VREDESKERK
Boerenleenbank
EEN DORP
en zijn 10e verjaardag
5-pers. Bungalowtenten v.a. 275.-
Voor het afsluiten van reisverzekeringen
VRIJDAG 14 MEI 1965 No. 19
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WRPlfRT AT\ VOHP VPNPAV RN HMQTPPïfFN ADVERTENTIEPRUS 8>/« ci. p. mm. ABONNEMENTS
GIRO 1.05.06.52 V? LdLdXVDLfüU VVJVJMX V LdlllXÜ I EflY WIVIO 1 1\ UXVUil PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2.—)
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO
„Kiek Pap, dat is den meniër, waor geej mit op de foto
stotAldus een joch in de Vredepeel toen oud-minister
Mansholt op de grote herdenkingsavond in het RAI-gebouw
op het televisiescherm verscheen. Hij herkende de mijnheer
terug van de foto, die in de huiskamer hangt en de her
innering vasthoudt hoe op donderdag 16 juni 1955 Zijne Ex
cellentie S. L. Mansholt, Minister van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening de pas ontgonnen Vredepeel in gebruik
stelde. Sindsdien zijn 10 jaren voorbij gegaan. Tien jaren,
waarin veel is gebeurd.
GESCHIEDENIS
We leven snel en we realiseren
ons nog ternauwernood dat 15 jaren
geleden, dat wat we nu Vredepeel
noemen, nog een vlakte was met wat
schrale peelgrond, hier en daar een
ven, wat jeneverbessenstruiken en
een eenzame boom
Een vlakte, onherbergzaam, on
bewoond.
Maar op de departementen, op de
griffies van de provincies Limburg
en Brabant had men toen al de
oude stoffige dossiers opgehaald,
die spraken over twisten en vecht
partijen tussen Venrayers en Bra
banders om deze peelvlakten, waar
zelfs een keizer als Karei de V
zich in 1551 mee bezig gehouden
hééft.
De steeds groeiende landhonger
dwong er toe dat men ook deze peel-
vlakte niet meer onbenut kon laten
liggen en dat men aan het ontginnen
wilde. Maar dan moest eerst recht
gedaan worden in dit gebied, waar
de grenzen rechte lijnen zijn, ge
trokken tussen wat oude grenspalen.
Dan moest er het eigendomsrecht
worden opgelost en de gebruiks
rechten worden gehonoreerd, waar
over al jaren gevochten is. In 1949
wist men een oplossing te bereiken
Venray kreeg het eigendomsrecht,
maar zou als tegenprestatie voor de
oude gebruiksrechten van de Bra
banders ontgonnen grond ter be
schikking stellen aan Brabanders,
die zich hier vestigen wilden. Het
heeft heel wat kopbrekens gekost,
voordat men de verdeling als volgt
had opgesteld:
Venray 182 ha, Vierlingsbeek 108
ha en Oploo 74 ha. Een deftige Vre-
depeelcommissie zou zorgen dragen
voor een verdeling van de gronden,
volgens bovenstaande normen. En
toen dat geregeld was kon men de
Grontmy opdracht geven niet alleen
deze gronden te ontginnen, maar
ook de overige 400 ha, die daar vlak
bij lagen.
In november 1951 is het werk ge
start. In mei 1955 is het opgeleverd.
825 ha, waarvan 160 ha bestemd
werden voor bos en 665 ha werden
ontgonnen tot bouw- en weiland,
verdeeld over 45 kavels
DWAASHEID
Er zijn mensen geweest, die in
dertijd de stichting van dit tiende
Venrayse kerkdorp „waanzin" von
den. Ze waren geschrokken van het
feit dat het Ministerie van Defensie
hier 40 ha opeiste voor een vlieg
veld, dat als een barrière kwam te
liggen tussen het gebied van de
Vredepeel en de Meerselespeel, die
men later wilde ontginnen, en die
tezamen met de Vredepeel dan een
nieuw kerkdorp zou vormen. Nu was
dit onmogelijk geworden door het
zwaar omheinde en sterk bewaakte
vliegveld, waar geen burger wat te
zoeken heeft.
