Antiek- kunst- en inboedelveiling
publiek a contant verkocht worden
DE AFGELOPEN WEEK...
re :l en maas
Grootse
Roode
Kruis
demonstratie
HERINNERINGEN
van een Engelse sold
aat
in zaal WilKel mina te Venray
Op vrijdagmiddag om 2 uur en vrijdagavond om
7.30 uur zal door deurwaarder C.M.A. Nieuwenhuis
antiek, koper en tin, meubilair w.o. kasten, com
mode, Petit Point stoeltjes en tafeltjes, antiek
spinnewiel en petr. lamp, verzameling prachtige
Perzische tapijten, bankstel, porcelein, goud en
zilver en wat verder ter verkoop wordt aangeboden.
Kijkdag vrijdagmorgen van 10-2 uur (begin veiling)
Pastoor
Vercoulen
begraven
VRIJDAG 4 SEPTEMBER 1964 No. 36
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
X™?,EN mïnckhof N V ven-rat WFFKRI AD VOOR VFNRAY FN OMSTRFFFN advkbmwtikihius ct p. mm aboniwments-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 V VJVJI\ V Erll Ari I Lfll W/IVIO 1 l\CrlVCrll PRIJ8 PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75
Zaterdag zal Venray in het teken
staan van het Rode Kruis. Op die
dag zal namelijk de 22e Limburgse
Rode Kruis-dag in onze gemeente
worden gehouden. Deze oefendagen
worden bij toerbeurt in de grotere
Limburgse gemeenten gehouden, bij
voorkeur afwisselend in Noord-,
Midden- en Zuid-Limburg. Dit jaar
is voor de eerste maal Venray aan
de beurt.
BETEKENIS
Limburg heeft 27 Rode Kruis-
afdelingen en iedere afdeling heeft
een eigen colonne, iets dat uniek in
Nederland is. Van deze colonnes ko
men nu afvaardigingen naar Ven
ray, dat zaterdag dan zo'n kleine
700 Rode Kruismensen welkom zal
heten. Voor $eze mensen zijn oefe
ningen uitgezet, die de paraatheid
en geoefendheid der kolonnes testen.
Zij kan verder de samenwerking
onderling vergroten en commandan
ten en officieren hebben hier kans
veel te leren.
In onze plaats zal men op de Vier
Uutersten (het bosgebied ten zuiden
van het ziekenhuis) een rampsitua
tie voorstellen, waarbij zo'n 100 tot
120 gewonden en doden gevallen
zijn. Voor doden en gewonden SDe-
len leden van de Venrayse jeugd
verenigingen.
Hoe nodig zulk eeen oefening is,
bleek deze week bij de treinramp
van Westervoort waar de Rode
Kruiscolonne goeed werk heeft ver
richt.
De colonnes krijgen nu als opga
ven de gewonden ter plaatse de eer
ste hulp te geven. Scheidsrechters
zullen daarbij punten toekennen
voor het geleverde werk. Vervolgens
moeten deze verwonden worden
vervoerd naar een verzamelplaats,
een op te richten noodhospitaal en
naar het ziekenhuis. Dat vervoer
geschiedt dan per brancard, met een
van de 6 beschikbaar zijnde ambu
lance-wagens of via de twee kabel
banen, die worden aangelegd.
By deze oefening worden zelfs
twee helicopters ingeschakeld,
waarvan één gewonden zal opha
len en vervoeren, de ander een
demonstratie zal geven van het
redden van drenkelingen.
Natuurlijk wordt het de colonne,
leden niet gemakkelijk gemaakt. Zo
wordt er een paform gebouwd, waar
vanaf de gewonden zullen moeten
worden neergelaten, terwijl ook an
dere obstakels het gewondenvervoer
en -transport bemoeilijken.
Daarnaast zullen verschillende an
der diensten van het Rode Kruis
hun kunnen tonen. De technische
dienst zal o.m. vanaf het rampge
bied moeten zorgen voor de aanleg
van een veldtelefoon naar een post
in het ziekenhuis. De dienst identi
ficatie zal doden moeten identifice
ren enz. enz.
Daarnaast zal er een expositie zijn
van materiaal voor gewondenver
voer zullen er EHBO demonstraties
gegeven worden en een rijdende po
likliniek worden voorgevoerd. Dit
alles kan ook door het publiek be
keken worden, dat trouwens ook de
oefeningen kan bijwonen. De toe
schouwers krijgen via luidsprekers
precies te horen, wat de bedoeling
is van een en ander en wat en
waarom dit zus, en dat zo gebeurt.
