Creations 1968
Toenemende
belangstelling voor films
Camps
Postduiven
en hun liefhebbers
ROYAL
ALBERT
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
VERLOVINGS
RINGEN
Venray
in het weekend
VRIJDAG 6 SEPTEMBER 1968 No. 36
NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 2727 GIRO 1050652
PRIJS PER KWARTAAL
(buiten Venroy 2.25)
De werkgroep Filmvorming Ven-
ray is een van die groepen, die zon
der veel ophef niet alleen gestaag
door blijft werken, maar dat werken
ook beloond ziet met succes. Want
succesvol kan men het afgelopen sei
zoen beslist beschouwen, toen deze
groep, in samenwerking met de di
rectie van het Luxor Theater een
drietal fimseries heeft georgani-
seerd, waarvan de A serie bestemd
was voor de jeugd van 12 tot 16 ja
ren, de B serie voor de jongeren van
16 tot 18 jaren en de C-serie voor
de ouderen dan 18 jaren.
In totaal werden voor deze series
1800 abonnementen verkocht. Voor
de A serie 1200, voor de B serie 450
en voor de C serie 150.
Het aantal abonnementen stijgt
ieder jaar. Verkocht men het eer
ste jaar er 500, nu in het vijfde jaar
heeft men de 1800 overschreden.
Voor de films werden wederom
speciale inleidingen opgesteld en aan
de abonné's verstrekt. In enkele ge
vallen werd ook een korte monde
linge inleiding gegeven voor de film
vertoning in de bioskoop.
Van de gelegenheid tot discussie
na de film werd weinig gebruik ge
maakt, hoewel later uit een gehou
den enquête bleek, dat sommigen dit
jammer vonden.
De vertoonde filmprogramma's
waren:
Serie A: 12 tot 16 jaar.
1. Het grootste verhaal aller tijden,
regie: G. Stevens.
2. Stem in de mist, regie D. Miller.
3. Viva Maria, regie L. Malle.
4. De helden van Telemark, regie
A. Mann.
5. De grote ontsnapping, regie J.
Sturges.
Serie B: 16 tot jaar.
1. Fahrenheit 451, regie Fr. Truf-
fant.
2. Oni Baba, regie K. Shindo.
3. Viva Maria, regie L. Malle.
4. Hamlet, regie G. Kozintsef.
5. Africa Addio, regie G. Jacopetti.
6. Un homme et une femme, regie
Cl Lelouche
Serie C: volwassenen
1. Fahrenheit 451, regie Fr. Truf-
fant.
2. Oni Baba, regie K. Shindo.
3. Hamlet, regie G. Kozintsef.
4. Morgen, a suitable case for treat
ment, regie K. Reisz.
5. Africa Addio, regie G. Jacopetti.
6. Un homme et une femme, regie
CI. Lelouch.
Over de programma's B en C werd
na afloop een enquête ingesteld.
Hieruit kon de volgende waarde
ringsvolgorde van de vertoonde
films worden opgesteld.
1. Oni Baba BC
2. Homme et une femme BC
3. Great escape B
4. Viva Maria BC
5. Hamlet BC
Stijlvol klassiek of fonkelend
van enthousiasme. Grote keu
ze en gezellig kiezen. Fraaie
gravering is bij de kosten in
begrepen.
Prijzen vanaf f 120.- p.p.
JUWELIER HORLOG
GROTESTRAAT 16 - VENRAY
TELEFOON 04780-1261
6. Morgan C
7. Africa Addio BC
8. Fahrenheit 451 BC
Het steeds stijgende aantal leden
heeft de Werkgroep alle reden ge
geven om volgend jaar wederom 'n
drietal programma's samen te stel
len, die een gevarieerde keuze geven
van het beste, wat door de filmpro
ducenten op de wereldmarkt wordt
aangeboden.
Bovendien zal aan instellingen en
vrije groepen, die intensievere film
beleving wensen, middels bespre
king en discussie, de gelegenheid
daartoe worden geboden middels be
sloten voorstellingen.