Dat hield in dat nu de Vredepel
uit ten hoogste 50 boerderijen zou
bestaan, met misschien een enkele
burgerwoning. Zowel planoloog als
socioloog vertelden dat zulks iets
onmogelijks was
ONMOGELIJK
En inderdaad schenen ze gelijk te
krijgen. Het is voor de buitenstaan
der en trouwens voor de eerst
gekomenen in de Vredepeel zelf nu
ook onbegrijpelijk hoe er tien,
twaalf jaren geleden mensen kon
den gaan wonen in een onafzienba
re vlakte, verstoken van elk .com
fort en dan dikwijls onder lasten,
die ondraaglijk schenen. „Men praat
wel eens van een zilveren dak
aldus een inwoner van de Vreej,
„maar toen zaten er met een gouden
dakEn dat ondanks toch vrij
gemakkelijke financieringsmogelijk
heden en ruime subsidies.
WONDEREN
Dat is een van die wonderen van
de Vredepeel. Er zijn er meer, veel
meer. "Want hoe zou het gaan met
die weliswaar jonge, maar toch ook
gemengde bevolking, die daar van
Brabant en uit Venray samen de
nieuwe gemeenschap moesten gaan
vormen. Men kende elkaar niet. daar
achter in die kale Peel en de een
ging in Rips naar de kerk, de ander
op de Twist en nummer drie in Mer-
selo. Maar er kwam een school in
1956. Drie klassen, waarvan er een
gebruikt kon worden als noodkerk.
In 1958 ontfermden zich de Paters
van de H. Geest over deze mensen
en kwam er inderdaad meer onder
ling kontakt.
Er vormde zich een soort gemeen
teraad van de Vredepeel, de zgn.
Kleine Peelcommissie, bestaande uit
de heren van Keisteren, Weerts,
Jenniskens (later opgevolgd door
Janssen) en Muysers. Ze kregen de
problemen onder de neus gescho
teld, waarmede Venray s jongste,
maar ook kleinste kerkdorp te tob
ben had. En dat ging over electrici-
teit, over het stinkende water, over
een café, over een kerk, over een
gemeenschapshuis, over een kleuter
school, over honderd-en-een proble
men, waarmede zo'n pas beginnend
dorp achteraf te tobben zit.
Die problemen heeft men opge
lost. Er is waterleiding gekomen, al
betekent dat niet dat men geen last
van het water meer heeft, maar
daarover hebben we het straks. Er
kwam electriciteit, er kwam een ge
meenschapshuis met kleuterschool
en er kwam een kerk.
Rector Pelt schoffelt nu voor een
riante pastorie de paden van een
keurig grasveld. „Je wilt er wel aan
denken, dat dit gemeentegrond is",
waarschuwt hij en hij blijkt inder
daad zo'n beetje voor onbezoldigd
tuinarchitect te spelen, die meteen
dan ook het onderhoud voor zijn re
kening neemt.
Dat alles is in 10 jaren gebeurd,
heeft niet alleen honderdduizenden
guldens gekost, maar heeft vooral
ook samenwerking, saamhorigheid
en eensgezindheid gevraagd. De vijf
tig afzonderlijke families van weleer
zijn gegroeid tot een hechte gemeen
schap, rond de nieuwe kerk, rond
HUN gemeenschapshuis, rond HUN
school
Wonderen, waaraan anderen na
tuurlijk hun medewerking hebben
gegeven, maar waarvoor de inwoners
zelf veel, veel hebben bijgedragen
en niet alleen in financieel opzicht.
