De weg terug.
Boerenleenbank
Overpeinzingen
MARTENS
Politierechter
Twaalf
vuistregels
voor
genees
middelen
Herinneringen
van een Engels
officier
BLAUPUNKT
televisie
komt van
Hogere rente over Uw gehele tegoed bij
Kanarievereniging
De Huisvriend
VRIJDAG 27 AUGUSTUS 1965 No. 34
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
DRUK EN
GROTESTRAAT
PEEL EN MAAS
UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAY WPPICRT AR VOOR VFNRAY PN OMSTRPKPN ADVERTENTIEPRIJS 8V« ct p. mm. ABO N NEMENTS-
IAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 EfCIVDLAU V UUlV V Erilliri I Dfil wlYAO A IVUAVCrll PRUS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venray 2.
„Do you have a map of VenrayDeze vraag naar een kaart
van Venray bracht ons in gesprek met een rijzige vijftiger, En
gelsman van geboorte, militair van beroep, die zocht naar de
Brabander
Zelfs minder nieuwsgierige men
sen dan die van een krant, vragen
zich af, wat in hemelsnaam de En
gelse kolonel J. D. Sale C.B.E. op de
Brabander heeft te zoeken en hoe
hij overigens deze streek uit onze
gemeente kent.
En ook onze Brit was zo goed niet
of hij heeft zijn verhaal verteld.
VENRAY, EEN VERGETEN NAAM
Hij was en is van beroep militair
en heeft de laatste jaren o.a. als
militair attaché op Cyprus, de moei
lijkheden tussen Turken en Grieken
op dit eiland meegemaakt. Moeilijk
heden, die er o.a. oorzaak van wa
ren, dat zijn vakanties er enkele ja
ren bij ingeschoten zijn. Nu was dan
het moment gekomen dat hij met
vrouw en kind enkele maanden rust
zou krijgen en op vakantie zou kun
nen. In zijn wagen is hij dan met de
grote trip begonnen, vanuit het zui
den van Griekenland, via Joego-Sla-
vië naar Oostenrijk. En van Oosten
rijk naar Duitsland om dan via Bel
gië de boot naar Engeland, te nemen.
Maar in Duitsland verblijvend,
waar zoveel herinnert aan de laatste
wereldoorlog, heeft hij zich gereali
seerd dat ook hij als officier een
werkzaam aandeel had in deze oor
log, die voor hem een ontijdig ein
de nam bij een plaats vlak bij de
Duitse grens, Venray genaamd. Daar
werd hij namelijk gewond door een
granaatsplinter uit een Duits kanon.
Dan is deze Engelsman van zijn
oorspronkelijke vakantieplannen af
gestapt en heeft zo lang gezocht tot
hij op de een of andere kaart Ven
ray vond en zo stond hij dan don
derdagavond laat in deze plaats,
waarvan hij zioh niets kon herinne
ren dan de naam „Brabander
Zijn eerste werk vrijdagmorgen
was om een kaart te pakken te krij
gen, waarop dan die naam voor
kwam, om dan te zien of hij nog iets
terug zou kennen van 't strijdtoneel
van oktober 1944. toen hij met zijn
manschappen de moeilijke weg van
Overloon naar Venray moest gaan.
DE WEG TERUG
We hebben het Kolonel Sale ge
makkelijk gemaakt en hebben met
hem het oude strijdtoneel van 21 ja
ren geleden bezocht. Hij maakte
deel uit van het tweede bataljon
King's Shropshire Light Infantry,
dat op zijn beurt weer deel uitmaak
te van de 185ste Britse Infanterie
Brigade, die al van Normandië door
gestoten was tot Nijmegen, via de
beroemde en beruchte corridor die
van Eindhoven naar Arnhem liep.
Deze brigade werd toen terugge
roepen om de vastgelopen Ameri
kaanse aanval op Overloon door te
zetten.
Ze hebben daar het nodige te doen
gekregen, deze Engelse soldaten, in
dat hardste gevecht, wat op Neder
landse bodem is uitgevochten en dat
SCHOOLSTRAAT VENRAY
soms vergeleken is met de invasie
gevechten in Normandië.
AINTREE
De operatie Aintree, zoals de ver
overing van Overloon en Venray ge
noemd werd bracht Kolonel Sale,
toen nog officer, op 10 oktober 1944
ergens voor Overloon. Een dag vol
regen, die het feitelijk begin van de
ze operatie twee dagen uitstelde.
