f150 KRIJGT U TERUG
NANTERRE sloppendorp bij de lichtstad
EBBERINK
7-WEEKSE
PULLEN
HYBRO-""»""»"1»
Classens
Ingezonden
(iima martens veniay
95
voor uw Televisie toestel van 7 jaren en ouder, bij aankoop van een
nieuw Pbilips-apparaat. Toestellen van jongere datum bebben nog
meer waarde. Vraag er ons naar en bekijk onze zeer grote collectie
CAMPS
jonge hennen
NEVEDA
Meteor wol
Advertenties
VRIJDAG 19 MAART 1965 No. 11
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
■PEEL EN MAAS ia
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY A Ft VOOR VPNRAY RN OM^fcTR RÏCF'N ADVERTENTIEPRIJS 8'/« ct. p. mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 EfEfAVDL/üy V UUIv V I vJIflO A I\ PRIJS PER KWARTAAL f 1.75 (buiten Venray 2.
telefoon 2389
schoolstraat 30
Juwelier Horloger Opticien
Grotestr- 16 Tel. 1261 Venray
m. olassens
speciaal opfokbedrljf
oirlo tel. 04787-345
7weekse en oudere
55 procent wol
35 procent rayon
10 procent vinyon
per 1:
hoek Marktstraat-Schoolstraat
cent
per bol van 50 gram
Verhuur moderne
gelegenheids
kleding
Kleermakerij
J. BUYSSEN
Schoolstraat 37 Tel. 1628
H.H. Pluimveehouders
voor
a f 2.25
Bovans, W.L. en andere rassen
Broederij en Opfokbedrljf
OIRLO Telefoon 04787-346
welke
TELEFONISCH
zijn opgegeven en
waarin mogelijk een
fout voorkomt,
komen
NIET voor
HERPLAATSING
in aanmerking.
Geef daarom uw
opdrachten
zoveel mogelijk
SCHRIFTELIJK
aan ons door!
Er zijn vele boeken geschreven
over Parijs; er zijn liedjes gemaakt
over de romantiek van de stad aan
de Seine. Men zal er geen woord in
vinden over dit Parijs. Over het Pa
rijs van de „voorstad" Nanterre, de
schunnige krottenbuurt, waar het le
ven nauwelijks leven mag heten.
Twintig minuten van de Are de
Triomphe; twintig minuten van de
lichten van de Grands Boulevards.
Twintig minuten van de kostbare
etalages van de Champs Elysees.
Het vroor op de morgen, toen wij
op stap gingen voor ons bezoek aan
Nanterre. Het was niet gemakkelijk
een taxichauffeur te vinden, die het
risico wilde nemen daar heen te
gaan. Eindelijk stemde een van hen
toe; zijn eigen nieuwsgierigheid om
deze plaats eens te zien was sterker
dan zijn aanvankelijke aarzeling.
We betaalden hem, waar de nor
male weg ophoudt en waar het kou
de, winderige pad naar het dorp be
gint. Onder ons lag de dikke wolk
slierten uitbrakende autofabriek van
de Simca; daarachter de daken van
Parijs, zoals ze vaak zo lyrisch zijn
bezongen. Maar aan de andere kant,
in de richting waarheen onze voet
stappen ons leidden, zag het er heel
anders uit. Een wonderlijk, bijna on
wereldlijk landschap van armoede
en ellende, zoals je het mischien nog
ergens in Mexico of Brazilië zou zoe
ken, maar aller minst in het hartje
van Frankrijk, het welvarende land
met zo'n oude beschaving.
Tussen de schamele hutten zoch
ten jonge mensen naar oude rommel,
die nog brandbaar zou zijn. Ze schar
relden rond als honden in een vuil
nisemmer. De hutten zelf hadden
geen verwarming, geen sanitair, geen
licht en stromend water, of het
moest al langs de muren zijn. Het
armetierige stuk grond rond het
dorp leek een vuilnisbelt: veel lege
blikken en schroot, veel oude rom
mel en afval, dat in een onbeschrijf
lijke chaos daar al moet hebben ge
legen sinds deze „stad" in 1958 ont
stond.
Politie doet geen dienst in deze
De ingang tot dit sloppendorp loopt via de vuilnisbelt.
nederzetting.'Zo nu en dan is er een
razzia. Dan komen de agenten, de
machinegeweren in de aanslag, zoe
kend naar de een of ander, die ze
willen arresteren. Soms komen ze
alleen maar ondervragen, bullebak-
kend als een routinezaak. Natuurlijk
zijn er evenmin artsen. Maar toch is
er, wonderlijk genoeg, een soort ge
meenschapsleven ontstaan.
De Noord-Afrikaan heeft in Frank
rijk, dat nog altijd met een schrik
barend huizentekort worstelt, slechts
de rechten van een tweederangs bur
ger. Zijn kansen om ooit een eigen
huis te krijgen zijn daarom mini
maal. Hij staat onder aan alle lijsten.
