MILIEU AANPAK ALLE HOUT IS GEEN TIMMERHOUT BET0NVERF GROTE BUS: f 9.80 bartels VADERDAG Modehuis Thomassen Leenen WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN zonder de veehouderij de nek om te draaien Flexa Betonverf is een product, dat speciaal gefa briceerd is voor het schilderen van moeilijke onder gronden als steen, cement, beton en asbest. Flexa Betonverf is sneldrogend, weerbestendig en zeer goed dekkend, geschikt voor stoepen, terrassen, garages, balcons, enz. Venrays Mannenkoor OVERWEG NABIJ HORST-AMERICA TIJDELIJK DICHT EEN FEEST MET CADEAUX van VRIJDAG 15 JUNI 1973 No. 24 VIER EN NEGENTIGSTE JAARGANG a PEEL EN MAAS VOOR AL UW DRANKEN DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652 VOOR AL UW DRANKEN ADVERTENTIEPRIJS 11 ct par mm. ABONNEMENTS PRIJS PER HALFJAAR 7.50 (bij vooruitb.tallng) De liefde voor het vee is de Ne derlandse boer aangeboren. Tien duizenden veehouders hebben een bloeiend zaakje uit de grond ge stampt. Zij fokken een goed vee ras, stoppen er een pakket granen en andere voermiddelen in en ha len er een flinke homp vlees uit en miljoenen kg. melk. Deze bedrijvigheid ook wel in tensieve veehouderij genoemd lijkt in veler cgen een goudmijn, maar roept toch ook heel wat pro blemen op. In ons land wonen im mers 13Va miljoen landgenoten op een kluitje; het milieu is een heilig goed geworden. De intensieve vee houderij heeft een onverwachte wending in het romantisch boeren- verhaal gebracht: van de onge repte natuur en het vriendelijke landschap met dartele kalfjes, scharrelende kippetjes en knorren de varkens loopt de lezer vast op moderne stalcomplexen, waarin deze dieren in een massa vetgemest worden. Het verhaal wordt akelig en naar, want de intensieve vee houderij bedreigt het milieu. De veehouder zou wel eens het wa ter, de lucht en de bodem kunnen vervuilen; hij verstoort het land schap met recht-toe-recht-aan- stallen en felgekleurde voertorens. Natuur- en milieubehoud is in ons land een dierbaar goed geworden. Moet men nu de intensieve vee houderij de nek omdraaien of is er een aanpak die èn de boer èn het milieu recht doet? Het overheidsbeleid dient eigenlijk een (illustratie te zijn van de voort durende zorg voor het algemeen be lang van onze natie. Er zijn altijd 'n aantal vraagstukken, die bij voor keur in samenhang met elkaar op gelost moeten worden. Inflatiebe- strijdïng is bijvoorbeeld zeer ge wenst, maar mag niet ten koste van een onmenselijke werkloosheid gaan. Collectieve voorzieningen (ook in de sociale sfeer) kunnen aantrekkelijk zijn, maar mogen het particulier initiatief niet aantasten. flDe zorg voor het milieu is dringend nodig, maar zal ook rekening moeten houden met 'de werkgelegenheid, de economie en de betalingsbalans. Het milieu beleid van de overheid is welliswaar van bijzondere betekenis, maar kan en mag niet losgemaakt worden van andere doelstellingen in het rege lingsbeleid. Een evenwichtig over heidsbeleid' zal de milieumaatregelen op zijn minst moeten afwegen tegen andere behoeften in de maatschappij, zoals werkgelegenheid, welvaarts spreiding en de bijdrage aan de be talingsbalans. Als men tot een der gelijk overheidsbeleid ook wel in tegraal beleid wil komen, moet men zeker vooraf een objectief oordeel kunnen vormen over intensieve vee houderij en het milieu. Voor de varkens-, kalver- en kui- toenmester komt het er op neer, dat men in ons land de plusjes en min netjes op een rijtje moet zetten. In een pas verschenen brochure „Inten sieve veehouderij en milieu" een publikatie v'an het Landbouwschap wordt de moderne veehouderij af geschilderd als een onmisbare brok economie, die het milieu weliswaar bedreigt, maar serieus langs alle we gen zoekt naar aanvaardbare mid delen om milieuaantasting te voor komen. „BOER ZIJN" IS INGRIJPEN IN NATUUR EN MILIEU I Eigenlijk tobt men al met het mi lieu, zolang de boer besitaan heeft. Toen hij het nomadenbestaan met jacht, veeteelt en visvangst inruilde voor landbouw met vaste woon plaats, ontstond er een milieuvraag stuk. De menselijke en dierlijke af valstoffen hoopten zich plaatselijk op. De afrastering met draad maakte de heg een obstakel