Afscheid voor secretaris H. Vorst Watersportvereniging te Wanssum opgericht Qómmans Leenenl WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN OVERPEINZINGEN Regionale postzegelruildag te Venray Zondagochtend- koncerten VRIJDAG 27 OKTOBER 1972 No. 43 DRIE EN NEGENTIGSTE JAARGANG VOO'-? AL UW DRANKEN PEEL EN MAAS VOOP Al UW DRANKEN DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 15 ct par mm. ABONNEMENTS PRIJS PER HALFJAAR 7Jt (bQ voomKixtaltng) Zowel het Venrayse gemeentebestuur als de heer H. P. L. Vorst zelf hebben mededeling gekregen van de Pensioenraad dat het in verband met zijn gezondheid beter is dat hij ontslag neemt als gemeente-secretaris van Venray .Het ligt in de bedoeling dat dit ontslag hem op de meest eervolle wijze gegeven zal worden in de november-vergadering van de Venrayse raad ,zo moe werd", secretaris Vorst was de man, diie achter die razernij zat en juist zijm grootste plezier had als hij steels weer opnieuw motoren aan kon slaan, nieuwe impulsen kon geven cm die grote gemeente in be weging te houden. Dat het daarbij dikwijls nachtwerk werd, nam hij rustig op de koop toe en wie zegt niet dat hij juist daartoe zelf de grondslag legde voor wat hij nu mopperend noemt zijn „gestolen laatste jaar. En o veral zat hij tussenEerst vanuit het kleinste kamertje dat op het gemeentehuis te vinden was bui ten de w.c.'s, later, toen dan einde lijk ook het gemeentehuis zelf eens wat uitgebouwd werd, in een hoek- kamer, die alles behalve een ivoren toren was, doch wel een soort com mandopost, van waaruit steeds nieu we zaken aan de orde werden ge steld. Het begon met de WEDEROPBOUW Zijn relaties in Maastricht wist hij te overtuigen dat Venray t.o.v. niet getroffen plaatsen een gewel dige achterstand had in te halen. En dus moest die achterstand ingehaald worden. Naast noodwoningen moes tén nieuwe woningen komen, moes ten bestemmingsplannen worden opgezet, moest gevochten worden met de wederopbouw om iedere toe wijzing. Razend maar mooi. Intussen moesten de ontginningen weer op gang komen, want vele jon ge boeren stonden te trappelen om grond of moesten evacueren. Peel- plam Zuid werd een der eerste me chanische ontginningen, later volg de deels met de schop, deels met machines Vredepeel en Meerselse- peel waarbij het juridisch gevecht om de Vredepeel net een kolfje naar zijn hand was. En dan later nog de Heidse Peel, het laatste stuk ont ginningswerk in Nederland. Razend mooi NA 26 JAREN Hoewel hij zelf deze boodschap reeds lang verwacht had, moet hét toch een zwaar moment voor hem geweest zijm, toen bevestigd werd, wat hij reeds lang zélf voelde: het gaat niet meer. Voor een man als Henk Vorst, die zijn leven lang van 's morgens vroeg tot 's avonds laat aktief was, zich dn alle facetten van het gemeente lijke leven thuis wist als geen ander, moet dat niet-meer-kunnen een der zwaarste offers zijn geweest, on danks het feit dat hij toch maar een goed jaar voor zijn „echte" pen sioen stond. Wlie hem van nabij kenft, wéét dat hij dat offer gebracht heeft als een man, d.w.z. hij bleef de op gewekte voor de buitenwacht, die stoer achter zijn grasmachientje draafde, maar die zich innerlijk op vrat over dat laatste jaar, dat hem met gegund was om zijn opvolger in te werken. En het liefst zou hij maar met de Stille trom de Hoenderstraat in trekken om daar met zijn vrouw zijn otium cum digniitate vervroegd te „ondergaan". Zijn echtgenote, die eerst hét laat ste jaar kan zeggen, dat ze haar man nu ook eens voor zichzelf en haar gezlin heeft. De overige 26 jaren in Venray waren voor Venray. RAZEND MOOI noemde secretaris Vorst vorig jaar bij de viering van zijn zilveren ju bileum de tijd, die hij in Venray had doorgebracht. En wie inderdaad de na-oorlogse ontwikkeling van Venray ziet, die denlkt wel eenis aan dat „razend". Alls je een bewoner van het nieuwe Veituim thans vertelt dat 25 jaren geleden zijn huidige huis ergens te gen de vuilnisbelt, ver buiten de