De sociologen en de planologen,
die tien jaren geleden hun sombe
re voorspellingen deden, zijn gelo
genstraft. Hier is een hechte ge
meenschap gegroeid, die zelf door
een conflict over de K.I. vereniging
en de daaruit vloeiende onenigheid
met de jagers niet uiteen is geval
len in verschillende partijen.
Tien jaren schijnen zo kort, maar
wie nu over de Midden-Peelweg het
dorp in lentetooi ziet liggen, weet
dat hier iets groots is verricht; weet,
dat hier een levensgemeenschap is
ontstaan, die de „waanzin" van toen
tot de werkelijkheid van nu gemaakt
heeft.
VITALITEIT
In 1964 is de kleine Peelcommis-
„afgedankt". Dat wil zeggen, de le
den hebben hun lang niet altijd
prettige baan neergelegd. Niet
omdat alle problemen waren en zijn
opgelost, om de weerlicht niet. Maar
die problemen zijn op een heel an
der vlak komen liggen. Er is een
gemeenschapshuis gekomen, welnu,
dan moet dit ook zijn volle profijt
opbrengen. Daarvoor zorgt een cul
turele commissie o.l.v. de heer Huys
die met de dames Jenniskens en Er-
mens en de heren Bloemen, Loenen
en Claessens, zo nu en dan voor
filmvoorstellingen en toneelavonden
zorgt. Er is een boerinnenbond ge
komen met een aparte afdeling voor
de jongere dames, wier vergaderin
gen druk bezocht zijn. De stichting
van het gemeenschapshuis zorgt
voor enkele keren dansen in het jaar
en wie het jongste Vastelaovesbal
in dit kerdorp heeft meegemaakt
weet dat de wereld aan de Beekweg
niet meer met kranten is toegeplakt
zoals vroeger. Er zijn kontaktavon-
den in de parochie, waarop de huis
vaders rustig met hun problemen
naar voren komen en er echt goed
en intens gepraat wordt over de din
gen van vandaag.
De organisatie van het Vredefeest
marcheert prima en zorgt mede door
dit feest vóór rente en aflossing van
de schulden der kerk.
Zo is er beslist wel vitaliteit in dit
kleine dorp, waar zelfs een volley
balclub bestaat en een Oranjefeest
gevierd wordt op een manier, waar
op menig ander kerkdorp jaloers
kan zijn
Maar wil dat nu zeggen, dat dit
dorp, dat deze mensen geen proble
men meer hebben
MEER DAN VOLDOENDE
Vraag het de mensen maar eens,
die hun kavels hebben liggen langs
het Defensiekanaal. Ze kijken
sjagrijnig naar het water op hun ak
kers en weiden. Water dat niet weg
wil zakken omdat de ondergrond te
weinig doorlaat en de beken het wa
ter precies de verkeerde kant op
brengen. Terwijl op de hogere stuk
ken de rogge en haver al een stuk
de grond uit is, kunnen zij nog niet
op het land, dat verzuurt en verrot
onder dat altijd maar hoge water.
Men heeft gesproken met en ge
bedeld bij mensen van gemeente,
Grontmy, Defensie, provincie en
noem nog maar meer instanties op,
die alles breed-uit genoteerd hebben
maar weer staat, als al zo dikwijls,
het water midden mei nog op de
grond, waarop ze niet kunnen ko
men, zonder tot aan hun enkels weg
te zakken in de smurrie.
Vraag die mensen eens of ze geen
problemen meer hebben
Vraag het de mensen, die nu hun
stallen moeten verbouwen. Willen ze
hun bedrijf rendabel houden, dan is
het omschakelen geblezen. Men moet
specialist worden. De stallen die be
rekend waren op 12-15 koeien moe
ten er nu 50 en meer kunnen ber
gen, de hokken, die vroeger en
dat was 10 jaren terug 50-60 var
kens konden bergen moeten nu uit
gebreid worden, soms tot het vier
dubbele.
Er verdwijnen kippenhokken hier,
maar elders komen er grotere staan.