OOK VOOR
CïESCH EN KEN
ENGELS PORSELEIN
ZONDER UITKIJKEN PORTIER
GEOPEND
Op 26 augustus opende, zonder
voldoende uit te kijken de bestuur
der P. uit Ysselsteyn zijn portier. De
69-jarige wielrijdster, de wed. S.
botste tegen dat portier op en kwam
te vallen. Door de bestuurder werd
zij op advies van een arts naar het
ziekenhuis vervoerd. Zij bleek een
heupfractuur te hebben opgelopen.
Eerst op 30_aug. werd van dit onge
val aangifte gedaan.
H-JARIGEN WEGGELOPEN
In de Gasstraat vroegen twee elf
jarige knapen de weg naar het sta
tion. De persoon waaraan dit ge
vraagd werd vond dit ongewoon en
waarschuwde de rijkspolitie, die de
jongens aanhield. Het bleken te zijn
A. v. H. en J. v. L. afkomstig uit
Den Haag, maar verblijvend in een
jeugdkamp te Overloon. Door de
rijkspolitie werden zij afgeleverd
aan de leiding van dit jeugdkamp.
FIETSER AANGEREDEN
Op de Stationsweg geraakte de
personenauto bestuurd door J. R. uit
de Grotestraat te Venray in een slip,
belandde tegen een links van de weg
staande lichtmast, die gedeeltelijk
sneuvelde en schepte daarna de te
gemoetkomende fietser Th. uit Ven
ray. Deze moest naar het ziekenhuis
worden vervoerd.
BLIKSCHADE
Op de kruising Leunseweg-Deur-
neseweg werd de personenauto be
stuurd door D. v. D. uit Amstelveen
door een andere personenauto van
de weg geduwd. De laatste bestuur
der zag kans zonder zijn identiteit
bekend te maken door te rijden.
Het opgenomen kentekenbewijs was
afgegeven aan een vroegere eigenaar
die de wagen maanden geleden al
verkocht had en ook deze nieuwe
eigenaar had hem eveneens weer
verkocht. Toch zal de rijkspolitie
achter de ware identiteit van deze
wegpiraat komen. De schade bleek
beperkt te zijn.
DAAR KWAM EEN BRIEF UIT VERREN LANDE
Nauwelijks zijn onder het bestuur van generaal De Gaulle de
journalisten van radio en tv. voor een luttele zes weken in sta
king gegaan, of de oudste en snelste bode der mensheid verschijnt
weer op het toneel: de postduif! En hoe! In de ring om haar
fragiele pootje schuift men nu niet meer, zoals onze benauwde
voorvaderen in de door Spanjolen belegerde vesten, briefpapier,
maar microfilms. Aldus kan een postduif per vlucht gemakkelijk
de inhoud van een Statenbijbel of 100 dagbladafleveringen vervoe
ren. Veel vlugger trouwens dan tante Pos doet, daar zij onmid
dellijk van huis tot huis bestelt. Er is by deze opgetogen verha
len maar één bezwaar: in de 5.000 jaar dat wij nu duiven houden
zijn wü nooit verder gekomen dan de Egyptcnaren. Dat wil zeg
gen dat u een duif op 1200 km van uw huis kunt loslaten (met of
zonder liefdesbrief en microfilm) en dat er, ijs en weder dienen
de, een redelijke kans is dat het dier uw huis terug vindt en u de
brief. Maar wat beslist onmogelijk is: een duif ergens heen te
sturen en iets laten ophalen om ze daarna thus te ontvangen.
HET SPROOKJE STORT INEEN
U ziet het: de postduif doet in we
zen hetzelfde als de boemerang
en dan nog alleen wanneer zij tij
dens de terugtocht niet getroffen
wordt door noodweer, oververmoeid
heid, liefdesperikelen, natuurlijke
vijanden of een schot hagel, hetgeen
voorkomt. Vandaar dat de Franse
verhalen over de rol van de postduif
tijdens het rumoerige voorjaar van
1968 voor 99 procent uit de duim
gezogen zijn. Dat ene procent waar
heid berust dan hierop, dat er mis
schien ergens een journalist in de
buurt van een duivenmelker woon
de en via deze man en diens duiven
zich berichten liet toezenden vanuit
een tevoren afgesproken plaats.
