Wat kunnen we aan
het tourisme
verdienen?
Als het nodige voedsel
ontbreekt
Politierechter
Wist u...
Gemeentelijke
HUURTOESLAG-REGELIHG
VRIJDAG 23 APRIL 1965 No. 16
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPIfRTAH VPNRAY PM OM^TRPTTPM ADVERTENTIEPRIJS 8«/« ct. p. mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 V W Wi\ V I Cfil 1 IXUIVUll PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (bulten Venray 2.—)
GOEDE GEDACHTEN KUNNEN
IN DADEN WORDEN OMGEZET
Koele berekenignen, die uit cijfer
reeksen werden gemaakt, vertelden
aan enige zakenlieden in Arcen on
geveer 25 jaar geleden dat het toe
risme daar een enorme vlucht zou
nemen. Zij investeerden en bouwden
enkele hotels. In het begin verbaas
de men zich over deze „speculatieve"
gedachten. Het leek te groots opge
zet, het zou op een mislukking uit
lopen
Het was een speculatie en geen
dik-doenerij. Hier werd onder
nemersinitiatief gebouwd op econo
misch inzicht. Thans plukken deze
zakenmensen al de vruchten van
hun berekende durf van weleer. Wij
kunnen dus gebruik maken van cij-
ferprognoses. Dat doen degenen, die
geleerd hebben met deze cijfers om
te gaan. Veel kleine zakenmensen
en ook nog wel grotere willen van
cijfer studies niets weten. En daarop
is nog wel de commerciële toekomst
gebouwd!
De cijfers van heden op de ver
wachte ontwikkeling van het toeris
me zijn zeer gunstig. Deze vorm van
dienstverlening zal menig zakenman
een nieuwe toekomst brengen, niet
alleen de caravan-bouwers en ex
ploitanten van bungalowparken, al
hebben we aan de lijve ontdekt dat
een recreatieoord Vlakwater nieuwe
mogelijkheden brengt.
NIEUWE GEBIEDEN
Er zijn hele streken van ons land
ook het gebied van Peel en Maas
die aan het begin van een sterke
toeristische ontwikkeling staan. Zij
-zullen een flink deel van de steeds
stijgende koopkracht tot zich trek
ken.
Die koopkracht wordt groter langs
verschillende wegen. Allereerst door
de stijging van onze bevolking. Ver
volgens omdat door de toenemende
produktie het inkomen per hoofd
van de bevolking niet 2V2°/o per jaar
toeneemt. Die koopkracht wordt over
een steeds groter aantal artikelen
verdeeld.
Eerst komen de eerste levensbe
hoeften aan de beurt. Het terrein
van voedsel en kleding wordt al
spoedig verlaten om plaats te maken
voor het beleven van hobbies en het
genieten van recreatie. Het grootste
deel van de inkomensstijging van
ons volk zal in de toekomst aan an
dere doeleinden worden besteed dan
aan eerste levensbehoeften. In de ko
mende jaren zal het toerisme twin
tig tot dertig procent van het geste
gen inkomen opslokken. Het is daar
naast duidelijk dat in deze vermaak-
sfeer het prijsbewustzijn ook niet
groot is. Er is dus een goede omzet
te vinden voor ondernemers in de
toeristenindustrie en daaraan is een
behoorlijke winstmarge verbonden.
STERKE GROEI
Het aantal deelnemers aan het va-
kantiefeest neemt van jaar tot jaar
toe. Op het ogenblik zal ongeveer de
helft van ons volk met vakantie er
op uit gaan. Tien jaar geleden lag
dit percentage nog 10 procent la
ger. Talrijke factoren bevorderden
de reislust van de vrijetijdgenieters.
De spreiding van de vakantietijd, zal
langzamerhand verbeteren. De fi
nanciële remmen worden van jaar
tot jaar losser.
