BEEREN products wildstand in IQeniayó {acktqe&ied uitgedund Dienst in Oosterse kerken indrukwekkend Grieks-Orthodox meer contact met westerse kerken Stropers in de Vredepeel Modinettes In deze t(jd van oecumenische toenadering van allen die zich christenen noemen, moet men het betreuren dat de Grieks-ortho doxe kerk nog zo weinig belangstelling ontmoet in deze contreien. Men kan rustig zeggen dat deze oosterse christenen eeuwenlang door het westen zelfs totaal vergeten zyn. De benaming Grieks orthodox wordt overigens nogal aangevochten. Verschillende theo logen spreken liever van „Oosterse kerken". Tot die oosterse ker ken rekent men alle kerken van de Byzantijnse ritus. Dat zyn, in groter verband gezien, alle kerken die behoren tot de patriarcha ten van Constantinopel, Jerusalem, Alexandrië, Antiochië, de zelf standige kerken van Griekenland, Cyprus en Sinaï, alsook de Rus- sisch-Orthodoxe kerk. Maar aangezien de benaming Grieks-ortho dox nog altijd vrij algemeen is, zullen we deze benaming aanhou den. MENTALITEITS VERSCHIL MET HET WESTEN De Grieks-Orthodoxe kerk geeft als eerste indruk aan de onbevan gen toeschouwer dat het geheel vrij statistisch is. De ritus is bij de ere dienst van enorm belang. De predi king komt pas op de tweede plaats. In het oosten beschouwt men de eredienst als zodanig als de beste prediking. Het meer beschouwende karakter van de Oosteuropese volkeren komt in hun eredienst sterk naar voren. Leggen kij in het westen de nadruk op de morele en ethische zijde van het christendom èn in een intellec tueel verantwoorde geloofsleer, in de orthodoxe kerk zoekt men meer naar de mysteries van het geloof en de kerkelijke tradities. In de vrij sombere kerken dringt het daglicht nauwelijks door. Het inwendige is veelal in schemerdon ker gehuld. Nochtans is het bijwo nen van zo'n dienst beslist geen sombere en droefgeestige bezigheid. De pracht en praal bij de dienst, de statige priesters en diaken, ge huld in prachtige gewaden, hun vaak zilverwite lange haren en baarden, de kostbare boeken, de lampjes die de ikonen beschijnen, de geheel ge zongen liturgie, en dit alles verlicht door flakkerende kaarsen, maken het bijwonen van zo'n dienst tot een ongekende belevenis. TIJDLOOS TEKEN De plaats van de priester in deze kerk is anders dan we die bijvoor beeld in de rooms-katholieke kerk kennen. Hij staat meer tussen de mensen in. Hij mag trouwen, maar slechts eenmaal in zijn leven. En voordat hij priester is gewijd. Daar om bestaat er een Russisch gezeg- de:^„Hij zorgt voor zijn eigendom men als de pope voor zijn vrouw." De ikoon behoort tot de belang rijkste uitingen van deze kerk. In de voorstelling wordt een symbool gegeven van het geloofsleven, een symbool, dat de Westeuropese mens over het algemeen vreemd is. Dat komt omdat wij de ikoon benaderen als kunstvoorwerp; op de voorstel ling dus esthetische regels toepas sen. Dat is onjuist. De ikoon is een voorstelling, die de gelovige wil her inneren aan datgene tot wie en waarvoor zij bidden. Dit gebed moet door het zien van de voorstel ling worden verdiept. Evenmin mogen we de ikoon ver gelijken met de middeleeuwse schil deringen in onze kerken. Die waren bedoeld om de ongeletterde leek het bijbelverhaal in afbeeldingen bij te brengen. De ikoon is een tijdloos te ken naar de heilsmysteriën. SCHISMA De Oosterse volkeren onderschei den zich in hun mentaliteit aanzien lijk van de bewoners van de wes telijke landen. Misschien dat wel van het begin af aan deze tempera menten tegenover elkaar hebben ge staan. En dat dit, nog meer dan een afwijkende mening inzake de dog ma's, de werkelijke reden van de afscheiding was?. In juli 1054 werd de scheiding tus sen oost en west (schima) een vol dongen feit. Vanaf dat moment gaan de Grieks-orthodoxe en rooms ka tholieke kerk hun eigen weg, nadat in de jaren daarvoor de tegenstel ling tussen Rome en Constantinopel zich steeds sterker hadden toege spitst. Maar de Grieks-orthodoxe kerk zou in de daaropvolgende eeu wen veel meer bedreigd worden dan de Roomse moederkerk. Wanneer in de nacht van 28 op 29 mei 1943 de Mohammedanen de laatste grote stormloop op Constantinopel inzet ten en de Turken tijdens de laatste dienst de Hagia Sofia binnendrin gen, is dat meer dan een verovering van een vijandige hoofdstad. Het is