Natuurbescherming is ons aller zaak Streven naar grotere bestuurseenheden Provincies opheffen (04780)-3838 PULS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN PIJLS drukwerk NIEUW TELEFOONNUMMER Gemeenie Venray VRIJDAG 25 JULI 1969 No. 30 NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS ADVERTENTIEPRIJS 12 ct par PRUS PER KW ART AAI 1- IS GOEDKOPER DAN U DENKT AtONNEMENTS- V«~T "S) De gebeurtenissen rond een havik- j nest in de bossen bij de Vredepeel tonen toch weer eens overduidelijk aan, dat wij mensen, toch feitelijk vreemde wezens zijn.Vreemd in die zin, dat er nu alarm geslagen wordt omdat in Venrays bossen een van de vijf of zes havikparen van ons land zijn toevlucht gezocht heeft en daar zijn nest, zijn horst, ge maakt heeft. Een enkeling was daarvan op de hoogte, maar het was een soort staatsgeheim, want o wee als „men" er achter zou komen. Dan liep men de grote kans dat deze zeldzame vogels niet aan broeden toe kwamen, doch al uitgemoord zouden zijn, voordat de jongen er waren. Nu dan de jongen uitgevlo gen zijn, overweegt men en doet men moeite de betreffende plek tot natuurreservaat te maken En dat terwijl er zeven, acht ja ren geleden alleen al in deze bossen minstens vier havikparen hebben gebroed. Zoveel als er nu nog in heel Nederland te vinden zijn Een beter voorbeeld hoe wij, mensen van de tijd, bezig zijn flora en fauna uit te roeien en te ver woesten is nauwelijks denkbaar Dit is geen Venrayse aangelegen heid, want het gebeurt overal, maar het is toch wel eens goed er even bij stil te staan, dat we onze partij bij deze vernietiging heel rustig mee- blazenEn nog niet zo zuinig. Mogen we bijv. een paar voorbeel den noemen.Bij de ontginning van de Vredepeel liet men enkele vennen bestaan, die een rust- en broedplaats waren van duizenden vogels. Vogels, die echter van plaats en ven verdreven werden, want bij de ontwatering vielen de vennen droog en vertrokken de watervogels naar elders. Onder de slagzin „men moet de natuur zijn gang laten gaan", accepteert men dit zonder meer en heeft er geen erg in dat daarmede de fauna in deze streek belangrijk verarmt. De enkele na tuurliefhebber die probeert om mo gelijk door opnieuw water in deze vennen te krijgen, de oude toestand gedeeltelijk te herstellen, wordt op voorhand reeds met technische ar gumenten van zijn ongelijk over tuigd, waarbij echter wel de vraag gesteld mag worden of die techni sche argumenten inderdaad zo over tuigend zijn. Een ander voorbeeld is het na tuurreservaat in Castenray, waar nog niet zo heel, lang geleden de roerdomp thuis was. Dat is nu e^n legendarische vogel géworden in edze contreien en het natuurreser vaat heeft meer weg van een mest hoop dan van wat het in feite moest zijn, een van de weinige plekjes, waar men de natuur letterlijk en figuurlijk in kan. Een zeldzaam plantje bij de Rouwkuilen, waarheen botanici uit vele plaatsen kwamen kijken, is verdwenen. Men heeft met een lading schrot en puin dit laat ste restantje meteen maar grondig en radikaal vernietigd. BURGEMEESTER WIL GEMEENTEHUIS OP WIELEN Burgemeester drs. W. Heems kerk van de gemeente Echt wil een gemeentehuis op wie len. Hij is namelijk van oor deel dat het belachelijk is dat iemand uit de omliggende kerkdorpen tien kilometer moet fietsen voor een simpele vergunning of voor een for mulier. Drs. Heemskerk heeft over schaalvergroting zo zijn eigen denkbeelden. „Wanneer de af stand tussen gemeenteambte