ei uiónen óók kunstenaaib Roode Kruis oefening GIF Dierenarts L. BOLLEN GEVESTIGD Rouwkuilenweg 6 Iel. 04785-320 DIERENARTS BERTELS 0YERL00N TEL 04788-300 Zondagsdienst huisartsen VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1964 No. 37 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MTJNCKHOF N.V. VENKAY WPFKRI ATI VOOR VRNRAY FN OMSTRFKFN ADVERTENTIEERUS »'/l ot. mm ABONNEMEKTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 CLIvDLAU V UUl\ V CrllAA I Clil wlVlO i A CflxUll PRIJS PER KWARTAAL 150 (buiten Venray 1.75 OP BEZOEK BIJ EEN VENRAYSE BEELDHOUWER EN SCHILDER De Huube-plats aan de Enge Steeg in Leunen is een oude fraaie boerderij, een van de weinige Saksische boerderijen, die er in Venray nog staan, compleet met put en schaapsstal. Een boerderij als een monument, en als zodanig zal het misschien in de toe komst ook wel behandeld worden, als tenminste de plannen van de Restauratie Stichting Limburg, al dan niet met Monumenten zorg doorgang vinden Voor ons is dat op dit moment nog niet belangrijk. Belangrijk is wel, dat sinds de famlie Achten de ze oude hofstede verlaten heeft een kunstenaarsfamilie hier zijn intrek heeft genomen, namelijk Lewie Claessen, beter bekend als Gussen Lewie, met zijn jonge vrouw en zijn collega dichter v. d. Wetering. DOODGEWOON Het kan vreemd gaan in een men senleven. En het is vreemd gegaan in het leven van Lewie Claessen, een doodgewone Leunse jongen, die in de boerderij op de Gussenplats zijn jonge jaren sleet als ieder ander, met leren en spelen, met eten en slapen. Geen braaf boontje, geen hoogvlieger, alleen het joch had iets in zijn vingers, wat anderen niet hadden, hij sneed namelijk graag beeldjes en hij tekende ieder papier tje vol. Geen kunstwerken, integendeel zelfs, maar dat was een soort krie bel in zijn bloed, waarvoor hij van de meester op zijn duvel kreeg en wel eens ruzie thuis, omdat de ka mer zo vol spaanders hout lag en het laatste vel briefpapier weer net volgetekend was. Maar voor het overige een doad- gewone jongen, niet braver en beter dan welke andere Leunse knul ook. En als de lagere school dan door lopen" is zoals men dat zegt, dan komt de Mulo, waarin de jonge Le wie echter helemaal geen zin heeft. Vrij snel zit hij dan ook op de am bachtsschool van Boxmeer om het vak van koperslager te leren. En dat wordt hij dan ook, als hij die school verlaat. Koperslager, een vakman, die als ieder ander wel eens probeert met een stukje koper iets meer te doen, dan de doorsnee vakman, maar die voor het overige zijn uren braaf volmaakt, met repa raties en nieuw werk, wat in iedere koperslagerij voorkomt. OMZWERVINGEN Dan komt de diensttijd, het sol daatje spelen, dat echter voor deze jongeman wel een omzwaai in zijn leven betekent. Want de Welfare mensen ontdekken in hem kwalitei ten, die aanleiding geven tot het ad vies: Jong, ga eens naar de kunst nijverheidsschool. En zo is dan Le wie Claessen in' koningsrok vrij gauw ingeschreven bij de Kunstnijverheidsschool in Arnhem, waar zijn teken- en vormingstech- niek bijgeschaafd wordt en in hem het verlangen gewekt wordt op dit terrein verder te kunnen gaan. Zijn kwaliteiten zijn van dien aard dat hij beurzen krijgt en subsidies om zijn studies voort te zetten aan de Akademie in Maastricht. Het is daar hard werken geblazen voor deze Leunse jongen, die aan vankelijk vrii schuchter tegenover al dit vreemde en nieuwe stond. Hij heeft er zijn up en downs, zijn mee- en tegenvallers. Hij krijgt ze van profs op zijn nek en wordt een an dermaal geprezen om zijn werk, maar hij is niet tevreden. Hij zoekt andere kontakten, eerst in Antwer pen aan de Akademie, later in Pa rijs. Hij maakt er schilderijen en beelden, maakt kennis met kunste naars en kunstrichtingen en zwerft de wereld door, steeds maar zoeken de, steeds maar studerend. Na enige tijd in Luxemburg gewerkt te heb ben, waar hij een intussen al weer verloren