Landbouw beleid
de gastarbeiders
zondag Miva-koliekte
I
i
is moeilijk
Jeugd
filmvorming
Zorgen rond|
t
t
t
17 \f
VRIJDAG 17 SEPTEMBER 1965 No. 37
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE
GROTESTRAAT 28 POSTBUS
VANDENMUNCKHOF NV. VENRAT WFFKRI AFT VOOR VFNRAY FN fiMSTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS 8'/. ot p. mm. ABONNEMENTS-
OSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 II CC>ILDL(AU VUUIX V CfllIUlI IZfll V/illO 1 l\ UlVUll PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venrai 2.—)
GEBREK AAN HULP KAN DUURDER UITKOMEN DAN
TIJDIGE HULP
Naarmate de derde dinsdag in september nadert, worden de be
schouwingen over het landbouwbeleid in ons land talrijker. Toch
bestaat er bij de boeren weinig belangstelling voor en dat heeft
twee oorzaken. De eerste is de vrij algemene gedachte, dat de
grote lijnen tóch in Brussel worden vastgesteld en niet meer in
Den Haag. De tweede is de verschrikkelijke toestand vanwege de
regen. Alleen in de eerste tien dagen van september is alweer
méér regen gevallen dan het gemiddelde voor de hele maand
september bedraagt, véél meer zelfs. En dat, terwijl de grond nog
vol met water zat. Want de laatste week van augustus was ook
al verre van gunstig.
EEN NIEUWE NOODSITUATIE
Bij de echte noodgebieden werd
deze streek voor een maand terug
nog niet gerekend. Elders in de
Uiterwaarden, de IJsselstreek e.a.
was het inmiddels veel erger. Nu
blijkt echter dat ihier de regen ook
zijn offers vraagt.
Wat de weidebedrijven betreft is
In de voorgaande schooljaren
heeft de Werkgroep Filmvorming in
samenwerking met de directie van
het Luxor Theater en diverse scho
len, een vijftal filmprogramma's ge
organiseerd voor de rijpere school
jeugd. Deze voorstellingen hadden
een zeer grote belangstelling: vorig
jaar ruim 800 deelnemers.
Dit grote succes heeft de werk
groep doen besluiten om hiermee
door te gaan. Reeds zijn de volgen
de films gereserveerd:
Het loon van de angst. Een film
van zeer goede vormgeving; buiten
gewoon spannend en knap gemaakt.
Lemonade Joe: Een kostelijke
spotternij op de Wild-West-films;
vol vaart, in kleuren en cinema-
scoop.
Zij vochten niet tevergeefs. Een
zeer goede Russische oorlogsfilm
met diep-menselijk gevoel gefilmd.
De man van Rio. Een spannende
avonturenfilm, vol vaart, humor en
prachtige opnamen in kleur en ci
nemascope.
Op de bodem van de hemel óf An
ne Frank. De eerste; een zeer mooie
reportagefilm over bijzondere men
sen met hun eigenaardigheden. Of
de tweede: Een ontroerende verfil
ming van het wereldberoemde dag
boek van een Joods meisje.
In totaal een programma, dat
eigenlijk niet alleen voor de school
jeugd, maar ook voor de ouderen,
speciaal de ouders, zeker de moeite
van een bezoek waard zal zijn.
Op gezette tijden, ongeveer om de
5-6 weken, zullen het komende
half jaar deze films in het Luxor
Theater worden vertoond.
JEUGD-ABONNEMENT
Voor deze filmserie zal wederom
een abonnement Jeugdfilmvorming
worden uitgegeven (uiteraard alleen
bestemd voor de schooljeugd).
Dank zij de bijzondere medewer
king van de bioscoopdirectie én een
geldelijke steun van de gemeente, zal
de prijs hiervan slechts 3,blijven
voor vijf voorstellingen, dus uitzon
derlijk laag.
Op vertoon van dit abonnement
kan de jeugd straks deze 5 voorstel
lingen gaan bezoeken.
Na afloop van een bepaalde voor
stelling zal er in de bioscoopzaal 'n
jeugdforum worden gehouden onder
leiding van enkele leden van de
werkgroep met een discussie over
de vertoning.
Onze jeugd moet leren met de no
dige kritiek tegenover film te staan
en de waarlijk goede films te leren
kiezen. Het mag ons ouderen niet
onverschillig laten, welke films onze
jeugd kiest en op welke wijze ze die
beleven en beoordelen.
