Roken of nietroken TUMMERS DEMONSTREERT DE NIEUWSTE PHILIPS HI-FI APPARATUUR CARNAVAL Politierechter en de „vreemdeling' VRIJDAG 14 FEBRUARI 1969 No. 7 NEGENTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY \A/PPKR| An \/f>OR \/PMRAV PM HMQTRPKPM ADVERTENTIEPRIJS 12 cl per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 »VCCr\DLHU V WWn VUYnHI CLIV UIVIO InCrXCIV PRIJS PER KWARTAAL 2.(buiten Venroy Z25) HET ROKEN LATEN VERGT ENORM VEEL WILSKRACHT EN ZELFBEHEERSING Waarom zijn er zoveel mensen, die het roken willen laten? De een vindt het zonde van het geld, de an der meent dat het zijn gezondheid ten goede zou komen, kortom ze hebben alleen een motief, doch dat is niet de ware oorzaak. Nee, de werkelijke reden van hun wens is, dat zij het ellendig vinden, gecon stateerd te hebben dat zij verslaafd zijn aan het roken. Daarom willen ze er af, maar tegenover vrienden en kennissen geven ze een andere verklaring. Bij velen is de wil goed, maar het vlees zwak, want hoe presteren we het van een verslaving af te komen? Daar komen een ijzeren wil en een geweldig doorzettingsvermogen voor kijken. De mooiste methode is natuurlijk om op een bepaald moment te zeg gen: „Ik rook niet meer en wel van dit moment af!" En dan het ook werkelijk te doen. Geen sigaret, si gaar of pijp komt meer in de mond en ongetwijfeld zal uw familie- en kennissenkring een diep respect voor u hebben. Maar het zijn er slechts enkelen aie dit presteren. Oh, de wil is er v/c i, maar als het op de daad aan komt, dan wil het aanvankelijk wel lukken, maar na een dag, of 2 da gen begint de narigheid. Men krijgt zo'n trek in een rokertje en een vriend of kennis presenteert u, snakkende stakker, natuurlijk wel iets. Om dan weerstand te bieden, dat is voor velen een bovenmense lijke opgave. DOE HET LANGZAAM Eigenlijk is het ook niet helemaal goed om als behoorlijk roker er zo maar pardoes mee op te houden. Het lichaam is nu eenmaal een bepaalde dosis gif gewend en heeft zich daar op ingesteld, 't Komt meer dan eens voor, dat bij zo'n plotseling beëindi gen van het roken, zich eigenaardi ge verschijnselen voordoen. Een slecht humeur, prikkelbaarheid, het niet kunnen komen tot de normale werkprestaties enz., zijn dikwijls de gevolgen. Nee, het verdient aanbeveling om een andere methode te volgen, die wel meer tijd vergt, maar gemakke lijker tot succes leidt, terwijl de bij komstige nare verschijnselen niet voorkomen. Wanneer u zich beslist heeft voor genomen een einde aan het roken te maken, uan begint u met enkeie da gen aantal en tijden te noteren van een normale portie. Dan laat u ei één sigaret of sigaar af en houdt dit wel enkele dagen vol. Dan weer 'n sigaret minder enz. Na ongeveer een half jaar bent u dan wel van het ro ken af en u heeft de vermindering bijna niet gemerkt. Het is als van zelf gegaan, wanneer u tenminste zoveel wilskracht opbrengt om ook niet meer dan de vastgestelde boe veelheid per dag te roken. OF DOE HET OM-EN-OM Een andere methode, die ook niet zo moeilijk valt, is het instellen van niet-rookuren. U begint bijvoorbeeld met niet voor tien uur in de morgen een sigaret op te steken. U mag dan roken van tien tot elf, zoveel als u wilt. Van elf tot één is het weer af gelopen. Van één tot twee weer ro ken, van twee tot vier weer niet, enz. Dit scheelt beslist al veel. Aan vankelijk zult u op de klok kijken en vol spanning het uur afwachten waarop gerookt mag worden, maar dat verdwijnt na verloop van tijd. Dan wordt automatisch de behoefte aan een sigaret minder. Een handig 'friein parkeerklokje aan uw sleutelring kan u waarschu wen als de tijd van roken of niet roken om is. Ook kunt u een elegante weg vol gen en wel slechts roken, wanneer u werkelijk niets anders te doen heeft en u dus rookt met het volle bewustzijn en slechts ter wille van het roken. Het opsteken van een ro kertje terwijl u iets anders te doen heeft, waarbij het loken op de twee de plaats komt en eigenlijk nagela ten kon worden, wordt dan uitge schakeld. Op die manier doet u dan al een eerste stap