medaille verdiende met beeldhouwwerk, komt hij te recht in het kunstenaarsdorp Wolfs- leven onder Bremen, een Duits dorp, waarin praktisch in ieder huis kunstenaars leven en werken. Hier treft hij v. d. Wetering, die later zijn trouwe vriend en metgezel zal wor den. Een jong schilder, met een gro te belangstellnig voor literatuur, waarop hij ook weer later al zijn kracht zal geven. Van daaruit trekt hij naar Zwe den en Noorwegen meestal te voet steeds maar opnieuw nieuwe indrukken opdoende, kontakt zoe kende met ander kunstenaars, stu dies makende. Een reis naar Schot land heeft hetzelfde doel. De „ge wone burger" gaat al onbegrijpend knikken als hij hoort hoe deze zwerftochten betaald worden met een schilderij hier, met een opdracht daar uit te voeren. Dit leven van de ene dag in de andere, dit zwerven over Gods schone wereld, zonder dat een of ander reisbureau netjes uitgestippeld heeft, waar men te recht komt, zal slapen en eten, schijnt alleen het voorrecht te zijn van kunstenaars, zoals een Lewie Claessen. Maar het geboortedorp blijft. De oude Gussenplaats is en blijft het vaste punt in het leven van deze Leunse jongeman, die intussen is uitgegroeid tot een baardige knaap, die veel gezien, hard gestudeerd en flink gewerkt heeft. VESTIGING Als dan na die omzwervingen de rust gaat komen, de rust en de ver- antwooi'delijkheid, ook van een hu welijk, dan is de vraag voor een vaste woonplaats gauw opgelost. Het wordt niet Duitsland, waarheen hem goede opdrachten lokken en waar goede relaties hem vele mogelijk heden geven, het wordt Venray of liever nog, Leunen. Venray dat hem niets anders bieden kan dan een onbewoonbaar verklaarde woning. Venray dat deze ruige kerel een beetje vreemd bekijkt, dat zijn non- figuratieve beelden en schilderijen niet begrijpt, noch waardeert. Venray, dat het vreemd vindt dat hij de oude Huubenplats, die uitge leefde boerderij aankoopt om hier eigenhandig zijn woning en werk plaats van te maken. Venray, dat ten opzichte van de kunst zo onverschil lig lijkt. Maar toch werken beide kunste naars door. Het wantrouwen tegen hen zakt weg in onverschilligheid en men bekijkt hoogstens nieuwsgierig naar wat er op die oude Huuben plats nu wel gebeurt. Hoe daar het oude woonhuis nieuwe glans krijgt door vreemde, oude, maar mooie meubelen. Hoe daar de bloemen in oude buikige kruiken in de grote woonkeuken nieuwe glans geven aan het donkere en zware eikenhout en de witte wanden breken. Men kijkt naar de oude stalling die ate lier wordt, waar het witte linnen wacht op de inspiratie en oude schuurbalken omgetoverd zullen worden tot beelden TOEKOMST Praat men met beide kunstenaars met Lewie's vrouw over dit alles, dan blijken ze teleurgesteld te zijn over Venray. Niet dat er praktisch geen opdracht uit komt, want daar had men voorshands al geen reke ning mee gehouden. Maar het is de onverschillighied, het gebrek aan levensgevoel dat zich in onze plaats naar hun mennig zo duidelijk mani festeert. En dat zou nog te verhelpen zijn als men activiteiten om dit te gen te gaan, om eigen creativiteit te bevorderen dan maar niets in de weg legden. Maar ook deze aktivi- teiten worde'h door onbegrip en on verschilligheid getorpedeerd. Als we Lewie vragen naar con crete voorbeelden, wijst hij op het werk van zijn collega Coppes in Horst, die van gemeentewege o.a. geholpen is met de bouw van zijn atelier, waarin hij op zijn beurt voor kinderen weer gelegenheid schept eigentijds creatief werkzaam te zijn, een levensgevoel zich eigen te maken, waarin hun eigen per soonlijkheid tot uitdrukking komt. Een werk dat door kinderen en goedwilende ouderen enthousiast be groet is. Hier heeft men ook dergelijke plannen voorgelegd, maar nul op request gekregen. Men aanhoort ze heel enthousiast, maar geen enkele reactie toont dat dit enthousiasme echt gemeend was. Het creatief zelf werkzaam zijn is noodzakelijk voor de mens in deze tijd, nu