Erwin Max Rothbarth of E. M. Rivers Je moei de wasserij erbij hebben De Vogelvriend exposeer! Groot aantal bezoekers op Duits soldatenkerkhof PULS PULS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Een dode en 2 zwaar gewonden Wim Claeimu. Venray in het weekend Op Duits kerkhof overleden PEEL OMNIBUS deverstoteling landelijke: eenvoud hetgoudyandepeel v.d. Munckhof n.v. Je merkt het elke VRIJDAG 7 NOVEMBER 1969 No. 45 NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS is GOEDKOPER DAN U DENKT DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050452 ADVERTENTIEPRIJS 12 ct p«r mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL Z— (buiten Vnoray 125) Flitsen van het Slagveld (IV) Zaterdag is het Klaproosdag, de dag waarop de Engelse gevalle nen weer eens in onze herinnering worden gebracht bü de kollekte die o.m. hun nabestaanden het mogelijk moet maken hun graven te bezoeken. In deze laatste flits van de slagvelden, geschreven door Harry van Daal, wordt de aandacht gevestigd op hen die rusten op die twee merktekens van de slag om OverloonVenray, de Engelse kerkhoven in die plaatsen. Door een toevallige omstan digheid heeft hij de levensgeschiedenis van een van de daar be- gravenen kunnen nagaan. HITLER AAN DE MACHT In 1933, als Hitler in Duitsland de macht heeft overgenomen, besluit de Duits joodse koopman Otto Roth barth uit Frankfurt te vluchten. Hij wantrouwt Hitier en zijn S.A., die het vooral op de joden voorzien heb ben en besluit naar Amerika te ver trekken. Een van zijn zoons Erwin besluit zijn reeds begonnen econo mie-studie in Londen te voltooien. Hij blijft daar achter en wordt er student. Een student, die weldra op valt door zijn scherp verstand en enorme belezenheid. GLANZENDE CARRIèRE Hoe groot zijn kwaliteiten zijn be wijst het feit dat hij in 1936, ternau wernood 23 jaren oud, promoveert in de economische wetenschappen met „first class honours", waarbij een van zijn promotors opmerkte, dat hij een genie is. Dat bewees hij metterdaad door in 1937 de beroem de Gladstoneprijs te winnen en de Leverhulme-studiebeurs in de wacht te slepen. Een prachtige toekomst lag open voor de jonge economie doktor, wiens carrière de aandacht trok in vakkringen onder meer door zijn vak-publicaties. En het was be slist geen wonder dat hij op 27-jari ge leeftijd benoemd werd tot lector FRONTALE BOTSING TUSSEN TWEE BROMFIETSERS Op onverklaarbare wijze botsten twee bromfietsen op het rijwielpad langs de provinciale weg Venray Horst ter hoogte van Leunen, zater dagavond tgeen elkaar. De 25-jarige bromfietsberijder P. van Os uit Merselo botste tegen de bromfiets, bestuurd door de 17-jarige R. van der Een uit Stevensbeek. Beide be stuurders moetsen met ernstige ver wondingen naar het ziekenhuis wor den vervoerd. Het ergst was de 20- jarige duopassagiere José Timmer mans uit Leunen er aan toe. Zij moest in levensgevaarlijke toestand naar het ziekenhuis worden ver voerd waar zij in de loop van zon dagmorgen aan de bekomen ver wondingen is overleden. aan de bekende universiteit in Cam bridge. ACHTER PRIKKELDRAAD Erwin Max Rothbarth, Duitser en joods vluchteling, bekend economist en statisticus, 27 jaren oud, ziet een briljante carrière als professor aan een van Engeland's beroemdste uni versiteiten vóór zich. In datzelfde jaar trouwt hij met een Engelse, Miss Myfanwy Charles een afgestu deerde van Oxford-University. Een jaar later wordt zijn eerste kind, een zoon geboren. De zon van het geluk rees naar volle hoogte. Hoe kort zou die zon echter schijnen! Hitler's panthersprong naar Noor wegen schrikt Engeland voor goed wakker. Duinkerken werd een Nar vik no. 2. Nog eens heeft Engeland de bus gemist! Thans gaat het land zich op de grote krachtmeting met de Aslanden voorbereiden. Een van de eerste maatregelen van Chur chill's oorlogskabinet is de