REIZEN
is een kunst...
M. DERKS-CAMPS
De pol verwijl de ketel....
(a. MARTENS
Meubelen rechtstreeks van fahrieks toonkamers
Complete woninginrichting, vlugge, vakkundige afwerking
Alle soorten vloerbedekking o.a.: Tapillex, Heugafelt, Tredford, Marmoleum enz. enz.
Oostrum-Venray - Tel. 04780-1762
VRIJDAG 8 JULI 1966 No. 27
ZEVEN EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GgOTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
ADVERTENTIEPRIJS 12 cl p. im ABONNEMENTS-
PRUS PER KWART AAI 175 (buiten V.nray 2.-)
KENT MEN DE GEVOLGEN VAN DE E.E.G.?
We hebben ons een tikkeltje geërgerd aan een radio-mijnheer die
in een landbouwpraatje de landbouwers verweet dat de meesten
van hen feitelijk in de verste verte niet begrijpen wat de E.E.G.
nu feitelijk wel is. Niet omdat zijn bewering onwaar is, want in
derdaad weten te vele belanghebbenden (en dat zü wij allen fei
telijk) nog veel te weinig over deze samenwerking in economisch
verband van vele Europese landen, maar wel omdat men dit ge
mis of liever dit onbegrip juist de landbouwers maar moeilijk
kan verwijten.
Op 11 mei 1966 werd! in Brussel
een akkoord bereikt over versnelde
afbraak van intraheffingen, buiten
heffingen en marktregelingen voor
agrarische en industriële goederen.
U hebt daarover inmiddels zóveel
commentaren kunnen lezen, dat het
geen zin heeft het akkoord nog eens
uitvoerig te beschrijven. Kernpunt
van de hele 'kwestie is echter al
weer, dat van meet af aan nauw
keurig vaststond wanneer en in wel
ke mate de binnenheffmgen voor
industriële produkten zouden wor
den afgebroken, maar dat het bij de
landbouw meteen een chaos was.
Op 1 juli 1968 zullen de heffingen
voor industrieprodukten tot nul te
ruggebracht zijn. Dat wist ieder
meteen. Of de landbouwprodukten
daar óók onder vielen was nog we
ken lang na dato onbekend. Het
bleek naderhand af te hangen van
de marktregelingen. Voor sommige
produkten zou reeds vóór die tijd
vrije in- en uitvoer zijn bereikt.
Maar aangezien de grens tussen
nijverheids- en landbouwprodukten
moeilijk te trekken is, is er bij tal
van produkten nog onzekerheid.
Men kan het als volgt samenvat
ten: op 1 juli 1968 dient er vrije
handel te zijn voor alles. Maar of
de landbouwprodukten eerder vrij
komen weet niemand. Het hangt af
van de ontwikkeling bij de bespre-
kignen. Dat dit voor een uitvoerend
land als het onze onplezierig en ver
warrend is, ligt voor de hand.
DIERLIJKE VEREDELING
Dierlijke veredeling is de niet aan
grond gebonden landbouw. De pro
dukten zijn dus: eieren, slaohtkui-
kens en slachtkippen, eenden, gan
zen, kalkoenen, varkens, mestkalve-
ren enz. Wat hiermee staat te ge
beuren weet helaas niemand-
Enkele krasse staaltjes mogen hier
volgen. Eind mei informeerden en
kele exporteurs van eeteieren,
broedeieren, eiprodukten en slacht-
pluimvee bij hun produktschap hoe
het nu toch zat met de Duitse hef
fingen van de E.E.G. per 1 juli 1967.
Na lange studie maakte het pro
duktschap enige berekenignen, die
op 27 mei de deur uit gingen. U
dacht natuurlijk, dat men, 34 dagen
vóór 31 juli 1966, toch op zijn minst
wel nauwkeurig wist wat Duitsland
aan heffingen zou innen? Helaas,
men wist het niet. niemand wist het
trouwens! De berekeningen werden
dan ook gegeven „onder alle voor
behoud".
Ja maar, op 1 juli 1967 moesten
toch alle intraheffingen in de E.E.G.
weg zijn? En als dat zo is, moeten
dan die heffingen niet geleidelijk af
gebroken worden? Ja, zei het pro
duktschap, diplomatiek gelijk de
heer Luns: „hoewel een versnelde
afbraak voor de hand zou liggen,
omdat per 1 juli 1967 de heffingen
in de E.E.G. moeten verdwijnen
(lees: voor pluimveehouders!) zijn
er op dit ogenblik geen aanwijzin
gen die een verwachting in die zin
rechtvaardigen."
