedsel
situatie. De acute hulpverlening, door vele internationale instanties, loopt
op volle toeren. De vraag blijft (en ik twijfel eraan), of daarmee blijven
de oplossingen geschapen zullen worden. Met voedseluitdelingen-alléén
houdt men de oprukkende Sahara-woestijn niet tegen. Wij zullen eraan
moeten wennen, dat deze landen in_ het barre noorden van Afrika nog
vaak, vanuit hun onmacht en hopeloosheid, een beroep op ons mesten
doen!
In Ethiopië heb ik medio januari j.l. gezien, wat hongersnood betekent.
Ik ben in de hongerkampen van de noordelijke provincies geweest, waar
nog steeds 19.000 mensen uit de ^verdroogde .berggebieden worden gehol
pen. In feite is de situatie uitzichtloos, want wie kan het op commando
laten regenen in streken, waar al 9 jaar geen druppel gevallen is!? Dus
willen de mensen niet terug, terwijl ze bovendien hun grond voor een
zakje maïs verkccht hebben. Oplossing? De bergstreken zullen beter
ontsloten moeten worden, directe en snelle verbinding moeten krijgen
met de vruchtbare laa.gvlakten. Het handelssysteem zal veranderd moe
ten worden, omdat het graan uit deze laagvlakten nu op de markt wordt
gebracht in Addis Abeba (600 km. uit de buurt), terwijl men vlak bij
huis verrekt van de honger.
Terecht zeggen we, dat dat soort structurele hulp van anderen moet
komen. Van regeringen, van de Wereldbank, van het Internationale Mo
netaire Fonds.. Noordelijk Noord-Limburg kan de Sahara niet tegen
houden. Maar ik heb, juist in het armzalige keizerrijk Ethiopië, gezien
wat voor effect ontwikkelingshulp „op particuliere basis", dus onder
steuning van kleine centra en projecten, kan hebben op de situatie in
groter verband.. Ik vind het een beetje jammer, dat vanuit de organisaie
van de Vastenaktie in het verleden te weinig gedaan is aan „follow-up"
in die zin dat men het publiek op de hoogte houdt van het gebruik en
het resultaat van eenmaal bijeengebrachte gelden, opdat de mensen
weten, welk nut hun geste van 'solidariteit heeft gehad. Dan zou het,
lijkt me, veel gemakkelijker zijn om ook volgend jaar een hernieuwd
beroep op deze solidariteit te doen. Want, juist op langere termijn ge
zien, zal een vreedzame „toenadering' tussen ons en de „Derde Wereld1"
op deze solidariteit in klein verband gebaseerd moeten zijn. Ik geloof niet
zo erg in werkelijke „ontwikkelings'-hulp vanuit de anonimiteit op re-
gerings- of VN-niveau. Die is goed voor de structurele aanpassingen,
maar dan zal er eerst aan de basis van mens tot mens iets moeten
gebeuren. Mij lijkt, dat de ideologie achter de Vastenactie daarop mikt!
De ditSe noordelijke dekenaten in totaal 6 projecten „geadopteerd",
waarvan er vijf direct in de Sahel-zöne gesitueerd zijn. Eén daarvan
betreft de bouw van 10 waterputten in Sagabari (Mail), ingediend door
pastoor Zef Kuppens, broer van de H orster kapelaan. Gevraagd bedrag
5.000,Een ander project omvat de aanschaf van landbouwgereed
schappen voor de bevolking van het dorp Koupela (Ópper-Volta), waar
25.000,nodig zal zijn om zo'n vijftig gezinnen te steunen bij de aan
koop vain ploegen, ezeltjes, karren, etc. Eveneens in Opper-Vodta, in
Legmoin, wil men voor 20.000,een soort gemeenschapshuis bouwen,
waarin o.a. huishoudelijk onderricht voor vrouwen en „maatschappelijk
opbouwwerk" gestimuleerd kunnen worden.