onver wijlde internering van de in Enge land verblijvende onderdanen van vijandelijke staten. Ook de Duitse lector aan de Cambridge-University, Erwin Max Rothbarth, wordt door deze alleszins begrijpelijke maatre gel getroffen. Hij moet zich melden en belandt in een interneringskamp. Na verscheidene maanden achter het prikeldraad te hebben doorge bracht, wordt hij op erewoord en dank zij de invloed van machtige re laties, vrijgelaten. Hij komt nog juist op tijd in Cambridge om de colleges van het laatste semester te hervatten. OORLOGSVRIJWILLIGER Maar het vlot niet meer. Het ver blijf in het interneringskamp heeft een totale ommekeer in hem te weeggebracht. Temidden van de ge vangenen, oog in oog met nooit ver moede ellende, heeft hij een andere wereld leren kennen. In de College zaal voelt hij zich niet meer op zijn gemak. Hij voelt nu duidelijker dan voorheen de drang om iets te doen. Hij wil, evenals die miljoenen ande ren, een meer aktief aandeel nemen in de grote worsteling om het Nazi- cisme mee te helpen bestrijden. Zijn vaderland roept, de verdrukten roe pen, het is alsof hij de laatste kreten hoort van zijn eigen volk alvorens het verstikt in de gaskamers van Bergen-Belsen en Auswitz. Hij wil daarbij ook iets geven aan het land in ruil voor de gastvrijheid, welke hij er genoot. En als dan in 1943 Engeland zijn leger openstelt voor personen van Duitse nationali- Zaterdag 8 en zondag 9 november houdt de volièrevereniging haar jaarlijkse vogeltentoonstelling. Voor het wedstrijdgedeelte heeft het be stuur drie keurmeesters aangetrok ken, t.w. de heren P. Huys, J. Haans en P. Bouts. Deze mensen zullen de kwaliteit van de ingezonden vogels bepalen. De kwantiteit van deze tentoon stelling is, evenals voorgaande jaren, weer omhoog gegaan. Waren er in 1968 200 vogels, nu zijn er ruim 230 inzendingen. Waren er eerst een grote groep gras- en grote parkie ten, nu valt de voor deze vereniging, grote groep bastaarden op. Bastaarden van allerlei aard, of liever gezegd van verschillende plui mages en die niet alléén met kana- riebloed, maar ook b.v. putter-kerst- vink en heivink-kerstvink enz. enz. Tevens is in de klasse exoten ook een stevige vertegenwoordiging aan wezig. De liefhebberij om vogels te hou den naar deze kleurrijke vogelgroep blijkt kennelijk te groeien. Tevens kan men de mogelijkheden van een ambitieus vogelliefhebber konstate- Dit geldt tevens voor de wildzang- vogels. Weliswaar bestaat de vogel- wet van 1936 nog ongewijzigd, maar een arrest van de hoge raad heeft deze wet in een ander licht gesteld, wat voor de (verre) toekomst toch mogelijkheden opent voor deze lief hebberij. De entree voor deze vogeltentoon stelling is vrij en zij is zaterdags ge opend van 10 uur v.m. tot 22 uur, terwijl dit zondags van 10 uur v.m. tot 21 uur is. De prijsuitreiking is gesteld op zondagavond 21 uur. teit, die principieel anti-Nazi zijn, krijgt hij zijn grote kans. Hij meldt zich als vrijwilliger. Een periode van inspannende, harde training volgt nu in diverse kampen. Als „private", gewoon soldaat, wordt hij tenslotte ingedeeld in het eerste bataljon van het Suffolk Re giment van de 3e Britse Infanterie Divisie. Tegelijk doet hij afstand van zijn joods en Duits klinkende naam; hij ontvangt een militair zak boekje ten name van E. M. Rivers. Deze verstandige maatregel kan moeilijkheden voorkomen, ingeval hij in Duitse handen mocht vallen. NAAR OVERLOON D-Day 1944! De Suffolks landen in Frankrijk met het invasieleger, vechten mee in de straten van Caen en als maanden daarna de slag om Overloon op z'n hevigst woedt, op 12 oktober 1944, vinden wij Erwin Max Rivers terug in een bos bij het Vlak. Op die datum beginnen de huis-aan- huis-gevechten. De infanterie van de 8e Brigade, krijgt de taak Overloon te zuiveren. In de namiddag komen de Suffolks uit hun