rob van haaren CONCILIE-JOURNAAL Onze aansprakelijkheid voor onze dieren Politierechter fa. MARTENS Zieke kinderen uit Venray naar Lourdes Fraaie Perzische Tapijten in diverse maten en dessins en tegen zeer voordelige prijzen bij Schoolstraat Tel. 1534 10.000 huisvrouwen krijgen voorlichting in één middag VRIJDAG 1 OKTOBER 1965 No. 39 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS OBOTB8TBAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ABONNEMENTS- (traiten Venray 2. pauselijk ingrijpen I Dank zij persoonlijk ingrijpen van Paus Paulus VI is de verklaring over de godsdienstvrijheid een uit puttingsslag bespaard gebleven en daarmee waarschijnlijk een geleidelijke uitschakeling. Het was wel een spannend de laatste dagen. Vorige week vrijdag besloten de vier moderatoren, dat de concilievaders niet over de verklaring zouden stemmen, maar dat het stuk zon der meer naar het secretariaat voor de Eenheid terug zou moeten. Regle mentair kon er niet gestemd wor den, zo was het motief. De modera toren hadden gelijk. De verklaring was niet nieuw. Er was al eens over gestemd in een vorige zitting. Maar tijdens de Zwarte Week van '64 was juist de redenering, dat de vaders eerst eens het stuk moesten bestude ren, omdat het na de omwerking zo grondig gewijzigd was, dat eigenlijk van een nieuw stuk moest worden gesproken. In ieder geval, het secretariaat voor de Eenheid zat deze week een paar dagen in zak en as. Hoe moes ten ze het stuk bewerken aan de hand van de discussies, wanneer ze niet wisten hoe de stemverhoudingen lagen?' Er werd de nodige druk uitgeoe fend en maandagavond kwamen de moderatoren en de conciliepresiden ten bij elkaar. Het resultaat was echter: 12 voor stemming, 16 tegen. Mgr. Dr. Willebrands stapte hiermee naar de paus. Deze besliste dinsdag morgen, dat er tooh gestemd zou worden. De uitslag hebt U al in de kranten kunnen lezen: 1997 coniilie- vaders vóór de verklaring over de godsdienstvrijheid, 224 tegen. Een meerderheid dus van 90 pet. Het se cretariaat voor de Eenheid kan nu vooruit. godsdienstvrijheid Maar waarom zitten ze toch met die godsdienstvrijheid te modderen? Iedereen is toch vrij om de gods dienst te belijden, welke hij denkt dat de juiste is? Volgens onze op vatting wel, maar vroeger dacht men daar anders over. Het is nog niet zo vreselijk lang geleden, dat in naam van het heilige katholieke ge loof mensen over de kling werden gejaagd. Trouwens, zogenaamd ka tholieke landen weten ook nu nog van wanten. Spanje is er een type rend voorbeeld van. Daar hebben de protestanten lang niet zoveel vrij heid als wij, katholieken, zouden op eisen als wij in hun omstandigheden verkeerden. Niemand snapt van ons waarom er met twee maten gemeten moet worden. De protestanten in katholieke landen mogen niet zoveel vrijheid hebben, de katholieken in niet-katholieke landen moeten die vrijheid wel hebben. De redenering zit hierin, dat de conservatieve groep in het concilie redeneert vanuit het beginsel van de waarheid. Zij zeggen dat de dwaling niet zoveel rechten kan hebben als de waarheid. De katholieke kerk be zit de waarheid, dus zij heeft recht op vrijheid. De anderen bezitten de waarheid niet, zeker niet volledig, dus zij hebben geen recht op vrij heid. Omwille van rust en orde enz. kunnen zij op z'n hoogst „getole reerd" worden. De overgrote meer derheid van he concilie redeneert gelukkig echter vanuit het begrip van de menselijke waardigheid en die komt dan ook tot de thans vrij wel algemeen aanvaarde opvatting (in