Afsluiting 79^ L! Veilig Verkeer 10 oent^FlÉ^/ fl-13 gespaard is fl.15 waard 169 69 3 98 89 too 89 89 >5 Poststraat en Grotestraat 1.A.C. R00YJ Politierechter MKF C« WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN drukwerk 3 rollen autodrop koop dan bij elke gulden boodschappen een spaar- zegel van //ffe Farinette hairspray UNOX kippensoep UNOX leverpastei 205 gram VLIDO insecten verdelger spuitbus 2 flessen AZET appelsap Hagelmix van Houten 200 gram IFA pindakaas IFA. pruimen 200 grs.zak IFA beschuit 2 rollen voor betere levensmiddelen VRIJDAG 15 AUGUSTUS 1969 969 No. 33 NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS IJ el por PRLIS PER KWARTAAL i— ARONNEMENTS- v«r MS) Het feit dat men waarschijnlijk de laatste weken wat meer tijd had is er op zijn beurt weer oorzaak van geweest dat we de laat ste tijd nogal eens schriftelijk en mondeling te horen hebben ge kregen, wat voor een schandaai het feitelijk wel is dat men zowel in de Grotestraat als in de Poststraat een wachtverbod heeft aan gebracht. Dat betekent dat men er zijn wagens niet meer mag par keren en alleen nog maar geladen en gelost mag worden. Een zakenman meent dat deze maatregel zijn en andere zaken in deze straten beslist niet ten goede zal komen, daar nu de klanten niet zoals weleer hun wagen voor de winkeldeur kunnen parkeren, maar eerst een eind moeten wandelen. Dat heeft, aldus onze zegsman, tot gevolg, dat men naar andere win kels gaat, zelfs naar andere plaatsen waar men niet zoveel moeite hoeft te doen om bij de winkels te ko men. En waar men gemakkelij ker zijn boodschappen kwijt kan, zonder er eerst mee naar parkeer terreinen te moeten lopen Een ander heeft als bezwaar dat deze maatregel alleen maar aange kondigd is als een gemeentelijke be kendmaking in dit blad, waarin dan te lezen stond dat men eventuele klachten in kon dienen daartegen, maar dat men praktisch op hetzelf de ogenblik enkele borden heeft ge plaatst, die later ook weer verdwe nen, om dan weer later en weer op een andere plaats weer opdoken. Dat deze bekendmaking en die bor den weinig in het oog gevallen zijn bewees volgens hem de iedere dag weer opnieuw groeiende rij van ge parkeerde auto's. Toen dan de ker mis in het land kwam en de par keerterreinen aan de uiteinden van die straten geblokkeerd werden door kermiswagens en -spullen, op dat moment is de politie bonnen uit gaan delen. Zonder enige waarschu wing, zonder pardon. ..Als men een dergelijke maatre gel wil nemenzo is de me ning van verschillende briefschrij vers. „dan had die èn beter aange kondigd kunnen worden, èn had men langer moeten waarschuwen en ze op een ander tijdstip, namelijk als de pleinen beschikbaar zijn, als parkeerruimten moeten gaan uitvoe ren Dat zijn zo de meest gangbare be zwaren, die men tegen de getroffen maatregel heeft laten horen De vraag of een maatregel als dit wachtverbod nu wel noodzakelijk was voor genoemde straten, is fei telijk een vraag, die alleen een ver- keersdeskundige op kan lossen. Feit was dat zeker de Poststraat, waar links en. rechts parkeren mogelijk was, nog al eens wat puzzels heeft opgeleverd voor de automobilist, die moest pogen zich hier zonder stuk aken of brokken door heen te wors telen. Zeker is ook dat in de Gro testraat, waar dan parkeren aan een kant mogelijk was en de andere zij de ,mede door het eenriohting-ver- keer, zgn. vrij bleef, ook nog al eens een keer „verstopt" werd doordat lossende vrachtwagens onmogelijk hun adressen konden bereiken, om dat juist daar geparkeerd werd Dit euvel werd met het groeien van het autopark en het groter worden van Venray steeds erger. Ook al, omdat verschillende