stellingen in de bossen bij het Vlak te voorschijn en worden door de Duitsers met een hevig vuur ontvangen. Bijzonder in de omgeving van de windmolen is de tegenstand sterk. Aan de Baansestraat veroveren de Suffolks de eerste boerderijen. Er win Max Rivers vecht mee van huis tot huis en is er bij wanneer de bos sen rond Kamp Zuid moeten uitge kamd worden. Hij doet geen opval lende dingen, is nooit haantje de voorste, doet alleen wat van hem gevraagd wordt. Op 21 oktober 1944, als de slag bij Overloon is uitgeraasd, schrijft hij, nog onder de indruk van de gruwe lijke dagen welke achter hem lig gen, vanuit Venray een brief aan zijn vrouw: „In vergelijking met de overgrote meerderheid van de soldaten die hier zijn omdat het oorlog is, heb ik het onschatbare voordeel te weten waar ik voor vecht. Ik zeg dit zonder zelfvoldoening, 't Is een feit, dat het een geweldige steun is. Voor mij is het geen moorden en lijden zonder zin. En mijn ge voelens zijn geheel onafhankelijk van de resultaten van deze oorlog. Het was waard te vechten om de mensheid nog een kans te geven haar problemen op te lossen, en die kans is waardevol, zelfs als men geen overdreven verwachtin gen heeft van wat de mensheid er van maken zal". DE „SLAG" OM EEN KASTEEL Dan komt de laatste fase in de slag om de Maas, de opruiming van de laatste Duitse weerstandsnesten in de rij van Limburgse Maasdor pen, waarvan het kasteel van Geys- teren de noordelijke kop vormt. Dit kasteel herbergt nog een Duits garnizoen van 60 man, waarvan 40 officier-cadetten. Zij zijn voorzien van ruime voedsel- en munitievoor- raden en staan in rechtstreeks kon- takt met de oostelijke oever van de Maas. Maar vóór alles: deze kleine vesting bestaat uit een groep fana tieke soldaten, die bereid zijn te sterven tot de laatste man en de laatste kogel. Het was het le Bataljon van het Suffolk Regiment, inmiddels van Overloon naar het deerlijk gehaven de Oostrum overgebracht, dat uitge kozen werd om de harde noot van een aanval te kraken. Die aanval had plaats op 25 november. Na een openingsvuur, waaraan alle typen artillerie, de zware kanonnen, de „mediums" (middelzware kanonnen), veldkanonnen, mortieren en machi negeweren deelnamen, krijgt „D" Coy, (Compagnie D), het onderdeel waartoe soldaat Rivers behoort, het bevel tot de aanval. Er\frin Max Rivers opereert met de piat, het anti-tankwapen van de Engelse infanterie. Ongeveer 200 meter voor het eerste doel breekt een razend en accuraat gericht ma chinegeweervuur uit de stellingen onder de muren van het kasteel los. Ook beginnen de Duitsers tegelijk met kanonnert en mortieren de hele sector onder vuur te nemen. Voetje voor voetje, of op handen en voeten kruipend, dringen de Engelsen voor waarts, door de boomgaarden en langs de oprijlaan. De verlaten een mansgaten van de Duitsers komen daarbij goed van pas. Soldaat Rivers ligt in een vooruitgeschoven positie en vuurt al zijn piatgranaten, kalm en acuraat, in de Duitse stel lingen. Een van de Duitse machine geweren brengt hij daarbij tot zwij gen. Onder dit bedrijf wordt hij ge wond. Onverschrokken, zonder enige dekking van betekenis, terwijl de kogels langs hem heen gieren, ver bindt hij zijn eigen wonden. Dan raakt plotseling ook zijn nevenbuur man, die een 2 cm mortier bedient, gewond. Rivers, die met zijn eigen wapen niets mee.r kan uitrichten bij gebrek aan munitie, kruipt naar zijn kameraad, helpt hem bij het ver binden van de wonde en grijpt dan de 2 cm mortier. De een na de an dere granaat komt huilend neer tus sen de Duitsers. Dan wordt hij plot seling voor de tweede maal gewond, maar nu dodelijk. Hij sterft onmid dellijk op de plaats zelf. TERUG NAAR OVERLOON Twee minuten daarna wordt het bataljon teruggenomen, de verliezen blijken te groot. Enkele kameraden nemen de dode mee naar de ver- bandplaats in Geysteren. Nog