<r> L Veilig Verkeer..! S.S. sleurde 4 man over onze grens Politierechter lHQcit moei er in de plaah komen van cateckiiftllftft VRIJDAG 6 NOVEMBER 1964 No. 45 PEEL EN U W MODEHUIS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENTtAT «TrPUDI Ar» \Tf\f\D VPNP A V CM nUCTDUVPM ADVKKTHNTUSPRUS «Vi ct nnm XBONNKMKNTH-' GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 L(LiI»UGrtU KJKJm\ VLtHAAl UmOlAUACil» l'RIJS PER KWARTAAL f l.M (tratten Venfay T.75 9 NOVEMBER 1939 HET INCIDENT TE VENLO LEVERDE HITLER HET MOTIEF OM NEDERLAND AAN TE VALLEN In de late middag van 9 november 1939 werd een auto met vier inzittenden even ten oosten van Venlo door de Nederlandse grenlsbewapeningstroepen aangehouden. Een der inzittenden legi timeerde zich als luitenant Klop, officier van de Nederlandse mi litaire inlichtingendienst. De wacht verzocht hem zich hg de wachtcommandant te melden, aangezien hij opdracht had geen auto's door te laten. De officier voldeed aan dit verzoek. De wachtcommandant verleende hem toestemming om door te rijden en zo reed de wagen langzaam het gebied tussen de Nederlandse en Duitse grens binnen. Voor café „Backus' werd gestopt. Op de waranda stond een man, die blijkbaar op de inzittenden van de auto wachtte. Hjj maakte een soort begroetingsgebaar. Toen brak de hel los FLAGRANTE SCHENDING Van Duits gebied vlakbij, waar de slagboom reeds was omhoog ge haald, kwam een open auto aan- racen vol met SS-soldaten, de wa pens in de handen. Twee man be dienden een zwaar machinegeweer, dat salvo's over de hoofden van de belaagden afvuurden. Mannen van de Arbeidsdienst, die langs de weg aan het werk waren, wierpen de spaden neer en snelden toe. De vier inzittenden van de auto werden omsingeld en bedreigd. Luitenant Klop zag nog een ope ning en enkele schoten uit zijn pis tool afvurend .vluchtte hij naar de Nederlandse slagboom. Maar voor hij die kon bereiken stortte hij door kogels getroffen neer. Enkele SS'ers grepen hem .gooiden hem in de overvalwagen ,waar inmiddels ook de andere drie in geduwd waren en weg snorde de auto over de Duitse grens. Het gehele incident speelde zich in luttele minuten af en hiermede waren de Duitsers in hun opzet geslaagd. Zij hadden majoor Ste vens en kapitein Best, twee Brit se officieren van de geheime dienst in Nederland, alsmede de Nederlandse inlichtingenofficier Klop en de chauffeur Jan Lem- mens ontvoerd en zo kreeg Hitier een mogelijkheid Nederland van schending der neutraliteit te be schuldigen. Dit argument speelde o.a. een rol in het ultimatum dat Nederland op 10 mei 1940 werd overhandigd en dat vooraf ging aan de Duitse inval in ons land. WAT WAREN DE ACHTERGRONDEN? Het bleek de slotakte van een tot in alle details keurig uitgewerkt plan van de Nazi's, dat die doel einden nastreefde. Ten eerste te be wijzen, dat de Engelse geheime dienst de hand had in de aanslag op Hitier op 8 november 1939 in de Bürgerbraukeller te München, ten tweede door een verhoor van de twee ontvoerde belangrijke Engelse inlichtingenofficieren, meer te we ten te komen over de werkzaamheid van Engelse agenten in Duitsland en ten derde een bewijs te hebben van de medewerking van Nederland aan het werk van de Engelse geheime dienst, waardoor de reeds lang be raamde aanval op Nederland ge rechtvaardigd zou kunnen worden. In wezen is het gehele plan der Nazi's in duigen gevallen. Door het sneuvelen van luitenant Klop kon den zij deze geen betastende ver klaring afperens ,die zouden moeten bewijzen dat Nederland niet neu traal was. HANDTEKENING VERVALST Geen nood, de Gestapo stond voor niets en dus werden er na de