auto-eigenaren in die straten zich de gewoonte had den eigen gemaakt hun eigen wagen voor hun eigen zaak te parkeren Vergeten mag verder niet worden, dat zolang de ringwegen rond het centrum van Venray nog niet klaar zijn, Patersstraat en Grotestraat nog altijd een van de hoofdwegen zijn in dazelfde centrum en dat de Post straat juist als invalsstraat van een ringweg (Julianasingel en Oostsin gel) veel verkeer te verwerken krijgt. Iets anders is of men er wel strak de hand aan houdt dat wa gens met aanhangwagens, die in het centrum niet behoeven te zijn, vol doende geweerd worden en voldoen de gebruik maken van de reeds be staande ringwegen Deze overwegingen schijnen voor de geraadpleegde verkeersdeskundi- gen inderdaad reden te zijn geweest B. en W. te adviseren in deze twee straten een wachtverbod in te stel len Of dit ten nadele zal zijn van de daarin gelegen zaken en winkels is iets wat we noch onderschrijven, noch onderkennen willen of kunnen. Het is en blijft o.i. een gevaarlijke situatie juist voor de winkel stand, de verkeersstroom daar naar toe of daarvan af te beperken. En dat is in feite gebeurd, al moet gezegd wor den dat de nabijheid van twee plei nen, als Henseniusplein (met annex de parkeerruimten rond de schouw burg) en de Grote Markt natuurlijk nog al wat mogelijkheden biedt. Of die voldoende is', is echter een ande re vraag. Parkeerterreinen rond de schouwburg zijn natuurlijk prettig, maar dan moet er toch ook de door braak komen naar de Grótestraat, langs hotel Wilhelmina. En parkeer gelegenheid aan de Julianasingel mag dan nu nog gevonden worden op een stuk onbebouwd terrein, wat gebeurt er indien dat vervalt en be bouwd gaat worden? Dan zal daar beslist andere ruimte moeten ko> men. De manier waarop en het tijdstip waarin men deze maatregel heeft doorgevoerd is inderdaad bepaald niet „chique" geweest. Natuurlijk kan het gemeentebestuur volstaan me een officiële bekendmaking en nauurlijk kan men stellen zijn za ken juist gedaan te hebben als men de benodigde verkeersborden aan brengt. Maar iemand, die sinds jaar en dag gewend is om bij een be paalde zaak voor te rijden, te win kelen of te verkopen, heeft niet al tijd officiële bekendmakingen in zijn hoofd en let niet altijd op de bor den. Trouwens al hij van buiten Venray komt hoeft hij die officiële bekendmakingen zelfs niet te ken nen. En wat er van te zeggen: als het publiek de politiemensen zelf al vertellen moet dat de verkeerde borden zijn opgehangen Maar afgezien daarvan geloven we dat het psychologischer geweest was als de politie niet op een gegeven ogenblik aan het bonnetjes schrij ven gegaan was, maar zich voorlo pig eens beperkt had tot wat waar schuwingen Toen we zelf eens een dergelijke fout maakten in Arnhem vonden we onder onze ruitenwisser geen bon. maar een net. kaartje van de politie, dat sinds enige tijd deze weg afge sloten was voor het verkeer en of we daar in het vervolg aan wilden denken Dat gaf een heel ander gevoel, ook ten opzichte van de politie als dat men nu onverwacht een tientje kwijt word. Menig vakantieganger is daar verbolgen om geworden en dat heeft Venrays naam beslist geen goed gedaan. Temeer waar inder daad deze maatregelen genomen werden op het moment dat beide pleinen bezet werden door kermis wagens en kermisspullen en met de kermis zelf verkeersmaatregelen ge nomen werden in de straten rond de kom, die het ook al niet gemakke lijker maakten een staanplaatsje te vinden voor de wagen. Intussen is men echter door scha de en schande wijzer geworden en de tijd zal leren of inderdaad deze maatregel de juiste is geweest. Daar van is op dit moment nog niet ieder een