NEW YORK een stad RENTEKAART VERDWIJNT Politierechter Tuinhouwgids 1965 verschenen ia. MARTENS TAXIBEDRIJF P. STOKS KEMPWEG 9 TEL. 1233 VRIJDAG 18 DECEMBER 1964 No. 51 ^PEEL EN MAAS^ DRUK KN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPSfRI AH l/flHW VPWRAY RN OMSTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS Vit ot. p. mm ABONNEMENT»- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 S^i-**V.ÖLrf.ALI V vl V-I C\ V D1«1\A CV - -rlYlO 1 CjIVljli! PRIJS PER KWARTAAL 1 1.50 (buiten Venray t 175 BOEKHANDEL VAN DEN MUNCKHOF N.V. Gïotestraat 28 - Venray telefoon 04780 -1512 Voor alle reparaties Schoolstraat 30 Tel. 2389 WAT ZIJN DE KONSEKWENTIES? Op de ministeries van sociale za ken en maatschappelijk werk blijft men vaart zetten achter de plannen tot modernisering van onze sociale wetgeving. De eerste januari 1965 zal ongetwijfeld als een belangrijke datum in annalen van de sociale ge schiedenis van ons volk te boek ge steld worden, want op die dag zal de Algemene Bijstands Wet in wer king treden. Bovendien worden met ingang van dezelfde datum de uitkeringen van Algemene Ouderdomswet (A.O.W.) en Algemene Weduwen- en Wezen wet (A.W.W.) opgetrokken tot een sociaal minimum, terwijl de zieken fondsverzekering voor bejaarden aan dit sociaal minimum zal worden aangepast. Tenslotte zal met ingang van het nieuwe jaar ook de Invaliditeitswet gedeeltelijk worden gelikwideerd. Dat houdt onder meer in, dat de oude, vertrouwde rentekaart nu de finitief ten dode is opgeschreven. Deze bruine zegelkaart, eens een waardevol document dat de arbei der een pensioen op 65-jarige leef tijd ,een uitkering bij invaliditeit en een pensioen voor vrouw en kinde ren bij zijn overlijden garandeerde, heeft in de loop der jaren steeds minder waarde gekregen. AOW, AWW en Interimregeling Invalidi- teitstrekkers hebben het zegeltjes plakken overbodig gemaakt. Daar om wil minister Veldkamp op 1 ja nuari a.s. volledig hiermee stoppen. DURE BEGRAFENIS Aan jonge lieden, die dit jaar voor het eerst in loondienst zijn getreden, worden sinds de eerste augustus al geen nieuwe rentekaart meer uitge reikt. Met het verdwijnen van die- kaart zal er ongetwijfeld een juich toon opgaan bij de Raden van Ar beid en alle administraties, die nu van een zeer tijdrovende rompslomp zijn verlost. Ook de huisvrouwen behoeven niet meer voor huishoude lijke hulp het wekelijkse zegeltje te plakken. Hiermee is dan het réèds lang ver wachte einde van de Invaliditeits wet ingeludi. Maar alvorens de wet definitief ten grave kan worden ge dragen, zal er nog heel wat moeten worden gerekend door de betrokken instanties, daar de verkregen rech ten ten volle worden gehonoreerd of anders afgekocht. Dat gaat het rijk een slordige 3.5 miljard gulden kos ten, want het fonds bezit slechts 1 miljard gulden terwijl de afwikke ling 4,5 miljard gaat kosten. De in validiteitswet krijgt dus wel een du re begrafenis. HOE IS DE AFKOOP? Die begrafenis zal plaats vinden wanneer de Arbeidsongeschiktheids verzekering zijn wettelijk beslag "Heeft gekregen. Wat de meeste Ne derlanders echter bijzonder interes seert is, hoe de afkoop zal worden geregeld. De afkoop van geplakte zegels zal gelden voor alle verzekerden van 35 jaar of jonger en voor ouderen voor wie zo weinig premie is be taald dat zij op hun 65ste jaar een ouderdomsrente zouden krij gen van minder dan 60,per jaar. Overigens moet men niet verwach ten, dat men binnen enkele weken het geld van de geplakte zegels al in de brievenbus vindt. Want deze