Het zijn geen projecten, die nou niet direct de economische herverdeling
in de wereld zullen bewerkstelligen, maar het staat voor mij vast (van
uit mijn ervaringen in menig ontwikkelingsland), dat juist dit soort be
grijpbare, overzichtelijke, aangepaste vooruitgangshulp wonderen kan
doen en vaak véél méér bijdraagt tot die werkelijke opbouw („Samen
Bouwen"!) en ontwikkeling dan zulks van een grootse aanpak met mil-
joenenhulp op „hoog niveau" het geval is. Ontwikkeling aan de basis
kan men niet forceren, tenzij deze (vaak in de vorm van revoluties)
van de betrokkenen zélf uitgaat. Geforceerde vooruitgang, wat men
daaronder ook moge verstaan, mist in elk geval het 'aspect van solidari
teit, waar een vreedzame wereldsamenleving niet buiten kan.
Zondag 24 maart werd in de meeste parochies do eerste rondgang voor
de Vastenactie gehouden. De zakjes zijn uitgedeeld. In totaal verwacht
men van ons op de kop af 100.000,om alle projecten te kunnen finan
cieren. In zekere zin oen fooi, als men het plaatst bij de wereldwijde
kloof tussen arm en rijk. Maar, in verband gebracht met onze mogelijk
heden en hun verlangens, een geweldig bedrag om er kleine wondertjes
mee te doen gebeuren op plaatsen buiten ons gezichtsveld, waar mensen
wonen, werken, liefhebben, hunkeren en oud worden als wij. Alleen in
andere mate, naar gelang hun cultuur en hun mogelijkheden. Maar zij
hebben één ding met ons gemeen: het recht op een menswaardige vorm
van geluk dat voor hen alleen in solidariteit met ons te realiseren valt.
Dat is de christelijke bedoeling van de Vastenactie, geen andere.
Vastenactie Noordelijk Limburg: Rabobank Horst, rek. nr. 12.36.80.956.
JAN DERIX, journalist
Op dnsdag 28 mei a.s. om 20 uur
organiseert de Politie Sport- en Ont
spanningsvereniging „Venray" de
interland voetbalwedstrijd Ned. Mil.
Elftal tegen het Nationale Elftal van
Haïti (Midden-Amerika).
Het Ned. Militair Elftal komt op
deze avond1 op zijn sterkst uit. Tot
de militaire selectie behoren thans
ook Reitsma van Feyenoord, van
Kraay van PSV, van Deinsen van
NEC en van Straten van FC Brug
ge.
Het Nationele Elftal van Haïti is
een van de 16 deelnemers aan de
komende Wereldkampioenschappen
in Duitsland.
Van politie-zijde is men thans nog
bezig het zeldzaam in Europa optre
dende elftal van Haïti - en ook onze
nederlandse militairen - een voor
Venray passende ontvangst voor te
bereiden.
Ook wordt de mogelijkheid beke
ken of er tijd gevonden kan wor
den om de „jeugdige handtekeningen
jagers" aan hun trekken te laten
komen.
De serie gouden paren is dit jaar
ruimer dan het vorig jaar. Zo zul
len alleen al in Leunen en Veulen
in de maanden apiril en mei 'liefst
driemaal de kerkklokken feestelijk
beieren ter ere van een gouden
paar. Deze drie gouden paren heb
ben allen vrijwel dezelfde aankno
pingspunten: alle drie komen uit de
Landbouw en hebben aan de lijve de
magere jaren, de crisisjaren beleefd.
Trouwens hun leven bestond uit
hard werken. Van de rjjke kinder
schaar is bij elk paar één kind on
gehuwd gebleven van twee ervan
zijin het priesterzonen die beiden in
het Noord Limburgse land als aal
moezenier werkzaam zijn.
Nog andere punten van overeen
komst hebben zij: de doktoren heb
ben aan alle zes weinig verdiend;
zij zijn gespaard gebleven van ziek
te en abnormale tegenslag. Alle drie
de paren hebben bijna hun gehele
huwleijksleven doorgebracht op de
zelfde plaats en genieten nu van een
welverdiende rust op de grond, wel
ke Zij gedurende hun leven hebben
bewerkt. Zij onderstrepen als het
ware dat het voor de ouder worden
de boer mogelijk moet zijn in de
buurt van zij nbedrijf te wonen.
Twee van de gouden paren heb
ben, mede dank zij de bemiddeling
van de 'toenmalige loco-burgemees
ter A. van Dijck een houten woning
kunnen plaatsen bij hun bedrijf,
terwijl het andere paar de schuur
van hun boerderij heeft kunnen
verbouwen.