bebouwde kom, zou gelegen hebben, dan kijikt die even ongelofelijk als hij oorlogsfoto's ziét van een kapot ge schoten St. Petrus Banden, van een Grotestraat met gaten en puin en luchtkabels in de goot of van kippen- koöien, waar de mensen bij tiental len in woonden. Wie Rank Xerox ziet en het goed gevulde industrieterrein, kan maar moeilijk aannemen dat die vlakte vol lag met hét afgevoerde puim van Venray, toen secrétaris Vorst naar Venray kwam En wie thans door de Meerselse Peel, Peelplan Zuid en Vredepeel rijdt of fietst, kan zich moeilijk rea liseren dat daar 25 jaren geleden niéts was dan wat magere heide, wat struiken en hlier en daar een ven „Razend" zijn de voorbije jaren inderdaad geweest voor dat Rooy, dat durrep ien de Piël, dat wél zwaar wakker geschoten werd uit die dommel van jaren, dioch toen hét dieptepunt van zijn bestaan bereikt scheen, nieuwe levenskraoht en -moed vond niet alleen om op te bouwen wat verwoest was, doch uit te bouwen in een tempo, waar ieder een verbaasd over scheen Dat secretaris Vorst het razend mooi vond tekent hem ten voeten uit. Want anderen mochten dan wel eens beweren, dat je van Venray Maar met ontginningen alleen was men er niet. Er moest andere werkgelegenheid komen. Dus werd het industrialiseren geblazen. Een aarzelend begin met eigen hallen op een leeggehaalde puinplaats, die geen suksse leken, maar waar later toch Inalfa hét begin van de victorie scheen, toen bij de opening van de eerste hal méteen de le steen voor de tweede hal gelegd kon worden. Het gevecht met Den Haag om toe wijzingen, om rijksbijdragen om er kenning als te industrialiseren kern werd dikwijls scherp, maarra zend mooi. Zo kan men verder gaan over zijn rol bij de uitbouw van de infra structuur, die van sportpark naar schouwburg en van schouwburg naar zwembad. Er zijn bergen papier voor verzet en volgeschreven moeten worden, duizenden telefoonltjes „ge pleegd", maar het is er gekomen. De man, die achter al deze en nog véle ander dingen aanzat, die steeds opnieuw poogde „er uit te halen" wat er maar inzat kan daarbij bo gen op een achterban van meer dan 200 mensen, een gemeentelijk appa raat, dat hij zelf grotendeels heeft opgebouwd en waarin „samenwer king" en „teamgeest' groot geschre ven staan ER IS NOG VEEL TE DOEN zo waarschuwde secretaris Vorst op datzelfde feest de véle Venrayse mensen. Voor hem echter is de tijd gekomen om zijn werk over te dra gen aan zijn opvolger, die hij ai ja ren kenit en met wie hij de proble men van plaats en streek als menig maal besproken heeft. Al heeft hij al enkele maanden kunnen oefenen om braaf thuis te blijven, toch zal de definitieve breuk, die nu gaat komen, wel pijn doen. Secretaris Vorst zal secrétaris Vorst blijven en dat betekenit dalt velen ook hem in de Hoenderistraat zullen weten te vinden voor raad en hulp. Alleen zijn hoekkamer is hij kwijt. Zijn vele, vele vrienden echter niet en dat zal de overgang naar een wat kalmer en rustiger leven waar schijnlijk minder moeilijk maken. Hoe moeilijk, dat zal men aan hem niet kunnen merken Zaterdag 21 oktober 1972 is te Wanssum een nieuwe watersport vereniging opgericht. Waren reeds enkele jaren geleden pogingen aangewend om daar een watersportvereniging op te richten, dlie tot mislukking gedoemd waren, thans zijn van de circa 140 ligplaats- houders reeds ruim 90 lid van de nieuwe vereniging. Hierbij zijn dian nog niet gerekend de echtgenotes en de jeugdleden. De bezetting van de jachthaven in Wanssum is ongeveer zo, dat circa 70% der jachtelgenaren Duitser is. In de regel zijn dit in het grens gebied van NoNord-Limburg in W. Duitsland woonachtigen. In de loop der jaren is die belang stelling voor de watersport op de Maas in Noord-Limburg zeer sterk toegenomen. Weliswaar zijn de mo gelijkheden voor zeilboten nogal be perkt door een drukke beroepsvaart op de Maas. Door het ontstaan van de plassen bij Leuken en Berger- heide door gestage zand- en grinlt- winning echter, bieden