CAMPS
Politierechter
DONNA DOUGLAS
als EHy May Clampett
De gulle hand
van de aarde
V erpliclite
Autokeuring
ff
K.R.O.-
adviesraad
fa. MARTENS
Priesterfeest
VRIJDAG 15 JANUARI 1965 No. 2
ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.v. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN J^PTSTAAI;
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
Een van de opmerkelijkste en
ongetwijfeld cok een van de mooiste
blondjes, die Holleywood sinds ja
ren de wereld heeft getoond is Don
na Douglas. De naam zegt de mees
te Nederlanders niet veel; in Ame
rika is Donna evenwel een van de
populairste sterren van het ogen
blik. En weinigen twijfelen eraan,
of haar roem zal binnen afzienbare
tijd ook tot ons land zijn doorge
drongen. Donna Douglas is nl. sinds
enkele weken een van de vaste ver
schijningen op de vaderlandse tele
visieschermen. Zij is dochter Elly
May van de Clampett-familie uit de
nieuwe televisie-strip The Beverly
Hillbillies. De serie staat in ons
land nog maar aan het begin: in
Amerika evenwel is ze de populair
ste van het ogenblik. Iedere week
kijken 54 miljoen Amerikanen naar
de avonturen van de Clampetts.
Donna Douglas is in een klein
plaatsje in de staat Louiisana ge
boren. Maar nu woont ze in Holly
wood en ze is erg mooi. Die com
binatie betekent voor velen zoiets
als: dan zal ze wel zo'n dom meiske
zijn. Maar Donna is om de drommel
niet dom en dat niet alleen, omdat
ze zo voortreffelijk een koe kan
melken, de varkens kan verzorgen
en als een kwajongen op haar vin
gers kan fluiten. Ze is allervriende
lijkst, maar toch een bijzonder zelf
standig vrouwtje, dat in Hollywood
als een buitenbeentje wordt be
schouwd en in de wereld van haar
collega's soms wat cynisch wordt
beoordeeld, wat alleen maar tot haar
voordeel spreekt.
Donna Douglas verdiept zich graag
in wijsbegeerte en parapsychologie.
„Niet als de een of andere voorbij
gaande gril, maar om te ontdekken,
hoe ik in de wereld moet staan. Om
de wereld en mijzelf te kunnen be
grijpen", legt ze uit.
„Ze is beslist geen sexbom en ze
houdt niet van heupwiegen en zo.
Maar toch windt ze alle mannen om
haar vinger", vertelt een publiciteits
agent van haar filmmaatschappij in
Hollywood. „Afspraakjes maken
met Donna is er niet bij. Ook in dat
opzicht wil ze anders zijn dan haar
collega's."
Ze is geen mannenhaatster, dat
niet, maar het is eenvoudig zo, dat
ze geen tijd heeft voor mannen.
Als ze in de studio klaar is, gaat ze
zo snel mogelijk naar haar kleine
flat, eet vegetarisch en gaat dan
aan het werk. Dat wil zeggen stu
deren aan haar rol voor de volgen
de repetities (ze mist nooit ook maar
een regel tekst, zegt Buddy Ebsen,
de routinier die de rol van vader
Clampett speelt en die haar „de
hardst werkende jonge actrice, die
ik ooit gekend hebt' noem'). Als er
geen rol in te studeren valt, gaat
Donna brieven van bewonderaars
beantwoorden; ze neemt zangles
(haar ongetrainde stem heeft een
bereik van vier akkoorden) of ze
gaat naar een cursus metafysica.
„Metafysica", zegt Donna er zelf
van" is zoiets als het bewustzijn, dat
er meer op de wereld bestaat dan
alleen maar puur zintuigelij ke waar
neming. Ik geloof, dat alle dingen
in dit leven hun betekenis hebben
en dat alles wat je overkomt je per
soonlijkheid beïnvloedt."
Donna Douglas is een van de
(weinige) gewetensvolle artiesten,
die er een gewetenszaak van maken
hun fanmail altijd zelf te beant
woorden. Dat deed ze tenminste, tot
dat haar succes zo groot werd, dat
er tussen de duizend en 1200 brieven
per week kwamen. Nu helpt een se
cretaresse haar bij het schrijven van
de antwoordbriefjes. Maar zodra er
een zinnig episteltje komt, klimt
Donna zelf in de pen.
