MILIEU AANPAK
ALLE HOUT IS GEEN
TIMMERHOUT
BET0NVERF
GROTE BUS: f 9.80
bartels
VADERDAG
Modehuis Thomassen
Leenen
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
zonder de veehouderij de nek om te draaien
Flexa Betonverf is een product, dat speciaal gefa
briceerd is voor het schilderen van moeilijke onder
gronden als steen, cement, beton en asbest.
Flexa Betonverf is sneldrogend, weerbestendig en
zeer goed dekkend, geschikt voor stoepen,
terrassen, garages, balcons, enz.
Venrays
Mannenkoor
OVERWEG NABIJ
HORST-AMERICA
TIJDELIJK DICHT
EEN FEEST MET CADEAUX van
VRIJDAG 15 JUNI 1973 No. 24
VIER EN NEGENTIGSTE JAARGANG
a PEEL EN MAAS
VOOR AL UW DRANKEN
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
VOOR AL UW DRANKEN
ADVERTENTIEPRIJS 11 ct par mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER HALFJAAR 7.50 (bij vooruitb.tallng)
De liefde voor het vee is de Ne
derlandse boer aangeboren. Tien
duizenden veehouders hebben een
bloeiend zaakje uit de grond ge
stampt. Zij fokken een goed vee
ras, stoppen er een pakket granen
en andere voermiddelen in en ha
len er een flinke homp vlees uit
en miljoenen kg. melk.
Deze bedrijvigheid ook wel in
tensieve veehouderij genoemd
lijkt in veler cgen een goudmijn,
maar roept toch ook heel wat pro
blemen op. In ons land wonen im
mers 13Va miljoen landgenoten op
een kluitje; het milieu is een heilig
goed geworden. De intensieve vee
houderij heeft een onverwachte
wending in het romantisch boeren-
verhaal gebracht: van de onge
repte natuur en het vriendelijke
landschap met dartele kalfjes,
scharrelende kippetjes en knorren
de varkens loopt de lezer vast op
moderne stalcomplexen, waarin
deze dieren in een massa vetgemest
worden. Het verhaal wordt akelig
en naar, want de intensieve vee
houderij bedreigt het milieu. De
veehouder zou wel eens het wa
ter, de lucht en de bodem kunnen
vervuilen; hij verstoort het land
schap met recht-toe-recht-aan-
stallen en felgekleurde voertorens.
Natuur- en milieubehoud is in ons
land een dierbaar goed geworden.
Moet men nu de intensieve vee
houderij de nek omdraaien of is
er een aanpak die èn de boer èn
het milieu recht doet?
Het overheidsbeleid dient eigenlijk
een (illustratie te zijn van de voort
durende zorg voor het algemeen be
lang van onze natie. Er zijn altijd 'n
aantal vraagstukken, die bij voor
keur in samenhang met elkaar op
gelost moeten worden. Inflatiebe-
strijdïng is bijvoorbeeld zeer ge
wenst, maar mag niet ten koste van
een onmenselijke werkloosheid gaan.
Collectieve voorzieningen (ook in de
sociale sfeer) kunnen aantrekkelijk
zijn, maar mogen het particulier
initiatief niet aantasten. flDe zorg voor
het milieu is dringend nodig, maar
zal ook rekening moeten houden met
'de werkgelegenheid, de economie
en de betalingsbalans. Het milieu
beleid van de overheid is welliswaar
van bijzondere betekenis, maar kan
en mag niet losgemaakt worden van
andere doelstellingen in het rege
lingsbeleid. Een evenwichtig over
heidsbeleid' zal de milieumaatregelen
op zijn minst moeten afwegen tegen
andere behoeften in de maatschappij,
zoals werkgelegenheid, welvaarts
spreiding en de bijdrage aan de be
talingsbalans. Als men tot een der
gelijk overheidsbeleid ook wel in
tegraal beleid wil komen, moet men
zeker vooraf een objectief oordeel
kunnen vormen over intensieve vee
houderij en het milieu.