Het is misschien aardig te ver
melden dat de gewonden met spe
ciale hulpmiddelen een zo realis
tisch mogelijk beeld van de ramp
zullen bieden.
PROGRAMMA
Het is de bedoeling dat voor half
twee de colonne-leden in Venray
aankomen. Om half 2 begint name
lijk de grote oefening, die ook door
vele autoriteiten en genodigden
worden bijgewoond o.a. door:
Drs. Lebens, lid van Ged. Staten
van Limburg; Mr. de Graaff, voor
zitter van het Nederlandse Rode
Kruis en A. v. d. Embden, directeur-
generaal van het Rode Kruis. Ver
der zijn aanwezig afgevaardigden
van het landelijk commando en
vrouwelijke hulpdientsen, de kring
commandanten van Brabant en Lim
burg, alsmede de voorzitter van de
provinciale Rode Kruis in Belgisch
Limburg, de provinciale comman
dant en het kringhoofd van de B.B.
Verder het oud-kringbestuurslid Mr.
Camps uit Heerlen en het College
van B. en W. uit Venray.
Deze worden om 2 uur door het
organiserend comité in Hotel De
Zwaan ontvangen en nemen vervól
gens de oefeningen in ogenschouw.
Om kwart over vier zal de oefening
ten einde zijn en worden alle ge
wonden als volkomen genezen ont
slagen.
De deelnemers kunnen zich dan
wat opknappen, voor het grote défilé
dat om 6 uur begint en langs het
Gemeentehuis zal trekken.
De route is: Sportterrein Huize
Servatius, Prins Bernhardstraat,
Poststraat, Grotestraat, Hofstraat,
Julianasingel, Wilhelminastraat, Ch.
Ruysstraat, Oostsingel naar sport
terrein. Harmonie Euterpe en de
drumband van Servatius zorgen
voor muzikale omlijsting.
Hier zijn de gasten om 5 uur of
ficieel ontvangen en nemen met het
College van B. en W. het défilé af.
Voor de deelnemers is er dan om 7
uur een feestavond in Prinsenhof.
Bij die gelegenheid zullen Mej. v.
Meyel uit Leunen en de heren v. d.
Berg en H. Bloemen gehuldigd wor
den i.v.m. 10 jaar trouwe dienst aan
de colonne.
Wat herinnert zich nog de Duitse
of Engelse soldaat, die in de ok
toberdagen van 1944 in deze streek
gevochten heeft?
Het antwoord op deze vraag heeft
cns wel eens bezig gehouden, bü
het bekyken van oude oorlogs
foto's en het lezen van verslagen
uit die dagen? Heeft zo'n soldaat
nog enige notie dat hij in Venray
is geweest, weet hij nog wat hij
toen gedaan heeft? We hadden al
tijd het idee, dat de betrokkene,
die ofwel van Engeland uit zich
vechtend een weg had moeten ba
nen naar Duitsland, ofwel terug
had moeten trekken voor een
overwinnend leger, geen andere
indrukken had dna puin, rommel
en ellende en dat alle plaatsen
voor hem hetzelfde waren.
Reeds eerder was ons gebleken,
dat dit niet helemaal op ging en
we hebben Duitsers en Engelsen ge
sproken, die nog bliksems goed wis
ten dat ze in Venray geweest waren
en wat ze er hadden uitgespookt.
OUDE VRIENDEN
En ook deze week bleek zulks
weer. We legden namelijk die vraag
voor aan mister Robert N. Hough,
ex-sniper-sergeant van het 2e batal
jon van The Royal Warwickshire
Regiment, een van de onderdelen
van de 3e Britse Infanterie Divisie,
die in september en oktober 1944 het
bevel kregen Overloon en Venray te
veroveren.
Mister Hough heeft er 20 jaren
over gedaan voor hij Venray weer
terug zag. Nu met vrouw, dochter
en schoonzoon, op een gezellige va
kantietrip door Nederland.
Dat hij op die trip Venray aan
deed, had meer dan een reden. Op
de eerste plaats wist hij dat op het
Engelse kerkhof alhier enkele van
zijn kameraden begraven -lagen en
die graven wou hij bezoeken.
Op de tweede plaats om nog eens
een familie op te zoeken die hij in
de oktoberdagen van 1944 in Venray
had leren kennen en waarmede hij
vriendschap had gesloten.
