kerkconsecratie
■W:
1 BB
4T*
Postbrieven
Programma
Consecratie
Vredeskerk
Venray
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
VRIJDAG 28 MEI 1965 No. 21
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
ADVERTENTIEPRIJS 8Vt ot. p. mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venray 2.—)
14.45 uur Plechtige zitting in de Vredeskerk.
a. Opening door Dr. H.P.M. Litjens, voorzitter
Actiecomité Vredeskerk Nederland.
b. Agnus Dei uit de e moll mis van Anton Bruck
ner voor acht-stemmig gem. koor en Blaas
orkest, van het Maastrichts Conservatorium.
c. Toespraak Dr. Marga A.M. Klompé: „Vrede:
menselijke opdracht, christelijke opdracht".
d. Sanctus en Benedictus uit de Mis van Igar
Strawinsky, voor vier-stemmig gemengd koor
en blaasorkest.
e. - Toespraak door Mgr. Wilhelm Cleven, wij-
Bisschop van Keulen, namens Kardinaal Frings,
aartsbisschop van Keulen;
- Toespraak door Mr. Dr. Ch. van Rooy, Com
missaris der Koningin in de provincie Limurg
en lid van het Internationaal Comité van Aan
beveling;
- Toespraak door Prof. Dr. Ir. H. Gelissen,
voorzitter van het Nederlands Comité van
Aanbeveling.
f. Plaatsing van de Lamp der Broederschap.
g. Psalm 150 van César Frank voor vier-stemmig
koor en blaasorkest.
h. Sluiting van de zitting.
16.00 uur Onthulling van het naambord „Ken-
nedy-plein" door Mr. J. Fisher Howe,
Charge d'Affaires van de Amerikaanse
Ambassade.
Aansluitend hieraan: Officiële ontvangst van de
genodigden door het Gemeentebestuur van Ven
ray in het Convict der Paters Missionarissen van
Mariannhill.
Als officiële vertegenwoordigers zullen, behalve
de hierboven genoemde autoriteiten, nog bij de
plechtigheden aanwezig zijn:
Luitenant-Generaal H. Schaper, Adjudant-Ge
neraal en Chef van het Militaire Huis, vertegen
woordiger van H.M. de Koningin.
Dr. Viehmann, namens de Westduitse Ambas
sade in Nederland.
W. van Lanschot, President der Wereldfedera
tie van Oud-strijders.
Dr. Aug. Hatteisen, Vice-Pres. van de Volks-
bund Deutsche Kriegsgraberfürsorge.
Verschillende leden van Eerste en Tweede Ka
mer, van Gedeputeerde en Provinciale Staten van
Limburg.
De parochianen van de Christus Koning-parochie worden verzocht te vlaggen. Het zou ook op prijs
gesteld worden als men in de gehele kom van Venray op deze dag de vlaggen zou uitsteken.
PLECHTIGHEDEN EN BETEKENIS VAN DE
Zondag wordt de Vredeskerk geconsacreerd, d.w.z. toegewijd aan
God. Door alle feestelijkheden er om heen, door alle autoriteiten,
die er komen en andere plechtigheden van die dag, bestaat toch
wel het reële gevaar, dat men het hoogtepunt van deze dag ver
geet, nl. dat de Bisschop van Roermond speciaal naar Venray
komt om deze kerk te consacreren, d.w.z. dit nieuwe gebouw uit
sluitend eigendom te maken van God.
Voor deze plechtigheid zjjn niet al
leen al de parochianen van de
Christus Koning-parochie persoon
lijk door het Kerkbestuur uitgeno
digd, maar heeft men tevens alle
besturen van Venrayse verenigin
gen gevraagd te willen komen, om
zo nog eens uitdrukking te geven
van de grote dankbaarheid jegens
geheel Venray, dat zulke grote of
fers voor de opbouw van deze kerk
heeft gebracht.
