<r>
L
Veilig Verkeer..!
S.S. sleurde 4 man over onze grens
Politierechter
lHQcit moei er in de plaah
komen van cateckiiftllftft
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1964 No. 45
PEEL EN
U W MODEHUIS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENTtAT «TrPUDI Ar» \Tf\f\D VPNP A V CM nUCTDUVPM ADVKKTHNTUSPRUS «Vi ct nnm XBONNKMKNTH-'
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 L(LiI»UGrtU KJKJm\ VLtHAAl UmOlAUACil» l'RIJS PER KWARTAAL f l.M (tratten Venfay T.75
9 NOVEMBER 1939
HET INCIDENT TE VENLO LEVERDE HITLER HET MOTIEF
OM NEDERLAND AAN TE VALLEN
In de late middag van 9 november 1939 werd een auto met vier
inzittenden even ten oosten van Venlo door de Nederlandse
grenlsbewapeningstroepen aangehouden. Een der inzittenden legi
timeerde zich als luitenant Klop, officier van de Nederlandse mi
litaire inlichtingendienst. De wacht verzocht hem zich hg de
wachtcommandant te melden, aangezien hij opdracht had geen
auto's door te laten. De officier voldeed aan dit verzoek. De
wachtcommandant verleende hem toestemming om door te rijden
en zo reed de wagen langzaam het gebied tussen de Nederlandse
en Duitse grens binnen. Voor café „Backus' werd gestopt. Op de
waranda stond een man, die blijkbaar op de inzittenden van de
auto wachtte. Hjj maakte een soort begroetingsgebaar. Toen brak
de hel los
FLAGRANTE SCHENDING
Van Duits gebied vlakbij, waar de
slagboom reeds was omhoog ge
haald, kwam een open auto aan-
racen vol met SS-soldaten, de wa
pens in de handen. Twee man be
dienden een zwaar machinegeweer,
dat salvo's over de hoofden van de
belaagden afvuurden. Mannen van
de Arbeidsdienst, die langs de weg
aan het werk waren, wierpen de
spaden neer en snelden toe. De vier
inzittenden van de auto werden
omsingeld en bedreigd.
Luitenant Klop zag nog een ope
ning en enkele schoten uit zijn pis
tool afvurend .vluchtte hij naar de
Nederlandse slagboom. Maar voor
hij die kon bereiken stortte hij door
kogels getroffen neer. Enkele SS'ers
grepen hem .gooiden hem in de
overvalwagen ,waar inmiddels ook
de andere drie in geduwd waren en
weg snorde de auto over de Duitse
grens.
Het gehele incident speelde zich in
luttele minuten af en hiermede
waren de Duitsers in hun opzet
geslaagd. Zij hadden majoor Ste
vens en kapitein Best, twee Brit
se officieren van de geheime
dienst in Nederland, alsmede de
Nederlandse inlichtingenofficier
Klop en de chauffeur Jan Lem-
mens ontvoerd en zo kreeg Hitier
een mogelijkheid Nederland van
schending der neutraliteit te be
schuldigen.
Dit argument speelde o.a. een rol
in het ultimatum dat Nederland op
10 mei 1940 werd overhandigd en
dat vooraf ging aan de Duitse inval
in ons land.
WAT WAREN DE
ACHTERGRONDEN?
Het bleek de slotakte van een tot
in alle details keurig uitgewerkt
plan van de Nazi's, dat die doel
einden nastreefde. Ten eerste te be
wijzen, dat de Engelse geheime
dienst de hand had in de aanslag op
Hitier op 8 november 1939 in de
Bürgerbraukeller te München, ten
tweede door een verhoor van de
twee ontvoerde belangrijke Engelse
inlichtingenofficieren, meer te we
ten te komen over de werkzaamheid
van Engelse agenten in Duitsland en
ten derde een bewijs te hebben van
de medewerking van Nederland aan
het werk van de Engelse geheime
dienst, waardoor de reeds lang be
raamde aanval op Nederland ge
rechtvaardigd zou kunnen worden.
In wezen is het gehele plan der
Nazi's in duigen gevallen. Door het
sneuvelen van luitenant Klop kon
den zij deze geen betastende ver
klaring afperens ,die zouden moeten
bewijzen dat Nederland niet neu
traal was.
