VENRAYSE CARNAVAL op de Grammofoonplaat om in stemming te komen Gemeentebegroting Onafgewerkt soc. ontwerp MARTENS Filmnieuws Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN NOGMAALS WONINGBOUW-PROBLEMEN BLAUPi televisie komt van fa. Nagelhout, Grotestraat - fa. Coenen, Hofstraat - Toledo-bar - café Hulsman - Janny-bar VRIJDAG 11 FEBRUARI 1966 No. 6 ZEVEN EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL 1512 GIRO 1050652 ADVERTENTIEPRIJS 12 et p. mm. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL 1.7S (bvitoa V.nroy 1— Venrays Gemeenteraad heeft zich in betrekkelijk korte tUd. via besloten commissievergaderingen door onze gemeentebegroting „ge worsteld". Een worsteling, die zijn weerslag vond in vele, vele vol- getikte vellen papier, waarvan wU op onze beurt U vorige week de nodige ultttreksels hebben voorgezet De tijd is definitief voorbij dat een gemeenteraad zich bij een dergelijke begrotingsbehandeling warm kon maken over het al of niet aanschaf fen van een nieuwe typemachine. En met de raad de hele bevolking. Het gaat nu over honderdduizenden en over heel andere machines en het heeft er de schijn van of de bevol king, in tegenstelling tot vroeger, toen men er zich wel dik over kon maken, al die cijfers maar heel ma tig interesseert Toch gaan juist deze cijfers over en voor de bevolking WONINGBOUW Zonder in herhaling te vallen, wil len we toch wijzen op enige van de ze cijfers. En dat is met name de woningbouw. De laatste twee jaren zijn zo'n kleine 500 woningwetwo ningen klaar gekomen, die als een gezinswoningen of flats de nieuwe uitbreidingsplannen van Venray-cen- trum en die van de kerkdorpen lang zaam vol doen raken. Er zijn er thans nog zo'n goede honderd in aanbouw, terwijl in Maastricht nog aanvragen liggen ook weer voor woningwetbouw voor een 260 van dergelijke wonin gen Dat betekent dat in 3 jaren tijd ruim 800 woningwetwoningen aan Venrays woningbezit zullen zijn of worden toegevoegd. Een respectabel aantal, waar men alle respect voor mag hebben en dat bij zal dragen de woningnood in Venray te helpen le nigen, zeker voor die mensen, die om wat voor reden dan ook geen eigen woning kunnen bouwen. FLATS - EENGEZINSWONINGEN Maar in de begrotingsvergadering zijn voor de eerste maal nu toch din gen gezegd, die het waard maken, hier even langer bij stil te staan. Op de eerste plaats werd de vraag ge steld, hoe de verhouding nu wel ligt tussen eengezinswoningen en flats in onze gemeente. Dit bleek ongeveer fifty-fifty te zijn. Op de tweede plaats werd de be langrijke vraag gesteld, of de flat bewoners nu wel allemaal zo echt van harte die flats betrokken heb ben of omdat er geen andere wo ning voor hen beschikbaar was. Want flats mogen dan wel riant staan, langs de een of de andere sin gel en mogen dan al een echt stads- idee weggeven, belangrijk is op de eerste plaats natuurlijk of de mensen er graag in wonen. Dat graag of niet. houdt ook ver band met de huur. Al weer in deze vergadering bleek dat er feitelijk weinig verschil is tussen de huren van flats (als men extra voorzieningen als centrale ver warming e.d. niet telt) en die van eengezinswoningen. Ze liggen om en nabij thans tenminste de 120,per maand. Er werd wel waarschuwend bij gezegd, dat de nieuwe woningwetwoningen duurder gaan kmoen, ook op de kerkdorpen. Of door het feit dat men in eenge zinswoningen b.v. de kosten van centrale verwarming 25,— per maand) niet behoeft te betalen de tendens van het woningzoekende pu bliek meer naar eengezinswoningen wordt gericht. Of dat men deze ruimer vindt en meer streek-eigen en meer, zoals men dat van oudsher gewend is, kwam niet goed uit de doeken. Men wil schijnbaar hier meer eengezins woningen. maar