L'
Wij leveren Esso motoroliën
die geschikt zijn voor
II
Verder industrialiseren
Het kan keren
INGEZONDFN
Politierechter
Lecnenj
Leenen
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Elektro Jacobs
VRIJDAG 11 FEBRUARI 1972 No. 6
DRIE EN NEGENTIGSTE JAARGANG
VOOR AL UW DRANKEN
PEEL EN MAAS
n
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 2727 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 15 ct per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER HALFJAAR 6.75 (bij vooruitbetaling)
Het is opmerkelijk hoe men zowel
in de begrotingsbeschouwingen als
in het antwoord van B. en W. op de
ze beschouwingen een bepaalde aar
zeling aantreft als het over verdere
industrialisatie gaat.
Er wordt geïnformeerd hoe het nu
verder moet. Op de eerste plaats
zijn door de regering de steun-maat-
regelen ingetrokken, die het moge
lijk maakten dat Venray op zijn
beurt aspirant vestigings-liefhebbers
goede voorwaarden voor vestiging
bieden kan. Dat voordeel is dus weg
gevallen.
Op de tweede plaats heeft men
handen-vol werk om de behoeften
van de bestaande bedrijven qua wo
ningbouw, onderwijs en infra-struc-
tuur bij te benen. De lijst woning
zoekenden is nog vrij lang en de
achterstand is ook op andere ter
reinen nog groot.
Het is dus logisch dat het antwoord
op deze vraag kort en bondig is, dat
men pas inhoudt, tot men een beetje
„bij" is en dat men dus voorlopig
niet aanwerving voor industrie zal
doen
AARZELING
Doch we dachten nog een andere
aarzeling in deze vraagstelling te
ontdekken. Een misschien wat die
pere achtergrond. Het is of men ge
schrokken is van de vaart, waarmee
ineens alles gegaan is en gedaan
moet worden. Men ontdekt hele stra
ten, waar men de mensen niet van
gezicht noch naam kent, men ziet
een Venray uitdyen met een vaart,
die niet bij te benen is. Er komen
componisten- en muzikantenwijken,
u kunt in Venray plotseling naar de
Oeral en de Karpaten, maar velen
zien door de bomen het bos niet
meer. Het Venray van 1960 is alweer
een heel ander Venray dan dat van
1972.
Het is of achter de vraag van moe-
ten-we-zo-doorgaan, de angst om
hoog kruipt dat het te veel van het
goede wordt, dat het te hard gaat,
dat mien het niet 'bij kan benen
Kranten, radio en t.v. komen op
Venray af, dat namen krijgt als het
Wirtschaftwunder van de Peel, maar
velen vragen zich toch wel af, of
dat nu allemaal wel moet. Of liever
gezegd of het zoomoet
PROCES
Die aarzeling en die angst mis
schien is heel goed te begrijpen. Het
oude vertrouwde en misschien wat
ingedommelde Venray van voor en
onder de oorlog iis wel op keiharde
wijze gewekt. Met puin.en ellende.
Maar dat is dankzij de inzet van
ieder van ons verleden tijd en
voorbij. Maar toien in tegen de vijf
tiger jaren dat punt bereikt was,
moest men en dat wordt wel eens
te veel vergeten een Vredepeel
ontgonnen worden omdat we weer
met werklozen zaten, mensen, die in
eigen plaats en in eigen omgeving
doodgewoon geen werk konden vin
den, omdat het er niet was.
De „slachtoffers" van die tijd
als we zo zo mo^en noemen vindt
men in Australië, Nieuw Zeeland,
Brazilië, Zuid Afrika. Mensen, die als
U en ik niet graag hun geboorte-
en woonplaats verlieten, maar wel
moesten, omdat ze hier niet vooruit
konden.
Venray heeft toen doelbewust ge
kozen voor industrialisatie. Welbe
wust heeft men toen Den Haag ge
smeekt: mensen maakt het mogelijk
dat industrie naar Venray komt,
want anders gaat het fout
Dat is een proces geworden van
vallen en opstaan. De ouderen onder
ons weten hoe de gemeente zelf in
dustriehallen heeft gebouwd en hoe
daar op een enkele uitzondering na
fietelijk alle experimenten zijn mis
lukt. Dan is Inalfa gekomen, Mulders
en Nelissen dijden uit, Custers start
te. Er kwam schwung in en de wijzer
ging heel hard doorslaan toen Rank
Xerox kwam. Wat opgezet was voor
500 mensen groeide in betrekkelijk
korte tijd tot 1.000 en bergt nog gro
te plannen voor de toekomst.