Voor de varkens-, kalver- en kui-
toenmester komt het er op neer, dat
men in ons land de plusjes en min
netjes op een rijtje moet zetten. In
een pas verschenen brochure „Inten
sieve veehouderij en milieu" een
publikatie v'an het Landbouwschap
wordt de moderne veehouderij af
geschilderd als een onmisbare brok
economie, die het milieu weliswaar
bedreigt, maar serieus langs alle we
gen zoekt naar aanvaardbare mid
delen om milieuaantasting te voor
komen.
„BOER ZIJN" IS INGRIJPEN
IN NATUUR EN MILIEU
I
Eigenlijk tobt men al met het mi
lieu, zolang de boer besitaan heeft.
Toen hij het nomadenbestaan met
jacht, veeteelt en visvangst inruilde
voor landbouw met vaste woon
plaats, ontstond er een milieuvraag
stuk. De menselijke en dierlijke af
valstoffen hoopten zich plaatselijk
op. De afrastering met draad maakte
de heg een obstakel met hoge
landschappelijke waarde overbo
dig. De snelle ontwikkelingen na de
tweede wereldoorlog hebben de ro
mantische boer van weleer naar 'n
modern agrarisch bedrijf gedreven.
Enkele jaren geleden telde men 'ruim
28.000 bedrijven met mestvarkens.
Op 4100 bedrijven varieerde de var
kensstapel tussen 220 en 1000 mest
varkens. Er waren 4600 bedrijven
met fokzeugen, waarvan 300 bedrij
ven elk meer dan 100 zeugen telden.
De gespecialiseerde pluimveebedrij-
ven hebben een veebezetting per
man van 15.000 tot 20.000 legkippen
en van 30.000 tot 50.000 mestkuikens.
Vanzelfsprekend werkt deze ont
wikkeling naar de intensieve vee
houderij dn op het landschap en op
het milieu. De boeren erkennen dit
volledig en hebben ook alle gegrip
voor nieuwe denkbeelden en nor
men, die onze maatschappij hanteert
als het over milieubeleid gaat. Het
is bepaald niet waar, dat de veehou
der met zijn intensief bedrijf zijn
eigen gangetje gaat. Heel wat „mi
lieuridders" wekken de indruk, dat
de boer maar te kust en te keur be
zig is dn de lucht, het water en de
bodem te verpesten. Het vraagstuk
van de lokale mestoverschotten heeft
met name in Noord-Brabant en Gel
derland geleid tot zogenaamde mest
banken. Deze instituten nemen de
mestoverschotten op, bewaren of ver
werken de mest en zoeken naar een
geschikte afzet.
Stank as één van de meest nare
nevenverschijnselen van de inten
sieve veehouderij. Samen met de
overheid zoeken de boeren naarstig
naar methoden om mest te beluch
ten en stallucht uit te wassen. Het
agrarisch bedrijfsleven betaalt daar
ook veel geld voor. Hoewel de var
kens-, kalver- en kuikenmesters in
ons land vaak beschuldigd worden
van het lozen van mest en gier in
oppervlaktewater, leert de praktijk
beslist anders. Wettelijk is dit euvel
verboden en een vergunning komt
de boer nogal duur te staan. De daar
voor bestemde heffingen tot lozing
variëren rond ƒ1,per kip, 20,
per varken en 100,per koe. De
bedragen zijn niet mis en brengen
de veehouder ook niet .in de verlei
ding om mest en gier te lozen, want
bedhijfseconomisch zijn deze kosten
onverantwoord.
GOED MILIEUBELEID REIKT
VER OVER NATIONALE GRENZEN
Het landbouwbedrijfsleven erkent
de noodzaak van een goede milieu
zorg. De boeren willen er zelf aan
meewerken, maar vinden oök dat
de .overheid een verantwoordelijk
heid draagt via een aktief milieu
beleid'. Het Landbouwschap kent in
haar brochure „Intensieve veehou
derij en milieu" een behoorlijke
plaats toe aan de overheidsrol op
het gebied van het milieu. Als men
een verdere inpassing van land- en
tuinbouw in de maatschappij wenst,
moet de boer ook ruimte krijgen om
zijn „zaakje" bedrijfseconomisch te
runnen.
