kolen
damp
caballero
ikk
MARTENS
PONTIAC
CAMPS
missiezondag
24 oktober
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Neemt criminaliteit toe
BLAUPUNKT
televisie
komt van
VRIJDAG 22 OKTOBER 1965 No. 42
-
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
ADVERTENTIEPRIJS 8'/i ot. p. mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2.—)
C.B.S. ONTHULT VERRASSENDE FEITEN
AANTAL MOORDEN EN ZEDENDELICTEN NEEMT EER AF
DAN TOE
In de afgelopen maanden hebben enkele geruchtmakende moorden
en een nog groter aantal zedenmisdrijven ernstige ongerustheid on
der de bevolking gewekt. Allerwegen werd de mening verkondigd,
dat deze vormen van criminaliteit toenemen en dat men kinderen
nauwelijks meer op straat kan laten spelen, noch dat het verant
woord is dat een vrouw zich 's avonds zonder begeleiding op straat
begeeft. Maar is de gewelds- en seksuele criminaliteit toegeno
men? Aan de hand van de cijfers van het Centraal Bureau voor
de Statistiek kan men aantonen, dat de geweldsmisdrijven beslist
geen toeneming vertonen en dat het aantal zedendelicten vergele
ken met voor de oorlog minder is toegenomen dan men zou veron
derstellen.
TOENEMING
VERKEERSDELICTEN BAART
MEER ZORG!
De aandacht die de publiciteits
media aan de criminilaliteit schen
ken, en krachtens hun nieuwskarak-
ter wellicht ook moeten schenken,
versterkt de indruk dat wij in Ne
derland nauwelijks meer veilig zijn
en dat ons kleine land geterroriseerd
wordt door zedendelinkwenten,
moordenaars, nozems en andere
boosaardige lieden.
Als er een moord is gepleegd,
krijgt die soms lange tijd de aan
dacht van de publiciteitsmedia. Eerst
wordt bericht dat de moord is ge
pleegd, vervolgens worden de akti-
viteiten van de recherche om de
moordenaar te vinden in het licht
gesteld en wordt daarna de moorde
naar gevonden, dan is dat natuurlijk
ook nieuws. Later leest men nog
over de berechting. Hebben er drie
moorden in korte tijd plaats, dan
leest men zoveel over moord, dat
men de indruk krijgt dat Nederland
een land is waar men elkaar voort
durend naar het leven staat."
„De zogenaamde toeneming van het
aantal gewelds- en zedenmisdrijven
bestaat meer in de verbeelding en
de publiciteit dan in de werkelijk
heid", zo meent men op het depar
tement van justitie. „Natuurlijk is 'n
moord altijd 'n schokkende gebeur
tenis, die emotionele reacties oproept
maar hieruit mag men niet conclu
deren dat dit soort misdrijven wer
kelijk toeneemt.
NIET MEER MOORDEN
Aan de hand van gegeven van het
Centraal Bureau voor de Statistiek
is aan te tonen dat deze stelling
niet op een loze bewering berust.
De statistieken spreken alleen van
feiten, die bij de polite zijn aange
geven, maar ten aanzien van ge
weldsmisdrijven zijn zij het be
trouwbaarst, omdat dit soort delic
ten altijd aangegeven wordt.
Wat zeggen de tot en met 1962 bij
gewerkte statistieken over agressie
ve (tegen leven en personen gerich
te) misdrijven? In 1948 werden in
Nederland 15 personen wegens
moord veroordeeld; in 1949 14; in
1950 10; in 1951 7. Enkele jaren later
is het beeld: in 1958 14; in 1959 5;
in 1961 7; in 1962 9. In 1938 en 1939
bedroegen deze cijfers 7 en 3.
Wat doodslag betreft: in 1948 wer
den ter zake van dit misdrijf 28
personen veroordeeld; in 1949 33; in
1950 17; in 1951 22; in 1958 24; in
1960 23; in 1961 22; in 1962 20. In
1939 werden in ons land liefst 33
personen wegens doodslag veroor
deeld. Beziet men het beeld van de
agressieve criminaliteit vanaf het
begin van deze eeuw, dan blijkt uit
de officiële cijfers dat deze crimina
liteit in de jaren 1910-1930 sterker
was dan nu!
