CAMPS Politierechter DONNA DOUGLAS als EHy May Clampett De gulle hand van de aarde V erpliclite Autokeuring ff K.R.O.- adviesraad fa. MARTENS Priesterfeest VRIJDAG 15 JANUARI 1965 No. 2 ZES EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.v. VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN J^PTSTAAI; GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 Een van de opmerkelijkste en ongetwijfeld cok een van de mooiste blondjes, die Holleywood sinds ja ren de wereld heeft getoond is Don na Douglas. De naam zegt de mees te Nederlanders niet veel; in Ame rika is Donna evenwel een van de populairste sterren van het ogen blik. En weinigen twijfelen eraan, of haar roem zal binnen afzienbare tijd ook tot ons land zijn doorge drongen. Donna Douglas is nl. sinds enkele weken een van de vaste ver schijningen op de vaderlandse tele visieschermen. Zij is dochter Elly May van de Clampett-familie uit de nieuwe televisie-strip The Beverly Hillbillies. De serie staat in ons land nog maar aan het begin: in Amerika evenwel is ze de populair ste van het ogenblik. Iedere week kijken 54 miljoen Amerikanen naar de avonturen van de Clampetts. Donna Douglas is in een klein plaatsje in de staat Louiisana ge boren. Maar nu woont ze in Holly wood en ze is erg mooi. Die com binatie betekent voor velen zoiets als: dan zal ze wel zo'n dom meiske zijn. Maar Donna is om de drommel niet dom en dat niet alleen, omdat ze zo voortreffelijk een koe kan melken, de varkens kan verzorgen en als een kwajongen op haar vin gers kan fluiten. Ze is allervriende lijkst, maar toch een bijzonder zelf standig vrouwtje, dat in Hollywood als een buitenbeentje wordt be schouwd en in de wereld van haar collega's soms wat cynisch wordt beoordeeld, wat alleen maar tot haar voordeel spreekt. Donna Douglas verdiept zich graag in wijsbegeerte en parapsychologie. „Niet als de een of andere voorbij gaande gril, maar om te ontdekken, hoe ik in de wereld moet staan. Om de wereld en mijzelf te kunnen be grijpen", legt ze uit. „Ze is beslist geen sexbom en ze houdt niet van heupwiegen en zo. Maar toch windt ze alle mannen om haar vinger", vertelt een publiciteits agent van haar filmmaatschappij in Hollywood. „Afspraakjes maken met Donna is er niet bij. Ook in dat opzicht wil ze anders zijn dan haar collega's." Ze is geen mannenhaatster, dat niet, maar het is eenvoudig zo, dat ze geen tijd heeft voor mannen. Als ze in de studio klaar is, gaat ze zo snel mogelijk naar haar kleine flat, eet vegetarisch en gaat dan aan het werk. Dat wil zeggen stu deren aan haar rol voor de volgen de repetities (ze mist nooit ook maar een regel tekst, zegt Buddy Ebsen, de routinier die de rol van vader Clampett speelt en die haar „de hardst werkende jonge actrice, die ik ooit gekend hebt' noem'). Als er geen rol in te studeren valt, gaat Donna brieven van bewonderaars beantwoorden; ze neemt zangles (haar ongetrainde stem heeft een bereik van vier akkoorden) of ze gaat naar een cursus metafysica. „Metafysica", zegt Donna er zelf van" is zoiets als het bewustzijn, dat er meer op de wereld bestaat dan alleen maar puur zintuigelij ke waar neming. Ik geloof, dat alle dingen in dit leven hun betekenis hebben en dat alles wat je overkomt je per soonlijkheid beïnvloedt." Donna Douglas is een van de (weinige) gewetensvolle artiesten, die er een gewetenszaak van maken hun fanmail altijd zelf te beant woorden. Dat deed ze tenminste, tot dat haar succes zo groot werd, dat er tussen de duizend en 1200 brieven per week kwamen. Nu helpt een se cretaresse haar bij het schrijven van de antwoordbriefjes. Maar