Want daar moest dan de duif heen
gebracht en losgelaten worden, wat
een vermoeiende bezigheid is.
De postduif speelde dus alleen 'n
rol, wanneer iemand mèt haar uit
een belegerde veste wist te ontsnap
pen en kort daarop aan de beleger
den een boodschap moest doen toe
komen. Voor militaire gebruik was
dat soms belangrijk; het commer
ciële gebruik heeft nooit veel te be
tekenen gehad, ook al zouden de
Rothschilds er rijk door geworden
zijn.
HERKOMST
Waar komt de duif vandaan? Er
is een grote, wilde duif, die men
houtduif, rotsduif, veldduif, kool
duif, bosduif enz. noemt en die over
de hele Oude Wereld vanouds ver
breid is. Vanouds, want fossielen
van duiven zijn zeldzaam. Daarvoor
zijn de beentjes te fijn en te vergan
kelijk. Deze wilde duif is in allerlei
rassen bekend en ze is op vele plaat
sen door de mens getemd. Door
teeltkeus zijn enkele duizenden
nieuwe gekweekte rassen ontstaan.
De oudste afbeelding van een ge
temde duif stamt uit Egypte en is
gevonden in een graf uit de vijfde
dynastie, d.i. rond 3.000 jaar vóór
Chr. Het zachtaardige dier stond al
vroeg in een reuk van heiligheid en
kuisheid, misschien mede omdat dui-
EERLIJKE DUITSER
Bij de rijkspolitie te Venray werd
door de Duitser Frans Donsdorf uit
Roer Did. aangifte gedaan van het
vinden van een beurs met ruim
240,Bij de rijkspolitie was nog
geen aangifte gedaan van verlies
van deze beurs.
Maar ook kwam een melding bin
nen van A. uit Oostrum dat deze 'n
beurs met een kleiner bedrag had
gevonden. Het blijkt dat er nog wel
degelijk eerlijke mensen zijn.
VENLONAREN BEKENDEN
REEKS DIEFSTALLEN
De recherche te Helmond hield
drie 15-jarige Venlonaren aan, die
zich te Helmond aan diefstal heb
ben schuldig gemaakt. De knapen
bekenden op 26 augustus in verschil
lende Venrayse zaken diverse goede
ren te hebben ontvree.md. Nagegaan
wordt in welke zaken, want van de
ze diefstallen was nog geen aangifte
gedaan. De knapen zijn in voorlopig
arrest gehouden voor nader onder
zoek.
WIELRENNER VERBLIND
Woensdagavond omstreeks kwart
over negen is de 17-jarige amateur-
wielrenner H. R. uit Meerlo op de
KI. Oirloseweg te Castenray met zijn
renfiets komen te vallen. Hij be
kwam diverse verwondingen o.a.
zware hersenschudding en moest per
ambulance naar het ziekenhuis wor
den vervoerd. Uit schaarse gegevens
blijkt dat de wielrenner door een
tegemoetkomende auto is verblind.
Naar deze onsportieve automobilist
stelt de rijkspolitie een onderzoek
in.
ven in paren leven: één doffer leeft
met één duif. Niet alleen dat de po
lygamie van vele vogels (kippen, fa
zanten, patrijzen enz.) hun vreemd
is: ook de echtelijke trouw is groot,
feitelijk onverbrekelijk tot aan de
dood. In bijna alle Aziatische landen
was de duif dus heilig.
Ook in de bijbel wordt de duif
veelvuldig genoemd en geprezen en
zij was een geliefkoosd offerdier bij
de armen. Ook aan Venus en Astar
te werden duivenoffers gebracht. Bij
vele tempels, o.a. die voor Eryx op
Sicilië, werden grote aantallen offer
duiven geteeld en verkocht. In vele
streken waren de dieren onschend
baar, totdat bij door run aantal een
plaag voor de landbouwers werden.
En zo is het in feite nóg, op de Dam,
op de Plaza da Cataluna in Barce
lona, op de Sint Pieter in Rome en
ga zo maar door.
