woningbeleid
iph
Dordrecht
fornuis nu ook
met keuken-
verwarming
Toekomstig
Wat wordt er in
Brussel uitgebroed
Cirkus Mökl was piima
Verwen
met goud
ÏÏ&SnSSa*?postb^,"'o'li'oS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ATrSl
WMk
fjttnips
Yoorlichiingsdagen
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1968 No. 7NEGEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
m. nu w i»—bh—grmviwcaj
Terwijl in 1967 in Nederland een record aantal huizen is ge
bouwd, heeft Venray in het afgelopen jaar de achterstand groter
zien worden. Er kwamen in 1967 slechts 152 woningen klaar, heel
wat minder dan de jaren daarvoorDat was mede de oorzaak
dat het getal woningzoekenden hoger steeg dan ooit en het record
aantal van bijna 600 bereikte. Alles zal nu op haren en snaren
gezet worden om in 1968 ook wat Venray betreft de rollen om te
draaien veel woningen te bouwen en het aantal woningzoekenden
te doen dalen.
We kunnen slechts hopen dat het
niet bij voornemens zal blijven, want
behalve het groot aantal woning
zoekenden is het aantal werkloze
bouwvakkers in deze contreien ook
niet gering. Van de andere kant is
de toewijding van woningwetwonin
gen aan de provincie, die ze op haar
beurt weer over alle Limburgse ge
meenten moet verdelen, vrij klein
en zal het de vraag zijn of we alle
plannen als bijv. voor Veltum in dat
opzicht wel kunnen verwezenlijken.
Afwachten en uitkijken is voorlopig
het parool.
Een gelukkig voorteken mag mis
schien gezien worden in het feit, dat
er wel schot komt in de particuliere
bouw, al dan niet via bemiddeling
van een makelaar.
EEN RUIMERE HUIZENMARKT
is in Venray, ook weer in tegenstel
ling tot vele andere plaatsen, niet
aanwezig. Het bestand aan oude
huizen was reeds vrij klein, omdat
de oorlog nu eenmaal ook hieronder
behoorlijke opruiming heeft gehou
den. Daarnaast zijn nogal enkele
van deze woningen ten slachtoffer
gevallen aan nieuwe uitbreidings
plannen, zoals we nog onlangs in
Veltum hebben gezien, waar rigo-
reus de bulldozer tegen verschillen
de oudere huizen werd ingezet.
De gepleegde woningbouw in kom
en kerkdorpen heeft ternauwernood
de groei bij kunnen houden. Een
groei die groter werd naarmate Ven
ray industrialiseerde in behalve
voor de natuurlijke groei van 'eigen'
bevolking ook woonruimte moest
bieden voor wie van buiten naar
Venray kwam.
Dit alles dcet de vraag rijzen of
liberalisatie van de huren in onze
gemeente enige zin had en heeft,
nu evenwicht tussen vraag en aan
bod van woonruimte nog ver in
het verschiet ligt.
HUUR-BOUW?
Een andere vraag, die zich bij het
bekijken van de woningnood in
Venray opdringt is of de particulier
er nog ooit toe zal komen om als
geldbelegging in Venray huizen te
bouwen voor de verhuur. Hun aan
tal was voor de oorlog al niet groot
en hun ervaringen zijn bepaald niet
van dien aard, dat ze tot voorbeeld
strekken voor navolgers. De ver
huurders van oudere huizen zijn ja
renlang in hun opbrengst tekort ge
daan door de bestaande huurstop.
Het rendement van het daar in ge
stoken geld was zeer laag, ook al
omdat de onderhoudskosten van de
ze panden dikwijls zeer hoog was.
Zij zijn meestal gebouwd in een
tijd waarin men van een of meer
houten lijsten en een fraai ornament
niet schrok omdat het vervangen en
schilderen daarvan niet veel kostte.
Aan electriciteitsvoorziening, sani
tair en loodgieters werk worden he
den ten dage geheel andere eisen
gesteld dan bijvoorbeeld dertig jaar
geleden. Vernieuwing, reparatie en
schilderwerk vergen nu echter grote
sommen, die voor nieuwbouw niet
gelden. De huurstop is nu opgehe
ven maar of het rendement daarme
de omhoog gaat moet men maar af
wachten.
De werkelijkheid leert nu dat huur
ders met eenzelfde loongenot geheel
verschillende huurprijzen betalen.
De ene in een w.w. woning betaalt
soms het dubbele van de andere, die
in een particuliere woning woont.