naren en inwoners te groot wordt, dan moet het gemeen tehuis naar de mensen toe. Ik denk erover voor mijn ge meente een autobus aan te schaffen en die te laten in richten als rijdend gemeente huis. Die bus kan dan mooi de kerkdorpen afrijden". Echt is in oppervlakte ge meten de vijfde gemeente van ons land en strekt zich met een oppervlakte van 7200 hec tare tot de Belgische grens uit. Als voorlopige oplossing heeft de burgemeester van Echt besloten op bepaalde da gen in de week met enkele van zijn ambtenaren zitting te houden in de verst afgelegen kerkdorpen. Misschien iets voor Venray nu we toch met plannen voor uitbreiding e.d. van gemeente diensten bezig zijn. Een Lollebeek, die volgens getui genis van de Smakter mensen eens manden vis opleverde, is nu een open riool geworden, waarlangs Venray zijn vuiligheid loost op de Maas en waarin geen. vis meer kan leven. En van een stuk ongerepte natuur in Venrays Broek maken we een vuilnisstortplaats, waar de watervogels verdwijnen en het af valwater de beken tot ver in de om trek vergiftigt voor dier en plant. Langs de beken en waterlossingen van ozne ruilverkaveling is veel van de flora, die er was, verdwenen. De bekend, recht toe, recht-aan, geven nu geen gelegenheid meer aan vo gels en planten zich daar te vesti gen en te wortelen i --44S»-- f De Venrayse mens op vakantie kan verder kijken naar een eek hoorntje, dat hij daar nog in de bo men ziet klimmen en moet tot zijn spijt konstateren, dat de „inkpoes", die hier vroeger veelvuldig voor kwam tot aan de rand van het cen trum nog een zelden geziene gast is gewordenZo kan men door gaan Om betere vruchten te krijgen spuiten we met vergiften, maar spuiten daarmede ook vogels dood, die de natuurlijke opruimers waren van insekten e.d., die de vruchten aantastten. Met het gevolg dat er het volgend jaar weer meer gespoten moet wor den omdat het aantal insecten nog weer toeneemt en we zo in een vi- ceuse cirkel terecht komen, die al leen maar het beeld laat zien van steeds zwaardere vergiften, steeds grotere vogelsterfte. Nogmaals, het is geen Venrayse zaak, men ziet dit algemeen en wat de kwestie vergiften betreft, wor den zelfs van regeringswege reeds maatregelen genomen om tenminste iets tot beperking te komen. De ouderen onderons, die even nadenken moet het opvallen hoeveel vogels en dieren, die vroeger in de ze streken rondvlogen en aanwezig waren, zo niet verdwenen dan toch in veel mindere mate te zien zijn. Zag men vroeger niet bijv. veel meer de boerenzwaluw nestelen op stallen en schurenDit voorbeeld is met vele anderen aan te vullen. Het toont duidelijk aan, dat wij mensen ingrijpen in de natuur op een wijze, die ons uiteindelijk later zelf de rekening zal presenteren van een verwoesting, die niet goed te praten is met het verhaal van „mo dem" of „dat brengt de tijd mee." O natuurlijk, in diezelfde bossen hebben we thans reeën lopen en korhoenders en fazanten, die jagers daarin „gepoot" hebben, maar als we er geen levensgrote boswachters en vliegende brigades bij zetten, dan verdwijnen die zelfde herten en fa zanten als sneeuw voor de zon. Wie het niet gelooft die moet de bergen strikken maar eens gaan bekijken en het verhaal van stropersbenden tot uit Groesbeek toe is jammer ge noeg geen sprookje. We moeten ons maar niet te hard op de borst klop pen, want zo mooi is het allemaal beslist niet- Natuurlijk kunnen we veel dingen niet voorkomen, natuurlijk moeten we met de