VAKANTIE pïóile men Geen financiële ruimte meer.... Kritiek op Venrays bejaarden centrum •:"*v man new Kurs Jaguai VOOR NIEUWE MINISTER VAN FINANCIEN Onmiskenbaar wordt een deel van de politieke crisis, waarin Neder land zich thans bevindt, veroorzaakt door de financieel-economische moeilijkheden waarin de staat der Nederlanden zich bevindt. Die moeilijkheden zouden vereenvoudigd worden wanneer ons bedrijfsleven kerngezond zou zijn. Wij zien echter uit tal van berichten dat niet alleen veel kleine bedrijven hun reserves verbruikt hebben, maar dat ook gro te bedrijfseenheden in financiële moeilijkheden verkeren. Het aantal bedrijfstakken waarin zich ontbin dingsverschijnselen openbaren neemt toe. Het zijn heus niet meer alleen de scheepsbouw- en textielonder nemingen. De theorie dat een volgehouden geldschepping met als gevolg een voortdurende groei van de geldinko- mens als vanzelf moest leiden tot een voortzetting van de economische groei, begint in lege orderportefeuil les en ongebruikte banksaldi haar ontnuchterend einde te vinden. De gedachte dat een snelle groei van de looninkomens gepaard kan gaan met dalende procentuele win sten is boerenbedrog. De winsten per eenheid produkt kunnen voor de ondernemer alleen achterblijven zo lang hij nog een reserve heeft in de opvoering van de produktiviteit van zijn bedrijf. Een combinatie van de politiek van prijsbeheersing met loonsverhoging houdt slechts korte tijd stand. AFKOELING Bij de moderne financieel-econo mische politiek van de overheid staan haar een reeks van hulpmid delen ten dienste. Wij noemden reeds de prijsbewaking. De overheid kan ook trachten de snelle vraag vergroting en daaruit weer voort vloeiende prijsstijgingen en loons verhogingen af te remmen door fis cale maatregelen. Daartoe kunnen de directe belastingen worden ver hoogd met een snelle progressie. Daar weten wij van mee te praten in Nederland. Toch gaat ook van dit afkoelings- middel slechts een korte tijd een ef fectieve werkingsduur uit. Na ver loop van tijd bemerken de trekkers van hogere inkomens dat zij in reële koopkracht achterop raken. Zij brengen eveneens progressie in hun inkomenseisen, daarbij rekening houdend met het fiscale progressie effect en dan verscherpen zij de in komensinflatie. Wij zien het aan de jongste eisen van de artsen. Ministers konden of wilden die eis niet stellen uit poli tieke overwegingen. Het gevolg is dan ook dat de komst van werkelijk vertrouwenwekkende excellenties 'n zeldzaamheid begint te worden. INFLATIE Alhoewel de staat er met hoge directe belastingen in geslaagd is ondanks de geweldige prijsstijgingen de hoogte van de staatsschuld op een constant niveau te houden, is zij er toch niet in geslaagd met dit middel de inflatie in de hand te houden. Zij heeft grote geldmassa's bij het be drijfsleven weggezogen door hoge tarieven van de vennootschapsbe lasting en moest toch nog als aan vullende maatregel de beslissing ne men om het opnemen van kredieten te gaan beperken. Want die krediet schepping werkt ook al inflatie in de hand. Maar geld is als het bloed in een mensenlichaam voor het bedrijfsle ven en derhalve heeft men zijn toe vlucht genomen tot grote onder handse leningen bij verzekerings maatschappijen en pensioenfondsen. Opnieuw vloeiden er middelen in het bedrijf, zij het dat de kosten daarvan steeds stegen. Daarnaast kan het bedrijfsleven nog manipule ren met krediettermijnen aan en van leveranciers. Een dergelijk proces heeft echter een korte adem. Dat hebben wij nu bij verschillende on dernemingen gezien. HARDE TAAL Werken de hoge directe belastin gen niet meer als anti-inflatiemid del dan zijn er nog de indirecte be lastingen. Zij treffen direct het ver bruik. Hoe moeilijk is het echter deze verhoogde lasten te verkopen aan een welvaartsdronken bevol king die gezien heeft dat zij on danks alle waarschuwingen toch steeds meer kon eisen. De wals van een eenmaal in gang gezette geld ontwaarding kan bijna niet tot stil stand worden