communistische landen natuur lijk niet) dat iedereen krachtens zijn mens-zijn recht heeft op vrijheid van godsdienst en van geweten. Aangezien de conservatieven in 't concilie goede sleutelposities bekle den in de concilieleiding en in de top van het kerkbestuur en boven dien alle juridische foefjes en wegen kennen, kunnen zij heel wat traine ren en tegenhouden. Nu, met de ver klaring over de godsdienstvrijheid is hun aanval voorlopig afgeslagen. kardinaal alfrink Ondertussen blijft kardinaal Al frink het mikpunt van de aanvallen van het Italiaanse dagblad „II Tem po". Wanneer U nu weet, dat dit dagblad uitstekende verbindingen heeft met de oerconservatieve vleu gel van het concilie, dan weet U ook door welke richting, die aanvallen Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tal. 2309 geinspireerd worden. Wat is immers mooier dan een kardinaal die in de vooruitstrevende groep van concilie vaders veel invloed heeft, flink aan te vallen. Er blijft altijd wel iets van hangen. Maar het begint erop te lij ken, dat de aanval als een boeme rang werkt. Iedereen in Rome kent II Tempo. Iedereen kent de instel ling van dit blad. Maar iedereen weet niet en dat is minder pret tig wat van al die beschuldigin gen in het blad waar is en wat niet. Het is daarom, dat kardinaal Alfrink zo geladen was en in zijn redevoe ring in Rome vorige week zo fel van zich afbeet. Zo kennen wij onze kar dinaal nauwelijks, die steeds zo evenwichtig en rustig zijn zegje zegt. II Tempo en met hem vele oer-con- servatieven snapt niets van de vrij heid, die wij in ons land genieten. Het verwart boetevieringen met biechten, het haspelt de hele Irene- affaire door elkaar en vertelt dood leuk, dat de Nederlandse katholie ken eigenlijk het liefste protestant zouden willen zijn. Maar toch zit er een flinke waar schuwing in: 1. De berichtgeving over de ge beurtenissen in katholiek Nederland moet verbeterd worden. 2. Het binnenkerkelijk kontakt in Nederland zelf moet verbeterd wor den. Het mag niet voorkomen, dat vooruitstrevende en behoudende Ne derlandse katholieken elkaar hier en in buitenlandse bladen verketteren. Onze meningsverschillen moeten in wederzijds respect in eigen land be sproken worden. 3. Onze publicerende theologen, die gewend zijn met theologische voor behouden en vooronderstellingen te werken, moeten er meer rekening mee houden, dat zij in week- en dag bladen schrijven voor niet-theolo gen. de verhouding kerk wereld Ondertussen zijn de concilievaders begonnen met de discussies over Schema 13, over de verhouding van Kerk tot de moderne wereld. Een flinke kluif, waarover ongetwijfeld hard gedebatteerd zal worden. Het dokument is in ieder geval al door de vaders aanvaard als basis voor discussie. Het is opvallend hoe weinig reak- tie er gekomen is op het toch op zienbarende besluit van paus Paulus een bisschopssynode op te richten. De concilievaders hadden er reeds jaren op aangedrongen en eerlijk gezegd sommigen hadden de moed al laten zakken. Maar nu het zover is, schijnen weinigen uiting te ge ven aan hun genoegen daarover. De bedoeling van de bisschoppensyno de oftewel Senaat van Bisschoppen is de paus bij te staan in-het inter nationaal bestuur van de Kerk en ,'hem in zaken van algemeen beleid te adviseren. De Synode kan echter ook gezien worden als een eerste en zeer be langrijke stap tot reorganisatie van de curie, de steen der aanstoots van heel wat bisschoppen. De paus heeft namelijk uitdrukkelijk bepaald, dat de bisschoppensynode uitsluitend met hem te