Huwelijksaanzoeken en zo gaan
echter nu naar de secretaresse. Over
gewetensvol gesproken: Donna pro
beert altijd eerlijk tegenover haar
publiek te staan. Dat heeft ze altijd
gedaan, ook aan het begin van haar
carrière, toen ze eens deelnam aan
een reclame- eetwedstrij dHet ging
erom ,wie de meest gekruide spijzen
kon eten. „Ze zeiden dat ik wel met
een trucje kon winnen, maar ik wou
de mensen niet bij de neus nemen",
aldus vertelt ze achteraf. „Ik heb
dus echt alles opgegevenen ik
ben er doodziek van geweest."
Tijdens de (overigens maar korte)
zomervakantie van de Hillbillies is
Elly May niet stil gaan zitten. Ze
heeft een toernee door de Verenigde
Staten gemaakt en is zelfs opgetre
den in Japan, waar de Clampletts
ook vaste gasten van de kijkers zijn.
De meeste bezoekers van de shows,
waarin zijn optreedt, zouden het al
lang best vinden, als ze in haar
Elly May costuum op het toneel zou
verschijnen zonder meer, maar daar
past Donna voor. Ze wil beslist meer
dan alleen maar het meisje Clam
pett zijn en daarom heeft ze hard
gestudeerd op haar zingen en dan
sen. Wat dat betreft, aldus een
oudere collega, mist ze ervaring,
maar ze is zo brutaal als een hond.
Ze heeft geen ogenblik angst als ze
zoals maar al te vaak, omdat het
zo goed bij haar past met wilde
dieren op moet treden. „Als ik maar
op mezelf vertrouw en niet bang ben
dan lukt het wel", verklaart Donna
zelf haar houding. „Dan hebben de
dieren respect voor je."
't Is ongelooflijk, ze oefent maar
even met de beesten en dan treedt
ze op", huivert een toneelmeester.
„Griezelig".
Er zijn twee dingen, waarover
Donna Douglas niet wil praten. Niet
over haar leeftijd en niet over haar
zoontje. „Leeftijd is een zaak van
jezelf. Je bent zo oud als je zelf
denkt", philosofeert ze. „Als ze wil
len, dat ik voor een meisje van
achttien speel, ben ik een meisje
van achttien. Ik zou desnoods ook 'n
vrouw van veertig kunnen zijn". En
daarmee zit ze op haar praatstoel.
„Teveel actrices zien hun carrière
stranden op de leeftijd", legt ze uit.
„Soms krijgen ze een rol niet om
dat ze te jong zijn en een andere
keer zijn ze te oud."
Waarschijnlijk is Donna zelf on
geveer 24 jaar oud. Ze heeft een
zoontje van zeven, dat werd gebo
ren, nadat ze als teenager was ge
trouwd. „We waren veel te jong;
we dachten meer aan baseball spe
len dan wat anders", meent ze nu.
De gehele familie Clampett in Beverly Hillbilly bij elkaar. V.l.n.r.: Mac
Baer jr., Donna Douglas; Irene Ryan en Buddy Ebsen.
Haar man is later hertrouwd. Don
na zelf niet. Haar zoontje woont bij
haar ouders in Lousiana. Zodra ze
voldoende heeft verdiend, wil ze
een huisje kopen in Hollywood,
waar vader, moeder en haar zoon
tje bij haar kunnen komen wonen.
Donna was het enig meisje in een
gezin met alleen maar jongens.
Daarom is ze wellicht zo'n wilde
bras en bijdehandje geworden. Dat
kwam haar trouwens uitstekend
van pas, toen ze voor de rol van
Elly May Clampett getest zou wor
den. „Ze was eigenlijk net zo'n
meisje, ze hoefde de rol niet te spe
len", was het commentaar van de
cameraman, die deze proef afnam.
En dat is geen wonder, want nadat
haar ouders naar de stad waren
verhuisd, bracht Donna samen met
haar oudere broers altijd haar va
kantie door op de boerderij van
haar grootouders. Daar leerde ze al
les van het boerenbedrijf, de koeien
en de varkens.