dood van luitenant Klop rustig valse ver klaringen opgemaakt, die de luite nant zou hebben afgelegd en de on dertekening werd verzorgd door een geroutineerd vervalser, die zich had kunnen oefenen aan de hand van de handtekening van Klop ,die op pa pieren stond die hij in zijn porte feuille droeg. Door de standvastige houding van de beide Britse officieren, die zich niet lieten verleiden onwaarheden te vertellen, miste Reichsführer-SS Himmler het grote spektakelspel dat hij voornemens was op te zetten met de twee gevangen Engelsen, met als beschuldiging het aandeel van de Secret Service in de aanslag te München. Ook het verhoren van de gevan genen met betrekking tot de in Duitsland werkende Britse agenten leverde geen resultaat op en zo was eigenlijk de aanvankelijke verlie zende partij toch winnaar geworden. HET EERSTE KONTAKT Het begon allemaal met een in Nederland wonende Duitse emigrant dr. Franz Fischer, die naar zijn zeg gen om politieke redenen uit Duits land had moeten vluchten. Fischer was in kontakt gekomen met dr. Spiecker, gewezen perschef dei- Rijkskanselarij ,die vluchtte voor 't Hitlerbewind en daarna in het bui tenland het verzet tegen de nazi regering organiseerde. Via Spiecker kwam Fischer in re latie met kapitein Payne Best van de Britse inlichtingendienst. Fischer deelde hem mede, dat hij in kontakt stond met organisaties in Duitsland, die meenden dat voortzetting van de juist begonnen oorlog Duitslands ondergang zou betekenen en die be reid waren met de Engelsen over vrede te onderhandelen. Vele leden van deze organisatie zouden hoge Duitse officieren zijn. Aangezien. Payne Best hier wel iets meer van wilde weten, droeg hij Fischer op een ontmoeting met re presentanten van deze groep te or ganiseren. NAAR VENLO In september 1939 vond de eerste ontmoeting tussen Kapitein Best en een zekere majoor van de Luft waffe Travaglio, zich noemende majoor dr. Solms, te Venlo plaats. Na de oorlog bleek uit verhoren, dat deze majoor Travaglio sinds 1935 reeds werkzaam was bij de Duitse contraspionage. Best wilde echter voor vredesbesprekingen kontakt hebben met leidende fi guren van de z.g. anti-nazi orga nisaties in Duitsland, dus drong hij aan op zo'n onderhoud. Ver schillende nieuwe ontmoetingen volgden, doch steeds liet „de ge neraal" om de een of andere re den verstek gaan. Aangezien Best het een belangrijke zaak vond die hij onderhanden had, riep hij do hulp in van majoor Stevens, even eens van de Engeles inlichtingen dienst, evenals Best gedetacheerd in Den Haag. DE ROL VAN NEDERLAND Gezien de strenge grensbewaking (Nederland had gemobiliseerd) was het moeilijk de Duitsers onopvallend in het grensgebied te ontmoeten en dus werd de medewerking in deze zaak gevraagd van generaal Van Oorschot, hoofd van de Nederlandse miltaire inlichtingendienst. Zij deel den de generaal mede met belang rijke Duitsers te willen praten over de mogelijkheid om tot vredesonder handelingen te komen. Daarbij zou een Duites generaal Von Wieters- heim betrokken zijn. Generaal Van Oorschot weigerde hen „laissez-passer" te geven, maar verklaarde zich bereid één van zijn officieren mee te geven, teneinde hierin staat te stellen de Duitsers in de grenszone te ontmoeten. Als voorwaarde stelde generaal Van Oorschot, dat de Nederlandse offi cier bij de besprekingen tegenwoor dig moest blijven. Het onderhoud dat nu te Dinx-j perloo zou plaatsvinden, leverde, weer geen suces op. In plaats van ,de generaal" kwamen er twee Duitse officieren, een kapitein en een luitenant. De bespreking werd; Arnhem voortgezet. En weer! werd beloofd, dat „de generaal" de