SCHOOLSTRAAT VENRAY
SEKSUELE MISDRIJVEN
ingewikkelder ligt het bij de ze
denmisdrijven. Lang niet alles wordt
aangegeven. De vraag is of door de
grote publiciteit niet meer aangiften
i worden gedaan dan vroeger. Vak
mensen zijn van mening, dat vooral
onder jongelui die op dit gebied
meer wordt getolereerd dan vroeger.
Bovendien is het opvallend dat jon
ge meisjes van mannelijke leeftijd
genoten meer accepteren dan van
oudere mannen. Een oudere man
kan geprikkeld worden door de uit
dagende houding, die een meisje te
genover jonge mannen aanneemt,
dan roept ze de politie.
Nemen de zedendelicten toe in
Nederland? In 1959 werden 2523 ze
denmisdrijven berecht, in 1960 2545,
in 1961 2518, in 1962 2122. Hier is
dus sprake van een dalende trend.
In 1950 lag de seksuele criminali
teit zelfs hoger dan nu, hoewel
de bevolking is toegenomen. Sinds
1960 zet deze daling door, hoewel
juist sinds dat jaar. toen enkele ge
ruchtmakende misdrijven werden
gepleegd (bijv. de moord op Joke
Groeneveld in Venlo) hardnekkig
wordt beweerd dat het aantal aan
randingen toeneemt. De cijfers tonen
ironischerwijs het omgekeerde aan.
in 1939 werden in ons land 1689
veroordelingen betreffende zeden
misdrijven uitgesproken. Dat waren
circa 450 minder dan in 1962, maar
als men de bevolkingsgroei in aan
merking neemt, is de toeneming van
deze criminaliteit minder groot dan
dikwijls wordt gesuggereerd.
MEER VOORLICHTING?
Wat ons frappeert is dat wanneer
de statistieken vermelden dat de ge
welds- en seksuele criminaliteit niet
of nauwelijks toeneemt, deze cijfers
vrijwel nergens gepubliceerd wor
den. Zodra de cijfers aanzienlijk
stijgen, zou dat onmiddellijk bekend
worden gemaakt, want dan pas is
het nieuws
Wat verder opvalt is, dat zeden
misdrijven meer emoties oproepen
dan ernstige misdrijven van andere
aard. De moorden op Corrie Hofman
in Eindhoven en op Piet Frijns in
Valkenburg wekten in het hele land
verontwaardiging, en terecht. Maar
toen een Amesterdamse wielrenner
door 2 penose-jongens op de wieler
baan werd gesmeten, vlak voor de
aansnellende motoren, verschenen
daarover geen ingezonden medede
lingen in de kranten, hoewel dit juist
een in koele bloede gepleegd mis
drijf was, zorgvuldig beraamd en
met groot raffinement uitgevoerd
VERKEERSDELICTEN
De criminaliteit over het geheel
genomen is wel gestegen. Maar die
stijging komt niet op rekening van
de agresseve misdrijven, maar op
die van vermogensmisdrijven en
verkeersdelicten.
Ronduit verbijsterend is dat het
publiek zich niet zo bezorgd toont
over de toeneming van ernstige
verkeersdelicten. Juist die is veront
rustend. In 1959 werden 353 perso
nen veroordeeld wegens dood of
zwaar lichamelijk letsel door schuld
op grond van art. 36 der Wegenver
keerswet. In 1962 was dit al 499, een
toeneming van 146 in enkele jaren
tijds.
Van alle zijden worden moeders
gewezen op 't gevaar van kinder
lokkers, maar als men de crimine
le statistieken bekijkt, is er nog
veel meer reden hun te wijzen op
het gevaar van verkeersdeelne
mers die op onverantwoorde wijze
hun voertuig besturen en daardoor
een grotere bedreiging voor het le
ven van anderen vormen dan het
gros van de zedendelinkwenten of
welke andere misdadigers ook.
Rest de nozems. Daarover wordt
zoveel geschreven, dat ook hierdoor
de gedachte dat het onveilig wordt
in ons land wordt versterkt. De men
sen zeggen dat je tegenwoordig met
al die nozems nergens meer veilig
bent. Maar als die nozems een rel
schoppen bij het Lieverdje, gaan de
mensen juist kijken.
Voelt Uzich moe
Futloos, dag in dag uit?
Laat Sanatogen U helpen.