Hij wacht. Daarom is hij in wanhoop
weggetrokken uit het Parijs met zijn
absurd hoge huurprijzen voor ka
mers dubbel zo hoog voor een
Noord-Afrikaan en vooral ook
het Parijs met zijn bijna dagelijkse
politieakties tegen hem en zijn
soortgenoten. Met een beetje hout,
wat cement en een heleboel oud
Er stond een belacheltfk klein ouderwets kacheltje, dat de vorst nauwe
lijks uit deze ruimte kon verdrijven.
roest sloegen ze aan het bouwen.
Hun eigen huizen, hun eigen „stad"
bouwden ze ergens op een braak
liggend stuk grond van de metro
pool.
De bevolking van Nanterre be
staat vrijwel geheel uit Algerijnen,
hoewel er een handvol Tunesiërs
tussendoor loopt. Ik had een Arabi
sche vriend mee genomen en me op
die manier gewapend tegen de con
flicten en moeilijkheden, die immers
onvermijdelijk zouden komen. We
hoefden niet lang te wachten. Toen
de fotograaf zijn toestel voor de dag
haalde, sprong een man woedend
overeind en het scheelde bitter wei
nig of er was al direct een vechtpar
tij ontstaan. M'n Arabische vriend
sprong tussenbeide en zijn woorden
in de eigen landstaal gesproken
kalmeerden de opgewonden man, die
evenwel bleef weigeren om te war
den gefotografeerd. „Smeer 'm",
schreeuwde hij ons nog achterna.
„We houden er niet van, dat jullie
ons de les lezen. We redden onszelf
wel." Als iemand aan lager wal zit,
kan hij zich moeilijk voorstellen, dat
men hem dat niet kwalijk neemt.
Dat de mensen, die zijn lot niet de
len, niet zijn natuurlijke vijanden
zijn.
We liepen een havenloos café bin
nen met vochtige muren en een kou
de stenen vloer. Er stond een be
lachelijk klein ouderwets kacheltje,
dat de vorst nauwelijks uit deze
ruimte kon verdrijven. Een Tunesiër,
die er dicht bij zat om wat warmte
te vinden, begroette ons met een op
gewonden nieuwsgierigheid. Hij was
een man van middelbare leeftijd, een
ervaren man en hij vroeg onmiddel
lijk onze papieren. „Wie zegt me, dat
jullie niet van de politie zijn", was
z'n commentaar.
De opgewonden discussie in
het Arabisch duurde twintig minu
ten. Toen wendde de man zch la
chend tot ons, gaf toestemming tot
fotograferen en toonde zich bereid
onze vragen te beantwoorden. We
waren geaccepteerd en kregen zelfs
een borrel aangeboden. In de duis
ternis achter de bar, waar je de
rook kon snijden, was de kok bezig
het middagmaal te bereiden: cous
cous, gekookte groente met iets van
meel. Hij graaide met zijn smoeze
lige handen onbekommerd in de pan
rond.
Het tweetal beantwoordde willig
onze vragen. Ja, ze verwachtten hier
nog wel een paar winters te moeten
doorbrengen. Neen, de politie be
zorgde hen weinig moeilijkheden te
genwoordig. Dat was heel anders ge
weest toen de politieke akkoorden
over Noord Afrika nog niet in kan
nen en kruiken waren.
Naturlijk, ze misten de zon van 't
land waar ze waren geboren en ge
togen wel, maar toch wilden ze niet
terug naar Algerië. Ja, er was de
laatste tijd steeds meer sprake van
rassenonderscheid, maar ach, daar
went een mens wel aan. Ze waren er
al aan gewend.
Een jonge Algerijn nam me even
apart. In een bijna pathetisch aan
doend verhaal, vertelde hij, dat hij
eigenlijk hier niet thuis was. „Weet
U, ik heb nu een baan gekregen in
een Parijse nachtclub. Zodra ik vol
gende week m'n eerste salaris beur,
trek ik er tussen uit. Dit is geen
plaats waar een mens kan leven. Er
zijn er meer zoals ik. Zij komen hier
tijdelijk. Net zolang tot ze ergens
anders iets beters kunnen vinden. Er
zijn er ook, die er vroeger zo over
dachten, maar die zo langzamerhand
hier toch vastgegroeid zijn. Ze zijn
er nu aan gewend. De ouderen schij
nen zelfs van deze stad te gaan hou
den. Maar, weet U, ik ben jong. En
dit is geen oord voor een man. Zo'n
smerige boel. Nietwaar?" Hij pro
beerde zichzelf te distanciëren van
deze gribus. Hij deed een hartstoch
telijke poging, zijn waardigheid als
man te bewaren. Tegenover ons en
tegenover zichzelf. Zijn gezicht had
nog niet die vreemde, bijna slaperi
ge uitdrukking van aanvaarden, die
al de slachtoffers van onze moderne
samenleving kenmerkt.
Die gelatenheid, die men in alle
vluchtelingenkampen ontmoet en die
ook de ouderen hier al met zich
meedroegen. De geschiedenis gaat
verder. Algerije is vrij. Frankrijk'
probeert een steeds belangrijkere
rol te spelen in de wereldpolitiek.
