yezinskidtage is zeer grote noodzaak De gulle hand der aarde. Politierechier WINKEL VIJFDAAGSE TAXIBEDRIJF P. STOKS KEMPWEG 9 TEL. 1233 suikerbiet fa. MARTENS VRIJDAG 12 FEBRUARI 1965 No. 6 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFFKRT 4H VOOR VFNRAY EN OMSTREKEN ABO^NEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 V UUI\ V DlllvH 1 12*VslYlO A IX uliuil PRIJS PER KWARTAAL 1.75 (buiten Venray 2. jy EEN GESPREK MET H.E.H. DEKEN LOONEN Vraag: Mijnheer de Deken, Uw Petrus- Bandenkerk heeft al veel meege maakt. Stormen, oorlogen en wat dies meer zij. Doch de laatste tijd komt de oud reus weer voor an dere nieuwigheden te staan, als bijv. de liturgievernieuwing, de prekende zuster en zondag be leefde hij de leek-op-de-preek- stoel. We zouden graag over dit laatste fenomeen even met U pra ten. Niet zo zeer over het feit dat de leek de preekstoel beklommen heeft, als wel over wat hij te zeg gen had, namelijk zijn beroep op alle parochianen van Venray- centrum om mee te doen aan de zgn. gezinsbijdragen. Kunt U hier iets naders over zeggen? Het zal weinig zin hebben om hier nogmaals te herhalen wat al in de brieven gestaan heeft, die het comité Gezinsbijdragen reeds en kele malen aan alle parochianen van Venray-kom heeft rond ge stuurd. Iedereen weet dat de ker ken financieel niet meer rond ko men, met wat voor enkele jaren terug nog geofferd werd. Dat is geen Venray's verschijnsel, dat is in zeer vele parochies het geval. Een der oorzaken hiervan is dat de kosten van levensonderhoud van „allen die van de kerk leven" een stuk omhoog gegaan zijn, de onderhoudskosten gestegen zijn en dat het bisdom veel meer moet vragen van de bestaande kerken om nieuwe kerken te kunnen bou wen. Dat is de reden geweest waarom de parochiekerken van Venray- centrum, na lang en breed over leg, in april ^an het afgelopen jaar gestart zijn met de zgn. gezinsbij dragen. U weet, dat we de ver schillende moeilijkheden en be grotingen aan de mensen hebben aangeboden en hen gevraagd heb ben of zij mee willen helpen de grote kosten te verlichten. Vraag: Herinneren we het ons goed, Mijn heer de Deken, dan zijn de paro chianen voor de keus gesteld 1% of 2%> van het netto-gezinsinko men af te staan voor hun eigen parochiekerk. In de zgn. 1%-rege- ling was tevens ingesloten de jaarlijkse bijdragen voor de Pau selijke Missie-genootschappen, de Katholieke Universiteit, Gezins zorg en Sociaal Caritatief Cen trum. Bij de zgn. 2%>-regeling zouden bovendien huwelijks- en begrafenisdiensten vrij zijn. Inderdaad, toen heeft ruim 80% van de parochianen die meededen aan de enquête gekozen voor de 1%-regeling, die dan in april 1964 is ingevoerd. Dat hield in dat van de parochia nen verwacht werd dat ze 1% van wat er in een gezin binnenkwam (na aftrek van belastingen en contributies van vakverenigingen enz.) aan de kerk zouden afstaan. Ze konden dat overmaken via giro of bank, ze konden dat ook stor ten in aparte offerblokken in de kerken. Vraag: Viel U indertijd het aantal van degenen, die zich voor deze ge zinsbijdrage meldden middels hun intekenbiljet tegen? Dat aantal was voor iedere kerk enigszins verschillend. Of dat nu gelegen heeft aan de persoonlijke bewerking als ik het zo mag zeggen van de betrokken paro chianen, laat ik hier buiten be schouwing. Maar het aantal toe zeggingen viel me niet tegen. Men moet niet vergeten, hier werd iets geheel nieuws ingevoerd en een aanslag gepleegd op de portemon- naie. Twee factoren, die een mens wel eens doen aarzelen en de kat uit de boom doen