volgens de Mohammedanen een symbool dat hun profeet meer zegen geeft dan de Heer van de Christe nen. ONTMOETING MET PAUS Vele eeuwen lang heeft er toen een reusachtige strijd gewoed tus sen de orthodxen en de Mohamme danen. De Turkse overheersing ken de tijden van verlicht depotisme, af gewisseld met jaren van ellendige overheersing. In de vorige eeuw kende de Grieks-orthodoxe kerk in Rusland een grote opbloei. Daarentegen was er op de Balkan een zware vervol ging. De opstand van de Grieken tegen de Turken (1831) bracht daar in verandering. Griekenland werd enkele jaren later een zelfstandige staat. In de jongste geschiedenis heeft de Orthodoxe kerk in Rusland veel terrein verloren, maar misschien dat hierdoor toch een verdieping van het geestelijk leven is gekomen. Een verdieping die zich manifesteerde door de aansluiting bij de Wereld raad van Kerken in 1960. Gelukkig is er ook weer een in cidenteel kontakt tussen de oosterse en westerse kerken. In dat verband moet vooral de ontmoeting tussen paus Paulus en patriarch Athenago- ras van Constantinopel in Jeruzalem (januari 1964) worden genoemd. Jachtopzichter van Beers neemt geen blad voor zyn mond, als we by hem op bezoek zijn in zijn woning daar in de bossen van de Midden Peelweg. Het is zijn taak het wild, wat daar in dat wijde jachtgebied van Vredepeel en vliegveld-omgeving leeft en vliegt te beschermen en te behoeden. Maar als hij dan het stin kend kadaver van een reebok net heeft moeten begraven, wiens poten kapot geschoten waren, dan is zijn stemming allerminst kerstmis-achtig. „Ze zijn er met de lichtbak achteraan geweest en hebben maar geknaldIk heb ze wel gehoord van de week Maar het aangeschoten wild dat verrekt hier of daar ergens, vol met grove hagel. En nu kunnen we hem onder de grond stoppen." Hij heeft er zo al meer onder de grond moeten stoppen van dit rood wild, dat jaren geleden helemaal niet meer voorkwam in de jachtter reinen rond Venray. Het is nog al tijd zijn trots dat er nu wel reeën en bokken in dit jachtrevier te vin den zijn, voorzichtig behoed als een kostbaar kleinood. Maar je zou geen normaal mens zijn, als je niet de pest in krijgt als je ze terug vindt vol hagel, met de strikdraad rond gebroken poten, ergens weggekro pen om letterlijk en figuurlijk in derdaad te verrekken Op zijn kalender wijst hij aan hoeveel er aangereden zijn door auto's, die ondanks de borden „over stekend wild" toch doorrazen. Als het zo doorgaat sneuvelt er iedere week een ree als slachtoffer van 't verkeer. De meesten vindt men na een paar dagen terug, dood en ver weesd en niet meer voor consump tie geschikt. En de rest? De rest ligt achter bij de chauffeur in de auto, als een vergoeding voor de schade aan de wagen. Want zo'n botsingen, die het wild met de dood bekoopt, veroorzaken gewoonlijk nog al wat schade aan de wagens. „Dat schijnt nu eenmaal niet anders te kunnen" is het nuchtere bescheid van de jachtopziener, die zich wel giftig kan maken over de stropers. PER AUTO Het ergerlijke is, dat er niet alleen meer gestroopt wordt door beroeps stropers die daarmee een boterham trachten te verdienen en eigenlijk wel met name bij de politie bekend zijn zodat men ze in de gaten kan houden, maar dat er ook veel ama teurs in aktie zijn gekomen die deze vorm van „jagen" bij wijze van tijd verdrijf beoefenen. Zij komen per auto, rijden wat rond tot ze wat wild zien in hun koplampen, knallen het neer, rapen het op en zijn foetsie. En hebben ze maar half raak ge schoten, dan vindt men later wel het kadaver van 't aangeschoten dier. Zij zoeken er niet naar, maar zijn verder gereden op zoek naar 'n nieuwe buit. Je staat dan als jachtopziener voor een hopeloze taak. Dat is een gevecht, waar geen sport meer bij is, zo je bij stropen van een sport kun spreken. Maar ergens kan hij nog een soort waardering opbrengen voor de man met de lichtbak, die veel riskeert voor wat konijnen en hazen en die toch altijd nog een heel sportiever tegenstander is voor een jachtopziener, als de mannen in de auto's, die maar knallen en nergens naar kijken, als om gauw uit de buurt te zijn. STROPEN EEN SPORT? Het woord is nu gevallen en na tuurlijk grijpen we het aan. „Is stro pen een sportResoluut knikt jachtopziener van Beers neen. „Neen, stropen is doodgewoon diefstal. Dief stal van