Roken of
nietroken
TUMMERS
DEMONSTREERT
DE NIEUWSTE
PHILIPS HI-FI APPARATUUR
CARNAVAL
Politierechter
en de „vreemdeling'
VRIJDAG 14 FEBRUARI 1969 No. 7
NEGENTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY \A/PPKR| An \/f>OR \/PMRAV PM HMQTRPKPM ADVERTENTIEPRIJS 12 cl per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652 »VCCr\DLHU V WWn VUYnHI CLIV UIVIO InCrXCIV PRIJS PER KWARTAAL 2.(buiten Venroy Z25)
HET ROKEN LATEN VERGT
ENORM VEEL WILSKRACHT
EN ZELFBEHEERSING
Waarom zijn er zoveel mensen,
die het roken willen laten? De een
vindt het zonde van het geld, de an
der meent dat het zijn gezondheid
ten goede zou komen, kortom ze
hebben alleen een motief, doch dat
is niet de ware oorzaak. Nee, de
werkelijke reden van hun wens is,
dat zij het ellendig vinden, gecon
stateerd te hebben dat zij verslaafd
zijn aan het roken. Daarom willen
ze er af, maar tegenover vrienden
en kennissen geven ze een andere
verklaring.
Bij velen is de wil goed, maar het
vlees zwak, want hoe presteren we
het van een verslaving af te komen?
Daar komen een ijzeren wil en een
geweldig doorzettingsvermogen voor
kijken.
De mooiste methode is natuurlijk
om op een bepaald moment te zeg
gen: „Ik rook niet meer en wel van
dit moment af!" En dan het ook
werkelijk te doen. Geen sigaret, si
gaar of pijp komt meer in de mond
en ongetwijfeld zal uw familie- en
kennissenkring een diep respect voor
u hebben.
Maar het zijn er slechts enkelen
aie dit presteren. Oh, de wil is er
v/c i, maar als het op de daad aan
komt, dan wil het aanvankelijk wel
lukken, maar na een dag, of 2 da
gen begint de narigheid. Men krijgt
zo'n trek in een rokertje en een
vriend of kennis presenteert u,
snakkende stakker, natuurlijk wel
iets. Om dan weerstand te bieden,
dat is voor velen een bovenmense
lijke opgave.
DOE HET LANGZAAM
Eigenlijk is het ook niet helemaal
goed om als behoorlijk roker er zo
maar pardoes mee op te houden. Het
lichaam is nu eenmaal een bepaalde
dosis gif gewend en heeft zich daar
op ingesteld, 't Komt meer dan eens
voor, dat bij zo'n plotseling beëindi
gen van het roken, zich eigenaardi
ge verschijnselen voordoen. Een
slecht humeur, prikkelbaarheid, het
niet kunnen komen tot de normale
werkprestaties enz., zijn dikwijls de
gevolgen.
Nee, het verdient aanbeveling om
een andere methode te volgen, die
wel meer tijd vergt, maar gemakke
lijker tot succes leidt, terwijl de bij
komstige nare verschijnselen niet
voorkomen.
Wanneer u zich beslist heeft voor
genomen een einde aan het roken te
maken, uan begint u met enkeie da
gen aantal en tijden te noteren van
een normale portie. Dan laat u ei
één sigaret of sigaar af en houdt dit
wel enkele dagen vol. Dan weer 'n
sigaret minder enz. Na ongeveer een
half jaar bent u dan wel van het ro
ken af en u heeft de vermindering
bijna niet gemerkt. Het is als van
zelf gegaan, wanneer u tenminste
zoveel wilskracht opbrengt om ook
niet meer dan de vastgestelde boe
veelheid per dag te roken.