Wie vroeger een kerkconsecratie
mocht meemaken, weet dat dit een
langdurige en soms ook vrij onover
zichtelijke plechtigheid was. Na de
laatste oorlog, toen vele kerken wa
ren verwoest en vele nieuwe wer
den opgebouwd, hebben de bisschop
pen de Paus gevraagd om een her
ziening van de inwijdingsritus en
deze te vereenvoudigen. In 1961 is
dan een nieuwe ritus gekomen, een
voudig en begrijpelijk, en aanmer
kelijk korter, terwijl de rol van de
gelovigen (die vroeger slechts een
gedeelte van de plechtigheden moch
ten volgen), aanzienlijk sterker naar
voren is gebracht.
DEDICATIE EN CONSECRATIE
Dit zijn de twee grote delen van
de plechtigheid. Bij de Dedicatie
wordt het kerkgebouw aan de macht
van de duivel onttrokken en aan God
toegewijd. Deze onttrekking aan de
macht van de duivel gebeurt door de
besprenkeling van het gehele ge
bouw: van binnen- en buitenmuren,
van vloer en altaar, met een speciaal
hiervoor gewijd water (gregoriaans
water).
De Bisschop komt daartoe na en
kele inleidende gebeden naar buiten
en besprenkelt de buitenmuren, ter
wijl het koor psalm 86 zingt. Voor
dat hij dan de kerk binnentreedt,
slaat hij driemaal met zijn staf te
gen de deur en vraagt de deur te
openen voor het binnentreden van
de Koning der glorie, Christus.
Na de drempel met een kruisteken
getekend te hebben, gaan dan Bis
schop en gelovigen de kerk binnen,
waar ht koor de grote litanie van
alle heiligen gaat zingen. In deze li
tanie worden ook de namen vermeld
van die heiligen, wier relikwieën la
ter in het altaar zullen worden bij
gezet. Het zijn de heilige Martialis
en Olympius.
dat bovendien getekend wordt met
enkele grote kruizen. Dan gaat de
Bisschop naar de plaats, die met
zand en as bestrooid is en schrijft
hier met zijn staf in de vorm van
een Andreaskruis het Romeinse en
Griekse alfabet. Aan het slot van dit
onderdeel volgt dan het grote wij
dingsgebed, waarin hij het kerkge
bouw aan God toewijdt.
BIJZETTING DER RELIEKEN
Tussen de dedicatie, die met bo
venstaande plechtigheid beëindigd is
en de consecratie is er nog een apar
te plechtigheid: de bijzetting der re
lieken. In plechtige processie worden
deze relieken afgehaald,, van de
plaats, waar ze de avond tevoren
zijn opgesteld. Ze worden naar het
altaar gebracht, bewierookt en in het
altaar ingemetseld. Voortaan zal in
vereniging met Christus' bloedgetui-
gen het heilig offer aan God worden
i opgedragen.
Na de litanie besprenkelt de Bis
schop dan de kerkmuren van binnen
en de kerkvloer, een en ander ter
wijl het koor de psalmen 83 en 42
ten gehore brengt.
Nadat dit onderdeel beëindigd is,
volgt de besproeiing van het altaar,
Het verzegelde pakje
relikwieën dat in het
altaar zal worden bij
gezet. Duidelijk is in
het zegel het wapen
zichtbaar van Mgr.
Lemmens z.g.
Foto Gerard Kruysen
CONSECRATIE
De consecratie-plechtigheid begint
met de zalving van de twaalf kruis
jes, die in de binnenmuren van de
kerk zijn aangebracht. Ook de kerk
deur wordt met het heilig Chrisma
getekend. Dan is het altaar aan de
beurt, waarvan het altaarblad op
vijf plaatsen gezalfd wordt, evenals
verbinding en onderbouw. Na de be
wieroking van het altaar door de
Bisschop verbrandt hij op de plaat
sen waar hij het bovenblad zalfde
enkele wierookkorrels en roept daar
na de H. Geest aan, die hij in een
gezamenlijk gebed met de gelovigen
vraagt om de offergaven te willen
zegenen en heiligen, die op dit altaar
God worden aangeboden.
Een plechtig wijdingsgebed is dan
het slot van deze plechtigheden,
waarna de Pontificale H. Mis begint.