maken heeft. Dus niet met de curie. De curie heeft omge keerd wel met de synode te maken. Iedereen stemt ermee in, dat de paus een uitvoerend secretariaat nodig heeft voor zijn werk. Dat is de curie. Maar nu de paus ook een Senaat van Bisschoppen om zich groepeert, be tekent dit, dat de curie tevens uit voerend orgaan van de bisschoppen wordt. En dan controleren de bis schoppen de curie en niet meer de curie de bisschoppen. Het zal daar om zaak voor de synode zijn een ef- fektief instrument te worden en „haar bedje te spreiden" door eigen initiatieven in eenheid met de paus. Natuurlijk, het is nog pas een eer ste stap, maar een eerste stap met vele mogelijkheden. De weg naar de centralisatie is in het bestuur der Kerk geopend. Mensen, die het we ten kunnen in Rome, zeggen overi gens dat de voorbereidingen voor re organisatie van de curie al in verge vorderd stadium zijn. Artikel 1404 B.W. regelt de aan sprakelijkheid van de eigenaars èn van de gebruikers van dieren als volgt: „De eigenaar van 'n dier, of dege ne die zich van het zelve bedient, is zolang het zelve tot zijn ge bruik verstrekt, aansprakelijk we gens de schade welke het dier heeft veroorzaakt, hetzij1 het zelve onder zijn toezicht en bewaring, dan wel verdwaald of ontsnapt zij." Opvallend zijn in de eerste plaats de woorden „de eigenaar óf degene, die zich van het dier bedient". Met andere woorden de schadelijder kan niet èn de eigenaar èn de gebruiker aansprakelijk stellen, maar hij zal zich tot één van beiden kunnen wenden. In de tweede plaats wordt de aan dacht gevestigd op de vermelding: „welke het dier heeft veroorzaakt". Met andere woorden artikel 1404 B.W. is dus alleen van toepassing wanneer het dier zelfstandig heeft gehandeld., Verleend dus" b.v. de voerman van een paard en wagen geen voorrang aan een automobiel, dan is er geen sprake van een zelf standig handelen van het paard en dus zal men de voerman niet ex art. 1404, maar ex art. 1401 B.W. aan sprakelijk moeten stellen. geen bewijslast Heeft het, zal men zich afvragen, dan enig voordeel, wanneer men ex artikel 1404 B.W. kan aanspreken? Deze vraag moet bevestigend beant woord worden en wel, omdat dit ar tikel een vermoeden van schuld in houdt. Zou men namelijk ex artikel 1401 aanspreken, dan zou men de schuld van de eigenaar (of de ge bruiker) moeten bewijzen. Spreekt men echter ex artikel 1404 aan, dan hoeft men die schuld niet te bewij zen! De eigenaar (gebruiker) is in principe schuldig en hij zal (indien mogelijk) zelf moeten aantonen, dat hij niet schuldig is. Een groenteman „parkeert" zijn paard en wagen aan de kant van de straat en doet, om het eventueel weglopen van het paard te verhin deren, een ketting om het wiel. De ketting is in zeer deugdelijke staat. Terwijl de groenteman bij een klant binnen is, gaat het paard er vandoor en berokkent schade. De schade- lijder spreekt de voerman aan. maar deze beroept zich natuurlijk op de in uitstekende staat verkerende ketting en meent, dat hij hiermee heeft aan getoond, dat er bij hem geen schuld aanwezig is. Hij heeft immers alle mogelijke voorzorgsmaatregelen ge troffen. Toch zal dit beroep niet opgaan. Pas wanneer hij aantoont, dat b,v. een kwajongen de ketting heeft los gemaakt en 'het paard heeft opge hitst, zal zijn beroep op het ontbre ken van schuld succes kunnen heb ben, aldus besliste in een ogneveer analoog geval de kantonrechter te Haarlem. vee op de weg Het komt nogal eens voor, dat er vee uit een weiland breekt, omdat de afsluiting, het hek, open