3.000 kippen is al weinig, 6.000 gaat.
Er mogen dan verschillende lasten
verdwenen zyn in de afgelopen 10
jaren, het is er allemaal niet een
voudiger op geworden.
NIEUWE TIJDEN
Nieuwe tijden kondigen zich aan,
ook in de Vreej, waar de Gebr.
Poels het lef hadden monsterbedrij-
ven op te zetten, waarin zo'n 40.000
kippen ware eierlegmachines zijn
geworden.
Nieuwe tijden, waar een afdeling
van Hendrix N.V. uit Boxmeer, op
het bedrijf van een andere Poels, de
ene monsterkooi na de andere bouwt.
Hy-Line is een begrip voor legkip
pen, als Hybro is voor de slachtkip-
pen. Maar de mensen in de Vreej
zijn er niet gerust op dat zulk een
maatschappij daar midden tussen
hen dergelijke fokbedrijven gaat
bouwen.
Zo praat men zondags na de Hoog
mis onder elkaar ook over het Roo
sendaal. Ook hier weer fabrieken,
die nu op het terrein van de var
kens „ergens" dat van de boer
betreden. De boer die graag eigen
boer wil blijven
Nieuwe tijden
Het is niet alleen dit zuivere ma
teriële, wat soms benauwd maakt.
Men weet zich daar in de Vreej als
landbouwer afhankelijk van de eco
nomische landelijke politiek, die ook
voor andere boeren het soms wel
eens moeilijk maakt een goede visie
op de toekomst te hebben. Zijn de
prijzen goed voor het vee, dan pro
fiteert ook de Vredepeelse boer
hiervan. Zijn de eierprijzen te laag,
dan zit ook de boer in de Vredepeel
met de stroppen en kan hij de dag
vervloeken, dat hij ooit met var
kens is begonnen. Dat is een lande
lijke kwaal, waaraan ook de boer
in de Vredepeel de pijnen moet dra
gen. Maar daarnaast wringt hem iets
anders.
KAPITALEN
Hij heeft toen hij tien jaren gele
den begon, een behoorlijk kapitaal
moeten investeren. Had hij dit niet,
dan was dit via leningen met vrij
geringe rente-bedragen (althans naar
de rente-standaard van heden gere
kend) aan te trekken. Daarnaast
profiteerde hij van subsidie-maatre
gelen. Al waren de lasten soms
enorm zwaar, ze bleven toch te dra
gen .Maar nu zijn jongens groter
worden en ook de keuze moeten
gaan doen voor hun verdere levens
weg, blijken prijzen van grond en
gebouwen dermate hoog op te lopen,
dat de jongeman, die nu datzelfde
bedrijf over zal moeten nemen voor
astronomische getallen komt te
staan. De tijd is voor goed voorbij
dat een jongen, die voor geen enkél
onderwijs meer deugde, dan maar
boer moest worden. Zijn vakoplei
ding is gespecialiseerd, zijn algeme
ne ontwikkeling moet op peil staan.
Maar zo'n jongeman rekent dan ook
en ziet naar zich toe komen die berg
van lasten en schulden, die hij te
maken krijgt, als hij eenmaal vaders
bedrijf over moet nemen. En net als
de andere kinderen zoekt hij elders
een baan, gaat hij naar de LTS, naar
het Lyceum, naar vakscholen, als
die voor het Hotelwezen toe
Een eigenaardig feit is, dat de een
afdeling van de jonge boeren en
tuinders in dit toch specifieke
landbouwdorp niet van de grond
komt. Er ztfn geen of veel te wei
nig liefhebbers
Het is een ontwikkeling, die enige
zorg baart. Een ontwikkeling ook
waarover men niet gauw spreekt en
waar men kennelijk nog geen goe
de raad mee weet
Juist voor de ondernemende boer
in de Vredepeel zet dit wel een dom
per op al het goede dat 10 jaren
daar brachten.