Als ondernemer staat de veehou
der voor stijgende voerkosten en
toenemende lasten van de gezond
heidszorg voor het dier. Hij is niet
bang om milieu-investeringen te
doen zolang zijn concurrentiepositie
in de EEG niet aangetast wordt. De
boer vindt het redelijk dat aandacht
aan het milieu gegeven wordt, maar
dat moet dan ook dn alle landen van
de gemeenschap gebeuren. Een ak
tief milieubeleid van onze overheid
kost bijzonder veel geld en drijft
voor een groot deel op de financiële
kurk, die men dan milieuheffing
noemt. In sommige produkties kan
men deze kosten door berekenen
aan konsument. De boer is wat dat
betreft machteloos en zal deze mi
lieuheffing van zijn inkomen moeten
aftrekken. Zelfs als de veehouder
de „milieukosten" zou doorberekenen
is het effect voor de consumenten
prijs maar een fractie van de druk
op het boereninkomen.
Als men de kalvermest en gier
biologisch afbreekt (in een zoge
naamde pasveersloot) kost dat 15,-
per kalverstandplaats. Dat betekent
een aanslag van 10 pet. op het in
komen van de veehouder; als de con
sument deze kosten zou betalen,
houdt dat automatisch een verho
ging van de kalfsvleesprijs met 1 pet.
in. Het drogen van varkensmest kost
de boer 40,per varkensstand
plaats. Doorberekening naar de con
sument levert een prijsverhoging van
8 pet. op. Als de varkenshouder het
zelf moet betalen, gaat zijn inkomen
met 80 pet, achteruit.
De boeren in ons land weten dat
het milieubeleid mede bepalend en
richtinggevend is voor de toekomst
van de intensieve veehouderij. Het
speurwerk naar redelijke oplossin
gen van milieuproblemen draait op
volle toeren. De Nederlandse vee
houderij levert een behoorlijke bij
drage zowel aan 's mensen dage
lijks menu, als aan 's lands schat
kist. Men zou zich in de milieudis
cussies kunnen beroepen op de ver
diensten van onze intensieve vee
houderij. Deze defensieve houding
wil de boer niet aannemen. Hij is be
reid om werkelijk mee te helpen
aan de oplossing van het milieu
vraagstuk. De eerder genoemde bro
chure van het Landbouwschap geeft
trouwens aan, dat de landbouw vele
onderzoekingen verricht om een mi
lieuvriendelijke intensieve veehou
derij op de been te houden.
De geschiedenis van een Venrays bedrijf
Teen in het najaar van 1944 een groot deel van de Venrayse be
volking nog in evacuatieplaatsen vertoefde, was men hier bezig
een soort balans op te maken van de schade die was aangericht.
Schade aan huizen, bedrijfsgebouwen, maar ook schade aan de
Venrayse bossen, waarin tankslagen waren uitgevochten en die
midden in het slagveld gelegen waren. Een van de balansposten,
die erg in het oog sprong was het gebrek aan hout voor dé weder
opbouw, anderzijds de overvloed van hout, die de vernielde bos
sen opleverde.
Dat was voor de toenmalige dienst
wederopbouw -reden om de welis
waar caduke zagerij van de familie
Stoks aam het Kwezelspad zo snel
mogelijk op de been te helpen. Dat
lukte dan meit een oude tractor en
veel kunst- en vliegwerk, maar het
was een dermate gammel geval, dat
dhr. Stoks er geen brood meer in
zag en dat gevaarlijke ding maar
liever verhuurde en later verkocht.
Een van degenien, die zich daarvoor
meldde was dhr. M. Stevens, die nu
n-a 29 jaren voor het eerst in een
stenen kantoorgebouw zich direc
teur kan voélen en noemen van een
bloedend Venrays houtbedrijf.