Bij deze verering heeft stellig
meegespeeld, dat de duif wat te klein
is om gegeten te worden, of liever;
de vele fijne botjes maken dat tot
een twijfelachtig genoegen. Pas in
de laatste 25 jaar zijn er in de Ver
enigde Staten fokkerijen gekomen
die diepvriesduivebouten in de han
del brengen. In Amerika is dat een
delicatesse geworden. In West-Euro
pa eet men weinig duiven, in Italië
en Spanje wat meer.
DE DUIVEPOST
Het staat niet vast wie het eerst
de duif als postbode heeft gebruikt.
China heeft oude papieren, maar
Griekenland ook. Bij de Oudgriekse
kampspelen gaven veraf wonende
liefhebbers hun slaven of vrienden
een paar postduiven mee om zich de
uitslag van de wedstrijden snel te
laten berichten.
Hetis echter wel bekend wie de
eerste officiële postduivendienst in
stelde. Dat was een kalief van Bag
dad uit de 12e eeuw. De organisatie
was vrijwel gelijk a.n de Perzische
en Romeinse postpaardenstelsels: op
een bepaald traject zette men dui-
venstations uit, op zo'n 150 km van
elkaar. Men zorgde ervoor, dat da
gelijks duiven van A naar B werden
gebracht, van B naar C, van C naar
D enz. tot aan het eindpunt. Via het
terugvliegen der duiven kon men nu
in enkele dagen een briefje over
vele honderden km. afstand vervoe
renals de duiven het niet zat
werden, zich lieten vangen enz.
In de 18e eeuw ontstonden er ook
uitgebreide smokkeldiensten per
duif. Dat was bijv. het geval tussen
Frankrijk en Engeland. Franse edel
lieden die aan zagen komen dat via
de Franse revolutie van hun have en
goed niet veel zou overblijven, lie
ten postduiven van vrienden uit En
geland aanrukken. Via deze diertjes
werden kostbare edelstenen het land
uitgesmokkeld, hoewel aan de kust
spoedig ijverig op duiven gejaagd
werd en er een invoerverbod kwam.
In de 19e eeuw maakten vele dag
bladen en regeringsdiensten gebruik
van de postduif. Wel had men aller
lei optische telegraafstelsels, b.v. via
bollen en manden aan de kerkto
rens, maar bij mist en regen had
men daar niets aan. Pas toen de
draadloze telegrafie haar intrede
deed, eindigde het echte postduiven
tijdperk en werd het een sport om
duiven grote afstanden te laten af
leggen.
OORLOGEN
Tijdens het beleg van Parijs in
1870 en '71 heeft de postduif een rol
gespeeld en ook de zeepostduiven-
dienst was in die tijd bekend. Men
nam dan postduiven mee de zee op
om na een dag varens alsnog brief
jes naar de wal te kunnen zenden.
Keizer Wilhelm I was een groot be
wonderaar van de postduif en hij
had in Keulen een station met 600
duiven, dat steeds in verbinding met
Berlijn stond. De te vliegen trajec
ten bedroegen maximaal 160 km.
Maar wat Wilhelm verwachtte, ge
beurde niet. Hij dacht dat in de
eerste wereldoorlog de postduif we
derom een rol zou spelen. Een spion
of legertros kon immers snel opruk
ken (met duiven) en dan veel vlug
ger berichten zenden dan wanneer
men eerst een telegraafdraad moest
spannen.
Wilhelm vergiste zich. De duif
vliegt immers slechts terug naar
haar vaste standplaats, zodat een
oprukkend leger er niets aan heeft.
Duiven kunnen neergeschoten wor
den, zoek raken, briefjes verliezen
enz. Het risico bleek te groot te zijn.
Ook Italië, Frankrijk en zelfs Ne
derland hebben tot aan de eerste
wcrldoorlog hun militaire postdui-
vendiensten gehad. Ze zijn allemaal
op mislukkingen uitgelopen en heb
ben nooit iets te betekenen gehad.
