Killer" Sergeant i, h., a. kom even naar Ut AaLU/WAA l Forum-avond VRIJDAG 24 OKTOBER 1969 No. 43 NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS gSK,<sr^.5r,"K,aïö,S WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTOEKEN ADVERTENTIEPRIJS 12 et ot mm. ABONNEMENTS- PRIJS PER KWARTAAL 2.- (buiten V.nroy Z25) FLITSEN VAN HET SLAGVELD II Verloren tussen 'het gekrioel van de soldaten, waarmee het grote lan dingsschip in een van Engeland's uitvalhavens wordt volgepakt, staat hij eenzaam aan de reling. Zijn ge dachten verwijlen nog bij vrouw en 'kinderen, van wie hij nog geen 48 uur geleden afscheid genomen heeft. Met een onbestemd gevoel, een mengeling van hoop en een onzéker voorgevoel, staat hij daar en wacht met de honderdduizenden op het teken, dat hen zal storten in het meest gigantische avontuur in de militaire geschiedenis: de landing in Normandië. Nog slechts enkele uren en de meest beruchte dag der dagen: D— Day 1944, is aangebroken. Tot op dit uur heeft hij zich in niets onderscheiden van de anderen, zijn verende tred verraadt de sportsman, de felle ogen iemand die weet wat hij wil. Overigens een sol daat uit het moderne mdllioenen- leger der geallieerden, private Eard1- ley, soldaat George Harold Eardiy, No. 6092111, 4/KSLI, oud 27 jaar burgeradresLionstreet, Congleton (Midden-Enigeland) De badge op de mouw van zijn uniform, een geel lapje met zwarte stier, geeft aan, dat hij tot de 11e Britse Pantserdivisie behoort. Zijn gevechtseenheid is het 4e Bataljon The King's Shropshire Light Infan try (4 KSLI). „George was altijd een „lively lad" een levenslustige jongen en hij doet graag aan sport". Meer wist zijn va der niet over hem te vertellen aan de Daily-Mail-reporter in de dagen, dat zijn zoon beroemd was over heel Engeland. Neen, er was niets bijzon ders te zien aan Eardley junior. Hij was gewoon zoals alle anderen en hij bleef gewoon, ook toen hii uit handen van de Koning van Enge land maanden later het V.C. (Vic toria Cross)) mocht ontvangen als hoogste erkenning van zijn dapper gedrag, waarmee hij in de bossen rond Overloon vrienden en vijand verbijsterd had. In de roem, waar mee hij in die dagen in het leger en in heel Engeland overladen werd, hij miet ondergegaan. DE „DODELIJKE" TRUC Hij vocht mee in de kolkende heksenketel Caen, de Normandische stad, die de felle striemen van een niets ontziende invasie incasseerde. Hij leverde zijn kleine aandeel in de opruiming van de laatste weerstand op het Franse schiereiland en ziet de tragische ondergang van hon derdduizend Duitsers in de „zak" van Falaise. En dan, in augustus, wordt hij in eens anders. Het is, alsof hij een ca mouflage afgooit en zijn ware ge daante laat zien. Hij haalt zijn eer ste verbluffende stunt uit. Op een morgen is Eardiy leider van een patrouille. Deels door de onbekendheid met het terrein, deels ook tengevolge van het grillige ver loop van het Duitse front, laat hij zijn patrouille midden in de Duitse linie vastlopen. Eenmaal ontdekt, wordt de patrouille het doelwit van een vijandelijke mitrailleur. De pa trouille zoekt dekking achter een heg, aan de andere kant van die heg zit Eardley. Tussen twee mitrail leursalvo's door richt deze zich plot seling in zijn volle lengte op en valt meteen weer neer, aldus voor gevende dat hij getroffen is. Terwijl nu de patrouille uit alle macht begint te vuren en aldus de Duitse stelling bezig houdt, ziet Eardiy kans ongemerkt tot in de buurt van de vijandelijke post te kruipen. Met twee handgranaten, in één seconde, gooit hij hier dè boel aan flarden en stelt tenslotte de to taal verraste bemanning buiten ge vecht met een venijnige roffel uit zijn stengun. De truc is gelukt en hij wenkt zijn mannen naderbij. De be loning voor hem is de M.M. (Milita ry Medal). Dat was bij Benny Boca- ge in