kijken. Vraag: Hoe is de afdracht geweest? Heb ben de mensen woord gehouden, die beloofd hebben, dat ze een bepaald bedrag betalen zullen. We kregen zondag de indruk, dat het comité wat dit punt betreft, een tikkeltje teleurgesteld is. Over het algemeen zijn onze men sen de door hen gegeven beloften nagekomen en hebben ze de door hen toegezegde bedragen betaald. Er is een deel en het is een ge ring percentage in onze parochie dat die belofte niet nagekomen is. En ook dat is iets, wat ik kan begrijpen. De een heeft er niet meer aan gedacht, de ander is zijn nummer kwijt geworden en num mer drie heeft weer een andere reden Ik geloof dat verschillende van hen, nadat ze zondag via de preek stoel hierover meer gehoord heb ben het achterstallige beslist wel zullen voldoen. Vraag: Mijnheer de Deken, bent U niet wat te optimistisch? Neen, beslist niet. Ik weiger na melijk te geloven dat onze paro chianen hun kerk in de steek la ten op financieel gebied. Ze vor men de parochiegemeenschappen en dragen daarmede de verant woordelijkheid voor de goede gang van zaken. Ook op financieel ge bied. Dat begrip is er. Het stellen van de daad is dan een kwestie van willen en kunnen. Ik ben er van overtuigd dat alle parochia nen inzien, dat alleen zo hun pa rochiekerk in stand gehouden kan worden en deze op zijn beurt weer zijn verplichtingen kan voldoen aan het bisdom, dat namens ons zorgt voor de bouw van nieuwe kerken en de oplossing van noden elders in de wereld. Vraag: Nu is de „Venrayse" regeling sinds 1 januari j.l. in alle parochies van het bisdom Roermond doorge voerd. Er is alleen nog eens extra benadrukt dat men behalve de 1% gezinsbijdrage, ook verwacht dat ieder parochiaan boven de 15 ja ren zondags minstens een kwartje aan plaatsengeld en minstens dat zelfde bedrag by de kollekte geeft. Is dit laatste misschien niet oor zaak, dat verschillende parochia-i nen hun gezinsbijdragen zullen gaan korten? Antwoord: Inderdaad is de last wat zwaarder geworden. Maar 't bisdom vraagt zulks niet voor niets. De bisschop staat voor enorme opgaven in een steeds groeiend bisdom, terwijl hij daarnaast mede namens U en mij en iedere parochiaan op zijn beurt weer andere bisschop pen moet helpen, wiens gelovigen niet die welvaart, die goede socia le voorzieningen, al dat prachtige en goede ,wat wij onder welstand verstaan, kennen. Dat is een van de vruchten van het Concilie, dat men beter elkanders noden en behoeften is gaan begrijpen en dat men zich als opgave gesteld heeft ook de ander, de onderontwikkel-? de, of hoe men hem noemen mag, te helpen, als onze mede-christen. Wie zich katholiek noemt, dus lid is van die grote gemeenschap in Christus, zal ook die lasten dra gen. Die lasten kunnen voor deze of gene misschien te hoog zijn, maar in onze tijd van welvaart zijn ze voor de meeste mensen toch beslist niet onoverkomelijk. Het is eenieder graag gegund, wat ze in de voorbije jaren verworven hebben op zo menig terrein. Maar daaruit volgt ook een grotere ver antwoordelijkheid t.o.v. anderen. En ik geloof beslist dat men die verantwoordelijkheid kent en er naar handelen zal Ik ben wat dat betreft optimis-! tisch en zal het blijven. Venray laat zijn kerken niet in de steek, evenmin als zijn Bisschop. Is onze eigen Petrus-Banden niet de na gelaten getuigenis van wat het voorgeslacht wist op te brengen voor Gods Huis? En zijn in onze tijd een Vredeskerk, de kerk in de Vredepeel, de nieuwe, kerk var Heide, de offers die men op dé Smakt, in Leunen en Ysselsteyn brengt, geen getuigen dat men dit grote