Görvil en Nestlé kwamen en in
plaats van arbeidexporterend, werd
Venray arbeid-importerend, met alle
gevolgen van dien.
Het is logisch dat men zo niet door
kan gaan, want juist die laatste 5, 6
jaren hebben een stroomversnelling
teweeg gebracht, waar we nog dage
lijks moeite hebben tegenop te zwem
men. Zou die op korte termijn nog
groter worden, dan kan het inder
daad wel eens verzuipen worden. En
dat is niemand van plan.
Dat daarmede meteen een stuk oud
vertrouwd Venray voorbij is, kan
men betreuren, doch is niet anders.
Dat heeft men in 1950 terecht gewild.
Men kan het betreuren dat men alle
gezichten in ons Venray niet meer
kent, doch het was nog meer te be
treuren geweest als Venrayse gezich
ten overal ter wereld te vinden zou
den zijn, behalve in Venray zelf
Dat is de zaak wat zwart-wit stellen,
doch het is wel degelijk de aanleiding
tot wat we vandaag beleven.
WELZIJN
Natuurlijk brengt deze stormachti
ge ontwikkeling zijn problemen met
zich. We zien dat net zo goed in de
huizenbouw, als in de stichting van
openbare scholen. We zien dat in te
korten aan speel- en sportvelden,
evengoed als in een vloeiveld dat
uit-de-tijd is. Maar we zien dat ook
in den mentaliteitsverandering bij
ouderen, nieuwkomers, jeugd. Aan
de oplossing daarvan zullen we al
lemaal het onze bij moeten dragen.
En zelfs dan is men er nog lang
niet, want de moderne mens eist tel
kens meer naast verkregen welvaart,
ook welzijn. De vertaling daarvan is:
gewoon lekker leven kunnen, zoals
hij of zij dat wil. Ook daar zijn we
nog soms kilometers ver van af
Want men zou zelfs kunnen stellen
dat misschien de vraag juist daar
door is ingegeven: Maken we ons
niet te druk om al die materiële za
ken, om die fabrieken en him uit
breidingen, in plaats van om dat lek
kere leven? Maar dan gaat men rol
len omdraaien. Want eerst zullen de
materiële dingen er moeten zijn wil
er welvaart en dan welzijn komen.
Aan de lene kani angst om het
oude en vertrouwde dat in al dat
nieuwe wegzinkt, aan de andere kant
de vraag naar meer en lekker leven.
LES GELEERD
We zijn les aan het leren, want ook
industrialiseren moet geleerd wor
den. We zijn daar voor verrassingen
geplaatst, wij hebben fouten ge
maakt. Die verrassingen en die fou
ten zullen ingecalculeerd worden
voor een toekomstig beleid, dat mede
afhangt van de ontwikkeling van de
reeds 'in Venray gevestigde bedrij
ven.
We zullen daarnaast steeds meer
oog moeten hebben dat de mens
naast werken ook leven wil en ook
die les hebben we geleerd 'en leren
we nog dagelijks.
Maar we kunnen geen klok meer
terugdraaien. We 'kunnen wel kies
keuriger worden en wat rustiger on
ze keuze maken. En daarbij in ge
dachte houden dat het oude dan mis
schien als goud-omrande herinnering
bepaalde emoties oproept, doch juist
de kwalijke kanten van dat oude
dwongen tot het nieuwe. Het nieuwe
waar we nu mee worstelen
Geachte redaktie.
Ook in Uw blad worden nog al
eens en terecht verwijten ge
maakt aan onze landbouwers, die
hun plastic kunstmestzakken maar
overal laten liggen. Maar jammer ge
noeg vergeet U altijd nog een grote
plastic-zakken-verbruiker en dat is
de gemeente. De gemeente dient, zo
als in alles, het meest vooruit te
zien en dient wel bijtijds maatrege
len vast te stellen, die de vervuiling
doen verminderen. Maar als we dan
ziien dat ze het huisvuil op komt ha
len in plastic zakken, die dan naar de
vuilnisbelt vervoerd worden, dan
klopt er iets niet. 't Is algemeen be
kend dat deze plastic niet verteert.
Men mag dan de zakken kapot trek
ken in de vuilniswagen, feit is dat
al die plastic een onverteerbare laag
gaat vormen op de vuilnisbelt, waar
geen water meer doorheen dringt, dat
anders via de grond weer gezuiverd
in de oppervlakte-wateren terecht
komt
Wilt U ook daar eens iets over zeg
gen
G. M.
Antwoord:
Dat willen we met alle liefde.