is geraakt of het schrikkeldraad zonder stroom heeft gestaan. Wanneer nu de eigenaar kan aan tonen. dat hij het hek deugdelijk ge sloten had, of de afsluiting in zijn geheel had gecontroleerd en in orde bevonden of geconstateerd had, dat er stroom op het schrikkeldraad stond, dan zou men geneigd zijn de eigenaar van schuld vrij te pleiten. Uit de jurisprudentie blijkt echter wel, dat de rechter er anders over denkt. Pas wanneer de eigenaar zou kun nen aantonen, dat iemand (voor wie hij niet aansprakelijk is) het hek heeft opengezet, of de aansluiting vernield, of de stroom van 't schrik draad heeft uitgeschakeld, zal hij vrijuit gaan. gebruikers We hebben het tot nu toe alleen gehad over de eigenaar van een dier, maar de wet noemt ook de gebrui ker. of, in wetstermen: „degene die zich van hetzelve (het dier) bedient" „zolang het zelve tot zijn gebruik verstrekt." Wie is nu de gebruiker? In vele gevallen is deze vraag niet moeilijk te beantwoorden. Wanneer b.v. een buurman (A) een paard leent van de eigenaar (B) en het voor zijn eigen wagen spant, zal, wanneer het paard schade veroor zaakt, de gebruiker A aansprakelijk zijn en niet de eigenaar B. Het dier „verstrekt immers duidelijk tot ge bruik van A". Moeilijker is de vraag echter te beantwoorden, wanneer het gaat om een hond. een kat en andere van dit soort huisdieren, die men niet heeft om ze voor economische doeleinden te gebruiken, maar alleen voor ple zier, genoegen e.d. Ook zulke dieren „gebruikt" men in de zin van de wet. ook het genot Het hof Den Haag (NJ no. 429) overwoog in dit verband, dat onder tot zijn gebruik verstrekt" niet is te verstaan in de beperkte betekenis van het „benutten van het dier voor economische doeleinden", aangezien immers dan van de werking van het artikel uitgesloten zouden zün al degenen, die een dier houden uit sluitend voor hun genoegen of tot verlevendiging van hun omgeving of anderszins, met andere woorden: al degenen, die huisdieren als honden, katten, witte muizen, konijnen, pau wen en andere siervogels als pape gaaien houden. Dat daaronder is te verstaan, degene, die op gelijke wij ze als de eigenaar het genot heeft van het dier in welke vorm dan ook, daaronder mitsdien begrepen het niet-economische genoegen". Wanneer heeft nu een gebruiker „op gelijke wijze het genot van een dier" als de eigenaar? De volgende ons bekende gevallen mogen zulks duidelijk maken. De heer C heeft een leuk hondjjg. D's zoontje is ziek en D vraagt aan C of hij diens hondje een poosis mag hebben, opdat zijn zoontje er wat mee kan spelen. C vindt het goed en het hondje verhuist dus tij delijk naar het huis van D. En nu veroorzaakt het hondje schade. Het is wel zonder meer duidelijk, dat het hondje op dat moment tot „gebruik verstrekte" van buurman D en niet van de eigenaar. D zal dus aanspra kelijk zijn, omdat hij op dezelfde wij ze als de eigenaar het genot van het bond je had. oppassen Ook de heer E. bezit een hond. Hij gaat met vakantie en vraagt aan buurman F of deze zijn hond zolang wil verzorgen. F wil dat wel doen en de hond vindt dus tijdelijk bij haar onderdak. In die tijd veroor zaakt de hond schade. Strekte de hond op dat moment nu tot gebruik van de verzorgster of van de eige naar? In een analoog geval oordeelde de Rechtbank Haarlem „dat het gebrui ken van een huisdier door de eige naar niet ophoudt, indien hij de zorg ^daarvoor bij zijn afwezigheid tijde lijk en met de bedoeling deze zelf weer over te nemen aan een ander toevertrouwt, indien die ander ken nelijk