Zo stond de Engelse wagen met 't
nummer JPM 162 dan dinsdag voor
de deur van Mevr. van Boven -aan
de Merseloseweg, die meteen de oud
sergeant ,wat magerder en wat
ouder weliswaar, van oktober 1944
terugkende. Hij was de eerste En
gelse soldaat ,die de familie van Bo
ven zag toen ze uit de kelders van
Huize Servatius kwam gekropen en
hij was het ook met wie de kennis
making later in Merselo op het eva
cuatie-adres was hernieuwd. Een
kennismaking, die nog later voort
duurde, toen hij vanuit Duitsland
nog wel eens een keer naar Venray
kwam overwippen en die met en
kele brieven naar Manchester na de
oorlog bestendigd werd.
De dood van de heer van Boven
maakte een einde aan deze corres
pondentie ,want toen ging het adres
verloren. Maar dat de heer Hough
zijn Veyrayse kennissen niet verge
ten was, bleek wel uit dit onver
wachte, maar toch zeer welkome be
zoek.
Toen dan de kennismaking her
nieuwd was en de vreugde over dit
onverwachte bezoek wat geluwd
was, kregen wij dan de kans om bo
vengenoemde vraag aan een van on
ze veroveraars te stellen. We willen
proberen fcijn antwoord zo juist mo
gelijk weer te geven.
HERINNERINGEN
U moet me niet naar preciese da
tums vragen, want die weet ik niet
meer. Ik weet alleen dat we in sep
tember 1944 in Mill waren, na een
vrij zware doortocht door Frankrijk
en België. Hier was ons Bataljon op
nieuw geformeerd en aangevuld, het
beste teken ,dat er binnenkort weer
een aktie op komst was. Welnu, het
ging naar Overloon, waar behoorlijk
gevochten is moeten worden, voor
dat we dit totaal vernielde dorp in
ons bezit kregen.
Ik herinner me nog dat onze groep
hieer grote verliezen heeft geleden.
Vanuit Overloon trokken we op
naar Venray, waarvan ik de toren
spits wel gezien had, maar die toen
verdwenen was. Zoals later bleek
was hij door de Duisters opgeblazen.
Ik herinner mee nog dat onze groep
een beek (Loobeek) moest overste
ken,waarvan de brug vernield was
en waarbij verschillende van onze
pantsers vernield waren.
We zwenkten toen in de richting
van een dorp Merselo en gingen
van daaruit langs het ziekenhuis op
Venray aan.
Ik heb zo juist een wandeling ge
maakt door het centrum, waar wij
doorheen getrokken moeten zijn,
maar ik heb in het geheel geen aan
knopingspunt meer vinden. Ik weet
alleen dat we er doorheen getrok
ken zijn en uiteindelijk terecht zijn
gekomen bij een ander ziekenhuis
(Huize Servatius) waar veel burgers
in de kelder zaten, die we nog onze
chocolade en sigaretten hebben ge
geven. Ons eindpunt was een boer
derij aan de andere kant van die
weg (Broeren) waar we over een
dood paard moesten stappen om in
de schuur te komen. Ook hier waren
veql burgers bij elkaay. Dit was
voorlopig het verste punt wat we
toen bereikt hebben, want even ver
der op zaten nog de Duitsers. Men
kon in de schuur nog ruiken dat ze
pas daar geweest waren. Ik kan me
verder nog herinneren dat daar in
de buurt een burgerlijk dodelijk is
getroffen door een geweerkogel.
We zijn niet verder meer gekomen
en werden afgelost. We kwamen
toen in Merselo, war onze groep, die
nogal verliezen geleden had, op
nieuw geformeerd werd en waar
onder meer het aantal sniper-ser
geants werd aangevuld. Deze nieu
we groep lag aldaar in een schuur,
die echter getroffen werd door een
Duitse granaat, waarbij vier van on
ze mensen gedood werden. Deze
werden begraven achter het zieken
huis, ongeveer in de buurt, waar nu
het Engelse kerkhof ligt. Ik was de
dans ontsprongen, maar werd op 20
december 1944 gewond toen ik aan
de Maas in de buurt van Wassum
lag.
Ik werd naar Nijmegen overge
bracht en later naar België en kon
me eerst weer bij de troep voegen
toeir we vah Duitsland uit Enschede
bevrijdden. Van Enschede ging het
weer Duitsland in, tot in Bremen het
einde van de oorlog kwam.
Van Venray kan ik verder niets
anders herinneren, dna dat ik in een
kelder geschuild heb, waarin ont
zaggelijk veel lucifers lagen opge
slagen en waar blijkens de uitrus
ting, die we daar vonden een of an
dere hoge militair moest hebben ge
woond. (Later bleek deze hoge mi
litair een lid te zijn van Schutterij
het Zandakker). Verder viel ons op
hoe in de frontlijn veel burgers zich
van geen of weinig gevaar bewust,
gewoon rondliepen en tenslotte heb
ik er de familie van Boven leren
kennen, die in Merselo geëvacueerd
was en me steeds hartelijk ontvin
gen.
