NEW YORK
een
stad
RENTEKAART VERDWIJNT
Politierechter
Tuinhouwgids 1965 verschenen
ia. MARTENS
TAXIBEDRIJF P. STOKS
KEMPWEG 9 TEL. 1233
VRIJDAG 18 DECEMBER 1964 No. 51
^PEEL EN MAAS^
DRUK KN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPSfRI AH l/flHW VPWRAY RN OMSTRFKFN ADVERTENTIEPRIJS Vit ot. p. mm ABONNEMENT»-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 S^i-**V.ÖLrf.ALI V vl V-I C\ V D1«1\A CV - -rlYlO 1 CjIVljli! PRIJS PER KWARTAAL 1 1.50 (buiten Venray t 175
BOEKHANDEL
VAN DEN MUNCKHOF N.V.
Gïotestraat 28 - Venray
telefoon 04780 -1512
Voor alle reparaties
Schoolstraat 30 Tel. 2389
WAT ZIJN DE
KONSEKWENTIES?
Op de ministeries van sociale za
ken en maatschappelijk werk blijft
men vaart zetten achter de plannen
tot modernisering van onze sociale
wetgeving. De eerste januari 1965
zal ongetwijfeld als een belangrijke
datum in annalen van de sociale ge
schiedenis van ons volk te boek ge
steld worden, want op die dag zal
de Algemene Bijstands Wet in wer
king treden.
Bovendien worden met ingang van
dezelfde datum de uitkeringen van
Algemene Ouderdomswet (A.O.W.)
en Algemene Weduwen- en Wezen
wet (A.W.W.) opgetrokken tot een
sociaal minimum, terwijl de zieken
fondsverzekering voor bejaarden aan
dit sociaal minimum zal worden
aangepast.
Tenslotte zal met ingang van het
nieuwe jaar ook de Invaliditeitswet
gedeeltelijk worden gelikwideerd.
Dat houdt onder meer in, dat de
oude, vertrouwde rentekaart nu de
finitief ten dode is opgeschreven.
Deze bruine zegelkaart, eens een
waardevol document dat de arbei
der een pensioen op 65-jarige leef
tijd ,een uitkering bij invaliditeit en
een pensioen voor vrouw en kinde
ren bij zijn overlijden garandeerde,
heeft in de loop der jaren steeds
minder waarde gekregen. AOW,
AWW en Interimregeling Invalidi-
teitstrekkers hebben het zegeltjes
plakken overbodig gemaakt. Daar
om wil minister Veldkamp op 1 ja
nuari a.s. volledig hiermee stoppen.
DURE BEGRAFENIS
Aan jonge lieden, die dit jaar voor
het eerst in loondienst zijn getreden,
worden sinds de eerste augustus al
geen nieuwe rentekaart meer uitge
reikt. Met het verdwijnen van die-
kaart zal er ongetwijfeld een juich
toon opgaan bij de Raden van Ar
beid en alle administraties, die nu
van een zeer tijdrovende rompslomp
zijn verlost. Ook de huisvrouwen
behoeven niet meer voor huishoude
lijke hulp het wekelijkse zegeltje te
plakken.
Hiermee is dan het réèds lang ver
wachte einde van de Invaliditeits
wet ingeludi. Maar alvorens de wet
definitief ten grave kan worden ge
dragen, zal er nog heel wat moeten
worden gerekend door de betrokken
instanties, daar de verkregen rech
ten ten volle worden gehonoreerd of
anders afgekocht. Dat gaat het rijk
een slordige 3.5 miljard gulden kos
ten, want het fonds bezit slechts 1
miljard gulden terwijl de afwikke
ling 4,5 miljard gaat kosten. De in
validiteitswet krijgt dus wel een du
re begrafenis.
HOE IS DE AFKOOP?
Die begrafenis zal plaats vinden
wanneer de Arbeidsongeschiktheids
verzekering zijn wettelijk beslag
"Heeft gekregen. Wat de meeste Ne
derlanders echter bijzonder interes
seert is, hoe de afkoop zal worden
geregeld.
De afkoop van geplakte zegels zal
gelden voor alle verzekerden van
35 jaar of jonger en voor ouderen
voor wie zo weinig premie is be
taald dat zij op hun 65ste jaar
een ouderdomsrente zouden krij
gen van minder dan 60,per
jaar.