met hoge landschappelijke waarde overbo dig. De snelle ontwikkelingen na de tweede wereldoorlog hebben de ro mantische boer van weleer naar 'n modern agrarisch bedrijf gedreven. Enkele jaren geleden telde men 'ruim 28.000 bedrijven met mestvarkens. Op 4100 bedrijven varieerde de var kensstapel tussen 220 en 1000 mest varkens. Er waren 4600 bedrijven met fokzeugen, waarvan 300 bedrij ven elk meer dan 100 zeugen telden. De gespecialiseerde pluimveebedrij- ven hebben een veebezetting per man van 15.000 tot 20.000 legkippen en van 30.000 tot 50.000 mestkuikens. Vanzelfsprekend werkt deze ont wikkeling naar de intensieve vee houderij dn op het landschap en op het milieu. De boeren erkennen dit volledig en hebben ook alle gegrip voor nieuwe denkbeelden en nor men, die onze maatschappij hanteert als het over milieubeleid gaat. Het is bepaald niet waar, dat de veehou der met zijn intensief bedrijf zijn eigen gangetje gaat. Heel wat „mi lieuridders" wekken de indruk, dat de boer maar te kust en te keur be zig is dn de lucht, het water en de bodem te verpesten. Het vraagstuk van de lokale mestoverschotten heeft met name in Noord-Brabant en Gel derland geleid tot zogenaamde mest banken. Deze instituten nemen de mestoverschotten op, bewaren of ver werken de mest en zoeken naar een geschikte afzet. Stank as één van de meest nare nevenverschijnselen van de inten sieve veehouderij. Samen met de overheid zoeken de boeren naarstig naar methoden om mest te beluch ten en stallucht uit te wassen. Het agrarisch bedrijfsleven betaalt daar ook veel geld voor. Hoewel de var kens-, kalver- en kuikenmesters in ons land vaak beschuldigd worden van het lozen van mest en gier in oppervlaktewater, leert de praktijk beslist anders. Wettelijk is dit euvel verboden en een vergunning komt de boer nogal duur te staan. De daar voor bestemde heffingen tot lozing variëren rond ƒ1,per kip, 20, per varken en 100,per koe. De bedragen zijn niet mis en brengen de veehouder ook niet .in de verlei ding om mest en gier te lozen, want bedhijfseconomisch zijn deze kosten onverantwoord. GOED MILIEUBELEID REIKT VER OVER NATIONALE GRENZEN Het landbouwbedrijfsleven erkent de noodzaak van een goede milieu zorg. De boeren willen er zelf aan meewerken, maar vinden oök dat de .overheid een verantwoordelijk heid draagt via een aktief milieu beleid'. Het Landbouwschap kent in haar brochure „Intensieve veehou derij en milieu" een behoorlijke plaats toe aan de overheidsrol op het gebied van het milieu. Als men een verdere inpassing van land- en tuinbouw in de maatschappij wenst, moet de boer ook ruimte krijgen om zijn „zaakje" bedrijfseconomisch te runnen. Als ondernemer staat de veehou der voor stijgende voerkosten en toenemende lasten van de gezond heidszorg voor het dier. Hij is niet bang om milieu-investeringen te doen zolang zijn concurrentiepositie in de EEG niet aangetast wordt. De boer vindt het redelijk dat aandacht aan het milieu gegeven wordt, maar dat moet dan ook dn alle landen van de gemeenschap gebeuren. Een ak tief milieubeleid van onze overheid kost bijzonder veel geld en drijft voor een groot deel op de financiële kurk, die men dan milieuheffing noemt. In sommige produkties kan men deze kosten door berekenen aan konsument. De boer is wat dat betreft machteloos en zal deze mi lieuheffing van zijn inkomen moeten aftrekken. Zelfs als de veehouder de „milieukosten" zou doorberekenen is het effect voor de consumenten prijs maar een fractie van de druk op het boereninkomen. Als men de kalvermest en gier biologisch afbreekt (in een zoge naamde pasveersloot) kost dat 15,- per kalverstandplaats. Dat betekent een aanslag van 10 pet. op het in komen van de veehouder; als de con sument deze kosten zou betalen, houdt dat automatisch een verho ging van de kalfsvleesprijs met 1 pet. in. Het drogen van varkensmest kost de boer 40,per varkensstand plaats. Doorberekening naar de con sument levert een prijsverhoging van 8 pet. op. Als de varkenshouder het zelf moet betalen, gaat zijn inkomen met 80 pet, achteruit. De boeren in ons land weten dat het milieubeleid mede bepalend en richtinggevend is voor de toekomst van