OF DOE HET OM-EN-OM
Een andere methode, die ook niet
zo moeilijk valt, is het instellen van
niet-rookuren. U begint bijvoorbeeld
met niet voor tien uur in de morgen
een sigaret op te steken. U mag dan
roken van tien tot elf, zoveel als u
wilt. Van elf tot één is het weer af
gelopen. Van één tot twee weer ro
ken, van twee tot vier weer niet,
enz. Dit scheelt beslist al veel. Aan
vankelijk zult u op de klok kijken en
vol spanning het uur afwachten
waarop gerookt mag worden, maar
dat verdwijnt na verloop van tijd.
Dan wordt automatisch de behoefte
aan een sigaret minder.
Een handig 'friein parkeerklokje
aan uw sleutelring kan u waarschu
wen als de tijd van roken of niet
roken om is.
Ook kunt u een elegante weg vol
gen en wel slechts roken, wanneer
u werkelijk niets anders te doen
heeft en u dus rookt met het volle
bewustzijn en slechts ter wille van
het roken. Het opsteken van een ro
kertje terwijl u iets anders te doen
heeft, waarbij het loken op de twee
de plaats komt en eigenlijk nagela
ten kon worden, wordt dan uitge
schakeld. Op die manier doet u dan
al een eerste stap naar aanmerke
lijke vermindering en zo naar af
schaffing van het roken.
Zij die over weinig wilskracht be
schikken en met bovengenoemde
methoden geen succes hebben, kun
nen altijd nog hun toevlucht nemen
tot in de handel verkrijgbare schei
kundige middelen, die een tegenzin
bij het roken opwekken en hen op
die manier tot een niet-roker ma
ken. In al deze gevallen komt er
toch altijd ten eeiste de wil om het
noekje kijken, want wanneer deze
plotseling verdwijnt bent u weer
sneller roker dan niet-rokcr. De be
kende Amerikaanse schrijver Mark
Twain zei: „Met roken ophouden is
de gemakkelijkste zaak van de we
reld. Ik weet het, want ik heb het
op zijn minst duizend maal gedaan!"
Een mens is en blijft een vreemd
wezenNu in de Vastenavond-
tijd merk je hoe eerzame huisvaders
in een keer als een zeegod kan ver
schijnen en hoe Marietje van de bu
ren achter als „vamp" door de stra
ten zwiert. Dat merk je ook bij de
politierechter, waar de kleine zon
den uit het gewone dagelijkse leven
berecht worden.
Nu was er een nog al gecompli
ceerd gevalEen jongen had
voortdurend gebrek aan zakgeld en
waar hij ineens de smaak van het
roken te pakken gekregen had, werd
die nood eerder groter dan kleiner.
Want laten we eerlijk wezen, tabak
in wat voor vorm ook, kost de no
dige centjes, temeer waar vadertje
Staat die ook nog als accijnzen-in
komstenbron gebruikt. Bij het gaan
naar de school moest hij langs een
van de weinig ambachtslieden met
een eigen werkplaatsjeEen bra
ve timmerman, die zich hoofdzake
lijk bezig hield met het zgn. klus-
jeswerk. Op die schaafbank stond
altijd heel verleidelijk een grote ta
bakszak, waaruit de timmerman in
kwestie zo nu en dan een pluk trok,
ofwel om zijn pijp te stoppen, ofwel
om in zijn mond te stoppen, want,
zoals ter zitting bleek, hij pruimde.
Die tabak-zak daar open en bloot
op die schaafbank trok natuurlijk de
aandacht van dat joch, die toen op
zeker moment de timmerman in
huis bezig was, gauw de werkplaats
binnensloop en een flinke pluk ta
bak weggapteDie ene keer ging
te goed en de andere keren lukte
het nog beter, zodat de timmerman
op een gegeven moment dinsdags in
een lege tabakszak graaide, waarmee
hij normaal tot zondags uitkwam.