volgende maal zou komen. HITLER ALS GEVANGENE Die volgende maal was de bij een- I komst in Den Haag ten huize van kapitein Best. Hier verschenen drie Duitse officieren en weer niet de lang verbeide „generaal". De drie Duitsers noemden zich luitenant. Grosch kolonel Martini en majoor! Schemmel. Deze keer kwamen de heren met reëele voorstellen. De „ontevrede nen" zouden Hitier gevangen nemen en hem er toe brengen te gelasten,, dat een junta van officieren de re-, gering zou reorganiseren en vredes onderhandelingen zou openen. Als voorwaarde zou majoor Schemmel gesteld hebben, dat zij eerst van Engeland en Frankrijk wilden weten of deze bereid waren Duitsland een rechtvaardige en eer volle vrede toe te zeggen. Op de noodlottige 9e november zouden de Engelsen hieromtrent uit- compromitterende tekstdelen zouden kunnen bevatten. Londen was ech ter zo verstandig geweest niets meer dan een mondelinge toezeg ging van de mogelijkheid. Dat is waarschijnlijk een ernstige streep door de rekening van de Duitsers geweest. WIE WAREN HET? Op die 9e november speelde het gehele drama zich in slechts en kele minuten af. De man op de waranda van café Backus wals de Duitse onderhandelaar Schemmel, later geïdentificeerd als majoor Schellenberg, die evenals Grosch (Christensen) en Martini (Chrinis) functionarissen waren van het Reichssicherhedtshauptambt. De Engelsen waren dus het slacht offer geworden van zogenaamde provocateurs, agenten van de Duitse contraspionagedienst die zich uitgaven als anti-nazi's. Welke rol speelde de emigrant dr. Franz Fischer? Er zyn geen recht streekse bewüzen dat hij een Duits agent was in Nederland, maar het feit ,dat er stukken zijn gevonden, die aantonen, dat reke ningen van een verblijf in Berlijn door de S.D. zjjn betaald, geven wel te denken. Majoor Stevens .kapitein Best en de chauffeur Jan Lemmens heb ben het Venlo-incident met vijf en een half jaar concentratiekamp moeten betalen, terwijl luitenant Klop er het leven bjj verloor. Zo werd een betrekkelijk klein inci dent, waarover in 1939 een waas |van geheimzinnigheid hing sluitsel brengen en vermoedelijk waarover toen nooit de ware toe- hadden de Nazi's gehoopt, dat de Engelsen in het bezit van de be trokken papieren zouden zijn, die natuurlijk, top-geheim, misschien dracht kon worden gepubliceerd, een uiterst belangrijke gebeurte nis, waarmee Hitier zijn aanval op Nederland kon motiveren. ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR KRUIJSEN - MEESTERS julianasingel 41 „ook goed en goedkoop VENRAY Tel. 1061 (047Ö0) voor autoverzekering" Hier gebeurde het.... onder de rook van het zo dichtbevolkte Venlo, bij café Backus, een aanlokkelijk Nederlands restaurant in het nie mandsland. Dit had een klucht kunnen wor den, als alles niet bedorven was. Het bederf strekte zich uit van de korst af tot de man toe die het ca deautje meebracht en die het zo goed bedoelde, maar zelf al zover bedorven was, dat hij een maand de gevangenis ingaat. Lang, vriendelijk maar ongunstig stond de aannemer in het verdach tenbankje. Dat was niet de eerste keer in zijn leven. Zes maal heeft de justitie hem al in het grote boek geschreven en vandaag kwam zijn naam voor de zevende keer in het strafregister. De dagvaarding vermeldde een zoele zomeravond in augustus. In werkelijkheid gebeurde die avond alleen maar wat gebeuren moest na een ontwikkeling die jaren heeft ge duurd. Want die man drinkt. Hij drinkt schandelijk veel. Men be hoeft geen geheelonthouder te zijn om een afschuw te hebben van der gelijke hoeveelheden en zo'n mens onterende verslaafdheid. Elke drinkebroer is een