Daarmee moest iedereen het doen.
Met andere woorden: wij weten het
niet, u weet het niet en de regering
weet het óók niet. Het werkwoord
„niet weten" kon men in alle vor
men vervoegen, want Brussel zélf
wist het óók niet. Maar wel de
landbouwer verwijten dat hij het
niet weet.
ANDERE VOORBEELDEN
Voor het gemak blijven we nog
even in de pluimveesector. U weet,
hoezeer de eierprijs zorgen baart
vanwege de groeiende produktie in
Duitsland. Vandaar dat er buiten
heffingen zijn. die af en toe aange
past worden, zoals op 30 april j.l.
Maar als U dacht dat daarmee in
voer van eeteieren van buiten de
E.E.G. (vorig jaar meer dan een half
miljard!) afgeremd werden, vergist
u zich. Die wijzigingen betreffen n.l.
niet die landen, die op het ogenblik
DE 11e MEI van de wijziging niet leverden aan
de E.E.G. Fluks vangen die landen
aan met wèl te leveren, d.w.z. zon
der buitenheffing en de schade voor
onze pluimveehouders is groot.
Waarom dat is weet niemand: wij
weten het niet, de leverende landen
weten het niet, onze pluimveehou
ders weten het niet en gaat u maar
weer verder!
Lekken in de EEG als midden-
Duitsland oftewel de Sovjetzone
kunnen niet gedicht worden. Want
de bondsrepubliek beschouwt de zo
ne als eigen land. Zij voert daaruit
in wat zij belieft, zonder derdelan-
denheffingen. Maar mocht Neder
land daarheen wat willen verzen
den. dan moet het eerst overleg
plegen met Bonn, want daar gaat
het zó maar niet! Wij weten niet
waarom, zij weten niet waarom
enz.
Precies zo staat het met de kwes
tie van grenssluitingen op grond
van diergeneeskundige voorschrif
ten. Dat dit mag, staat nauwkeurig
te boek in de Brusselse annalen. Er
staat alleen niet bijhoe en wan
neer die grenssluitingen ongedaan
gemaakt kunnen worden. Met ande
re woorden: als Nederland een beet
je mkz heeft, dan maken de ande
ren daar vlug gebruik van om de
grens te sluiten en de eigen produk
tie een betere kans te geven. Dat
heeft minister Biesheuvel zélf toe
moeten geven. Maar hoe men die
grens dan weer open moet krijgen
als alle waarborgen zijn gegeven
dat geen ziek vee of vlees zal wor
den uitgevoerd, daarvoor zwijgen
de EEG-bepalingen. Waarom? Dat
weet niemand.
ZONDER EINDE
De EEG zal weldra voltooid zijn,
d.w.z. binnen enkele jaren, waar
schijnlijk al binnen precies twee
jaar. Maar wat voor zin heeft dat,
als er nog grote verschillen zijn bij
de belastignen, het subsidiebeleid, de
lonen en prijzen, de vervoerskosten
enz.? Dat weet niemand. Men zegt,
dat men al deze vraagstukken in de
komende twee jaar wel onder de
'knie zal krijgen. Dat het in feite
binnen 12 kalendermaanden moet
gebeurendat zegt niemand.
Hoe zal onze PBO er wel uitzien
in de afgebouwde EEG. Soortgelijke
lichamen zijn in de andere landen
van de EEG onbekend. Een pro
duktschap bedrijft geen commercie
en zal dus in de E.E.G. gewoon tot
organisatie zonder ordenende be
voegdheid worden.
Wat zal die taak dan zijn? Geen
mens weet het!
De oorzaak van al deze onzeker
heden is uiteraard, dat dit voorjaar
in korte tijd (ondanks de marathon
zitting) tal van ontzaglijk vèr
strekkende besluiten zijn genomen.
De konsekwenties worden pas lang
zamerhand begrepen. Zo langzamer
hand dringt het inzicht door, dat wij
veel, heel veel. later pas zullen be
grijpen. Maar het zou op boer en
tuinder een veel betere indruk ma
ken als allen die voorlichting menen
te moeten geven, over deze zaken
het eerlijk uitspraken, dat veel nog
onbekend is. En niet de boer te ver
wijten dat er niets van snapt.