Overigens moet men niet verwach
ten, dat men binnen enkele weken
het geld van de geplakte zegels al in
de brievenbus vindt. Want deze af
koop is een enorm karwei. Een be
drag van circa 650 miljoen gulden
moet over 2,7 miljoen mensen wor
den verdeeld. Met de afkoop zijn
derhalve zeker 6-7 jaar gemoeid.
EN DE RENTEN?
Vnawege de nog slechts gedeelte
lijke likwidatie van oudersdoms-,
weduwen- en wezenrenten een pri
maire zorg. Dit moet namelijk tege
lijk geschieden met de verhoging
van de pensioenen volgens A.O.W.
en AWW. Het afschaffen van de
rentekaart betekent immers dat nie
mand nog zijn ouderdomsrente ver
der kan opbouwen en dat is alleen
aanvaardbaar, wanneer daar een ge
lijktijdige verhoging van de ouder
domspensioenen tegenover staat.
De afwikkeling is als volgt ge
regeld
Alle ouderdcms-, weduwen- en
wezenrenten die voor 1 januari
1965 zijn ingegaan, blgven ge
handhaafd naast AOW of AWW.
Wie na 1 januaii 1965 65 jaar
werdt, krijgt een ouderdomsrente
naar gelang de premies die hij tot
die datum heeft betaald.
HOEVEEL?
De rente bedraagt voor iemand
die 40 jaar elke week een zegel
van 6ó cent is geplakt 265,per
jaar. Is er bijvoorbeeld 25 jaar ge
plakt, dan wordt de rente 165.-.
Na 1 januari kan ook nog recht
op weduwenrente ontstaan, maar
pas op de dag dat de weduwe 65
jaar wordt. Tot nu toe is dat 60 jaar,
maar daarin is verandering ge
bracht omdat de rente feitelijk toch
een soort ouderdomspensioentje is.
Alleen wanneer de echtgenoot al
overleden is vóór 1 januari 1965 zal
de rente nog op haar 60ste jaar in
gaan. Wezenrenten worden na 1 ja
nuari niet meer toegekend.
Alleen met de invaliditeitsrenten
gaat alles op de oude voet verder,
ingevolge de interimregeling, die in
de naaste toekomst vervangen zal
worden door de arbeidsongeschikt
heidsverzekering.
THANS GEVESTIGD:
Drie duivenlichaampjes heeft de
politie in beslag genomen bij de
landbouwer, die in het verdachten
bankje stond alsof men hem van
moord had beschuldigd. Hij nam de
zaak hoog op, zei hij. En daarom
had hij een dure advocaat meege
bracht.
De drie duiven hadden in dit ge
val niets te maken met de lang ver
beide vrede op aarde. Integendeel,
zou men zeggen. Zij waren het sym
bool van jarenlang meningsverschil
tussen de landbouwer en de dame
die wat verderop woonde.
Volgens de dagvaarding heeft de
landbouwer tamme duiven gedood
en/of weggemaakt. Maar het waren
geen tamme duiven, zei hij. Zij vie
len wild en woest op zijn gewassen
aan en zij aten voor kapitalen op.
Dat deden ze ai een hei* tijd. verge*
zeld van talrijke broeders en zusters
even wild en woest als zij. De oogst,
aldus de verdachte, daar moet ik
van leven. De oogst is voor een boer
alles. Hij kan het niet aanzien dat
er een troep wilde duiven neer
strijkt om die op te eten.
Er waren al wanstaltige vogelver
schrikkers geplaatst en vernuftige
lawaaimakende instrumenten met
belletjes en ijzertjes, die door de
wind en door de vrouw van de ver
dachte in werking werden gesteld.
De duiven trokken er zich evenwel
niets van aan. Zij gingen rustig op
de vogelverschrikker zitten uitrus
ten als zij het eten moe waren en
het getingel van de belletjes be
schouwden zij als lunchmuziek van
een moderne „steelband". „Zij heb
ben wel voor vijftig of zestig gulden
opgegeten" klaagde de man.
Ten einde raad heeft hij toen de
spuit genomen. Een welgemikt schot
deed drie duiven sneven. De overi
ge maakten zich uit de vleugels. En
de boer die ploegde voort. Maar een
van de buren had het schot gezien.