VLUCHTIG
Deze vrij summiere aanduiding
van de plechtigheden en de zin daar
van moge voor vele parochianen van
de Christus Koningparochie en ande
re Venrayers aanleiding zijn dit
prachtige en indrukwekkend gebeu
ren bij te wonen. Aan de kerk krijgt
men trouwens nog een boekje, waar
in deze plechtigheden uitvoerig be
schreven staan, zodat ze voor ieder
een duidelijk te volgen zijn.
4* w- ft
INGAANDE 1 JUNI 1965
BINNENLANS VERKEER
Belangrijkste wijzigingen:
BRIEVEN 0-20 gram 18 ct.
boven 20 gram ongewijzigd.
BRIEFKAARTEN, ongewijzigd 10 ct.
DRUKWERK 0-50 gram 8 ct
boven 50 gram ongewijzigd.
PAKJES 500-1000 gr. (ongew.) 75 ct.
1000-2000 gram 125 ct.
2000-3000 gram 175 ct.
POSTPAKKETTEN 0-1 kg 1,—
1-2 kg 1,40
2-3 kg 1,80
3-5 kg 2,50
5-7 kg 3,25
7-10 kg 4,25
AANTEKENEN 45 ct.
POSTWISSELS t.m. 25,— 50 ct.
boven 25,— 75 ct.
KWITANTIES, zonder zicht 40 ct.
met zicht; max. 2 aanbied. 60 ct.
recht per borderel (ongew.) 75 ct.
girokwitanties 80 ct.
Nieuwsbladen, monsters en spoed
bestellingen ongewijzigd.
BUITENLANDS VERKEER ongewij
zigd, behoudens hetgeen hierna
volgt:
1. Het briefport van 18 cent geldt
eveneens in het verkeer met Su
riname, de Ned. Antillen, België
en Luxemburg.
2. Het drukwerkport van 8 cent
geldt eveneens in het verkeer met
Suriname en de Ned. Antillen en
voor nieuwsbladen, boeken enz.
naar de overige bestemmingen
buiten Nederland.
3. De pakketposttarieven voor be
stemmingen buiten Nederland
worden ingaande 1 JULI 1965
enigermate verhoogd.
4. Het aantekenrecht van 45 ct. geldt
eveneens in liet buitenlands ver
keer.
Verdere inlichtingen worden ver
strekt op de postkantoren.
De juffrouw moest er even over
peinzen. Dan antwoordde ze bedacht
zaam: „Neej
„O jawel rechter, ze schaamt zich
zo, ze schaamt zich zo. Ze durft 't
alleen niet te zeggen met die zaal vol
volk", riep de man van het gloeiende
getuigenbankje weer.
„Getuige, als u zich niet stil houdt
gaat u er uit", dreigde de rechter
boos. „Juffrouw, u begrijpt zeker wel
dat u voor een dergelijk feit straf
hebt verdiend. En een flinke straf
ook. 't Gaat toch niet aan
,,'t Kan me niks bommen", zei de
juffrouw.
De man op het bankje die in uiter
lijk en gedragingen veel weg had
van die aapjes aan een elastiekje die
men op kermissen wel wint, veerde
nu gezwind weer omhoog. „Maak 't
niet te zwaar rechter", schreeuwde
hij. „Geef haar alsjeblieft een kleine
boete. Alsjeblieft. Spreek haar des
noods maar vrij. Ze heeft toch een
paar kleine kinderen te onderhou
den!"
,En nou is 't uit!" riep de rechter
terwijl hij met zijn hamer op de ta
fel sloeg. De getuige strompelde
weg. Daarna werd hij naar voren
geroepen. „Heeft deze vrouw u ge
slagen?" vroeg de rechter.
„Nou geslagenZie 's rechter,
't was maar zo'n heel klein klapje.
t Was eigenlijk meer een tikje, een
tikje, net of je aan 't krijgertje spe
len bent. Dat deden we eigenlijk
ookwe waren aan 't krijgertje
spelen, begrijpt u, en toen tikte ze
me, en toen was ik aan de beurt
,Ja maar dat is toch al te kras!
U hebt bij de politie aangifte ge
daan van mishandeling!"