tijd mee, maar iets meer aandacht mag flora- en faunabe scherming toch wel hebben. Het wordt toch een vrij dwaze zaak als we een paar haviken, omdat het de laatste zijn, gaan beschamen, nadat we ze eerst praktisch hebben uitge roeid. Het wordt een dwaze zaak als we de enkele plekjes hebben voor watervogels, deze laten verkomme ren of er vuilnisbelt van maken Eerbied voor de natuur is een ge bod, dat we te veel achteloos over treden, maar voor welke overtre ding eens de rekening gepresenteerd zal worden. Een rekening die eer wereld zal laten zien, die veel van het oude en schone verloren zal heb ben, omdat wij te achteloos te veel vertrapten en vernielden. Gemeentegrenswijzigingen zijn in Nederland en met name in Limburg, de laatste jaren bijna aan de orde van de dag. Die van Wanssum en Meerlo hebben we in eigen buurt reeds achter de rug. De plannen voor Zuid-Limburg zijn naar Den Haag en wij hier in het Noorden van de provincie wachten op het rapport van de Vereniging voor Ne derlandse Gemeenten over een mo gelijke nieuwe herindeling van de Noord-Limburgse gemeenten. Daarnaast zien we in ons land en ook hier een steeds duidelijker ont wikkeling naar grotere bestuurs eenheden, met name naar regionale en ontwikkelingsgebieden met een of andere stad als bezielend middel punt. Zo vormt de gewestvorming momenteel een aktueel onderwerp van discussie. Maar aan onze provinciegrenzen wordt tot nog toe nauwelijks ge tornd. Deze historisch bepaalde grenslijnen bestaan nog steeds of schoon ze in vele gevallen de eco nomische en plannologische ontwik keling van bepaalde landsstreken eerder remmen dan stimuleren. We hebben over dit onderwerp reeds meermalen geschreven en dui delijk aangetoond dat juist met na me Venray in het verleden, maar ook nu nog ondervindt dat de grens tussen Brabant en Limburg een ob stakel is, dat inderdaad remmend werkt. We denken b.v. aan het brakke water van het Defensie- kanaal, dat sinds geruime tijd al niet meer zijn funfctie als weerver- zorging kan vervullen, omdat men doodgewoon aan de Brabantse kant de toevoerkanalen heeft 'dichtge gooid. We denken aan een verbetering van de weg HelmondDeurne Venray, waarvan het Brabantse ge deelte reeds jaren en jaren gereed is, doch nu eerst de Limburgse kant aan bod komt. We denken aan een verbetering van de Overloonseweg, die op het Brabantse pal naast het Limburgse uiteinde terecht kwam en zo geruime tijd een lachertje was voor heel het land. We denken aan ontginningen van een Vredepeel, die jaren en jaren heeft moeten wachten omdat Limburg en Brabant het niet met elkaar eens waren. En de bur ger heeft met bevreemding opge merkt, dat het een burgemeester van Venray moest zijn, die de wa terstaten van beide provincies bij el kaar moest brengen en die toen eerst van elkaar ervaarden dat men weer een nieuwe weg Eindhoven HelmondDuitse grens voor het Brabantse ontworpen had Voorbeelden dus ten over dat de grens een obstakel is, waar we als gemeente zelf reeds de nodige scha de van hebben ondervonden. En het blijft nog altijd een vreem de zaak, dat bijv. een samenwer king als tussen Holthees en Smakt nog altijd gezien worden als iets „einmaligs", in plaats van doodge woon en natuurlijk. CHAUVENISME Geeft de verandering van ge meentegrenzen soms nog wel eens aanleiding tot moeilijkheden, ook al omdat het chauvenisme een rol speelt als het gaat om de grenzen van woon- en geboorteplaats, veel minder provinciaal bewustzijn