gebracht. De taal der cijfers is echter kei hard en elke reserve die wordt aan gesproken komt tot een nulpunt. Een reeks van ondernemingen, waaronder enkele van de grootste, moet constateren dat de winst ge daald is. De afdracht aan aandeel houders met hoge inkomens daalt. De afdracht aan de staat in de vorm van belasting vermindert eveneens. Er blijven te kleine bedragen over voor nieuwe investeringen. De kapitaalmarkt klapt dicht on der druk van dalende winsten en rentestijging. De hoge inkomens da len en werpen minder af in de staatskas. Voor welke situatie komt de overheidshuishouding dan te staan? DWANGPOSITIE De' minister van financiën zal tot de conclusie komen dat hij op dat moment geen belastingverhoging kan doordrukken. Dan treft hij de con sumptie en dus nog meer het be drijfsleven. Hij profiteert minder van een ver hoging van de directe belasting om dat de inkomensstijging een einde heeft genomen. Hij kan het bedrijfs leven niet meer middelen aftappen omdat dit naar lucht hapt door in vestering en schuldaflossing. Hij kan zelfs moeilijk grote bedragen gaan lenen omdat hij daarmee de rente hoog houdt en het om investerin gen roepende bedrijfsleven in de weg zit. Een regering in die situatie kan het beste de staatsuitgaven beper ken. Er moeten zo weinig mogelijk nieuwe financiële lasten worden aanvaard en de reeds bestaande moeten worden vertraagd. Als men op zo'n moment de staatsuitgaven bewust gaat opvoeren zou de infla tie en de kostenstijging aanhouden en daarmee zouden via de bezuini ging in het bedrijfsleven duizenden mensen op straat worden gebracht. NIEUWE RUIMTE Paren wij echter op dat moment een inkrimping van de staatsuitga ven aan een belastingverlaging dan is er een kans dat het bedrijfsleven van de particulieren nieuw kapitaal krijgt en door zelffinanciering haar investeringsprogramma weer op gang brengt. Het ziet er naar uit dat de ko mende regering langs deze weg weer nieuwe financiële ruimte kan schep pen voor het particulier initiatief. Zij moet daarbij hopen op het juis te psychologisch effect. Zij moet er daarbij tevens van uitgaan dat de grote buurlanden, met name West- Duitsland, hun vertraging in de groei eveneens kunnen opvangen. Het is niet zeker dat zij daarin sla gen. De snelle opeenvolging van dis conto-verlaging in de bondsrepu bliek is geen goed teken. Een met moeite bijeen gekomen regering zal straks voor de krachttoer staan voor zichzelf en het verzwakte bedrijfs leven nieuwe financiële ruimte te scheppen. Geen geringe opgave, waarbij wij alle steun moeten geven om de thans trager draaiende wel vaartsmolen meer vaart te geven. Laten wij meeblazen in de zeilen en geen storm van tegenwind verwek ken. Het zou funest kunnen zijn. De vakanties zijn weer bijna achter de rug en menig huismoeder slaakte een zucht van verlichting toen zoon- of dochterlief weer schoolwaats ging. Het weer heeft bepaald niet meegewerkt en zo had men de lieve jeugd nogal eens in huis. Een huis, dat dikwijls bepaald niet is ingericht voor vakantievierende jeugd. Het is misschien goed dit „vakan tie-probleem" reeds nu al aan de or de te stellen, want „ergens" zit het verschillende huismoeders bepaald niet lekker, nu ze deze paasvakantie als een soort generale repetitie voor de grote vakantie achter de rug hebben. Wie zo oppervlakkig bekijkt wat er de kleinere en de grotere jeugd ten dienste staat met de vakanties en speciaal met de grote vakantie, als de schooldeuren meer dan een maand dicht gaan, die zou zeggen, dat het nog al ermee door kan. Er is een pracht van een kinderspeel tuin in het Vlakwater, waar men al het mogelijke gedaan heeft en nog doet om het de jeugd zoveel moge lijk naar de zin te maken. Er is een zwembad, waar ze de hele lange dag door zich bezig kunnen houden in het water en op de zonne-weiden. Er is een kindervakantieweek, die verzorgd wordt door het comité kin dervakantiewerk, waarin vele vrij willigers en vrijwilligsters twee we ken van hun eigen vakantie opoffe ren om met de