Het blijkt dat deze beide huurders
de betaalde prijs kunnen betalen
want zij blijven allerbei wonen. Bei
den oefenen kritiek uit op de rege
ring en de huiseigenaar omdat zij
te veel zouden betalen. Uiteraard
hebben zij niet dikwijls gelijk. Ze
ker niet degene, die een „oude"
huur betaalt.
Daarom is het besluit van minis
ter Schut om jaarlijks de huren van
woningen voor een stijging van vier
procent vrij te laten, ernstig te la
ken. De minister verscherpt een con
flictsituatie tussen eigenaren en
huurders om enkele procenten huur.
En dit conflict zou elk jaar terug
moeten komen met de huuradvies
commissies als arbiters. Een beroep
op deze commissie kost enkele gul
dens en wat verhindert de huurders
om door een vloed van allerlei juiste
of vermeende kleinigheden deze
commissies in te schakelen.
DOORLOPEND PROCES
De spanning tussen huurders en
verhuurders is geen andere dan dat
huurders er voor passen meer huur
te betalen terwijl de verhuurders
streven naar hersctel van het rende
ment. De minister wil een sfeer
scheppen van onderhandelen. Die
sfeer kan er bestaan wanneer het
gaat om het betalen of niet betalen
van een respectabele verhoging, die
voorgoed een einde maakt aan de
huurprijsstop. Zo'n situatie is een
proces waard. Nu wordt men echter
voor een paar procenten een lange
weg opgedreven via huuradvies
commissie naar de kantonrechter.
Tegen de tijd dat deze uitspraak
heeft edgaan, kan men hem mis
moedig een tot ziens toeroepen want
over enkele maanden begint de el
lende opnieuw.
De vierprocentsregeling van mi
nister Schut schept dus allereerst
een administratieve chaos. Boven
dien zal het met zo'n geringe huur
verhoging nog jaren duren voordat
e enevenwichtstoestand tussen ge
vraagde en aanvaarde huur is her
steld.
HEKEL
Men gaat een bron van plagerij
schepen voor de huiseigenaren en
de huurders, die onafgebroken van
commissie naar rechter rennen en
terug. Vervolgens moet dit proces er
toe leiden dat de particulier een nog
grotere hekel krijgt aan het verhu
ren van huizen dan hij nu reeds
heeft. De particulier is immers min
der juridisch geschoold in het toe
passen van allerlei huur- en onder-
houdsbepalingen dan de institutio
nele belegger of de huizenmaat
schappij respectievelijk de woning
bouwvereniging.
Is de regering er bij deze proce
dure soms annex opuit om de par
ticulier als belegger in huizen nog
meer uit te schakelen? Wij zouden
dit ten zeerste betreuren. Het is ook
niet in hetb elang van een gezonde
huizenmarkt.
Het huizenleed duurt nog voort.
Aan de zijde van huurders, die on
voldoende uitwij kingsmogelij kheden
hebben, al nemen deze toe. Aan de
zijde van eigenaren, die steeds weer
de last moeten dragen van de poli
tieke bokkesprongen van een be
windsman.
DE UITWEG
Hoeveel tijd, moeite en kosten aan
de huuradviescommissies moet wor
den besteed, valt niet te schatten.
Het lijkt echter alsof de papierwin
kel tot een der kenmerken van de
Nederlandse staatsbemoeienis moet
worden verheven.
De enige weg tot een snel herstel
van een economisch verantwoorde
huizenmarkt ligt ineen snel optrek
ken van het huurpeil tot de juiste
hoogte. Dan zullen wij ook een be
ter inzicht hebben in de bouwbe-
hoefte van de toekomst.
Die wordt nu versluierd door het
ontbreken van een juist prijzen-
beeld.
Waarom aarzelt toch de regering
telkens opnieuw om dit probleem
afdoende aan te pakken? De voor
waarden en mogelijkheden om de
huizenmarkt van dwang te bevrij
den zijn nu zichtbaar. Een meer
doortastend beleid alleen kan ruim
te scheppen.
AAN DE OEVER VAN HET
MELKMEER
Het ziet er inderdaad naar uit, dat per 1 april a.s. een gemeen-
schappelijke markt voor rundvlees en (wat belangrijker is) voor
melk en zuivel tot stand zal komen. In Brussel wordt koortsach
tig gewerkt om daarvoor op tijd maatregelen te nemen. Voor Ne
derland, dat meer dan zeven miljard kg melk per jaar produceert
is dat alles van groot belang. Voor de veehouder evenzeer, al zal
het hem er vooral om gaan, dat er een richtprijs uit de bus komt
waarvoor hij melk kan blijven produceren. Want de vee- en ge
mengde bedrijven vormen in ons land de overgrote meerderheid
van de boerderijen. Het is nu de tijd om het vuur op Brussel te
openen. Dat geschiedt dan ook. De landbouwbladen verdedigen
met klem het recht van de beer op een lonende melkprijs. De
vakbladen van handel en industrie doen dat óók, want zjj hebben
belang bij een grote melkstroom, bij de verwerking daarvan en
bjj handel in zuivel. Helaas mag de boer er maar naar raden, wat
Brussel zal uitbroeden.