die kunnen weer niet zoveel gebouwd worden als men wil, omdat anders de prijzen weer stijgen. Men moet er flats bij nemen om de prijzen van beide woningsoor ten te kunnen drukken EEN RIJ VAN PROBLEMEN doemt hierbij op. Temeer als reeds blijkt dat deze huren voor een deel van nieuwe bewoners toch wel hoog liggen t.o.v. wat zij verdienen. „Nog geen honderd gulden schoon in de week", zoals verschillende trouwlus tigen niet schijnen te halen, is be paald geen aanmoediging de zgn. „goedkope" woningwetwoning te be treken. al dan niet uitgerust met centrale verwarming. Een dergelijke huur vormt dan wel een zware be lasting voor het jong getrouwde stel, dat bovendien nog de nieuw ver kregen woning in zal moeten rich ten Van het beschikbaarstellen van oudere en dus goedkopere woning wetwoningen juist voor deze groepen komt in de praktijk nog zeer weinig terecht, doodgewoon, omdat de men sen, die in deze goedkopere wonin gen wonen, ongeacht hun salaris, daar blijven. Men heeft ze daar nu eenmaal aan gewoon gemaakt. Als er geen maatregelen komen die huren vaststellen op salarisbasis, dan lijkt ons. dat van de hele doorstroming weinig terecht komt. AFREMMEN Van de andere kant legt deze nood toch wel bijzonder zware verplich tingen op het college van B. en W. dat in zijn nieuwe bestemmingsplan nen toch wel tot eerste taak heeft de zaak zo economisch in te delen, dat le daarin bestemde ruimten voor de woningwetwoningen toch 'ergens' op een niveau blijven, dat de daarin te bouwen woningen bij de steeds stijgende grond- en bouwprijzen, ook financieel bewoonbaar blijven, door die groep, voor wie ze bestemd zijn. En dat terwijl van de andere kant SCHOOLSTRAAT VENRAY de druk steeds groter wordt om de nieuwe uitbreidingsplannen wat rui mer en grootser te maken, leefbaar der met plantsoenen en speelruim ten, met parkeergelegenheden en ontspanningsmogelijkheden. Maar die moeten weer vercalcu- leerd worden in de grondprijzen. Ook voor de toekomstige woningwetwo ningen. Een viccuse cirkel, die moeilijk te doorbreken zal zijn. TEKENEND Het is tekenend o.i. dat juist nu we de woningnood aan het inlopen zijn, dit probleem aan de orde wordt gesteld. Niet omdat het eerst nu ont staan is, maar wel omdat nu voor het eerst in het openbaar naar voren komt, dat voor verschillende van oo ze inwoners de nieuwe woningen zo niet onbetaalbaar, dan toch zeer moeilijk betaalbaar worden. En dat te moeten constateren in wat men noemt de welvaartsstaat van Neder land, is toch wel pijnlijk. MAAR 6*/. VAN ONS VOLK BLIJFT ONVERZEKERD De aktiviteiten van minister Veld kamp aan het front der sociale ver zekering duren voort De bewinds man heeft thans een wetsontwerp voor een volksverzekering tegen zware geneeskundige risico's inge diend. De naam dekt niet geheel het geen met deze sociale maatregel be reikt wordt. Het is de bedoeling dat geestelijk en lichamelijk gehandicap ten van de eerste dag hun opneming in een inrichting voor de financiële gevolgen daarvan op deze wet kun nen steunen. Het gaat hier dus of duurzaam ge handicapten. Het is echter moeilijk om precies uit te maken wanneer er van duurzaamheid wordt gespro ken. Iemand die in een ziekenhuis wordt opgenomen is ook getroffen in zijn lichamelijke enof geestelijke bewegingsvrijheid. Dat erkent de nieuwe wet ook, maar zij aanvaardt het element duurzaamheid hier pas na het eerste jaar. Dat betekent in feite een voortdu ren van de bestaande situatie ten aanzien van de kosten voor het eer ste jaar ziekenverpleging. Die beta len wij dus ook in de toekomst zelf, onze ziektekostenverzekeringsmaat schappij of het ziekenfonds. DE 70.000 Een deel van de discussies rond dit wetsontwerp zal worden gevoerd over dat vraagstuk