de zorg voor het dier op zich neemt zonder het oogmerk van dat dier profijt te trekken." Met andere woorden, de hond ver strekte, tijdens het verblijf bij me vrouw F nog steeds tot gebruik van eigenaar E, zodat de heer E voor de veroorzaakte schade verantwoorde lijk was. Uit het bovenstaande blijkt wel, dat de beoordeling van de aanspra kelijkheid in gevallen als deze van nuances afhankelijk is en dat het dus steeds zaak is na te gaan of de genen die het dier bij zich heeft, dit heeft om er gebruik van te maken in de zin van het arrest van het Hof Den Haag. Overigens gelden voor wat de schuld betreft, voor de niet- eigenaar natuurlijk dezelfde normen als voor de eigenaar. Zeggen wij te veel als wij bewe ren. dat ook hier een weloverwogen, op de praktijk afgestemde w.a.-ver- zekering voor de particulier geen overbodige luxe is? Er zijn mensen, die zelf nooit la chen en dat zijn beklagenswaardig heden, aangezien naar ons oordeel lachen belangrijker is, dan louter li chamelijke verrichtingen als eten en slapen. Er zijn er echter ook, die niet kunnen zien dat anderen lachen en zij zijn niet alleen te beklagen, maar bovendien zijn ze gevaarlijk voor hun omgeving, gelijk bij de politie rechter bleek. De jongeman, die stuurs het zaal tje binnenstapte, legde met een plotseling gebaar zijn dagvaarding op de groene tafel en begon daarna nors voor zich uit te kijken. ,Neem dat blauwe papier maar weer mee", zei de rechter. „Hang 't maar boven je bed. Dan kun je nog eens aan ons denken", adviseerde de officier. Overigens bleek uit de inhoud van het blauwe papiertje, dat de jonge man ontzettend lelijke woorden had gezegd tegen een ramenlappend vrouwspersoon. Uit de woordkeus bleek duidelijk, hoe veel uitdrukkin gen onze taal kent, om iemand te be tichten van een gebrek aan hygiëne. Buitenlanders meten de zindelijk heid der Nederlanders steeds af n^ar de staat van geschrobtheid van onfce stoepen: meer dan onze trottoirs zijn al die woorden evenzovele bewijzen voor de goed Nederlandse afschuw van alles, wat vuil is. En de jonge man had een 'half dozijn van die uit drukkingen in allitererende volgorde benut. De jongedame dan reinigde ramen aan de binnenzijde van een kantoor. Voor dat kantoor liep de straat. En over die straat passeerde de ver dachte per bromfiets. Hij staarde nors recht voor zich uit, zodat bij het nemen van een -bocht zijn blik de zemende juffrouw trof. Dit moment moet u even vasthou- Wij herinneren aan onze aktie om volgend jaar zoveel mogelijk zieke en gebrekkige kinderen uit Venray, Heide, Merselo en Vredepeel (het ge bied dat onder Herwonnen Levens kracht afd. Venray valt) naar Lour des te laten gaan. De kosten per kind zijn plm. 250,Wij hebben nu precies 1294,01 bijeen; dat is dan voor 5 kinderen. Er zijn in Venray meer gehandi capte kinderen dan U denkt. Als U weet dat er in een andere plaats in Nederland, waar al zo'n aktie als deze gevoerd is, op de plm. 3200 ge zinnen zo'n 40 kinderen naar Lour des worden gezonden, dan kunt U al een voorzichtige schatting maken, hoeveel het er in Venray kunnen zijn. Om ons in staat te stellen zoveel mogelijk kinderen dit geluk te be zorgen kunt U Uw gaven storten op de volgende rekeningen t.n.v. „Ven- rayse zieke kinderen naar Lourdes: 1. Boerenleenbank Venray, no. 397. 2. Boerenleenbank Merselo no. 1031996. 