KERN
Maar voor het overige gaat hij
door stug en hard, als de grond die
hij bewerkt. Men is in de Vredepeel
nooit bang geweest. Niet bang voor
het „achteraf-zitten" in een verla
ten vlakte; niet bang ook om grote
financiële lasten te dragen; niet bang
ook om wat nieuws te beginnen. De
silo's en buik-installaties bij vele
boerderijen leggen daarvan getuige
nis af. En in de boerenbondsverga
deringen in Merselo, waren het de
Vreej se boeren, die aandrongen op
nieuwigheden. Ze durven wat te wa
gen, zoals hun omschakeling op vee-
en varkensbedrijven, op kippenhou-
derij en wat dies meer zij bewijzen.
Over een regeninstallatie voor wat
hogere grond, een kwestie van toch
altijd 10.000,worden niet veel
woorden vuil gemaakt. „Ik word zo
onafhankelijker van het weer op
mijn hoge grond en mijn weiden
blijven in conditieis het bon
dig bescheid.
Men moet hen niet te veel ophe
melen daar in de Vreej. Ze kennen
ook de fouten en feilen in hun klei
ne gemeenschap. De bevolking is te
eenzijdig van samenstelling. Zet
men landbouwers bij elkaar, dan is
en blijft het landbouw, van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat. Ér
moesten feitelijk andere „standen"
komen, daar gaat een goede be-
invloeding van uit op elkaar. Er zijn
geen armen, geen ouden van dagen,
geen winkels, waar de dames an
dere dames treffen kunnen. En daar
om hoopt men dat de kleine kern
rond de kerk wat meer mensen zal
trekken, andere mensen. Als daar
de gemeente het betrekkelijk sim
pele wegenplannetje heeft uitge
voerd; kerk, pastorie, school en ge-
leenschapshuis aan harde wegen
bomen, dan hoopt men ook andere
mensen naar de Vredepeel te krij
gen, die door hun komst zullen zor
gen voor wat meer gemeleerdheid,
voor wat andere invloed.
Daarom is die vorming van die
kern zo belangrijk. Daarom heeft
men boven op het verlanglijstje dit
wegenplannetje staan, de verlich
ting hiervan, het beloofde en ge
plande plantsoen. Men wacht op het
benzinestation, dat er al jaren ko
men zou en is blij toe met de toe
wijzing van weer twee woningwet
woningen. Men legt een voetbalveld
aan, op voorhand vast, want een elf
tal krijgt men nog niet van de
grond, maar als dat voetbalveld gr
is, wie weet...
TIEN JAREN
Zo wordt daar in ons kleinste
Peeldorp geschiedenis geschreven.
Terwijl andere plaatsen naar gra
ven en hertogen, naar koningen en
keizers zoeken, die in de verre oud
heid hun dorp of stad gesticht heb
ben, weet de Vredepeel-bewoner dat
hij zelf geschiedenis geschreven
heeft. De geschiedenis van 10 jaren
dorp
Iets daarvan is terug te vinden in
school en kerk.
Iets daarvan ook in het pas aange
legde kerkhof, dat ook hier wijst op
de eindbestemming van ieder mens.
Boven ons trekt de grijze hemel in
een stormachtige lentedag en giert
een vliegtuig over, dat een groet
brengt aan het vliegveld. Een trac
tor puft er langs de weg en verweg
klinken hamerslagen bij de opbouw
van een nieuwe kippenkooi.
Vraagt men of dit tweede lustrum
officieel gevierd wordt, dan kjjkt
men U verbaasd aan. Is dat nu een
reden om feest te vieren?
Er is feest gevierd om minder,
maar de boer in de Vredepeel
peinst er niet over. Hij probeert
van de nattigheid af te komen en
vloekt hardgrondig en duidelijk
als zyn klompen onder water
schieten. „Laten we zorgen dat bij
het derde lustrum die rotzooi ver
dwenen is", grompt hij, wijzend op
de verzopen grond. „Das beter dan
feest vieren". Laten we het daar
dan maar op houden!