zodra er een zinnig episteltje komt, klimt Donna zelf in de pen. Huwelijksaanzoeken en zo gaan echter nu naar de secretaresse. Over gewetensvol gesproken: Donna pro beert altijd eerlijk tegenover haar publiek te staan. Dat heeft ze altijd gedaan, ook aan het begin van haar carrière, toen ze eens deelnam aan een reclame- eetwedstrij dHet ging erom ,wie de meest gekruide spijzen kon eten. „Ze zeiden dat ik wel met een trucje kon winnen, maar ik wou de mensen niet bij de neus nemen", aldus vertelt ze achteraf. „Ik heb dus echt alles opgegevenen ik ben er doodziek van geweest." Tijdens de (overigens maar korte) zomervakantie van de Hillbillies is Elly May niet stil gaan zitten. Ze heeft een toernee door de Verenigde Staten gemaakt en is zelfs opgetre den in Japan, waar de Clampletts ook vaste gasten van de kijkers zijn. De meeste bezoekers van de shows, waarin zijn optreedt, zouden het al lang best vinden, als ze in haar Elly May costuum op het toneel zou verschijnen zonder meer, maar daar past Donna voor. Ze wil beslist meer dan alleen maar het meisje Clam pett zijn en daarom heeft ze hard gestudeerd op haar zingen en dan sen. Wat dat betreft, aldus een oudere collega, mist ze ervaring, maar ze is zo brutaal als een hond. Ze heeft geen ogenblik angst als ze zoals maar al te vaak, omdat het zo goed bij haar past met wilde dieren op moet treden. „Als ik maar op mezelf vertrouw en niet bang ben dan lukt het wel", verklaart Donna zelf haar houding. „Dan hebben de dieren respect voor je." 't Is ongelooflijk, ze oefent maar even met de beesten en dan treedt ze op", huivert een toneelmeester. „Griezelig". Er zijn twee dingen, waarover Donna Douglas niet wil praten. Niet over haar leeftijd en niet over haar zoontje. „Leeftijd is een zaak van jezelf. Je bent zo oud als je zelf denkt", philosofeert ze. „Als ze wil len, dat ik voor een meisje van achttien speel, ben ik een meisje van achttien. Ik zou desnoods ook 'n vrouw van veertig kunnen zijn". En daarmee zit ze op haar praatstoel. „Teveel actrices zien hun carrière stranden op de leeftijd", legt ze uit. „Soms krijgen ze een rol niet om dat ze te jong zijn en een andere keer zijn ze te oud." Waarschijnlijk is Donna zelf on geveer 24 jaar oud. Ze heeft een zoontje van zeven, dat werd gebo ren, nadat ze als teenager was ge trouwd. „We waren veel te jong; we dachten meer aan baseball spe len dan wat anders", meent ze nu. De gehele familie Clampett in Beverly Hillbilly bij elkaar. V.l.n.r.: Mac Baer jr., Donna Douglas; Irene Ryan en Buddy Ebsen. Haar man is later hertrouwd. Don na zelf niet. Haar zoontje woont bij haar ouders in Lousiana. Zodra ze voldoende heeft verdiend, wil ze een huisje kopen in Hollywood, waar vader, moeder en haar zoon tje bij haar kunnen komen wonen. Donna was het enig meisje in een gezin met alleen maar jongens. Daarom is ze wellicht zo'n wilde bras en bijdehandje geworden. Dat kwam haar trouwens uitstekend van pas, toen ze voor de rol van Elly May Clampett getest zou wor den. „Ze was eigenlijk net zo'n meisje, ze hoefde de rol niet te spe len", was het commentaar van de cameraman, die deze proef afnam. En dat is geen wonder, want nadat haar ouders naar de stad waren verhuisd, bracht Donna samen met haar oudere broers altijd haar va kantie door op de boerderij van haar grootouders. Daar leerde ze al les van het boerenbedrijf, de koeien en de varkens. Op de HBS was het filmsterretje van nu al gauw een echt haantje- de-voorste. In 1957 werd ze gekozen als Miss New Orleans. Aan die „eet- wedstrijd" verdiende ze een toernee voor een reclameaktie van