De Venrayse Werkgroep Filmvor
ming beijvert er zich voor om door
middel van deze cyclus met alle
daaraan verbonden aktiviteiten onze
rijpere jeugd de weg te wijzen door
het doolhof dat filmland is.
Men mag verwachten dat er voor
dit streven veel belangstelling van
de ouderen zal zijn en dat ook dit
jaar weer vele jongeren een abonne
ment zullen nemen. Op de verschil
lende scholen zijn inschrijvingsbil
jetten voor dit abonnement verkrijg
baar.
het op sommige plaatsen hopeloos.
Nog even en veel vee zal daarop op
stal gezet moeten worden omdat in
de weiden geen droog plekje meer te
vinden is. Maar als de staltijd zó
vroeg begint is de ruwvoederstitua-
tie vaak moeilijk. Krachtvoeder is
duur. bij gekocht ruwvoeder trou
wens ook.
De gemengde en akkerbouwbedrij
ven staan er thans echter even slecht
voor. Wie heeft kunnen profiteren
van de twaalf zonnige dagen van
augustus is goed af. Maar dat zijn
er niet veel..Rogge en gerst zijn
toen geoogst, maar met de haver is
toen nog maar een begin gemaakt.
Wat op stam staat is misschien nog
te redden. Wat plat ligt is vrijwel
geheel verloren. Maar ook als het
weer opklaart zal het nog lang du
ren voor men met trekkers en maai
dorsers het land op kan.
Vele aardappelen dreigen te ver
rotten. Op verschillende percelen
kan men niet met rooimachines rij
den. De suiker- en voederbieten
staan er algemeen slecht voor door
tekort aan zon en warmte en te veel
aan nattigheid. Kortom, het is in de
ze streek slecht, slechter dan ooit.
Hoe erg het is zal uiKde mogelijk
nog volgende inventarisatie blijken.
GRIEVEN TEGEN DE REGERING
Natuurlijk kan de regering ook
niet helpen, dat 1965 een recordjaar
wordt wat slecht weer betreft. Maar
wèl is het te betreuren, dat in het
algemeen nog niemand weet in wel
ke mate hulp zal worden geboden.
Daar komt nog bij, dat de stemming
bij de andere bevolkingsgroepen
(mede vanwege de verregende va
kanties!) t.o.v. de hulpverlening niet
goed is. Men begrijpt niet. waarom
hulp nodig is. Een gezonde onderne
ming moet een slecht jaar toch kun
nen verdragen? Vorig jaar was het
toch prima? En wellicht is volgend
jaar weer beter!
De moeilijkheid is, dat de prijs
vaststelling zó scherp is, dat alleen
bij gunstig weer arbeidsinkomen
kan worden behaald. Dat is met na
me in de veehouderijsector het ge
val. In de akkerbouw gaat het om
oogst of geen oogst, bij gelijke kos
ten. Dat kan een te zware klap
geven.
Als klassiek voorbeeld dat de re
gering te veel tegen Brussel aan
leunt. geldt de toestand in de pluim
veehouderij. De eierprijzen zijn uit
stekend. Niettemin loopt de produk-
tie zo sterk terug, dat weldra invoer
van buiten nodig kan zijn. De reden
van de nog steeds dalende produktie
is, dat vorig jaar het vertrouwen in
de toekomst een te zware klap heeft
gekregen. We kunnen nu uit gaan
rekenen, wat het ons land kost. Drie
jaar geleden voerden wij rond drie
miljard eieren per jaar uit. Dit jaar
zullen wij niet veel verder komen
dan één miljard. Niettemin zouden
de gebruikelijke drie miljard zonder
veel moeite verkocht zijn als we
ze gehad hadden.
EEN SCHADEPOST VAN
MILJOENEN
Hier hebben wij een rechtstreekse
schadepost van vele miljoenen. Laat
ons zeggen, dat op die twee miljard
eieren twee cent per stuk verdiend
zou zijn. Dat lijkt weinig, maar we
moeten er van uitgaan, dat bij zo'n
produktie de prijs wat lager zou zijn
dan nu. Maar dan nog betekent dit
een schadepost van 40 miljoen gul
den! En zelfs bij één cent winst per
ei was het nog 20 miljoen. Had de
regering vorig jaar slechts de helft
van dit bedrag uitgetrokken voor
hulp (b.v. door het uit de markt ne
men en tot produkt laten verwerken
van eieren) dan was het vertrouwen
behouden. Geen enkele maatregel
van de EEG had dat kunnen verbie
den. De regering heeft het niet ge
daan. En de schade is ontstellend
groot.