egoïst, maar van binnen een klein kereltje, een man die vervuld is van mede lijden met zichzelf. Deze man was zo'n drinkebroer. Huishoudgeld kreeg zijn vrouw haast niet. Wat er binnen kwam ,werd omgezet in ster ke dmak. En dat vond die man be roerd van zichzelf. Hij vond zichzelf een slecht mens. En elke ochtend als hij wakker werd, nam hij zich voor het eens anders te gaan doen. Ach ter een borrel zat hij stom voor zich uit te staren terwijl hij bedacht wat er allemaal al kapot was gegaan en wat er nog zou kunnen worden ge red als hij daar vandaag mee op hield, nu, meteen. Die avond in augustus kwam hij bij wijze van uitzondering nuchter thuis. Het gebeurde maar zelden dat hij zijn goede voornemens zo ver ten uitvoer bracht. Maar die dag was het gelukt. De aanemer was nuchter en op dat ogenblik geloofde hij dat hij dat voortaan zou blijven ook. Hij vond dat het allemaal anders moest gaan thuis. Het moest er ge zelliger worden en vrouw en zoon moesten weer van hem gaan hou den, net als vroeger. Hij zou een kleinigheid meebrengen, dacht hij, zoals hij vroeger wel eens bloemen had meegebracht toen hij pas was getrouwd. Daarom ging hij naar 'de slager en kocht een eindje lever worst ,waar vrouw en zoon hem achterdochtig aankeken, want ze be grepen niet wat dat plotselinge ge baar van gulheid te betekenen had. Toen gebeurde de ramp dat die worst was bedorven, 't Is eigenlijk in eerste instantie de schuld van de slager. Maar het werd daar thuis in die sfeer ,heel anders aangevoeld, „Ik lust die worst niet. Die deugt niet', riep de zoon. Vader vond dat de worst nog wel eetbaar was. Moe der vond van niet. Even later lagen vader en zoon over de grond te worstelen. Beiden raakten gewond. Moeder probeerde de zoon te be schermen en riep luidkeels de buren te hulp tegen „die dronkelap". De buren kwamen. En die hebben ge zien hoe die man in dolle razernij zijn vrouw heeft toegetakeld. Een maand eiste de officier. De verdachte vond dat hij dat niet had verdiend. Maar de rechter vonniste conform wegens mishandeling van de echtgenote; gezien het meer dan beestachtig optreden ook bij andere gelegenheden. Zo gaat die aannemer nu een maand de gevangenis in, vol wrok tegen de hele wereld, tegen de rechtspraak en tegen zijn vrouw. En zonder begrip voor het eigen aan deel in dit drama. Wij zullen hem nog wel eens va ker zien voor de balie. Voor alle reparaties la. MARTENS Schoolstraat 30 Tel. 2389 joiib ioov b)fliiv9d viizzuiacia „OPVOEDING" OVER en meeleven van allen'Vm. zovee- GODSDIENSTIGE OPVOEDING frater Winfridu*- Mét de vernieuwingen in de Kerk, de godsdienstige beleving en in de opvoeding, dringt zich de moei lijkheid op hoe deze moeten worden doorgegeven aan de volgende gene ratie. Het spreekt vanzelf, dat ouders en opvoeders daarvoor eerst zelf deze vernieuwing moeten be grijpen. In de kringen van onder wijs en opvoeding vindt men naast het verlangen om het nieuwe te be grijpen ook de onvermijdelijke on zekerheid over de vraag hoe 't moet worden doorgegeven. De redaktie van Opvoeding, maandblad voor gezin en school, heeft het oktobernummer aan deze vernieuwing gewijd. Zij vond de aanleiding hiertoe in de invoering van een nieuwe schoolcatachese en de duidelijk waarneembare tendens naar verschuiving van de eerste biecht naar een hogere leeftijd. De ze verschuiving evenals die van de eerste communie naar de tweede klas is in het bisdom Roermond reeds een feit geworden en de re dactie van Opvoeding vindt de richt lijnen van Roermond belangrijk ge noeg om ze af te drukken en de wens uit te spreken, dat dit voor beeld in het hele land zal worden