Ik heb verbaasd staan kijken naar
Uw herbouwd Venray, dat een gro
te indruk op mij gemaakt heeft en
kan U alleen maar danken voor de
wijze waarop de graven van mijn
gevall enkameraden hier onderhou
den worden.
Vier en zeventig procent van de
Nederlandse bevolking gelooft in 't
bestaan van de hemel, 53 pet. in dat
van de hel. Aldus de uitslag van een
enquête, die werd ingesteld door het
Nederlands Instituut voor Publieke
Opinie. De gereformeerden bleken
het meest vast in de leer. Honderd
procent geloofde in de hemel, 90 pet.
in de hel. Bij de rooms-katholieken
blijkt het aantal twijfelaars aanmer
kelijk groter. Negentig procent ge
loofde in het bestaan van de hemel,
slechts 67 pet. gelooft in de hel. Bij
de hervormden waren deze percen
tages rasp. 82 cn 70. Opmerkelijk
was dat 20 pet. van de onkerkelijken
ook in de hemel geloven en ruim
10 pet. van hen ook nog in de hel.
Bovendien was de categorie van hen
die „geen oordeel" hebben onder de
onkerkelijken zeer groot. In deze
groep vindt men waarschijnlijk vele
zoekers en twijfelaars.
Kerkelijke hoogwaardigheidsbekle
ders zullen ongetwijfeld met grote
belangstelling van dit onderzoek
hebben kennis genomen. In kerke
lijke kringen heeft men vaak de
neiging nogal somber te spreken
over de voortschrijdende secularisa
tie. Deze verzuchting is niet hele
maal zonder grond ,maar een al te
In goed een jaar tyd verloor het
Dekenaat Venray drie priesters.
Kapelaan Heymans, Rector Geurts
van het Veulen en Pastoor Ver
coulen, die we thans ten grave
dragen, aldus de H.E. Heer Deken
in het afscheidswoord na de plech
tige H. Mis van Requiem, die hy
vrydag j.l. opdroeg by de begra
fenis van Pastoor Vercoulen in
Merselo. Die vry plotselinge sterf
gevallen, die het gezegde waar
schijnen te maken, dat de meeste
priesters een plotselinge dood te
wachten staat.
In onze jachtige tijd schijnt het
ook het lot der priesters te zijn ver
geten te worden, zodra zij begraven
zijn. Maar de heer Deken drong er
op aan hen niet te vergeten in onze
gebeden, die zoveel voor ons gebe
den en gedaan hebben. In de kor
te levensschets die hij gaf van de
gestorven parochieherder wees hij
er op, hoe Merselo het getroffen
heeft met deze pastoor, die in leed
en in vreugde bij hen was en met
hen meeleefde, die iedereeen kende
en op een misschien wat ouderwetse
maar daarom toch niet minder har
telijke en vertrouwelijke wijze met
de aan hem toevertrouwden omging.
Hij memoreerde het werk van de
gestorvenen voor de zieken uit de
parochie, voor de jeugd, die zijn
aandacht had, de gemoedelijke wij
ze, waarop hij met de mensen om
ging. Het afscheid van zijn parochie
op menselijker wijze gesproken
nog jeugdige leeftijd is hem zwaar
gevallen, juist omdat hij Merselo
zijn hele priesterhart gegeven heeft.
Hij is blijven werken tot het laatste
ogenblik, toen het zelfs anderen dui
delijk werd dat hij doodziek was.
Het moet voor zijn parochianen een
eretaak zijn deze priester, die voor
zijn collega's een dierbare vriend
was, noöit te vergeten.
DRUKKE BEGRAFENIS
Het was overvol in Merselo's pa
rochiekerk toen de Heer Deken dit
afscheidswoord sprak. Heel Merselo
met zijn verenigingen, zowel op
geestelijk als op wereldlijk gebied,
de schooljeugd, z ijn klasgenoten,
zijn collega's uit Dekenaat en Bis
dom en het kerkbestuur hadden het
stoffelijk overschot in een lange rij
ter kerke gebracht. Vele kransen
dekten de baar toen de H.E. Heer
Deken met assistentie van de heren
pastoors van Blitterswijck en Venlo,
de Z.E. Heren Geurts en Gommans
de plechtige lijkdienst begon. Pres-
byter-assistens was Pastoor Kramer.
