RUIMTEGEBREK Boerenleenbank Gemeente heeft te weinig inspraak bij soort woningen PULS PULS ffiKTMTLTcrS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN VRIJDAG 23 MEI 1969 No. 21 NEGENTIGSTE JAARGANG IS GOEDKOPER DAN U DENKT PEEL EN MAAS IS GOEDKOPER DAN U DENKT ADVERTENTIEPRIJS 12 ct per mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL f 2.— (buiten Venroy Z25) In de wijken Desselke, Houten Hoek, West I en II en in Veltum is momenteel slechts één ontmoetingsgelegenheid waar een kopje koffie en een zakje frites kan worden gebruikt. Dit is weinig. Overal staan woonhuizen voor gezinnen. Huizen voor ontmoeting zfjn er niet. Waarom niet? In een tijd waarin de woningnood nog steeds niet geheel tot het ver leden behoort, is natuurlijk de eer ste aandacht gericht op het bouwen van zoveel mogelijk woningen. Dit is juist, wat zonder woonhuizen kan niemand. Als je echter een woning hebt, dan is die woning niet vol doende om gelukkig te leven. DE KINDEREN De kinderen willen buiten kun nen spelen, in de tuin, in een schuurtje, op de stoep en op gras veldjes. Dat hebben de kinderen no dig om gezond te kunnen opgroeien. Als de hele omgeving bastaat uit te nauw op elkaar gebouwde huizen, dan vinden de kinderen de ruimte niet, die ze bitter hard nodig hebben. Dit is de grote tragedie van de ste den als Amsterdam, Rotterdam, Maastricht, Venlo en nu ook, na de tweede oorlog steeds meer Venray. Als teveel mensen in nieuwe wijken bij elkaar gaan wonen en er zijn geen ruimten waar de kinderen kun nen spelen, dan ontstaan er allerlei nare toestanden. Moeder wordt prikkelbaar want de kinderen vragen de hele dag aan haar of ze toch iets leuks om te spe len wil bedenken. Als de mogelijk heden van ruimte in de wijk aanwe zig zijn, dan hoeven de kinderen niet te zeuren. Ze vinden hun weg zelf gemakkelijk. Als de ruimte er niet is, moet moeder maar zien een oplos- sting te vinden. Moeder is nu na een dag hard werken en kinderen bezig houden en er op letten dat er niets misgaat, natuurlijk moe. Vader komt ook moe thuis. Zonder dat je merkt ontstaan de problemen. De mens is zo plooibaar dat hij deze spanningen wel opvangt, zelfs zo dat hij vaak niet precies in de gaten heeft, dat hij dit doet. Als deze situatie geduren de lange jaren voortduurt, heeft het invloed op het gezin. De zorg wint het dan van het geluk. OOK VROUWEN Langzaam maar zeker ontstaat het gezinstype, dat je nu overal tegenkomt: het gezin dat strikt op zichzelf bestaat, weinig of slechts oppervlakkige kontakten onderhoudt met de buren, dat blij is, als er nie mand op visite komt. Dit is een modern verschijnsel. Vrijheid is blijheid, althans dat wordt gezegd. Natuurlijk heeft de moderne mens, die in een stadsleef- klimaat woon, grote behoefte aan ruimte om zichzelf te kunnen zijn. Deze behoefte is het grootst als je thuis bent. Op school mag je je als kind niet uitleven, daarom moet dat thuis kunnen. Op het werk kan je als man niet doen wat je nu eens graag zou willen, als dat niet ten behoeve van het werk zelf is, daar om moet dat thuis kunnen. In de huishouding kan je als vrouw niet de boel laten liggen, want iedereen kijkt je er op aan. Waar kan de huisvrouw eens los komen van het werk? Je moet werken, je moet stu deren, je moet je netjes gedragen, je moet beleefd zijn, je moet het huis schoonhouden, je moet de kinderen opvoeden. Iedereen in de huidige maatschap pij staat onder die voortdurende druk van allerlei dingen te „moe ten". Vooral de huisvrouw, waarvan de burgerlijke stand nog steeds zegt dat ze geen beroep heeft, kan niet zo gemakkelijk de beslommeringen van zich afzetten. Dit althans niet zolang zij in huis is ,als ze boodschappen aan het doen is, wanneer ze op de kinderen moet letten of wanneer ze haar man goed verzorgt. Juist voor de huisvrouw is het belangrijk dat zij zonder daar nu al te veel moei te voor te hoeven doen er eens even uit kan. Even met anderen praten. Even een paar bekende en misschien ook een paar onbekende gezichten zien. Even een plannetje maken met enkele vriendinnen. Iets samen doen. INVALRUIMTE Is de huiskamer daar de gelegen heid voor? De feiten wijzen uit dat het dat niet is. Is een vereniging dan de oplossing? Voor sommigen wel, voor anderen (de meesten met. Waarom niet? Omdat