HANDTEKENING VERVALST
Geen nood, de Gestapo stond voor
niets en dus werden er na de dood
van luitenant Klop rustig valse ver
klaringen opgemaakt, die de luite
nant zou hebben afgelegd en de on
dertekening werd verzorgd door een
geroutineerd vervalser, die zich had
kunnen oefenen aan de hand van de
handtekening van Klop ,die op pa
pieren stond die hij in zijn porte
feuille droeg.
Door de standvastige houding van
de beide Britse officieren, die zich
niet lieten verleiden onwaarheden te
vertellen, miste Reichsführer-SS
Himmler het grote spektakelspel dat
hij voornemens was op te zetten met
de twee gevangen Engelsen, met als
beschuldiging het aandeel van de
Secret Service in de aanslag te
München.
Ook het verhoren van de gevan
genen met betrekking tot de in
Duitsland werkende Britse agenten
leverde geen resultaat op en zo was
eigenlijk de aanvankelijke verlie
zende partij toch winnaar geworden.
HET EERSTE KONTAKT
Het begon allemaal met een in
Nederland wonende Duitse emigrant
dr. Franz Fischer, die naar zijn zeg
gen om politieke redenen uit Duits
land had moeten vluchten. Fischer
was in kontakt gekomen met dr.
Spiecker, gewezen perschef dei-
Rijkskanselarij ,die vluchtte voor 't
Hitlerbewind en daarna in het bui
tenland het verzet tegen de nazi
regering organiseerde.
Via Spiecker kwam Fischer in re
latie met kapitein Payne Best van
de Britse inlichtingendienst. Fischer
deelde hem mede, dat hij in kontakt
stond met organisaties in Duitsland,
die meenden dat voortzetting van de
juist begonnen oorlog Duitslands
ondergang zou betekenen en die be
reid waren met de Engelsen over
vrede te onderhandelen. Vele leden
van deze organisatie zouden hoge
Duitse officieren zijn.
Aangezien. Payne Best hier wel
iets meer van wilde weten, droeg hij
Fischer op een ontmoeting met re
presentanten van deze groep te or
ganiseren.
NAAR VENLO
In september 1939 vond de eerste
ontmoeting tussen Kapitein Best
en een zekere majoor van de Luft
waffe Travaglio, zich noemende
majoor dr. Solms, te Venlo plaats.
Na de oorlog bleek uit verhoren,
dat deze majoor Travaglio sinds
1935 reeds werkzaam was bij de
Duitse contraspionage. Best wilde
echter voor vredesbesprekingen
kontakt hebben met leidende fi
guren van de z.g. anti-nazi orga
nisaties in Duitsland, dus drong
hij aan op zo'n onderhoud. Ver
schillende nieuwe ontmoetingen
volgden, doch steeds liet „de ge
neraal" om de een of andere re
den verstek gaan. Aangezien Best
het een belangrijke zaak vond die
hij onderhanden had, riep hij do
hulp in van majoor Stevens, even
eens van de Engeles inlichtingen
dienst, evenals Best gedetacheerd
in Den Haag.
DE ROL VAN NEDERLAND
Gezien de strenge grensbewaking
(Nederland had gemobiliseerd) was
het moeilijk de Duitsers onopvallend
in het grensgebied te ontmoeten en
dus werd de medewerking in deze
zaak gevraagd van generaal Van
Oorschot, hoofd van de Nederlandse
miltaire inlichtingendienst. Zij deel
den de generaal mede met belang
rijke Duitsers te willen praten over
de mogelijkheid om tot vredesonder
handelingen te komen. Daarbij zou
een Duites generaal Von Wieters-
heim betrokken zijn.
Generaal Van Oorschot weigerde
hen „laissez-passer" te geven, maar
verklaarde zich bereid één van zijn
officieren mee te geven, teneinde
hierin staat te stellen de Duitsers in
de grenszone te ontmoeten. Als
voorwaarde stelde generaal Van
Oorschot, dat de Nederlandse offi
cier bij de besprekingen tegenwoor
dig moest blijven.
Het onderhoud dat nu te Dinx-j
perloo zou plaatsvinden, leverde,
weer geen suces op. In plaats van
,de generaal" kwamen er twee
Duitse officieren, een kapitein en
een luitenant. De bespreking werd;
Arnhem voortgezet. En weer!
werd beloofd, dat „de generaal" de
volgende maal zou komen.