Maar die voorstad Nanterre blijft.
Een kankergezwel in onze moderne
wereld van welvaart. Een van de ve
leHet is niet het enige in Frank
rijk, het is ver van een van de wei
nige in de werld. De bedelaar is
heilig in de Mohammedaanse wereld,
maar het armzalige jongetje, dat de
caféhouder een handvol cous cous
kwam vragen, werd de deur uitge-
böf^ourd.
De armen hebben geleerd hard te
zijn. Trouwens, het is niet de lief
dadigheid, die de mensen in oorden
als Nanterre kan helpen. Dat kan
alleen de re-integratie in de gewone
gemeenschap. Het gewoon aanvaar
den van deze ongelukkigen als mede
mensen met gelijke rechten. Zolang
dat niet gebeurt, zal er voor velen
in de buurt van de lichtstad nog een
reeks heel koude, heel donkere win
ters volgen.
CULTUREEL CENTRUM
Jaren geleden hebben inwoners
van Venray renteloze leningen ver
strekt voor de bouw van het patro
naat. Dit patronaat is verwoest ge
worden, maar indien ik juist ben in
gelicht, is de oorlogsschadeuitkering
ingebracht bij de bouw van het cul
tureel centrum. Is dit wel juist? Had
het comité bouw cultureel centrum
niet de leningverstrekkers van de
overdracht op de hoogte moeten stel
len en hun toestemming te vragen?
Met dank voor de plaatsing.
Naam redaktie bekend.
AANGETEKEND
DIENSTPLICHTIG
Is het geen ongewone zaak dat
dienstplichtigen hun oproep voor op
komst ontvangen per gewone brief.
Vele dienstplichtigen zijn in de loop
van de tijd verhuisd, hebben hiervan
wel kennis gegeven aan de afdeling
bevolking maar niet aan de PTT.
Wat gebeurt er indien de gewone
brieven niet ter bestemder plaatse
worden bezorgd? Is het geen zaak
van goed gemeentelijk beleid om de
ze brieven aangetekend te verzen
den?
TELEFOONCELLEN
Nogmaals wil ik een lans breken
of met de uitbreiding van Venray de
PTT geen openbare telefooncellen
kan plaatsen b.v. in zuid, west en
het Desselke?
GROENE KRUIS
Het is al jaren geleden dat de af
deling Venray van het Groene Kruis
een jaarvergadering hield waar re
kening en verantwoording werd af
gelegd over het gevoerde beheer. Dit
staat in de statuten welke konink
lijk zijn goedgekeurd. Waarom ge
beurt dit niet meer? Indien het
waarom men een dergelijke verga
dering niet meer houdt werkelijk 't
gebrek aan belangstelling is, kan
men dan iets beter de statuten ver
anderen en aanpassen?
Gaarne willen met mij verschillen
de leden van het Groene Kruis reke
ning en verantwoording zien en o.m.
vernemen hoe de plannen voor de
bouw van het medische centrum op
dit moment staan.
H. S.
Wij vragen iog iteedi
PERSONEEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd -- aan
de fabriek, bij de portier
N.V. INALFA VENRAY
ONDERLINGE VERZEKERINGEN
PAARDENVERZEKERING
Onder voorzitterschap van de heer
Hub. Janssen vergaderden vorige
week de leden van de Onderlinge
Paardenverzekering en de Onderlin
ge Veeverzekering.
Bij de paarden zien we een terug
uitgang. Op alle terrein. Op de eer
ste plaats nam het aantal leden af
van 512 tot 490 t.o.v. 1963. Ook het
aantal verzekerde paarden ging naar
beneden en wel van 608 tot 582. En
tenslotte kwam dat tot uitdrukking
in het verzekerde bedrag dat zakte
van 814.000,— tot 789.000,—.
1964 was niet bepaald een schade
vrij jaar. Liefst 21 schadegevallen
werden aangegeven voor een bedrag
van 20.395,
Maar aangezien er nog ruim 7000
in kas was, besloot men de premie
terug te brengen van 2Va op l°/o.
Rest ons nog te vermelden dat in
1964 70 drachtige paarden zijn aan
gegeven en dat in 1965 rigoreuzer
zal worden opgetreden tegen die le
den, die niet met hun paarden ter
schatting verschijnen. Komt men de
eerste keer niet dan is het 5,
boete en bij herhaling wordt het een
tientje.
VEEVERZEKERING
Bij de Veeverzekering zagen we
ook het ledental kleiner worden, na
melijk van 64 op 56 zakken, maar 't
aantal ingeschreven koeien, pinken
en kalveren stijgen van 592 naar 620.
Het verzekerde bedrag zakte echter
van 528.016 naar 457.120.
Liefst 23 koeien, 6 kalveren en 2
pinken waren de schadegevallen voor
1964 met een gezamenlijk bedrag van
12.653,Vijf van deze beesten wa
ren zelfs met de destructor meege
geven moeten worden. Toch was ooS
hier de financiële toestand zodanig
dat de premie verlaagd kon worden
met een Va
JUNGHANS