Frankrijk, op een stralende augustusdag. GROOT WILD In september bevinden de gealli eerden zich vóór Antwerpen. Fél wordt er om het bezit van deze on misbare havenstad gevochten. De 11e Britse Pantserdivisie is present en daaronder Eardley's bat. 4/KSLL Des middags van de tweede dag plotseling het bataljonshoofd kwartier in opschudding. Er wordt geroepen, buiten is er een ongewo ne deining. Terwijl de lucht boven het bele gerde Antwerpen trilt van de hevige explosies rent de complete staf naar buiten met de toevallig aanwezige oorlogscorrespondenten en is daar getuige van een even vermakelijk als ongewoon voorval. Want in de militaire pas, de han den in de nek, komt een groeo hoge Duitse officieren binnen marcheren. En vlak achter dit illuster gezel schap, de stengun in de aanslag een ietwat verlegen lachende Eard iy! Deze, die intussen Sergeant ge worden is, rapporteert -het geval 'la coniek aan de verbaasde comman dant. Het blijkt de volledige staf te zijn van een Duits legeronderdeel, de generaal zelf incluis. Toen sgt. Eardiy op zijn eentje er gens vooraan in een aanvalsgroep rondzwierf, ontdekte hij toevallig de heren, veilig weggedoken in een bunker. Dat was in de buurt van de dokken. Hij maakt ze prompt on schadelijk tussen twee Duites artil leriesalvo's door. Weer krijgt hij er een onderschei ding, het Croix de Guerre (Oorlogs- kruis). In de gelederen van de 11de Divisie gaat de naam Eardiy van mond tot mond. NAAR OVERLOON l J Intussen is het oktober geworden. Montgomery's gedurfde zet, „de Holland-Corridor", de speerstoot dwars door Brabant, is werkelijk heid geworden. Het Duitse gront in de zuidelijke provincies wankelt, de rechtervleu gel ervan wordt tegen de Maas ge drukt. Maar de kracht van de tegen stander is onderschat en de gealli eerde legerleiding moet haar aan dacht op een nieuw front richten, een niet verwacht strijdtoneel. Voor uw rijbewijs naar Autorijschool Wim Claenejtf»—^ Aanmelden Kennedyplein 10 tel. 2471 PosUtraat 8 tel. 1429 Erkend A.N.W.B., Bovag, Vamor gediplomeerd De Slag om de Maas, bij de ge allieerden de Slag om Overloon ge noemd, ontbrandt in alle hevigheid. Een uitgeputte, bijna murw gebeuk te 7de Amerikaanse Tankdivisie vocht hier reeds sedert acht dagen tegen vermoeidheid en slaap, wors telt tegen de Duitse Tigertanks, te gen de listig uitgelegde mijnenvel den, tegen de 88 mm's, tegen heel die verbittering en wanhoop, waar mee de Duitse legers zich in hun laatste uren pogen staande te hou den. In de avonduren van 7 oktober worden de Amerikanen afgelost en hun stellingen ingenomen door on derdelen van de 11e Britse Pantser divisie. Geleidelijk groeien de ge vechten rond Overloon tot dezelfde felheid als weleer in Normandië, dat al zo lang geleden lijkt. Het artille riebombardement van 12 oktober, brengt de dagen rond Caen in her innering terug. Het wordt een Twee- Ie Caen! Het is in deze dagen, dat Sgt. Eardiy weer eens van zich doet spre ken, maar thans op een wijze, welke zelfs zijn vijanden verbijstert. Aan de eigenlijke gevechten rond Overloon heeft 4/KSLI zo goed als niet deelgenomen. Op 20 september om 1 uur in de namiddag stormden de tanks van de 11de Divisie Neder land binnen bij Budel en op 21 sep tember arriveert het 4de bataljon KSLI in de Peel, nl. in St. Anthonis. De laatste-^agen zijn betrekkelijk rustig geweest, uitgezonderd dan de tocht door Gemert, waar de bevol king aan de bevrijders een ont vangst bereidt, waarbij horen en zien vergaat en zoals het bataljon op de lange weg van Normandië naar Nederland nog niet was ten deel gevallen. Aan 4/KSLI wordt nu de bewa king van de sector Mullem toege wezen, waar de tijd wordt doorge bracht met dagverkenningen, nacht patrouilles en ge weer poetsen. Voor al in de buurt van SambeekStuw wordt gepatrouilleerd. Op 13 oktober vinden we dan