van het eerste eerste jaar ziekenhuiskosten. Want het staat als een paal boven water dat ook in dat eerste jaar voor velen een zwaar geneeskundig risico aan wezig is. De minister vertelt ons dat 70.000 personen van onze ruim 12 miljoen zielen een langdurige behandeling nodig hebben in een inrichting. De kosten daarvan bedragen gemiddeld 6.000,por persoon per jaar. Dat kan praktisch niemand gedurende lange tijd betalen en steunend op het beginsel van maatschappelijke solidariteit moet er dus een volks verzekering komen. Het is duidelijk dat de maatschap pelijke solidariteit ten aanzien van ziekte en gebrek niet na een jaar begint maar onmiddellijk nadat deze euvels ons belasten. Daarom zal de verzekering tegen zware geneeskun dige risico's op den duur nog moe ten worden uitgebreid. De minister zelf heeft het nu be staande systeem van ziektekosten verzekering nog niet willen aantas ten. Middels de verplichte zieken fondsverzekering en de vrijwillige ziektekostenverzekering is naar schatting plm. 94 pet. van ons volk voor een aantal dagen tegen zieken huisopening verzekerd. TUSSEN WAL EN SCHIP Toch valt er nog een aantal tussen de wal en het schip. Dat zijn zij die niet door een fonds worden opgeno men. Vanzei fsprekend hebben ook die een zekerheidsstelling nodig. Dat zijn ook vele kleine zelfstandigen, die de steeds stijgende premie voor een ziektekostenverzekering niet uit hun inkomen kunnen betalen. Dan verzekeren zo zich maar niet maar het is duidelijk dat dit niet verant woord is. Bi) optredende calamitei ten belanden deze mensen bij de bij standswet. Nu is dat niet zo ver schrikkelijk als het velen toeschijnt, maar het verdient de voorkeur dat ook de nog niet verzekerden worden ingepast. Wanneer ook het eerste jaar zie- kenhuisverplcging onder do nu in gediende wet zou komen, worden do kosten veel hoger. De verpleegduur In de ziekenhuizen bedraagt gemid deld 20 dagen. De zeer hoge inrich tingskosten en de nog altijd stijgen de researchkosten van de medische wetenschap drukken in wezen op de ze kosten. Hoe hoog die wel zijn. kunnen wij constateren aan de snel stijgende premies voor de ver plichte verzekering en de niet min der hoge nota's van de ziektekosten verzekering. Nuchter gesproken ligt daar ons sociale verzekeringsprobleem en veel minder bij de zware geneeskundige risico's na eèn jaar. Wij kleineren de zorgen van de langdurige ziekten geenszins en juichen het toe dat er een volksverzekering voor komt. Maar wij menen anderzijds dat met deze stap naar het onderbrengen der zware risico's niet mag worden vol staan. OOK DE KAATSTEN Er dient een uitbreiding te komen tot alle zware geneeskundige risico's, ook dit van korter dan een jaar. bin nen het terrein van de maatschap pelijke solidariteit worden gebracht. Dat betekent dat de gehele zicken- huisverzekering binnen de volksver zekering dient te worden gebracht Nu is reeds 94 pet. van ons volk oo de een of andere manier verzekerd en de rest mag niet buiten blijven staan. Wij kunnen niet ontkennen dat zo'n verzekering duur Is. Dat is zii nu op half verplichte en half vrijwillige basis eveneens. Voor zover de pre mie-opheffing te hoog is, kun de staatska.s te hulp schieten. Dat ge beurt nu immers ook! In een welvaartsstaat als waarin wij leven mag er geen gebrek aan medische zorg zijn. Onder geen voor wendsel en bij geen enkel motief. Als wij gebrek en ellende uit dc we reld willen banen laten wij hier be ginnen en iedereen, dus ook kleine zelfstandigentegen een redelijke premie de gelegenheid bieden zich te vrijwaren tegen zware geneeskun dige risico's, maar dan vanaf het eer ste moment dat die optreden. WEIJtE GRENS? Onderzijds dient de vraag te wor den opgeworpen of