heerst er onder de mensen. Alleen de Friezen en in mindere mate de Zeeuwen vormen een uit zondering op deze regel. In Fries land zou er een storm van veront waardiging opsteken, wanneer de drie noordelijke provincies tot één bestuurseenheid zouden worden sa mengevoegd. In Zeeland heeft men de laatste jaren de infrastructuur met grote energie aangepakt om tegenspel te kunnen bieden aan het machtige Rotterdam, dat zijn invloed tot in de noordelijke contreien van Zee land dreigde uit te strekken. Maar de gemiddelde Ziudhollander, Gel derlander of Utrechtenaar zal het 'n zorg zijn, in welke provincie hij pre cies woont. Het provinciaal bestuur zegt hem ook helemaal niets. Hoog stens kent hij de naam van de com missaris van de koningin, maar wat deze man precies doet, beseft hij ZATERDAGAVOND CONCERT Onder auspiciën van V.V.V. 'zal zaterdagavond, wind en weder dienende, op de Grote Markt de bevolking en de vakantie-gasten een concert aangeboden worden. Van 20.30 uur tot 21.00 uur zal hier spelen de kerkelijke fanfare St. Oda uit Merselo. Van 21.00 uur tot 21.20 uur zal het St. Willibrordus-gilde uit Geysteren een demonstratie geven, terwijl daarna tot 21.40 uur wederom de fanfare St. Oda uit Merselo zich zal laten horen. Dan nemen de leden van Harmonie Sub Matris Tutela uit Oostrum hun plaatsen in, die dit concert voortzetten tot 22.15 uur. Men wordt er op attent ge maakt dat gedurende de tijd van dit concert de straten rond de Grote Markt alleen toegankelijk zijn voor voet gangers. Auto's en brommers moeten omrijden. van den munckhof n.v. (alle gemeentelijke diensten) nauwelijks en het interesseert hem ook niet. Men merkt het ook bijv. bij de verkiezingen voor de Staten. De be langstelling gaat ook uit naar een plaatselijk of streek afgevaardigde. De rest kent men niet. HOE DAN WEL? De historische provinciegrenzen passen niet meer bij de structurele veranderignen, die zie hin ons land aan het voltrekken zijn. Sommige provincies zouden gezien hun pro blematiek beter tot één geheel kun nen worden samengevoegd. We den ken bijvoorbeeld aan de drie noor delijke provincies, die allen streven naar een verdere industrialisatie en betere communicatie met de rand stad Holland. De noordelijke drie zouden als één bestuursgeheel waar schijnlijk meer bereiken dan als drie afzondrelijke gewesten. En wat zou er precies tegen zijn om de pro vincies Overijssel en Gelderland sa men te voegen? Maar laten we dat rustig over aan de daar wonende mensen en terug keren naar het stukje Limburg waarin wij wonen en werken. Ook hier weer zien we historisch getrokken grenzen, die in feite rem mend werken. De westkant van Venray zijn rechte lijnen getrokken langs denkbeeldige of echte grens palen in het oude Peelgebïed, dat intussen al lang verdwenen is. De rest van de Noord-Limburgse grens is gevormd via een kanonschot van de Maas en is er oorzaak van ge worden dat die rest, met plaatsen als Gennep, Mook, Ottersum en Ar- cen „geknepen" liggen tussen de provinciegrens Maas Bergen en de landsgrens, die als een stijf corset iedere uitbreiding en samenvoeging nog dwazer maakt dan de situatie reeds nu is. Een mogelijke her indeling blijft o.i. altijd een farce, omdat hier weer de historie de za ken geweld aan gaat doen DISTRICTEN Opheffing van de huidige provin cies en vorming van een kleiner aantal nieuwe districten is een op lossing, die van verschillende kan ten wordt voorgesteld. Districten, die beter dan