HITLER ALS GEVANGENE
Die volgende maal was de bij een- I
komst in Den Haag ten huize van
kapitein Best. Hier verschenen drie
Duitse officieren en weer niet de
lang verbeide „generaal". De drie
Duitsers noemden zich luitenant.
Grosch kolonel Martini en majoor!
Schemmel.
Deze keer kwamen de heren met
reëele voorstellen. De „ontevrede
nen" zouden Hitier gevangen nemen
en hem er toe brengen te gelasten,,
dat een junta van officieren de re-,
gering zou reorganiseren en vredes
onderhandelingen zou openen.
Als voorwaarde zou majoor
Schemmel gesteld hebben, dat zij
eerst van Engeland en Frankrijk
wilden weten of deze bereid waren
Duitsland een rechtvaardige en eer
volle vrede toe te zeggen.
Op de noodlottige 9e november
zouden de Engelsen hieromtrent uit-
compromitterende tekstdelen zouden
kunnen bevatten. Londen was ech
ter zo verstandig geweest niets
meer dan een mondelinge toezeg
ging van de mogelijkheid. Dat is
waarschijnlijk een ernstige streep
door de rekening van de Duitsers
geweest.
WIE WAREN HET?
Op die 9e november speelde het
gehele drama zich in slechts en
kele minuten af. De man op de
waranda van café Backus wals de
Duitse onderhandelaar Schemmel,
later geïdentificeerd als majoor
Schellenberg, die evenals Grosch
(Christensen) en Martini (Chrinis)
functionarissen waren van het
Reichssicherhedtshauptambt. De
Engelsen waren dus het slacht
offer geworden van zogenaamde
provocateurs, agenten van de
Duitse contraspionagedienst die
zich uitgaven als anti-nazi's.
Welke rol speelde de emigrant dr.
Franz Fischer? Er zyn geen recht
streekse bewüzen dat hij een
Duits agent was in Nederland,
maar het feit ,dat er stukken zijn
gevonden, die aantonen, dat reke
ningen van een verblijf in Berlijn
door de S.D. zjjn betaald, geven
wel te denken.
Majoor Stevens .kapitein Best en
de chauffeur Jan Lemmens heb
ben het Venlo-incident met vijf
en een half jaar concentratiekamp
moeten betalen, terwijl luitenant
Klop er het leven bjj verloor. Zo
werd een betrekkelijk klein inci
dent, waarover in 1939 een waas
|van geheimzinnigheid hing
sluitsel brengen en vermoedelijk waarover toen nooit de ware toe-
hadden de Nazi's gehoopt, dat de
Engelsen in het bezit van de be
trokken papieren zouden zijn, die
natuurlijk, top-geheim, misschien
dracht kon worden gepubliceerd,
een uiterst belangrijke gebeurte
nis, waarmee Hitier zijn aanval
op Nederland kon motiveren.
ASSURANTIE en FINANCIERINGSKANTOOR
KRUIJSEN - MEESTERS
julianasingel 41 „ook goed en goedkoop
VENRAY Tel. 1061 (047Ö0) voor autoverzekering"
Hier gebeurde het.... onder de rook van het zo dichtbevolkte Venlo,
bij café Backus, een aanlokkelijk Nederlands restaurant in het nie
mandsland.
Dit had een klucht kunnen wor
den, als alles niet bedorven was.
Het bederf strekte zich uit van de
korst af tot de man toe die het ca
deautje meebracht en die het zo
goed bedoelde, maar zelf al zover
bedorven was, dat hij een maand de
gevangenis ingaat.
Lang, vriendelijk maar ongunstig
stond de aannemer in het verdach
tenbankje. Dat was niet de eerste
keer in zijn leven. Zes maal heeft
de justitie hem al in het grote boek
geschreven en vandaag kwam zijn
naam voor de zevende keer in het
strafregister.
De dagvaarding vermeldde een
zoele zomeravond in augustus. In
werkelijkheid gebeurde die avond
alleen maar wat gebeuren moest na
een ontwikkeling die jaren heeft ge
duurd. Want die man drinkt. Hij
drinkt schandelijk veel. Men be
hoeft geen geheelonthouder te zijn
om een afschuw te hebben van der
gelijke hoeveelheden en zo'n mens
onterende verslaafdheid.