Dan worden zelfs de grootste suk
kels detektives en dies ging de tim
merman op de loer liggen naar de
tabaks-rover. Maar daarmede werk
te hij zichzelf voor de rechter. Niet
omdat hij zelf politieagent ging
spelen, maar in zijn schuilplaats
nam hij een eiken lat mee. En toen
de jongeling met zijn vingers weer
in die tabakszak zat, werd hij met
die eiken lat zodanig op zijn vingers
getikt,, dat hij later er mee naar de
dokter moest, die konstateerde dat
er een paar middel- en andere been
tjes gebroken waren.
Enfin, de jongen is er een hele
poos zoet mee geweest, heeft een
behoorlijke doktersrekening gekre
gen, heeft geen schoolwerk kunnen
maken omdat zijn vingers in de
gips zaten, kortom het is een ellen
de geweeste, lie de vader van dat
jocl^naar de politie deed lopen. Ja,
en de gevolgen waren dat die hele
tabaksgeschiedenis uitgekomen is,
maar dat even goed de klusjesman
over dit klusje voor de rechter moest
komenOp het rechterlijke ver
maan dat hü toch moest weten als
vakman dat eikenhout hard is en
dat hij toch zo maar niet iemand
daarmede op zijn vingers kan gaan
staan beuken, wist hij weinig te
zeggen„Ja mar rechter, wat
zudde geej doen aster beej ow ien-
sluipers binnekwame
„In ieder geval ze niet met een
stuk eikenhout te lijf gaanwas
het antwoord. Ja hij had er wel spijt
van toen hij later dat joch met zijn
hand in het gips voorbij hr.d zien
komen. Hij had hem ook willen op
zoeken, maar mocht er met in van
de vader, die hem notabene verv/eet
dat hij zijn tabak dan ook maar niet
zo voor het grijpen moest zetten
Die rekeningen van de masseur en
zo, die had hij al betaald en of de
rechter niet wat clement kon wezen,
want in feite was de grootste schul
dige de gapper. „Had die met zijn
fikke van m'n tabak afgebleven, was
ik met de fikke van hem afgeble
venzo stelde de verdachte.
En die filosofie kon de rechter
zelfs voor een gedeelte volgen. Het
werden uiteindelijk 50,Een ding
is zeker dat hoe snel de tabakzak
van onze timmerman in de toekomst
ook leeg zal raken, het eikenhout
laat hy eikenhout
Nog nooit was er zo'n geweldige kollektie
Philips Hi-Fi en Stereo apparatuur als nu. Met
medewerking van Philips Nederland N.V. hou
den wij een unieke demonstratie waarbij U
alle apparatuur kunt vergelijken en U kunt
horen hoe fantastisch échte Hi-Fi kan klinken.
Kom kijken bij Tummers en wij tonen U de
vele mogelijkheden van combinaties en op
bouw met Philips Hi-Fi Stereo.
RADIO - T.V. - WASAUTO
MATEN - CENTRlftJCES EN
ALLE ANDERE ELECTR1SCHE
HUISHOUDELIJKE APPARA
TEN
ROERMOND: LAURENTIUS-
PLEIN 9 TEL. 5351 - HELDEN-
PANNINCEN: MARKT39 TEL
1300-VENRAY: LANGSTR.1
TELEFOON 3030
Onderstaand artikel was bedoeld voor opname in de
Vastelaovendkrant „De Piëlhaas". Er was echter plaats
gebrek Wij vonden het te leuk om het onze lezers te
onthouden, reden waarom wij het ongewijzigd in ons
blad opnemen.
Venray kent zijn „import". En dat is een belang
rijke groep, die ook zijn steentje heeft bijgedra
gen tot de 25.000, die allen tesamen de Venray-
se gemeenschap vormen. Een gemeenschap, die
nu carnaval ofwel vastelaovend gaat vieren. Hier
stoten we meteen op de grote problemen - want
in deze tijd is alles „probleem" - van deze men
sen. Dat is het Venrayse taaltje.
„Och meneer, laat die krant maar, want ik kan
er geen zinnig woord van maken.is een uit
roep, die we dikwijls te horen krijgen van deze
groep menens, die kennelijk moeite hebben met
onze taal, ons dialect.