Neem het dagelijks en
merk hoe Uw oude energie
en levenslust terugkeert.
f Sanatogen
Het versterkend middel
voor jong en oud
De eerste doden tengevolge van
kool-monoxyde-vergiftiging of mis
schien duidelijker door kolendamp
zijn reeds gevallen. Oorzaak bleek
ook hier weer te zijn een verstopte
schoorsteen.
Nu hoor ik al mensen zeggen: „O,
maar zoiets komt bij mij niet voor".
En ik geef ze gelijk als ze elk jaar
de schoorsteen laten vegen en de
circulatie-kanalen van de haard la
ten schoonmaken. Want dat laatste
wordt vaak vergeten. En die dingen
zijn slechts nauw en kunnen ook
verstopt raken.
ïn Helmond waren 4 doden in dit
jaar voor de gemeente aanleiding om
de brandweer de opdracht te ver
strekken bij alle gepensioneerden 'n
onderzoek te laten instellen naar de
toestand van de haard, de schoor
steen en de verbindingspij pen en
roetzakken. En er zijn al heel wat
kwalijke dingen aan het licht geko
men. Zou het hier anders zijn?
Kolendamp-vergiftiging komt vaak
voor bij oudere mensen. Omdat ze
te zuinig zijn bij het stoken en vaak
in plaats van goede kolen een hele
hoep rommel mee opstoken, zoals
aardappelschillen en ander afval, tot
zelfs oude schoenen toe. Dat vormt
natuurlijk een veel sterkere roet-
neerslag dan anthraciet.
GEVAARLIJK GAS
Tegen kolendampvergiftiging is
een van de voornaamste dingen die
men kan en moet doen: ieder jaar de
schoorsteen vegen. Niet alleen om
dat het bij gemeentelijke verorde
ning verplicht is, maar omdat het
uw leven kan uitmaken. Kool-
monoxyde is namelijk een zeer ge
vaarlijk gas. De eerste verschijnselen
zijn hoofdpijn, maar ademt U meer
in dan wordt U misselijk en worden
uw spieren zo zwak dat U niet eens
meer in staat bent een deur of raam
open te zetten.
Hoe komt het nu dat een schoor
steen verstopt raakt en kool-mono-
xyde de kamer binnendringt?
Het antwoord is simpel: omdat de
schoorsteen niet warm genoeg is, of
beter kouder is dan de buitenlucht.
Dan ontstaat er geen trek en de
rook ontleedt zich reeds in de
schoorsteen. De rook bestaat name
lijk uit verschillende bestanddelen,
o.a. roet, zwavel en koolmonoxyde.
U kunt dat proces het beste verge
lijken met het afkoelen van stoom:
dan vormt zich weer water.
NIET AFDEKKEN
Vooral in herfst en lente wordt er
niet dag en nacht gestookt. Dan is
het zaak bij het aanmaken van de
kachel enkele dagen goed door te
stoken. Kijk niet op een kitje kolen
meer of minder en dek de haard
niet direct af. Vooral na deze voch
tige zomer is uw schoorsteen over-
zadigd van het vocht.
Uw schoorsteen zal eerst droog
moeten zijn om die temperatuur aan
te nemen, die een goede doorstro
ming van de rook bevordert. Weet U
de schoorsteen niet zo warm te sto
ken dat de rook een temperatuur
heeft van 70 graden Celcius, dan
ontleedt de rook zich in de schoor
steen. Met alle nare gevolgen van
dien.
Er is nog een ander aspect aan de
zaak. Nieuwe haarden, vooral de
convectoren eisen een zorgvuldige
behandeling, vooral als men een
convector plaatst in een wat ouder
huis met brede schoorsteen. De
voorgeschreven breedte van een
convector dient namelijk 12 tot 15
cm te bedragen. Een convector
heeft een groot rendement. Slechts
15 procent van de warmte gaat ver
loren via de schoorsteen. Deze moet
dus smal zijn, om snel warm te wor
den. Maar sluit men een convector
aan op een oude, brede schoorsteen,
dan wordt deze niet snel warm,
waardoor dus vervuiling van de
schoorsteen optreedt, omdat de rook
zich ontleedt in de schoorsteen.
Klachten van mensen die een con
vector hebben aangesloten op een
oude schoorsteen zijn dan ook veel
vuldig en dat terwijl ze met hun
oude haard nooit last hadden. Maar
deze gaf dan ook ongeveer 55 pro-
jcent van de warmte vrij aan de
schoorsteen, waardoor deze wel snel
verwarmd werd en goed „trok".