jeugd op te trekken (afgezien van de tijd, die ze beschik baar stellen voor al het voorberei dende werk). Er zijn kermisdagen, die vertier brengen, dus al met al, is er nog al wat te doen om de jeugd bezig te houden en voor de jeugd om bezig te zijn. Voeg daarbij nog het feit, dat verschillende kinderen al dan niet met hun ouders op vakan tie gaan of dagtochtjes maken, dan moet het zo op het eerste gezicht toch wel lukken, zou men zo den ken. En toch, wie zijn oor te luisteren legt, hoort wel andere dingen. Dan wordt men er óp gewezen, dat er 'n vrij grote groep van kinderen is, die helemaal niet op vakantie gaat, in die zin, dat zij al die tijd thuis (moe ten) blijven. En de meeste van de bovengenoemde aktiviteiten mogen dan beslist prijzenswaardig zijn, ze zijn en blijven mooi-weer aktivitei ten. Bij slecht weer bieden ze te weinig soulaas. Heel veel huisvrouwen, wier werk onder de schoolvakanties dan wel een weinig aangepast kan worden aan die vakanties, maar overigens gewoon door moet gaan, zien dan ook tegen de grote vakantie op als tegen een berg. „Moeder, wat zal ik vandaag gaan doen?" is een vraag, die vele van hen tot wanhoop brengt. Want „Ga maar een straatje j om" kan de remedie niet zijn. De straat is en wordt met de dag als speelterrein in alle opzichten ge vaarlijk, afgezien van het feit, dat de kinderen er trouwens op uitge keken zijn. Speelterreinen bij huis zijn er veel te weinig. We hebben ons daar in het verleden nog wel druk over ge maakt en al is er in West hier en daar wat aan gedaan, over het alge meen zijn er te weinig speelplaatsen. Dan wordt er gevoetbald en geravot in plantsoenen en perken en de klachten zijn niet van de lucht. Wij als volwassenen klagen dan over vernielzucht van de jeugd, maar we vergeten in de geest van het kind te denken, dat niet altijd naar het Vlakwater kan, niet altijd kan gaan zwemmen. Moeten over het algemeen jeugd verenigingen zich niet meer met dit probleem bezig houden? Niet alleen met de vakantie-problemen van de wat oudere jeugd, maar ook voor de jeugdigen. Natuurlijk kan men stel len dat dit een zaak is van de ouders en dat is en blijft het ook op de allereerste plaats, maar van de an dere kant kan men zich voorstellen dat een stel kinderen op een flat nu niet bepaald hun vakantie daar door kunnen brengen. Zou het b.v. ge vonden kunnen worden dat de open bare leeszaal en bibliotheek geopend blijft gedurende de vakantie. In het verleden sloot die de deuren voor veertien dagen. We zijn zo gelukkig in ons cul tureel centrum een ontmoetingspunt te hebben, dat ook voor jeugd, zo wel jongere als oudere geschikt te maken is. Hier heeft ze toch met name het hele souterrain tot haar beschikking, waar ze in en uit lopen kan, waar ze kan lezen, knutselen, met elkaar praten, platen draaien, elkaar kunnen vinden. Alleen is er nog steeds niets aan gedaan en dat is toch feitelijk zonde. Normaal schijnt ons al een schreeuwende be hoefte aan een dergelijke ruimte te bestaan en in de vakantie zeker, maar dan zal er nu een begin ge maakt moeten worden. We geloven, dat allen, die zulks aangaat, zich dienen af te vragen of er genoeg positiefs in Venray te genover het feit gesteld wordt, dat vele kinderen in onze plaats op de straat aangewezen zijn om hun „va kantie te vieren". Zo neen, dan zijn er nog enkele maanden tijd om aan dacht te schenken aan meer alge mene aktiviteiten voor jongere en oudere jeugd. BEJAARDEN-ZORGEN In Levensavond, het orgaan van de Unie van diocesane kath. bonden van bejaarden en gepensioneerden in Nederland stond in het laatste num mer het volgende te lezen: Blijkens een bericht uit Venray zal daar een bejaardencentrum worden gebouwd. Als oud-aan nemer vind ik de opzet van het plan buitengewoon. Het complex zal wel een sieraad voor de ge meente worden, maar als ik dan de prijzen lees, dan begrijp ik niet, hoe een gemeente zo'n plan kan laten opzetten voor de be jaarden en ook vraag ik me dan af, wie dergelijke prijzen kan be talen. Het is