Op zich niet zo heel erg, maar het kan met name
met vastelaovend, een van de hoogtijdagen van
ons dialect, wel eens rem vormen om ook mee
te doen aan de verschillende festiviteiten. Daar
om hebben we in deze krant de laatste jaren het
officiële programma dan ook altijd in het offi
cieel Nederlands afgedrukt, zodat ze tenminste
wisten hoe laat iets begon.Wanneer het ein
digde merkten ze dan vanzelf wel. Maar velen
van hen hebben ook moeite met vastelaovend-
zelf. Ze snappen niet veel van dat feest, van die
drie dwaze dagen, aan de vooravond van een
vasten, die er niet meer is, tenminste niet in de
zin van vroeger, toen de „kaoje" verboden wer
den en de vis hoogtij vierde. Ze snappen niets
van dat carne-vale, dat afscheid van het vlees,
reden waarom men zijn vrouw en anderen nog
eens extra kuste met die dagen.Voor hen is
misschien het volgende verhelderend. En daar
om is dit stuk speciaal, in wat men noemt hoog-
Nederlands geschreven.
We gaan niet vechten om de betekenis van het
woord carnaval of vastenavond - want de Oud
heidkundige kring hier heeft ontdekt dat die he
le vastenavond, dat hele carnaval in feite niets
met de vasten te maken heeft.
Zoals U weten moet bestond hier in onze dier
bare gemeente reeds 100.000 jaren voor Chris
tus (neem even Uw petje af voor die stokoude
Venrayer) menselijk leven. Een geschiedenis om
van te rillen.... En lang voor het christendom
hier was, en dus lang voordat een vasten inge
voerd werd, werd al drie dagen gefeest.
We kunnen onze Oudheidkundige Kring niet
dankbaar genoeg zijn, dat zij na langdurige on
derzoekingen en met behulp van allerlei profes
soren, instituten, instellingen, musea, archieven
e.d. in staat zijn geweest de ware geschiedenis
van vastenavond te ontdekken. Een wetenschap
pelijk werk, dat ongeëvenaard is.
Wat blijkt nu.
Het is U uit de geschiedenisboeken bekend dat
ongeveer 100 jaren voor Christus de Hollanders
bij Lobith via de Rijn naar en in ons land kwa
men. Dat was in die dagen geweldig nieuws dat
via tam-tams en andere toenmalige telecommu-
nicatie-middelen als een vuurtje door Limburg
ging. De daar wonende stammen hadden nog
nooit Hollanders gezien, reden waarom ze in
grote getale naar Lobith trokken. Dit nieuws
prikkelde immers hun leergierigheid, een eigen
schap, die in Limburg altijd behouden is geble
ven, reden waarom men thans alles in het werk
stelt om naast de narren-universiteit, die al jaren
in Maastricht is, ook een gewone universiteit te
krijgen.
Men heeft ontdekt dat in die jaren de Limbur
gers naar Lobith zijn getrokken, hoe zij daar aan
de Rijnoever aankwamen, zich in het aldaar aan
wezige struikgewas verborgen en „vol ontzet
ting" neerblikten, op wat zich daar op de Rijn
afspeelde voor hun verschrikte ogen. Daar zagen
ze namelijk de ene bende na de andere de Rijn
afzakken. Niets om het lijf, in uitgeholde boom
stammen, maar met veel herrie en kabaal toen al.
En dat bleef maar doorgaan. De ene bende na
de andere zakte maar steeds die Rijn af.
En toen de laatste afgezakt was, zijn de Limbur
gers uit het struikgewas tevoorschijn gekomen,
hebben hun broeken hoog opgetrokken en hun
broekspijpen en hun Goden op blote knieën be
dankt, dat dit „zootje" aan hun voorbij gegaan
was.... Mogen we daarop dadelijk terug
komen.