„Jezeker, dat is wel zo rechter,
maar dat was in een opwelling. Nou
ik d'r nog 's over nagedacht heb was
't toch maar zo'n klein tikje, u weet
wel, zóen hij beroerde voor
zichtig met zijn hand de tafel.
Nu stond de officier op. „Of deze
getuige de zaak probeert te kleine
ren, dat doet aan het feit niets af",
zei hij. „Ik eis tegen deze vrouw tien
gulden boete."
De getuige kreeg tranen in zijn
ogen. „Tien gulden", riep hij rade
loos, terwijl hij de handen ophief als
een stationschef die twee treinen te
gelijk wil laten vertrekken. „Dat kan
ze toch nooit betalen. Denk toch aan
die bloedjes van kinderen, rechter!"
„Kunt u die boete betalen, ver
dachte?" informeerde de politierech
ter.
,Maak er maar gerust vijfentwin
tig van", zei ze.
„Wat?" riep de rechter verbaasd,
„maar wie betaalt die boete dan?"
„Hij natuurlijk", wees ze onver
schillig naar de getuige, die voor de
tafel heen en weer sprong als een
vlo, die per ongeluk op de kachel
plaat is terecht gekomen. „We gaan
samen met negotie. Hij belt bij de
mensen aan en ik ga d'r bij staan
met m'n kinderen om 't medelijden
op te wekken. Nou, en als hij die
boete niet betaalt, dan ga ik in 't
vervolg niet meer mee. Dan begin
ik voor m'n eigen. Dan moet-ie maar
zien hoe-ie de spullen kwijt raakt."
„Stil nou maar, zoet nou maar",
huile de getuige, „ik zal 't wel beta
len. Maar la me nou nie in de steek.
Ik zal je nooit meer aanbrengen.
Nooit meer."
De rechter was er even door uit
t veld geslagen. Van deze pauze
maakte de getuige gebruik om er nog
iets af te pingelen. „Toe rechter, een
tientje voor zo'n klein klapjeis
dat nou niet veel te duurik heb
't haast niet gevoeldu weet toch
wel hoe 't zakenleven is tegenwoor
dig rechter, en hoe moeilijk iemand
personeel kan krijgen."
«Vijf gulden of een dag", zei de
rechter kort. „En reken er op dat u
een volgende keer de gevangenis in
gaat. Zelf, wel te verstaan."
„Dank u wel rechter, dank u zeer,
dank u beleefd", zei de getuige, ter
wijl hij galant de deur van de zaal
zo wijd voor de verdachte openhield,
dat er wel tien van deze breedte
naast elkaar door hadden gekund.
Interieur Vredeskerk Venray
foto Gerard Kruysen
ZONDAG 30 MEI 1965.
9.30 uur Consecratie-plechtigheden van de Vre
deskerk door Mgr. P.J.A. Moors, bis
schop van Roermond.
11.00 uur Pontificale Hoogmis.
De juffrouw in het verdachten
bankje was in verticale richting heel
wat, doch horizontaal hoegenaamd
niets. Ze hing er bij als een mislukt
stuk beeldhouwwerk, waarvan de
eigenaar zich op een publieke vei
ling gaat ontdoen. Nu en dan krabde
ze zich achteloos maar handig op
het vettige hoofd dat de indruk wek
te van een knoop aan het eind van
een uitgerekt elastiekje.
„Zo", begon de rechter streng, „mis
handeling! U hebt die man geslagen,
is 't niet?"
„Jazeker edelachtbare", zei ze net
jes.
De geslagen man, die als getuige
was gedagvaard had er tot dit mo
ment bijgezeten alsof de zitting van
de getuigenbank een gewone park
bank bij do eendenvijver was. NU
echter schoot hij omhoog met een
snelheid die deed vermoeden dat de
parketwacht er stilletjes een vuurtje
onder had gestookt. „Rechter", riep
hij vol vuur, ,,'t is helemaal niet zo
erg. 't Is de moeite niet waard om
d'r over te praten."
„Stil daar!" vermaande de rech
ter. „Dus juffrouw, u erkent dat u
deze man hebt geslagen. Schaamt u
zich niet?"