gevolgd. Men vindt in dit oktobernummer een uiteenzetting van aanwijsbare vemieuwingspunten en de achter gronden daarvan, in verband ge bracht met de eigentijdse gedachten over kinderpsychologie en opvoe ding. De gevolgen voor school er gezin, parochie en kweekschool wor den van verschillende zijden belicht. Medewerkers aan dit nummer zijn rector J. v. Haaren, dr. J. L. Klink, mevr. Aa Padt-Jansen, frater Win- fridus Brouwers, kapelaan J. Schok- kenbroek en mevr. dr. N. Snijders- Oomen. Uit de bijdrage van frater Winfri- dus getiteld Onderwijzer van Later, geven wij hier een passage die be trekking heeft op de verandering in het godsdienstonderwijs op de la gere school, waar de catechismus nu is weggevallen. Frater Winfridus schrijf daarover: „Het gaat nu allemaal anders worden. De catechismus is ingetrok ken, voorbij. Er komt straks, na het concilie, wel een nieuwe samenvat ting alléén voor volwassenen en niet meer voor kinderen. En de lagere scholen gaan er rekening mee hou den, dat ze praktisch in geen enkel geval meer eindonderwijs geven. Want men kan de vorige genera tie catecheten om hun geheugen training niet al te hard vallen: zij moesten wel. De enige kans om kin deren, niet gewend aan catechesa- tie tot aan hun 18e of 20e jaar iets te leren van de geloofswaarheden, lag juist op de lagere school. Daar had men allen bijeen, en la ter kreeg men die kans nooit meer. Maar nu heeft men in vele gevallen nog de middelbare school en de an dere vormen van voortgezet onder wijs en men heeft altijd nog de ra dio, de tv, de dag- en weekbladen en gelukkig ook hoe langer hoe meer de goed voorbereide zondags- preek, die vroeger vaak te zeer werd ingeklemd tussen mededelingen en verzoeken en een rijkdom aan meer stemmig gezang en plechtige litur gische pompa, in de goede betekenis van het woord. De lagere school hoeft nu niets anders meer te doen dan de kinderen te leren leven met en in de katholieke levenssfeer en het ideaal kan niet meer zijn, hun de werken van barmhartigheid te leren, maar hun iets te tonen van barmhartigheid in verhaal en voor beeld en hen aan te sporen in eigen leven en op eigen niveau hier iets te doen. En als er over zonde ge sproken wordt, dan niet meer over een rijtje van vaak voorkomende zonden uitvindsel overigens van middeleeuwse tel-deskundigen en vandaaruit in de over de tekorten in het menselijk bestaan en het leven met de Heer in de Kerk, die is de gemeenschap van heiligen en daar om de vergeving van zonden. En dit alles niet zozeer opzettelijk, bij wij ze van les, maar meer vanzelfspre kend, als iets waar vanuit het eigen leven is opgebouwd. Alleen zó zal er langzaam een nieuwe catechese en daarmee een nieuwe levenshou ding kunnen groeien. Dit alles is niet het werk van en kele maanden of jaren. Het eist tijd, geduld, nadenken, experimenteren, mislukken en opnieuw experimen teren. Het eist veel van allen die er bij betrokken zijn, ouders, priesters, onderwijzers vooral. Maar de pogin gen door de Nederlandse bisschop pen ingeleid en aanbevolen om de school en het kind los te maken van de vaak zo gevreesde en gehate ca techismus verdienen belangstelling iTet oktober nummer van Op^oe* ling kan een waardevol houva% lieden .voor ideravondenAen g< vknJ öülcfnl /id bij a godsdienstige vorming van kindere betrokken 'zjpy. j DIM NIET TE VROEG...f Het steeds dichter wordende ver keer is er de oorzaak van, dat wij automobilisten in steeds hogere ma te van elkaar afhankelijk worden. Afhankelijk met het oog op de vei ligheid van onszelf en anderen. In het duisteree jaargetijde is die vei ligheid nog minder zeker