deze piassen toe heen zeer welkome gelegenheid déze schone zeilsport te beoefenen. Ook in het gebied rond Venlo, waar reeds geruime tijd de belang stelling voor zeilen wat was afge nomen, zliet men daar ook een steeds grotere vraag naar ligplaatsen voor zeilboten. Op mooie dagen echter varen op de Maas en de grintgaten ook tal loze grotere en kleinere motorjach ten, waarop de hele familie aanwezig is. De recreatieve funktie van het jbuiten zijn" is een zich steeds uit breidende zaak. In de loop der jaren is de toena dering tussen Nederlandse en Duit se watersportliefhebbers groter ge worden. Het is een bekend feit, dat overal ter wereld alle watersport liefhebbers groter geworden. Het is een bekend feit, dat overal ter we reld alle watersportminnaars van welke nationaliteit ook, elkaar groe ten bij het voorbij varen. Kennelijk valt op het water een barrière van terughoudendheid weg. Op de oprichtingsvergadering van deze nieuwe watersportvereniging van Meerlo-Wanssum waren 82 nieu we leden aanwezig. De nadruk is ge legd op het open karakter van deze verenigjing, waar nu eens niet per sé nederlands, maar europees gedacht gaat worden. Een voorbereidingskomité bestaan de uit 3 nederlamdse en 3 duitse wa tersporters heeft al heel wat werk verzét, waarbij het dan ook plezie rig is, zich van de steun van zovele nieuwe belangstélllenden verzekerd te wéten. 41s voorlopig bestuur zullen gaan fungeren: de heer J. Steenkamer, voorzitter; G. H. de Bruijn secretaris; W. de Rotther, penningmeester; mevr. E. Schulze en de heren J. Wiendt en P. Wefers als commissaris sen. In de aktiviteiten van deze nieu we watersportvereniging zal een grote plaats worden ingeruimd voor de jeugd. Men denkt hierbij b.v. aan het geven van zeil- en navigatiecursus- sen, adviezen bij de bouw van jeugd- zéilboten en kano's, het organiseren van onderlinge wedstrijden. Hoe de toekomst van deze nieuwe vereniging er precies zal gaan uit zien, valt thans nog niet te zeggen. Zeker is echter, dat het stichting van de watersportvereniging Meerlo- Wanssum een nieuwe stap is gezet op de weg naar een nog betere ver standhouding tussen duitse en neder- landse watersporters. OPENHEID EN INSPRAAK Bij de laatst gehouden verkiezin gen voor Venrays gemeenteraad hadden verschillende partijen open heid en inspraak nog al groot in hun verkiezingsreklame geschreven. Het resultaat liet zich aanvankelijk hoopvol aanzien in die zin, dat b.v. ook in de verschillende raadscom missies niet-raadsleden zitting kon den nemen en dat bij wijze van proef de bijeenkomsten van de commissie financiën en jeugd en sport openbaar zouden Zijn. B. en W. hielden zich het recht voor indien zij zulks nodig achtten vergaderingen van deze commissies besloten te maken. Maar de algeme ne intentie was: openheid en in spraak Nu we halverwege zijn, lijkt het ons nuttig de stand van zaken eens op te maken. De commissie financiën sloot vrij snel de deuren, toen bleek dat de kwestie baatbelastingen, die zij te behandelen kreeg, naar aanleiding van het Sahaajpedje, de gemoederen nog al in beweging brachten. Venray moest nog aan de baatbelasting wen nen. Gevraagd naar hét waarom van deze beélotemhéid', is er nooit iets officieels uit de bus gekomien, maar men liet tussen de regels door sche meren dat de betrokken leden hét liever „onder ons" hielden. Dat heb ben ze dan ook prompt gedaan. De commissie jeugd en sport heeft het tot voor enkele weken volge houden in het openbaar te vergade ren, maar ging toen potseling over tot besloten vergaderignen zonder dat dé pers daarbij aanwezig mocht zijn en hield de laatste keer een be sloten vergadering, waarvoor de pers dan wel uitgenodigd werd, maar „mondje-dicht'". Gevraagd naar hét waarom zal de motivatie eerstdaags schriftelijk gegeven worden Het zal de buitenstaander intus sen duidelijk zijn, dat van de open heid en inspraak wat betreft de raadscommissies weinig terecht komt op deze manier. Maar van de andere kant