De motorisering van ons volk
maakt het veel mobieler dan voor
heen en tenslotte komen er steeds
meer ervaren vakantiegangers. Veel
huismoeders vooral moeten er aan
wennen tijdelijk in een vreemde om
geving te gaan leven. Hun aantal
wordt elk jaar groter, terwijl het bij
familie uit logeren gaan afneemt om
dat de ontvangende familie de druk
te niet meer prettig vindt terwijl
het aantal ontmoetingen binnen de
kring van verwanten ook buiten de
vakanties toeneemt, zodat er in de
vakanties naar iets anders wordt ge
zocht.
Waar is nu de besteding van de
vakantie-uitgaven op gericht?
Onderzoekingen hebben ons hier
over geleerd dat een kwart van de
uitgaven in de winkelkassa's ver
dwijnt, een kwart komt bij de ver
voersbedrijven terecht en een derde
gaat naar de Horeca-bedrijven. De
van buiten komende geldinjecties
door het toerisme veroorzaken een
veelvoud van economische aktie in
de tot leven gebrachte nieuwe toe
ristencentra. Het is voor 't bedrijfs
leven in deze streken van belang dit
tijdig in te zien en daarop de econo
mische politiek van het bedrijf op
af te stemmen.
Voor menig detaillist zal dit bete
nen dat hij zijn instelling t.a.v. het
toerisme eens kritisch moet gaan be
zien. Is zijn zaak gereed om vreem
delingen te ontvangen? Dat vraagt
een kritisch oog op de inventaris, op
het assortiment en op het bedienend
personeel. Het toerisme stelt nu een
maal zijn eisen, niet het minst aan
het totel- en pensionbedrijf dat het
publiek in een bepaalde plaats moet
vasthouden.
ONDEUGDELIJK
De accomodatie in hotels en res
taurants in de gemeentén en het re
creatieschap Peel en Maas het toe
risme willen bevorderen, is o.i. on
voldoende. Daarnaast kan een gezel
lige aankleding van een plaats won
deren doen. Daarvoor is er een ge
meentebestuur, maar ook een plaat
selijke VW, die voor onze plaats
meer kan betekenen dan de aanwe
zigheid van een informatiebureau.
Zo'n organisatie dient het organisa
torisch centrum te zijn, waar het ge
hele toeristische gebeuren om cir
kelt dat daarvoor de financiële mid
delen moet hebben.
Niet alleen het toeristisch vermaak
oefent aantrekkingskracht uit op
vreemdelingen, maar vooral de com
binatie van rust met natuurschoon
gepaard aan comfort. Als de wel
vaart stijgt moet ook het toeristisch
aanbod daarbij worden aangepast.
Wordt dit afdoende ingezien?
Gelukkig is er hier althans een
nieuw recreatieschap dat zeker
druk bezig is toeristisch aanbod van
deze streek te inventariseren. Maar
het is geen zaak van de gemeente al
leen.
Het toerisme is opmars. Velen ver
dienen er een goed stuk brood aan.
Nu de mooiste maanden van het jaar.
voor ons liggen, dient bij velen de
vraag op te komen: wat kunnen wij
aan de vreemdelingen-industrie ver
dienen? Het gaat er om goede ge
dachten in de daad om te zetten.
VOLGT NAAST LICHAMELIJKE
ACHTERUITGANG OOK EEN
ALGEHELE GEESTELIJKE
ONTREDDERING
In de Verenigde Staten van Ame
rika heeft men een wetenschappelijk
onderzoek verricht naar de verande
ringen die in het geestelijk leven
kunnen optreden, wanneer er een
tijd honger wordt geleden.
Alsof de mensen in Nederland, die
de hongerwinter hebben meege
maakt, dat al niet precies zouden
kunnen" vertellen. Maar ja, praatjes
vullen geen gaatjes: als men iets
echt zeker wil weten, moet men we
tenschappelijk te werk gaan.
De uitkomsten van dit onderzoek
biqden ons eigenlijk geen nieuws,
want de ouderen onder ons hadden
geen andere resultaten verwacht.
Men leest ze met gemengde gevoe
lens.
De bevindingen van de onderzoe
kers geven ons na twintig jaren
- zoiets als de schok der herdenking.
Zoals de proefpersonen in het expe
riment reageerden, zo was ook ons
gedragspatroon in die periode van
ellende.