Zegt dat, nooit tegen een echte
duivenmelker, want de sprookjes op
dit gebied zijn taai. Zelfs zó taai dat
nog in de laatste wereldoorlog in
alle landen maatregelen tegen de
duivenhouders genomen werden. Een
veelal overbodige maatregel. Het
bewijs kunt u hierin vinden, dat
zelfs onze Engelandvaarders nooit
iets met postduiven hebben kunnen
doen. Men wist immers nooit zeker
of men binnen korte tijd ter plaatse
was en dat de duif terecht zou ko-
HET GEHEIM
Waar oriënteert de duif zich op,
tijdens haar vlucht terug naar huis?
Dit is een groot raadsel. Stellig
maakt de duif, alvorens terug te
vluchten, enkele roosvormige oriën
tatietochtjes. Stellig heeft zij óók een
ingeboren oriëntatiegevoel, een soort
motorisch geheugen waardoor zij
weet welke kant zij opgevoerd Is.
Ook is bekend dat de stand van de
zon en radiogolven invloed hebben.
Het is een heel complex van facto
ren, hetzelfde dat wij ook bij de
trekvogels aantreffen.
De duif heeft nog méér raadsels.
Wist u dat er niet één taalgeleerde
is, die ons woord duif, duve, doevc
of de verwant woorden (die Taube)
kan verklaren? Er zijn enkele gissin
gen, maar die zien er ongeloofwaar
dig uit. Het geluid van de duif (roe
koe) is wél verklaard, maar dan op
zijn boerenfluitjes.
Zoals men weet bouwen alle dui
ven zeer slordige nesten, ook de wil
de duiven. Zij kunnen niet beter.
Dat verdroot de ekster en hij besloot
de duif eens goed te leren hoe zij
een nest moest bouwen. Als belo
ning vroeg de ekster een koe en dat
werd toegezegd. Maar terwijl de ek
ster bezig was met voordoen, was
het duivepaar al weer aan het vrijen
en lette niet op. Boos vloog de ek
ster op. Daarom roepen alle duiven,
vooral als zij liefdesperikelen heb
ben, nog steeds om de roe (oude
naam voor ekster) en de koe. Zon
der resultaat overigens. Als een man
in zo'n geval zijn beminde zijn duif
je noemt, ziet men vaak betere re
sultaten.
„Jullie maken me niks" snauwde
de oude juffrouw in de paarse bloe-
metjesstof die elke mode-ontwerper
tot zijn gebeente getart zou hebben.
„Jullie? Wie is jullie?" stoof de of
ficier van justitie op.
„O, nou, gijlieden dan, is het zo
goed? Maar jullie gijlieden maken
me echt niks, want ik heb me pre
cies gehouwe aan de wet, hoor."
„Ik zou maar niet zo'n poeha ma
ken", zei de politierechter. „U staat
hier juist omdat wij u wèl iets
kunnen maken. U hebt de wet ont
doken."
„O ja? Met die grond is alles in
orde hoor. Ik heb me precies gehou
we aan de maximumprijs. De kwi
tantie en het contract heb ik laten
zien."
„Maar u hebt er een partij afval
bij geleverd die geen cent waard
was voor de schandalige prijs van
vijftienhonderd gulden.'
„Afval? Hoe durven jullie, eh gij
lieden m'n mooie ameublement af
val noemen!" En tot de andere ver
dachte in deze zaak: „Vent, zeg ook
's wat. Als je je niet verdedigt, stop
pen ze ons zo nog onschuldig in de
kast." Maar de tweede en minder
opvallende figuur in deze economi
sche affaire hield wijselijk zijn
mond gesloten. Hem was nog niets
gevraagd en de loop van de recht
spraak zou leren, dat hij de verstan
digste was van hen beiden.
,,'t Was een partijtje oude stoelen
en een uitelkaar gevallen kast" las
de heer in toga voor uit het dossier.
„En is een antiek ameublement
geen cent waard, soms? Toen gij nog
op de kinderstoel zat (en ze wees op
de rechter) boden ze m'n grootvader
al kapitalen voor dat prachtstel, en
toen gij nog in uw broek deed (nu
wees ze op de officier) erfde ik al
dat antiek. M'n hele leven lang ben
ik er zuinig op geweest. En nou ik
voor m'n ouwe dag wat geld nodig
heb, zou ik geen antieke erfstukken
mogen verkopen? Ga nou gauw!"