Het regeringsbeleid van de laatste
jaren ten opzichte van de landbouw
is gekenmerkt door een grote mate
van schrielheid. Daar zat niet alleen
het prijsbeleid achter (waarvan de
boer altijd het eerst de dupe wordt),
maar ook de gedachte van „afhar
den". Dat betekent: men gaat er van
uit, dat in de toekomstige Euro-
markt alleen de beste boeren een
bestaan zullen hebben. Bijgevolg
moet men de boeren niet verwennen
met te hoge prijzen, want dan blij
ven alle mislukkelingen boer. Men
moet de prijs zó laag stellen, dat al
leen de besten overblijven. Die zul
len het straks immers óók rooien.
Hoe verleidelijk dit ook is, men
mag het alleen toepassen, als men
tegelijk alle mogelijke maatregelen
neemt om de werkelijk bekwamen te
helpen. Gebeurt dit dan niet? Geeft
men jaarlijks geen miljoenen uit aan
ruilverkavelignen (denk aan ons
Lollebeekplan), streekverbeteringen,
bedrijfsbeëindigingsregelingen enz.?
Zeker, maar daar zullen nog heel
wat structurele maatregelen bij moe
ten komen wil men daarvan werke
lijk profijt hebben. De voorbeelden
ziet men in het buitenland.
STEUN, MAAR ALLEEN
VERANTWOORDE STEUN!
Moet het prijsbeleid krap zijn, dan
kan men steun geven in een vorm
die de doelmatigheid van het bedrijf
ten goede komt. Dat geschiedt in
Duitsland en Frankrijk op zeer gro
te schaal. Wie bijvoorbeeld in Duits
land wil omschakelen naar een ver-
edelingsbedrijf (leghennen, slacht-
kuikens. mestkalveren, eenden, var
kens, koeien) kan ver gaande subsi
die krijgen als hij bekwaam is. Een
derde van de bedragen die nodig zijn
om stallen enz. te bouwen krijgt men
a fonds perdu, dus zonder meer.
Voor nog een derde kan men een
zodanige rentesubsidie krijgen dat
de lening het karakter van een ren
teloos voorschot krijgt. Het laatste
derde deel moet men zelf opbrengen.
Dit alles geschiedt naast de gewone
maatregelen (ruilverkaveling enz.)
die wij óók kennen. En men let er
terdege op, waar men het geld in
steekt. Wie niet vakbekwaam is
krijgt het niet.
Natuurlijk blijven er ook dan nog
achteraankomers, die hun hele fa
miliebezit opteren om toch maar
boer te blijven. Maar de subsidie
komt terecht op werkelijk levens
vatbare bedrijven en daar is 't goed
besteed. Dit nu geschiedt in Neder
land niet. Het wordt meer en meer
duidelijk, dat wij er toch niet aan
kunnen ontkomen, willen wij niet
het loodje leggen in de E.E.G.
De elders bestede gelden zijn juist
daarom zo goed besteed, omdat ze
uiteindelijk sterk kostprijsverlagend
werken. Wanneer men bijvoorbeeld
optelt wat alleen in Duitsland in de
laatste tien jaar aan deze soort sub
sidies is besteed, dan komt men aan
enige miljarden. Tegelijk is echter
een invoerbesparing bereikt, die veel
groter is. Dat kon, omdat Duitsland
nu eenmaal veel veredelingsproduk-
ten invoerde. Thans begint het uit te
voeren, met name zuivel.
EN DE REGEN DAN?
Natuurlijk kan een werkelijk voor
uitstrevend landbouwbeleid geen
noodweer voorkómen. Het kan er
echter wel toe bijdragen, dat tegen
slagen opgevangen kunnen worden
doordat er steeds meer werkelijk ge
zonde bedrijven ontstaan.
Ziehier waar het in Nederland aan
schort. Men zal waarschijnlijk pas
willen beginnen als vanuit Brussel
de zaak onmogelijk gemaakt wordt.