De kwestie is in beginsel niet zo
moeilijk. Wij konden niet meer te
rug, wat de E.E.G. betreft. Daarvoor
was er reeds te veel gebeurd. Toen
hebben wij de sprong in het don
ker maar gewaagd. Wij kunnen al
leen hopen dat wij goed terecht ko
men. Wij mogen zelfs verwachten,
dat wij goed terecht komen. Maar
dat veel nog onzeker is, wordt nu
wel duidelijk. Tevens wordt duide
lijk. dat wij lang niet altijd beschik
ken over goede voorlichters en voor
lieden. Want die herkent men daar
aan, dat zij op tijd weten te zeggen,
dat zij het óók niet weten, omdat
niemand het weet. Dat ziet u aan
de E.E.G.
GESPREK MET EEN
REISBUREAUDIRECTEUR, DIE
VERDER KIJKT DAN
OOSTENRIJK
vele miljoenen per jaar, bijeen ge
spaard door Nederlanders, die fijne
vakantie willen.
Nol van Gennip kan het allemaal
smakelijk vertellen. Achter zijn in
een gouden montuur gevatte brille-
glazen glinsteren zijn ogen als hij
vertelt, „hoe het allemaal gekomen
isNiet vanzelf! Oh nee. zo is
de wereld niet. Succes moet je ver
overen. Je moet er hard voor wer
ken, je moet 't vak beheersen. Maar
meer nogje moet durf hebben
en een fijne neus voor de toekomst.
Dat had Nol van Gennip al, toen
hij in de zaak van zijn oom terecht
kwam. Het was zo'n echt Nederlands
reisbureautje, dat vakantietripjes
organiseerde per bus naar Oosten
rijk en zo. De kleine Nol, eigenlijk
nog maar een broekje in het vak,
wist het altijd beter dan de ervaren
oude bazen. Hij wilde meer dan al
leen maar de routine: hij wilde
goedkoper reizenhij wilde ook
verder weg.
Enfin, het is ervan gekomen, dat
de zaak op een gegeven ogenblik uit
elkaar tuimelde en Nol van Gennip
zichzelf terugvond als exploitant
van een stuk of acht autocars. Zon
der personeel of wat dan ook.
Hij is doorgegaan. Met kleine
reisjes eerst, met een eenmanszaak
je. Nu staan op de loonlijst van het
reisbureau FIT zo'n zestig namen.
En de personeelsleden worden uit
betaald in alle mogelijke munteen
heden.
Nu komt er binnenkort een com
puter om de administratie te doen.
Een investering, die er niet om liegt.
Maar risico's wil een man als Van
Gennip niet lopen. Hij weet, dat
snelheid en accuratesse de geheimen
zijn van een goede zaak. „De men
sen hebben best een paar centen
meer over voor een vakantie, maar
dan moet het goed zijn", is zijn lijf
spreuk. Vandaar ook al die reizen,
die hij zelf maakt.
Het reisbureau FIT is eigenlijk
pas goed in het nieuws gekomen
door de vermaarde Egyptereizen.
Droomreizen naar het land van de
Farao voor nog geen zeshonderd
gulden. Zo staat het in de reis
gids. Van Gennip mag er trots op
zijn, deze stunt van a tot z helemaal
zelf te hebben uitgedacht en opge
bouwd. Het heeft meer dan een jaar
hard werken gekost. Hij nam het
risico, hij investeerde en gokte in
zeker opzichtEn hij won!
Het was een geweldig idee van de
jonge reisbureaudirecteur om de
belangen van de grote Nasser te
combineren met de zijne. Het was
een gelukkige omstandigheid, dat er
nog meer belanghebbenden waren,
met name Philips en alle Neder
landse meneren Janssen en Pieter-
sen, die zo dolgraag eens de pyra-
miden van dichtbij wilden zien.
Nasser opende de poort naar
Egypte, toen hij tijdens de Suez-
kanaal-crisis alle buitenlandse be
zittingen en industrieën nationali-'
Reisbureaudirecteur Arnoldus van
Gennip, voor vrienden NoL
We hadden een afspraak voor die
dag in juni. „Even van te voren bel
len", had hij gezegd en het was
maar goed ook. dat we dat deden.
„Ja", zei de telefoniste, „meneer is
inderdaad gisteren terug gekomen
uit Canada. Maar morgen moet hij
naar het Midden Oosten en het kan
best een dag of tien duren voor hij
terug is!" Als hij niet in zijn strak
ke, zakelijke kantoor in de Eindho-
vense Kerkstraat zit. kun je hem
overal tegen komen. In Canada of
in Mexico, in de straten van Tokio
of ergens in de woestijn, zwervend
tussen Luxor en Beiroeth. Hij: Ar
noldus P. F. van Gennip, voor zijn
oude makkers gewoon Nol.