de provincie als pleit bezorger van regionale verlangens kunnen optreden. Misschien dat dan ook de boven geschilderde idioterieën hun langste tijd gehad hebben en dat bijv. een plaats als Overloon bij een recrea tieschap Peel en Maas kan komen en ziting kan krijgen in een stichting als het ontwikkelingsorgaan. Mis schien dat er dan ook eens wat meer samenwerking komt met Deurne, dat nu ons Defensiekanaal verstopt en waarin het Waterschap plannen heeft, die niet bepaald het Lolle- beekgebied ten goede komen. En misschien dat dan plaatsen als Gen nep, Mook, Ottersum en Bergen eindelijk eens uit het corset komen dat hun thans zo dikwijls de adem beneemt. Het wordt tijd dat we aan deze materie wat meer gaan den ken NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING WEEKEND-DIENST HUISARTSEN Van vrijdagnacht 2 uur tot zaterdag nacht 2 uur DR. VAN THIEL Patersstraat 30 Tel. 1887 Van zaterdagnacht 2 uur tot zondag nacht 2 uur DR. L. COENEN Henseniusstraat Tel. 1878 ZHKKNAUTO Bel. 04780 - 1802 (b.g^. 1116) ZONDAGSDIKNST PAROCHDS- GEESTKLUKEN VENRAY-KOM PASTOOR W. GEERITS Vlakwaterweg 1 Tel. 1274 VOORTDURENDE VERLOSKUNDIGE (ook op zondagen) Vroedvrouw Stevens-Heinen Merseloseweg 23 Venray Telefoon 1152 (04780) ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS ZR. TACKEN Tel. 04709-1414 of 04780-1269 GROENE KRUIS ZUIGELINGENBUREAU Zuigelingenbureau kom van 23 urn- Maandag voor de letters A tm G dinsdag len woensdag geen bureau UITLEENMAGAZIJN Groene Kruli s Maandags t.m. vrijdags van 2-2.30 Zaterdags GEEN uitleen, behalve voor spoedgevallen van 11.30-12 uur ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGE Vroedvrouw Kruüsen-Meesters en Vroedvrouw Kuypers Julianasingel 41-43 Tel. 1061 (04780) b.g.g. 2411 (04780) of b.g.g. 1639 (04709) BUREAU MAATSCHAPPELIJK WERK Jan Hensenstraat 6A - Tel. 1666 Spreekuren: maandag, woensdag en vrijdag 9-10 en woensdags van 18.30-19.30 uur Gemeenschapshuis Oirlo: woensdags van 9.30-10.30 uur. Gemeenschapshuis Ysselsteyn: vrijdags van 9.30-10.30 uur. WELFARE TENTOONSTELLING Voor de eerste maal zal in Huize De Kruuze een tentoonstelling ge houden worden van Welfare werk. Zondag wordt de tentoonstelling ge opend door de geneesheer-directeur dr. H. Tan om 11 uur en is dan ver der geopend tot 13 uur en van 14 tot 20 uur. Van maandag t.m. zaterdag kan men een kijkje nemen van 14 tot 20 uur, terwijl-verder men op zaterdag 26 juli nog terecht kan van 10 tot 13 uur. Zondag 17 juli kan men het ge maakte materiaal gaan bekijken en kopen van 11 tot 13 en van 14 tot 18 uur. EIND OKTOBER GOUDEN WONINGVERENIGING Op vrijdag 31 oktober a.s. her denkt het bestuur van de woning vereniging „St. Oda" alhier het 50- jarig bestaan van de corporatie. Omstreeks die tijd zal in Venray tevens gereed komen de 50.000ste na de oorlog door de vereniging Ons Limburg, waarvan St. Oda deel uitmaakt, gebouwde woning, als mede de 2.000ste na de oorlog in Venray gebouwde woningwetwo ning. Vorengenoemde omstandigheden hebben het bestuur van Ons Lim burg doen besluiten op 31 oktober 1969 een congres te houden. Als al gemeen thema is gekozen: de stede- bouw als belangrijke faktor voor menselijk wonen. LIMBURGSE ASPERGES IN 1969 Het met asperges beteelde areaal in Limburg beliep in 1969 een op pervlakte van 2639 ha of wel 151 minder da in 1968, toen het areaal een oppervlakte bedroeg van 2790 ha. Het aantal nieuwe percelen had een oppervlakte van 65 ha., terwijl voor het