overtuigd. ORIENTATIERIT TEN BATE VAN OOSTRUMS JEUGDVERENIGINGEN Hoewel velen nog niet in de juis te stemming zullen zijn om een oriëntatieritje te rijden en nog steeds aan vakantie denken, moeten we toch wijzen op de rit welke zon dag a.s. wordt georganiseerd ten ba te van de jeugdverenigingen van Oostrum. Deze rit, welke werd uit gezet door A. Janssen en Th. Cre- mers en gecontroleerd door P. Jans sen, heeft een lengte van 60 km en moet met een gemiddelde van 24 km per uur worden afgelegd. Er wordt gereden volgens KNMV regl. 1969. Inschrijvingen voor A en B klasse is mogelijk vanaf een uur bij café Camps in Oostrum, alwaar de eerste rijders om twee uur worden gestart. Met 't weer van de afgelopen tijd zou zo'n rit een uitstekende gelegen heid zijn deze met een motor of bromfiets te rijden. Hierop is zon dag echter niet gerekend. Wel za terdag 30 augustus, dan worden in Hunsel n.l. de Limburgse kampioen schappen voor motoren en brom fietsen georganiseerd. Op één dag drie ritjes welke dan de afgevaar digde voor de landskampioenschap pen zullen brengen. Voor hen die geïnteresseerd zijn in deze kampioenschappen kunnen hierover alle inlichtingen verkrijgen bij het secretariaat: Oranjestraat 12. „Ik ben geen getuige" zei de ge tuige, „ik ben de verdachte." Dat klonk verdacht, daar voor de tafel van de politierechter en de he ren in hun broeierig warme zwarte toga's tilden met een ruk het hoofd op, dat eerst over hun papieren hing. De verdachte zelf stond er nog, dat was een geruststelling. Die schuchtere en wat kalende heer had ook niet geroepen dat hij een getui ge was, maar had zich gelaten ge schikt in zijn lot, al ontkende hij dan elke schuld. „Vertelt u dan maar wat u gedaan hebt", vroeg de poitierechter. „Ik heb me verschrikkeijk kwaad gemaakt, edeachtbare. Ik wist niet meer wat ik deed. Ik heb inks en rechts om me heen gemept. Ik moet als een dolleman te keer zijn ge gaan. Ik was ontoerekeningsvat baar." „En wie hebt u dan al zo gesla gen?" „Ik wéét het niet meer, edelacht bare. Een woesteling was ik. Een rood waas kwam over m'n ogen en toen sloeg ik blindelings raak. Ik heb het gedaan dus en niet die on schuldige daar!" En hij snikte zo waar van medelijden met de bijna onschuldig veroordeelde verdachte. „Maar de andere getuige heeft toch gezegd dat hij duidelijk gezien heeft „Dat moet gezichtsbedrog geweest zijn, edelachtbare, of ander bedrog, of die knaap is 't er later bij geko men toen het al gebeurd was, want toen hielp deze meneer die nou verdacht wordt, mijn slachtoffers overeind." „Nou praat u al over slachtoffers in het meervoud. In het proces-ver baal staat er maar één genoemd." „Die andere zijn allemaal wegge rend voor de politie kwam, edelacht bare."- H „Dat lijkt mij een sterk verhaal", interrumpeerde de officier, „er zijn méér getuigen die de verdachte be zig hebben gezien. En niemand heeft deze getuige zien slaan. En waarom zouden al die neergeslagen mensen opeens zijn opgestaan en hard ziin weggelopen toen de politie kwam?" Het werd een ingewikkeld gesprek tussen magistraten en getuigen. De getuige die zei dat hij geen getuige was, hield het er op dat hij ver dachte was omdat hij zoveel mensen geslagen had; de getuige die zei dat hij getuige was getuigde dat de ge tuige die zich verdachte noemde geen verdachte kon zijn, omdat hij niemand geslagen had. En de ver dachte moest als getuige getuigen, dat beide getuigen waren geweest en geen verdachte. Maar daar wilde de verdachte niet aan, want „dan ben ik automatisch verdachte en zou ik schuld bekennen en ik heb geen schuld!" Nu werd de verbalisant naar vo ren geroepen. Een jonge politieman met wijsgerige