Die vertelde er van aan de knecht
van de bakker. De knecht van de
bakker vertelde het bij zijn klanten.
En daar was ook de mevrouw van
de duiven bij.
De officier vond het geen werk.
Vijfentwintig gulden boete eiste hij.
om de landbouwer het doden van de
duiven af te leren.
Maar de advocaat vond dat er
geen vonnis kon volgen. De ver
dachte heeft gemeend dat het wilde
of verwilderde duiven waren, zei hij.
Want ze kwamen dagelijks op zijn
land om te eten. Tamme duiven
krijgen thuis zoveel voer dat ze niet
elke dag bij anderen komen plunde
ren. En de eigenares ontdekte de
vermissing pas na vier dagen nadat
een ander haar er op had gewezen.
Daar wilde hij maar mee zeggen,
dat de duiven ook in werkelijkheid
aardig wild waren. Dan was er
nog de plicht van de verdachte, op
te komen voor gezin en bedrijf, en
dus zijn gewassen te beschermen
tegen een dergelijke invasie uit de
lucht.
Het was erg mooi gezegd allemaal
en de verdachte knikte tevreden.
Maar de rechter bleek het er niet
mee eens. Dan had de verdachte
maar bij de politie moeten klagen,
vond hij. Of hij had de eigenares
kunnen opsporen cm haar te vragen
de duiven vast te houden. Want dat
men buiten-af niet zou weten dat
iemand drie huizen verder duiven
houdt, wilde hij niet aannemen. Zo
werd het een tientje boete of twee
dagen hechtenis; vijftien gulden
minder dan de officier had geëist.
In do buitenwijken ziet men overal drie ballen aan de gevels hangen ten
teken dat hier een lommerd is gevestigd. Dit is het New York van de
tegenstellingen.
IETS VOOR DE VAKANTIE?
Wie een jaar of wat geleden zou
hebben verkondigd, dat de juffrouw,
van de hoek haar vakantie zou
doorbrengen op Palma of Majorca,
hij zou alleen maar misprijzende
blikken hebben ontmoet. Die fan
tast.En toch.... die juffrouw
gaat nu naar Majorca. Ze ligt er
onder de palmen in de zon. Ze hoeft
er alleen maar een paar maanden
voor te sparen. Een goede 300,
en ze zoekt letterlijk de zon op. Op
het ogenblik durft nog vrijwel nie
mand te denken aan een vakantie
in Amerika. Maar toch probeert dit
land steeds meer toeristen te trek
ken,. Steeds snelleren vliegtuigen
brengen New York dichterbij. En
de prijzen.Voor de meesten nog
niet te betalen, maar hoe lang nog?
Vooral voor ons, Nederlanders, is
zo'n trip naar New York de moeite
meer dan waard.
New York en dan wel in het
bijzonder het oudste gedeelte daar
van, het zaken- en wolkenkrabbers
centrum Manhattan is het cen
trum van de wereld, een fascineren
de wereld vol tegenstellingen, dui
zelingwekkend in zijn omvang en
veelzijdigheid. De Europeaan, die er
na slechts enkele uren vliegen mee
wordt geconfronteerd, heeft de eer
ste tijd moeite te wennen aan het
tempo. Het hart van NewYork klopt
snel. Het is een stad vol weelde en
tegelijk oneindig triest; eèn stad van
wanhopige eenzaamheid en een cen
trum van het meest luidruchtige
vermaak. Een overdonderende we
reld.
Het wonderlijk hoekige glazen ge
bouw van de Verenigde Naties is
een van de bezienswaardigheden,
zoals het 102 verdiepingen hoge
Empire State Building, 's werelds
hoogste bouwwerk, zoals het Vrij
heidsbeeld en Centray Park, waar
je net als in Wenen rond kunt rij
den in koestjes. Maar wie New
York wil leren kennen, vergete die
pluspunten van de VVV. Parijs be
leef je cok niet op de Eifeltoren.
Neen, wie New York wil leren ken
nen neme de wandelwagen of in het
uiterste' geval om telkens weer
een ander uitgangspunt te vinden
de subway.