Maar op 12 oktober 1944 begon dan
de opmars, terwijl boven het hoofd
van Officer Sale en zijn mensen
36 Miranders, bekende Amerikaanse
bommenwerpers, naar Venray koers
ten om daar dood en verderf te bren
gen. Dood en verderf in een poging
om de toevoerwegen voor de SS-
troepen in Overloon af te sluiten en
de Duitsers in Venray te vernietigen.
Maar uit Venray was het Duitse
hoofdkwartier al lang vertrokken en
alhoewel in de kom verschillende
wegen versperd; werden, bleven vol
doende andere over om de Duitse
aanvoer van oorlogsmateriaal en
pantservoertuigen naar Overloon
mogelijk te maken.
Officer Sale had daar geen weet
van. Hij ploeterde met zijn mensen
door modderige weilanden en mij
nenvelden naar het dorp Overloon,
waarvan reeds de kanonnade van de
Amerikaanse kanonniers bijna geen
steen op de andere gelaten had. En
toch waren de Amerikanen met be
bloede koppen afgeslagen. Nu begon
het opnieuw, nu de Britse artillerie
honderden granaten per minuut af
schoot om de weg te banen niet al
leen voor de 185e Infanterie Brigade,
maar ook voor de 8e en 9e, waarbij
beroemde regimenten als Suffolks en
East Yorks bataljons waren inge
deeld.
Het bataljon van Sale had op
dracht om met de Oploseweg als
rechtergrens door de stoten naar de
weg, die van Overloon naar Vier
lingsbeek loopt. Deze aanval verliep
traag. De ondersteunende tanks lie
pen vast in de mijnenvelden, in de
modder en de natte weiden en
slechts het voortdurende granaat-
vuur verdreef de Duitsers langzaam
maar zeker de bossen in. Duitsers,
die in het vrije vlakke veld vóór
Overloon' de Engelse infanterie aller-
hand te doen gaven. Op de 13e ok
tober bereikte o.m. de afdeling van
Officer Sale deze Vierlingsbeekse-
weg. Zijn bataljon had zware ver
liezen geleden, maar rust kende de
leider van de operatie Aintree, Ge
neraal Whistier niet. Hij zette door.
En zo moesten o.a. de mannen van
het Shropshire bataljon de bossen in
waar thans het oorlogsmuseum ge
vestigd is. Deze bossen, waarin de
Engelse artillerie de Duitsers zelf ge
dreven hadden, moesten thans ge
zuiverd worden van de verbeten SS
troepen, de Luftwaffe en de para
chutisten, die de Duitsers hadden in
gezet om Overloon te verdedigen.
Het is in het oorlogsmuseum dat
Kolonel Sale voor de eerste maal
iets terugkent van het oude strijd
toneel. Op de weg van Oploo naar
Overloon kijkt hij gespannen over de
velden, waarover hij 21 jaren gele
den met zijn manschappen trok.
Maar neen, noch dit terrein, noch
de Vierlingsbeekseweg herkent hij
terug van uit die dagen
HERKENNING
Maar in het Oorlogsmuseum, nog
onder de indruk van wat daar aan
oorlogsmateriaal en herinneringen is
verzameld, kent hij zioh plotseling
terug.
Het is voor een buitenstaander als
wij een vrij vreemde gewaarwording
als we een mens terug zien, die nu
na 2021 jaren, weer terug is op
een slagveld. Een slagveld als dat in
Overloon, waar in de beruchte bos
sen aan beide zijden van deze totaal
verwoeste plaats de uitgangspositie
veroverd moest worden voor de slag
om Venray. En, dat betekende dat om
iedere boom gevochten moest wor
den, dat in de vuile en natte bossen
de bajonet op het geweer ging en
dat er man-tegen-man gevochten
moest worden.
Drie dagen worstelt men voordat
men door die bossen heen is, voordat
men het fanatieke verzet der Duit
sers gebroken heeft en men defini
tief kan zeggen, dat Overloon bevrijd
is en dat de strijd om Venray nu
kan beginnen.
In de loopgraven en de mangaten
liggen de lijken van Engelsen en.
Duitsers en de Rode Kruiswagens
kunnen ternauwernood op de over
volle wegen naar Oploo en verder
de gewonden afgevoerd krijgen.