een ver eniging eisen stelt aan zijn leden en het er even uit wippen komt vaak met die eisen in strijd. Juist voor de huisvrouw moet er iets komen in de woonwijk, op niet grotere af stand dan ongeveer 500 meter. Een gebouwtje, een houten keet, of ge woon een daartoe beschikbaar woon huis, waar ze van weet dat daar al tijd iets te doen is. Waar ze van weet, dat ze er even op adem kan komen. Waar ze van weet, dat zij wat meer ontspannen zichzelf kan zijn, omdat een ander wel zorgt dat er niets echt fout gaat. Ze moet er dan zeker van zijn, dat die ruimte ook de hele dag open is en dat ze op de meest vreemde ogenblikken kan binnen vallen. Als de huisvrouw van een derge lijke mogelijkheid gebruik kan gaan maken, dan zal dit voorkomen, dat zij er niet meer zo goed tegen op kan. Dan zal dat betekenen dat ze beter in staat is, het moeilijke en veeleisende beroep van moeder, echtgenote, opvoedster, spelletjes be denkster, schoonmaakster, kok en noem maar op, kan waar maken. OOK DE MANNEN Als je kijkt naar de kleinere dor pen, dan valt op dat er daar mees tal vrij veel cafeetjes zijn waar nog al wat mannen met elkaar zitten te pilsen, te toepen en praten. Hieruit blijkt dat het café als ontmoetings plaats een geweldige funktie ver vult voor deze mannen. Ze leren elkaar kennen, smeden hier plan nen, bespreken wat er gebeurd is, of gaat gebeuren. Dit is nodig om het dorp inderdaad als een levende sa menleving te kunnen handhaven. In de grote nieuwe wijken van Venray zien we geen enkel cafeetje. Waarom niet? Heeft men plotseling geen behoefte meer aan een derge lijke voorziening, als men bewoner wordt van een nieuwbouw-wijk? Natuurlijk is die behoefte er wel, wellicht op een iets andere manier dan in de dorpen. De meeste bewo ners van nieuwbouw-wijken kennen elkaar niet en hebben er ook weinig behoefte aan om elkaar te leren kennen. Dit laatste wordt veel be weerd hoewel niemand heeft kunnen bewijzen dat het zo is. Eén ding is zeker, om zelf het intiatief te nemen om anderen te leren kennen, daar komen maar heel weinig mensen toe. Het ligt eerder in onze aard om maar even de kat uit de boom te kijken. Als er nu eens iets zou zijn in de nieuwbouw-wijken, dat op een mo derne manier iets zou kunnen terug geven van de plaats, die het café in het dorp inneemt, dan zou er weer iets ontstaan van gemeenschaps leven. Een dergelijk iets zou te combi- nemen zijn met een ontmoetings ruimte voor de vrouwen, zoals hier boven beschreven. Dit is natuurlijk westen van de Westsingel zal heb ben opgeslokt. Voor de oudere jeugd, de brom mende, fietsende, fluitende en han gende jeugd is een andere ruimte nodig. De koffiebar, de cafetaria, de automatiek, de bioscoop, de danszaal en de soos zijn zo enkele van deze vrijwel noodzakelijke voorzieningen. Een voordeel hierbij is, dat ze ge spreid mogen liggen over een vrij groot gebied, want de hedendaagse jeugd kan zich gemakkelijk en goed verplaatsen. Op het gebied van de ontmoe- VOOR GELDLENINGEN (o.a. voor aankoop of bouw van een woning) de bank voor iederéén beter dan voor de mannen alleen, omdat de sam'enleving nu eenmaal bestaat uit mannen en vrouwen. Voor de mannen komt natuurlijk de nadruk te liggen op de avond uren. Voor mannen is ook vaak be langrijk om er iets van mee te ne men. Hoeveel mannen doen zelf een heleboel aah eigen huis? Doe-het- zelf is niet alleen uit economische overwegingen aan de winnende hand. In een ontmoetingsgelegen heid zou hiervan iets opgestoken moeten kunnen worden en wel in de meest verschillende zin van het woordvan timmeren tot radio-repa reren en van toeristische tips voor de vakantie tot het invullen van het belasting-formulier. Een ontmoetingsgelegenheid moet echter op de eerste plaats een on gedwongen plekje voor menselijk kontakt zijn, waar niemand iets op gedrongen wordt, maar waar wel iedereen kan halen wat hij nodig heeft. DE JEUGD Als we naar de kinderen op straat kijken, dan zien we wat ze nodig hebben. Een stuk gras waarop ze kunnen spelen, waar wat hout ligt, waar (als het ideaal is) een auto karkas met een stuur en een stel oude bomen liggen. Waar vinden de kinderen dat? Bijna nergens. Veel van de rommel die de kinderen no dig hebben wordt gezien als ontsie ring van de wijk en daarom wordt er een