geloven we ook, dat men zicli te veel voor gesteld heeft van wat in deze raads commissies nu wel kan en niet kan. De buitenwacht heeft de raads commissies gezien als adviescom missies van het college van B. en W. Nu kan men onder advies vele din gen verstaan. Men kan B. en W. ad viseren of een door ambtenaren op gemaakt 9tuk h.i. juist of onjuist is of dat eventueel nog aanvullen. Maar men kan onder advies ook ver staan, dat men het college helpt bij een bepaalde beleidsbepalingen door wensen en verlangens, die onder het publiek leven, in deze vergade ringen naar voren te brengen, ge zamenlijk voor bepaalde problemen een oplossing te zoeken. Dat is inspraak in optima forma, dachten we, en zo dacht ook het pu bliek. Wat echter aan de openbaar heid gekomen is, dn de voorbije tijd, is slechts alleen een advies geven over gereed gekomen ambtelijke stukken. En gezien de taaiheid en saaiheid daarvan liet het publiek zich niet meer zien en zaten de pers jongens alleen, in de wetenschap diezelfde materie over enige tijd weer in een officiële raadsvergade ring te moeten verslaan. Men moet dus eerlijkheidshalve zeggen dat van die openheid en in spraak weinig terecht is gekomen. Nliet alleen de schuld van de raad, meer nog van de misschien te hoge verwachtignen, die men had over het wefk van de raadscommissies. In een iéts ander vlak ligt ook het weinig enthousiasme, wat nog over is voor de zgn. hearings, de bijeen komsten, die B. en W. op gezette tijden met kerkdorpen en wijken in Venray hielden De toer de Frans mag eenmaal in den lande de algemene aandacht ge trokken hebben, nu zijn er verschil lende kerkdorpen, die het allemaal niét meer zo zien. De wiensen en ver langens die regelmatig gespuid werden, zijn zo langzaam maar ze ker vervuld, en die wensen bleken allemaal betrekking te hebben op een bestrating hier, lichtpuntje daar en vuilnisbelt je elders. Daar heeft de inspraak intussen de grootste euvels vlak voor eigen deur opgeruimd, vecht men over sterfputjes rustig door met de wo ningvereniging en schijnt men het voor het overige wel te geloven. Betekent dat nu, dat men zowel inspraak als openheid maar weer in het oude hoekje moeten zetten. Beélist niet, maar men zal ook hier moeten leren. Als men raadscommissies inder daad iéts anders maakt dan beoor delaars van ambtelijke stukken en door ambtenaren opgezette verorde ningen, maar ze wezenllijk inspraak vraagt en geeft over bepaalde be leidspunten, dan komt, dachten wij, de belangstelling zeker terug. Als men de toer de Frans eens zou verleggen in die zin, dat men b.v. eens een gesprek arrangeerde met de Venrayse aannemerswereld om ook eens van die kant te horen hoe zij woningbouw en utiliteitsbouw zien in ons dierbaar Venray, dan zouden daarvan twee partijen profi teren en zich niet een ongeluk schrikken als een projeotbouwer in Venray komt. Als men eens met Veulen, Heide, Vredepeel om tafel ging zitten om eens mét elkaar uit te praten hoe het nu verder moét, nu „bevriezen" dan wel niet keihard gezegd wordt, maar toch in de praktijk gebracht wordit, dan heeft de toer de Frans weer een nieuwe „zin". Als men eens de bestuurderen van personeelsverenigingen en de wijk raad Vél'tum wilde uitnodigen voor een gespurek over de aanleg van de ,park", dan zullen steeds meer men sen Zich bétrokken voelen bij het Venrayse gebeuren. Zo zijn er tientallen onderwerpen en tientallen groeperingen te noe men, waarmede een gesprek zinvol zou zijn, in die zin, d?t men van elkaar kan leren, waar inspraak van werkelijke betekenis wordt. En als men daarbij de openheid durft be trachten, dan heeft men kans dat weer anderen met hun neus op pro blemen geduwd worden, waarvan ez nu misschien geen weet hebben. We dachten dat inspraak en open heid in die zin voor de komende tijd meer waarde heeft dan besloten ver gaderingen met of zonder motivatie. jersey Qouiure Exclusief en modieus o.a. SAINT JOSEPH GIBI - SPES - LANOVA - LUISA, SPAGNOLI MODEHUIS Langstr. 