Er bestaat wel een oplossing
voor dit probleem, maar de oplos
sing ervan is vrij kostbaar. Provi
sorisch kan men het schoorsteen
kanaal wel versmallen door er een
smalle buis in aan te brengen, maar
etemiet- en asbestbuizen hebben de
handicap dat ze bij te grote hitte
wel eens kunnen barsten, met alle
gevolgen van dien. Het is dus zaak
om uit te kijken wat men gaat doen.
HULP
Maar voor alles is het zaak om elk
jaar de schoorsteen te laten vegen,,
in het begin van het kachelseizoen
de kachel goed te laten doorbranden
om de schoorsteen droog en op tem
peratuur te krijgen. Dan zult U
praktisch nooit last krijgen van ko
lendampvergiftiging. De vraag mag
gesteld worden of hier niet als in
Helmond de brandweer b.v. eens ex
tra aandacht gaat schenken aan de
stookgelegenheid van de bejaarde
mensen; zo zij er om vragen.
Pontiac Hydraulica,
100% waterdicht
encondensproof
Kloek van vorm en toch elegant.
Uiterst nauwkeurig.
Grotestr. 16 Tel. 1261 Venray
GEEF ROYAAL!
De missionarissen hebben uw hulp
nodig. Op 13 oktober j.l. sprak de
Nederlandse Missiebisschop Mgr. de
Reeper op het concilie als volgt:
„Wanneer ik terug kom bij mijn
missionarissen in de bush, vragen zij
mij beslist NIET in de eerste plaats,
welke nieuwe theologische denk
beelden over de missie in het Con
cilie naar voren gekomen zijn, zij
willen wel weten op welke concrete
hulp zij nu kunnen rekenen, én voor
de Evangelisatie én voor de onder
komen mensen, waaronder zij wer
ken."
(In Kisumu, Kenya, Afrika waar
de bewoners slechts een gemiddelde
leeftijd van dertig jaar bereiken!)
„Het is ontstellend", zegt Mgr. De
Reeper „hoe onefficiënt velen in de
missie moeten werken, wat er aan
tijd en kracht verspild wordt, voor
wij aan onze taak toekomen. Dus
eerste gedwongen werk is bedelen
en nog eens bedelen.
Wij moeten eindeloze brieven
schrijven en verre reizen maken om
aan de minimale basis te komen
voor ons werk. Het principe, dat
heel het Volk Gods verantwoordelijk
is en moet deelnemen aan de ver
breiding van het Evangelie, wacht
thans ook onder het financieel as
pect op verwerkelijking.
Mgr. De Reeper was de spreker
van meer dan honderd zijner mede
bisschoppen.
Geef gehoor aan deze oproep!
Geef royaal op Missie-zondag. 24
oktober!
Hieronder een brief van de Ven-
rayse Pater R. Camps o.f.m. Ook
daaruit blijkt hoe nodig onze mate
riële hulp is en hoe ze op prijs ge
steld wordt.
Sukarnapura, 31 augustus 1965
Sinds de laatste twee maanden
heb ik in de Peel en Maas (waarop
we hier geabonneerd zijn, maar die
helaas ongeveer een half jaar na da
tum komt), het verloop van de
„Schoppen-Troef-Atie" kunnen vol
gen. In de laatste Peel en Maas die
ik ontving, die van 16 april, staat de
laatste verantwoording en ik ben
werkelijk dankbaar voor het resul
taat van jullie actie. Want tegelijk
met deze einduitslag, zijn ook de
schoppen zelf aangekomen. Aange
zien ik sinds een maand of vijf als
tijdelijk prokurator van de O.F.M.
missie in Irian ben aangesteld, heb
ik ze zelf aan de boot in ontvangst
kunnen nemen. Hardstikke goed. dat
zijn nu precies die schoppen die we
hier zo uitstekend kunnen gebrui
ken en waar de mensen heel wat
over over hebben. Het comité van
„Schoppen-Troef' mijn hartelijke
dank voor alle moeite en werk en
tijd hieraan besteed. Ik zou er wat
voor over hebben om jullie getuige
te kunnen laten zijn van de ont
vangst van zo'n partij schoppen. 250
stuks, inderdaad, daar mee is schop
pen troef!
