REIZEN is een kunst... M. DERKS-CAMPS De pol verwijl de ketel.... (a. MARTENS Meubelen rechtstreeks van fahrieks toonkamers Complete woninginrichting, vlugge, vakkundige afwerking Alle soorten vloerbedekking o.a.: Tapillex, Heugafelt, Tredford, Marmoleum enz. enz. Oostrum-Venray - Tel. 04780-1762 VRIJDAG 8 JULI 1966 No. 27 ZEVEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GgOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIEPRIJS 12 cl p. im ABONNEMENTS- PRUS PER KWART AAI 175 (buiten V.nray 2.-) KENT MEN DE GEVOLGEN VAN DE E.E.G.? We hebben ons een tikkeltje geërgerd aan een radio-mijnheer die in een landbouwpraatje de landbouwers verweet dat de meesten van hen feitelijk in de verste verte niet begrijpen wat de E.E.G. nu feitelijk wel is. Niet omdat zijn bewering onwaar is, want in derdaad weten te vele belanghebbenden (en dat zü wij allen fei telijk) nog veel te weinig over deze samenwerking in economisch verband van vele Europese landen, maar wel omdat men dit ge mis of liever dit onbegrip juist de landbouwers maar moeilijk kan verwijten. Op 11 mei 1966 werd! in Brussel een akkoord bereikt over versnelde afbraak van intraheffingen, buiten heffingen en marktregelingen voor agrarische en industriële goederen. U hebt daarover inmiddels zóveel commentaren kunnen lezen, dat het geen zin heeft het akkoord nog eens uitvoerig te beschrijven. Kernpunt van de hele 'kwestie is echter al weer, dat van meet af aan nauw keurig vaststond wanneer en in wel ke mate de binnenheffmgen voor industriële produkten zouden wor den afgebroken, maar dat het bij de landbouw meteen een chaos was. Op 1 juli 1968 zullen de heffingen voor industrieprodukten tot nul te ruggebracht zijn. Dat wist ieder meteen. Of de landbouwprodukten daar óók onder vielen was nog we ken lang na dato onbekend. Het bleek naderhand af te hangen van de marktregelingen. Voor sommige produkten zou reeds vóór die tijd vrije in- en uitvoer zijn bereikt. Maar aangezien de grens tussen nijverheids- en landbouwprodukten moeilijk te trekken is, is er bij tal van produkten nog onzekerheid. Men kan het als volgt samenvat ten: op 1 juli 1968 dient er vrije handel te zijn voor alles. Maar of de landbouwprodukten eerder vrij komen weet niemand. Het hangt af van de ontwikkeling bij de bespre- kignen. Dat dit voor een uitvoerend land als het onze onplezierig en ver warrend is, ligt voor de hand. DIERLIJKE VEREDELING Dierlijke veredeling is de niet aan grond gebonden landbouw. De pro dukten zijn dus: eieren, slaohtkui- kens en slachtkippen, eenden, gan zen, kalkoenen, varkens, mestkalve- ren enz. Wat hiermee staat te ge beuren weet helaas niemand- Enkele krasse staaltjes mogen hier volgen. Eind mei informeerden en kele exporteurs van eeteieren, broedeieren, eiprodukten en slacht- pluimvee bij hun produktschap hoe het nu toch zat met de Duitse hef fingen van de E.E.G. per 1 juli 1967. Na lange studie maakte het pro duktschap enige berekenignen, die op 27 mei de deur uit gingen. U dacht natuurlijk, dat men, 34 dagen vóór 31 juli 1966, toch op zijn minst wel nauwkeurig wist wat Duitsland aan heffingen zou innen? Helaas, men wist het niet. niemand wist het trouwens! De berekeningen werden dan ook gegeven „onder alle voor behoud". Ja maar, op 1 juli 1967 moesten toch alle intraheffingen in de E.E.G. weg zijn? En als dat zo is, moeten dan die heffingen niet geleidelijk af gebroken worden? Ja, zei het pro duktschap, diplomatiek gelijk de heer Luns: „hoewel een versnelde afbraak voor de hand zou liggen, omdat per 1 juli 1967 de heffingen in de E.E.G. moeten verdwijnen (lees: voor pluimveehouders!) zijn er op dit ogenblik geen aanwijzin gen die een verwachting