toch te gek. Dit is geen gebouw meer voor de door snee bejaarden, maar voor men sen die over kapitaal beschikken. Ik erger me, als ik hier of daar die gebouwen zie staan want er staan al méér van deze onzinni ge en dure gebouwen. Naar mijn mening moeten we voor de be jaarden geen hoogbouw, maar laagbouw toepassen. Een bejaar dendorp, met tuintjes, bloemen, wandelpark, enz. Het moet meer landelijk worden, want in zo'n flatgebouw kunnen mensen van het platteland niet leven. Liften, trappenhuizen en boven in de lucht wonen, dat is voor de be jaarden toch niets. Er zal wel tegengeworpen wor den, dat men dan meer bouw grond nodig heeft, maar de bouw kosten zijn stukken goedkoper. Wel is het aan te bevelen, bij zo'n complex een verzorgingshuis te bouwen, niet te luxe van opzet, want hieraan is voor de bejaar den nog een groot gebrek. Verder moet een bejaardencentrum ook niet aan drie straten worden ge bouwd, maar in een rustige buurt buitien al dat jagende verkeer. Want hoeveel ongelukken gebeu ren er niet? Het bouwen van een bejaarden centrum wordt, geloof ik, een wedijver tussen gemeenten, wie het mooiste bejaardengebouw heeft. Maar of de bejaarden het ook kunnen betalen, daaraan wordt niet gedacht. Wij moeten geen bejaardengebouwien gaan zetten voor verfraaiing van een stad of een dorp, maar gebouwen waarin de mensen rustig kunnen leven en waarvan ze de onkos ten ook kunnen betalen. Alles eenvoudig maar netjes. De hui dige gang van zaken heeft me al lang ge-ergerd. Ik vind het hoog tijd, dat men hiertegen een actie gaat voeren, want ook wij, bejaarden, moeten hiervoor offers brengen. We geloven, dat men niet zonder meer aan dit stuk voorbij kan gaan en het is jammer dat de redaktie van „Levensavond" deze zaak niet nage gaan is, omdat de bejaarden en spe ciaal de Venrayse bejaarden hier toch wel een heel verkeerde indruk gaan krijgen. Laten we derhalve even ingaan op de klachten, die hier naar vonen ko men. Het treft dat een oud-aanne mer dit stuk geschreven heeft, die dus met kennis van zaken zou moe ten kunnen oordelen over wat hij zelf neerschrijft. Dat hij geschrokken is van de prijs is aan te nemen. De aannemings- prijzen zijn de laatste jaren inder daad nogal „de lucht" ingevlogen, maar is het plan, zoals men dat voor Venray heeft opgezet, daarom te. luxe? Zoals bekiend wordt zowel de bejaardenflat als het verzorgings huis gebouwd volgens het woning wet-systeem. Dat wil zeggen, zo uit- K67=KEUS '67. OFWEL: HET ENORM GROTE AANTAL COS- TUUMS, COMBINATIES EN JASSEN IN ONZE UNIEKE COLLEC TIE '67. DUS UZELF VOORAL NIET TEKORT DOEN EN EVEN BIJ ONS KOMEN KIJKEN. iuro-cup I Mercedes ie-Heerenveen Euro-cup I Mercede Qnifi-Hporo-j i r°0"^ReCTe Baronie-Heer ^.«aes Sns bl°$coo~ Ro\\en»e^ The Man From U.N.C.L.E. 9 S°ec/Vo0P™ VW r»® «V 9- rfSr c,*<0 Vakantie in fienfu/fl ekenbaljf ^jsSÊj st/n Première The Man Vakantie M Ajax-Fe cht Streekbt Euro-c Mercedes Toon H ■^'csuKamp o Neem lie Samen naa Toon Hermans vlieg er gekleed als maar mogelijk is Mede door de Rijksbijdragen is dit op het ogenblik de minst kostbare manier van bouwen. Elke andere wijze zou alleen maar meer geld kosten en dus de kostprijs van het pension e.d. duurder maken Men kan dus zeker niet zeggen dat dit te luxe is. En hoe een oud-aannemer het bestaan kan, te schrijven, dat een soort bungalow-dorp goedkoper en aardiger zou zijn, blijft zelfs voor de niet-deskundigen een open vraag Niet alleen zou dan de grondprijs veel duurder zijn dan nu, maar dat men 96 bungalowtjes voor 2 perso nen niet kan bouwen tegen dezelfde prijs als nu de flats het verwar ming, met hetzelfde communicatie systeem, met hetzelfde alarm-sys teem, kan zelfs een klein kind be grijpen. Zo'n project zou stukken duurder komen, met als gevolg duurdere prijzen. We geloven dat schrijver twee dingen dooreen haalt. Er wordt in Venray gebouwd: een bejaardenflat met wooneenheden voor 2 personen. Daarin kan ieder bejaard echtpaar komen, dat van plan is door de Mi nister volgens de