hij in tegenstelling tot zijn voorouders meer tijd heeft dan nodig is om te werken, te eten en te slapen. Dat er een muziek school komt is een gelukkig ding, maar het is slechts een begin, voor al voor de kinderen, die jammer ge noeg op school te weinig kans krij gen een eigen levensgevoel te ont wikkelen. En die nu in confectiehui- zen wonen, confectiekleding dragen, confectiemeubels hebben, kortom geleefd worden, zonder zelf te le- Een ander voorbeeld is, dat de oude schaapskooi achter de boerderij met betrekkelijk geringe middelen om te toveren zou zijn tot een ex positie-ruimte, waarin vele collega's kunstenaars ongetwijfeld zouden willen exposeren. Dan kan een be volking als die van Venray kennis maken met de kunst, ze daardoor gaan leren en waarderen, waardoor een vruchtbare wisselwerking moge lijk wordt. Noch de kwestie schaaps kooi, noch andere plannen, die men heeft opgezet voor dit doel hebben het ooit verder gebracht dan een be leefd aanhoren. Er zou een zgn. cul turele commissie komen, die een en ander met deze kunstenaars zou gaan regelen, maar noch de cultu rele commissie, noch iets anders is er ooit geweest. Men praat er lang en ernstig over met deze mensen, die we soms be nijden kunnen om de zwier, waar mede ze leven en werken. Die zo heel anders zijn ingesteld dan de doorsnee-burger, die zich soms al leen maar bezorgd maakt om zijn stand, om zijn waardigheid. Ze zijn fel in hun kritiek, wijzen op b.v. de waanzin van het feit dat men een commissie de hoeveelste overi gens? gaat instellen, die de groen voorziening in Venray in orde moet brengen, terwijl men op datzelfde ogenblik rustig het doodvonnis uit spreekt over enkele treurwilgen aan de Vlakwaterweg, die deze hoek een heel ander aanzien gegeven hebben dan de steeds maar weer herhaalde blokkendozen van de nieuwbouw ooit zullen geven en men moet toe geven, dat ze inderdaad dikwijls ge lijk hebben. Het is goed dat er mensen onder ons leven, die misschien niet zo rechtlijnig, zo zakelijk denken als wij. Die niet zo onverschillig voorbij lopen aan goede en mooie dingen, die wij zelfs niet meer zien. Die zich bezorgd maken dat we allemaal kleine robots worden en met hun kleuren het alledaagse leven nieuwe fleur en nieuwe impulsen geven. Maar moeten we ze dan niet een eerlijke kans geven, hun niet laten roepen in een woestijn? Nu we weer byna de verjaardag herdenken van Venray se be vrijding, komt als vanzelf ook de herinnering boven aan de soms stuntelige manier, waarop in die tijd gewonden gered, geholpen en vervoerd werden. Het gebrek aan deskundige krachten en mate rieel hebben toen veel onnodig leed veroorzaakt. Trouwens ook het jongste treinongeluk bij Westervoort heeft voor de zoveelste maal aangetoond hoe belangrijk het is een goed uitgerust en ge traind hulpcorps noodzakelijk is. De laatste twee jaren is het pu bliek herhaaldelijk opgeschrikt, zijn medici en politie gealarmeerd door dodelijke ongelukken of zelfs moor den met het landbouwgif pax-athion. Een „gewoon" gif kan men niet zo maar krijgen, arsenicum bijvoor beeld, dat destijds nogal eens door gifmengers gebruikt werd: uiterma te dom want reeds een HBS-er leert in de scheikundeles ,dat de aanwe zigheid van dit gif door de proef met de porseleinen spiegel s~ v;an worden aangetoond. Onkruid- en ongediertebestrij dingsmiddelen voor de landbouw, welke middelen in de regel zwaar giftig zijn, haalt men evenwel om zo te zeggen naast de deur. Ze kun nen in handen komen van bonafide gebruikers maar ook in die van mis dadigers. De ongelukken en erger zijn dan ook aan de orde van den dag want er wordt maar al te dik wijls met grote zorgeloosheid mee omgesprongen. Kinderen kunnen het bemachtigen als ze onvoorzichtige ouders hebben, boosdoeners vinden het onder hun bereik. Het is daarom een goed denkbeeld van het socialistische Tweede Ka merlid Oele de ministers van Socia le Zaken en van Landbouw te ver