voorbeeld ook in onze dagen volgt....? Ik blijf vertrouwen dat de katholieken van Venray deze regelingen volmondig zullen beantwoorden met een grote goed geefsheid en met volle begrip voor de absolute noodzakelijkheid. En ik twijfel er niet aan of de leek- op-de-preekstoel heeft zondag j.l. hieraan niet voor niets geappe- leerd. In een reeks artikelen hebben wij U enkele weken lang verteld over de boringen naar olie en aardgas in onze vaderlandse bodem. In dit laatste artikel wilen wij nog enkele mededelingen doen over de aktivi- teiten in de Noordzee waar thans behalve Nederland ook Engeland proefboringen verricht of gaat ver richten. BEGIN 1966 GAS UIT NOORDZEE Minister Andriessen (Ec. Zaken) en de „Stichting Noordzee Mijnbouw" hopen dat in 1966 een begin kan worden gemaakt met de gas- en oliewinning op het Nederlandse deel van de Noordzeebodem. Dit zei de voorzitter van de Stich ting Noordzee Mijnbouw, de voor malige minister van Financiën, prof. dr. J. J. Zijlstra, op een persbijeen komst, waarin hij de aktiviteiten van deze nieuwe stichting nader toe lichtte. Het doel van de stichting is te be vorderen, dat werkzaamheden, die mogelijke concessionarissen willen laten verrichten i.v.m. de exploratie, winning en transport van olie en gas, zoveel mogelijk door Neder landse ondernemingen zullen wor den verricht. Het1 initiatief tot oprichting van de stichting is genomen door een groepering van een achttal vooraan staande Nederlandse scheepswerven en een aantal Nederlandse banken. Aan de stichting werd inmiddels uitbreidng gegeven door deelname van andere groeperingen van ge- interesseerde Nederlandse onderne mingen. Er is nu ook een groep aanne mingsmaatschappijen, een groep communicatiemiddelen en elektro nica, een groep elektronische bedrij ven, machinefabrieken en een groep zee- en luchttransport. Deze opsom ming is volgens prof. Zijlstra slechts een „momentopname". De toetreding van andere deelnemers is nog open. BLIJVEND BELANG Prof. Zijlstra beklemtoonde, dat de leveranties van booreilanden, sche pen en mogelijke installaties voor ogen staat, doch dat speciaal grote waarde gehecht moet worden aan een meer blijvend belang voor het Nederlandse bedrijfsleven. Zijns in ziens kunnen door het tot ontwikke ling brengen van Nederlandse be drijven voor deelname aan opspo- rings- en winningsaktiviteiten een kennis en ervaring verkregen wor den, die in de toekomst ook in an dere gebieden dan het Nederlandse deel van de Noordzee zouden kun nen worden ingezet. Op die manier zou een blijvend Nederlands belang kunnen worden gecreëerd. Het bestuur van de stichting meent dat de belangen van het Ne derlandse bedrijfsleven tevens door middel van aan de toekomstige con cessionarissen te stellen voorwaar den kunnen worden bevorderd. De stichting zou in die voorwaarden graag de bepaling opgenomen wil len zien ,dat door de concessionaris sen voor alle werkzaamheden, die in kontrakt kunnen worden uitge geven, ook aanvragen bij de Neder landse bedrijven zullen worden in gediend. Zulks op voorwaarde, dat deze werkzaamheden ook aan Ne derlandse bedrijven kunnen worden gegund, indien deze konkurrerend t.o.v. buitenlandse bedrijven kunnen werken. Volgens prof. Zijlstra heeft minister Andriessen dit in een on derhoud met de stichting „een bruikbaar aanknopingspunt" ge noemd. Ook achtte de minister de stichting „een goede gesprekspart- Het stichtingsbestuur wees erop, dat het bij dit alles gaat om de meest uiteenlopende diensten op het gebied van de toelevering. Gevraagd of men ook