woningwetbouw- regelen vast te stellen huur te be talen. Ze vinden daarin centrale verwarming, liften en wat dies meer zij en kunnen eventueel een beroep doen op de centrale keuken. Er niemand, die bejaarden zal dwingen hierin te gaan wonen, ze kunnen even goed van hun eigen woning gebruik blijven maken of eventueel verhuizen naar bejaardenwoningen, die elders in Venray zijn gebouwd. Daarnaast wordt een verzorgings huis geboüwd, waarin bejaarden ko men, die verzorging behoeven. Een gebrekkige oude man, ejen invalide oude dame, die vinden hierin hun gehele verzorging. Daarvoor wordt dit verzorgingshuis op de eerste plaats gebouwd. Er zal in de meeste gevallen een medisch-sociale indi catie bij nodig zijn om een plaats te kunnen krijgen, dat wil dus zeggen, dat inderdaad wordt vastgesteld of er besliste noodzaak is, dat zo'n be jaarde opgenomen wordt. Zou zo iemand niet in staat zijn, de verzor- gingsprijzen, die nog altijd niet vast- gesetld zijn, te betalen, dan springt daarin bij de Bijstandswet, Daar hoeft men dus geen enkele zorg over te hebben, dat is doodgewoon een recht, dat iedere verzorgïngsbehoe- vende bejaarde heeft. Die verzor- gingsprijzen we zeiden het reeds zijn nog niet vastgesteld. Als het gebouw gereed is, stelt de Minister ook hier de huurprijs vast van het „naakte" verzorgingsge bouw. De woningbouwvereniging stelt het tegen deze prijs beschik baar aan het Stichtingsbestuur, dat niet alleen het gebouw aan moet kleden en inrichten, doch ook moet zorgen voor centrale keuken, ver warming, personeel e.d. Eerst dan kan men kostprijzen vast gaan stel len voor de resp. kamers. Doch het zij nogmaals gezegd: als de nood zaak blijkt, dat men in dit gebouw moet opgenomen worden, dan komt de financiële regeling van een ander beslist wel in orde We heben dus hierboven hopen- lijk aangetoond, dat Venray beslist geen bejaardenhuis gaat bouwen omdat dat zo mooi staat en feitelijk bij de stand van de gemeente hoort, maar doodgewoon uit noodzaak. Tientallen bejaarden zijn al naar buiten Venray gemoeten en tiental len staan te springen om geholpen te worden. We hopen ook aange toond te hebben, dat het geen luxe bedoening wordt, maar dat gezocht is naar de goedkoopste wijze van bouwen, die op dit moment moge lijk is. Daarnaast hopen we de schrik van vele bejaarden weggenomen te hebben over eventuele betalings moeilijkheden We willen nu nog even ingaan op de bewering alsdat het fout is een dergelijk complex neer te zetten aan drie drukke straten. Schrijver zou 't liever wat achteraf en wat rustiger hebben.Ja, daarover zijn in vak kringen al heel wat discussies ge houden. Maar de stelling, dat men de bejaarden niet de wereld uit moet helpen maar naar de wereld toe moet halen, heeft op dit moment toch bij de mensen, die het weten kunnen, de overhand. Men moet een stel bejaarden niet ergens achteraf op een kluitje zetten, maar hen mid den in het volle leven brengen. Het is dus bewust gedaan, dat men dit bejaardencomplex aan een van Ven rays grootste singels bouwt met goe de verbindingswegen naar het cen trum, betrekkelijk dicht bij postkan toor en winkels, betrekkelijk dicht bij ziekenhuis en woonbuurten. Zo blijft er contact met de maat schappij -en zit men niet als een stel letje uitgestotenen op de dood te wachten. Zo ligt 't bijv. in de bedoe ling dat juist in dat verzorgings tehuis een grote recreatieruimte kom, waarvan ook andenen dan de inwonenden bejaarden gebruik kun nen maken, zoals bv. de soos e.d., alles met het doel de bejaarden ge woon in het gemeenschappelijk le ven van iedere dag mee te laten doen. Dit ingezonden stuk toont aan, dat er nog veel onbegrip heerst bij onze bejaarden over wat er gedaan gaat worden en over dat wat komen gaat. We vragen ons af, of het niet de taak is van de bejaarden vereniging in samenwerking met het stichtings bestuur ter zijner tijd hierover eens in verenigingsverband wat meer te verteliep en eventuele misverstan den uit de weg te ruimen.

Peel en Maas | 1967 | | pagina 6