Het bleek, dat de bejaarde vrij
ster echter een heel ander deel uit
de erfenis had willen versjacheren.
Een lapje grond, dat ze zelf niet kon
bewerken, deed ze als bouwterrein
van de hand aan de tweede gedaag
de, die het hier allemaal zwijgend
nog eens stond aan te horen. Omdat
ze die man overvroeg, kwam de
overheid er tussen. De grondkamer
kwam het perceel grond bekijken
en schatte het op 450,Hoger
prijs mocht ze niet bedingen. Maar
de man die er een huisje wilde bou
wen, wilde er wel meer voor beta
len. Toen tekende zij een afzonder
lijke kwitantie en daar schreef zij
met grote hanepoten op: salontafel,
salonstoelen, kussens en étagère, sa
men vijftienhonderd gulden, zegge
1500,Zo kreeg ze toch nagenoeg
de tweeduizend pietemannen die ze
had willen hebben voor de transac
tie.
Ondanks haar 76 herfsten sprong
de vinnige verdachte bijna van woe
de over het hekje, toen ze hoorde
dat de officier haar toch schuldig
oordeelde. De oude, in elkaar ge
zakte stoelen waren namelijk nooit
door de koper opgehaald. Het was
daardoor duidelijk, dat het niet ging
om dat oude hout. Vijftienhonderd
gulden boete eiste hij van beiden,
zodat de gehele winst naar de schat
kist zou afvloeien. Ieder zou dan
750,moeten afschuiven.
De zwijgzame koper op het tweede
plan stond handenwringend aan te
horen, hoe haar „onfeilbare" mis
daad voor hen beiden uitpakte. Maar
ook hij kreeg volgens de regels van
het recht gelegenheid voor zijn laat
ste woord. „Beste meneren", sprak
hij bewogen, „ik heb al vijftienhon
derd pop teveel moeten betalen, als
u daar nou nog eens zevenhonderd-
vijftig gulden bijdoet, dan is dat
bouwterrein tweeëntwintighonderd
gulden te duur. Dat mag dan hele
maal niet van de grondkamer."
De rechter sprak tot slot het ver
lossende woord: de verkoopster
heeft de prijs bepaald en niet de ko
per. De koper kan alleen worden
veroordeeld, indien hem opzettelijk
medewerken ten laste wordt gelegd
en dat is niet gebeurd." En hij ver
oordeelde de juffrouw tot 1500,
boete en sprak de bouwer vrij.
„Watblief?" vroeg hij, omdat hij
er geen snars van begreep.
„Vrijspraak" zei de politierechter,
„maar u verdiende wel straf."
„Asjeblief" klonk het terug. En tot
de ineengezegen paarse bloemetjes:
„Zie je nou wel, dat je hier niet zo
veel moet smoezen?"
Dinsdag j.l. organiseerde fa. van
Opbergen alhier twee modeshows in
de schouwburg. Dit in samenwerking
met Burda-Moden, Ridinit en Dlden
Loft. Beide shows waren goed be
zocht en dat is feitelijk niet verwon
derlijk, de dames-mode verandert
nogal snel en het zelf-maken geniet
de laatste jaren een steeds grotere
populariteit
Beslist hebben deze modeshows
menige vrouw van goede smaak
nieuwe ideeën voor haar najaars
garderobe aan de hand gedaan. Er
werd dan ook een grote variatie ja
ponnen, deux-pièces en ensembles
door 5 charmante mannequins aan 't
publiek getoond. Ook de avondkle
ding werd niet vergeten. Deze was
eveneens zeer gevarieerd.
Als slotstuk van de avond toonde
mannequin Look een bruidsjapon.
Aangezien praktisch alle getoonde
modellen op knippatroon verkrijg
baar zijn mogen we verwachten dat
vele dames spoedig naald en draad
ter hand zullen nemen.