Voor alle reparaties
(a. MARTENS
Schoolstraat 30 Tel. 2389
385.- 455.- 530.- 580.- 590.-
3-mans rubberboot geschikt voor motor f 165.-
7 soorten boten en cano's - Luchtbedden v,a. 15.95 - slaap
zakken v.a. 19.75 - gasstellen v.a. 15.75 - tafels topblad van
60 x 80 v.a. 15.75 - veldbedden v.a. 12.95 enz.
enorme sorteringen in 1000 m2 groot bedrijf
Vrijdags tot 21 uur Zondags van 14 tot 17 uur geopend
(Ramping óport Gebr. REIJNEN
telefoon 08851-1535 Alléén in GENNEP
VREDESKERK is de titel van een klein boekwerkje, dat een over
druk bevat van enkele artikelen uit het Maandblad Maasland en
dat ter beschikking kan komen voor de mensen, die deze kerk be
zoeken en hiervan iets meer willen weten.
De journalist Cor Bertrand geeft
in een soort inleiding de doelstelling
weer van deze nieuwe kerk, die hij
een uiterlijk teken noemt van her
vonden broederschap tussen de vol
keren, die in de Tweede Wereldoor
log tegenover elkaar stonden en o.a.
op de slagvelden bij Overloon en
Venray zich heftig bevochten. Hij
wijst er op dat dit idee vooral aan
sloeg in Duitsland, waar Jozef Kar
dinaal Frings, de aartsbisschop van
Keulen, achter deze doelstelling ging
staan en een geldinzameling voor
deze Vredeskerk, mede door zijn
aanbeveling prachtig deed slagen.
Maar ook de deelstaat Nordrhein
Westfalen en de Duitse Bundesregie-
rung lieten zich niet onbetuigd.
Maar ook in Amerika, in Canada
stelden betrokken autoriteiten zich
achter deze plannen en zelfs Paus
Joannes XXni stond een deel van
de hem toegekende vredesprijs voor
deze kerk af.
Hij wijst er verder op dat thans in
Nederland nog een grote aktie gaat
starten, onder auspiciën van een na
tionaal comité van aanbeveling, on
der voorzitterschap van prof. dr. ir.
basilica noemt. Hij wijst er op dat
de architect hier de rechte hoek ver
smaad heeft en daardoor voor vele
problemen gesteld werd, die hij in
detail had op te lossen. Dat hij hier
bij veelal geslaagd is, daarop wordt
in dit uitgebreide artikel meermalen
gewezen (zangkoor, doopkapel, plaat
sing der banken linkervleugel, die
hoewel betrokken in het kerk geheel,
ook afzonderlijk te gebruiken is, de
lichtpartijen met de koepel boven het
hoogaltaar). Van de andere kant
spaart hij de kritiek niet en vindt hij
b.v. het overigens door Eugeny Lau-
dy goed beglaasde driehoekige raam
te hard en te fel en storend in de
geslotenheid van de muurvlakken.
Verder yindt hij het altaar te groot
£n te pompeus, maar is enthousiast
over het sacramentsaltaar, met de
vier meesterlijke reliëfs van Bemel-
mans. Trouwens ook de glas in be-
tonramen van Martens kunnen zijn
enthousiasme wekken.
Zijn eindconclusie is ,kdat de Vre
deskerk van Venray een goede kerk
is geworden, omdat een goed archi
tect met alle verworvenheden van
zijn persoonlijkheid en zijn tijd te
W. van Lanschot, C. Mertens, Venlo,
J. Middelhuis uit Utrecht, dr. F.
Nuyens Heerlen, mr. Fr. van Thiel,
Helmond en C. Verwey, Den Haag.