Ook nu verzetten de bepalingen van
de EEG zich niet tegen fikse, struc
turele maatregelen. Eén van tweeën,
men doet er aan of men doet dat
niet. Wil men er alsnog aan doen,
dan zal men bijzonder snel te werk
moeten gaan. Men vergeet maar al
te vaak, dat ook in een voltooide
Euromarkt Nederland Nederland
blijft. Laten wij de landbouw ver
kommeren, dan mogen wij straks
gaan invoeren. En dat tegen de prij
zen waar nu iedereen tegen aan
kijkt. Het verschil is dan alleen
maar, dat die prijzen dan in ander
mans zakken terecht komen.
Om die redenen moeten wij toch
wat méér belangstelling opbrengen
voor het nieuwe parlementaire jaar
en de plannen van minister Biesheu
vel. Niemand verwacht van hem dat
hij voor Sinterklaas zal gaan spelen.
Dat heeft hij trouwens nog nooit ge
daan. Maar wil hij zijn populariteit
behouden, dan zal een veel krachti
ger beleid uit de bus moeten komen.
Wil hij saneren, dan zal hij op zijn
minst moeten aantonen, dat het ge
saneerde een goede kans krijgt. Zo
niet. dan saneert men de landbouw
weg. Onze buurlanden hebben daar
geen enkel bezwaar tegen, maar zij
die een hard en doelmatig werkende
boerenstand willen houden wèl.
Voor alle reparaties
la. MARTENS
Schoolstraat 30 Tel. 2389
Traditiegetrouw wordt op de derde zondag van september,
dus a.s. zondag, aan de kerkdeuren een kollekte gehouden
voor de aanschaf van vervoermiddelen voor de Nederlandse
missionarissen, overal ter wereld.
Even voordat we naar huis gaan, dikwijls In de auto, op
brommer of fiets, worden we dan door middel van de ram
melende kollektebussen nog geattendeerd op de grote nood
die by vele onzer missionarissen heerst. Namelijk: het ge
brek aan een goed vervoermiddel.
Terwyl by ons de wegen verstopt raken van de auto's,
zonder welke wy niet kunnen leven, werken en ontspannen;
terwyl by ons jongelui van 16 jaar en ouder - die nog geen
brommer hebben - feitelijk als ouderwets worden uitge
kreten, staan overal ter wereld missionarissen te popelen
om ook zo iets. Niet voor hun plezier, maar om zo de men
sen te kunnen helpen. Wat wy dikwyls voor ons plezier
aanschaffen, hebben zy nodig om mensen-in-nood te kunnen
bijstaan. Als voor ons tyd geld is, dan zeker voor deze men
sen, die nog zo'n geweldig karwei voor de boeg hebben.
BE
ui
Men kan hier lange verhalen over schryven, en prachtige
dieptreffende brieven citeren van missionarissen die gehol
pen werden; we zouden kunnen schryven dat het vorig jaar
in het bisdom Roermond middels deze kollekte by na zes
en zeventig duizend gulden werd bijeengebracht, maar dat
in het zelfde jaar meer dan zes en negentig duizend gulden
aan vervoersmiddelen aan Limburgse missionarissen ten
goede kwam; we zouden kunnen schryven dat onze Venrayse
priester Jan Oudenhoven 2 buitenboordmotoren meenam
naar zyn eilanden-missie in Indonesië, dank zy de MIVA;
maar het baat allemaal niets, als we niet even na willen
denken over onze eigen welvaart en het soms hopeloze ge
stumper van andere mannen en vrouwen, die - namens ons -
in de missiegebieden werken en de daar levende mensen een
meer menswaardig bestaan willen geven.
Het baat niets, als we niet willen begrypen dat het onze
taak is, iets van onze welvaart op te offeren om aan an
deren ook welvaart te brengen. Een aflossing van schuld.
Zonder wielen kunnen wy niet leven. Zonder wielen blyft
ook het missiewerk staan. Het is aan ons die wielen te ver
schaffen. Tast daarom zondag - voordat u in_uw wagen
stapt - voordat u op uw brommer of fiets wegrydt - nog
eens even extra in uw zakGeeft de missie wielen....
De Katholieke Limburgse Emigra
tie Stichting (KLES) heeft vorige
week weer eens, middels een pers
conferentie, de aandacht gevestigd
op de problemen, die er liggen in
Noord-Limburg t.a.v. de huisvesting
en opvang van de buitenlandse ar
beiders. Problemen, waar ook in dit
blad reeds vroeger op gewezen is
en waarmede het in Venray opge
richte aktie-comité voor buitenland
se arbeiders zeker te maken zal krij
gen.