3. Amsterdam-Rotterdam Bank N.V. 4. Ned. Credietbank Venray no. 1032741. Het is voor onze eigen kinderen! Wij brengen nog even de vergade ring van 11 oktober a.s. onder uw aandacht, waarop U meer over deze aktie kunt horen. Reserveer deze da tum. den. Want tegelijk gebeurde aan de overkant van de straat iets anders, zodat er een zekere driehoek van be levingen ontstond. Aan de overkant passeerden namelijk enkele jonge lieden. De jongelieden lachten tegen de ramenlappende dame. En toen gebeurde het vreselijke. Dp raamlap- pende dame lachte terug! Onderwijl reed de bromfiets door. maar de stuurse blik was net door het raam gevallen, toen de zemende juffrouw haar lippen begon op te trekken en ook de verdere spieren bundels in werkihg stelde, die tot taak hebben het menselijk gelaat de uitdrukking te geven die men „la chen" noemt. De bromfiets reed nog enkele meters door (schrikseconde noemt men dat). Daarna werd het ploffend geluid van de explosiemotor vervan gen door het „sjiep-sjiep-sjiep" van het gelichte klep. De bromfietser wendde de steven, zoals men dat wel noemt, stopte voor het kantoor, schreed binnen, dreunde het beledi gende lijstje af, ging weer naar Hui- ten en sjiep-sjiepte weg. „Heb je misschien vroeger verke ring gehad met dat meisje?" vroeg de rechter. „Heb je al eens geprobeerd, om er mee uit te gaan?" vroeg de officier. „Ben je er misschien verliefd op geweest?" vroeg de rechter. Maar een reden kon de verdachte niet opgeven. Hij kon er alleen maar niet tegen, dat ze gelachen had. Waarbij het feit, dat ze tegen ande ren lachte, misschien als verzwaren de omstandigheid gold. Hoewel hij ook dat bestreed. De rechter haalde de schouders van zijn toga op. „Je bent een aan gebrand kereltje" zei hij, toen hij de verdachte een tientje boete gaf. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold de fabriek, bi| cfe pof.-er N.V. INALFA VENRAY Zoals langzamerhand algemeen be kend zal zijn, geeft de Nederlandse Federatie voor Vrouwelijke Vrijwil lige Hulpverlening (overkoepelend orgaan van de 15 grootste vrouwen organisaties) voorlichting over de beveiliging van gezin en huis in tijd van oorlog en in geval van ramp spoed van andere aard. Deze aktie wordt gevoerd onder de naam „door Vrouwen aan Vrouwen-Eén op Vijf". Normaal wordt deze voorlichting gegeven aan groepjes van 10 - 12 dames in huiskamer of bedrijf door hiertoe opgeleide voorlichtsters. Op donderdagmiddag 7 oktober a.s. al echter aan de hand van een televisieuitzending een voor het ge hele land groot opgezette voorlich tingsactie worden gehouden. Op de ze middag nl. zal de Stichting So- cutera een televisieuitzending wijden aan het brandgevaar thuis, waarbij onder meer het blussen van brand jes met eenvoudige middelen zal worden getoond. Het ligt in de be doeling dat deze uitzending in Ne derlandse huiskamers zal worden ge volgd door zoveel mogelijk groepjes (huis)vrouwen. Bij ieder groepje kan een voorlichtster aanwezig zijn die op de uitzending aansluit met ver dere nuttige wenken en aanwijzin gen voor doeltreffend handelen bij onverhoopte rampen of oorlogsge vaar. Het gaat hier om up-to-date voorlichting, waarbij ook begrippen als „kern-explosie" en „radio-aktie- ve neerslag" (fallout) zullen worden behandeld. De Federatie verwacht dan ook dat vele vrouwen zich hier over op de hoogte zullen willen stel len. Inlichtingen hierover bij de plaat selijke vrouwenorganisaties of bij 't secretariaat der Provinciale Federa tie Limburg, Mevrouw M. J. Mon- née-Sluis, „De Vers", Overloon. tel. 04788-372. De voorlichting brengt geen kosten mee en lidmaatschap van enige or ganisatie is in het geheel niet ver eist.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 9