wild, dat van een ander is. Je noemt het rollen van een porte- monnaie toch ook geen sport, dat is doodgewone en ordinaire diefstal Je gaat toch bij een ander ook geen probleem leeg halen, als je er zelf geen hebtDat men vroeger van armoede en om tenminste eens zo nu en dan wat vlees te krijgen, ging stropen, dat is dan misschien wel verklaarbaar. Maar tegenwoor dig is bij iedere poelier volop wild verkrijgbaar en voor prijzen, dat je werkelijk de risico's niet kunt lopen om het te gaan stropen Stropen is geen sport. Ook in an dere opzichten niet. Wie het wild in de stroppen heeft zien hangen en aan de sporen het gespartel en gemartel kan afmeten voordat het beest kre- peerde, die hoeft bepaald geen lid te zijn van de dierenbescherming om toch een bepaalde ergernis bij zich te voelen opkomen. „Wat koop ik er nu voor, dat ik die reebok in de grond heb moeten stoppen Wie is daar nu voor een cent rijker van geworden en wat een pracht beest is er zo maar overhoop ge schotenNoemt U dat sport Als je de koe zo afslacht, stond heel Nederland op zijn achterste benen, want dat is villerij, maar die ree bokslachting zou sport moeten he tenKom nou. MAGERTJES Nu in de Kersttijd is het dubbel oppassen geblazen. Want nu meer dan ooit in het jaar willen de men sen wel een stukje wild. Er zijn al tijd mensen die daar wel even voor zullen zorgen. Met lichtbak, met de strop, met 't flambert of met een wagen. En dat terwijl er toch al zo weinig konijnen zijn, die voor drie kwart het slachtoffer zijn geworden van de myamethose Ook met de hazen is het zwaar „prut". Het natte en slechte weer van de afgelopen zomer heeft veel jonge hazen de leverbotziekte be zorgd en dan rest hen geen lang leven. Ook met de patrijzen is het „hui len". Er zijn tijden geweest dat in het Vredepeel jachtrevier een dikke 500 patrijzen geteld werden. Nu schat men hun aantal op zo'n dertig, feitelijk al te weinig om opnieuw te beginnen. Op het moment dat pacht- opziener van Beers deze opsomming geeft, strijken 5 patrijzen neer op de akker achter zijn woning. En hij roept zijn vrouw om te kijken, zo zeldzaam vindt hij deze „troep". Alleen de fazanten zijn „op peil", maar dat komt omdat er van elders veel jong goed „gepoot" is in dit jachtrevier. En vossen24 heeft de jachtopziener er dit jaar op zijn lijstje staan. En dat betekent dat Reintje 24 maal het leven moest la ten Maar die rover is niet voor con sumptie te gebruiken. Wel wild zwijn waarvan de jachtopziener dit jaar voor het eerst de sporen ge vonden heeft, maar dat hij nog niet in levende lijve "ontmoet heeft. Met de reeën zou dit dier een werkelijke maar misschien gevaarlijke aanwinst betekenen voor dit revier, dat blijkens de balans niet zo heel best dit natte jaar afsluit. RECREATIE Neen jachtopziener van Beers is er niet bang voor dat de bossen rond Merselo en de Vredepeel een recrea tiebestemming krijgen. Reeds nu kan hij op zonnige zondagen 50 en meer families tellen, die de dag doorbrengen aan de rand van de Midden Peelweg en de bossen in die buurtWaarom niet De mensen die op een flat wonen of in een stad, komen dan een com pensatie halen voor wat ze thuis missen. En dat is hen van harte ge gund. Als men met meerderen is, dan komt men heus niet tot stropen of om te stropen Wel moest, volgens hem, een rege ling gevonden worden, dat mensen, die gesnapt zijn met stropen, de toe gang tot de bossen ontzegd kon wor den. Maar dat brengt een hoop ad ministratieve rompslomp mee, die deze vurige wens onmogelijk maakt. HELICOPTER Als we op die natte regenmid dag huiswaarts rijden, gaat de jachtopziener weer het terrein in. Met de Kerstdagen in zicht wordt extra gepatrouilleerdWant al mag 1966 nog niet ten einde zijn, reeds nu is bekend dat het aantal overtredingen in ons land over de verstreken elf maanden weer ver- dubeld zijn ten opzichte van geheel 1965.En al is dit volgens de ken ners, in deze streken nog niet het geval, wat niet is kan nog komen. Is het toeval dat de post ons bij thuiskomst een Duits jagerblad in handen speelde, waar we mis schien tot troost van deze jachtop ziener het volgende lazen: Het aantal stropers in Europa neemt met het jaar toe. Niet alleen grondbezitters en jachtopzieners maken zich ongerust over de slach tingen onder het wild, vooral tegen de kerstdagen, maar ook de