een peperhandelDat bracht haar voor de plaatselijke televisie en de eerste stap op de ladder naar het succes was gezet. Maar Donna Douglas nam geen genoegen met plaatselijke bekend heid. Ze wilde haar vleugels wij der uitslaan en trok naar New York, waar ze als typiste en als fotomodel werkte. Het duurde niet lang of de aandacht van de televisieproducers viel op haar. Ze maqkte haar debuut in heel onbetekenende rolletjes in de Perry Como show en daarna ble ven ook vermaarde TV gastheren als Ed Sullivan en Steve Allan niet achter. Het had niet veel te bete kenen, wat Donna daar deed, maar haar carrière was begonnen en toen producer Hal Wallis haar verschij ning opmerkte, duurde het niet lang of ze had een contract voor zes maanden bij diens filmmaatschappij in haar zak. Vijf en veertig rolletjes in TV spelen waren het gevolg. „Het was net of ik een half jaar naar school ging en bovendien nog geld toekreeg", herinnert ze zich la chend", zoveel heb ik in die tijd gef leerd". En toen kwam het grote ogen blik. Paul Henning zocht de mede werkers voor de nieuwe serie Be verly Hillbillies. Hij herinnerde zich het blondje uit de film „Lover come back". Donna Douglas. En hij vroeg haar, met nog 149 andere meiskes een test te komen maken voor de rol van Elly May Clampett. Bijna was deze kans Donna's mooie neusje voorbij gegaan, want kort voor de proefname kreeg ze een auto-onge luk, waardoor ze in het ziekenhuis belandde. Henning gaf haar echter een paar weken uitstel. Tijdens die proefopname moest ze een man op de schouder nemenDe pijn was ondraaglijk vertelde ze later, toen ze eenmaal aangenomen was. Ze beet evenwel op haar tanden en het lukte. Een potige kerel op de rug en toch glimlachen.... Nu is Donna Douglas een ster met gevestigde reputatie. Ze woont in een kleine huurflat in Hollywood Hills met alleen het gezelschap van haar parkietje Francis. Het huisje staat dicht bij de studio's. Haar kamer staat vol herinneringen aan allerlei Hillbilly-afleveringen, gekke dingen, die haar fans stuurden en dan na tuurlijk boeken. Veel boeken, de meeste over filosofie en dergelijke. Bovendien vindt men in een hoek een oud spinet en een buste van Francesco van Ascsisië, de schuts patroon van de dieren. Daar, temidden van al die dingen voelt dit eenvoudige boerenmeisje dat nooit een echte Hollywood ster zal worden zich thuis. Ze krijgt nooit de allures van zo'n ster. „Donna is een van de weinige sterren uit Hol lywood, die nooit een pychsiater no dig zullen hebben', schetste een vriend haar. „Om de simpele reden, dat ze geen problemen heeft". Eerlijk, oprecht, hard werkend en gul lachend, ziedaar Donna Douglas. Juwelier Horloger Opticien Grotestr* 16 Tel. 1261 Venray GELUKKIG MET GAS, MAAR HOEVEEL?? De reusachtige gasbel van Sloch- teren is de kroon geweest op jaren lang moeizaam aftasten van de Ne derlandse bodem. De vondst van de eerste olie in de twintiger jaren was een goede aanwijzing voor de mogelijkheid, dat er heel wat meer in de schoot van de aarde ver borgen kon zijn. De zee, die zich een honderd miljoen jaren geleden over dit deel van Europa uitstrekte, kon wel eens voor meer verrassingen hebben gezorgd. Vooral na de oor log is er veel werk verricht om de mogelijkheden hiervan na te gaan. Gemakkelijk is het zoeken naar olie en gas niet. De lagen, waarin zij zijn gevormd, zijn in de loop der eeuwen door aardverschuivingen en bewe gingen in het aardoppervlak van plaats veranderd. Delen braken af en verplaatsten zich naar boven, verscholen zich tussen andere lagen en maakten het werk van de geolo gen tot een minitieus napluizen