dan in de andere seizoenen van het jaar en dientengevolge eist het najaar en de winter nog meer onderlinge samen werking van de weggebruikers dan normaal al noodzakelijk is. Het gaat evenwel niet alleen om respect en vriendelijkheid, niet al leen om het beheersen van de eigen zucht naar prestige. Ook de rij tech niek is van groot belang! Ieder goed uitgerust motorvoertuig heeft tegenwoordig redelijke verlichtings middelen, maar geen enkele auto is zo goed uitgerust ,dat zijn verlich ting dezelfde veiligheid garandeert als het daglicht. Daarom is 't nood zakelijk voor iedere automobilist om te weten hoe hij ook het licht van zijn medeweggebruikers kan benut ten om zich een speciale rij tech niek voor rijden in duisternis eigen te maken. Bij duisternis is het zicht altijd beperkt hoe vaardig we ook onze eigen lampen en die van anderen benutten. Krijgen we een tegenlig ger, dan is het zicht nog korter. Een voetganger in donkere kleding is bij groot, ongedimd licht pas zichtbaar op ca. 100 m. afstand. Bij een ont moeting tussen twee auto's op een rechte weg wordt het zicht op de voetganger reeds beperkt tot ca. 75 meer wanneer de voertuigen zich op ongeveer 600 m. afstand van elkaar bevinden. Wanneer de bestuurders van de wagens dan voor elkaar gaan dimmen wordt volgens proeven het zicht verder verminderd tot 32 me ter. Men verliest dus ca. 40 meter aan zicht wanneer men in zo een vroeg stadium gaat dimmen. Dit kan de veiligheid uiteraard niet bevor deren. Met een goede rijtechniek kan men echter het zicht vergroten. Ontmoetingen met tegenligers zijn altijd riskant. Ontmoetingen in duis ternis zijn levensgevaarlijk als niet beide bestuurders de grondregels goed beheersen. Dim op tijd maar nooit te vroeg. Wel kan het verstandig zijn om vlak voor de bocht of voor een heuvel in de weg even op en neer te dimmen om met behulp van het licht van de tegenligger het silhouet van een mogelijke hindernis, b.v. een voetganger, te ontdekken. Bij een ontmoeting met een tegen ligger dient" men groot licht, onge dimd ,te blijven voeren, totdat de lichtbanen elkaar ontmoeten, d.w.z. totdat de wagens elkaar tot op ca. 200 m. zijn genaderd. Wanneer men reeds afdimt op een afstand van ca. 600 m. neemt men te grote risico's, want dan wordt het zich in een veel te vroeg stadium beperkt met alle mogelijke gevolgen vandien. Er zijn automobilisten, die worden geïrriteerd door de verblinding van tegemoetkomende medeweggebrui kers. In de meeste gevallen hebben ze die verbinding echter aan zichzelf te danken doordat ze recht in het licht blijven kijken inplaats van de rechterkant van de weg in het oog te houden niet alleen voorzover hun eigen licht dat toelaat, maar zo ver mogelijk daarbuiten ook. De lengte van het zicht bij een ontmoeting met een andere auto bij normaal gedimd groot licht vereist dat de snelheid althans op smalle, bochtige wegen, dient te worden gematigd. Hoe dan ook, mag men nooit sneller rijden dan dat men kan stoppen binnen de afstand, die men kan overzien. Bij ontmoetingen met tegenliggers is het verleidelijk om zover moge lijk aan de kant te gaan rijden. Dat is niet helemaal veilig. Laat altijd zoveel ruimte aan de wegkant over, dat onverwachts opduikende objec ten b.v. voetgangers op wegen zonder trottoir of rijwielpad, wiel rijders, enz. niet door u worden geschept! Wanneer iedere automobilist deze regels ter harte neemt, is er gerede kans ,dat het huidige donkere sei zoen niet zoveel slachtoffers van het verkeer in duisternis oplevert dan we de laatste jaren helaas ge wend zijn.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 11