En lest best alle drie de paren
genieten van een goedverzorgde le
vensavond omringd door dë goede
zorgen van hun kinderen en klein
kinderen.
22 april:
HELM CLAESSENS -
CARLIEN VERSCHUUREN
De 'bruidegom (77) geboortig in
Venmay-Heide, kwam nadat zijn
ouders gestorven waren, in Leunen
als boreenknecht werken en moest
toen de tijd daarvoor was aange
broken, 's konings wapenrok dra
gen. Dat deed hij in Rotterdam,
waarna hij weer als boerenknecht
in Leunen op het Overbroek terecht
kwam. Daar leerde hij zijn latere
vrouw kennen, dat een buurmeisje
bleek te zijn. De gouden 'bruid (75)
was een Overbroekse en ma hiet
trouwen werd eerst nog op de
ouderlijke hoeve meegeholpen, maar
voor 47 jaren konden zij een eigen
bedrijf overnemen, middelgroot en
gemengd. Dat vroeg van beiden
hard werken van de vroege morgen
tot de late avond.
Maar de gouden bruidegom heeft
toch tijd kunnen vinden voor het
organisatieleven. Hij was 28 jaar be
stuurslid van de Boerenbond, 32 jaar
bestuurslid van de Boerenleenbank
waarvan 28 jaar voorzitter, nu al
enkelie jaren erevoorzitter, maar ook
22 jaar lid van het kerkbestuur.
Voor dit inzèt gaf H.M. de Koningin
hem de orde van Oranje Nassau in
goud.
9 kinderen werden in eer en
deugd groot gébracht en 8 ervan
trouwen en deze zullen met
24 kleinkinderen het feest mee
maken. De negende werd priester
en is thans als aalmoezenier van So
ciale werken in Venlo werkzaam.
Hij zal op die dag in de Eucharistie
viering in de parochiekerk van St.
Catharina te Leunen God danken
voor al de weldaden aan zijn ouders
die zich in goede gezondheid ver
heugen. Bij dat feest wordt natuur
lijk ook de gehele gemeenschap van
het Overbroek betrokken.
Het feest wordt nog ouderwets
gevierd en wel na de Eucharistie
viering in zaai „In den Engel" te
Venray, waar van zes uur tot half
acht iedereen dé gelegenheid zal
krijgen het gouden paar geluk te
wensen.
6 mei:
TIES VAN KEMPEN (80- -
HAN LOCHTENS (76)
Zowel de bruid als bruidegom
Zijn geboren en getogen inwoners
van Vierlingsbeek en beiden stam
men uit een aloud boerengeslacht
(de gouden bruid' heeft het gouden
huwelijksfeest van haar ouders ook
meegemaakt). De gouden bruidegom
is geboren op de Hoeve te Vierlings
beek en werkzaam geweest op het
boerenbedrijf van zijn vader totdat
ook hij 's konings wapenrok moest
dragen en dat in verband met de
mobilisatie liefst 4 jaar en 8 maan
den. Maar ook werd na de diensttijd
het tijd om te trouwen en hij liet
daarbij een oogjie valilen op de oud
ste van het boerengezin Lochtens,
waarvan bekend stond d'at die de
handen goed uit de mouwen wist te
steken.
Na hun huwelijk werd er naar
Blitterswijck getrokken naar een
pachtboerderij en daar bleef men 6
jaar. Toen kon de boerderij van de
fam. Asselberghs op de Schelde
worden gepacht met de bedoeling
die te kopen. De oorlog gooide ech
ter roet in de aankoop en het duur
de tot 1956 eerdat d;it gekocht kon
worden. Zeven kinderen bracht het
gouden paar voort en zes trouwden
en zullen met 28 kleinkinderen het
feest meemaken. Een koos het pries
terschap en zal op die dag in Leu
nen de Eucharistieviering opdragen.
De priesterzoon is werkzaam als
aalmoezenier voor de 5 Noord-Lim
burgse dekenaten; een funktae wel
ke hem recentelijk is toebedeeld. De
gouden bruidegom heeft zich op
verschillend terrein verdienstelijk
gemaakt in de boerencrganisaties en
was deskundige op het gebied van
de paardenverzekering maar is ook
enkele jaren voorzitter geweest van
de bejaardenvereniging Dat hij nog
vitaal is dat wordt het beste ge
demonstreerd dat hij geen zondag
zal overslaan voor zijn kaartje en
borreltje dn café Martens te Leunen.