van een gigantische zoekplaat. Nederland is nu van Groningen tot Maastricht nageplozen. De voor naamste hulpwerktuigen hierbij wa ren het seismologisch en het gravi- metrisch onderzoek. Bij het seismo logisch onderzoek vergelijkt men de tijd, die het geluid van een onder grondse ontploffing nodig heeft om door bepaalde steenlagen te drin gen. Bij het gravimetrisch onder zoek speurt men naar minieme ver schillen in de zwaartekracht, welke worden veroorzaakt door afwijken de situaties in de gesteentelagen. Dergelijke onderzoekingen kosten duizenden guldens per kilometer. Daar komt dan als laatste hulpmid del de boring bij. Voor elke boring kan men rustig een paar miljoen uittrekken. Het onderzoek wees uit, dat voor- j al in het Noorden rond Groningen, ;:in het Noord-Oosten in de buurt van de concessie Schoonebeek en in het Westen de omstandigheden heel gunstig waren. In 1951 vond men de eerste sporen gas in Groningen. Het was nog niet om direct over te gaan juichen, maar voldoende om de bo ringen met enig enthousiasme voort te zetten. Zo langzamerhand zijn wij nu in Nederland in het stadium ge komen van het gekibbel over wat er nu eigenlijk aanwezig is. De NAM is heel voorzichtig met haar schat tingen (waarbij zij overigens niet afwijkt van hetgeen bij de andere grote maatschappijen gebruikelijk is). Voor Groningen is officieel 1100 miljard kubieke meter gas opgege ven. Daarmee is dit nog altijd het grootste gasveld van Europa en misschien zelfs van de wereld. Overigens moet, dit tussen haak jes, wel even worden verteld, dat het aardgas van Slochteren toch weer een andere herkomst heeft dan de olie, die in Nederland wordt aan geboord. Het gas is namelijk gevon den in lagen, welke zo'n 250 miljoen jaren oud zijn. Nederland is gelukkig met het gas. Het heeft een enorme economische betekenis. Het is welhaast onver mijdelijk, dat er dus prompt ruzie over ontstaat. Over de opgegeven hoeveelheid in de bel van Slochte ren kan men het maar niet eens worden. In de loop van de afgelo pen jaren lijkt er ook wel aardig mee te zijn gespeeld. Eerst was het: „Och, er zitten 'n paar miljard kubieke meters". Toen werden het „enkele tientallen mil jarden", later „enkele honderdtallen miljarden" en nu is men uiteindelijk terechtgekomen bij meer dan dui zend miljard. Geen wonder, dat men maar al te gemakkelijk zegt: „Het zal wel meer worden." Die mogelijkheid is overigens ook best aanwezig. Directeur Bongaers van de NAM sluit dat ook helemaal niet uit. Maar, zo zegt hij, het zal echt zo sensationeel kunnen zijn. Hij heeft er een aannemelijke verkla ring voor. Bij het bepalen van de hoeveel heid gas moet men gebruik maken van een groot aantal gegevens, zo als druk, temperatuur, poreusheid en omvang in en van de laag, waar in het gas voorkomt. De „bel van Slochteren" is een wat misleidende naam. Er is geen sprake van, dat daar, op drie kilometer onder de oppervlakte, een enorme gasbel voorkomt. Het gas is opgeborgen in de uiterst kleine poriën tussen de gesteentelagen. Wie zo'n steenmon ster ziet ,dat bij Slochteren naar boven is gekomen ,kan vrijwel niet geloven, dat in dat brok „marmer", dat hem wordt voorgehouden, nog ruimte voor gas zou zijn. Het lijkt een stevig stuk samengeperst steen. Toch zitten in deze gesteenten lagen met gas, olie en water in deze van boven af geziene volgorde. Een van de belangrijkste gegevens voor de „reserve-ingenieurs" van de NAM (of welke maatschappij dan ook) is de plaats van het water, Hef water volgt direct onder het gas en/of de olie. Het is, heel simplis tisch gezien, als met een litervat, dat men