Elke drinkebroer is een egoïst,
maar van binnen een klein kereltje,
een man die vervuld is van mede
lijden met zichzelf. Deze man was
zo'n drinkebroer. Huishoudgeld
kreeg zijn vrouw haast niet. Wat er
binnen kwam ,werd omgezet in ster
ke dmak. En dat vond die man be
roerd van zichzelf. Hij vond zichzelf
een slecht mens. En elke ochtend als
hij wakker werd, nam hij zich voor
het eens anders te gaan doen. Ach
ter een borrel zat hij stom voor zich
uit te staren terwijl hij bedacht wat
er allemaal al kapot was gegaan en
wat er nog zou kunnen worden ge
red als hij daar vandaag mee op
hield, nu, meteen.
Die avond in augustus kwam hij
bij wijze van uitzondering nuchter
thuis. Het gebeurde maar zelden dat
hij zijn goede voornemens zo ver
ten uitvoer bracht. Maar die dag
was het gelukt. De aanemer was
nuchter en op dat ogenblik geloofde
hij dat hij dat voortaan zou blijven
ook.
Hij vond dat het allemaal anders
moest gaan thuis. Het moest er ge
zelliger worden en vrouw en zoon
moesten weer van hem gaan hou
den, net als vroeger. Hij zou een
kleinigheid meebrengen, dacht hij,
zoals hij vroeger wel eens bloemen
had meegebracht toen hij pas was
getrouwd. Daarom ging hij naar 'de
slager en kocht een eindje lever
worst ,waar vrouw en zoon hem
achterdochtig aankeken, want ze be
grepen niet wat dat plotselinge ge
baar van gulheid te betekenen had.
Toen gebeurde de ramp dat die
worst was bedorven, 't Is eigenlijk
in eerste instantie de schuld van de
slager. Maar het werd daar thuis in
die sfeer ,heel anders aangevoeld,
„Ik lust die worst niet. Die deugt
niet', riep de zoon. Vader vond dat
de worst nog wel eetbaar was. Moe
der vond van niet. Even later lagen
vader en zoon over de grond te
worstelen. Beiden raakten gewond.
Moeder probeerde de zoon te be
schermen en riep luidkeels de buren
te hulp tegen „die dronkelap". De
buren kwamen. En die hebben ge
zien hoe die man in dolle razernij
zijn vrouw heeft toegetakeld.
Een maand eiste de officier. De
verdachte vond dat hij dat niet had
verdiend. Maar de rechter vonniste
conform wegens mishandeling van
de echtgenote; gezien het meer dan
beestachtig optreden ook bij andere
gelegenheden.
Zo gaat die aannemer nu een
maand de gevangenis in, vol wrok
tegen de hele wereld, tegen de
rechtspraak en tegen zijn vrouw. En
zonder begrip voor het eigen aan
deel in dit drama.
Wij zullen hem nog wel eens va
ker zien voor de balie.
Voor alle reparaties
la. MARTENS
Schoolstraat 30 Tel. 2389
joiib ioov b)fliiv9d
viizzuiacia
„OPVOEDING" OVER en meeleven van allen'Vm. zovee-
GODSDIENSTIGE OPVOEDING frater Winfridu*-
Mét de vernieuwingen in de Kerk,
de godsdienstige beleving en in
de opvoeding, dringt zich de moei
lijkheid op hoe deze moeten worden
doorgegeven aan de volgende gene
ratie. Het spreekt vanzelf, dat
ouders en opvoeders daarvoor eerst
zelf deze vernieuwing moeten be
grijpen. In de kringen van onder
wijs en opvoeding vindt men naast
het verlangen om het nieuwe te be
grijpen ook de onvermijdelijke on
zekerheid over de vraag hoe 't moet
worden doorgegeven.
De redaktie van Opvoeding,
maandblad voor gezin en school,
heeft het oktobernummer aan deze
vernieuwing gewijd. Zij vond de
aanleiding hiertoe in de invoering
van een nieuwe schoolcatachese en
de duidelijk waarneembare tendens
naar verschuiving van de eerste
biecht naar een hogere leeftijd. De
ze verschuiving evenals die van
de eerste communie naar de tweede
klas is in het bisdom Roermond
reeds een feit geworden en de re
dactie van Opvoeding vindt de richt
lijnen van Roermond belangrijk ge
noeg om ze af te drukken en de
wens uit te spreken, dat dit voor
beeld in het hele land zal worden
gevolgd.