zoeken maatregelen tegen lichtvaar dig gebruik van het gevaarlijke middel te nemen. De heer Oele denkt daarbij aan toevoeging van een alarmerende reuk- en smaak stof, die de argeloze gebruiker moet waarschuwen naast een opvallende kleur. Nu lijkt ons dit laatste niet zo effectief; het publiek immers is onderhand aan allerlei opvallende kleuren gewend. Reuk en smaak zenuwen kunnen evenwel een waar schuwende prikkel ondergaan, aan genomen, dat het mogelijk is, die waarschuwing aan parathion toe te voegen zonder dat het bestrijdings middel aan kracht verliest. Schei kundigen zullen moeten uitmaken, wat hier het beste is maar het wordt wèl tijd, dat er van over heidswege snel maatregelen geno men worden, die het misbruik van parathion tot de kleinst denkbare kansen terugbrengt, hoe eerder, des te beter. Wat moeilijker onder de arm van de wetgever te brengen is, is het ge bruik van nog ander bestrijdings middelen, waarmee bij land- en tuinbouw en vooral in de fruitteelt geregeld gewerkt wordt. Er is een theorie, die dit gebruik onnodig vindt, maar haar aanhangers vor men een duidelijke minderheid, mis schien ook omdat zij vaak overdrij ven en b.v. zich ook tegen het ge bruik van kunstmest keren. Bespui ting moge onvermijdelijk geworden zijn tegen mogelijke ziekten, ze kan intussen zelf gevaar opleveren voor de insectenbestrijders van nature, de vogels. Het gevolg is met dat al, dat het amper meer verantwoord is om gre tig in ongeschild fruit te bijten, zo als dat in onze jonge jaren mogelijk was aangezien men altijd de kans loopt mèt de schil nog iets van de bestrijdingsmiddelen binnen te krij gen. De tuinder, die zelf het middel toepast, wapent zich wel tegen on voorzichtig gebruik maar de consu- men moet zich vertrouwd maken met het denkbeeld, dat hij vrijwel niets meer ongewassen kan eten. Dat is een van de keerzijden van de giftoepassing. Daarom had wellicht de Rode Kruisoefening, die zaterdag in Ven ray plaats vond, zo de aandacht van het publiek. En terecht, want al de 27 colonnes, die Lmburg heeft, kwa men op die dag als het ware examen afleggen van hun kundigheid en hun vermogen met andere samen te wer ken om in geval van nood deskun dige en snelle hulp te geven. Men had het de 650 deelnemers niet ge makkelijk gemaakt. ERNSTIG SPEL Op de Vier Uutersten, zo luidde de opgave, was een ramp gebeurd. Er waren daar dodelijk verongeluk ten, er lagen gewonden, die men vanuit de zoveelste verdieping van een huis naar beneden moest zien te halen. Kortom een grote ramp was daar voorgevallen de tientallen gewonden moesten gered, geholpen, verbonden en vervoerd worden. Een honderdtal jongelui speelden op soms aangrijpende wijze voor de ge troffenen, die bovendien soms le vensecht geschminkt waren, zodat een argeloos buitenstaander werke lijk de indruk kreeg dat het bloed met stromen vloeide en de gebroken botten naar buiten staken. De hele lange stoet van hulpbie- dende mensen kwam dan in bewe ging. De doden en gewonden werden geborgen. Zelfs kabelbanen werden aangelegd om een snel en goed ver voer naar de begane grond moge lijk te maken. Daar werd dan eerste hulp verleend, waarna de getroffe nen via brancards, ambulancewa gens of doodgewoon op de rug van een Rode Kruisman naar de verza melplaats gebracht werden, waar zij geregistreerd werden en zo nodig [-''""•gestuurd werden naar de grote .itaaltenten ter verdere hulp. Zij .;}§uiTzelfs daar niet geholpen konden worden, werden verder getrans porteerd naar het noodhospitaal, dat in het ziekenhuis was ingericht. Een en ander moest zo vlot mogelijk ver lopen, reden waarom via veldtele foons de commando's overal door het „rampgebied" vlogen. Kortom, het was een ernstig spel, dat èn door de Rode Kruis-mensen èn door de gewonden en doden gespeeld werd om zo de samenwerking en de individuele vaardigheid van elk der colonnes te testen. Jammer was dat de toelichting via de microfoon on