in die zin rechtvaardigen." Daarmee moest iedereen het doen. Met andere woorden: wij weten het niet, u weet het niet en de regering weet het óók niet. Het werkwoord „niet weten" kon men in alle vor men vervoegen, want Brussel zélf wist het óók niet. Maar wel de landbouwer verwijten dat hij het niet weet. ANDERE VOORBEELDEN Voor het gemak blijven we nog even in de pluimveesector. U weet, hoezeer de eierprijs zorgen baart vanwege de groeiende produktie in Duitsland. Vandaar dat er buiten heffingen zijn. die af en toe aange past worden, zoals op 30 april j.l. Maar als U dacht dat daarmee in voer van eeteieren van buiten de E.E.G. (vorig jaar meer dan een half miljard!) afgeremd werden, vergist u zich. Die wijzigingen betreffen n.l. niet die landen, die op het ogenblik DE 11e MEI van de wijziging niet leverden aan de E.E.G. Fluks vangen die landen aan met wèl te leveren, d.w.z. zon der buitenheffing en de schade voor onze pluimveehouders is groot. Waarom dat is weet niemand: wij weten het niet, de leverende landen weten het niet, onze pluimveehou ders weten het niet en gaat u maar weer verder! Lekken in de EEG als midden- Duitsland oftewel de Sovjetzone kunnen niet gedicht worden. Want de bondsrepubliek beschouwt de zo ne als eigen land. Zij voert daaruit in wat zij belieft, zonder derdelan- denheffingen. Maar mocht Neder land daarheen wat willen verzen den. dan moet het eerst overleg plegen met Bonn, want daar gaat het zó maar niet! Wij weten niet waarom, zij weten niet waarom enz. Precies zo staat het met de kwes tie van grenssluitingen op grond van diergeneeskundige voorschrif ten. Dat dit mag, staat nauwkeurig te boek in de Brusselse annalen. Er staat alleen niet bijhoe en wan neer die grenssluitingen ongedaan gemaakt kunnen worden. Met ande re woorden: als Nederland een beet je mkz heeft, dan maken de ande ren daar vlug gebruik van om de grens te sluiten en de eigen produk tie een betere kans te geven. Dat heeft minister Biesheuvel zélf toe moeten geven. Maar hoe men die grens dan weer open moet krijgen als alle waarborgen zijn gegeven dat geen ziek vee of vlees zal wor den uitgevoerd, daarvoor zwijgen de EEG-bepalingen. Waarom? Dat weet niemand. ZONDER EINDE De EEG zal weldra voltooid zijn, d.w.z. binnen enkele jaren, waar schijnlijk al binnen precies twee jaar. Maar wat voor zin heeft dat, als er nog grote verschillen zijn bij de belastignen, het subsidiebeleid, de lonen en prijzen, de vervoerskosten enz.? Dat weet niemand. Men zegt, dat men al deze vraagstukken in de komende twee jaar wel onder de 'knie zal krijgen. Dat het in feite binnen 12 kalendermaanden moet gebeurendat zegt niemand. Hoe zal onze PBO er wel uitzien in de afgebouwde EEG. Soortgelijke lichamen zijn in de andere landen van de EEG onbekend. Een pro duktschap bedrijft geen commercie en zal dus in de E.E.G. gewoon tot organisatie zonder ordenende be voegdheid worden. Wat zal die taak dan zijn? Geen mens weet het! De oorzaak van al deze onzeker heden is uiteraard, dat dit voorjaar in korte tijd (ondanks de marathon zitting) tal van ontzaglijk vèr strekkende besluiten zijn genomen. De konsekwenties worden pas lang zamerhand begrepen. Zo langzamer hand dringt het inzicht door, dat wij veel, heel veel. later pas zullen be grijpen. Maar het zou op boer en tuinder een veel betere indruk ma ken als allen die voorlichting menen te moeten geven, over deze zaken het eerlijk uitspraken, dat veel nog onbekend is. En niet de boer te ver wijten dat er niets van snapt. De kwestie is in beginsel niet zo moeilijk. Wij konden niet meer te rug, wat de E.E.G. betreft. Daarvoor was er reeds te veel gebeurd. Toen hebben wij de sprong in het don ker