TREURIGE HERINNERING
De resultaten van dit onderzoek
zijn opgenomen in een onlangs ver
schenen standaardwerk getiteld: „De
biologie van de honger". Het ver
schijnen van deze publicatie werd
gevierd met het aanzitten aan een
feestelijke maaltijd van al de proef
personen
^De gemeenschappelijk doorgestane
hongerperiode had het leggen van
vriendschapsbanden blijkbaar bevor
derd, al waren tijdens het experi
ment de maatschappelijke gedragin
gen van de deelnemers aan de proef
wel een beetje in hun nadeel veran
derd.
We stappen dus maar heen over
het merkwaardige feit dat men in de
Verenigde Staten vanouds het land
van overvloed, zijn best eens ging
doen om het hongerlijden- na te boot
sen, waarvan wij een winter lang
tegen onze wil het slachtoffer zijn
geweest en we gaan de resultaten
van de proefneming nader bezien.
EERST KEURIGE MENSEN
Deze intellectuele, goed opgevoede
mensen, die er in het normale leven
prettige manier op na hielden, wer
den onuitstaanbaar toen zij een poos
je op een zeer beperkt dieet hadden
geleefd.
Er ontwikkelde zich een kinder
achtige achterdocht, ieder maakte
zich bezorgd dat zijn buurman aan
tafel iets van zijn kleine portie zou
wegnemen. Sommigen legden onder
het eten zelfs hun arm ter bescher
ming om hun bord heen. Al spoedig
werd het ook al een gewoonte de
borden na de maaltijd af te likken.
Er werden recepten voor bijzonder
lekkere gerechten uitgewisseld. Dik
wijls zaten deze mannen in kook
boeken te grasduinen om „droog te
smullen". Velen vatten het plan op
om na afloop van de proef van be
roep te veranderen.
STEEDS VERDER BERGAF
Er waren proefpersonen die beslo
ten na het experiment voor kok te
gaan leren om dan zelf de heerlijk
ste maaltijden klaar te kunnen ma
ken. Anderen speelden met de ge
dachte om een boerenbedrijf te gaan
beginnen om altijd vlees, melk, bo
ter en eieren bij de hand te hebben.
De kameraadschappelijke omgang
van het begin der proef verdween
geleidelijk aan. Men was prikkel
baar, verdroeg niets meer van zijn
lotgenoten en mopperde op alles en
iedereen.
Tot werkelijke opstootjes en ge
weldpleging kwam het niet, waar
schijnlijk waren de proefpersonen
daar te uitgeput voor. Er trad een
aanmerkelijke afstomping van de
morele hoedanigheid op. Tevens ont
wikkelde zich een grote onverschil-
ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR
KRUIJSEN - MEESTERS
julianasingel 41 „ook goed en goedkoop
VENRAY Tel. 1061 (04780) voor autoverzekering"
m 1
Ook na nog concurerende autopremies.
Vijjwel elk bedrag beschikbaar voor HYPOTHEEK, rente 57*%
CONSTANTt KWALITEIT - 25 STUKS f 1.25
ligheid voor de verzorging van het
uiterlijk. Men liet het scheren na,
liep er slordig gekleed bij, lichtte de
hand met tanden borstelen en met
het kammen van het haar.
SLECHTS EEN WINSTPUNT
Ook voor studie bestond bij de
proefpersonen geen spoor van be
langstelling meer. Enig gevoel voor
humor bleef ook al niet meer over.
Over de hele linie dus een beeld van
psychische aftakeling en onti*edde-
ring.
Er ontstond echter wel een opval
lend en krachtig gevoel van solidari
teit met die medemensen overal ter
wereld, die eveneens door honger
worden gekweld. Dat is dus een dui
delijk winstpunt!
Maar dat is dan ook het enige,
hoe een mens niet alleen lichamelijk
maar ook geestelijk achteruit kan
gaan, als hem het nodige voedsel
ontbreekt.
„Ik verdien nu vijfenvijftig gulden
per week", zei de verdachte, „en
daar kreeg ik maar tien rijksdaal
ders."