in diezelfde wel vaartsstaat niet iedereen de verant woordelijkheid dient te dragen voor lichte geneeskundige risico's. Er kan nader worden uitgezocht tot hoever dat risico beperkt moet blijven. Het komt ons echter voor dat een deel van de kracht tot bestrijding van ziekte en gebrek nu wordt verspild omdat er te lichtvaardig een beroep op wordt gedaan. Laten wij de kracht verschuiven naar een terrein waar zij nodig is. Wij kunnncn dat mogelijk bereiken door de ziekenfondswet eens grondig te herzien en ook daar de gedachte van maatschappelijke solidariteit eens waarlijk recht te doen weder varen. Wij geloven dat minister Veld kamp lof verdient voor dit wetsont werp. Het is jammer dat de krachten In ..de achterban" hem verhinderen verder te gaan. Maar als de welvaart verder groeit dan mag de zorg van door ziekte en ellende getroffenen daar niet bij achter blijvenOok niet voor de zelfstandigen. Voor alle reparaties la. MARTENS *0 Schoolstraat 30 Tal. 2389 GOEDE FILMS VOOR JEUGD EN OUDEREN DE MAN VAN RJO De Franse filmregisseur de Broca heeft er slag van om avonturenfilms te maken, die door alle lagen van de bevolking naar waarde worden ge noten. Deze waarde i< die van het onge remde amusement waarin alles mo gelijk is cn waarbij met onstuimige vaart het avontuur op breed doek en in kleuren zich aan onze ogen ont rolt. Jean Paul Belmondo speelt er de hoofdrol in van een soldaat, die op verlof wil gaan. maar met zijn neus in de misdaad valt Hij komt in Bra zilië terecht waar hij elk gevaar weet te bezweren, te land. te water en in de lucht. De makers zelf moeten wel geno ten hebben van het landschap, dc kleuren, de bewegingen, de dolle pret De camera weet dit voortreffe lijk te illustreren met prachtige pa noramische beelden, als achtergrond van een avontuur, dat letterlijk en figuurlijk dc ruimte zoekt SMAAK VAN HONING Verschillende jonge Engelse fil mers munten uit in hel weergeven van een zogenaamd „burgerlijk rea lisme". Tony Richardson is een der bcfaamdste onder hen. en mot de film „Taste of Honey" laat hij zich van zijn beste zijde zien. De film handelt over een een zaam. door haar moeder verwaar loosd meisje. Zij komt in aanraking met een gekleurde zeeman, van wie zij weldra een kind verwacht. Een homofiele student trekt haar lot aan. totdat haar moeder terugkeert waar mee hij zijn taak abrupt ziet beëin digd. Richardson weet de karakters in dringend en overtuigend te schetsen, waarbij het bijzonder goede camera werk cr eveneens toe bijdraagt om een boeiend, soms aangrijpend film werk te scheppen, dat op de volwas sen toeschouwer grote indruk zal maken. BIG CITY BLUES In de avondprogramma's zal deze korte film. van de Nederlandse ci neast Ch. H. v. d. Linden aan de hoofdfilm voorafgaan. Hierin wordt de tragiek verbeeldt, die schuil gaat achter de nieuwsgierige sensatie zucht van een krantenbericht Een nozem-achtige jongen, die een half-vol wassen meisje probeert te overweldigen, waarbij het meisje van een trapenhuis omlaag stort De filmer heeft dit dramatische gegeven op een bijzonder indringen de manier in beeld gebracht cn door een gave toepassing van beeld, geluid en muziek tot een soort waarschu wend symbool gemaakt Een tegenhanger van ongezonde sensatie, sex en Sadisme, waarmee dc filmkijker maar al te vaak wordt geconfronteerd. De directie van Lux or Theater blijft herhaaldelijk pogingen onder nemen om het „betere" (is kieskeu rig) publiek achter het T.V. toestel vandaan te halen. Goede en waarde volle films zoals bovenstaande be hoort men in de bioscoop te zien. Onze Werkgroep zou dit streven graag steunen door dc oprichting van een Filmkring met speciale be sloten voorstellingen. De kas-opbrengsten van goede filmprogramma's bieden echter tot op heden weinig garantie tot slagen van dit tijdrovend initiatief. Op de conferentie van het Neder lands Overlegorgaan voor Film- en T.V.