volgend jaar een toename wordt verwacht van ongeveer 60 ha. In het algemeen hadden de as pergetelers dit jaar geen reden tot ontevredenheid. Weliswaar kwam als gevolg van het koude weer in de maand mei de oogst vooral op de lager gelegen en koudere percelen laat op gang, maar dit neemt niet weg dat de telers op de warmere gronden een uitstekend aspergejaar hadden. Op de Limburgse veilingen werd volgens voorlopige schattingen 6.175.000 kg aangevoerd, die in to taal 17.230.000,opbrachten, waarbij de z.g. middenprijs een be drag beliep van 2.78. De midden- prijs in 1968 bedroeg 2.49, toen 6.703.000 kg werd geoogst met een totaalopbrengst van 17.705.347,-. WEDEROM VECHTPARTIJ De laatste tijd komt het in Venray regelmatig voor dat de politie wordt gealarmeerd voor vechtpartijen in of nabij bars, dancings of café's in Venray en zijn kerkdorpen. Zaterdagnacht omstreeks half een ontstonden er moeilijkheden bij het restaurant van het recreatieoord Vlakwater. Omdat de 22-jarige v. B. niet kon verdragen dat een meisje in gezelschap vertoefde van de Ven- rayer S. sloeg hij deze maar in het gezicht. Een neef van S. die tussen beiden kwam kreeg eveneens klap pen. De restauranthouder bemoeide zich met het geval en wilde v. B. naar buiten loodsen. Hij werd door v. B. zo in zijn duim gebeten, dat later medische hulp moest worden ingeroepen. Met hulp van restau rantbezoekers kreeg men de wilde man tenslotte naar buiten, maar eerst waren deur en klapdeuren vernield. Toen de politie arriveerde was het plein gauw beslecht en werd v. B. overgebracht naar het politiebureau. Na opmaking van de nodige processenverbaal wegens wangedrag en mishandeling meer malen gepleegd, werd hij huiswaarts gezonden. SCHOUWBURG-BUS Zoals reeds in het vooruitzicht ge steld werd, kan thans worden mede gedeeld dat in het komende seizoen, na afloop van de officiële voorstel lingen in de Venrayse schouwburg, een autobus op het schouwburg plein gereed zal staan voor bezoe kers uit de richting Leunen, Casten ray, Horst, Tienray, Meerlo, Wans sum en Oostrum. Hiermede is men aan veler ver zoek tegemoet gekomen om voor reisgelegenheid te zorgen naar die plaatsen, waarmee, op het veelal late uur, geen busverbinding meer bestaat. BERLIJNREIS VAN SOOS-LEDEN Dinsdag a.s. vertrekken een 27-tal jongelui tussen 17 en 22 jaar naar Berlijn. Deze Berlijnreis is georga niseerd door de Soos SR 65 in sa menwerking met het Buro voor Jongerenservice te Venlo. De reis duurt van dinsdag 29 iuli tot en met maandag 4 augustus a.s. Ondanks het feit dat de totale reis- en verblijfkosten slechts 75,- bedragen zijn er slechts 27 deelne mers, waarvan de helft uit soos- leden bestaat, bovendien nog enkele deelnemers aan Sam-Sam en enkele mensen uit Utrecht. De reisleidster is mej. M. Triene kens van genoemd Buro. De deelnemers krijgen een visum voor een hele week, zodat men ook vrij in Oost-Berlijn kan rondlopen. Op het programma staan bezoeken aan Jugendklubs, Theaters en Mu sea, terwijl er tevens een ontvangst is op het Bundesminitserium für gesamtdeutsche Fragen. Verder zijn er leringen georganiseerd, waarin de deelnemers kennis kunnen nemen van de verschillende problemen in deze gedeelde stad, maar iedereen is vrij om aan de verschillende pro gramma-punten al dan niet deel te nemen. De reis die via Helmstedt verloopt begint dinsdag om 6.30, terwijl men de mensen terug verwacht maandag 4' augustus om 19.00 uur.

Peel en Maas | 1969 | | pagina 1