autori teiten vervult het stijgend aantal jachtmisdrijven met grote zorg. In de Westduitse deelstaat Beieren liep het aantal verbalen tegen ge snapte overtreders op van 760 over drie jaren tot 1787 in één jaar. Nog veel hoger moet het getal zijn van de niet achterhaalde gevallen. GROOTHANDELAREN IN GEWEIEN, BAARDEN EN POTEN Op de Zwabische hoogvlakte werd kennelijk door amateurs een ware slachting aangericht onder de daar huizende gemzen. Ontelbare man nelijke exemplaren werden er over dag in dit berggebied gevonden, waarvan de stoffelijke resten waren ontdaan van gewei, baard en poten. De dieren waren of geschoten of ge strikt, doch hoe er ook werd gezocht, van de daders kon men geen sporen vinden. Omdat het euvel uit vele plaatsen werd gemeld en het om grote aan tallen gemzen ging, werd de gehele hoogvlakte door de politie met be hulp van speurhonden uitgekamd. Zonder succes. Tenslotte werd de landstreek hermetisch afgesloten en werden alle bos- en veldwachters met leden van de grenswacht en de politiecorpsen gemobiliseerd. Het bevel ging uit dat de moorde naars van de gemzen tot elke prijs gevangen dienden te worden. Op een schemerige avond bevon den zich twee jachtopzieners met de vechtlustige doch goed afgerichte wolfshond van de laatste op pa trouille in de bergen, toen zij om streeks 6 uur n.m. een schot hoor den vallen. Zij haastten zich in de richting van het geluid. Naderbij gekomen hoorden zij bo ven hun hoofden regelmatig geronk van een hefschroefvliegtuig waar zij aanvankelijk weinig aandacht aan besteedden. Maar plotseling werd de omgeving in een fel licht gezet, af komstig van een schijnwerper aan de onderzijde van de helicopter. De politiemannen stelden zich met hun hond verdekt op tussen enkele rots blokken en wachtten op de dingen die komen gingen. Laag scheerde het toestel over de hoogvlakte, terwijl de inzittenden met het zoeklicht het jachtterrein afzochten. Weer viel een schot en voor de ogen van de beide speurders sneuvelde een gems. GEVANGEN Na dit schot bleef de wentelwiek stil hangen boven de plek waar de dode klipgeit zich bevond. Behoed zaam klom een der klandestiene ja gers via een neergelaten touwladder naar beneden. Hij begaf zich naar het cadaver met een dolkmes in de hand. Op dat moment sprong de jacht opziener tevoorschijn uit zijn schuil plaats. De stroper verzette zich, doch de wolfshond maakte daar op één commando een einde aan. De terugweg naar de touwladder was bovendien afgesneden. Voor de overige inzittenden van de heli de touwladder konden in trekken of het roer durfden te wen den, werd hen al gesommeerd op 't plateau te landen. Bij weigering zou van vuurwapens gebruik worden gemaakt. De piloot achtte het toen raadzaam het toestel maar aan de WINSTGEVENDE HANDEL De wilddieven bleken amper meerderjarig. Het waren drie broers uit een boerenfamilie in Wamberg, die zich er op bleken te hebben toe gelegd gebruiksvoorwerpen te ver vaardigen zoals handvaten voor messen en vorken, inktkokers e.d. van hoorn en kwasten en pluimen van de baarden der gestroopte die ren. Kwasten x pluimen brengen in Beieren veel geld op, omdat men daar de originele jagershoeden en Zwabische pijpen mee opsiert. Tal van dergelijke souvenirs en handvaten werden geleverd aan handelaren in München, Wenen, Pa rijs en Brussel. Het hefschroefvliegtuig bleek toe te behoren aan de eigenaar van een reclamebureau in München, die zijn toestel regelmatig aan de jongelui had verhuurd omdat deze zeiden er zieken en meedicamenten mee te moeten vervoeren ten behoeve van enkele ziekenhuizen in de deelstaat.., grond te zetten en kwam met „der Dritte im Bunde" tevoorschijn. Internationaal bekend als* fabrikant van o.a. LINDA LU bad-, strand- en nachtmode en sinds kort ook damesbovenkleding vraagt i.v.m. uitbrei ding van haar produktiemogelijkheden: Wilt u meer weten over het aantrekkelijk werk in onze ateliers, kom dan eens praten op ons bedrijf Merseloseweg 15, Venray, of bel 04780-1948, (speciaal voor Asten 04936-1967), voor een vrij blijvend gesprek bij U thuis. <rLÜij maken van deze gelegenheid gebruik, mede na mens onze medewerkers, al onze vrienden en relaties, een gezegend kerstfeest en een voorspoedig 1967 toe te wensen TRICOTAGEFABRIEKEN v.h. FRANS BEEREN ZN N.V. WEERT-VENRAY

Peel en Maas | 1966 | | pagina 14