Op de HBS was het filmsterretje
van nu al gauw een echt haantje-
de-voorste. In 1957 werd ze gekozen
als Miss New Orleans. Aan die „eet-
wedstrijd" verdiende ze een toernee
voor een reclameaktie van een
peperhandelDat bracht haar
voor de plaatselijke televisie en de
eerste stap op de ladder naar het
succes was gezet.
Maar Donna Douglas nam geen
genoegen met plaatselijke bekend
heid. Ze wilde haar vleugels wij
der uitslaan en trok naar New York,
waar ze als typiste en als fotomodel
werkte. Het duurde niet lang of de
aandacht van de televisieproducers
viel op haar. Ze maqkte haar debuut
in heel onbetekenende rolletjes in
de Perry Como show en daarna ble
ven ook vermaarde TV gastheren
als Ed Sullivan en Steve Allan niet
achter. Het had niet veel te bete
kenen, wat Donna daar deed, maar
haar carrière was begonnen en toen
producer Hal Wallis haar verschij
ning opmerkte, duurde het niet lang
of ze had een contract voor zes
maanden bij diens filmmaatschappij
in haar zak. Vijf en veertig rolletjes
in TV spelen waren het gevolg. „Het
was net of ik een half jaar naar
school ging en bovendien nog geld
toekreeg", herinnert ze zich la
chend", zoveel heb ik in die tijd gef
leerd".
En toen kwam het grote ogen
blik. Paul Henning zocht de mede
werkers voor de nieuwe serie Be
verly Hillbillies. Hij herinnerde zich
het blondje uit de film „Lover come
back". Donna Douglas. En hij vroeg
haar, met nog 149 andere meiskes
een test te komen maken voor de
rol van Elly May Clampett. Bijna
was deze kans Donna's mooie neusje
voorbij gegaan, want kort voor de
proefname kreeg ze een auto-onge
luk, waardoor ze in het ziekenhuis
belandde. Henning gaf haar echter
een paar weken uitstel. Tijdens die
proefopname moest ze een man op
de schouder nemenDe pijn was
ondraaglijk vertelde ze later, toen
ze eenmaal aangenomen was. Ze
beet evenwel op haar tanden en het
lukte. Een potige kerel op de rug
en toch glimlachen....
Nu is Donna Douglas een ster met
gevestigde reputatie. Ze woont in een
kleine huurflat in Hollywood Hills
met alleen het gezelschap van haar
parkietje Francis. Het huisje staat
dicht bij de studio's. Haar kamer
staat vol herinneringen aan allerlei
Hillbilly-afleveringen, gekke dingen,
die haar fans stuurden en dan na
tuurlijk boeken. Veel boeken, de
meeste over filosofie en dergelijke.
Bovendien vindt men in een hoek
een oud spinet en een buste van
Francesco van Ascsisië, de schuts
patroon van de dieren.
Daar, temidden van al die dingen
voelt dit eenvoudige boerenmeisje
dat nooit een echte Hollywood ster
zal worden zich thuis. Ze krijgt nooit
de allures van zo'n ster. „Donna is
een van de weinige sterren uit Hol
lywood, die nooit een pychsiater no
dig zullen hebben', schetste een
vriend haar. „Om de simpele reden,
dat ze geen problemen heeft".
Eerlijk, oprecht, hard werkend en
gul lachend, ziedaar Donna Douglas.
Juwelier Horloger Opticien
Grotestr* 16 Tel. 1261 Venray
GELUKKIG MET GAS, MAAR
HOEVEEL??
De reusachtige gasbel van Sloch-
teren is de kroon geweest op jaren
lang moeizaam aftasten van de Ne
derlandse bodem. De vondst van de
eerste olie in de twintiger jaren
was een goede aanwijzing voor
de mogelijkheid, dat er heel wat
meer in de schoot van de aarde ver
borgen kon zijn. De zee, die zich een
honderd miljoen jaren geleden over
dit deel van Europa uitstrekte, kon
wel eens voor meer verrassingen
hebben gezorgd. Vooral na de oor
log is er veel werk verricht om de
mogelijkheden hiervan na te gaan.
Gemakkelijk is het zoeken naar olie
en gas niet. De lagen, waarin zij zijn
gevormd, zijn in de loop der eeuwen
door aardverschuivingen en bewe
gingen in het aardoppervlak van
plaats veranderd. Delen braken af
en verplaatsten zich naar boven,
verscholen zich tussen andere lagen
en maakten het werk van de geolo
gen tot een minitieus napluizen van
een gigantische zoekplaat.