Sgt. Eardley terug aan het hoofd van een kleine verkenningsgroep nog vóór het daglicht. In de buurt van de Stuw is een huis bestormd. Aan de order om een gevangene ter onder vraging mee te brengen, heeft hij prompt voldaan. Hij brengt er twee mee. De inlichtingen, welke de twee Duitsers zo gewillig geven, zijn van die aard, dat besloten wordt daags daarna voor dag en dauw een ge vechtsgroep uit te zenden, om een bepaald huis in de buurt van de Stuw te bestormen en de daar ver toevende Duitsers te overrompelen. Deze raid staat onder leiding van Luitenant Cartwricht, Eardley is commandant van een onderdeel. Ook Luitenant Bratland doet mee, een officier van het Noorse leger, die bij de ondergrondse in Noorwegen ge werkt heeft en Engelandvaarder werd. En terwijl in Overloon de straat gevechten in volle gang zijn en elk moment de overgave van de Duitse bezetting aldaar verwacht wordt, wordt bij SambeekStuw door deze getrainde commandogroep een dus danig geperfectioneerde raid uitge voerd, dat de Duitsers volkomen verrast worden. Bij het zien van de gezichten van dit plotseling opge doken Engelse legertje oordelen de Duitsers het beste zich maar over te geven. De haren zijn boer Versleijen te berde gerezen als hij deze „Blitz"- aktie rond zijn huis, vanuit een schuilgat moet meemaken. Het re sultaat is 12 gevangenen en 9 Duit sers dood, bij de Engelsen 2 doden en 4 gewonden. Üit ondervragingen van de Duit sers blijkt, dat de gehele stelling is opgeruimd, doch dat één Duitser, 'n feldwebel, in de kelder van 't huis is achtergebleven. Subiet wil Eardiy, die van opruimen houdt, terug om deze eenzame te gaan halen. Maar de commandant vindt het voor die dag welletjes. Met dit en dergelijk kleingoed bréngt de 4/KSLI zijn dagen in Mul lem door. Maar dan, ineens, wordt het weer menens! Op verzoek van Generaal- Majoor Whistier, die zo juist met zijn 3de Britse Infanterie-Divisie Overloon heeft bevrijd en nu naar Venray oprukt, zal 4/KLSI de sector Loobeek uitkammen. Vanuit deze sector doen de van Overloon overgebleven Duitsers na melijk herhaaldelijk aanvallen op de linkerwig van Whistler's troepen, waardoor de opmars naar Venray vertraagd wordt. Op 15 oktober, in de vroege mor genuren, begeeft het bataljon zich langs de verpulverde wegen door het brandende Overloon, naar de uitgangsstelling. Het hoofdkwartier wordt ingericht in een bos vlakbij het dorp. (Ditzelfde bos zou later be kend worden als Museumpark.) Het volledige bataljon doet aan de aanval mee, bijgestaan door enkele tanks van andere formaties. Het ter rein (Klökkeribergcomplex) een on vervalst duinlandschap, is niet ideaal voor dergelijke gemechani seerde operaties, zelfs de voertuigen met tracks blijven herhaaldelijk ste ken. Teneinde het nodige radio-con tact met het hoofdkwartier te kun nen handhaven, moet er zelfs een tank van de Fyfe and Forfar Yeo manry aan te pas komen om de Scout Car van de commanderend of ficier door deze zandvlakte te sle pen. Om 10.30 uur op die 12e oktober staan 4e compagnieën opgesteld op 100 meter van de startlijn, wegge doken achter struikgewas en in het hoge buntgras, wachtend op 't ein de van het voorbereidend artillerie vuur. Tien minuten lang leggen de En gelse baterijen, vanaf het Overloons voetbalveld, een rollend ijzeren gor dijn over de smalle strook tussen Loobeek en spoordijk, om de twee miinuten telkens 100 m verder ver springend. Maar de aanval begint slecht, want één van de batterijen daarginds in Overloon, richt te kort en de granaten vallen in de eigen lime's. De stuwkracht van de aan val gaat er door teloor. Maar ook de Duitsers zijn op hun hoede en zodra zij de situatie door hebben, lanceren zij op hun beurt een fel mortier- en artillerie-sper vuur, 105- en 88 m's en Nebelwer- fers door elkaar, lukraak in de aan vallende