De New Yorker is niet zoals
hij maar al te vaak wordt afgeschil
derd een keiharde zakenman, die
jachtig langs de straten loopt zen
der oog te hebben voor zijn mede
mensen. Als hij iemand voQr een
straatnaambordje ziet staan, zal hij
onmiddellijk vragen, of hij wellicht
kan helpen met het zoeken van de
weg, als hij in de ondergrondse een
vreemdeling ziet worstelen met de
.^automatisch deuren aarzelt hij geen
ogenblik met het bieden van de hel
pende hand. De New Yorker is
vriendelijk; hij is vrolijk en hij heeft
daar alle reden voor ,want zijn le
vensstandaard is hcog. Je ziet het
in de winkels. Fifth Avenue heeft
etalages, waar alle weelde van de
wereld te pronk ligt. Dure dames
lopen er langs om tegen cocktail-
time een ogenblik verpozing te zoe
ken in de lounge van een van d e
peperdure hotels of in een tearoom
op de zoveelste etage.
Wie aan New York denkt, denkt
aan wolkenkrabbers. Maar men ver-
gisse zich niet. Wie beweert, dat de
ze stad gebouwd op rotsen
aen dode steenmassa is, beledigt New
York. De Wolkenkrabbers benemen
niemand het uitzicht. Integendeel,
ze accentueren de ruimte. En wan
delend op Time Square of langs een
van de avenues ziet men wellicht
meer van de lucht dan in menige
smalle Amsterdamse straat. De New
ïorkers zijn trots op hun wolken
krabbers ,maar waarschijnlijk nog
.rotser op de ruimten er tussen. Op
de groenstroken, zoals je die overal
vindt.
Het is trouwens gek, maar wie
voor het eerst in het geldcentrum
Wallstreet komt, waar Broadway
begint, wordt minder geimponeerd
door de beursgebouwen dan wel
door dat oeroude kerkje, dat hier
vreemd verloren als een lilliputter
in 'n grote mensenwereld opduikt.
Het zou in menige grote stad een
kathedraal lijken, hier, tussen al die
verdiepingen, is het een nietig plek
je van rust temidden van een woe
lige wereld. Wie zich de moeite ge
troost wandelend New York te ont
dekken, komt tot de vreemdste ont*
dekkingen. New York lijkt dan Pa
rijs, waar de groentehandelaren
hun kleurige fruit en groenten ko
men verhandelen New York
wordt Amsterdam, waar de touw
slager zijn zeelui bedient New
York wordt Lissabon, waar de
kooplieden hun kraampjes aaneen
rijgen tot een wonderlijke markt.
De Engelse schrijver W. L. Geor
ge zegt het aldus: New York is all
the cities. Verwacht er niet een oord
van louter jazz en goedkope films.
In deze stad zijn meer musea (gra
tis toegankelijk de meeste) dan
waar ook; er zijn tientallen avant
garde theatertjes, waar prachtig to
neel wordt gespeeld. New York, all
the cities. Je vindt er puffende
stoomtreintjes naar de voorsteden,
je treft er kroegjes, waar jé een
biertje drinkt aan de toonbank, zo
als je het in Frankfort of Keulen
zou doen.
Een stad van contrasten. Tegen
over de weelde van Fifth Avenue
staat de armet'erigheid van vele
buitenwijken. In Brooklyn, Harlem,
doWn town, waar men de bowery
vindt, die zo heet omdat er vroeger
aardappels verbouwd werden voor
de kolonisten. Ja, die kolonisten, die
overal hun stempel drukten, Onuit-
wis baar. Bij Wallstraat was het, dat
de Hollanders de naam zegt het
nog de wallen bouwden cm hun
bezittingen te beschermen tegen de
Indianen. Hier ligt de grondslag
voor New York.
Hier, waar het nog The Battery
heet .kocht in 1626 een Nederlands
kolonist voer oen paar duiten het
hele eiland Manhattan van een In-
dianenopperhoofd. Battery Park en
Bowling Green we denken er al
tijd aan terug omdat wo hier het
beste restaurant vonden dat we ooit
bezochten en waar ze uiteraard
de beste Manhattan mixten die we
ooit dronken vindt men nog tal
van Nederlandse namen terug.