„Wat is uw beroep?" vroeg de pre
sident.
„Landbouwersbediende", klonk het
antwoord.
Deze landbouwersbediende had
zich schuldig gemaakt aan een ern
stig misdrijf: bedreiging. „Je geld of
je dochter!" had hij tegen de wedu
we geroepen, en als hij geen van
beiden kreeg zou hij de boerderij in
bx-and steken. Hij had de waarde
van de dochter op drieduizend gul
den geschat. Voor dat bedrag was hij
bereid van haar af te zien.
Om dit goed te begrijpen dient
men een trouw lezer te zijn van de
iToeristenkampioen. Daar citeerde de
pi-esident tenminste stukken uit over
legers in de binnenste binnenlanden
van Afrika. Zij moeten goed betalen
-voor hun bruid. De schoonvader
raakt immers een werkkracht kwijt
en de bruidegom krijgt er een bij, na
de bruiloft.
In bijbelse tijden ging men enige
jaren bij de schoonouders werken
om de mensen over het verlies van
hun dochter heen te helpen. Zo on
geveer stelde de landbouwersbedien
de de zaken ook voor. „Ik heb daar
twee jaar gewerkt", zei hij, „en ik
beurde zeker dertig gulden per week
te weinig. Dat maakt precies drie
duizend gulden. Of de dochter."
Er scheen weinig tegen deze logi
ca in te brengen. Nochtans vond het
rekensommetje achter de groene ta
fel geen waardering. De officier had
de dagvaarding met gevoel voorge
dragen, zodat men hem zelfs kon
verstaan; hetgeen heel wat zeggen
wil. Hij schetste de tragi-komische
achtergrond van het geval.
„Ik wilde ze alleen maar bang ma
ken", riep de landbouwersbediende,
op de brandstichterij doelend. Maar
het was dan toch maar zo dat de
verdere uitvoering van zijn voor
genomen misdrijf niet voltooid is, al
leen tengevolge van de (van zijn wil
onafhankelijke) omstandigheid, dat
de getuige, de weduwe voornoemd,
niet voor zijn bedreiging zwicht
te, zoals het zo mooi in de dagvaar
ding stond. Als wij weduwe waren,
zouden wij ook liever onze boerderij
in vlammen zien opgaan dan een
dergelijke schoonzoon te krijgen.
Er was wel sprake geweest van
verkering. Maar daar was de klad in
gekomen, zoals de jongeman het uit
drukte. ,,'t Is een stevige meid", zei
hij. „die flink met het werk uit de
voeten kan. Maar ze wil niks meer
voor mij doen. 'k Moet alles zelf op
knappen."
„Een zware straf", zei de officier.
„Maar daar komt nog meer bij! Je
krijgt nou ook nog zelf een gevan
genisstraf op te knappen. Intussen
behoort het verhandelen van huw
bare dochters in onze contreien .niet
meer tot de goede zeden. Vier maan
den gevangenisstraf. Maar dan voor
waardelijk, in de hoop dat je met
hulp van de reclassering geen rare
dingen meer zal doen."
De raadsman bleek het er niet mee
eens. Raadslieden zijn het maar zel
den eens met officieren. „Er is wel
sprake van een wederrechtelijke
handelwijze", zei hij in zijn pleidooi,
„maar de verdachte beoogde geer\
wederrechtelijk voordeel. Hij meen
de oprecht dat hij dit bedrag tegoed
had. Daarom moet hij worden vrij
gesproken." Ook de landbouwersbe
diende zelf beklemtoonde nog eens
dat hij het geld in zijn bruid had ge
ïnvesteerd. Maar het mocht niet ba
ten. De rechtbank was het wel met
de officier eens en de te laat gebo
ren bruidekoper heeft nog veel te
leren.
Dat de onderwijs-inspectie van het
graafschap Surrey in Engeland de
109 manieren heeft gepubliceerd,
waarop examinandi het woord „bu
reau" schreven. Daaronder waren
o.a. beuarow, buuroo, beuro en bea-
rao.