Engelsen. „B"-Coy, in de bocht van de Mo lenbeek naar de spoordijk opruk kend, wordt vastgehouden door in tens Duits mitrailleurvuur. Een pla toon, met Eardiy aan het hoofd, krijgt de opdracht de toestand te klaren en de tegenover liggende boomgaarden (Frans Kersten, Jan Logtens en Harrie Janssen) de ei genlijke Duitse verzetshaarden, te zuiveren. Het is in deze aktie, dat George Harold Eardiy zijn weergaloos bra- vourstukje uithaalt door drie machi negeweernesten binnen de tijd van één half uur uit te roeien. Op z'n eentje zoekt hij de vijand op in zijn eigen nest! „KILLER" SERGEANT Aan de kop van zijn platoon sluipt hij in de richting van de voorste boomgaard. Op 80 meter van het doel kan de groep echter geen pas verder meer. Ze is voor de tweede maal ontdekt en voor 't ogenblik het enig doelwit van een Duitse mitrail leur. Koelbloedig als altijd heeft Eardley al gauw de positie van de vijand ontdekt en besluit kort en goed er alléén op af te gaan. Handig gebruik makende van de dekkingen in het terrein, ziet hij kans de stelling in de rug te beslui pen, ploft een handgranaat naar bin nen en schiet dan zijn stengun leeg op de bemanning. Aan deze afdoende liquidatie ont kwam niemand, want Eardley niet gewoon bij dergelijke akties ook nog de last van gevangenen er bij te nemen. Op het punt staande naar zijn mannen terug te keren, begint plotseling een tweede mitrailleur te ratelen en het peleton onder vuur te nemen. Eardiy bedenkt zich niet lang en terwijl hij zijn peleton uit alle macht laat vuren, sluipt hij ook op deze tweede stelling af. Op 30 meter afstand gekomlen, heeft hij tevens de laatste dekking bereikt. Er rest nog een stuk open veld. Dan neemt hij een driest besluit. Met een scherp gestelde handgranaat in de rechter- en de stengun in de linkerhand rent hij over 30 meter open terrein, zo als hij in zijn hele sportloopbaan de 100 meter nog niet gelopen heeft. Een sprint op leven en dood! En vóór de beide schutters goed en wel weten, wat er achter hen te doen is, liggen zij reeds, vreselijk verminkt, achterover in de stelling. Eén welgerichte handgranaat van Eardiy heeft de ganse stelling om gewoeld. Hij laat nu zijn peleton oprukken door de boomgaard in de richting van de spoorlijn, doch een afdeling, welke juist door het open staand hek wil sluipen, krijgt plot seling vuur van een derde machine geweerstelling. Vier Engelsen blij ven gewond liggen. Sergeant Eardiy, de kritieke situ atie beseffend, hij zit nu midden in het Duitse front, laat zijn mannen in het huis van Logtens achter, kruipt zelf door het hek en langs de karweg welke naast de boomgaard loopt, totdat hij zich evenwijdig be vindt met de Duitse stelling. Terwijl hij zich gereed maakt om zich ook op deze vijand te gooien, kraakt even een dode tak onder zijn voet, wat de aandacht trekt van een der beide soldaten bij het machinege weer. Even staan beide mannen te genover elkaar, de Tommy en de Fallschirmjager, een fraktie van een seconde staren zij elkaar in de ogen, hun vertrokken gezichten verraden slechts één wil: te doden en het eigen lijf te bergen. Zij weten, hier zullen geen gevangenen gemaakt worden. Oom om oog, tand om tand. hun leven danken. Onmiddellijk veert Eardiy op, slingert een hand granaat, die de eerste Duitser dode lijk treft en direct daarop een twee de, die de man achter .het manchine- geweer buiten gevecht stelt. Het derde en laatste mitrailleursnest is hiermede opgerold...V Met ontzetting hebben de jongens vanuit hun schuilplaats dit weerga loze duel op leven en dood gadege slagen, maar ondanks hun nog steeds penibele situatie, lopen zij Sgt. Eard ley reeds buiten tegemoet. Een „hur rah" gaat juichend op. Bleek van opwinding moet deze vele handen schudden. Buiten het hek liggen nog de kameraden, die niet zoveel geluk hadden. Een ervan