af koop is een enorm karwei. Een be drag van circa 650 miljoen gulden moet over 2,7 miljoen mensen wor den verdeeld. Met de afkoop zijn derhalve zeker 6-7 jaar gemoeid. EN DE RENTEN? Vnawege de nog slechts gedeelte lijke likwidatie van oudersdoms-, weduwen- en wezenrenten een pri maire zorg. Dit moet namelijk tege lijk geschieden met de verhoging van de pensioenen volgens A.O.W. en AWW. Het afschaffen van de rentekaart betekent immers dat nie mand nog zijn ouderdomsrente ver der kan opbouwen en dat is alleen aanvaardbaar, wanneer daar een ge lijktijdige verhoging van de ouder domspensioenen tegenover staat. De afwikkeling is als volgt ge regeld Alle ouderdcms-, weduwen- en wezenrenten die voor 1 januari 1965 zijn ingegaan, blgven ge handhaafd naast AOW of AWW. Wie na 1 januaii 1965 65 jaar werdt, krijgt een ouderdomsrente naar gelang de premies die hij tot die datum heeft betaald. HOEVEEL? De rente bedraagt voor iemand die 40 jaar elke week een zegel van 6ó cent is geplakt 265,per jaar. Is er bijvoorbeeld 25 jaar ge plakt, dan wordt de rente 165.-. Na 1 januari kan ook nog recht op weduwenrente ontstaan, maar pas op de dag dat de weduwe 65 jaar wordt. Tot nu toe is dat 60 jaar, maar daarin is verandering ge bracht omdat de rente feitelijk toch een soort ouderdomspensioentje is. Alleen wanneer de echtgenoot al overleden is vóór 1 januari 1965 zal de rente nog op haar 60ste jaar in gaan. Wezenrenten worden na 1 ja nuari niet meer toegekend. Alleen met de invaliditeitsrenten gaat alles op de oude voet verder, ingevolge de interimregeling, die in de naaste toekomst vervangen zal worden door de arbeidsongeschikt heidsverzekering. THANS GEVESTIGD: Drie duivenlichaampjes heeft de politie in beslag genomen bij de landbouwer, die in het verdachten bankje stond alsof men hem van moord had beschuldigd. Hij nam de zaak hoog op, zei hij. En daarom had hij een dure advocaat meege bracht. De drie duiven hadden in dit ge val niets te maken met de lang ver beide vrede op aarde. Integendeel, zou men zeggen. Zij waren het sym bool van jarenlang meningsverschil tussen de landbouwer en de dame die wat verderop woonde. Volgens de dagvaarding heeft de landbouwer tamme duiven gedood en/of weggemaakt. Maar het waren geen tamme duiven, zei hij. Zij vie len wild en woest op zijn gewassen aan en zij aten voor kapitalen op. Dat deden ze ai een hei* tijd. verge* zeld van talrijke broeders en zusters even wild en woest als zij. De oogst, aldus de verdachte, daar moet ik van leven. De oogst is voor een boer alles. Hij kan het niet aanzien dat er een troep wilde duiven neer strijkt om die op te eten. Er waren al wanstaltige vogelver schrikkers geplaatst en vernuftige lawaaimakende instrumenten met belletjes en ijzertjes, die door de wind en door de vrouw van de ver dachte in werking werden gesteld. De duiven trokken er zich evenwel niets van aan. Zij gingen rustig op de vogelverschrikker zitten uitrus ten als zij het eten moe waren en het getingel van de belletjes be schouwden zij als lunchmuziek van een moderne „steelband". „Zij heb ben wel voor vijftig of zestig gulden opgegeten" klaagde de man. Ten einde raad heeft hij toen de spuit genomen. Een welgemikt schot deed drie duiven sneven. De overi ge maakten zich uit de vleugels. En de boer die ploegde voort. Maar een van de buren had het schot gezien. Die vertelde er van aan de knecht van de bakker. De knecht van de bakker vertelde het bij zijn klanten. En daar was ook de mevrouw van de duiven bij. De officier