DE KERKBOUW
Van de hand van Fred van Leeu
wen bekend van Radio Zuid is
verder in deze brochure opgenomen
een beoordeling van de nieuwe kerk,
waarvan architect Boosten geen sta-
tus-symbool heeft willen maken, zo
als b.v. de oude basilica was, maar
een gebouw, waar Christenen bijeen
kunnen komen en bij elkaar kunnen
zijn om de H. Geheimen te vieren.
De schrijver blijkt getroffen te zijn
door de beheersing van de ruimten
door de architect, die hier in bak
steen en beton, in ingangspartij,
priesterkoor, zangkoor, plaatsing van
biechtstoelen, doopkapel, een heel
eigen sfeer geschapen heeft, waarin
niets meer wijst op het vroegere
prestige-gebouw, zoals hij de oude
zijn door beperkende redeneringen
en recepten
JAMMER
Zoals reeds gezegd, zijn beide ar
tikelen uit het jongste Maasland
nummer (waarin overigens Mr. Cus-
ters nog een artikel wijdt aan het
Duitse kerkhof in Ysselsteyn) over
genomen in een aparte brochure die
de Vredeskerk-bezoeker een herin
nering meegeeft aan dit prachtige
gebouw.
Dat men in deze brochure niet
even is ingegaan op de geschiedenis
van Venray, in wier midden deze
kerk is gebouwd en waarvan de be
volking, zoals Cor Bertrand geluk
kig weet te melden toch ook ruim
een ton voor dit kerkgebouw bijeen-
f .-bracht, vinden we een tekortko
ming, terwijl we verwacht hadden
dat op de kaart van oorlogskerkho
ven in deze brochure opgenomen
toch minstens de naam van Ys
selsteyn goed geschreven was.
Ie spaarbank voor iedereen
Venray Leunen Ysselsteyn Oostrum Oirlo Merselo
NIEUWS UIT VENRAY
EN OMGEVING
Zondagsdienst huisartsen
Van zaterdagmiddag 12 uur tot
zondagnacht 2 uur
DR. W. J. A. BLOEMEN
Stationsweg 5 Telefoon 1465
Uitsluitend voor spoedgevallen!
ZONDAGSDIENST GROENE KRUIS
ZR. A. PEELEN
Tel. 1468
GROENE KRUIS
Dinsdag a.s.
Zuigelingenbureau voor de kerk
dorpen.
ZIEKENAUTO
Bel 04780-1592 b.g.g. 2116
ZONDAGSDIENST
VERLOSKUNDIGEN
Vroedvrouw Kruijsen-Meesters
Julianasingel 41-43 - Venray
Tel. 1061 (04780) b.g.g. 1152
ADVERTEER IN PEEL EN HAAS
DRUMBAND
KON. HARMONIE EUTERPE
VIERT 10-JARIG BESTAAN
Bij de uniformering van de Kon.
Harmonie „Euterpe" in 1955 werd de
thans feestvierende drumband opge
richt, zodat deze thans 10 jaar be
staat.
Het bereiken van dit tweede lus
trum zal met enige luister herdacht
worden. Op zaterdag 15 mei a.s. zal
de jubilerende band, gezamenlijk
met 10 zusterverenigingen uit de
omgeving, met in totaal plm. 180
tamboers, blazers en pijpers, een de
monstratie geven op het Hensenius-
plein.
Het ligt in de bedoeling dat elk
deelnemend korps eerst afzonderlijk
optreedt, met als slotfase een mas
saal optreden van alle deelnemers.
Bij onverhoopt ongunstig weer zal
de show, dank zij de medewerking
van de Psychiatrische Inrichting St.
Anna, doorgaan in de aula van be
doelde inrichting, alwaar ook het pu
bliek vrije toegang heeft.
Venray's drumband, onder ener
gieke leiding van voorzitter L. Pou-
wels en tamboer-maitre F. van Els,
hopen er een feestelijke en muzika
le dag van te maken.