Nederland is nu van Groningen
tot Maastricht nageplozen. De voor
naamste hulpwerktuigen hierbij wa
ren het seismologisch en het gravi-
metrisch onderzoek. Bij het seismo
logisch onderzoek vergelijkt men de
tijd, die het geluid van een onder
grondse ontploffing nodig heeft om
door bepaalde steenlagen te drin
gen. Bij het gravimetrisch onder
zoek speurt men naar minieme ver
schillen in de zwaartekracht, welke
worden veroorzaakt door afwijken
de situaties in de gesteentelagen.
Dergelijke onderzoekingen kosten
duizenden guldens per kilometer.
Daar komt dan als laatste hulpmid
del de boring bij. Voor elke boring
kan men rustig een paar miljoen
uittrekken.
Het onderzoek wees uit, dat voor-
j al in het Noorden rond Groningen,
;:in het Noord-Oosten in de buurt
van de concessie Schoonebeek en in
het Westen de omstandigheden heel
gunstig waren. In 1951 vond men de
eerste sporen gas in Groningen. Het
was nog niet om direct over te gaan
juichen, maar voldoende om de bo
ringen met enig enthousiasme voort
te zetten. Zo langzamerhand zijn wij
nu in Nederland in het stadium ge
komen van het gekibbel over wat er
nu eigenlijk aanwezig is. De NAM
is heel voorzichtig met haar schat
tingen (waarbij zij overigens niet
afwijkt van hetgeen bij de andere
grote maatschappijen gebruikelijk
is). Voor Groningen is officieel 1100
miljard kubieke meter gas opgege
ven. Daarmee is dit nog altijd het
grootste gasveld van Europa en
misschien zelfs van de wereld.
Overigens moet, dit tussen haak
jes, wel even worden verteld, dat
het aardgas van Slochteren toch
weer een andere herkomst heeft dan
de olie, die in Nederland wordt aan
geboord. Het gas is namelijk gevon
den in lagen, welke zo'n 250 miljoen
jaren oud zijn.
Nederland is gelukkig met het gas.
Het heeft een enorme economische
betekenis. Het is welhaast onver
mijdelijk, dat er dus prompt ruzie
over ontstaat. Over de opgegeven
hoeveelheid in de bel van Slochte
ren kan men het maar niet eens
worden. In de loop van de afgelo
pen jaren lijkt er ook wel aardig
mee te zijn gespeeld.
Eerst was het: „Och, er zitten 'n
paar miljard kubieke meters". Toen
werden het „enkele tientallen mil
jarden", later „enkele honderdtallen
miljarden" en nu is men uiteindelijk
terechtgekomen bij meer dan dui
zend miljard. Geen wonder, dat men
maar al te gemakkelijk zegt: „Het
zal wel meer worden."
Die mogelijkheid is overigens ook
best aanwezig. Directeur Bongaers
van de NAM sluit dat ook helemaal
niet uit. Maar, zo zegt hij, het zal
echt zo sensationeel kunnen zijn. Hij
heeft er een aannemelijke verkla
ring voor.
Bij het bepalen van de hoeveel
heid gas moet men gebruik maken
van een groot aantal gegevens, zo
als druk, temperatuur, poreusheid
en omvang in en van de laag, waar
in het gas voorkomt. De „bel van
Slochteren" is een wat misleidende
naam. Er is geen sprake van, dat
daar, op drie kilometer onder de
oppervlakte, een enorme gasbel
voorkomt. Het gas is opgeborgen in
de uiterst kleine poriën tussen de
gesteentelagen. Wie zo'n steenmon
ster ziet ,dat bij Slochteren naar
boven is gekomen ,kan vrijwel niet
geloven, dat in dat brok „marmer",
dat hem wordt voorgehouden, nog
ruimte voor gas zou zijn. Het lijkt
een stevig stuk samengeperst steen.
Toch zitten in deze gesteenten lagen
met gas, olie en water in deze van
boven af geziene volgorde.
Een van de belangrijkste gegevens
voor de „reserve-ingenieurs" van de
NAM (of welke maatschappij dan
ook) is de plaats van het water, Hef
water volgt direct onder het gas
en/of de olie. Het is, heel simplis
tisch gezien, als met een litervat,
dat men vult met olie en water. De
olie drijft boven. Heeft men een
maal aan de stand van het water
ontdekt hoe dik die laag olie is,
dan weet men ook wel hoeveel olie
er in het blik zit.