naar aanmerke lijke vermindering en zo naar af schaffing van het roken. Zij die over weinig wilskracht be schikken en met bovengenoemde methoden geen succes hebben, kun nen altijd nog hun toevlucht nemen tot in de handel verkrijgbare schei kundige middelen, die een tegenzin bij het roken opwekken en hen op die manier tot een niet-roker ma ken. In al deze gevallen komt er toch altijd ten eeiste de wil om het noekje kijken, want wanneer deze plotseling verdwijnt bent u weer sneller roker dan niet-rokcr. De be kende Amerikaanse schrijver Mark Twain zei: „Met roken ophouden is de gemakkelijkste zaak van de we reld. Ik weet het, want ik heb het op zijn minst duizend maal gedaan!" Een mens is en blijft een vreemd wezenNu in de Vastenavond- tijd merk je hoe eerzame huisvaders in een keer als een zeegod kan ver schijnen en hoe Marietje van de bu ren achter als „vamp" door de stra ten zwiert. Dat merk je ook bij de politierechter, waar de kleine zon den uit het gewone dagelijkse leven berecht worden. Nu was er een nog al gecompli ceerd gevalEen jongen had voortdurend gebrek aan zakgeld en waar hij ineens de smaak van het roken te pakken gekregen had, werd die nood eerder groter dan kleiner. Want laten we eerlijk wezen, tabak in wat voor vorm ook, kost de no dige centjes, temeer waar vadertje Staat die ook nog als accijnzen-in komstenbron gebruikt. Bij het gaan naar de school moest hij langs een van de weinig ambachtslieden met een eigen werkplaatsjeEen bra ve timmerman, die zich hoofdzake lijk bezig hield met het zgn. klus- jeswerk. Op die schaafbank stond altijd heel verleidelijk een grote ta bakszak, waaruit de timmerman in kwestie zo nu en dan een pluk trok, ofwel om zijn pijp te stoppen, ofwel om in zijn mond te stoppen, want, zoals ter zitting bleek, hij pruimde. Die tabak-zak daar open en bloot op die schaafbank trok natuurlijk de aandacht van dat joch, die toen op zeker moment de timmerman in huis bezig was, gauw de werkplaats binnensloop en een flinke pluk ta bak weggapteDie ene keer ging te goed en de andere keren lukte het nog beter, zodat de timmerman op een gegeven moment dinsdags in een lege tabakszak graaide, waarmee hij normaal tot zondags uitkwam. Dan worden zelfs de grootste suk kels detektives en dies ging de tim merman op de loer liggen naar de tabaks-rover. Maar daarmede werk te hij zichzelf voor de rechter. Niet omdat hij zelf politieagent ging spelen, maar in zijn schuilplaats nam hij een eiken lat mee. En toen de jongeling met zijn vingers weer in die tabakszak zat, werd hij met die eiken lat zodanig op zijn vingers getikt,, dat hij later er mee naar de dokter moest, die konstateerde dat er een paar middel- en andere been tjes gebroken waren. Enfin, de jongen is er een hele poos zoet mee geweest, heeft een behoorlijke doktersrekening gekre gen, heeft geen schoolwerk kunnen maken omdat zijn vingers in de gips zaten, kortom het is een ellen de geweeste, lie de vader van dat jocl^naar de politie deed lopen. Ja, en de gevolgen waren dat die hele tabaksgeschiedenis uitgekomen is, maar dat even goed de klusjesman over dit klusje voor de rechter moest komenOp het rechterlijke ver maan dat hü toch moest weten als vakman dat eikenhout hard is en dat hij toch zo maar niet iemand daarmede op zijn vingers kan gaan staan beuken, wist hij weinig te zeggen„Ja mar rechter, wat zudde geej doen aster beej ow ien- sluipers binnekwame „In ieder geval ze niet met een stuk eikenhout te lijf gaanwas het antwoord. Ja hij had er wel spijt van toen hij later dat joch met zijn hand in het gips voorbij hr.d zien komen. Hij had hem ook willen op zoeken, maar mocht er met in van de vader, die hem notabene verv/eet dat hij zijn tabak dan ook maar niet zo voor het grijpen moest zetten Die rekeningen van de masseur en zo, die had hij al betaald en of de rechter niet wat clement kon wezen, want in feite was de grootste schul dige de gapper. „Had die met zijn fikke van m'n tabak afgebleven, was ik met de fikke van hem afgeble venzo stelde de verdachte. En die filosofie kon