vond het geen werk. Vijfentwintig gulden boete eiste hij. om de landbouwer het doden van de duiven af te leren. Maar de advocaat vond dat er geen vonnis kon volgen. De ver dachte heeft gemeend dat het wilde of verwilderde duiven waren, zei hij. Want ze kwamen dagelijks op zijn land om te eten. Tamme duiven krijgen thuis zoveel voer dat ze niet elke dag bij anderen komen plunde ren. En de eigenares ontdekte de vermissing pas na vier dagen nadat een ander haar er op had gewezen. Daar wilde hij maar mee zeggen, dat de duiven ook in werkelijkheid aardig wild waren. Dan was er nog de plicht van de verdachte, op te komen voor gezin en bedrijf, en dus zijn gewassen te beschermen tegen een dergelijke invasie uit de lucht. Het was erg mooi gezegd allemaal en de verdachte knikte tevreden. Maar de rechter bleek het er niet mee eens. Dan had de verdachte maar bij de politie moeten klagen, vond hij. Of hij had de eigenares kunnen opsporen cm haar te vragen de duiven vast te houden. Want dat men buiten-af niet zou weten dat iemand drie huizen verder duiven houdt, wilde hij niet aannemen. Zo werd het een tientje boete of twee dagen hechtenis; vijftien gulden minder dan de officier had geëist. In do buitenwijken ziet men overal drie ballen aan de gevels hangen ten teken dat hier een lommerd is gevestigd. Dit is het New York van de tegenstellingen. IETS VOOR DE VAKANTIE? Wie een jaar of wat geleden zou hebben verkondigd, dat de juffrouw, van de hoek haar vakantie zou doorbrengen op Palma of Majorca, hij zou alleen maar misprijzende blikken hebben ontmoet. Die fan tast.En toch.... die juffrouw gaat nu naar Majorca. Ze ligt er onder de palmen in de zon. Ze hoeft er alleen maar een paar maanden voor te sparen. Een goede 300, en ze zoekt letterlijk de zon op. Op het ogenblik durft nog vrijwel nie mand te denken aan een vakantie in Amerika. Maar toch probeert dit land steeds meer toeristen te trek ken,. Steeds snelleren vliegtuigen brengen New York dichterbij. En de prijzen.Voor de meesten nog niet te betalen, maar hoe lang nog? Vooral voor ons, Nederlanders, is zo'n trip naar New York de moeite meer dan waard. New York en dan wel in het bijzonder het oudste gedeelte daar van, het zaken- en wolkenkrabbers centrum Manhattan is het cen trum van de wereld, een fascineren de wereld vol tegenstellingen, dui zelingwekkend in zijn omvang en veelzijdigheid. De Europeaan, die er na slechts enkele uren vliegen mee wordt geconfronteerd, heeft de eer ste tijd moeite te wennen aan het tempo. Het hart van NewYork klopt snel. Het is een stad vol weelde en tegelijk oneindig triest; eèn stad van wanhopige eenzaamheid en een cen trum van het meest luidruchtige vermaak. Een overdonderende we reld. Het wonderlijk hoekige glazen ge bouw van de Verenigde Naties is een van de bezienswaardigheden, zoals het 102 verdiepingen hoge Empire State Building, 's werelds hoogste bouwwerk, zoals het Vrij heidsbeeld en Centray Park, waar je net als in Wenen rond kunt rij den in koestjes. Maar wie New York wil leren kennen, vergete die pluspunten van de VVV. Parijs be leef je cok niet op de Eifeltoren. Neen, wie New York wil leren ken nen neme de wandelwagen of in het uiterste' geval om telkens weer een ander uitgangspunt te vinden de subway. De New Yorker is niet zoals hij maar al te vaak wordt afgeschil derd een keiharde zakenman, die jachtig langs de straten loopt zen der oog te hebben voor zijn mede mensen. Als hij iemand voQr een straatnaambordje ziet staan, zal hij onmiddellijk vragen, of hij wellicht kan helpen met het zoeken van de weg, als hij in de ondergrondse een vreemdeling ziet worstelen met de .