Laten we nog even die blote Hollanders volgen,
die steeds verder zijn afgezakt. Hier en daar zijn
er wel uitgestapt, maar het grootste gedeelte
zakte door tot een splitsing in een noordelijke
en een zuidelijke tak. De zuidelijke tak ging naar
Zuid-Holland, de noordelijke naar Noord-Hol
land. Uit deze ankerplaatsen, zo heeft de Oud
heidkundige Kring ontdekt, zijn later de haven
steden Rotterdam en Amsterdam ontstaan. De
genen, die aan het roer gezeten hadden, hebben
dit roer uit de uitgeholde boomstammen gepikt
en zijn vanuit deze beide ankerplaatsen, met het
roer over hun schouder, naar een nieuwe vesti
gingsplaats getogen (het tegenwoordige Den
Haag) hebben dat roer steeds vastgehouden en
nooit meer afgestaan.
Dat de historie, zelfs van eeuwen her, mede het
doen en laten van nu bepaalt, wordt ook hier
weer bevestigd Als men in Holland in deze
tijd op visite komt en men heeft de voorgeschre
ven koppen thee genoten, dan komt steeds het
moment, waarop de Hollander met een wilde
blik boven zijn theewater, zegt: „Zullen we nog
een afzakkertje.U voelt hier de oude Rijn
weer naar boven komen. Trouwens er is zelfs een
firma in Holland, die daar eerlijk voor uit komt
en dit afzakkertje dan ook „Rijnbende" noemt.
Proeft U de geschiedenis? Santjes dan.
Maar nu terug naar de hun Goden dankende
Limburgers.
Nadat ze toen al het geestelijke hadden laten
prevaleren boven het materiële, hebben ze na
dat dankgebed de terugweg aanvaard. Een te
rugweg door het wijde Limburgse land, dansend
en zingend, dat dit alles aan hen voorbij gegaan
was. En thuis gekomen bij hun haardsteden heb
ben ze moeten vertellen. En is er feest gevierd,
drie dagen lang
En ook hier heeft de historie zich herhaald, want
ieder jaar opnieuw sinds die gedenkwaardige
dag van voor honderd jaren voor Christus houdt
de Limburger die drie dagen in ere, danst en
zingt hij en zij, viert feest, omdat „dat" toen aan
hen gelukkig is voorbijgegaan.... En aan Lo
bith herinnert - o, die historie - ons woordje
„buut". Naar de „buut" gaan, zo heeft profes
sor Modderman uitdrukkelijk bewezen, komt fei
telijk van naar Lobith" gaan. In de loop der ja
ren is deze vrij onbekende plaatsnaam hier ver
basterd
Uit het bovenstaande is duidelijk waarom men
in Limburg wel en in Holland dat feest, dat later
in christelijker tijden o.m. door Willibrordus e.d.
in deze streken aan de vooravond van de vasten
gekoppeld werd (christianisering heette dat), niet
Jeugdprins Frans van de Venrayse Hazekeutels
verzocht ons mede te leden dat hij op carnavals
zondag a.s. niet zal recipiëren in San Damiano,
zoals in het programma in „De Piëlhaas" staat
vermeld, doch in de bovenzaal van de Schouw
burg, ingang Jan Hensenstraat en wel vanaf
4.11 uur n.m.
gevierd wordt en waarom het voor de Hollander
zo moeilijk is om mee te doen. Hij vindt zijn af
zakkertje nog altijd veel fijner.
Maar, laat dat ook de les zijn uit deze geschiede
nis, als men de oorzaak weet, dan is men te ge
nezen. Te genezen, door drie dagen gewoon
Venrayer te zijn en lekker mee te doen. Het af
zakkertje het afzakkertje te laten en de Rijn de
Rijn.... We leven hier nu eenmaal tussen Peel
en Maas, waar het bier al voor Christus gebrou
wen werd. Santjes dan.