Die waterlaag ontdekte men pas
anderhalf jaar geleden bij een bo
ring in het Groningse Bierum. Na
de daarop volgende herziene bere
keningen volgde het getal van elf
honderd miljard.
Zeg niet ,dat de NAM er geen idee
van had, dat het wel eens zoveel zou
kunnen worden. Natuurlijk had men
dat, maar het is niet bepaald zake
lijk om zijn vermoedens de wijde
wereld in te sturen. Afnemers vra
gen om bewijzen. Zij willen zeker
weten, dat zij wat zij bestellen ook
werkelijk zullen ontvangen. De olie-
en gasindustrie werkt dan ook met
„bewezen", „waarschijnlijke" en
„mogelijke" reserves. De NAM
maakt alleen de bewezen reserves
bekend, de andere gegevens (met
een statistische mogelijkheid, dat zij
er ook werkelijk zijn van 50 tot 25
procent) zijn wel aan de regering
gegeven ,maar niet aan de open
baarheid prijsgegeven.
In Duitsland wordt beweerd, dat
de aardgasvoorraad bij Slochteren
wel eens 4000 miljard kubieke me
ter kan zijn, viermaal zoveel dus als
officieel bekend is gemaakt. Het
antwoord van de NAM (en van mi
nister Andriessen van economische
zaken) is: „Onzin".
(Wordt vervolgd).
De verlichtingsaktie welke de
ANWB in november en december
heeft gevoerd, heeft een groot aan
tal gebreken aan verlichting van
personenauto's opgeleverd. Bij ruim
procent van de 17.000 ter controle
aangeboden personenauto's moesten
de koplampen worden afgesteld, bij
15 procent werden gebreken aan
aandere verlichtingspunten zoals
stads-, rem- en achterlichten, clig-
neteurs en nummerplaatverlichting
geconstateerd.
Deze aktie werd doorgevoerd in
19 kleine en middelgrote steden in
Zuid- en Noord-Holland, Zeeland en
Noord-Brabant.
Gezien de belangstelling zal de
aktie worden voortgezet en zullen
nog acht steden in Brabant en Lim
burg door de ANWB-equipes wor
den bezocht
Het is duidelijk dat dit werk van
de ANWB geen overbodige luxe is.
Ook is duideijlk dat aan vele wa
gens wel meer mankeert dan alleen
maar de verlichting. Het zou dan
ook geen luxe zijn, wanneer de
overheid de verplichte periodieke
autokeuring invoerde. Dit jaar wer
den er meer dan een kwart miljoen
nieuwe wagens verkocht, maar dat
wil niet zeggen dat er daarom min
der tweedehands auto's in omloop
komen. Dit aantal stijgt eveneens
sterk.
De exemplaren hieronder, die
eigenlijk naar de sloop zouden moe
ten, zijn legio. Een verplichte auto
keuring is daarom bij de sterke toe
name van het verkeer dringende
noodzaak.
De verdacht siiik zijn beide dui
men achter de band van zijn broek,
trok het touw wat omhoog, dat dit
nuttige kledingstuk vergeefs op peil
trachtte te houden, plantte links en
rechts een voet neer en verschoof
zijn pruim van de ene wang naar
de andere. Toen stond hij klaar
voor de strijd, zoals men dat noemt.
De eigenlijke strijd was al eerder
geleverd. Dat gebeurde toen de
buurman over het land van de ver
dachte liep; een geliefkoosde bron
van ruzies onder ons gezegd. De
verdachte stapte op buurman toe,
riep enkele krasse termen en stuur
de hem terug. De buurman begaf
zich daarna naar de dokter om zich
te laten opkalefateren, want hij
bleek er niet zonder kleerscheuren
te zijn afgekomen.
„Mishandeling?" riep de verdach
te, terwijl hij de pruim weer naar
de andere kant duwde, „geen spra
ke van mishandeling". „Hoe noem
je zoiets dan, een liefkozing soms?"
vroeg de officier.