Dat de primitieve inwoners van
Australië al hun vee geslacht heb
ben en de groenten uit de grond ge
trokken hebben, in afwachting van
een groot ei dat aan de hemel zal
verschijnen. Het ei zou namelijk al
le mensen, die deze maatregel geno
men hebben, overstromen met geld
en met goederen. De regeringsamb
tenaren hebben tevergeefs geprobeerd
de inboorlingen te overtuigen dat het
verhaal een fabeltje is. De man die
het nieuws verspreidt wordt koorts
achtig gezocht, om verder onheil te
voorkomen.
Dat in New York de ontvoerders
van de 12-jarige Tuffy een losgeld
eisten van 10.000 gulden. Mevr. Ma-
bel Wayne maakte een afspraak om
het geld te overhandigen en zo Tuf
fy terug te krijgen. Toen bracht ze
de politie op de hoogte van de af
spraak. Bij het overhandigen van 't
geld, kon de politie de beide ont
voerders, twee tieners, arresteren.
Gelukkig had een van hen Tuffy bij
zich en zo werd mevr. Wayne met
haar lievelings-terrier herenigd.
Dat in de oBndsrepubliek 1 april
nare gevolgen had voor twee onder
nemende lieden. Zij hadden in de
krant een advertentie gelezen, waar
in een garagehouder een „Tor", dat
is de bijnaam voor een volkswagen
1200, wilde verkopen voor 4290
vlooien. Twee grapjassen zagen er
brood in en vingen in krap een week
tijds de benodigde watervlooien. De
garagehouder bleek er niet in te
trappen. In de eerste plaats omdat
hij met de „vlooien" geen kleine
lastige diertjes, maar bikkelharde
marken bedoeld had denkend aan de
Duitse volksmond, die dat ook doet.
Op de tweede plaats wees hij de
vlooien rijke mannen op het feit,
dat hij de advertentie op 1 april ge
plaatst had. Het tweetal liep woe
dend weg.
Dat het bestuur van de Krog-
gaardsskolen bij Odense in Dene
marken een 30-jarige sollicitant naar
de functie van onderwijzer, Mogens
Peteson, ondanks zijn goede papie
ren heeft afgewezen, omdat men
vond dat zijn verschijning niet het
goede voorbeeld voor de klas zou
zijn. Peterson heeft lang haar en een
baard, hij loopt liever in een trui
dan in eten colbert en hij heeft schoe
nen aan, die „gemakkelijk zitten" en
daar ook naar uit zien. Aanbevelin
gen van collega's dat Peterson zo'n
voortreffelijke leerkracht en psycho
loog is, hebben het bestuur niet kun
nen vermurwen, noch ook Peterson
zelf om in het gareel te gaan lopen.
VOOR HUURDERS, DIE HOGE HUURPRIJS NIET KUNNEN
BETALEN
In de laatste raadsvergadering heeft het raadslid de Bruyn er op
gewezen, dat he afbreken van allerlei krot- en noodwoningen op
zich aanbevelenswaardig is, maar dat van de andere kant verschil
lende bewoners van deze noodwoningen niet in staat zullen zün de
huren voor de nieuwe woningen te betalen. De woningnood leidt
dus tot tal van merkwaardige toestanden. Zo zyn er tegenwoordig
gezinnen, die een woning kun-nen betrekken, maar die niet de ho
ge huurprijs van zo'n huis kunnen betalen. Onder de drang der
omstandigheden hebben reeds enkele andere gemeentebesturen
daarom regelingen ontworpen welke beogen deze categorie woning-
behoevenden een zogenaamde huurtoeslag toe te kennen. Een der
gelijke subsidiëring van de huurprijzen van woningen, welke ove
rigens slechts in zeer urgente gevallen wordt toegepast, heeft reeds
aanleiding tot vele discussie gegeven.
GOEDKOPE WONINGEN
BLIJVEN BEZET
Er bestaat in ons land en ook in
Venray een groot verschil tussen de,
huurprijzen van oude en nieuwe wo
ningen. Dit heeft, gezien het feit dat
woonbehoefte niet alleen wordt be
paald door gebrek aan woningen,
maar ook door het niet afgestemd
zijn van huur en inkomen, reeds
vaak moeilijkheden gegeven.