^automatisch deuren aarzelt hij geen ogenblik met het bieden van de hel pende hand. De New Yorker is vriendelijk; hij is vrolijk en hij heeft daar alle reden voor ,want zijn le vensstandaard is hcog. Je ziet het in de winkels. Fifth Avenue heeft etalages, waar alle weelde van de wereld te pronk ligt. Dure dames lopen er langs om tegen cocktail- time een ogenblik verpozing te zoe ken in de lounge van een van d e peperdure hotels of in een tearoom op de zoveelste etage. Wie aan New York denkt, denkt aan wolkenkrabbers. Maar men ver- gisse zich niet. Wie beweert, dat de ze stad gebouwd op rotsen aen dode steenmassa is, beledigt New York. De Wolkenkrabbers benemen niemand het uitzicht. Integendeel, ze accentueren de ruimte. En wan delend op Time Square of langs een van de avenues ziet men wellicht meer van de lucht dan in menige smalle Amsterdamse straat. De New ïorkers zijn trots op hun wolken krabbers ,maar waarschijnlijk nog .rotser op de ruimten er tussen. Op de groenstroken, zoals je die overal vindt. Het is trouwens gek, maar wie voor het eerst in het geldcentrum Wallstreet komt, waar Broadway begint, wordt minder geimponeerd door de beursgebouwen dan wel door dat oeroude kerkje, dat hier vreemd verloren als een lilliputter in 'n grote mensenwereld opduikt. Het zou in menige grote stad een kathedraal lijken, hier, tussen al die verdiepingen, is het een nietig plek je van rust temidden van een woe lige wereld. Wie zich de moeite ge troost wandelend New York te ont dekken, komt tot de vreemdste ont* dekkingen. New York lijkt dan Pa rijs, waar de groentehandelaren hun kleurige fruit en groenten ko men verhandelen New York wordt Amsterdam, waar de touw slager zijn zeelui bedient New York wordt Lissabon, waar de kooplieden hun kraampjes aaneen rijgen tot een wonderlijke markt. De Engelse schrijver W. L. Geor ge zegt het aldus: New York is all the cities. Verwacht er niet een oord van louter jazz en goedkope films. In deze stad zijn meer musea (gra tis toegankelijk de meeste) dan waar ook; er zijn tientallen avant garde theatertjes, waar prachtig to neel wordt gespeeld. New York, all the cities. Je vindt er puffende stoomtreintjes naar de voorsteden, je treft er kroegjes, waar jé een biertje drinkt aan de toonbank, zo als je het in Frankfort of Keulen zou doen. Een stad van contrasten. Tegen over de weelde van Fifth Avenue staat de armet'erigheid van vele buitenwijken. In Brooklyn, Harlem, doWn town, waar men de bowery vindt, die zo heet omdat er vroeger aardappels verbouwd werden voor de kolonisten. Ja, die kolonisten, die overal hun stempel drukten, Onuit- wis baar. Bij Wallstraat was het, dat de Hollanders de naam zegt het nog de wallen bouwden cm hun bezittingen te beschermen tegen de Indianen. Hier ligt de grondslag voor New York. Hier, waar het nog The Battery heet .kocht in 1626 een Nederlands kolonist voer oen paar duiten het hele eiland Manhattan van een In- dianenopperhoofd. Battery Park en Bowling Green we denken er al tijd aan terug omdat wo hier het beste restaurant vonden dat we ooit bezochten en waar ze uiteraard de beste Manhattan mixten die we ooit dronken vindt men nog tal van Nederlandse namen terug. De zeelui zoeken er 's avonds hun vermaak langs de kaden van East River, waar de spirtusdrlnkers hun roes uitslapen of bedelen om een sigaret. En als je ze dan een piraat geeft aan zo'n lager wal geraakte, dan