„Ik heb hem alleen maar geaaid",
zei de verdachte. „Maar aaien mag
ook niet", zei de officier, „tenminste
niet onder alle omstandigheden en
bij iedereen". „Mijn buurman is
iedereen niet", riep de verdachte
brutaar. „En dat is een van de re
denen, waarom je hem niet mag
aaien", zei de oficier, want het O.M.
heeft niet gemakkelijk ongelijk.
Vijftien gulden boete werd er ge-
eist. Dit bracht de verdachte tot
diepe wanhoop. Hij brak in snikken
uit, rukte aan zijn kleding, zwaaide
met zijn handen en bezwoer de deur
waarder, de pers, de parketwacht
en iedereen die het maar horen wil
de, dat hij een dergelijk bedrag on
mogelijk zou kunnen betalen, dat
zijn vrouw en kinderen nu moesten
verhongeren en dat het leven hem
geen knoop meer waard was. De
rechter maakte er toen een tientje
van. De jeremiade werd ogenblik
kelijk gestaakt. „Da's vijf gulden
verdiend met het naar hier komen",
constateerde de verdachte tevreden.
„Maar het kost je een dag. Ver
dien je maar vijf gulden per dag?"
informeerde de oficier. „Dat niet",
luidde het antwoord, „maar ik heb
er een dag vakantie voor genomen".
„Dus eigenlijk betaalt de baas deze
wintersport van u!'\ meende de of
ficier. De verdachte knipoogde te
vreden. „Als ik de vakantietoeslag
er bij reken, hou ik nog geld over",
zei hij slim.
Nu riep een stem van de tribune
„Geloof d'r maar niks van rechter,
van dat geklaag. Hij zit best bij
kas, die binnenvetter!"
De rechter hamerde om stilte. De
verdachte zag verstoord om. „Bin
nenvetters kunnen toch ook wel
eens slecht bij kas zitten", zei hij
laconiek en stapte de zaal uit. Direct
achter hem volgde de man van de
tribune. Hij had een boel pleisters
op zijn gezicht.
Buiten hees de verdachte opnieuw
zijn broek op en klom daarna in een
slee van een wagen. Met een vrien
delijk knikje naar het raam van de
rechtzaal gleed hij geruisloos weg.
Dezer dagen heef dte KRO aan
gekondigd, dat in zijn programma-
adviesraad twee nieuwe leden zijn
aangesteld: oud-minister Cals en
pater studenten-moderator Oostvo
gel O.P. Er zijn nu twaalf eminente
en geleerde mensen, die functio
neren als raadgevers voor de pro
gramma's van de KRO.
Zonder enig gebrek aan achting
voor genoemde heren, van wie er
beslist een paar „hoogvliegers" zijn,
vragen wij ons toch af of dit college
nu wel het meest geschikt is om al
leen te adviseren over de KRO-
programma's. Wij vrezen van niet,
want het gros van de luisteraars
staat niet op het niveau van de
heren raadgevers. Volgen dezen wel
voldoende de mentaliteit van het
gros van de KRO-luisteraars? Of
meent het bestuur van de KRO, dat
na het succes van „Veronica" en
van de „Tros" en de „Rem", het al
tijd de mentaliteit van zijn abon
nees heeft bepeild.
De KRO denkt toch niet, dat die
mensen vanwege het trouw betalen
van de gids, even goed-volgs zijn
wat de programma's betreft. Neen,
om te adviseren in de goede richting
moet men even goed de mens uit
het volk zelf horen. En niet alleen
degenen, die gewend zijn te zeggen
hoe anderen moeten handelen om
netjes, zindelijk en braaf te leven
volgens een geldend levenspatroon.
Nu we het toch over de radio
hebben, vragen we ons tevens af, of
er geen instantie is die Radio-Zuid
duidelijk kan maken dat boven Ven-
lo Limburg niet ten einde is, want
qua nieuwsgeving, reportages e.d.
schijnt er volgens deze heren maar
weinig belangrijks te halen uit deze
vergeten hoek. Men besteedt die tijd
schijnbaar liever aan nieuws uit
België.
Voor alle reparaties
Schoolstraat 30 Tel. 2389
Op 1 februari a.s. herdenkt Father
J. Kemps, pastoor te Broussard (La)
N.S.A. zijn veertig-jarig priester
feest. Deze uit Venray afkomstige
priester viert 24 februari a.s. zijn
70ste verjaardag.