Het is gelukkig dat aan deze kwes
tie eindelijk eens iets gedaan gaat
worden. Er zijn in Venray zo'n klei
ne 200 buitenlandse arbeiders, waar
van een 50 zijn ondergebracht in de
uitstekende woonbarak van de N.V.
Blitta, een 50 in verschillende con
tact-pensions in Venray, Gennep en
Maashees, terwijl de rest hier en
daar in de kost is.
De N.V. Blitta heeft voor haar
buitenlandse krachten niet alleen
voor een keurige woongelegenheid
gezorgd, maar tevens in de persoon
van Pater Dr. Joannes Peters iemand
gevonden, die deze mensen met raad
en daad terzijde kan staan, ook al
omdat hij hun taal kent.
Dat geluk hebben veel andere bui
tenlandse krachten niet. Ze zijn naar
onze plaats gekomen, krijgen daar
een contract-pension toegewezen en
kunnen aan het werk. Wat deze
mensen doen na hun werk is een
zaak voor hen zelf. Maar naar de
bioscoop kunnen ze niet, want er
zijn geen films in hun taal. Een te
levisie-uitzending, waar ze wat aan
hebben, is er zelden of nooit, ook al
weer vanwege de taalbarrière. Hun
enige amusement is de straat of ca
fetaria. Want bij sport en spel wor
den ze (te) weinig ingeschakeld en
kontakt met de andere mensen is (te)
weinig. Hoewel verschillenden van
hen het echt getroffen hebben met
hun particulier pension, zijn er ook
vele klachten hierover. Men is bij
mensen, die het alleen maar doen
om de dikwijls niet weindge
centen en waar men dus alleen maar
beschouwd wordt als kostgeld-leve
rancier. En andere wijzen er op dat
een goed bed en redelijke kost toch
de minimum eisen moeten zijn,
waarop men voor zijn goede geld.
aanspraak mag maken. Maar aan
beiden mankeert soms veel. Maar
om dat goed uit te leggen, is al weer
moeilijk, want men begrijpt, eikaars
taal niet, noch levenswijze, noch
gewoonte. Er is niemand, die hen
daarbij helpt en die een oogje in het
zeil houdt.
Het is dus geen wonder dat het
dagelijks bestuur van de KLES zich
zorgen maakt over de huisvesting
van de zo verspreid werkende en
wonende gastarbeiders in Noord-
Limburg. Bereids heeft de Noord
limburgse industrie de regering ge
vraagd een bedrag van tien miljoen
ter beschikking te stellen voor het
onderbrengen van de gastarbeiders,
meest ongehuwden, in wooncentra
Maar Den Haag zou er niet veel
voor voelen vanwege het tijdelijk
karakter van de tewerkstelling der
gastarbeiders. De deskundigen zijn
het er nog steeds niet overeens of
de werving van buitenlandse ar
beidskrachten een struktureel dan
wel een conjunktureel verschijnsel
is. Maar dit staat toch wel vast:
vooreerst dat we het ook op langere
termijn niet zonder buitenlandse ar
beidskrachten zullen stellen voor
de nabije toekomst heeft Noord
Limburg, alleen om zijn industriële
bedrijvigheid op gang te houden, ze
ker nog wel 600 nieuwe gastarbei
ders nodig en vervolgens: de indivi
duele gastarbeiders hebben los van
de vraag of de werving een conjunc
tureel dan wel een struktureel ver
schijnsel is, recht op een verant
woorde huisvesting, die thans in
Noord-Limhburg kennelijk niet over
de gehele linie verzekerd is.
Wat voor Noord-Limburg geldt,
geldt ook voor Venray.
Een woonoord heeft natuurlijk ve
le voordelen. Men kan als „beheer
der" iemand aanstellen, die niet al
leen het wel en wee van dat oord
ter harte gaat, maar die ook de so
ciale omstandigheden van de gasten
kan beoordelen en ze ook daarbij
helpen kan.
Een goed voorbeeld daarvan is het
kamp in Horst-America, waar een
deel der buitenlandse krachten van
Philips zijn ondergebracht. Voor
Venray heeft men wel eens gewezen
op het DUW-kamp in Ysselsteyn,
maar niemand zal het onze buiten
landse gasten kwalijk nemen, dat ze
zo ver van de bewoonde wereld ook
niet graag opgesloten zitten.