is intussen ge storven. Een razend Duits mortier vuur breekt vanuit de stelling ach ter de Smakterkapel nu los, de in slaande projectielen doen overal fonteintjes van zand en modder op spuiten, maar 4/KSLI heeft het doel bereikt: de spoorweg. De reaktie van de Duitser is plot seling en bruusk, een handgranaat vliegt in de richting van Eardiy en spat met een luide knal in diens onmiddellijke nabijheid uiteen. Maar zonder hem echter te treffen. Het onbegrijpelijk toeval van het slagveld waaraan zovele soldaten 51 gevangenen heeft deze aktie tegen Smakt opgeleverd, de eigen verliezen bedroegen 1 dode en 29 gewonden. Onder het gejuich van zijn sol daten keert Eeardley terug in het bos bij de Kleffen en daar verneemt hij van zijn commandant, dat hij zal worden voorgedragen voor het V.C. (Victoria Cross). Groot is de vreugde, niet het minst bij Eeardley zelf, de held van de dag, bij het vernemen van dit nieuws. Maar zijn blijdschap wordt al gauw getemperd als hii verneemt, dat zijn beste vriend, die met hem liefd en leed deelde sedert de Nor mandische slagvelden, in een bos achter de kleffen gesneuveld is. Maar de 11de Divisie viert feest. De grote Engelse kranten wijden een artikel in grote opmaak aan Eard ley's aktie. En als hij een paar dagen daarna naar huis mag, bereidt de stad Congleton hem een ontvangst, zo overweldigend, dat Sergeant Eardley, die een vlot spreker is, slechts enkele woorden kan stame len. Maar 's avonds, als hij onder de tonen van Engelands meest ge liefde mars: „See, the conquering hero comes", gespeeld door de band van Congleton's garnizoen, het ca- dettencorps, in een Amerikaanse jeep naar de Stadsgehoorzaal wordt gebracht, dan vindt hij zijn woor denrijkdom terug. Maar hij praat niet over zichzelf. Hij vraagt alleen de aandacht voor zijn kameraden, die daar ginds in Europa voor de bevrijding vechten: „Geef ze geen woonbarakken als de boys terugkomen, zo roept hij uit, „maar geef ze iets, dat ze werkelijk verdiend hebben." „Well done, Harold", juicht de News Chronicle, in koeien van let ters., „Though guy with the Jerries", een taaie knaap slaags met de mof fen, zet de Daily Mail boven haar artikel. „Killer" Sergeant noemt hetzelfde blad hem. „Killer" Sergeant, dat is Sergeant „de Dood"! DE LAATSTE AKTE In de morgen van 22 november 1944, bij het begin van een grote aanval op het Duitse front, de ope ratie „Nutcracker" (Notenkraker), vinden we Eardiy terug aan het an dere einde van de Peel, ergens langs de spoorlijn tussen Griendtsveen en America. In de avond van dezelfde dag wordt een Engelse patrouille onder zijn leiding uitgezonden om een vooruitgeschoven verkenningstroep af te lossen. Het is donker en de wegen zijn modderig rond het dorp America. Midden in de verlaten Peélvlakte wordt Eardley's kleine groepje, dat slechts vier man telt, onverwachts overrompelt door een 8 man tellende Duitse patrouille. Een handgranaat vliegt tegen Eardly's been, maar explodeert niet. Kalm raapt Eardiy het ding op, gooit het terug, maar dan explodeert het projectiel en doodt een van de Duitsers. In het geharrewar dat dan plotseling ontstaat, wordt Eardley door drie Duitsers tegelijk, met een vlugge greep om zijn gummilaarzen tegen de grond gewérkt. Maar met een handige beweging ziet hij kans uit zijn ruime laarzen te glippen, slaat een van de aanvallers prompt bewusteloos en gooit hem in het ka naal en prompt een tweede vol lood uit zijn stengun. Op dit tijdstip van het duel acht Duitser nummer drie het beter ge raden aan de haal te gaan, hetgeen de rest hem nadoet. Dat was weer de ouderwetse George Harold Eard- lev. Op 8 jaunari 1945 slaat 4/KSLI zijn tenten in Weert op voor een lange welverdiende rust. In febru ari verlaat het bataljon ons land voor de grote strijd welke nog voor de boeg ligt, the batle of Germany, de