Reizen beheersen het leven van
deze nu 35-jarige zakenman. Reizen,
die hij zelf maakt en meer nog rei
zen, die hij anderen laat maken.
Het is zijn werk; het is ook zijn lust
en zijn leven. En ondanks alle kilo
meters, die hij zo langzamerhand
achter zich heeft gelaten, geniet hij
nog van ieder ogenblik, waarop hij
door een stad slentert, van een
goed maal geniet of de natuur aan
zijn ogen voorbij laat trekken.
„Reizen is een kunst", is zijn oor
deel. „Je moet het leren, wil je er
tenvolle van genieten. Je moet je
ogen open houden en proberen, zo
veel mogelijk indrukken op te doen."
Meer dan dertig duizend Neder
landers zullen dit jaar de voetstap
pen van Nol van Gennip drukken.
Zijn reisbureau brengt hen naar
Mallorca en Korfoe, naar Athene en
Beiroeth, naar Dubronick en Cairo.
In de weekends brammen de door
Nol van Gennip gecharterde vlieg
tuigen naar alle delen van Europa
en ver daarbuiten. Een omzet van
seerde. Een pennestreek in Cairo en
Philips kon fluiten naar de vele in
het land van de Nijl geïnvesteerde
miljoenen. Ja. goed, meneer Nasser
was bereid een schadevergoeding te
betalen, maar in Egyptische ponden
en die zijn buiten de Nijldelta maar
een paar struivers waard, bij wijze
van spreken.
Nol van Gennip vond de oplos
sing: Philips betaalt van de geblok
keerde tegoeden zijn rekeningen in
Egypte en hij betaalt in harde Ne
derlandse guldens zijn Eindhovense
collega's terug. Het is het koersver
schil dat hem zijn winst en enkele
duizenden toeristen jaarlijks een
goedkoop reisje naar de pyramiden
oplevert.
Het klinkt allemaal simpel.
Maar de uitwerking was wel an
ders. Eindhovense Nol heeft heel
wat uurtjes moeten praten op Egyp
tische bureau's en heeft heel wat
vrienden in de hoogste regerings
kringen moeten maken, alvorens zijn
eerste vliegtuig met passagiers in
Cairo kon landen.
En toen de zaak eenmaal liep,
heeft hij nog ettelijke keren de over
tocht moeten maken om in het zo
een andere mentaliteit huldigende
Egypte allerlei grote en kleine pro
blemen recht te zetten. Hij kon het
niet met de gebruikelijke Neder
landse zakenlieden-mentaliteit Maar
daarvoor is hij dan ook de bereisde
man, die zich overal thuis voelt en
die overal ter wereld de relaties in
hun eigen handelstaal te woord kan
staan.
De risico's waren groot. Maar ach
teraf waren ze het waard genomen
te worden. De sarcophaag, die de
woonkamer van de Van Gennips
siert (eeuwen oud. met een echt cer
tificaat) getuigt van de liefde, die
deze enthousiast reis-organisator
voor het land van de sprekende ste
nen heeft gekregen. Een nogal logi
sche liefde, want Egypte heeft Nol
van Gennip's FIT bekend gemaakt
tot ver buiten de grenzen van ons
land.
Vijf en dertig is Nol van Gennip
ru, Je ziet het hem niet aan. Het
keiharde werken heeft geen sporen
op hem gedrukt. Hij lijkt jonger
dan hij is. Levendig, vol humor en
nog altijd vol nieuwe plannen.
De concurrentie heeft vreemd op
gekeken van die Egyptereizen. Ze
zullen in de komende jaren nog wel
eens vreemd opkijken, want hun
Eindhovense collega is nog dagelijks
aan 'het voorbereiden van nieuwe
stunts. Syrië staat nu ook al in zijn
reisprogramma en aan andere be
stemmingen wordt hard gewerkt.
Van Gennip weet altijd weer nieu
we goedkope mogelijkheden te ont
dekken en hij deinst er niet voor te
rug zijn plannen met ministers of
minister-presidenten te bespreken.
„Als je die voor je plannen kunt
winnen, als je die van je gelijk kunt
overtuigen, ben je waar je wezen
moet", redeneert hij.
De man, die eens een paar busjes
naar Oostenrijk stuurde, die op z'n
eigenhoutje boterhammetje mee
voor onderweg de hotels afliep
om een paar centen korting te krij
gen voor zijn gezelschappen, ziet de
toekomst voor hemzelf en zijn vak
rooskleurig in. „Over een jaar of
wat gaan in de zomermaanden zo'n
vfjf miljoen Nederlanders per vlieg
tuig met vakantie", zegt hij. „De
reisbestemmingen zullen veranderen.