vult met olie en water. De olie drijft boven. Heeft men een maal aan de stand van het water ontdekt hoe dik die laag olie is, dan weet men ook wel hoeveel olie er in het blik zit. Die waterlaag ontdekte men pas anderhalf jaar geleden bij een bo ring in het Groningse Bierum. Na de daarop volgende herziene bere keningen volgde het getal van elf honderd miljard. Zeg niet ,dat de NAM er geen idee van had, dat het wel eens zoveel zou kunnen worden. Natuurlijk had men dat, maar het is niet bepaald zake lijk om zijn vermoedens de wijde wereld in te sturen. Afnemers vra gen om bewijzen. Zij willen zeker weten, dat zij wat zij bestellen ook werkelijk zullen ontvangen. De olie- en gasindustrie werkt dan ook met „bewezen", „waarschijnlijke" en „mogelijke" reserves. De NAM maakt alleen de bewezen reserves bekend, de andere gegevens (met een statistische mogelijkheid, dat zij er ook werkelijk zijn van 50 tot 25 procent) zijn wel aan de regering gegeven ,maar niet aan de open baarheid prijsgegeven. In Duitsland wordt beweerd, dat de aardgasvoorraad bij Slochteren wel eens 4000 miljard kubieke me ter kan zijn, viermaal zoveel dus als officieel bekend is gemaakt. Het antwoord van de NAM (en van mi nister Andriessen van economische zaken) is: „Onzin". (Wordt vervolgd). De verlichtingsaktie welke de ANWB in november en december heeft gevoerd, heeft een groot aan tal gebreken aan verlichting van personenauto's opgeleverd. Bij ruim procent van de 17.000 ter controle aangeboden personenauto's moesten de koplampen worden afgesteld, bij 15 procent werden gebreken aan aandere verlichtingspunten zoals stads-, rem- en achterlichten, clig- neteurs en nummerplaatverlichting geconstateerd. Deze aktie werd doorgevoerd in 19 kleine en middelgrote steden in Zuid- en Noord-Holland, Zeeland en Noord-Brabant. Gezien de belangstelling zal de aktie worden voortgezet en zullen nog acht steden in Brabant en Lim burg door de ANWB-equipes wor den bezocht Het is duidelijk dat dit werk van de ANWB geen overbodige luxe is. Ook is duideijlk dat aan vele wa gens wel meer mankeert dan alleen maar de verlichting. Het zou dan ook geen luxe zijn, wanneer de overheid de verplichte periodieke autokeuring invoerde. Dit jaar wer den er meer dan een kwart miljoen nieuwe wagens verkocht, maar dat wil niet zeggen dat er daarom min der tweedehands auto's in omloop komen. Dit aantal stijgt eveneens sterk. De exemplaren hieronder, die eigenlijk naar de sloop zouden moe ten, zijn legio. Een verplichte auto keuring is daarom bij de sterke toe name van het verkeer dringende noodzaak. De verdacht siiik zijn beide dui men achter de band van zijn broek, trok het touw wat omhoog, dat dit nuttige kledingstuk vergeefs op peil trachtte te houden, plantte links en rechts een voet neer en verschoof zijn pruim van de ene wang naar de andere. Toen stond hij klaar voor de strijd, zoals men dat noemt. De eigenlijke strijd was al eerder geleverd. Dat gebeurde toen de buurman over het land van de ver dachte liep; een geliefkoosde bron van ruzies onder ons gezegd. De verdachte stapte op buurman toe, riep enkele krasse termen en stuur de hem terug. De buurman begaf zich daarna naar de dokter om zich te laten opkalefateren, want hij bleek er niet zonder kleerscheuren te zijn afgekomen. „Mishandeling?" riep de verdach te, terwijl hij de pruim weer naar de andere kant duwde, „geen spra ke van mishandeling". „Hoe noem je zoiets dan, een liefkozing soms?" vroeg de officier. „Ik heb hem alleen maar geaaid", zei de verdachte. „Maar aaien mag ook niet", zei de officier, „tenminste niet onder alle