Het feest zal' na de eucharistievie
ring ook iin café Martens worden ge
houden.
Ook zal de Scheide op 6 mei tonen
welke plaats dit gouden paar heeft
weten in te nemen in hun buurt
schap.
21 mei-
JAN FLEURKENS (79) -
MIEN AARTS (76)
De gouden bruidegom, geboren en
getogen Venrayer, geboortig van de
Stationsweg, moest als elf-jarige al
beginnen als koeienweider van het
klooster Jerusalem. Men was toen
met elf jaar klaar met de school,
welke onder leiding stond van de
legendarische meester de Haen.
Zo werd hij al vroeg boerenknecht
GROTESTRAAT 28
TEL. 2727
Pony tegen trein
en pony liep op het traject Venlo-
Nijmegen ter hoogte van de Smakt
tegen de dieseltrein op. De pony,
pas enkele dagen in bezit van de
landbouwer G. van de St. Jozeflaan,
was uit de weide gebroken. Zij werd
bij die botsing zwaar verminkt. Het
treinverkeer had ongeveer 10 minu
ten vertraging. De eigenaar was ver
zekerd en de strop bedraagt onge
veer 1000 gulden.
Vernieling
Mevr. B. in de Past. Ruttenstnaat
deed bij de politie aangifte van ver
nieling van haar afrastering.
Geslaagd
Aan de Kath. Universiteit te Nij
megen is de heer P. J. G. Mulders
uit Veulen- venray met cum laude
geslaagde voor het kandidaats
examen Natuur- en Wiskunde.
en ging, omdat daar meer verdiend
werd, maar de grens over. Ook was
hij in dienst op het Ven te Venlo,
maar ging weer terug 'naar Duits
land, totdat ook hij in dienst moest
wegens de mobilisatie. Dat kostte
hem 3V2 jaar. Terug na de dienst
werd hij landarbeider op het ontgin-
ningsbedrijf van Jaeger op het Veu
len. Omdat hlij werkte met paarden-
tractie en de familie Aarts een put
had met goed drinkwater voor de
paarden, spreekt het vanzelf dat hij
daar wel eens kwam en zo kennis
kreeg met Mien. Een jaar na het
huwelijk werkten ze nog thuis en
betrokken daarna een bedrijf op het
Veulen. Wij schreven het reeds, de
gouden bruid is nooit van het Veu
len weggeweest en zal wel de oud
ste geboren en getogen Veulense
zijn.
Acht kinderen kwamen uit dit
huwelijk voort. 7 ervan zijn ge
trouwd' en zullen met 28 kleinkin
deren het feest meemaken. Piet, een
vrijgezel, ziet nu toe dat het gouden
bruidspaar niets tekort komt en
Piet ervaart op zijn beurt nog steeds
de goede zorgen van zijn ouders.
Ook hier een leven van hard wer
ken, lange dagen met weinig verzet
en genoegens. Maa.r toch zullen zij
op 21 mei God danken voor al zijn
weldaden maar vooral voor de goe
de gezondheid, die zij hebben. De
Eucharistieviering in de rectoraats-
kerk van Antonïus van Padua te
Veulen zal een hoogtepunt van de
dag zijn welke latei* wordt voort
gezet in zaal „Het Veulen".
En natuurlijk kwamen bij de ge
sprekken de moeilijke oorlogstijd en
de evacuatie naar voren.
Als zij nu de zegeningen van de
vooruitgang bekijken, dan beamen
ze, volmondig hoe gemakkelijk deze
generatie het heeft.
Wat ons opviel dat was bij deze
drie gouden paren de sprankelende
gezondheid, de vitaliteit en het ge
nieten van een welverzorgde levens
avond, maar geen van de drie gou
den bruidegims zal een dag over
slaan om niet te kijken of te helpen
op de bedrijven, welke door hun
kinderen nu misschien moderner
worden gerund, maar waar de hulp
der ouderen nog graag aanvaard
wordt.