Maar Officer Sale leeft nog, heeft
zelfs op een gegeven moment met
zijn mannen 12 Duitsers gevangen
kunnen nemen. Maar hij wist niet,
waar er mee naar toe
Men heeft ze met een touw aan
een boom gebonden, in de hoop dat
achterop komende manschappen de
ze gevangenen verder zouden bren
gen.
LOOBEEK - BLOEDBEEK
En terwijl we langzaam verder
wandelen, door de velden achter het
bungalowpark de Vers, vertelt deze
militair tegen zijn vrouw en ons van
die verschrikkelijke dagen. Hij ver
telt over de strijd om het zgn. ver
bindingskanaal tussen defensieka
naal en Loobeek, dat onder de Over-
loonseweg doorloopt en later in de
Loobeek terecht komt. Zijn bataljon
had geluk. De brug over dit kanaal
tje was in hun sectie nog heel en al
lag ze onder zware beschieting van
de Duitsers, men kon er wagens en
materieel overbrengen.
Hij wijst naar de hemel, waarin
vliegtuigen stoeien als toen, wanneer
hij vertelt hoe de Engelsen met gro
te schijnwerpers 's nachts het hele
front in het licht zetten om tenmin
ste aan- en afvoer behoorlijk te
kunnen regelen.
En hij wijist naar de Loobeek, de
bloedbeek, die zijn brigade zo vele
offers gekost heeft. Daarvan waren
de bruggen wel de lucht ingegaan
en pogingen van Engelse genie en
tank-troepen om bruggen te leggen
liepen aanvankelijk op niets uit. De
Duitsers hielden deze laatste verde
digingsgordel van Venray onder
zwaar vuur, terwijl de hele Loobeek
een mijnenveld was.
Op zes plaatsen zijn er dan uit
eindelijk bruggen gekomen, maar
vraag niet tegen welke offers. Offers
aan manschappen en materieel.
Sale wordt stil, daar bij die rustig
voortkabbelende beek, die 21 jaren
geleden de naam Bloedlbeek kreeg,
om het vele bloed dat daar is ge
vloeid.
KANONNENSCHERM
Als de overgangen eenmaal zijn
geforceerd we schrijven dan 16
oktober 1944 begint die merk
waardige gebeurtenis, waarover na
derhand in Engelse militaire vak
tijdschriften zoveel te doen geweest,
is. Generaal Whistier stuur zijn in
fanterie alleen op Venray af. Een
gedeelte van de troepen richting
Brabander, een gedeelte langs de
Overloonseweg in de richting van
Venray's industrieterrein, toen nog
vuilnisbelt.
DE TANG OM VENRAY
Maar voor deze troepen legt hij
een spervuur van de Britse artille
rie, dat opschuift naarmate de troe
pen verder gaan.
Zelfs op een mooie zomerdag als
bij dit bezoek, is het geen lolletje
door de weiden en velden te wan
delen. Het is er nat en allerminst
een plezierige wandelweg. Hoe
moet het toen dan wel geweest
zijn? Met dat hele vrije veld tot
Venray toe als schootveld, voor de
Duitsers, die weer veilig verborgen
in de bossen rond St. Anna hier
de langzaam oprukkende Engelsen
een hartig onthaal bereidden.
WEERMACHTSHUISJE
We slobberen door de weiden,
waarin de koeien ons stom aankij
kenHij kijkt naar bomen en
struiken, naar greppels en wijst dan
opeens naar het weerwachtshuisje,
daar verder op de Overloonseweg.
Hier midden in het veld, achter een
houtwal heeft hij gelegen op die nat
te oktoberdag met zijn mensen. Zes
ervan heeft hij om materiaal_terug
gestuurd naar Overloon. Zij zijn
nooit meer teruggekomen.
H(j vindt ze later terug op het
Engelse kerkhof in Venray, waar
hij ook zijn eigen commandant
begraven ziet liggen onder een
steen met het bataljons-kenteken:
een gekromde hoorn
Wat gaat er in die man om, daar
miden in dat veld, daar op dat kerk
hof? Hij hoort niet de klachten van
zijn vrouw over haar natte en kapot
te nylons. Hij ziet zijn eigen natte
broek en schoenen niet, nu hij op
beevaart is, de weg terug aflegt.