Voorts is er de omstandigheid, dat
zij, die betrekkelijk kort na de be
vrijding een der eerste woningwet
woningen betrokken, daar rustig
blijven wonen, hoewel vele van de
ze mensen inmiddels een zodanig
hoog inkomen hebben, dat zij best
een duurder huis (bijvoorbeeld een
nieuwe woning) zouden kunnen be
trekken. Doordat de verhoging van
de huur van deze (soms vooroor
logse) woningen sterk is achtergeble
ven bij de groei van het inkomen,
wonen deze mensen dus uiterst voor
delig. Dat zou niemand hun misgun
nen, wanneer de woningnood niet
bestond. Maar die bestaat helaas
wel, ze is zelfs het meest urgente
vraagstuk, dat ons land op sociaal
terrein kent.
In dat licht bezien moet men de
hierboven geschetste situatie toch
wel als „minder aangepast" kwalifi
ceren.
NIET TE BETALEN
Doordat de (goedkopere) oude wo
ningen bewoond zijn en meestal be
woond blijven, zijn de woningzoe
kenden, die op een gegeven moment
een huis krijgen aangewezen, mees
tal wel gedwongen een nieuwe wo
ning te betrekken. De huurprijs hier
van ligt aanmerkelijk hoger, terwijl
de gezinnen die er in trekken dik
wijls jonge gezinnen zijn, die nog,
geen hoog inkomen hebben bereikt.
Dit heeft er toe geleid dat veel van
deze gezinnen in een bijzonder
moeilijke financiële positie komen.
Wat voor leed hier allemaal uit
voortvloeit, laat zich gemakkelijk ra
den. De toestand wordt nog ernsti
ger als blijkt dat gezinnen die soms
jaren op een woning hebben ge
wacht, de huurprijs van de hun toe
gewezen woning niet kunnen beta
len, of wanneer zij die wel voldoen,
aan de rand van de armoede komen
te leven.
Overeenkomstig een door het Cen
traal Bureau voor de Statistiek aan
gehouden norm kan van een rede
lijke huur worden gesproken indien
deze 15°/o van het bruto inkomen van
het totale gezin niet te boven gaat,
maar helaas zijn er talrijke huur
ders,, die een grote deel van hun in
komen aan de huur besteden.
WANNEER TOESLAG?
Om deze woningbehoevenden te
gemoet te komen, hebben sommige
gemeentebesturen in ons land een
regeling ontworpen, krachtens welke
aan deze mensen een zogenaamde
huurtoeslag kan worden verleend
(niet te verwarren met de huurcom-
pensatie, zoals die door het college
van rijksbemiddelaars voor werkne
mers boven de 23 jaar is voorge
schreven!) Een dergelijke subsidie
komt alleen ten goede aan die cate
gorieën van woningzoekenden, die
het werkelijk hard nodig hebben.
In de praktijk geldt dat bijvoor
beeld voor hen die ziek liggen in
een ongezonde woning, maar die de
betere woning, die beschikbaar is,
niet kunnen betalen. Voorts geld de
huurtoeslag voor hen, die om maat
schappelijke redenen met zedelijke1
of lichamelijke ondergang worden
bedreigd, indien een ter beschikking
gestelde woning niet kan worden be
trokken.
Voorts moet gedacht worden aan
grote gezinnen, die in een te kleine
woning huizen maar die een grotere,
beschikbare woning om financiële
redenen niet kunnen betrekken.
Tenslotte denken we aan krotbe
woners. Voor deze categorieën van
woningzoekenden is een gemeentelij
ke huurtoeslag zeer redelijk, hoewel
wij er wel op wijzen, dat slechts een
klein aantal gemeenten een dergelij
ke regeling hebben ontworpen.
TELEURSTELLEND
De bedoelde gemeenten willen dus
het meest kwetsbare deel van hun
ingezetenen helpen. Maar in augus
tus 1964 heeft de Kroon haar stem
ook in deze materie laten horen. Bij
(Vervolg z.o.z.)