ER IS VEEL GEBEURD
in die voorbije 29 jaren. Hoeveel za
gen -er in die eerste jaren soms door
het dak opvlogen omdat men voor
de zoveelste maal op een oorlogs-
soberf in de te zagen bomen terecht
•kwam, heeft men niet bijgehouden.
En het verloren gegane hout uit
onze eigen bossen, dikwijls nog
kletsnat, was niet het machtigste ma
teriaal om er wederopbouw mee Ite
plegen. Het was goed stut-hout voor
de mijnen, maar geen bouwhout.
En zo trok al vrij snel een groep
houthandelaren dan maar het over
wonnen Duitsland in, om daar beter
materiaal te pakken te krijgen. In
die combinatie zaten behalve men
sen van de Venrayse houtzagerij o.m.
ook vertegenwoordigers van een
toen bijna 100-jarig houtbedrijf
Schoenmakers, dat gevestigd was dn
Amsterdam. Het was dit bedrijf dat
de Venrayse zagerij in 1947 een deel
van het Amerikaanse oregon-pine
aanbood, dat via de Marshall-hulp
voor Nederland als bouwhout be
schikbaar kwam. En daarmede, zo
kan men feitelijk zeggen, werd de-
fintief gestart met
houthandel
een Venrayse
Want toen het Amsterdamse be
drijf duidelijk werd dat men in
Venray zaken kon doen, nam het de
zagerij over en bouwde die uit itot
een volledige houtkoperij. Zo deed
in die jaren de naam R.A.S. zijn in
trede ,die aangaf dat dit bedrijf han
delde dn rondhout, a annem ersmate-
raaien en staalwaren.
De heer M. Stevens werd dan ook
officieel belast met de directie die
thans met de zager Harry Broers en
de chauffeur-werkbaas Maantje
Münten terug kan zien op een welis
waar turbulente, maar daarom niet
minder plezierige op- en uitbouw-
tijd.
GROEI
j
Want de R.A.S. zoals ze al gauw
genoemd werd wist in deze regio
het vertrouwen te winnen van vele
aannemers en heeft een belangrijk
stukje hout kunnen bijdragen aan
de wederopbouw en de uitbouw van
de streek. Toen de eerste armoede
wat voorbij was en het sortiment tel
kens opnieuw weer gelukkig
kon worden uitgebreid, groeide
R.A.S. mee. Dat gaf dan wel eens
complicaties met de gemeente, die
in later dagen graag dat steeds maar
groeiende bedrijf dn die hoek, naar
het industrieterrein zou zien ver
dwijnen. Zeker toen het hout in pak-
ketvorm aan 'kwam, wat nog wel
eens opgeslagen werd buiten het be
drijf en de gemeente met plannen
liep voor het sportpark en het nood-
gymnastieklokaal. Men heeft elkaar
toen wel eens lelijk aan zitten kij
ken, en men heeft ook aan de on
derhandelingstafel gezeten, maar na
tien jaren bleef het inmiddels van
r
VEM-bjVENRAY. MAASTRICHT
R.A.S. dn Houtbedrijf Venray om
gedoopt bedrijf waar het was en
verleende de gemeente zelfs mede
werking voor de grote nieuwe hout-
loodsen, die noodzakelijk werden
voor de opsl'ag van het steeds grotere
assortiment, dat dit houtbedrijf bood
en biedt.
En met het moederbedrijf in Am
sterdam groeide het Venrayse be
drijf. Werden daar bedrijven over
genomen en kaden uitgebouwd, hier
droomde men al van een houthaven
in Maashees of Wanssum, totdat
nieuwere vormen van vervoer en
sorteermetbodén het goedkoper
maakten het hout per auto aan te
voeren. Wat echter niet veranderde
was, wat je met een groot woord,
het dïrectiékaintoor kon noemen van
het nu al weer tot Schoenmakers b.v.
omgedoopte houtbedrijf. Dat bleef
in het houten keetje zitten, waar in
de loop van de jaren, soms weer een
vertrek bijgetoverd werd, maar in
tussen de mensen haast uitpuilden.