KERNVRAAG BLIJFT
ONBESPROKEN
Bucolicus wijst (in Elsevier's week
blad op de verliezen die de E.E.G.
lijdt: op de boter ruim 700 miljoen
gulden en op de uitvoer van zuivel
ruim twee miljard gulden. Voor hem
is de oplossing eenvoudig: de richt
prijs van 38 cent moet maar eens
terug gebracht worden tot 28 cent.
Dan leren die boeren het wel af om
veel melk voort te brengen (wat be
slist waar is ook) en dan hoeven er
geen toeslagen meer bij. Dan ver
dwijnen èn de kaasberg èn de boter
berg (150 miljoen kg) als sneeuw
voor de zon.
Dat sluit als een bus. Maar zoals
gewoonlijk vergeet Bucolicus het een
en ander. Als hij spreekt van „ex
porttoeslagen" vermeldt hij er niet
bij, cjat die nodig zijn omdat er nu
eenmaal hoge heffingen bestaan op
voedergranen en soortgelijke artike
len. Waren die er niet, onze melk-
wereld zou met gemak concurrerend
kunnen optreden in derde landen,
waar de kostprijs van een kg.
melk dan zeker met een dubbeltje
omlaag zou gaan.
„Doe dat dan!" roepen alle Buco-
licanen in koor. „Schaf die hoge hef
fingen af!" Dat dan de EEG-machine
niet goed gefinancierd meer kan
worden is een kleinigheid. Desge
wenst zou men die machine ook
kunnen afschaffen, nietwaar? Dat
wel. De kwestie is aleen maar dat
de derde landen waarheen wij nu
zuivel, condens enz. exporteren zon
der EEG korte metten zouden ma
ken met die produkten, die voor hun
eigen produktie zo schadelijk zijn.
Met name een klein land als Neder
land, dat met 7 procent van de
melkkoeien (in de EEG) 10 pet. van
de melk voortbrengt, zou dan spoe
dig op de wereldmarkt worden af
geslacht
WIE A ZEGT
Na enkele jaren buiten de EEG
doorgebracht te hebben, zou Neder
land de gemeenschap wel weer op
zijn blote knieën binnen willen krui
pen, dan echter met een totaal ge
ruïneerde landbouw. Dat is, helaas
of gelukkig (dat mag u zelf invullen)
de waarheid. Inderdaad is het diep
treurig, dat voor onze uitstekende
zuivel geen afzet te vinden is in de
landen die ze het hardst nodig heb
ben: de honger lijdende ontwikke
lingslanden. Deze kunnen n.l. wel
eten, maar niet betalen. Wie hier
voor de oplossing weet, verdient de
Nobelprijs voor de vrede.
Treden wij via de EEG op als
economisch blok, dan hebben wij
naar buiten voordelen. De interne
nadelen moeten dan voor lief geno
men worden. Pas als men dat aan
vaardt kunnen verstandige voorstel
len gedaan worden. Die zijn er ook.
België bijv. herinnert aan het besluit
van de Raad van Ministers (van
landbouw) van 23 dec. 1963. Toen
werd in beginsel besloten tot belas
ting op margarine. Dit betekent
voor sommige landen: een hogere
belasting, want Duitsland en Frank
rijk kennen die al, in lichte mate.
Natuurlijk zou een belasting op
de margarine de concurrentenpositie
van de boter verbeteren. Hoe met
name de vakbonden, de huisvrou
wenorganisaties en het Unilevercon-
cern hierop zouden reageren is ech
ter niet twijfelachtig!
ANDERE VOORSTELLEN
De heer Mansholt heeft intussen
zijn aanval op de bedrijven met
minder dan 5 koeien voortgezet,
thans echter beter dan ir. Wellen
het deed. Mansholt zegt nu: geef
subsidies voor het afslachten van
runderen vanzulke bedrijven en sa
neer ze tegelijkertijd! Hoe dat moet
is niet duidelijk. Men kan de rund
veehouderij aan een teeltvergun
ning onderwerpen en bepalen dat
niemand minder dan vijf dieren mag
houden. Ook kan men een akkoord
opstellen, opdat niet één fabriek
melk aanneemt van bedrijven met
minder dan vijf volwassen runde
ren. Helaas zullen dan tal van klei
ne bedrijfjes hun melk leveren via
grotere of zij zullen dat dan samen
gaand oen. Ook zullen tal van kleine
bedrijven er een of twee koeien bij
kopen om aan de vijf te komen
Verder staat nu al vast, dat Duits
land en Italië deze bepaling niet
wensen.