Langzaam maar zeker begint nu
toch wel door te dringen dat er be
slist maatregelen genomen moeten
worden om het milieubederf een halt
toe te roepen en de situatie te ver
beteren. Nadat aanvankelijk alleen
enkele wetenschapsmensen op de toe
nemende vervuiling van ons milieu
en de daaruit voortvloeiende gevol
gen voor ons bestaan hadden gewe
zen, begonnen er steeds meer publi-
katies over te komen .Het gevaar dat
ons door de verscheidene soorten
van vervuiling bedreigt, begint nu
wat meer door te dringen tot de ge
wone burger en ook tot fabrieks-
direkteur en regeringen.
Niet dat er al erg veel tegen de
vervuiling gedaan wordt, noch van
de zijde van regeringen, noch van
fabrieken, noch van burgers. Mis
schien dat in Nederland de burgerij,
althans bepaalde groepen, zich er
wel het meest mee bezig houdt in
vergelijking tot andere landen. Maar
hier, even als elders, bl'ijft het toch
hoofdzakelijk nog bij waarschuwin
gen, zonder dat de meeste burgers
zelf nog hun bijdrage leveren aan
verbetering van de situatie. En in in
dustriële en politieke kringen is het
al net zo. Er wordt bezorgd over ge
keken, over gepraat en worden hier
en daar wat lapmiddelien uitgevoerd,
maar een stringent aanpak van de
problemen blijft uit. Wellicht kunnen
ingrijpende maatregelen ook pas ge
nomen worden wanneer het overgro
te deel van de burgerij de noodzaak
ervan leert ervaren en ertoe wil bij
dragen. Bijdragen niet alleen in geld
doch ook door zelf na te laten al dat
gene wat tot vervuiling van ons mi
lieu bijdraagt.
Zo ver Zijn we nog niet. Het is on
voorstelbaar hoe de gewone man en
ook de jeugd de straten, de plant
soenen, de bossen en veilden en wate
ren helpt vervuilen door er maar op
weg te gooien wat men kwijt wil.
Ook de meeste huisvrouwen trekken
zich maar weinig aan van de waar
schuwingen tegen het gebruik van
middelen die de water- en grond-
vervuiling doen verergeren. Gemeen
goed is de strijd tegen de milieuver
vuiling dan ook bepaald nog niet.
Persoonlijk ondervinden velen de last
ervan nog te weinig. Maar wanneer
we het aan den lijve gaan ondervin-
dien kon het wel eens te laat zijn om
nog maatregelen te ondernemten,
want die maatregleen kunnen pas na
jaren effekt sorteren. Dat ook een
gemeente meewerkt aan grondbederf
en vervuiling van het gomdwater
door het gebruik van plastic zakken
is het zoveelste bewijs dat de strijd
tegen milieu-vervuiling nog steeds
geen gemeengoed is in de letterlijke
zin van het woord.
Beter zou zijn een vuilverbran
dingsinstallatie maar dat kost, net als
een vloeiveld-opruimen te veel geld.
Het geld is schaars en daarom la
ten we het nu na. Al krunnlen deskun
digen nu reeds voorspellen, dat ieder
uiteindelijk zal inzien dat die instal
laties er toch moeten komen, terwijl
er dan intussen reeds onnodig veel
bedorven is. Zo is het ook ten aan
zien van het nemen van wettelijke
maatregelen tegen vervuilende in
dustrieën. Het vergt allemaal veel
geld en daarom blijven we de zaak
maar aankijken, terwijl lucht, grond
en water steeds meer vervuilfen.
Er kan daarom niet genoeg op ge
hamerd worden om het gehele volk
steeds meer te overtuigen van de
noodzaak om maatregelen tegen de
vervuiling te nemen. We zullen daar,
persoonlijk en via de overheidsgel
den, veel voor over moeten hebben.
Maar over tien jaar kan het te laat
zijn. En in ieder geval zullen nu te
nemen maatregelen goedkoper uit
vallen dan die welke we over tien
jaar inderhaast nog gaan nemen om
de mensheid niet in zijn eigen vuil
te laten onder gaan.