vertelt hij je. dat hij eenmaal in Amsterdam was. Hij herinnert z:ch nog de bruggenkoningin Wilhelmina Hier is de Holland tunnel. Vijf, soms zes rijen auto's persen zich er door. Want New York is een druk ke stad. Een onmogelijk drukke stad. Onder die tunnel door, stuit een ouderwetse tol de chauffeurs in hun vaart. Eerst betalen, zegt de tol gaarder. Schreeuwende reclames langs de highway; een drive-in bioscoop. Maar ook.elektriciteits kabels aan houten paaltjes. Het ware New York openbaart zich als door een vergrootglas onder de grond. Alle rassen van de we reldstad, alle nationaliteiten, samen vormend de New Yorker, dringen zich door de nauwe deuren in de wagens. De New Yorkse subway is geen schaduw van de Londense. Ze is smeriger, ongemakkelijker, auto- matischer. De vrijheid van dit land weerspiegelt zich ook hier. Er zijn drie, vier verschillende maatschap pijen die de ondergrondse lijnen ex ploiteren. De Amerikanen bedach ten voor hun ondergrondse het meest simpele systeem dat men zich bedenken kan. Nergens ter we reld bestaat het zo. Zo nu en dan koop je voor een handvol geld een aantal penningen: tokins. Ze dienen om de tourniket aan het draaien te brengen, die bij ieder station je in de weg staat. Zo'n tokin brengt je op het perron. Hoe lang je daar wilt blijven, hoeveel kilometer je wilt rijden ,dat moet je allemaal zelf weten. De tokins verdwijnen in een gleuf. Ernaast staat het ventje van de man, die nieuwe voorraden to kins verkoopt. Is z'n voorraad op, dan leegt hij het bakje onder de gleuf. Eenvoudiger kan het niet Iedere gleuf heeft een tellertje, dus is de controle al even eenvoudig als het hele systeem. Het aantal werk krachten in die subway is minimaal. De reizigers helpen zichzelf. Zo is de subway New York. Met een on gelooflijke frequentie en met een ongekende snelheid doorkruisen de treinen de stad, duiken onder de wateren door, die Manhattan om ringen en springen in de voorsteden zo nu en dan boven de grond. Daar stappen de in Manhattan werkende legers uit om op enorme parkeer terreinen hun auto te halen. De subway gaat terug. Als boven- de-grondse ondergrondse. Symbo lisch voor New York, all the cities, waar immers alles mogelijk is. groente-, fruit-, siergewassen en zaden. Talrijke praktische adviezen over grondbehandeling, bemesting, be strijding van ziekten en onkrui den. Uitgebreide technische gegevens en prijzen van tuinbouwmachines en werktuigen. Waardevolle adviezen voor een doelmatige bedrijfsvoering; sta tische gegevens. Uitgebreid naam-, adres- en tele- foonregister van vele diensten, instellingen en organisaties op land- en tuinbouwgebied. Voor de tuinbouwer die op de hoogte wil blijven van de nieuwste ontwikkelingen op zijn vakterrein en voor allen die een andere wijze bij de uitbouw zijn betrokken, is deze 22e jaargang een onuitputtelijke bron van inlichtingen. ■De prijs bedraagt 9.50 per exem plaar en is in voorraad verkrijgbaar bij: De 22e jaargang van dit standaard naslagwerk op het gebied van de tuinbouw is thans verschenen. Deze nieuwe uitgave van het minsterie van Landbouw en Visserij, waaraan wederom door vele deskundigen uit de kringen van de voorlichting, het onderzoek en de praktijk medewer king is verleend telt ongeveer 650 pagina's en is rijk geïllustreerd. Een greep uit de inhoud: Nieuwste teeltgegevens van De New Yorkers zijn trots op hun wolkenkrabbers, maar waarschijn lyk nog trotser op de ruimte en greenstroken er tussen.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 7