Men overweegt op dit ogenblik
een hogere heffing op die voeder
soorten, die speciaal voor koeien in
gevoerd worden, zoals lijnmeel of
-koeken, sesam, katoenzaad, grond-
noten enz. Immers, als het kracht
voeder duurder wordt zal de melk-
produktie wel dalen en men schaadt
de varkens- en pluimveehouders
niet. Er zijn echter goedkope ver
vangingsmiddelen en met zo'n maat
regel benadeelt men sommige ont
wikkelingslanden.
Anderen richten hun aanval op
poederfabricage en menen, dat het
economischer zou zijn als de kunst-
melksoorten voor fok- en mestkal-
veren zouden verdwijnen. Dan im
mers zouden de boeren méér onder-
melk van hun fabrieken terugvor
deren. Dat klopt alweer, maar zou
met name de kalvermesterij ernstig
verstoren. Deze heeft nl. plaats op
bedrijven die soms maar heel wei
nig of in 't geheel geen melkkoeien
houden. En de uitvoer van mestkal-
veren is tekostbaar om die ooit in
gevaar te brengen.
SANERfTNG
Dat de melkproduktie moet wor
den ingedamd is duidelijk, maar de
wijze waarop dat moet geschieden
is een groot vraagteken. Op den
duur zal er wel een lagere prijs uit
de bus komen en de vraag of de
richtprijs uit de markt gehaald zal
worden gaat óók klemmen. Interes
sant is, dat sommigen opperen veel
meer specialiteiten op de markt te
brengen. Dat kunnen nieuwe kaas
soorten zijn (want onze Kernhem-
mer is nu echt niet zo'n trekpleister
gebleken) maar ook een speciale
melk. Opnieuw wordt het geluid ge
hoord: haal de melk van de zeer
goede bedrijven afzonderlijk op en
breng die als melk van hoge kwali
teit in de handel.
Technisch is dat wel mogelijk; die
bedrijven zijn bekend. In het westen
zijn het de vroegere predikaatbe-
drijven. De vraag is echter wie zich
aan dat geldelijk avontuur zal willen
wagen.
De kern van het vraagstuk ligt
natuurlijk bij de vele gronden die in
de laatste 15 jaar in gras gelegd
zijn. Wie daarvoor een bestemming
weet te vinden die méér opbrengt
dan melk heeft de sleutel van de
oplossing in zijn zak. Maar juist op
dit punt ontbreekt nog bijna ieder
gegeven. Vermoedelijk zal men in
Brussel dan ook pogen nog een tijd
je met het huidige prijzenstelsel
verder te gaan. Dat het op de lange
duur zo niet kan, is echter wel dui
delijk.
*^VVViiÉ
Een gouden armband. U
kiest uit onze kollektie uit mo
derne strakke modellen, speelse
fantasie schakels, symbolische
schakels die closed-for-ever
zijn en slavenarmbanden, niet
alleen glad maar ook sierlijk
bewerkt.
Prijzen vanaf f 90.
JUWtltf* MOMlOGta
GROTESTRAAT 16 - VENRAY
TELEFOON 04780-1261
2l en 22 februari van 2-5i uur
en van 7-10 uur
in ZAAL WILHELMINA Schoolstr. 25 Venray
Geen verkoop uitsluitend demonstratie
'n produkt van de Meterfabriek
DORDRECHT
25 service^dressen door het gehele land.
Er zijn mensen, die getwijfeld
hebben of het wel een verstandig
idee was van de Vastelaovesvereni-
ging De Piëlhaas een van haar zit
tingen in de schouwburg te houden.
De feiten hebben die twijfel wel
weggevaagd. Op praktisch een en
kele aankondiging was de toch rui
me zaal uitverkocht en degenen, die
zaterdagavond deze galavoorstelling
hebben bijgewoond hebben er be
slist geen spijt van gehad. Zelfs niet
dat het pas om een uur afgelopen
was.
De Piëlhaas bood dan ook een
„circus-programma" dat er zijn
mocht en dat voor een komend jaar
gegarandeerd twee en meer uitver
kochte zalen zal opleveren.