Maar met het beschikbaar stellen
van goede woongelegenheid of be
hoorlijke controle op particuliere- en
contractpensions is men er niet
Naast de materiële verzorging zal
ook dienen te staan de sociale ver
zorging, de hulp voor deze mensen
op velerlei terrein van hun leven en
het vergemakkelijken van hun kon
takten buiten het werk met onze
maatschappij. We hebben wel eens
schamper horen opmerken, dat de
buitenlandse krachten heus zelf wel
voor dat kontakt zorgen, gezien het
feit dat verschillende hunner met
Venrayse meisjes verkeren en zelfs
getrouwd zijn. Maar hier ligt b.v. al
een punt. waar te velen achteloos
aan voorbij gaan. Hoeveel ouders
hebben hierover grote zorgen en wat
weten de betrokken meisjes dikwijls
over de leef- en andere gewoonten
in het land van hun aanstaande?
Wie licht hen in en kan hen vertel
len wat de mogelijke gevolgen kun
nen zijn?
Het is maar een punt van de vele
problemen, waar dikwijls te weinig
acht op geslagen wordt.
Er wordt door de verschillende be
drijven veel gedaan om en rond on
ze buitenlandse arbeiders. Maar als
gemeenschap waarvan ook deze
mensen deel uit maken en waarvan
ook wij profiteren gebeurt er te
weinig. Men mag hopen en vertrou
wen dat dit actie-comité, met de an
deren in ons Limburg én in samen
werking met de KLES, aan dit te
kort een einde gaat maken. Tot heil
van beide partijen.
Wij vragen nog steeds
PERSONEEL
geschoold en
vfk—
fy ongeschoold
1 Aanmelden dagelijks -
fJvX
j 90k na werktijd - aan
de fabriek, bij de portiei
V N.V. INALFA VENRAY
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Zondagsdienst huisartsen
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
DR. W. J. A. BLOEMEN
Stationsweg 5 Telefoon 1465
Uitsluitend voor spoedgevallen!
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
G. HENDRIX
Telefoon 1269 of 04763-267
GROENE KRUIS
ZUIGELINGENBUREAU
van 2 tot 3 uur
Maandag 20 sept. kom letters A
t.m. L.
Dinsdag 21 sept. kom. letters M
t.m. Z.
ZIEKENAUTO
Bel 04780-1592 b.g.g. 2116
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Kruysen-Meesters
Julianasingel 41-43 - Venray
Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152
ST. ADELBERT
Dinsdag 21 september a.s. wordt
het verenigingsjaar 1965-1966 van de
afdeling Venray van de St. Adel-
bertvereniging geopend.
Drs. H. Schellekens, classicus en
leraar aan het R.K. Lyceum voor
jongens te Venray, zal dan een voor
dracht houden onder de titel: „Mo
derne Nederlandse litteratuur."
Tevens wordt op die avond de jaar
vergadering 1965-1966 gehouden met
als agendapunten o.a. bespreking
van de ontwikkeling van de afdeling
Venray in de naaste toekomst, be
stuursverkiezing en aanwijzing van
afgevaardigden naar de landelijke
algemene vergadering op zaterdag
23 oktober a.s. te Utrecht.
JEUGDSPAREN
TOT 300,—
Het maximum spaarbedrag van
het jeugdspaarplan „De Zilvervloot"
zal van 200,tot 300,per jaar
worden verhoogd. Hen hoopt daar
mede de vergroting van de spaar-
capaciteit, die het gevolg is van de
recente inkomensstijgingen daadwer
kelijk te gebruiken.
Verder is een voorstel ingediend
om een spaarpremie toe te kennen
aan de rechtverkrijgenden van een
zilvervlootspaarder, die overlijdt
voordat de wettelijke spaartermijn
is voltooid.
MINDER BELASTING
VOOR GEDUPEERDE
LANDBOUWERS
Landbouwers, die door de water
overlast deze zomer meer dan 20°/®
van de opbrengst hunner landerijen
verloren hebben zien gaan, kunnen
bij de bevoegde inspectie der belas
tingen een verzoek indienen tot ont
heffing of evenredige vermindering
der grondbelasting.
Dit verzoekschrift moet echter tij
dig worden ingediend, zodat de in
specteur der belastingen in staat is
om het verlies van opbrengst of van
genot zelf op te nemen en te be
groten.
DE VOGELVRIEND
A.s. maandagavond 20 sept. om
8 uur houdt de volièrevereniging De
Vogelvriend een ledenvergadering in
de zaal van ,In d'n Engel". Hierop
ringbestelling voor het jaar 1966.