omstandigheden en bij iedereen". „Mijn buurman is iedereen niet", riep de verdachte brutaar. „En dat is een van de re denen, waarom je hem niet mag aaien", zei de oficier, want het O.M. heeft niet gemakkelijk ongelijk. Vijftien gulden boete werd er ge- eist. Dit bracht de verdachte tot diepe wanhoop. Hij brak in snikken uit, rukte aan zijn kleding, zwaaide met zijn handen en bezwoer de deur waarder, de pers, de parketwacht en iedereen die het maar horen wil de, dat hij een dergelijk bedrag on mogelijk zou kunnen betalen, dat zijn vrouw en kinderen nu moesten verhongeren en dat het leven hem geen knoop meer waard was. De rechter maakte er toen een tientje van. De jeremiade werd ogenblik kelijk gestaakt. „Da's vijf gulden verdiend met het naar hier komen", constateerde de verdachte tevreden. „Maar het kost je een dag. Ver dien je maar vijf gulden per dag?" informeerde de oficier. „Dat niet", luidde het antwoord, „maar ik heb er een dag vakantie voor genomen". „Dus eigenlijk betaalt de baas deze wintersport van u!'\ meende de of ficier. De verdachte knipoogde te vreden. „Als ik de vakantietoeslag er bij reken, hou ik nog geld over", zei hij slim. Nu riep een stem van de tribune „Geloof d'r maar niks van rechter, van dat geklaag. Hij zit best bij kas, die binnenvetter!" De rechter hamerde om stilte. De verdachte zag verstoord om. „Bin nenvetters kunnen toch ook wel eens slecht bij kas zitten", zei hij laconiek en stapte de zaal uit. Direct achter hem volgde de man van de tribune. Hij had een boel pleisters op zijn gezicht. Buiten hees de verdachte opnieuw zijn broek op en klom daarna in een slee van een wagen. Met een vrien delijk knikje naar het raam van de rechtzaal gleed hij geruisloos weg. Dezer dagen heef dte KRO aan gekondigd, dat in zijn programma- adviesraad twee nieuwe leden zijn aangesteld: oud-minister Cals en pater studenten-moderator Oostvo gel O.P. Er zijn nu twaalf eminente en geleerde mensen, die functio neren als raadgevers voor de pro gramma's van de KRO. Zonder enig gebrek aan achting voor genoemde heren, van wie er beslist een paar „hoogvliegers" zijn, vragen wij ons toch af of dit college nu wel het meest geschikt is om al leen te adviseren over de KRO- programma's. Wij vrezen van niet, want het gros van de luisteraars staat niet op het niveau van de heren raadgevers. Volgen dezen wel voldoende de mentaliteit van het gros van de KRO-luisteraars? Of meent het bestuur van de KRO, dat na het succes van „Veronica" en van de „Tros" en de „Rem", het al tijd de mentaliteit van zijn abon nees heeft bepeild. De KRO denkt toch niet, dat die mensen vanwege het trouw betalen van de gids, even goed-volgs zijn wat de programma's betreft. Neen, om te adviseren in de goede richting moet men even goed de mens uit het volk zelf horen. En niet alleen degenen, die gewend zijn te zeggen hoe anderen moeten handelen om netjes, zindelijk en braaf te leven volgens een geldend levenspatroon. Nu we het toch over de radio hebben, vragen we ons tevens af, of er geen instantie is die Radio-Zuid duidelijk kan maken dat boven Ven- lo Limburg niet ten einde is, want qua nieuwsgeving, reportages e.d. schijnt er volgens deze heren maar weinig belangrijks te halen uit deze vergeten hoek. Men besteedt die tijd schijnbaar liever aan nieuws uit België. Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tel. 2389 Op 1 februari a.s. herdenkt Father J. Kemps, pastoor te Broussard (La) N.S.A. zijn veertig-jarig priester feest. Deze uit Venray afkomstige priester viert 24 februari a.s. zijn 70ste verjaardag.

Peel en Maas | 1965 | | pagina 5