Bij de kapel zijn we weer terug op
de Overloonseweg. En meteen als hij
de wagen wil instappen, dan ziet hij
de silo liggen bij de boerderij van
Wetterhahn. Het gaat weer de wa
gen uit en als hij dan wat rondge
keken heeft, dan weet hij opeens
zeker, dat hij in die silo de nacht
heeft doorgebracht. Een nacht, waar
in de kanonnen van beide zijden het
leven tot een hel maakten. Hij ver
telde hoe door het feit dat radio's
vanwege het water onbruikbaar wa
ren en telefoonverbindingen door
splinters beschadigd waren er geen
goed kontakt bestond met eigen ka
nonniers, zodat ook de Engelse troe
pen menigmaal last hadden van
eigen geschut.
Hij vertelt van mijnenvelden,
waarin ze terecht kwamen en waar
in zo menig Engels soldaat leeg-
bloedde. Hij vertelt hoe de troepen
gescholden hadden op de Venrayse
toren van waaruit het vuur gericht
werd op Overloon en de bloedbeek.
Hoe er gejuicht is, omdat men meen
de dat de toren in brand geschoten
was (maar het was het schijnsel van
het brandend Jerusalem).
Maar op de daarop volgende dag,
de 16e oktober heeft Sale St. Anna
bereikt. Had het ene deel van de
Engelsen de Zwarte Klef en Merse-
lo bevrijd, hij en zijn mensen van
St. Anna verkeerden, die in kelders
al dagenlang hadden moeten leven.
„LOOK, SEE"
Het zijn twee uitdrukkingen ge
worden, die we deze middag tiental
len malen gehoord hebben. Telkens
als hij iets terug kende tussen al dat
nieuwe, wat er 21 jaren geleden ook
was.
Van de volgebouwde Landweert
kent hij niets meer. Wel weet hij te
vertellen dat zijn mensen daar nog
hard hebben moeten knokken tegen
Duitse mitrailleurs, voordat men de
Servatiusweg bereikte. De grens van
de operatie Aintree was bereikt.
Venray was bevrijd. Maar terwijl we
over de nogal hobbelige Servatius
weg rijden, weet hij opeens weer de
plek, waar een granaatsplinter hem
raakte. Hij was enkele dagen daar
na met een patrouille op stap, toen
onverwacht het Duitse geschut be
gon te blaffen. Het maakte een
slachtoffer en dat was Officer Sale,
enkele uren daarna al op weg was
naar het ziekenhuis in Eindhoven en
van daaruit verder werd gestuurd
naar Brussel. Eerst toen zijn mensen
Bremen binnentrokken, was hij weer
van de partij.
KERKHOF
Hij heeft niet veel tijd Kolonel
Sale. Het plan om nog even Venray
aan te doen, is op het laatste ogen
blik opgekomen, maar de kamers in
Brussel zijn gereserveerd en de boot
wacht niet. Maar toch wil hij nog
naar het Engelse kerkhof. En hie^
vindt hij mensen terug, waarmede
hij 21 jaren geleden een weg vocht
naar de plaats ,waar hij thans na 21
jaren weer terug kwam.
Een mooie zomerdag. Maar boven
in de lucht doorbreken enkele vlieg
tuigen de geluidsbarrière. Het is als
de donder van het geschut dat 21 ja
ren geleden het laatste geluid was
wat velen van hen hoorden, die hier
begraven liggen en voor anderen de
enige herinnering is aan de plaats,
wier verovering zoveel bloed en tra
nen heeft gekost.
Kolonel Sale heeft veel van de we
reld gezien, sinds hij gewond uit
Venray werd weggebracht. Maar de
ze plaats zal weer opnieuw een le
vende herinnering voor hem wor
den, nu hij na al die jaren, weer te
rug kwam om de weg terug te ma
ken
tie s/taal bank mor ieiln eén
Venray Leunen Ysselsteyn Oostrum Oirlo Merselo
Als U bij de juffrouw, die onlangs
■voor de politierechter verscheen, op
visite gaat, begin dan eens over ziek
ten en dergelijke narigheid te pra
ten. Dat vindt ze fijn, want dan kan
ze het blauwe kartonnen doosje van
de schoorsteen nemen, waarin ze
haar galstenen bewaart. Die zijn
voor de dag gekomen na die krui
den van de wonderdokter, beweert
zen. en sindsdien is ze een heel an
der mens geworden.