de intensieve veehouderij. Het speurwerk naar redelijke oplossin gen van milieuproblemen draait op volle toeren. De Nederlandse vee houderij levert een behoorlijke bij drage zowel aan 's mensen dage lijks menu, als aan 's lands schat kist. Men zou zich in de milieudis cussies kunnen beroepen op de ver diensten van onze intensieve vee houderij. Deze defensieve houding wil de boer niet aannemen. Hij is be reid om werkelijk mee te helpen aan de oplossing van het milieu vraagstuk. De eerder genoemde bro chure van het Landbouwschap geeft trouwens aan, dat de landbouw vele onderzoekingen verricht om een mi lieuvriendelijke intensieve veehou derij op de been te houden. De geschiedenis van een Venrays bedrijf Teen in het najaar van 1944 een groot deel van de Venrayse be volking nog in evacuatieplaatsen vertoefde, was men hier bezig een soort balans op te maken van de schade die was aangericht. Schade aan huizen, bedrijfsgebouwen, maar ook schade aan de Venrayse bossen, waarin tankslagen waren uitgevochten en die midden in het slagveld gelegen waren. Een van de balansposten, die erg in het oog sprong was het gebrek aan hout voor dé weder opbouw, anderzijds de overvloed van hout, die de vernielde bos sen opleverde. Dat was voor de toenmalige dienst wederopbouw -reden om de welis waar caduke zagerij van de familie Stoks aam het Kwezelspad zo snel mogelijk op de been te helpen. Dat lukte dan meit een oude tractor en veel kunst- en vliegwerk, maar het was een dermate gammel geval, dat dhr. Stoks er geen brood meer in zag en dat gevaarlijke ding maar liever verhuurde en later verkocht. Een van degenien, die zich daarvoor meldde was dhr. M. Stevens, die nu n-a 29 jaren voor het eerst in een stenen kantoorgebouw zich direc teur kan voélen en noemen van een bloedend Venrays houtbedrijf. ER IS VEEL GEBEURD in die voorbije 29 jaren. Hoeveel za gen -er in die eerste jaren soms door het dak opvlogen omdat men voor de zoveelste maal op een oorlogs- soberf in de te zagen bomen terecht •kwam, heeft men niet bijgehouden. En het verloren gegane hout uit onze eigen bossen, dikwijls nog kletsnat, was niet het machtigste ma teriaal om er wederopbouw mee Ite plegen. Het was goed stut-hout voor de mijnen, maar geen bouwhout. En zo trok al vrij snel een groep houthandelaren dan maar het over wonnen Duitsland in, om daar beter materiaal te pakken te krijgen. In die combinatie zaten behalve men sen van de Venrayse houtzagerij o.m. ook vertegenwoordigers van een toen bijna 100-jarig houtbedrijf Schoenmakers, dat gevestigd was dn Amsterdam. Het was dit bedrijf dat de Venrayse zagerij in 1947 een deel van het Amerikaanse oregon-pine aanbood, dat via de Marshall-hulp voor Nederland als bouwhout be schikbaar kwam. En daarmede, zo kan men feitelijk zeggen, werd de- fintief gestart met houthandel een Venrayse Want toen het Amsterdamse be drijf duidelijk werd dat men in Venray zaken kon doen, nam het de zagerij over en bouwde die uit itot een volledige houtkoperij. Zo deed in die jaren de naam R.A.S. zijn in trede ,die aangaf dat dit bedrijf han delde dn rondhout, a annem ersmate- raaien en staalwaren. De heer M. Stevens werd dan ook officieel belast met de directie die thans met de zager Harry Broers en de chauffeur-werkbaas Maantje Münten terug kan zien op een welis waar turbulente, maar daarom niet minder plezierige op- en uitbouw- tijd. GROEI j Want de R.A.S. zoals ze al gauw genoemd werd wist in deze regio het vertrouwen te winnen van vele aannemers en heeft een belangrijk stukje hout kunnen bijdragen aan de wederopbouw en de uitbouw van de streek. Toen de eerste armoede wat voorbij was en het sortiment tel kens opnieuw weer gelukkig kon worden uitgebreid, groeide R.A.S. mee. Dat gaf dan wel eens complicaties met de gemeente, die in later dagen graag dat steeds maar groeiende bedrijf dn die hoek, naar het industrieterrein zou zien ver dwijnen. Zeker toen het hout in pak- ketvorm aan 'kwam, wat nog wel eens opgeslagen werd buiten het be drijf en de gemeente met plannen liep voor het sportpark en het nood- gymnastieklokaal. Men heeft elkaar toen wel eens lelijk aan zitten kij ken, en men heeft ook