betonnen pleintje gemaakt, dat keurig bijgeveegd kan worden. De grasveldjes zijn niet in de eerste plaats speelgelegenheid, maar bouw rijpe grond, die te zijner tijd vol gebouwd wordt. Venray-West heeft behoefte aan die grasveldjes, zeker als plan Vel tum de stukken ruwe grond ten fié ;Y: tingsaangelegenheden voor volwas senen en kinderen kan wel gesteld worden, dat er nog bitter weinig is. Er zal meer moeten komen. Wat eerst en wat op de tweede plaats? Het gemeentebestuur van Venray staat open voor alle suggesties van de bevolking van Venray-West in het bijzonder. Om de bevolking aan het woord te laten komen heeft het gemeentebestuur aan de wijkraad voor Venray noord-west en de pa rochieraad van de Vredeskerk ver zocht een hearing te organiseren, waa.rop burgemeester en wethouders aanwezig zullen zijn, om te horen wat de bevolking van Venray-west verlangt. Op vrijdag 13 juni 1969 zal in het Cultureel Centrum om 8 uur iede re bewoner van Venray-west wel kom zijn om te vertellen wat hij nodig vindt. (Vorige week meldden we dat de ze hearing op dinsdag 10 juni plaats zal hebben, doch dit is uit gesteld moeten worden!) Iedereen kan ook zijn wensen en verlangens kenbaar maken per brief aan de organisatoren. Deze zullen de binnenkomende wensen dan bunde len en kijken wat aan het gemeen tebestuur ter realisering moet wor den gevraagd en wat de wijken zelf kunnen doen. Hierover zal aan alle bewoners van Venray west nog een persoonlij ke brief worden gericht door de wijkraad en de parochieraad waar in precies staat waar het om gaat. Elders in dit blad kan men in een bekendmaking van de gemeen te meer lezen over een verruiming van de doorstromingsregeling. Die houdt dan in dat ook verhuizingen binnen de woningwetsec tor eventueel voor premie in aanmerking kunnen komen, iets wat vroeger niet het geval was. Doch men leze dat zelf. Waar het ons hier om gaat is daarmede weer een stap verder gezet wordt op een, naar wij vrezen, lange weg. De weg namelijk naar een betere woning-opbouw in Venray, naar een evenwichtiger woning-ver deling in onze gemeente We hebben in dit blad in het ver leden nog al eens gewezen op het fedt dat in onze gemeente wel wat veel en eenzijdig de nadruk gelegd is op woningwetbouwHet heeft weinig zin en het is alleen maar na kaarten als we de redenen daartoe nog weer eens uit de doeken gaan doen. We kunnen nu echter vaststel len dat men onlangs eindelijk ook van regeringswege is gaan inzien dat woningwetbouw alleen beschikbaar dient te komen voor, wat dan ge noemd wordt, sociaal zwakkeren, mensen die op een minimum levens niveau leven. Mensen met een nor maal loon of salaris, dienen, hetzij een duurdere woning te huren, het zij die zelf te (laten) bouwen. Kort en bondig gezegd komt het er op neer, dat men van deze laatste groep een hoger percentage van het inko men vraagt voor het woongenot Dat lijkt ons een hele opgave, ze ker als men een hele groep van die mensen vroeger door gebrek aan andere mogelijkheden maar in woningwetwoningen „gestopt" heeft. Zij hebben intussen geleerd hun inkomen aan andere dingen te besteden dan aan een groter woning-genot Maar goed, op de een of andere wijze zullen mensen met behoorlijke inkomens uit de woningwetwoningen moeten en elders onderdak zien te vinden ELDERS ONDERDAK Vindt men dat echter ook We weten dat er vorig jaar 1/3 van wat aan woningen gebouwd werd bestond uit particuliere woningen. Dat waren er een goede 120. Voor dit jaar staan op het lijstje 36 drive- in's en nog eens 88 zgn. makelaars woningen in Veltum en een 50-tal woningen in de Molenklef. Daar naast worden ook nog een 14-tal particuliere woningen gebouwd in Oostrum. Voeg daarbij de 36 premie- woningen, die de woningbouwver eniging in Veltum gaat bouwen voor de verhuur, dan is dat totaal aantal al weer beduidend hoger dan vorig jaar, wat ook wel mag, want het aantal woningwetwoningen is bedui dend minderEn dat terwijl Venray ook nog eens wat meer moet gaan doen aan krotwoning-oprui ming. Want we vergeten wel eens dat 25 jaren na de bevrijding er nog steeds mensen in noodwoningen zit ten Op zich zijn 160 particuliere wo ningen en een goed aantal premie- verhuurwoningen natuurlijk een ge lukkige vooruitgang. Juist zoals een steeds uitbreidend plan Veltum