voldoende was om het talrijke pu bliek in te lichten over het waarom van de gang van zaken. HOGE GASTEN Intussen had in Hotel de Zwa^i dokter Kroft namens het Rode Kruis afdeling Venray de hoge gasten be groet, die deze oefening kwamen be kijken. Daar waren leden van het nationaal bestuur van het Rode Kruis, met de ondervoorzitter aan het hoofd evenals de directeur-gene raal. Daarnaast was generaal Alons er van het nationaal hulpcorps, de provinciaal commandant van Neder lands en Belgisch Limburg en de kringcommandanten alsmede de be- stuurderen van de Limburgse afde lingen. Namens het provinciaal be stuur was er het lid van Ged. Staten drs. Lebens terwijl Burgemeester Custers en de wethouders der ge meente Venray vertegenwoordigden. Dr. Kroft heette hen welkom en gaf aan de hand van kaarten tekst en uitleg van de te houden oefenin gen en de bedoeling daarvan. Na deze ontvangst bezichtigden de gasten het oefenterrein en namen kennis van de maatregelen, die de verschillende corpsen en de leiding daarvan genomen hadden om de verschillende reddingsakties zo vlot mogelijk te doen verlopen. HELICOPTERS Het spectaculairste moment van deze middag was ongetwijfeld de demonstratie, die twee helicopters van de Kon. Luchtmacht gaven in aansluiting op deze oefening op het Servatiusterrein aan de Oostsingel. Daar demonstreerden zij voor de ogen van de deelnemers en de tal rijke toeschouwers hoe deze machi nes in staat zijn een drenkeling uit zee op te vissen en hoe gewonden en zieken per brancard via de lucht vervoerd kunnen worden. Dat daar bij door de rondtollende wentelwie ken wel eens een hoed ging vliegen mocht aan deze keurige demonstra tie niets afdoen. De beide militaire vliegers werden voor deze demon stratie hartelijk bedankt door de co lonnecommandant Dr. Oosterbaan. DEFILé Nadat men zich in Huize Servatius eens goed had kunnen opknappen kondigde de komst van de Kon. Harmonie Euterpe aan, dat het slot stuk van deze goed georganiseerde middag was gekomen, namelijk het défilé voor de autoriteiten. Voordien had Burgemeester Cus ters de autoriteiten in de raadszaal van het gemeentehuis ontvangen, waar hij hen welkom heette en zo tussen neus en lippen te verstaan gaf, dat Venray meer te bieden had dan twee psychiatrische ziekenhui zen. De Kringcommissaris van Lim burg Mr. Reinards sprak een dank woord voor de ontvangst en bena drukte nog eens het belang van het Rode Kruiswerk, dat zoveel facetten hééft en dat van groot belang is voor de lijdende mens. Het hele gezelschap nam dan het défilé af van de stoer voorbij trek kende colonnes, waarbij die van Venray voorop ging, aangevoerd door de officier P. Rippe. Verder viel op dat de colonne verpleegsters aangevoerd werd door dr. Koppers, die in de oorlogsdagen in Venray werkzaam geweest is als assistent bij dr. Bloemen z.g. en thans werkzaam in Maastricht. Na afloop van dit défilé werden de hongerigen gespijzigd, niet met erwtensoep, zoals sommige kranten berichten doen geloven, maar met tomatensoep met ballen, die met 700 lunchpakketten er in gingen als koek. Voor de gasten was er een lopend buffet, en toen daar de erg ste honger voorbij was, bracht de ondervoorzitter van het Rode Kruis de Venrayse afdeling dank voor het goede organisatiewerk, dat zij de afgelopen middag heeft geleverd, de prettige ontvangst in Venray en het smakelijke slot aan het einde. Dat daarbij speciaal Mr. Reinards de Limburgse kringcommissaris nog eens huldigde met zijn 25-jarig ambtsjubileum in dienst van het Rode Kruis was vanzelfsprekend. Ook de voorzitter van de Belgisch Limburgse Kring was dankbaar voor wat hij die middag^ allemaal had mogen beleven, maar terwijl deze gasten dan nog luisterden naar het slotwoord van dr. Kroft waren de colonneleden al vertrokken naar Prinsenhof, waar een gezellig sa menzijn de moeiten en het verzette werk van die middag deed vergeten. Rest nog te vermelden dat hier mede de