denkt aan het zelf ex ploreren van bodemschatten ant woordde prof. Zijlstra ontkennend. Wel zal de stichting bemiddelen bij het verkrijgen van wetenschappelij ke en technische steun in Delft en bij andere universiteiten. Prof. Zijlstra ontkende niet dat de aktiviteiten van de stichting een verkrappende invloed op de kapi taalmarkt zullen uitoefenen. Ook de gevolgen voor de arbeidsmarkt zul- De deurwaarder begon te miau wen en vervolgens stapte een ge bruinde figuur de rechtszaal in tot voor de groene tafel. Daarop ver slikte de rechter zich en de ver dachte knikte bevestigend: zo heette hij inderdaad. Deze zoon van het hemelse rijk had zich te buiten ge gaan aan het vuurwater van Schie dam, en vervolgens een landgenoot beide spleetogen dichtgeslagen. Iets dergelijks mag dan al door de ge allieerden worden toegejuicht als 't in groter verband gaat, hier kun nen wij dat niet gedogen, want per slot van rekening leven we in een geordende maatschappij, waar van links naar rechts wordt geschreven en niet van boven naar beneden en waar achter glazen ruiten de clivia's het uitzicht belemmeren in plaats van een papieren raamdichting. Of de een bij Tsjang kaj Sjek hoorde en de ander bii Mao tse Toen werd tijdens de zitting niet duidelijk, want de verdachte bleef maar glimlachen en buigen naar iedereen in de zaal en nu en dan be gon hij te sjirpen als een jong vo geltje .wanneer hij in de gaten kreeg dat men het tegen hem had. Eigen lijk was het een zielig manneke, dat daar in het bankje stond. Een zwer vertje dat in zijn klein lichaam toch een groot verlangen moest hebben naar het uitgestrekte maar onbe reikbare vaderland. Hij veegde met de rafelige mouw langs zijn neus en gluurde naar de rechter, die zich zat te verbazen hoe de verbalisant die verklaringen uit deze lieden had gekregen. „Verstaat u Nederlands?" vroeg de rechter. De verdachte bewoog de lippen wat op en neer en heen en weer, alsof hij smakelijk op een pruimpje sambal kauwde, maar hij deed het terwijl hij de kaken stijf op elkaar hield. Toen de man uitgesproken was, herhaalde de rechter zijn vraag, want de wet heeft hem tot taak gegeven elke verdachte te ver manen tot oplettendheid. De offi cier bekeek de dagvaarding. Een normaal Nederlander begrijpt dat proza dikwijls niet eens op het eer ste gezicht. Daarom droeg hij alleen maar de korte inhoud voor: „Nou, hij heeft die kameraad van hem een opdoffer eggeven." Want officieren kunnen ook wel gewoon praten, zon der een hoop althansen en subsidi airs en opzettelijkheden. Of dacht u dat ze 's middags aan tafel zeiden: „Vrouw, althans echtgenote, geef me met voorbedachte rade die jus, subsidiair dat vleesnat, eens aan?" De rechter noemdë de naam van het slachtoffer ,of probeerde ten minste dat te doen. De verdachte herhaalde die naam, wreef langs zijn linkeroogje, en knikte bevesti gend. Hij had dus bekend. „Tien gulden of vijf dagen", eiste de officier, want hij meende, dat dat manneke het wel niet breed zou hebben. De verdachte haalde de schouders op. Dat ging hem boven de kruin, waar eigenlijk een staart had behoren te zitten. Met uitge spreide vingers en opgeheven han den herhaalde het C.M. dit requisi toir. De verdachte begreep het. Hij knikte tenminste bevestigend en be gon weer te sjilpen. Conform de eis stak de rechter ook tien vingers op. De Chinees zei zo iets van „Fietspomp' fietspomp" en haalde een briefje van honderd uit zijn broekzak. „Negentig terug", ze hij, toen hij het op de groene tafel legde. We zouden wel eens willen weten wat de griffier daar