Nu moeten jullie niet menen dat
we daarmee Sinterklaas gaan spe
len. Iets voor niets doen of geven,
kennen deze primitieven nu eenmaal
niet en ook als wij het doen uit pure
christelijke naastenlefde, begrijpen
ze daar niets van. Achteraf hoor je
wel eens dat ze je voor getikt ver
slijten. Dat is natuurlijk niet erg, in
tegendeel St. Paulus heeft het daar
ook over. In deze omstandigheden is
het mooie echter, dat deze eenvou
dige stukken gereedschap voor ons
in een gebied dat nog in zijn eerste
stadium van openlegging verkeert,
uterst waardevol zijn. Voor het aan
leggen van een tuin, voor het gra
ven van sloten, voor het maken van
een omheining, voor de aankoop van
houten palen, enfin voor al die
werkjes die nodig zijn in het begin-
stadum, vormen die schoppen niet
alleen een waardevol betalingsmid
del, maar tevens een uitstekend kon-
taktmiddel. Zo gauw bekend is ge
worden dat de pater schoppen heeft
aangekregen, of bijlen of hakmessen,
komen ze van alle kanten aanzetten.
Dagenlang zitten ze rond je huis om
te weten te 'komen hoe zij zo'n
schop, hakmes of bijl kunnen ver
dienen. Men zegt wel eens: „no ta-
bacco no halleluja", van jonge pri
mitieve christengemeenschappen, die
alleen maar alleluja zingen opdat ze
na afloop een strootje mogen opste
ken.
In de Baliem hebben we echter
nog geen christenen, daar moeten
we eenvoudig weg de mensen nog
voor ons zien te winnen en daarbij
vormt datgene wat je kunt bieden
het voornaamste aantrekkingspunt
Meen niet dat ze onze blanke
huid zo interessant vinden; daar
zijn ze gauw op uitgekeken! De Ba-
liemer is té realistsch en stelt heel
duidelijk voorop in zijn kontakt met
ons missonarssen: „£n hoeverre
word ik er beter van, ga ik er op
vooruit?" Dat is het wat hem voor
lopig het meeste interesseert. Wij
mogen hem niet kwalijk nemen dat
hij nog zo denkt. Wij mogen blij
zijn dat hij zo realistisch is, want dit
geeft hoop voor de toekomst. Als
het zo ver komt. dat hij straks
christen gaat worden, dan weten wij
nu al, dat het goede christenen zul
len zijn, want ook daarin zullen ze
realistisch zijn!
De enkele tientallen jongens die
het resultaat zijn van ruim 7 jaren
missiewerk, geven in ieder geval alle
hoop voor de toekomst. Ze hebben 'n
sterke overtuiging, zijn plichtsge
trouw, en onder die weinigen zijn
enkele echte apostelen.
Zoals ik boven schreef, ben ik
sinds 5 maanden niet meer in de
Balim werkzaam. Maar dit is tijde
lijk, hoogstwaarschijnlijk dat ik over
een maand of 34 weer terug zal
gaan naar de Baliem.
Ofschoon er onlangs weer een
oorlogje was vlakbij de post van een
onzer missionarissen, met als gevolg
34 doden, zijn er toch zekere tekenen
dat er een kentering begint te ko
men. De scholen en schooltjes begin
nen wat beter te lopen en de animo
ervoor wordt groter. Het beste re
sultaat is wel, dat we dit jaar drie
jongens die de lagere school geheel
hebben afgekregen, hebben door
kunnen sturen voor verdere oplei
ding: 2 voor onderwijzer, 1 naar de
middelbare school.
Van de Missie Jeugd Club te Ven
ray kreeg ik met dezelfde zeepost
hun blad toegestuurd, tegelijk met
een briefje van de hoofdredacteur
Bert Janssen en een foto van de
„Schoppen-Troef" wagen van Car
naval. Hardstikke aardig!
In het laatste bericht in Peel en
Maas staat ook vermeld dat de 5e
klas van de Petrus-Bandenschool 5
schoppen „in natura" bij elkaar
kreeg. Wilt U die leerlingen namens
mij hartelijk groeten en danken.
Beste mensen, tenslotte nogmaals
mijn hartelijke dank voor uw hulp
en van de leden van het Parochieel
Missie-comité, nl. H. Koch en G.