Nu is het al Egypte, straks wordt
het misschien hartje Afrika in de
wintermaanden. Mexico of India. Ze
willen ver weg, ze willen nieuwe
indrukken opdoen."
Nol van Gennip geeft hen geen
ongelijk. Hij maakte zelf vorig jaar
met zijn vrouw een reis naar Japan
en heeft ervan genoten. Misschien
nog deze zomer hoopt hij naar Me
xico te gaan. Als de ergste drukte
achter de rug is. Want samen op
stap is moeilijk voor het Eindhoven
se FIT-echtpaar. Als de baas op reis
is, zorgt zijn vrouw ervoor, dat de
zaken goed blijven gaan. Zij is mee
gegroeid in de zaak en ze weet van
wanten. Vijf en dertig meisjes van
FIT zitten op de plaatsen, waar de
charters hun passagiers uitladen.
Natuurlijk meisjes! Die zijn als gast
vrouw niet te overtreffen. Mevrouw
van Gennip heeft ze allen aange
nomen. „Ze schijnt er een fijne neus
voor te hebben", grapt Van Gennip.
„Ik bemoei me er niet mee. Mis
schien let zij op andere eigenschap
pen dan ik."
Het is nu hoogseizoen. Dagelijks
ploffen in ettelijke Nederlandse
brievenbussen de enveloppen met
tickets, met hotelboekingen, met
keurige boekjes over het land van
bestemming. Maar in het Eindho
vense kantoor worden al plannen
voorbereid voor nieuwe reizen.
Straks.. ..in de winter zullen ze
beginnen. Nog verder weg. Maar ook
steeds goedkoop! Want Nol van Gen
nip is altijd goed voor een stunt.
De heer van Gennip (r.)
in gesprek met een
functionaris van het
ministerie van toerisme
van de V.A.R. over de
Egyptereizen, terwijl
(midden) adjunct-direc
teur van het staatsreis-
bureau de heer Eelbi,
aandachtig toeluistert
Voor alle reparaties
Sohooistraat 30 Tel. 2389
EEN DUURZAME BESTRIJDING
VAN RUIGE ONKRUID-
VEGETATES OP BOERDERIJ
EN BEDRIJF
Onkruidbestrijding vormt, vooral
op industrieterreinen, boerderij, em
placementen en opslagplaatsen, par
keerplaatsen e.a. een groot probleem.
De vele arbeid verbonden aan het
wieden, zowel mechanisch als met
de hand, gepaard aan de daaraan
verbonden kosten en het grote te
kort aan arbeidskrachten zijn hier
debet aan. Wil men deze onkruiden
op zijn terreinen bestrijden, dan
moet chemisch worden ingegrepen.
In de landbouw is men het pro
bleem „onkruid in gewassen" reeds
grotendeels door het toepassen van
zgn. selectieve onkruidbestrijdings
middelen de baas.
Vele Rijksinstellingen evenals de
Provinciale Waterstaat en Gemeen
ten, zijn nog .niet voldoende door
drongen van de economische voor
delen van chemische onkruidbestrij
ding op hun terreinen. Dit geldt
echter ook voor de boer zover het
open terreinen bij huis en schuur
betreft. Dikwijls is onvoldoende be
kendheid met de mogelijkheden van
totale onkruidbestrijding op open
terreinen hiervan de oorzaak.
Er is voor de totale onkruidbe
strijding een chemisch produkt ont
wikkeld rU. Farabi. waarmede alle
kiemende zaadonkruiden en prak
tisch alle zgn. wortelonkruiden kun
nen worden bestreden. Tijd van toe
passing vanaf mei t.m. augustus, dat
zijn de maanden met een nog ak-
tieve groei van de onkruiden.
Onkruiden goed bevochtigen met
de spuitvloeistof, de dosering is af
hankelijk van de onkruidvegetaties
7,5 - 20 kg-ha.
Niet alleen voor Rijksinstellingen,
gemeenten en industrieën is deze
vinding van belang, maar ook voor
boerenbedrijven, omdat men met
zeer weinig kosten (arbeidsbespa
ring) en met een zeer lange wer
kingsduur van al zijn onkruid is
verlost. Osde windsingels en hees
terbeplanting past men tegenwoor
dig algemeen reeds Simazin toe.