van opgeschre ven heeft. THANS GEVESTIGD: len z.i. niet onbelangrijk zijn. „Al met al worden er aan het Neder lands economisch bestel een paar dimensies toegevoegd", aldus Prof. Zijlstra. Hij ontkende dat de stich ting in feite een goed opgezette pres siegroep zou willen zijn. „Het gaat om het benutten en aktiveren van de in ons land aanwezige potenties", aldus prof. Zijlstra. „De stichting is niet-commercieel, en zal zich als de zaak goed draait weer terugtrek ken. De heer Keegstra, directeur van stichting niet slechts de eenmalige de Stichting, gaf nog enkele cijfers die duidelijk maken om welke gro te bedragen het bij de opsporing en winning van olie en aardgas uit de zeebodem gaat. De Engelsen hebben voor een periode van zes jaar ten behoeve van de exploratie 80 mil joen pond uitgegeven. Het vervaar digen van een booreiland kost 20 tot 30 miljoen gulden. Een booreiland in werking vergt 40.000 per dag. ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR KRUIJSEN - MEESTERS julianasingel 41 „ook goed en goedkoop VENRAY Tel. 1061 (04780) voor autoverzekering" Ook nu nog concurerende autopremies. Viijwel elk bedrag beschikbaar voor HYPOTHEEK, rente 5'/s°/o Reeds geruime tijd doen de vak bonden pogingen om de vijfdaagse werkweek ook ingevoerd te krijgen voor het personeel van winkelbe drijven. Maar daar komt men niet zo gemakkelijk uit zodat de behan deling van een ontwerp-verordening hiervoor in het hoofdbedrijfschap detailhandel derhalve is uitgesteld. Er is al wel een compromis-rege ling tot stand gekomen met het grootwinkelbedrijf en de coöperaties waar de confessionele middenstands bonden zich echter niet bij hebben aangesloten. Voor de grootwinkel bedrijven met hun meervoudige per- soneelsbezitting ligt deze zaak na tuurlijk ook wel wat eenvoudiger dan voor de kleinere middenstands zaken. Zij kunnen nog in zekere mate een rouleersysteem toepassen, waarbij ze hun werknemers (sters) vrijwel volledig een vijfdaagse werkweek kunnen garanderen, al is hierbij niet iedere week de zater dag als hun vrije dag inbegrepen. Voor de middenstandszaken, met hun meestal veel kleiner aantal werknemers en dus niet of veel min der de mogelijkheid tot instelling van een rouleersysteem, ligt dit veel moeilijker. Temeer, omdat de zaterdag nog altijd als een van de beste koopdagen wordt erkend, ter wijl men lang niet in alle plaatsen tot gezamenlijk sluiten op een ande re dag kan komen. De aandrang, die de vakbonden desalniettemin uitoefenen, wekt in middenstandskringen vooral nogal irritatie op wegens het feit, dat slechts een gering aantal van het winkelpersoneel lid is van een vak bond. Deze ongeorganiseerden aanvaar den meest de konsekwentie van hun baan in een wikel; zij weten dat ze zeker op zaterdag niet gemist kun nen worden, zij stellen natuurlijk ook wel prijs op een vijfdaagse werkweek, maar willen de vrije dag ook wel op maandag of een van de andere werkdagen nemen of even tueel in twee halve dagen en daar is met de ondernemer altijd wel tot overeenstemming te komen. Maar de vakbonden blijven het als hun taak zien om voor het win kelpersoneel op zo mogelijk een vrije zaterdag en anders minstens op een vrije maandag aan tedringen. Door deze aandrang is men er in enkele branches al toe overgegaan om dan op maandag gezamenlijk de winkels te sluiten, maar in de eer ste plaats houdt iedereen er zich niet aan en in de tweede plaats lig gen de omstandigheden per plaats vaak verschillend. En een verorde ning moet natuurlijk voor het gehe le land gaan gelden. Ook tegen