de rechter zelfs voor een gedeelte volgen. Het werden uiteindelijk 50,Een ding is zeker dat hoe snel de tabakzak van onze timmerman in de toekomst ook leeg zal raken, het eikenhout laat hy eikenhout Nog nooit was er zo'n geweldige kollektie Philips Hi-Fi en Stereo apparatuur als nu. Met medewerking van Philips Nederland N.V. hou den wij een unieke demonstratie waarbij U alle apparatuur kunt vergelijken en U kunt horen hoe fantastisch échte Hi-Fi kan klinken. Kom kijken bij Tummers en wij tonen U de vele mogelijkheden van combinaties en op bouw met Philips Hi-Fi Stereo. RADIO - T.V. - WASAUTO MATEN - CENTRlftJCES EN ALLE ANDERE ELECTR1SCHE HUISHOUDELIJKE APPARA TEN ROERMOND: LAURENTIUS- PLEIN 9 TEL. 5351 - HELDEN- PANNINCEN: MARKT39 TEL 1300-VENRAY: LANGSTR.1 TELEFOON 3030 Onderstaand artikel was bedoeld voor opname in de Vastelaovendkrant „De Piëlhaas". Er was echter plaats gebrek Wij vonden het te leuk om het onze lezers te onthouden, reden waarom wij het ongewijzigd in ons blad opnemen. Venray kent zijn „import". En dat is een belang rijke groep, die ook zijn steentje heeft bijgedra gen tot de 25.000, die allen tesamen de Venray- se gemeenschap vormen. Een gemeenschap, die nu carnaval ofwel vastelaovend gaat vieren. Hier stoten we meteen op de grote problemen - want in deze tijd is alles „probleem" - van deze men sen. Dat is het Venrayse taaltje. „Och meneer, laat die krant maar, want ik kan er geen zinnig woord van maken.is een uit roep, die we dikwijls te horen krijgen van deze groep menens, die kennelijk moeite hebben met onze taal, ons dialect. Op zich niet zo heel erg, maar het kan met name met vastelaovend, een van de hoogtijdagen van ons dialect, wel eens rem vormen om ook mee te doen aan de verschillende festiviteiten. Daar om hebben we in deze krant de laatste jaren het officiële programma dan ook altijd in het offi cieel Nederlands afgedrukt, zodat ze tenminste wisten hoe laat iets begon.Wanneer het ein digde merkten ze dan vanzelf wel. Maar velen van hen hebben ook moeite met vastelaovend- zelf. Ze snappen niet veel van dat feest, van die drie dwaze dagen, aan de vooravond van een vasten, die er niet meer is, tenminste niet in de zin van vroeger, toen de „kaoje" verboden wer den en de vis hoogtij vierde. Ze snappen niets van dat carne-vale, dat afscheid van het vlees, reden waarom men zijn vrouw en anderen nog eens extra kuste met die dagen.Voor hen is misschien het volgende verhelderend. En daar om is dit stuk speciaal, in wat men noemt hoog- Nederlands geschreven. We gaan niet vechten om de betekenis van het woord carnaval of vastenavond - want de Oud heidkundige kring hier heeft ontdekt dat die he le vastenavond, dat hele carnaval in feite niets met de vasten te maken heeft. Zoals U weten moet bestond hier in onze dier bare gemeente reeds 100.000 jaren voor Chris tus (neem even Uw petje af voor die stokoude Venrayer) menselijk leven. Een geschiedenis om van te rillen.... En lang voor het christendom hier was, en dus lang voordat een vasten inge voerd werd, werd al drie dagen gefeest. We kunnen onze Oudheidkundige Kring niet dankbaar genoeg zijn, dat zij na langdurige on derzoekingen en met behulp van allerlei profes soren, instituten, instellingen, musea, archieven e.d. in staat zijn geweest de ware geschiedenis van vastenavond te ontdekken. Een wetenschap pelijk werk, dat ongeëvenaard is. Wat blijkt nu. Het is U uit de geschiedenisboeken bekend dat ongeveer 100 jaren voor Christus de Hollanders bij Lobith via de Rijn naar en in ons land kwa men. Dat was in die dagen geweldig nieuws dat via tam-tams en andere toenmalige telecommu- nicatie-middelen als een vuurtje door Limburg ging. De daar wonende stammen hadden nog nooit Hollanders gezien, reden waarom ze in grote getale naar Lobith trokken. Dit nieuws prikkelde immers hun leergierigheid, een eigen schap, die in Limburg altijd behouden is geble ven, reden waarom men thans alles in het werk stelt om naast de narren-universiteit, die al jaren in Maastricht is, ook een gewone universiteit