Slag om Duitsland. Sergeant Eardiy ontving op 5 jan. 1946 uit handen van de Koning van Engeland in het Buckingham Palace de hoogste onderscheiding, welke een Engels soldaat kan behalen, het Victoria Cross (V.C.), als blijk van erkentelijkheid voor zijn dappere on derneming op het front van Over loon. De oorkonde, welke het V.C. ver gezelde, zegt o.a.: „De vernietiging van deze drie machinegeweernesten, alléén, door Sergeant Eardley, uit gevoerd onder een zo hevig vuur, dat degenen, die bij hem waren, ver bijsterd stonden, stelde zijn peleton in staat, het gestelde object te berei ken en verzekerde zodoende het suc ces van de gehele aanval. Zijn bui tengemeen initiatief en prachtige moed werden bewonderd door allen, die zijn dappere daad gezien hebben. Toen op zaterdag 25 mei 1946 de grootse opening van het Oorlogsmu seum van Overloon plaats had was Sergeant George Harold Eardley daarbij tegenwoordig als eregast. Namens Overloon werd hem toen een fraai bewerkte cup overhandigd als aandënken aan zijn Overloonse fronttijd. In het kader van de herdenkings- week was woensdagavond in de Venrayse schouwburg een forum avond. Forumleden waren de heren K.C. de Pous. oud commissaris van politie in Rotterdam en vice-voor- zitter van de Nationale federatieve Raad Voormalig Verzet Nederland dominee van den Akker, praeses v. de Provinciale Kerkvergadering der Ned. Hervormde Kerk voor Brabant en Limbug uit Den Bosch de uit Venlo afkomstige Mr. H. Holla, ad vocaat-procureur en opvolger van wijlen Ambrosius, als leider van de L.O. in de zuidelijke provincies; dr. H. Sanders, pastoor van Oirsbeek en drs. Joep Nannink, hoofdredacteur van het Brabants Dagblad. Het fo rum werd voorgezeten door drs. F. Sohols, burgemeester van Venray. Geen groot, doch wel gemeleerd gezelschap heeft aan dit voor Venray vrij nieuwe forumgesprek deelgeno men en men zal er beslist geen spijt van gehad hebben. Er kwamen van allerlei en dikwijls boeiende kwes ties aan de orde, waarbij soms zeer zakelijk maar oo kdikwijls emotio neel over en weer gepraat werd. VERZET. Zo moest het grotendeels uit ver zetslieden bestaande forum vragen beantwoorden over datzelfde verzet, dat men thans verweet zich blijvend te groteren (waarom is dat nodig) en bovendien te nationalistisch te zijn, in die zin dat ze de eenwording van Europa daardoor tegen hield. Fel werd van de kant van het fo rum hiertegen geprotesteerd. Inder daad hebben verschillende oud-ver zetstrijders zich aaneengesloten. Met geen ander doel echter dan de de mocratische waarden, waarvoor on der de oorlog gevochten is, ook nu te blijven bewaren. Hoe nodig dat is blijkt wel uit het feit dat dagelijks nog in de wereld de menselijke vrij heid bedreigd wordt en de menselij ke waardigheid vertrapt. Hiertegen te blijven waarschuwen is het nut van nog bestaande verzetsorganisa ties. die aan den lijve ondervonden hebben, wat het betekent geknecht en vertrapt te worden. Daaruit volgt dat men zich noch rechts noch links opstelt (weer een andere vraag), maar diktatuur en extremisme af wijst evenals socialisme en facisme, of die nu door links of rechts wordt gepreekt. Waarbij het forum er wel de nadruk op legde dat men in Ne derland wel zeer snel klaar is met het opplakken van het etiket rechts en links. Zeker zijn de verzetsorga nisaties nationalistisch, in die zin, dat ze trots zijn Nederlands te zijn. Men heeft tenslotte al die jaren ge vochten om het weer te mogen zijn! Maar dat betekent niet, dat men daarom geen eenwordend Europa wil. (Vervolg z.o.z.) Is uw hulp niet gekomen Geopend van 's morgens 7 uur tot 's avonds 9 uur, op zaterdag geopend tot 5 uur n.m. Heeft moeder het druk of is ze ziek '~3>c5 Schrikt u van hoge stroomrekeningen Hebt u moeite met het wasdrogen? I 11 A f*AA A A T I I

Peel en Maas | 1969 | | pagina 9