Men vindt in dit oktobernummer
een uiteenzetting van aanwijsbare
vemieuwingspunten en de achter
gronden daarvan, in verband ge
bracht met de eigentijdse gedachten
over kinderpsychologie en opvoe
ding. De gevolgen voor school er
gezin, parochie en kweekschool wor
den van verschillende zijden belicht.
Medewerkers aan dit nummer zijn
rector J. v. Haaren, dr. J. L. Klink,
mevr. Aa Padt-Jansen, frater Win-
fridus Brouwers, kapelaan J. Schok-
kenbroek en mevr. dr. N. Snijders-
Oomen.
Uit de bijdrage van frater Winfri-
dus getiteld Onderwijzer van Later,
geven wij hier een passage die be
trekking heeft op de verandering in
het godsdienstonderwijs op de la
gere school, waar de catechismus nu
is weggevallen. Frater Winfridus
schrijf daarover:
„Het gaat nu allemaal anders
worden. De catechismus is ingetrok
ken, voorbij. Er komt straks, na het
concilie, wel een nieuwe samenvat
ting alléén voor volwassenen en niet
meer voor kinderen. En de lagere
scholen gaan er rekening mee hou
den, dat ze praktisch in geen enkel
geval meer eindonderwijs geven.
Want men kan de vorige genera
tie catecheten om hun geheugen
training niet al te hard vallen: zij
moesten wel. De enige kans om kin
deren, niet gewend aan catechesa-
tie tot aan hun 18e of 20e jaar iets
te leren van de geloofswaarheden,
lag juist op de lagere school.
Daar had men allen bijeen, en la
ter kreeg men die kans nooit meer.
Maar nu heeft men in vele gevallen
nog de middelbare school en de an
dere vormen van voortgezet onder
wijs en men heeft altijd nog de ra
dio, de tv, de dag- en weekbladen
en gelukkig ook hoe langer hoe
meer de goed voorbereide zondags-
preek, die vroeger vaak te zeer werd
ingeklemd tussen mededelingen en
verzoeken en een rijkdom aan meer
stemmig gezang en plechtige litur
gische pompa, in de goede betekenis
van het woord. De lagere school
hoeft nu niets anders meer te doen
dan de kinderen te leren leven met
en in de katholieke levenssfeer en
het ideaal kan niet meer zijn, hun
de werken van barmhartigheid te
leren, maar hun iets te tonen van
barmhartigheid in verhaal en voor
beeld en hen aan te sporen in eigen
leven en op eigen niveau hier iets
te doen. En als er over zonde ge
sproken wordt, dan niet meer over
een rijtje van vaak voorkomende
zonden uitvindsel overigens van
middeleeuwse tel-deskundigen en
vandaaruit in de over de tekorten in
het menselijk bestaan en het leven
met de Heer in de Kerk, die is de
gemeenschap van heiligen en daar
om de vergeving van zonden. En dit
alles niet zozeer opzettelijk, bij wij
ze van les, maar meer vanzelfspre
kend, als iets waar vanuit het eigen
leven is opgebouwd. Alleen zó zal
er langzaam een nieuwe catechese
en daarmee een nieuwe levenshou
ding kunnen groeien.
Dit alles is niet het werk van en
kele maanden of jaren. Het eist tijd,
geduld, nadenken, experimenteren,
mislukken en opnieuw experimen
teren. Het eist veel van allen die er
bij betrokken zijn, ouders, priesters,
onderwijzers vooral. Maar de pogin
gen door de Nederlandse bisschop
pen ingeleid en aanbevolen om de
school en het kind los te maken van
de vaak zo gevreesde en gehate ca
techismus verdienen belangstelling
iTet oktober nummer van Op^oe*
ling kan een waardevol houva%
lieden .voor
ideravondenAen g<
vknJ öülcfnl /id bij a
godsdienstige vorming van kindere
betrokken 'zjpy. j
DIM NIET TE VROEG...f
Het steeds dichter wordende ver
keer is er de oorzaak van, dat wij
automobilisten in steeds hogere ma
te van elkaar afhankelijk worden.