Het programma werd geopend
door de meisjes van de garde, die
met een leuk dansje meteen de
stemming er al in brachten. Een
stemming, die nog eens vocaal on
derstreept werd door het wel zeer
uitgebreide koor van de Zangertjes
van St. Frans (geheel verkleed) die
in vlot tempo en in leuke entourage
de vastelaovesliedjes brachten en
zelfs het Slavenkoor met Venrayse
tekst zongen.
Gerirt Basten als hippe mijnheer
verdiende zijn medaille voor een
vlotte buut over een bezochte love-
in, waarop de dames Gertrud en
Petronel (de dames van Aarssen-
Linssen en Oudenhoven-Hawinkels)
hun kunnen toonden. En ook deze
zal men graag weer terug zien voor
de microfoon.
Matthies bleek in Spanje op be
zoek geweest te zijn en zijn avon
turen waren het aanhoren waard.
In de eerste pauze konden de ver
schillende tapgelegenheden de stel
ling waar maken dat een kleine 600
mensen in een half uur uitstekend
bediend kunnen worden en toen
ging het al weer verder, in hetzelfde
vlotte tempo, waarbij zeker niet
vergeten mag worden, dat enkele
ouderen van de Zangertjes van St.
Frans tussendoor met begeleiding
van de Hofkapel nogmaals de Ven
rayse Vastelaovesliedjes brachten.
Trouwens de hofkapel, gezeten bo
ven de artiestenentree van Circus
Mök was ook deze avond niet klein
te krijgen, zorgden even goed voor
de klatsmars als voor de hazeklap.
die een schouwburggewoonte?
staande werd gebracht.
Gotfried en Frederik (de heren
Linssen en Basten) namen Venrays
politiek onder de loupe, wezen er op
dat de statie nog altijd statie is en
treurden om het vertrek van de Pa
ters. Puntige liedjes, beste teksten,
die dit onderdeel ook nu weer een
van de hoogtepunten maakte van
deze avond.
De kampioen buutreedner Cnoops
wist de zaal stormenderhand te over
tuigen van zijn inderdaad groots
kunnen en zorgde zelfs dat Vorst
Jan woorden te kort kwam.
We zouden in al de overladenheid
van dit programma een der tradi-
tioneelste medewerksters haast ver
geten t.w. Antoinette Flinsenberg,
die als Tanz-Marichen ieder jaar
opnieuw weer een voorbeeld geeft
hoe ook de jongeren zich kunnen
inzetten voor vastelaovend.
Na de tweede pauze kwamen dan
nog de Globetrotters om in een uit
stekende potpourri van bekende
liedjes de land- en wereldpolitiek te
bezingen. Ze werden ondanks het
feit dat het op de kleine uurtjes
aanging gedwogen tot een toegift
en we twijfelen er niet aan of ze
zullen méér naar Venray gehaald
worden. Dan kwam het grote ogen
blik dat Prins Carnaval 1968 be
kend zou worden gemaakt en nadat
de bul plechtig was voorgelezen kon
de heer Cor Janssen zich tooien met
de Prinsen-versierselen.
Dat op het toneel van de schouw
burg veel kan bewees niet alleen de
entourage, waarin opgetreden werd
(een half circus was nagebouwd),
zelfs niet de liedjestafels, die zakten
en opgeheven werden, maar vooral
deze Prinsen-onthulling, waarbij
honderden ballons naar beneden
kwamen en kilo's confetti over de
nieuwe Doorluchtige Dwaasheid
werden uitgestort. Het bleek alle
maal uitstekend te werken en be
licht te worden en de regisseur van
deze avond de heer Jo Janssen
mocht dan ook vele gelukwensen in
ontvangst nemen voor de vlotte
gang van zaken op en achter het to
neel. Vorst Jan kon als gasten de
loco-burgemeester en de beide an
dere wethouders begroeten en slaag
de er in dit volle programma op
prettige wijze aan elkaar te praten.
In de feestelijk en carnavalesk
uitgedoste foyer vande schouwburg
was er dan gelegenheid de nieuwe
Prins Cor den Urste een handje te
drukken en ook die kans werd door
velen aangegrepen, waarbij men dan
nog een uurtje gezellig bij elkaar
kon zijn, waarbij zowel het natje als
het droogje niet vergeten werd.
Deze zitting nieuwe stijl doet ho
pen dat ook in de toekomst meer
van dergelijke avonden zullen ko
men. Een betere voorbereiding op
Vastelaovend kan men moeilijk heb
ben.
Dat bewees o.m. ook de generale
repetitie waarop de bejaarden te
gast waren, alsmede de politie en de
brandweermensen