Mens, twintig jaar gesukkeld. En
een pijn, en een pijn! Dat was geen
leven meer. Maar ik ben er nou af.
Nergens last meer van. Hier zijn ze,
de loeders Net eieren. Hoe kan het
bestaan, hè?" En dan knikken de be
zoekers instemmend en meewarig al
naar het uitkomt.
Zo ging het ook toen de kleerma
ker het gekeerde pak voor haar
echtgenoot kwam brengen. De juf
frouw was net aan de schoonmaak,
maar de kleermaker hoestte zo zie
lig, dat ze even een praatje over de
gezondheid moest maken. Trots toon
de ze het blauwe doosje en onze
kleermaker ging heen, zichtbaar on
der de indruk.
Dat was het begin van de ramp.
Toen de juffrouw een half uurtje
later de schoorsteenmantel af wilde
stoffen, miste ze het doosje. „Ze heb
ben m'n galstenen gestolen!" gilde
ze. En niemand dan de kleermaker
kan dat gedaan hebben. Ze rende
naar de kleermakerij, waar de baas
pas net goed en wel weer met ge
kruiste benen op de tafel zat. Ze
slingerde hem als het ware haar be
schuldiging in het gezicht. Haar ver
ontwaardiging was oprecht gemeend,
want voor deze getuige betekenen
die galstenen meer dan het duurste
parelsnoer voor de Begum de Jod-
phoer.
De verontwaardiging van de kleer
maker was echter niet minder. Hij
had beleefd staan luisteren naar 't
galstenenverhaal, want voor een
klant moet je al wat doen. Maar be
langstelling had hij er niet voor,
evenmin als voor de galstenen zelf.
„Schei uit, suffe koe, je zult ze wel
niet goed opgeborgen hebben!" zei
hij nu boos.
Dat bleek te veel voor het ge
schokte gemoed van onze juffrouw.
Ze draafde meteen door naar de po
litie om aangifte te doen van diefstal
en belediging. Een uurtje later was
ze trouwens al terug om dat van die
diefstal in te trekken. Toen ze thuis
kwam zat het kind van de werkster
onder de tafel zoet met de galstenen
te spelen. In de drukte van de
schoonmaak en de opwinding over
de verdwijning had ze dat straks
niet gezien.
De belediging ging echter door en
de kleermaker moest nu voor de ba
lie komen. De juffrouw had het
blauwe doosje meegebracht. „Hier
zijn ze!" liet ze de rechter zien.
„Zulke steentjes zitten in 't krente-
brood ook wel eens!" vond de rech
ter oneerbiedig.
De kleermaker kreeg een rijks
daalder boete. „Je mag geen suffe
koe zeggen, ook niet tegen iemand
met galstenen in een blauw doosje."
Maar ik heb ze toch terug gekre
gen". sputterde de juffrouw, toen ze
merkte dat het menens was.
,Daar gaat het hier niet om. Als
u spijt hebt van die aangifte, dan
geeft TJ hem die rijksdaalder maar
terug", zei de rechter.
Welja", laat de staat ook eens
iets verdienen aan die steentjes van
u", vond de officier.
Na afloop, in de gang, frutselde ze
de kleermaker haastig een zilveren
rijksdaalder in de hand. Toen liep ze
met hem op. Druk pratend over
haar galstenen. En onze kleermaker
keek beleefdheidshalve in het
blauwe doosje.
Wij vragen nog steeds
PERSONFFL
geschoold en
ongeschoold
m I Aanmelden dagelijks -
\J I ook na weikiijd aan
i j!| de fabriek, b;j oe portiei
ièv N V. INALFA VENRAY
IN DE PRIJZENSPIRAAL?
Het Consumenten Contact Orgaan
heeft berekend, dat de kosten van
levensonderhoud 5,3 pet. in het eer
ste half jaar van 1965 zijn gestegen,
meer dan was verwacht. Een be
langrijke factor vormt de stijging
van levensmiddelen als gevolg van
het slechte weer. Aardappelen, an
dijvie, bieten waren de uitschieters
met een stijging van 40, 77 en 90 pet.
De snelle stijging van de kosten van
levensonderhoud baart toch zorgen,
vooral omdat de gestegen prijzen 'n
zeer hardnekkige neiging hebben om
iedere daling uit de weg te gaan.