-vorming. waaraan wij onlangs deelnamen, deed Dr. J. M. L. Peters, directeur van dc Film-Academie te Amsterdam de volgende uitspraak: „In deze eeuw. waarin het bewe gende beeld een steeds belangrijker plaats krijgt, behoort de goede film aan het begin te staan van onze cul turele vorming, zowel bij de jeugd. maar evenzeer bij de ouders, willen deze lot een goede waardc-bcpaltng in staat blijven." De ouder* van onze rijpere Jeugd in Venray tonen in vele l<nnHsn oen ontstellend gebrek aan belangstel ling bij film- en toneeiaktivitcttcn. waarbij eigen zoons cn dochters zijn betrokken. Deze onverschillige ongeïnteres seerde houding t-o.v. do ongrnslanilo Jeugd, voornl al* doze zich richt naar waardevolle vrijetijdsbesteding. Is een bedenkelijk verschiJnseL Werkgroep Film vorming A.N. Bar zenuwachtig kwam de bakker voor de groene tafel Hij had daar alle reden toe. Want hy verwachtte niet anders, dan een fikse gevange nisstraf. Want ztjn dagvaarding ver meldde. dat hij als bestuurder van een tweewielig motorrijtuig had ge reden over de voor het openbaar rUverkeer openstaande rijweg zon der dat hij in staat was voornoemd motorrijtuig naar behoren te bestu ren. In dat opzicht is d<* rechter niet mals en dat wist de bakker. „Ik had niet erg veel gedronken", zei de bakker berouwvol. Dat klopte met het resultaat van de bloedproef, een komma vijf pro mille. Dat is nog een heel eind van dronkenschap ver wijderd. De rechter zei dat troostend maar dc bakker was niet van ziln ze nuwachtigheid te genezen Hij bleef van zijn ene been op het andere drentelen, nu cn dan een beetje snik kend van narigheid. .De motor is weg", bibberde hij. „Er deugde anders niet veel van", wist de officier, „moet nu een ander er maar ongelukken mee maken?" „Nee meneer", zei de verdachte klagerig, „ik moest hem afbreken van mijn vrouw. Hij is helemaal uit elkaar geschroefd Dat was opzienbarend nieuws. De eerste straf was dus al uitgedeeld door dc echtgenote van dc verdach te. ,.Zo", informeerde dc rechter, „dus u moogt niet meer rijden van uw vrouw?" „Nee meneer. Zodra ik thuis kwam met hel proccs-vcrba.il moest ik de motor In het schuurtje zetten. En de volgende dag heb ik hem moeten af breken." Voor herhaling van het misdrijf be hoefde dus geen vrees le bestaan. „Het is me nog nooit eerder over komen". klaagde de verdachte ook nog. Dat klopte wel. Het waa namelijk dc eerste k«-er. dat hij in zijn leven op een motor zat. Hij had h<-t kar retje die avond gekocht cn wilde het meteen proberen. Een rijbewijs had hij nog niet En dat zal hij ook nooit krijgen. „'t Is ook beter, dat ik niet rijd", gaf de bakker trie, „het is slecht voor mijn borstje." .Wat is slecht", vroeg de rechter. ..motorrijden of drinken?" „Allebei" gaf de man toe. .maar drinken mag ik nu ook niet meer Mijn vrouw zegt. dat ik me maar bij de koffie moet houden. Ik krijg er ook geen geld meer voor." Na dit alles voelde de officier veel voor oen voorwaardelijke straf, maar dan zonder toezicht „Het toe zicht zul wd worden uitgeoefend door de cga van deze verdachte", veronderstelde hij terecht I>e eis luidde een week voorwaardelijk met een jaar proeftijd. „Meneer", huilde de bakker, „wat ben ik U dankbaar". „Niks te danken" zei de officier. „Dan ga ik gauw naar huis", zei de bakker, „hartelijk dank heren." „Wacht even", zei de rechter, „u bent nog niet veroordeeld." Maar 't vonnis luidde conform de els en op gelucht keerde de zenuwachtige bak ker naar huis terug om toezicht van zijn echtgenote te ondergaan.

Peel en Maas | 1966 | | pagina 9