te krijgen. Men heeft ontdekt dat in die jaren de Limbur gers naar Lobith zijn getrokken, hoe zij daar aan de Rijnoever aankwamen, zich in het aldaar aan wezige struikgewas verborgen en „vol ontzet ting" neerblikten, op wat zich daar op de Rijn afspeelde voor hun verschrikte ogen. Daar zagen ze namelijk de ene bende na de andere de Rijn afzakken. Niets om het lijf, in uitgeholde boom stammen, maar met veel herrie en kabaal toen al. En dat bleef maar doorgaan. De ene bende na de andere zakte maar steeds die Rijn af. En toen de laatste afgezakt was, zijn de Limbur gers uit het struikgewas tevoorschijn gekomen, hebben hun broeken hoog opgetrokken en hun broekspijpen en hun Goden op blote knieën be dankt, dat dit „zootje" aan hun voorbij gegaan was.... Mogen we daarop dadelijk terug komen. Laten we nog even die blote Hollanders volgen, die steeds verder zijn afgezakt. Hier en daar zijn er wel uitgestapt, maar het grootste gedeelte zakte door tot een splitsing in een noordelijke en een zuidelijke tak. De zuidelijke tak ging naar Zuid-Holland, de noordelijke naar Noord-Hol land. Uit deze ankerplaatsen, zo heeft de Oud heidkundige Kring ontdekt, zijn later de haven steden Rotterdam en Amsterdam ontstaan. De genen, die aan het roer gezeten hadden, hebben dit roer uit de uitgeholde boomstammen gepikt en zijn vanuit deze beide ankerplaatsen, met het roer over hun schouder, naar een nieuwe vesti gingsplaats getogen (het tegenwoordige Den Haag) hebben dat roer steeds vastgehouden en nooit meer afgestaan. Dat de historie, zelfs van eeuwen her, mede het doen en laten van nu bepaalt, wordt ook hier weer bevestigd Als men in Holland in deze tijd op visite komt en men heeft de voorgeschre ven koppen thee genoten, dan komt steeds het moment, waarop de Hollander met een wilde blik boven zijn theewater, zegt: „Zullen we nog een afzakkertje.U voelt hier de oude Rijn weer naar boven komen. Trouwens er is zelfs een firma in Holland, die daar eerlijk voor uit komt en dit afzakkertje dan ook „Rijnbende" noemt. Proeft U de geschiedenis? Santjes dan. Maar nu terug naar de hun Goden dankende Limburgers. Nadat ze toen al het geestelijke hadden laten prevaleren boven het materiële, hebben ze na dat dankgebed de terugweg aanvaard. Een te rugweg door het wijde Limburgse land, dansend en zingend, dat dit alles aan hen voorbij gegaan was. En thuis gekomen bij hun haardsteden heb ben ze moeten vertellen. En is er feest gevierd, drie dagen lang En ook hier heeft de historie zich herhaald, want ieder jaar opnieuw sinds die gedenkwaardige dag van voor honderd jaren voor Christus houdt de Limburger die drie dagen in ere, danst en zingt hij en zij, viert feest, omdat „dat" toen aan hen gelukkig is voorbijgegaan.... En aan Lo bith herinnert - o, die historie - ons woordje „buut". Naar de „buut" gaan, zo heeft profes sor Modderman uitdrukkelijk bewezen, komt fei telijk van naar Lobith" gaan. In de loop der ja ren is deze vrij onbekende plaatsnaam hier ver basterd Uit het bovenstaande is duidelijk waarom men in Limburg wel en in Holland dat feest, dat later in christelijker tijden o.m. door Willibrordus e.d. in deze streken aan de vooravond van de vasten gekoppeld werd (christianisering heette dat), niet Jeugdprins Frans van de Venrayse Hazekeutels verzocht ons mede te leden dat hij op carnavals zondag a.s. niet zal recipiëren in San Damiano, zoals in het programma in „De Piëlhaas" staat vermeld, doch in de bovenzaal van de Schouw burg, ingang Jan Hensenstraat en wel vanaf 4.11 uur n.m. gevierd wordt en waarom het voor de Hollander zo moeilijk is om mee te doen. Hij vindt zijn af zakkertje nog altijd veel fijner. Maar, laat dat ook de les zijn uit deze geschiede nis, als men de oorzaak weet, dan is men te ge nezen. Te genezen, door drie dagen gewoon Venrayer te zijn en lekker mee te doen. Het af zakkertje het afzakkertje te laten en de Rijn de Rijn.... We leven hier nu eenmaal tussen Peel en Maas, waar het bier al voor Christus gebrou wen werd. Santjes dan.

Peel en Maas | 1969 | | pagina 5