Afhankelijk met het oog op de vei
ligheid van onszelf en anderen. In
het duisteree jaargetijde is die vei
ligheid nog minder zeker dan in de
andere seizoenen van het jaar en
dientengevolge eist het najaar en de
winter nog meer onderlinge samen
werking van de weggebruikers dan
normaal al noodzakelijk is.
Het gaat evenwel niet alleen om
respect en vriendelijkheid, niet al
leen om het beheersen van de eigen
zucht naar prestige. Ook de rij tech
niek is van groot belang! Ieder
goed uitgerust motorvoertuig heeft
tegenwoordig redelijke verlichtings
middelen, maar geen enkele auto is
zo goed uitgerust ,dat zijn verlich
ting dezelfde veiligheid garandeert
als het daglicht. Daarom is 't nood
zakelijk voor iedere automobilist om
te weten hoe hij ook het licht van
zijn medeweggebruikers kan benut
ten om zich een speciale rij tech
niek voor rijden in duisternis eigen
te maken.
Bij duisternis is het zicht altijd
beperkt hoe vaardig we ook onze
eigen lampen en die van anderen
benutten. Krijgen we een tegenlig
ger, dan is het zicht nog korter. Een
voetganger in donkere kleding is bij
groot, ongedimd licht pas zichtbaar
op ca. 100 m. afstand. Bij een ont
moeting tussen twee auto's op een
rechte weg wordt het zicht op de
voetganger reeds beperkt tot ca. 75
meer wanneer de voertuigen zich op
ongeveer 600 m. afstand van elkaar
bevinden. Wanneer de bestuurders
van de wagens dan voor elkaar gaan
dimmen wordt volgens proeven het
zicht verder verminderd tot 32 me
ter. Men verliest dus ca. 40 meter
aan zicht wanneer men in zo een
vroeg stadium gaat dimmen. Dit kan
de veiligheid uiteraard niet bevor
deren. Met een goede rijtechniek
kan men echter het zicht vergroten.
Ontmoetingen met tegenligers zijn
altijd riskant. Ontmoetingen in duis
ternis zijn levensgevaarlijk als niet
beide bestuurders de grondregels
goed beheersen.
Dim op tijd maar nooit te
vroeg. Wel kan het verstandig zijn
om vlak voor de bocht of voor een
heuvel in de weg even op en neer
te dimmen om met behulp van het
licht van de tegenligger het silhouet
van een mogelijke hindernis, b.v.
een voetganger, te ontdekken.
Bij een ontmoeting met een tegen
ligger dient" men groot licht, onge
dimd ,te blijven voeren, totdat de
lichtbanen elkaar ontmoeten, d.w.z.
totdat de wagens elkaar tot op ca.
200 m. zijn genaderd. Wanneer men
reeds afdimt op een afstand van ca.
600 m. neemt men te grote risico's,
want dan wordt het zich in een veel
te vroeg stadium beperkt met alle
mogelijke gevolgen vandien.
Er zijn automobilisten, die worden
geïrriteerd door de verblinding van
tegemoetkomende medeweggebrui
kers.
In de meeste gevallen hebben ze
die verbinding echter aan zichzelf te
danken doordat ze recht in het
licht blijven kijken inplaats van de
rechterkant van de weg in het oog
te houden niet alleen voorzover
hun eigen licht dat toelaat, maar zo
ver mogelijk daarbuiten ook.
De lengte van het zicht bij een
ontmoeting met een andere auto bij
normaal gedimd groot licht vereist
dat de snelheid althans op smalle,
bochtige wegen, dient te worden
gematigd. Hoe dan ook, mag men
nooit sneller rijden dan dat men
kan stoppen binnen de afstand, die
men kan overzien.
Bij ontmoetingen met tegenliggers
is het verleidelijk om zover moge
lijk aan de kant te gaan rijden. Dat
is niet helemaal veilig. Laat altijd
zoveel ruimte aan de wegkant over,
dat onverwachts opduikende objec
ten b.v. voetgangers op wegen
zonder trottoir of rijwielpad, wiel
rijders, enz. niet door u worden
geschept!
Wanneer iedere automobilist deze
regels ter harte neemt, is er gerede
kans ,dat het huidige donkere sei
zoen niet zoveel slachtoffers van
het verkeer in duisternis oplevert
dan we de laatste jaren helaas ge
wend zijn.