een landelijke verorde ning bestaan natuurlijk grote be zwaren. Hun personeel bestaat vaak uit niet meer dan één of twee da mes, die juist op de zaterdag brood nodig zijn in de winkel. De instel ling van een vrije zaterdag voor hun bedrijf zou hen zeker in hun bestaan bedreigen. Een bestaan, dat juist ook ge bouwd is op het verlenen van ser vice, op een goede persoonlijke be handeling van de cliënt, zodat men deze op een drukke koopdag als de zaterdag niet te lang behoeft te laten wachten. Zelfs wanneer deze win kelier zijn zaak op een andere werk dag de gehele dag gesloten zou moe ten houden .betekent dat voor hem een benadelig in zijn verkoopmoge lijkheden. En dat alles terwijl het er in deze tijd voor de kleinere mid- denstandsbedrijven toch al niet ge makkelijker op wordt om zich te genover de grootwinkelbedrijven en de warenhuizen te handhaven. Het aandringen van de vakbonden op een vrije zaterdag voor het win kelpersoneel vormt daarom een we zenlijke bedreiging voor het bestaan van vele middenstandsbedrijven. He laas werkt het grootwinkelbedrijf er in zekere mate toe mee, dat uitein delijk zo'n verordening toch afge dwongen zal worden. Als een vijf daagse week voor de winkels onver mijdelijk is, dan zou men het com promis wellicht 't best kunnen vin den in een algehele sluiting op maandag, al schikt dit ook weer niet alle branches, zeker niet in de levensmiddelensector. Maar een al gehele sluiting op zaterdag wordt toch ook door vrijwel niemand als een goede oplossing gezien. Het is een uiterst moeilijke dilemma, waarvan men de oplossing eigenlijk het best aan de winkeliers zelf kan overlaten. HET VOLLE LICHT OP DE De mattige financiële uitkomst bij de teelt van verschillende land bouwgewassen is één van de rede nen, dat de suikerbiet in het afge lopen jaar opeens weer in het mid delpunt van de belangstelling is ko men te staan. In 1964 immers stak de geldelijke opbrengst bij de teelt van suiker bieten vaak gunstig af bij die der overige gewassen en velen willen dan ook de teelt uitbreiden; onder hen zijn er, die ondanks de schaar se mankracht met optimisme beslui ten tot een belangrijke vergroting van hun areaal. Hierdoor wordt opnieuw het be wijs geleverd ,dat de suikerbiet de basis van een gezond bedrijf kan zijn. Dat dit optimisme niet ongegrond is, nu na 1963 de bietenprijs flink verhoogd is, blijkt uit de ervarin gen van de laatste paar jaren: de uitzaai van hoog-eenkiemig precisie- zaad, het deskundig gebruik van middelen ter bestrijding van vele onkruiden, de lange hak en de dun- machine hebben het mogelijk ge maakt met dezelfde of zelfs kleinere arbeidsbezetting een groter opper vlakte te telen dan vroeger. Ook de oógstcapaciteit is door be- drijfszekere rooimachines belangrijk verhoogd, zodat in een geringer aan tal werkbare najaarsdagen een veel groter hoeveelheid bieten dan voor heen kan woden gerooid en afge voerd. Ook onder deze omstandigheden blijft een gerichte rassenkeuze van belang. Uit één der tabellen van de zojuist verschenen veertigste Be schrijvende Rassenlijst blijkt, dat de praktijk rasbewust kiest, zodat in 196 drie rassen Klein Wanzleben E, Hilleshög Standaard Polyploid en Klein Wanzleben Polybeta samen nagenoeg 75 pet. van het areaal in namen. Deze bewuste rassenkeuze èn de voortgaande rationalisatie van de teelt geven het landbouwbedrijf ook thans een hechte grondslag, waarbij het volle licht valt op de financieel- zekere suikerbiet. Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tel. 2389

Peel en Maas | 1965 | | pagina 11