de zelfde dag wordt hij naar Overloon gebracht en begraven op de kleine begraafplaats aan de Baansestraat, in de tuin van de boerderij welke hij zes weken geleden mee heeft helpen veroveren. Precies twee maanden la ter wordt hem zijn tweede kind, een dochter geboren. En op 5 juni 1945, als de Suffolks de lange weg naar Bremen alweer achter de rug hebben en nu in gar nizoenen liggen in de buurt van Wa- rendorf in Westfalen, schrijft Luite nant Horsebourgh aan Erwin's va der in New-York: „U kunt namens mij aan Mevrouw Rivers zeggen dat haar man de dood van een held stierf bij de vervulling van zijn plicht. Hij was een zeer dapper man. Hij was een van die onbezongen hel den van de infanterie, die bij hon derden in de grootste kommer ster ven in dienst van hun vaderland." Het nieuws van de dood op het slagveld van Erwin Max Rothbarth ging als een schok door de Engelse universiteitskringen. In Cambridge ging de vlag halfstok en menige krant wijdde een waarderend artikel aan de nagedachtenis van deze be gaafde jongeman. Hij kreeg een graf op de Engelse begraafplaats te Overloon aan de weg naar Vierlingsbeek, temidden van bossen die eens in een handge meen veroverd moesten woeden. Zijn grafsteen onderscheidt zich van de anderen. Want in plaats van het kruis is een ster, de vijfpuntige Davidsster, teken dat hier een joods soldaat begraven ligt. Daarboven staat het teken van zijn Regiment het Royal Suffolk Regiment: de kan telen van een vesting met daarom heen het inscrrift: Montis Insignia Calpe. Want de geschiedenis van de Suffolks begint bij de berg Calpe of tewel Gibraltar. Zijn naam: E. M. Rivers, 25 novem- ber 1944, 30 jaar oud. In werkelijkheid ligt hier Erwin Max Rothbart, een jonge Duitser van joodse afkomst, die als vrijwil liger bij de Engelsen vocht en sneu velde ter wille van een groot ideaal. Zoek hem eens op, lezer. In vak 3, rij C, het 8ste graf. Voor uw rqbewijs naar Autorijschool Aanmelden Kennedyplein 10 tel. 2471 Poststraat 8 tel. 1429 Erkend A.N.W.B., Bovag, Vamor gediplomeerd Dat de Duitsers nog Allerzielen ojtl. herdenken met het brengen van een bezoek aan de graven van hun dierbaren werd zaterdag en zondag op het Duits soldatenkerkhof in Ys- selsteyn bewezen, waar een groot aantal mensen deze dodenakker be zocht. In de morgenuren bracht de con sul der Duitse Bondsrepubliek een bezoek aan dit kerkhof. Hij legde namens de Duitse regering een krans bij het hoogkruis. Aan deze plech tigheid van dr. W. Viehmann was geen officieel karakter gegeven. In de namiddag bracht een depu tatie van de Volksbund Deutscher Kriegsgraberfürsorge een bezoek. Er werd namens deze organisatie een GESTOLEN AUTO TEGEN LICHTMAST Omstreeks 1 uur in de nacht van zaterdag op zondag botste een per sonenauto op de Westsingel tegen een lichtmast. De auto werd totaal vernield. Bij aankomst van de politie waren bestuurder en inzittenden verdwe nen. Gezien de gehavende toestand waarin de auto verkeerde, moeten er gewonden zijn geweest. Omtrent de indentiteit van bestuurder en in zittenden stelt de politie een onder zoek in. De auto was na 12 uur in dezelfde nacht gestolen toen deze geparkeerd stond aan de Leunseweg, Hij behoorde toe aan de Venray er B. Venrayse gemeentepolitie verzoekt eenieder die mogelijk getuige is ge weest van de diefstal dan wel van de aanrijding op de Westsingel zich met haar in verbinding te stellen. IN NIJMEGEN GESTOLEN AUTO IN OOSTRUM VAST GEREDEN Op de Zuiderbergweg te Oostrum trof de gemeentepolitie een perso nenauto onbeheerd aan. De auto had zich in een bietenkuil vastgereden. Omdat autopapieren aanwezig wa ren kon de politie de identiteit vast stellen van de eigenaar en dat was G. L. uit Nijmegen. De hem toebe horende auto was in de nacht van zaterdag op zondag te Nijmegen ge stolen. De eigenaar is inmiddels zijn wagen ter beschikking