aktiviteiten van Venrays afdeling niet uitgeput zijn, integen deel, binnenkort start men met een nieuwe donor-actie voor de bloed transfusiedienst en met een EHBO- cursus. Daarnaast zal waarschijnlijk bij voldoende belangstelling nog een extra Eerste Hulp cursus gegeven worden voor automobilfsten, die on derweg zo dikwijls getuige zijn van ongelukken en dan een deskundige helpende hand kunnen bieden. Maar daarover hoort U later meer. TE YSSELSTEYN (Venray) tijdelijk adres: spreekuur van 8-9 uur v.m. bij geen gehoor: NIEUWS UIT VENRAY EN OMGEVING Van zaterdagmiddag 12 uur tot zondagnacht 2 uur Dr. L. COENEN Henseniusstraat Telefoon 1878 Uitsluitend voor spoedgevallen I ZONDAGSDIENST GROENE KRUI8 Zr. J. Janssen Leunen tel. 136J Albionstraat 16 GROENE KRUIS Dinsdag a.s. Zuigelingen-bureau voor de Kom. ZIEKENAUTO Bel 04780-1591 b.f.f. 2116 ZONDAGSDIENST VERLOSKUNDIGEN Vroedvrouw Stevens-Heinen Merseloseweg 23 - Venray Tel. 1152 (04780) b.g.g. 1061 RECREATIESCHAP PEEL EN MAAS In de Nederlandse Staatscourant nr. 173 die H.M. de Koningin o.a. ontving toen zij het nieuwe gebouw van de Staatsdrukkerij opende, kon zij behalve haar eigen foto en rede voering ook zien en lezen dat de ge meenschappelijke regeling recreatie schap Peel en Maas een feit is ge worden. Zoals bekend hebben reeds eerder de gemeenteraden van Broekhuizen, Grubbenvorst, Horst ,Meerlo, Ven ray, Sevenum en Wanssum deze ge meenschappelijke regeling goedge keurd, terwijl zich ook Ged. Staten met deze gemeentelijke samenwer king om te komen tot behartigingen van de belangen van openluchtrecre atie .toerisme, landschapsverzorging en natuurbescherming, akkoord ver klaarden. Het recreatieschap heeft nu dus zijn wettelijke status en de gemeen ten kunnen beginnen aan de opstel ling van het recreatieplan, een der eerste voorwaarden om te komen tot goed samenspel en een verantwoor de opbouw van het nieuwe en grote werk. AUTO-ZEGENING Op zeven plaatsen in Noord-Lim burg worden op zondag 13 sept. a.s. autozegeningen gehouden. Te Ven ray begint de autozegening om 12 u. op de Grote Markt. VOOR ALLE RIJBEWIJZEN NAAR nulcri/schccl Jansen Langstraat 33 - Overi' onseweg 18 Venray - Telefoon 04780-1351 Ons nieuwe telefoonnummer: 16 0 0 MOTORCROSS HEIDE De motorsportliefhebbers weten natuurlijk dat 7 september a.s. een belangrijke dag is voor de motor renners, maar het is toch wel diens tig dat ook anderen dit weten. Want op die dag wordt voor de motorcros sers niet meer en niet minder dan het kampioenschap van Nederland verreden. En dat nog wel op de crossbaan, die de motorclub van de Heide aan de Deumeseweg heeft op gezet. Een uitverkiezing die voor deze nog jonge club van groot be lang is, omdat hier wel uit blijkt dat haar baan en haar organisatie tip-top in orde is. Dat is een felicitatie waard voor deze jonge club, die ook nu weer hard aan het werk is om het cir cuit zo goed mogelijk te maken. Want men rekent zondag 27 sep tember op een hard gevecht daar aan de Deumeseweg. In de halve li terklasse mag dan Molengraaf al bo venaan staan met 27 punten, van Dijk met 23, van Gompel met 19, van den Elzen en Keizer met ieder 15 punten zitten hem dicht op de hielen en zullen alles in het werk stellen om hem te overhalen. Men verwacht dan ook dat alle baan- recorden hier gebroken gaan worden en dat er verdraaid hard gereden en gevochten gaat worden. Daarom wordt extra aandacht geschonken aan de veiligheid van de kijkers, die nog eens extra beschermd worden door stropakken, terwijl ook de vei ligheidsvoorschriften extra streng zullen zijn. Voor degenen, die van deze harde sport houden en de min naars van sensatie komen die zon dag dik aan hun trekken en zullen ongetwijfeld die datum reserveren voor een bezoek aan het circuit aan de Deumeseweg. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na wetkiijd - aan de fabriek, bij de portiei N.V. INALFA VENRAY

Peel en Maas | 1964 | | pagina 1