KLEUREN
TELEVISIES
56 cm voor 1575,
TELEVISIES
61 cm voor 475,
BANDRECORDERS en
PLATENSPELERS
met 25% korting
WASAUTOMATEN
reeds voor 395,
KOELKASTEN
met groot diepvries
vak voor 195,
DIEPVRIESKISTEN
met kortingen van 20-25%
Verder: stofzuigers,
scheerapparaten, hoogte-
zonnen, strijkijzers enz.
KORTINGEN vanaf 20%
Volledige garantie
Eigen service
Iedere vrijdagavond
vanaf 6-9 uur demonstratie
van het hele programma.
SCHOOLSTRAAT 3
VENRAY TEL. 2329
Kwartelenmarkt 7 Venlo
Kloosterstraat 37 Blerick
„U hebt de boel maar weer vies
toegetakeld!" viel de politierechter
uit tegen de tengere student van
nauwelijks negentien sombere herfs-
ten.
„Ik takelde niet, ik Wen niet vies
geweest en ik deed 't voor de éérste
keer, dus dan is er ook geen sprake
van wéér!" kaatste die knaap terug.
„ZozoU bekent dus, dat u het
wél gedaan hebt."
„Ik heb niets vies gedaan en niks
toegetakeld."
„U hebt die muur anders aardig
volgeklad!"
„Aardig, ja. Maar niet vies. Als u
't aardig vindt, moet u niet „vies"
zeggen."
Maar de magistraat achter hamer
en wetboek vond er niets aardigs
aan. Hij vond het zelfs zeer onsma
kelijk, wat de verdachte allemaal had
aangeplakt en handhaafde zijn om
schrijving „vies toegetakeld".
„Dan zijn heel wat papieren die u
in de bus krijgt, óók vies toegeta
keld", poneerde de plakker, „want
sommige kranten en tijdschriften
drukken voor mijn gevoel onsmake
lijke artikelen af. Het gaat om de
vrije-meningsuiting. Die is mij ge
waarborgd door de wet. Ik mag laten
drukken wat ik denk, dus ik mag
ook m'n mening aan de muur han
gen. Als kranten mogen, mag een
muurkrant ook."
„Maar pornografie mag niet. En
een muur beplakken waar niet aan
geplakt mag worden, mag ook niet.
Die vrijheid van meningsuiting geldt
slechts voor zover de wet die manier
van meningsuiting toestaat."
„Dus ik word gemuilkorfd als ik
m'n eigen mening wil uiten."
„Niet als u die mening op den nette
manier kennbaar maakt. Er zijn aan
plakborden waarop u wél mag plak
ken. En u kunt ook fatsoenlijke
woorden gebruiken om uw mede
mensen aan te spreken. Waarom
stuurt u geen ingezonden stukken
naar de kranten?"
„Die kanalen zi'tten al lang ver
stopt door zakken die denken dat zij
't beter weten. Ze willen niet eens
naar je luisteren als je om ruimte
komt vragen.... Laat staan als je
ze zo'n manifest stuurt."
„Hebt u dan nooit nagedacht, of
het misschien aan uw manier van op
treden en aan uw woordkeus lag? Als
direkteur van een krant was, zou ik
zulke smerige taal ook niet in mijn
kolommien opnemen
„Dit is harde realiteit. Stinken die
fabrieken soms niet? En stinken de
rijke stinkerds niet? En stinken de
vrouwen van die rijke stinkerds niet?
Het stinkt hiér zelfs."
„Het ging niet alleen om dat
woordje stinken, dat weet u heel
goed, maar om allerlei onsmakelijke
uitdrukkingen en schuttingwoorden."
„Omdat ik m'n woorden op een
schutting aanplak, noemt u dat schut
tingwoorden. Nou, ik kan u verzeke
ren dat 't tegenwoordig gewoon
spraakgebruik heet. Ik kan u liedjes
voorzingen met dat soort woorden
erin, die gewoon door de televisie
worden uitgezondien. En door gozers
van naam, meneer. Maar ik heb zo'n
naam nog niet en dan ben ik daarom
een vies klein mannetje, dat z'n
woorden voor zich moet houden. Die
niet mag zeggen wat-ie zonodig zeg
gen moet."
Hier kon de officier zich niet lan
ger inhouden en hij ontplofte met:
„Als u zonodig moet, kunt u dat be
ter in de w.c. deponeren!"
,,'t Sinkt hier nog erger dan ik
dacht', antwoordde de aanplakker.
De zittende magistraat moest de ha
mer hanteren om een oplaaiend
twistgesprek tussenstaande magis
traat en staande verdachte te beteu
gelen. De officier eiste tenslotte 75,-
ivaarvan 50,- voorwaardelijk met n
proeftijd van één jaar.