gesteld. TEGEN GEPARKEERDE AUTO Aan wie de Venrayer J. v. H. de rekening van de schade, toegebracht aan zijn geparkeerde auto op het Henseniusplein moet presenteren, tracht de Venrayse gemeentepolitie te achterhalen. De geparkeerde auto werd beschadigd maar de dader liet geen visitekaartje achter. GASTARBEIDER AANGEREDEN Voorbijgangers troffen op de Maas- heseweg een zwaar gewonde gast arbeider aan. Toen de gemeentepoli tie arriveerde was het slachtoffer verdwenen. Een ingesteld onderzoek bracht aan het licht dat twee land genoten (het bleek een Turkse gast arbeider te zijn) zich over de ge wonde landgenoot hadden ontfermd en hem naar een eerste hulppost van Inalfa hadden gebracht en dat daar eerste hulp verleend was. De verwondingen waren van dien aard dat overbrenging naar het zieken huis noodzakelijk werd geacht. Omtrent de toedracht van dit on geluk tracht men klaarheid te krij gen. Men weet nog niet of de gast arbeider met zijn fiets is gevallen of is aangereden. BESTUURSTER SCHROK VAN PAARTJE Een vrijend paartje nabij het zie kenhuis aan de Merseloseweg kreeg in het nachtelijk donker de bestuur ster van de personenauto mevr. H. J. in de koplampen en zij schrok daarvan zo dat zij haar wagen links van de weg liet uitwijken en in de berm terecht kwam. Daarbij kwam de wagen in aanraking met afraste ring en palen. Auto en afrastering werden beschadigd. Het vrijend paartje bleek na de botsing verdwe nen te zijn en de gemeentepolitie zou gaarne de identiteit vernemen teneinde na te gaan of de verkla ringen van de bestuurster juist zijn. toespraak gehouden, waarna een krans werd gelegd bij de voet van het hoofdkruis. A.s. zondag zal de offioiële doden herdenking plaatsvinden van de protestanse gevallenen in het kader van, „Totensontag". Op zondag 16 november zal de of ficiële Duitse dodenherdenking plaats vinden van alle in de eerste en tweede wereldoorlog gevallen Duitsers, maar ook van de omgeko menen bij bombardementen, concen tratiekampen en van het verzet. Het is niet uitgesloten dat voor deze plechtigheid op Volkstrauertag de Duitse ambassadeur uit Den Haag acte de presence zal geven. Een deputatie van de Bundeswehr uit Budel is in ieder geval aanwezig terwijl de omlijsting zal worden verzorgd door een Duits koor. Vrijdag is op het kerkhof voor Duitse gevallenen te Ysselsteyn de 76-jarige Mevr. Maria Schmitz-Ernst uit Duisburg, bij een bezoek aan dit kerkhof plotseling overleden. Ze kwam in gezelschap van een dochter en schoonzoon het graf be zoeken van haar zoon, doch heeft dit niet meer bereikt. Bij de ingang zakte zij ineen en een snel ontboden geneesheer kon alleen nog de dood vaststellen. Zij was door een hart aanval getroffen. Het graf dat ze wilde bezoeken was dat van de Oberwachtmeister der Polizei Wilhelm Klotz, een zoon uit haar eerste huwelijk. Haar eer ste man was gevallen in de eerste wereldoorlog. Deze Oberwachtmeis ter is in Nederland omgekomen in maart 1945 toen nabij de Woeste Hoeve een aanslag op de gevreesde en later terechtgestelde Rauter werd gepleegd. Zijn auto werd nabij de Woeste Hoeve beschoten en daarbij stierven genoemde Oberwachtmeis ter Klotz en de SS Unterschafführer Exner, die naast genoemde Klotz is begraven. Rauter, indertijd de hoog ste Duitse politiegeneraal in ons land, werd bij die aanslag zwaar gewond, doch herstelde later. Hij is na de oorlog hier berecht en ter dood gebracht. Klotz en Exner zaten bij hem in de wagen, toen de aan slag op hem werd gepleegd en wer den daarbij gedood. Deze aanslag heeft honderden Nederlanders het leven gekost, daar de Duitsers op dezelfde wijze als indertijd in Put ten, wraak namen op gijzelaars. dedriebesleHe/-romaits\wiHMJMias gepres&ueeitJaiitige/eklJoorlnui/kirkxms WASSERIJ DE PEELPAREL - VENRAY TELEFOON 1586-2300 KEMPWEG 23a - 24

Peel en Maas | 1969 | | pagina 5