maar gewaagd. Wij kunnen al leen hopen dat wij goed terecht ko men. Wij mogen zelfs verwachten, dat wij goed terecht komen. Maar dat veel nog onzeker is, wordt nu wel duidelijk. Tevens wordt duide lijk. dat wij lang niet altijd beschik ken over goede voorlichters en voor lieden. Want die herkent men daar aan, dat zij op tijd weten te zeggen, dat zij het óók niet weten, omdat niemand het weet. Dat ziet u aan de E.E.G. GESPREK MET EEN REISBUREAUDIRECTEUR, DIE VERDER KIJKT DAN OOSTENRIJK vele miljoenen per jaar, bijeen ge spaard door Nederlanders, die fijne vakantie willen. Nol van Gennip kan het allemaal smakelijk vertellen. Achter zijn in een gouden montuur gevatte brille- glazen glinsteren zijn ogen als hij vertelt, „hoe het allemaal gekomen isNiet vanzelf! Oh nee. zo is de wereld niet. Succes moet je ver overen. Je moet er hard voor wer ken, je moet 't vak beheersen. Maar meer nogje moet durf hebben en een fijne neus voor de toekomst. Dat had Nol van Gennip al, toen hij in de zaak van zijn oom terecht kwam. Het was zo'n echt Nederlands reisbureautje, dat vakantietripjes organiseerde per bus naar Oosten rijk en zo. De kleine Nol, eigenlijk nog maar een broekje in het vak, wist het altijd beter dan de ervaren oude bazen. Hij wilde meer dan al leen maar de routine: hij wilde goedkoper reizenhij wilde ook verder weg. Enfin, het is ervan gekomen, dat de zaak op een gegeven ogenblik uit elkaar tuimelde en Nol van Gennip zichzelf terugvond als exploitant van een stuk of acht autocars. Zon der personeel of wat dan ook. Hij is doorgegaan. Met kleine reisjes eerst, met een eenmanszaak je. Nu staan op de loonlijst van het reisbureau FIT zo'n zestig namen. En de personeelsleden worden uit betaald in alle mogelijke munteen heden. Nu komt er binnenkort een com puter om de administratie te doen. Een investering, die er niet om liegt. Maar risico's wil een man als Van Gennip niet lopen. Hij weet, dat snelheid en accuratesse de geheimen zijn van een goede zaak. „De men sen hebben best een paar centen meer over voor een vakantie, maar dan moet het goed zijn", is zijn lijf spreuk. Vandaar ook al die reizen, die hij zelf maakt. Het reisbureau FIT is eigenlijk pas goed in het nieuws gekomen door de vermaarde Egyptereizen. Droomreizen naar het land van de Farao voor nog geen zeshonderd gulden. Zo staat het in de reis gids. Van Gennip mag er trots op zijn, deze stunt van a tot z helemaal zelf te hebben uitgedacht en opge bouwd. Het heeft meer dan een jaar hard werken gekost. Hij nam het risico, hij investeerde en gokte in zeker opzichtEn hij won! Het was een geweldig idee van de jonge reisbureaudirecteur om de belangen van de grote Nasser te combineren met de zijne. Het was een gelukkige omstandigheid, dat er nog meer belanghebbenden waren, met name Philips en alle Neder landse meneren Janssen en Pieter- sen, die zo dolgraag eens de pyra- miden van dichtbij wilden zien. Nasser opende de poort naar Egypte, toen hij tijdens de Suez- kanaal-crisis alle buitenlandse be zittingen en industrieën nationali-' Reisbureaudirecteur Arnoldus van Gennip, voor vrienden NoL We hadden een afspraak voor die dag in juni. „Even van te voren bel len", had hij gezegd en het was maar goed ook. dat we dat deden. „Ja", zei de telefoniste, „meneer is inderdaad gisteren terug gekomen uit Canada. Maar morgen moet hij naar het Midden Oosten en het kan best een dag of tien duren voor hij terug is!" Als hij niet in zijn strak ke, zakelijke kantoor in de Eindho- vense Kerkstraat zit. kun je hem overal tegen komen. In Canada of in Mexico, in de straten van Tokio of ergens in de woestijn, zwervend tussen Luxor en Beiroeth. Hij: Ar noldus P. F. van