Het laatste woord van de student
ontaardde in een uitvoerig betoog,
waarin hij artikel 7 van de Grondwet
citeerde en een uitleg gaf over het
recht om de mensheid te informeren,
zelfs over stinkende wantoestanden,
veroorzaakt door rijke stinkers die
van oordeel zijn dat geld niet stinkt
maar dat stank hun veel geld kan
opbrengen. Zijn muurkrant zag hij
als een „mene tekel", een teken aan
de wand. Daarom moest die muur
krant aan de muren blijven hangen.
Hij voelde 't heilig vuur in zich bran
den om-^wantoestandlen te bestrijden.
Dat kon een boete kosten, maar de
rechter mocht hem niet door een
proeftijd van die muur afhouden. Dat
zou in strijd zijn met de Grondwet.
„U hebt alleen maar een verkeerde
muur uitgezocht en verkeerde woor
den gebruikt", zei de politierechter.
„U mag best uw mening uiten, maar
dan wel in fatsoenlijke taal en op de
juiste muur." En het werd 75,zon
der proeftijd'
TWEE BOTSINGEN MET
ZELFDE OORZAAK
OP DEZELFDE PLAATS
In de bocht van de Maasheseweg
nabij de Smakt was de gladheid oor
zaak, dat de auto, bestuurd door de
21-jarige R. J. uit Den Helder in een
slip geraakte en tegen een electrici-
teitsmast botste. De bestuurder was
net uitgestapt of de auto van de 20-
jarige J. S. uit Deest geraakte even
eens in een slip op dezelfde plaats
en botste tegen de reeds eerder ge
havende auto op. Het was behoorlijke
materiële schade welke genoteerd
moest wordlen.
DIEFSTAL IN CAFé
Door inklimming hebben onbe
voegden zich toegang verschaft tot
het café van de heer M. aan de Mer-
seloseweg. Het moet de dieven be
kend zijn geweest, dat in het café
méér dan 1100 gulden voor het mee
nemen lagen, want uit diverse laden
welke afgesloten waren, werd door
verbreking dit bedrag bij elkaar ge
haald. De recherche stelt een onder
zoek in.
„Het kan verkeren, zei Bredero" is een algemeen bekende
uitdrukking. Vaak wordt ze gebruikt om een onverwachte
verandering in iemand weer te geven, iemand heeft bij
voorbeeld nooit iets om voetballen gegeven en wordt door
de televisieuitzendingen van de Europacup-wedstrijden op
eens een vurig aanhanger van Ajax of Feyenoord. „Het kan
verkeren" is dan de verzuchting van iemand die de omzwaai
niet begrijpt.
Nog anders wordt het als we in plaats van VERkeren alleen
maar KEREN zetten: het kan keren. Dit lijkt de nuchtere
vaststelling van een verandering, zo in de geest van „het
kan vriezen en het kan dooien".
Nu is het eigenaardig dat verandering meestal verschillen
de gevoelens oproept: de één juicht de verandering toe, de
ander wil er niets van weten. En daarmee is dan een tegen
stelling opgeroepen die tot felle, ja zelfs onbarmhartige
meningsuiting kan voeren. Er wordt van alles gedaan om
het vóór en tégen te verscherpen en een onverkwikkelijke
strijd is ontbrand. Het kan kéren wordt ineens van al zijn
nuchterheid ontdaan en het kénkeren is daar.
Ik weet wel dat taalkundig hier een spelletje wordt gespeeld
met woorden, waarbij de regels van woord-afleiding of
woord-vorming niet serieus worden genomen, maar het is
wel zó, dat in onze samenleving heel wat kankeren ontstaat
a|s iets kan kéren, als iets verandert.
Zou het niet veel bijdragen tot begrip en tot vrede wanneer
we alles wat kan kéren (en dat is heel veel) niet onmiddel
lijk omgeven met kénkeren, maar overal de goede bedoe
ling en de eerlijke betrokkenheid proberen te zien?
Het is maar een kwestie van klemtoon en kan kéren wordt
kankeren. Maardie klemtoon leggen we toch zelf!
DEKEN THEUNISSEN
Esso motoroliën beschermen uw kostbare landbouwwerktuigen
op vijf verschillende manieren. Dat geeft zekerheid!
Onze service is uw tweede zekerheid.
Horst,
tel. nr. 04709-1141
(3 lijnen). Tevens
ESSO Gas Hoofddealer