en de verwezenlijking van plan Molen- klef gelukkige tekenen van vooruit gang zijn. Tekenen van vooruitgang zullen ook moeten worden de nieuwe bestemmingsplannen voor Zuid, voor de Land weert, terwijl voor het intussen vollopende Biezen- venneke ook een nieuw plan zal moeten gaan komen. Want ook in die „sector" moeten mogelijkheden blijven en nieuwe geschapen wor den. DE DRIE JAREN TOEWIJZING houdt in dat er 228 woningwet woningen zullen komen, 144 drive in's voor de verkoop, 144 premie woningen voor verhuur en een 100 tal particuliere woningen in Molen- klef. Daarnaast moet afgewacht worden wat er aan particuliere bouw nog in Veltum zal gebeuren als de 88 klaar zijn, die men thans in aan bouw heeft of waarvoor plannen klaar liggen Afgewacht moet ook worden wat het bejaardencentrum Het Schut tersveld voor de doorstroming zal opleveren, in die zin, hoeveel wo ningwet- en particuliere woningen vrij zullen komen als het centrum zelf en de bejaardenflats daarbij ge heel bezet zullen zijn. De bezetting van de Hoge Beek heeft al een volksverhuizing te weeg gebracht. Nogmaals zo op het eerste gezicht lijkt het heel wat Is dat voldoende, biedt dat genoeg mogelijkheden? Geen mens die dat zeggen kan. Dat lijkt ons nog altijd een vreemde zaak. WAAR NAAR GELD Praat men hierover dan wordt betwijfeld dat zelfs met een derge lijk bouwprogramma de woning markt in Venray in evenwicht zal komen. Nog steeds zijn er woning zoekenden, maar al langer hoe meer gaat dit vraagstuk ook een kwalita tief vraagstuk worden. „Als we dan toch een andere woning moeten be trekken, dan eenmet het nodige wooncomfort, die de oude niet biedt" is een zin, die men al langer hoe meer hoortMen schijnt dan heen te kunnen stappen over een hogere huur, die een groter percen tage van het inkomen vraagt. Dat brengt er dan vragen mee, wie voor die betere woningen moet zorgen dat brengt er ook zijn vragen mee, wat er gebeuren gaat met buurten, waarvan het gehele woonbestand bestaat uit niets anders dan woning wetwoningen. Dat brengt er ook zijn vragen mee, hoe groot de behoefte Zelfs als men de behoeften zou kennen ligt er het feit dat ook nu nog steeds zeker t.a.v. de woning wetwoningen de eerste verantwoor delijkheid ligt bij de gemeente. O.m. is al op een congres van het Kath. Instituut voor Volkshuisvesting in Tilburg er op gewezen, dat het dan een vreemde zaak is en blijft dat in feite het rijk of de regering die ver antwoordelijkheid als het ware „in pikt" door uit haar toewijzingsys teem van Den Haag of Maastricht uit te bepalen hoeveel hier en in el ke gemeente wel gebouwd kan wor den. De financiële steun van het rijk is immers maatgevend geworden. Ook de omvang van de particuliere bouw, huur- en eigen woningen (voor zover die gesubsidieerd wor den) is een zaak, waarover niet de gemeente, doch wel andere instan ties te beslissen hebben. Dit alles is er oorzaak van dat de verantwoor delijkheid voor de volkshuisvesting onvoldoende daar wordt gedragen, waar ze krachtens de wet en de be stuurlijke organisatie thuis hoort: in de gemeente De gemeente, die juist op dit mo ment, nu het niet meer gaat om aantallen woningen zonder meer, maar om aantallen afgestemd op de thans levende en in de toe komst te verwachten behoeften, een grotere verantwoording draagt dan ooit Nog altijd wordt gebouwd naar rato van toewijzingen en van sub sidie-mogelijkheden en niet naar rato van de werkelijke behoeften en dat ondanks liberalisatie en dat on danks het intussen meer dan 25 ja ren geleden is dat de oorlog ten ein de ging Wat wil op die manier terecht ko men van krot-opruimdng, van sane ringsplannen. Hoe moet het gaan als er nieuwe fabrieken komen en be staande zich belangrijk uit gaan breiden In een vraaggesprek met de daar voor belangrijke verantwoordelijke wethouder, zei deze indertijd: „Er is dan maar een oplossing: In Maas tricht aan de bel gaan hangen De behoeften van de gemeente is afhankelijk van het reageren op de bel van Maastricht. Al met al een pijnlijke zaak Zoals ons hele woningbeleid nog altijd een pijnlijke zaak is in menig opzicht. Waarbij voor velen het weer te leren besteden van een groter percentage van hun inkomen aan hius en haard nog de meest pijnlijke ondervinding is

Peel en Maas | 1969 | | pagina 1