Had men in 1967 het feitelijke hout
bedrijf behoorlijk kunnen uitbrei
den, in 1971 besloot men tot aankoop
van de woningen aan de Leunseweg,
om daar t.z.t. showroom en kantoor
van te maken.
GEREED
Want behalve de verschillende
houtsoorten had in het verloop der
jaren Schoenmakers ook door
fusies bereikt dat het leverings
pakket heel wat veelzijdiger gewor
den is. Men handelt behalve in
bouwhout ook in keukens, kasten en
deuren en men is zelfs in staat kant
en-klaar huizen binnen enkele da
gen neer te zetten, of vooraf gefabri
ceerde spanten op bestelling af te
leveren.
We praten dan niet eens over de
doe-het-zelvers, dde dit Venrayse
houtbedrijf voor hun hobby weten te
vinden.
Dat alles maakte ook nieuwbouw
als verkoopruimte noodzakelijk.
Architect Joos Verbeek heeft al
die wensen vertaald in de nieuw
bouw, die verschenen ds aan de Leun
seweg en die vrijdag 22 juni a.s. door
burgemeester Schols, zoals dat heet,
officieel geopend zal worden. Direc
teur M. Stevens heeft met enige
weemoed de bulldozers aan het werk
gezien, die het oude houten gebouw
tje vorige week hebben opgeruimd.
Van daaruit startte Venrays eerste
houthandel. Een goede start, zoals
wel duidelijk is als men nu over het
lager loopt. Het nieuwe nu stenen
gebouw maar toch met veel hout
kan na 29 jaren nieuwe impulsen
geven aa-n dit bedrijf, dat met veel
voldoening terug kan zien over de
voorbije jaren. En daar zal op die
dag waarschijnlijk oog veel over ge
praat worden. Maar de toekomsit
wacht en het is met het oog daar
op, dat de nieuwe show-room en
kantoren gebouwd zijn.
Dat by die gelegenheid ook Ven
rays jeugd, verkennerij, de carna
val en het Oranje-comité acte de
presence zullen geven, is gezien
het „geleende hout" en de „geleen
de oplegger" in de voorbije jaren,
wel haast zeker, want 't Venrayse
houtbedrijf heeft ook daarmede
velen aan zich verplicht.
Donderdag 14 juni: repetitie in
Hotetl D eZwaan. Om 19.30 tenoren
en om 20.00 bassen.
Donderdag 21 juni: repetitie in
café Den Engels. 19.30 bassen en
20.00 tenoren.
Zaterdag 23 juni: opluistering van
de Eucharistieviering in de Vredes-
kerk, gezamenlijk met de Zangers
van St. Frans en Dameskoor Ven
rode, aanvang 19.00 uur in tenue met
hemd en das.
Donderdag 28 juni: repetitie in Den
Engel. 19.30 tenoren en 20.00 bassen.
Afmeldingen uitsluitend bij M.
Arts tel. 1617 of clublokaal.
ONDERHOUDSWERK AAN
OVERWEGEN
In verband met onderhoudswerk
zaamheden aan de spoorwegovergang
km. 17.923, gelegen in de Midden
Peelweg, zal dieze overweg in de
nacht van zaterdag 16 op zondag 17
juni a.s. van 22.00 tot 6.00 uur voor
alle verkeer worden gesloten. Door
middel van ter plaatse aangebrachte
borden zal het verkeer worden om
geleid.
Gced nieuws voor alle Jimi Hendrix-
fans
De tweede in de serie muziek-
•informatieavonden die Free-Wheelin
organiseert is op komst. Dit keer
een hele avond niks als muziek van,
informatie over en commentaar bij
de muziek en de persoon van JIMI
HENDRIX. Het geheel is georgani
seerd door team Disco m.m.v. ex-d.j.
Hans Tabbers. Het kost je niks, dus
loop op vrijdag 15 juni vrij binnen
en geniet van deze geweldige, helaas
overleden artiest. Tot ziens!