Gennip, voor zijn oude makkers gewoon Nol. Reizen beheersen het leven van deze nu 35-jarige zakenman. Reizen, die hij zelf maakt en meer nog rei zen, die hij anderen laat maken. Het is zijn werk; het is ook zijn lust en zijn leven. En ondanks alle kilo meters, die hij zo langzamerhand achter zich heeft gelaten, geniet hij nog van ieder ogenblik, waarop hij door een stad slentert, van een goed maal geniet of de natuur aan zijn ogen voorbij laat trekken. „Reizen is een kunst", is zijn oor deel. „Je moet het leren, wil je er tenvolle van genieten. Je moet je ogen open houden en proberen, zo veel mogelijk indrukken op te doen." Meer dan dertig duizend Neder landers zullen dit jaar de voetstap pen van Nol van Gennip drukken. Zijn reisbureau brengt hen naar Mallorca en Korfoe, naar Athene en Beiroeth, naar Dubronick en Cairo. In de weekends brammen de door Nol van Gennip gecharterde vlieg tuigen naar alle delen van Europa en ver daarbuiten. Een omzet van seerde. Een pennestreek in Cairo en Philips kon fluiten naar de vele in het land van de Nijl geïnvesteerde miljoenen. Ja. goed, meneer Nasser was bereid een schadevergoeding te betalen, maar in Egyptische ponden en die zijn buiten de Nijldelta maar een paar struivers waard, bij wijze van spreken. Nol van Gennip vond de oplos sing: Philips betaalt van de geblok keerde tegoeden zijn rekeningen in Egypte en hij betaalt in harde Ne derlandse guldens zijn Eindhovense collega's terug. Het is het koersver schil dat hem zijn winst en enkele duizenden toeristen jaarlijks een goedkoop reisje naar de pyramiden oplevert. Het klinkt allemaal simpel. Maar de uitwerking was wel an ders. Eindhovense Nol heeft heel wat uurtjes moeten praten op Egyp tische bureau's en heeft heel wat vrienden in de hoogste regerings kringen moeten maken, alvorens zijn eerste vliegtuig met passagiers in Cairo kon landen. En toen de zaak eenmaal liep, heeft hij nog ettelijke keren de over tocht moeten maken om in het zo een andere mentaliteit huldigende Egypte allerlei grote en kleine pro blemen recht te zetten. Hij kon het niet met de gebruikelijke Neder landse zakenlieden-mentaliteit Maar daarvoor is hij dan ook de bereisde man, die zich overal thuis voelt en die overal ter wereld de relaties in hun eigen handelstaal te woord kan staan. De risico's waren groot. Maar ach teraf waren ze het waard genomen te worden. De sarcophaag, die de woonkamer van de Van Gennips siert (eeuwen oud. met een echt cer tificaat) getuigt van de liefde, die deze enthousiast reis-organisator voor het land van de sprekende ste nen heeft gekregen. Een nogal logi sche liefde, want Egypte heeft Nol van Gennip's FIT bekend gemaakt tot ver buiten de grenzen van ons land. Vijf en dertig is Nol van Gennip ru, Je ziet het hem niet aan. Het keiharde werken heeft geen sporen op hem gedrukt. Hij lijkt jonger dan hij is. Levendig, vol humor en nog altijd vol nieuwe plannen. De concurrentie heeft vreemd op gekeken van die Egyptereizen. Ze zullen in de komende jaren nog wel eens vreemd opkijken, want hun Eindhovense collega is nog dagelijks aan 'het voorbereiden van nieuwe stunts. Syrië staat nu ook al in zijn reisprogramma en aan andere be stemmingen wordt hard gewerkt. Van Gennip weet altijd weer nieu we goedkope mogelijkheden te ont dekken en hij deinst er niet voor te rug zijn plannen met ministers of minister-presidenten te bespreken. „Als je die voor je plannen kunt winnen, als je die van je gelijk kunt overtuigen, ben je waar je wezen moet", redeneert hij. De man, die eens een paar busjes naar Oostenrijk stuurde, die op z'n eigenhoutje boterhammetje mee voor onderweg de hotels afliep om een paar centen korting te krij gen voor