aan de on derhandelingstafel gezeten, maar na tien jaren bleef het inmiddels van r VEM-bjVENRAY. MAASTRICHT R.A.S. dn Houtbedrijf Venray om gedoopt bedrijf waar het was en verleende de gemeente zelfs mede werking voor de grote nieuwe hout- loodsen, die noodzakelijk werden voor de opsl'ag van het steeds grotere assortiment, dat dit houtbedrijf bood en biedt. En met het moederbedrijf in Am sterdam groeide het Venrayse be drijf. Werden daar bedrijven over genomen en kaden uitgebouwd, hier droomde men al van een houthaven in Maashees of Wanssum, totdat nieuwere vormen van vervoer en sorteermetbodén het goedkoper maakten het hout per auto aan te voeren. Wat echter niet veranderde was, wat je met een groot woord, het dïrectiékaintoor kon noemen van het nu al weer tot Schoenmakers b.v. omgedoopte houtbedrijf. Dat bleef in het houten keetje zitten, waar in de loop van de jaren, soms weer een vertrek bijgetoverd werd, maar in tussen de mensen haast uitpuilden. Had men in 1967 het feitelijke hout bedrijf behoorlijk kunnen uitbrei den, in 1971 besloot men tot aankoop van de woningen aan de Leunseweg, om daar t.z.t. showroom en kantoor van te maken. GEREED Want behalve de verschillende houtsoorten had in het verloop der jaren Schoenmakers ook door fusies bereikt dat het leverings pakket heel wat veelzijdiger gewor den is. Men handelt behalve in bouwhout ook in keukens, kasten en deuren en men is zelfs in staat kant en-klaar huizen binnen enkele da gen neer te zetten, of vooraf gefabri ceerde spanten op bestelling af te leveren. We praten dan niet eens over de doe-het-zelvers, dde dit Venrayse houtbedrijf voor hun hobby weten te vinden. Dat alles maakte ook nieuwbouw als verkoopruimte noodzakelijk. Architect Joos Verbeek heeft al die wensen vertaald in de nieuw bouw, die verschenen ds aan de Leun seweg en die vrijdag 22 juni a.s. door burgemeester Schols, zoals dat heet, officieel geopend zal worden. Direc teur M. Stevens heeft met enige weemoed de bulldozers aan het werk gezien, die het oude houten gebouw tje vorige week hebben opgeruimd. Van daaruit startte Venrays eerste houthandel. Een goede start, zoals wel duidelijk is als men nu over het lager loopt. Het nieuwe nu stenen gebouw maar toch met veel hout kan na 29 jaren nieuwe impulsen geven aa-n dit bedrijf, dat met veel voldoening terug kan zien over de voorbije jaren. En daar zal op die dag waarschijnlijk oog veel over ge praat worden. Maar de toekomsit wacht en het is met het oog daar op, dat de nieuwe show-room en kantoren gebouwd zijn. Dat by die gelegenheid ook Ven rays jeugd, verkennerij, de carna val en het Oranje-comité acte de presence zullen geven, is gezien het „geleende hout" en de „geleen de oplegger" in de voorbije jaren, wel haast zeker, want 't Venrayse houtbedrijf heeft ook daarmede velen aan zich verplicht. Donderdag 14 juni: repetitie in Hotetl D eZwaan. Om 19.30 tenoren en om 20.00 bassen. Donderdag 21 juni: repetitie in café Den Engels. 19.30 bassen en 20.00 tenoren. Zaterdag 23 juni: opluistering van de Eucharistieviering in de Vredes- kerk, gezamenlijk met de Zangers van St. Frans en Dameskoor Ven rode, aanvang 19.00 uur in tenue met hemd en das. Donderdag 28 juni: repetitie in Den Engel. 19.30 tenoren en 20.00 bassen. Afmeldingen uitsluitend bij M. Arts tel. 1617 of clublokaal. ONDERHOUDSWERK AAN OVERWEGEN In verband met onderhoudswerk zaamheden aan de spoorwegovergang km. 17.923, gelegen in de Midden Peelweg, zal dieze overweg in de nacht van zaterdag 16 op zondag 17 juni a.s. van 22.00 tot 6.00 uur voor alle verkeer worden gesloten. Door middel van ter plaatse aangebrachte borden zal het verkeer worden om geleid. Gced nieuws voor alle Jimi Hendrix- fans De tweede in de serie muziek- •informatieavonden die Free-Wheelin organiseert is op komst. Dit keer een hele avond niks als muziek van, informatie over en commentaar bij de muziek en de persoon van JIMI HENDRIX. Het geheel is georgani seerd door team Disco m.m.v. ex-d.j. Hans Tabbers. Het kost je niks, dus loop op vrijdag 15 juni vrij binnen en geniet van deze geweldige, helaas overleden artiest. Tot ziens!

Peel en Maas | 1973 | | pagina 9