blik achter dikom- rande uilebril. Hij wees zonneklaar de reeds verdachte verdachte aan als ware verdachte. Jawel, hij had die man zien slaan. Hij had rijn slacht offer zien vallen. En hij had heel nauwkeurig de personalia opgeno men van de man die sloeg en van de man die geslagen was en van enkele getuigen die het ook gezien hadden. „Dus deze getuige heeft niet ge slagen?" vroeg de politierechter. ,Neen edelachtbare, hij wérd ge slagen. Hij was het slachtoffer." Er golfde een gons van verbazing door het zaaltje. ..Waarom zei u dat u zelf geslagen had?" vroeg de rechter nu aan de getuige die beweerde dat hij de ver dachte was en die er nu van ver dacht werd het slachtoffer van de verdachte te zijn. .,Ik hèb geslagen!" hield deze ge tuige hardnekkig vol. „Heel hard. En ik ben begonnen. Toen de andere getuigen kwamen opdagen en deze agent er bij kwam, kreeg ik mis schien net een tik terug, maar ik ben begonnen en ik moet dus de verdachte rijn. En nou wil ik straf hebben, want ik heb er spijt van." Tenslotte verklaarde de werkelij ke verdachte, dat dit de waarheid was. Deze man had met-ter-daad het eerst geslagen. „Maar ik heb niet terug geslagen, edelachtbare. Ik heb hem alleen maar van me afge duwd." De officier van justitie sprak van onbehoorlijk gedraai om zich er uit te redden en achtte de ten laste ge legde klap bewezen. Maar de politie rechter vond het een ingewikkelde kwestie en gelaste een hernieuwd onderzoek. Wellicht komt die getui ge dan toch nog terug als verdachte en de verdachte als getuige. Als dan de verdachte maar niet zegt dat hij alleen getuige is BROMFIETSERS STEEK UIT DIE HAND Aan het begin van het nieuwe school- en werkjaar, het moment waarop vele tienduizenden jongeren weer in het bromfietszadel klimmen voor de dagelijkse rit naar school of bedrijf en naar huis, start het Ver bond voor Veilig Verkeer onder het motto: „Steek uit die hand" met een twee maanden durende verkeers- aktie. Het niet aangeven van richting door bromfietsers bij het links- of rechtsafslaan is een belangrijke oorzaak van het steeds toenemende aantal verkeersongevallen met bromfietsers. Met name jongeren in de leeftijdsgroep 1624 jaar verzui men al of niet moedwillig verande ring van richting aan te geven waardoor andere weggebruikers tij dig worden geattendeerd op het voornemen af te slaan. Slechts wei nigen realiseren zich daarbij dat zij de zwakste en kwetsbaarste partij zijn in het verkeer hetgeen tot uit drukking komt in de ongevallen- cijfers. Uit de voorlopige C.B.S.-cijfers (verkeersongevallen) over het jaar 1968 blijkt, dat een kwart (705) van het totale aantal verkeersdoden (2890) is onder te brengen in de groep 1524 jarigen. Van deze 705 doden verongelukken er 537 op de bromfiets waarvan 251 tot de leef tijdsgroep van 1624 jaar behoor den. In dezelfde leeftijdsgroep wer den meer dan 11.000 bromfietsers min of meer ernstig gewond. Het verkeer hoopt, dat door de aktie „Steek uit die hand" de jeug dige bromfietser, die met zijn vaak akrobatische behendigheid overal door heen weet te glippen (en wei- dicht daardoor verzuimt of het on nodig vindt richting aan te geven) meer begrip zal gaan opbrengen voor het overige verkeer, dat zich vaak minder op bovengenoemde eigenschap kan verlaten. Hetzelfde geldt voor het (brom)-fietsen op trottoirs. Ter ondersteuning van de aktie, is een geheel op de jeugd afgestemde TV-spot vervaardigd, die gedurende de aktieperiode de huiskamers in radiouitzendingen, alsmede door het verspreiden van 10.000 affiches en 10.000 raambiljetten aandacht aan deze aktie worden besteed. voor al uw van den munckhof n.v. 69

Peel en Maas | 1969 | | pagina 9