61 - Telef. 1281 Op zaterdag 28 oktober, wordt er een regionale ruildag voor post zegels gehouden in de foyer van de schouwburg te Venray. De Internationale Vereniging Phi- latelica afdeling Venray e.o. wil jaarlijks alle postzegelverzamelaars (-éters) van Venray en omstreken de gelegenheid geven tot ruilen. Boven dien zullen er enkele stands zijn van postzegelhandelaren, waar de verza melaars eventueel iets in hun ver zameling kunnen aanvullen. De foyer van de schouwburg is van 10.00 tot 17.00 uur geopend. De enltree bedraagt: jeugd 0.25, boven 16 jaar 1.00. Wilt u in clubverband iéts aan de filatelie doen, komt u dan eens een kijkje nemen op de maandelijkse bijeenkomst van I.V. Philatelica, afd. Venray, welke gehouden wordt op maandag 30 oktober a.s. in de zaal van café Veerhuis, Henseniusstraat 13 te Venray. Aanvang van deze bij eenkomst 20.00 uur. De maandelijkse ruilmorgen in de LTS voor de jeugd gaat op 29 ok tober NIET door. Het is niet onze gewoonte om een nabeschouwing te geven van de zon dagochtendconcerten, maar deze keer maken wij een uitzondering omdat de prestaties van de Kon. Harmonie St Ceoilia uit Tegélen daar alle aanleiding toe geven. Dit was muzikaal vuurwerk zo als de direktie van de schouwburg de Tegelse Harmonie bedankte voor dit concert. St. Cecilia maakte niiét de fout door moeilijke concours stukken op het programma te plaat sen maar koos daarentegen goed in het gehoor liggende muziek zoals de Sabel dans, Hair en enkele knap pe marsen. Dat dit door het publiek gewaardeerd wordt, kwam doér het applaus ondubbelzinnig tot uilting. Het was een daverend sukses dit con cert. Het eerste gedeelte werd ver zorgd door Accordeolino eveneens uit Tegélen. Een harmonica- en man doline-orkest dat eveneens uitste kend musiceerde. Bij de trouwe bezoekers van de concerten ziet men veelal dezelfde mensen verschijnen, o.a. enkele mensen van de Venrayse harmonie die zeer regelmatig aanwezig zijn. Maar waar zijn al die andere muzi kanten die steeds steen en been klagen wanneer ze elders een con cert geven en er weinig publiek is? Als een ander zich presenteert schitteren ze zelf door afwezigheid. Interesseren ze ziéh niet voor de prestaties van anderen? Dat zou jammer zijn, want 't vergelijken mét anderen kam de eigen prestaties al leen maar opvoeren. Laten we ho pen, dat in de toekomst meer men sen uit de Venrayse muziekvereni gingen acte de presence geven. Het is overigens toch opmerkelijk, dat de druk bezochte concerten in hoofdzaak worden bezocht door mensen van buiten Venray-kom. Jammer, omdat deze suksesvolle promenadeconcerten zoveel te bieden hebben. Het eerstvolgende concert dat ge geven wordt is a.s. zondag. Daarna volgen er de eerste drie maanden wekelijks deze concerten. De Gemengde Zangvereniging „Egelshekn" uit Hegelsom o-l.v. dhr. J. Verberne, met piano-begeleiding van René Eijsermans brengen die volgende liederen: 1. Wohl ist die Welt so gross und weit - Theo Fischer. 2. Quatro cavaï - Jo Ivens Hawa naguila - H. P. Keuning 4. Ein Walzertraum, Oscar Strauss bew. Jacques Govenlo 5. Ja, so singt man nur in Wien J. Strauss, bew. Jacques Govenlo 6. Get me bo the church on time, uit My Fair Lady, bew. William 'Stickles 7. Oklahoma, Richard Rodgers, bew. William Stickles 8. To my father's house, bew. Dick van den Berg. M.m.v. fanfare (gezamenlijk optre- dén): 1. Die Himmel rühmen, L. v. Beet hoven. 2. Ambrosiaans Lofgezang, J. Ger- hardt Programma fanfare St. Hubertus, Hegelsom: Holiday in Spain - A. E. Kelly Trompet Voluntary - Purvell-Tie- mersma Paso Cabaio - Kees Vlak Die lutsige Witwe, Léhar-Mellema Maanserenade, K. Munro-Arnie In rechte baan, Joh. Wichers. Voor dit weekend halen we de drieman formatie Crackerhasj bin nen de soosdeuren. Ze spelen coun try en rock, op o.a. gitaar en banjo. En daarbij zingen ze natuurlijk ook. Nou ja, je moet het eigenlijk gewoon komen horen en zien. Tot ziens op zaterdag 28 oktober.

Peel en Maas | 1972 | | pagina 9