Koenen. Waarschijnlijk dat ik over
twee jaar op verlof kom en we el
kaar dan nog persoonlijk kunnen
ontmoeten.
Met beste groeten, jullie dankbare
missionaris,
Pater Rombout Camps o.f.m.
Misi Katolik - Sukarnapura
Irian Barat - Indonesia.
anders
dan
andere
CONSTANTt KWALITEIT - 25 STUKS f L25
„Ik heb dat konijn wel gestolen
meneer de rechter, maar wat moest
ik? 't Was om zo te zeggen een ge
val van overmacht", zo verweerde
zich de verdachte. Maar de rechter
wilde niet aannemen, dat iemand
door de omstandigheden wordt ge
dwongen andermans konijnen te ste
len. Daarom kreeg de jongeman een
week voorwaardelijk en nog vijf en
twintig gulden boete bovendien.
In de grond van de zaak bleek het
een menselijke liefdesaffaire met
dierlijke achtergrond. De jongen had
een meisje leren kennen. Zij was,
vond hij, anders dan alle andere
meisjes en het aardige van het ge
val was, dat het meisje hem ook an
ders vond dan alle andere jongens.
Deze opvattingen resulteerden in
lange wandelingen bij maneschijn en
sterrenlicht, tot de moeder van het
meisje vond, dat die knul maar eens
aan moest komen om kennis te ma
ken.
Dit nu is een van de moeilijkste
momenten in een mannenleven. De
jongeman zag er ook erg tegenop.
Hij vond, dat hij iets mee moest
brengen. Een bosje bloemen vond hij
zo alledaags en bovendien zou hij
daarmee wel de aanstaande schoon
moeder. maar waarschijnlijk niet de
aanstaande schoonvader plezieren.
Maar het meisje hielp hem uit de
nood. „We eten 's zondags altijd kip"
zei ze. „Breng een vette kip mee,
dn ben je welkom."
Aldus werd besloten. De jongeda
me vertelde haar moeder, dat de
voor a.s. zondag geen vlees behoefde
te worden gekocht. Haar aanstaande
zou voor kip zorgen.
De aanstaande kon echter niet
voor kip zorgen, want hij had geen
geld. De getergde jongen bracht
lange slapeloze nachten door in zijn
zorg om een vette kip. Hij begreep,
dat hij niet met lege handen kon
aankomen. Zijn toekomst hing om zo
te zeggen van een kip af. Maar za
terdagsmorgens had hij nog niets.
Die nacht lag hij te woelen in zijn
bed tot het misdadig plan in hem
rijpte: hij trok zijn pantoffels aan
en gapte in piama het konijn van de
buurman.
Daarmee vond het buurkonijn een
ontijdig einde, want het had uitstel
van executie tot Kerstmis. Overi
gens viel alles een beetje tegen, want
schoonmoeder had nu eenmaal op
kip gerekend. Schoonvader echter
vond na zoveel jaren van kipzonda
gen een konijnenzondag wel een
prettige afwisseling. In hemdsmou
wen zette hij zich aantafel om zün
aandeel in het van misdrijf afkom
stige boutje te gaan genieten.
De jongeman at niet veel. Hij ver
deelde zijn aandacht tussen het
meisje en de angst voor ontdekking.
Halverwege de maaltijd verslikte hij
zich. Er werd namelijk gebeld en de
wachtmeester stond op de stoep om
de rest van de maaltijd in beslag te
nemen.
De gunstige indruk bij de a.s.
schoonouders was daarmee vrijwel
teniet gegaan. Niemand lustte meer
een hap toen de adspirant schoon
zoon naar het politiebureau werd
geleid voor het verhoor. Het werd
een galgenmaal, voor allemaal.
Nu stond hij in het verdachten
bankje. Een geschokt man, want de
schoonouders willen niets meer van
hem weten. Zo bezag de rechter hem
ook. „Van die verkering komt nu
natuurlijk niets meer", zei hij.
Het gezicht van de verdachte
klaarde op. „Neen", zei hij, „geluk
kig niet. Want haar vader heeft
sinds zijn trouwdag al meer dan dui
zend kippen opgegeten. En dat hing
mij ook boven het hoofd.
„Je kunt er die boete wel voor
over hebben, om dat te ontkomen",
vond de politierechter.