De zeelui zoeken er 's avonds hun
vermaak langs de kaden van East
River, waar de spirtusdrlnkers hun
roes uitslapen of bedelen om een
sigaret. En als je ze dan een piraat
geeft aan zo'n lager wal geraakte,
dan vertelt hij je. dat hij eenmaal
in Amsterdam was. Hij herinnert
z:ch nog de bruggenkoningin
Wilhelmina
Hier is de Holland tunnel. Vijf,
soms zes rijen auto's persen zich er
door. Want New York is een druk
ke stad. Een onmogelijk drukke
stad. Onder die tunnel door, stuit
een ouderwetse tol de chauffeurs in
hun vaart. Eerst betalen, zegt de tol
gaarder. Schreeuwende reclames
langs de highway; een drive-in
bioscoop. Maar ook.elektriciteits
kabels aan houten paaltjes.
Het ware New York openbaart
zich als door een vergrootglas onder
de grond. Alle rassen van de we
reldstad, alle nationaliteiten, samen
vormend de New Yorker, dringen
zich door de nauwe deuren in de
wagens. De New Yorkse subway is
geen schaduw van de Londense. Ze
is smeriger, ongemakkelijker, auto-
matischer. De vrijheid van dit land
weerspiegelt zich ook hier. Er zijn
drie, vier verschillende maatschap
pijen die de ondergrondse lijnen ex
ploiteren. De Amerikanen bedach
ten voor hun ondergrondse het
meest simpele systeem dat men
zich bedenken kan. Nergens ter we
reld bestaat het zo. Zo nu en dan
koop je voor een handvol geld een
aantal penningen: tokins. Ze dienen
om de tourniket aan het draaien te
brengen, die bij ieder station je in
de weg staat. Zo'n tokin brengt je
op het perron. Hoe lang je daar wilt
blijven, hoeveel kilometer je wilt
rijden ,dat moet je allemaal zelf
weten. De tokins verdwijnen in een
gleuf. Ernaast staat het ventje van
de man, die nieuwe voorraden to
kins verkoopt. Is z'n voorraad op,
dan leegt hij het bakje onder de
gleuf. Eenvoudiger kan het niet
Iedere gleuf heeft een tellertje, dus
is de controle al even eenvoudig als
het hele systeem. Het aantal werk
krachten in die subway is minimaal.
De reizigers helpen zichzelf. Zo is
de subway New York. Met een on
gelooflijke frequentie en met een
ongekende snelheid doorkruisen de
treinen de stad, duiken onder de
wateren door, die Manhattan om
ringen en springen in de voorsteden
zo nu en dan boven de grond. Daar
stappen de in Manhattan werkende
legers uit om op enorme parkeer
terreinen hun auto te halen.
De subway gaat terug. Als boven-
de-grondse ondergrondse. Symbo
lisch voor New York, all the cities,
waar immers alles mogelijk is.
groente-, fruit-, siergewassen en
zaden.
Talrijke praktische adviezen over
grondbehandeling, bemesting, be
strijding van ziekten en onkrui
den.
Uitgebreide technische gegevens
en prijzen van tuinbouwmachines
en werktuigen.
Waardevolle adviezen voor een
doelmatige bedrijfsvoering; sta
tische gegevens.
Uitgebreid naam-, adres- en tele-
foonregister van vele diensten,
instellingen en organisaties op
land- en tuinbouwgebied.
Voor de tuinbouwer die op de
hoogte wil blijven van de nieuwste
ontwikkelingen op zijn vakterrein en
voor allen die een andere wijze bij
de uitbouw zijn betrokken, is deze
22e jaargang een onuitputtelijke
bron van inlichtingen.
■De prijs bedraagt 9.50 per exem
plaar en is in voorraad verkrijgbaar
bij:
De 22e jaargang van dit standaard
naslagwerk op het gebied van de
tuinbouw is thans verschenen. Deze
nieuwe uitgave van het minsterie
van Landbouw en Visserij, waaraan
wederom door vele deskundigen uit
de kringen van de voorlichting, het
onderzoek en de praktijk medewer
king is verleend telt ongeveer 650
pagina's en is rijk geïllustreerd.
Een greep uit de inhoud:
Nieuwste teeltgegevens van
De New Yorkers zijn trots op hun wolkenkrabbers, maar waarschijn
lyk nog trotser op de ruimte en greenstroken er tussen.