zijn gezelschappen, ziet de toekomst voor hemzelf en zijn vak rooskleurig in. „Over een jaar of wat gaan in de zomermaanden zo'n vfjf miljoen Nederlanders per vlieg tuig met vakantie", zegt hij. „De reisbestemmingen zullen veranderen. Nu is het al Egypte, straks wordt het misschien hartje Afrika in de wintermaanden. Mexico of India. Ze willen ver weg, ze willen nieuwe indrukken opdoen." Nol van Gennip geeft hen geen ongelijk. Hij maakte zelf vorig jaar met zijn vrouw een reis naar Japan en heeft ervan genoten. Misschien nog deze zomer hoopt hij naar Me xico te gaan. Als de ergste drukte achter de rug is. Want samen op stap is moeilijk voor het Eindhoven se FIT-echtpaar. Als de baas op reis is, zorgt zijn vrouw ervoor, dat de zaken goed blijven gaan. Zij is mee gegroeid in de zaak en ze weet van wanten. Vijf en dertig meisjes van FIT zitten op de plaatsen, waar de charters hun passagiers uitladen. Natuurlijk meisjes! Die zijn als gast vrouw niet te overtreffen. Mevrouw van Gennip heeft ze allen aange nomen. „Ze schijnt er een fijne neus voor te hebben", grapt Van Gennip. „Ik bemoei me er niet mee. Mis schien let zij op andere eigenschap pen dan ik." Het is nu hoogseizoen. Dagelijks ploffen in ettelijke Nederlandse brievenbussen de enveloppen met tickets, met hotelboekingen, met keurige boekjes over het land van bestemming. Maar in het Eindho vense kantoor worden al plannen voorbereid voor nieuwe reizen. Straks.. ..in de winter zullen ze beginnen. Nog verder weg. Maar ook steeds goedkoop! Want Nol van Gen nip is altijd goed voor een stunt. De heer van Gennip (r.) in gesprek met een functionaris van het ministerie van toerisme van de V.A.R. over de Egyptereizen, terwijl (midden) adjunct-direc teur van het staatsreis- bureau de heer Eelbi, aandachtig toeluistert Voor alle reparaties Sohooistraat 30 Tel. 2389 EEN DUURZAME BESTRIJDING VAN RUIGE ONKRUID- VEGETATES OP BOERDERIJ EN BEDRIJF Onkruidbestrijding vormt, vooral op industrieterreinen, boerderij, em placementen en opslagplaatsen, par keerplaatsen e.a. een groot probleem. De vele arbeid verbonden aan het wieden, zowel mechanisch als met de hand, gepaard aan de daaraan verbonden kosten en het grote te kort aan arbeidskrachten zijn hier debet aan. Wil men deze onkruiden op zijn terreinen bestrijden, dan moet chemisch worden ingegrepen. In de landbouw is men het pro bleem „onkruid in gewassen" reeds grotendeels door het toepassen van zgn. selectieve onkruidbestrijdings middelen de baas. Vele Rijksinstellingen evenals de Provinciale Waterstaat en Gemeen ten, zijn nog .niet voldoende door drongen van de economische voor delen van chemische onkruidbestrij ding op hun terreinen. Dit geldt echter ook voor de boer zover het open terreinen bij huis en schuur betreft. Dikwijls is onvoldoende be kendheid met de mogelijkheden van totale onkruidbestrijding op open terreinen hiervan de oorzaak. Er is voor de totale onkruidbe strijding een chemisch produkt ont wikkeld rU. Farabi. waarmede alle kiemende zaadonkruiden en prak tisch alle zgn. wortelonkruiden kun nen worden bestreden. Tijd van toe passing vanaf mei t.m. augustus, dat zijn de maanden met een nog ak- tieve groei van de onkruiden. Onkruiden goed bevochtigen met de spuitvloeistof, de dosering is af hankelijk van de onkruidvegetaties 7,5 - 20 kg-ha. Niet alleen voor Rijksinstellingen, gemeenten en industrieën is deze vinding van belang, maar ook voor boerenbedrijven, omdat men met zeer weinig kosten (arbeidsbespa ring) en met een zeer lange wer kingsduur van al zijn onkruid is verlost. Osde windsingels en hees terbeplanting past men tegenwoor dig algemeen reeds Simazin toe.

Peel en Maas | 1966 | | pagina 9