Het is een zeldzaam geluid te ver
nemen dat iets goedkoper wordt.
In deze voortdurende stijging,
waaraan geen eind schijnt te komen,
schuilt een ernstig gevaar. In het
bijzonder denken we hier aan de
kleine spaarders, waarvan er vele
honderdduizenden in ons land zijn.
Zij kunnen niet genoeg sparen om
hun geld in stukken of in waarde-
goederen te beleggen met als resul
taat, dat zij de concrete waarde van
hun spaartegoed constant in reëele
waarde zien dalen. De spaarstimu-
lans wordt op deze wijze steeds ge
ringer met alle gevolgen van dien.
Alle aansporingen van de overheid
tot spaarzaamheid zullen op niets
uitlopen, wanneer diezelfde overheid
er niet voor zorgt, dat het geld zijn
waarde behoudt.
ALS IEDEREEN ZICH DAAR
NU EENS AAN HIELD
Dezer dagen ontvingen wij het 25e
nummer van Omnia Praescribendi
Gratia, tijdschrift gewijd aan indivi
duele farmacotherapie, uitgave van
de Coöperatieve Apothekers Vereni
ging „De Onderlinge Pharmaceuti-
sche Groothandel". In deze afleve
ring staan de twaalf punten die wij
hieronder laten volgen.
1. Elk geneesmiddel is potentieel
gevaarlijk; geneeskrachtige werking
en vergiftigende werking zijn ge
woonlijk twee uitingen van eenzelf
de eigenschap, zij op verschillende
doseringsniveau. Wees dan ook voor
zichtig met elk geneesmiddel, hoe
onschadelijk het ook mag lijken.
2. Bewaar geneesmiddelen in een
gesloten kast op een koele en droge
plaats en buiten bereik van kinde
ren.
3. Bewaar geen geneesmiddel lan
ger dan een jaar. Schrijf bij aan
schaffing van een geneesmiddel de
datum van aankoop op het etiket!
4. Ontvangt u een geneesmiddel
met bijbehorende gebruiksaanwij
zing, leest deze dan aandachtig, ook
al hebt u het preparaat eerder ge
bruikt. De opvattingen er over of de
samenstelling kunnen veranderd
zijn.
5. Nadat een medische behande
ling is afgelopen, moet u tenzij uw
arts u andere instructies geeft, alle
overblijvende geneesmiddelen ver
nietigen. Deze zijn vaak speciaal
voor u samengesteld. Een dergelijk
preparaat kan ongeschikt zijn voor
langdurige bewaring en kan gevaar
lijk zijn voor anderen.
6. Behandel een nieuwe klacht
waar u nooit eerder last van hebt
gehad, nooit zelf, maar raadpleeg
steeds uw huisarts.
NIET IN DE VUILNISBAK!
7. Bij jonge kinderen gebruikt men
een preparaat dat uitdrukkelijk als
zijnde geschikt voor hen aangewezen
is. Blijft een onmiddellijk effect uit,
dan raadplege men de arts.
8. Neem geen enkel geneesmiddel
in gedurende de zwangerschap of
gedurende de borstvoeding zonder
uitdrukkelijk goedvinden van uw
huisarts.
9. Bent u onder behandeling van
een arts. neem dan geen ander ge
neesmiddel in, dan hetgeen hij u
heeft voorgeschreven.
10. Laat bij het vernietigen van
een geneesmiddel geen spoor daar
van achter (inhoud van verpakking
verbranden of door gootsteen of toi
let spoelen). Deponeer geen genees
middelen in de vuilnisbak!
11. Werkt een geneesmiddel niet
prompt, of blijft het effect van uw
gebruikelijk geneesmiddel achter
wege, raadpleeg dan onmiddellijk
uw arts en probeer niet zelf iets
nieuws.
12. Geef geen raad over genees
middelen aan anderen, ook niet over
het middel dat u zo goed geholpen
heeft. Uw buurman heeft een ander
lichaam dan u!
Maandag 30 augustus a.s. om 20.00
uur algemene vergadering in Café
„In d'n Engel". De agenda bevat de
volgende punten:
Verkiezing T.T. bestuur; stemming
nieuw lid J. Stroken, St. Odastraat;
verslag van de enting der vogels.
In verband met de belangrijkheid
van de agenda verwacht het bestuur
een drukke opkomst.