Deze dienst werd behalve door zijn
familie, vrienden en kennissen ook
bijgewoond door Mgr. Damen, pre
sident van het Nederlandse Priester
college in Rome, namens Mgr. Moors
de secretaris van het Bisdom, de
H.E. Heer B. Hendrix, loco-burge
meester van Dijck, wethouder Jans
sen, secretaris Vorst, de leden van
provinciale staten Loonen en Emonts
en vertegenwoordigers van de
kerkbesturen van Swalmen en Gre-
venbicht, waar de overledene als
kapelaan gewerkt heeft.
De kerkelijke gezangen werden
uitgevoerd door leden van de De
kenale koorkring, die op deze wijze
hun overleden voorzitter uitgeleide
deden.
Na de absoute werd het stoffelijk
overschot overgebracht naar het
kerkhof, waarin een lang défilé
Merselo afscheid nam van zijn pa
rochieherder. De treurmuziek werd
ook daar. evenals bij de overbren
ging uitgevoerd door de Kerkelijke
Fanfare van Merselo, die op het
kerkhof met een laatste muzikale
groet de begrafenisplechtigheden af
sloot.
Een zeer druk bezocht condolean
ce-bezoek toonde de familie nog
eens nadrukkelijk hoe parochie en
streek meeleefde in dit zware ver
lies.
nadrukkelijk onderstrepen hiervan
belet de kerken ook wel eens naac
wegen te zoeken die leiden tot een
aanpassing van de kerk aan de mo
derne tijd. Blijkens de uitslag van
deze enquête lopen er in ons land
duizenden mensen rond, die wel de
gelijk religieus denken maar die
geen aansluiting vinden bij een
kerkgenootschap. Ligt dit aan hen of
aan de kerken? Het is onmogelijk
hierover een gefundeerde mening te-
geven. Maar het is wel iets om eens
goed oveer na te denken.
XmIWBOXSIXG
Maandagochtend zijn bij Wester
voort een Nederlandse en een Duit
se personentrein op elkaar ingere
den. Vijf doden en acht gewonden
vormden het trieste resultaat van
deze frontale botsing. Gelukkig za
ten er maar weinig personen in de
beide treinen, anders was het wel
licht een grote ramp geworden. Tra
gische bijkomstigheid is dat dit on
geluk plaatsvond op de eerste dag
van de reeks jubileumdagen ter ge
legenheid van het 125-jarig bestaan
der Nederlandse Spoorwegen.
RASSENDISCRIMINATIE
In dezelfde week dat dr. Luther
King, de Amerikaanse neger
leider, ons land bezocht, weigerde
een Amsterdamse caféhouder Suri-
namers in zijn zaak toe te laten.
Onmidedllijk viel toen het woord
rassendiscriminatie. Toen de zaak
eenmaal aan het rollen werd ge
bracht kwamen enkele markante
feiten aan het licht. Een groot deel
van de buitenlanders, die in ons land
werken of studeren, kan geen ka
mers krijgen. Men benadert hen
vaak op onsympathieke wijze en
wanneer enkele buitenlanders eens
tot extreem gedrag vervallen, dan
worden deze gevallen onmiddellijk
gegeneraliseerd.
Wellicht is het niet juist hier van
rassendiscriminatie te spreken, aan
gezien de houding van de Neder
landse bevolking ten aanzien van de
Surinamers niet principieel anders is
dan ten aanzien van blanke buiten
landers als Italianen, Spanjaarden,
Grieken en Turken. Het is op zich
niet zó vreemd dat deze vooroorde
len de kop opsteken, omdat niet al
leen de buitenlanders met aanpas
singsmoeilijkheden kampen, maar
ook de Nederlanders op hun beurt
moeite hebben zich aan de vreemde
lingen aan te passen, waarbij dan
vaak nog de „taal" een extra pro
bleem voort al zou men dat b.v. van
sommige Venrayse meisjes niet zeg
gen.
Het is echter wel verontrustend
dat zoveel landgenoten zich aan de
ze moeilijkheden onttrekken door in
een boogje om de buitenlanders heen
te lopen, ze geen kamers te ver
huren enz. Dat is nog geen rassen
discriminatie in de werkelijke bete
kenis van het woord, maar het wekt
wél de indruk. En dat is al erg ge
noeg.
RIETJE WEER „THUIS"
Rietje Af ink, het vier maanden
vermist meisje dat haar moeder had
verteld met een schoolreisje naar
Engeland te gaan ,is weer thuis. Zij
heeft enkele avontuurlijke maanden
achter de rug en heeft zich weinig
aangetrokken van de ongerustheid
van haar ouders. Het kind heeft
enorme risico's gelopen en het is een
wonder dat het allemaal zo goed
afgelopen is.
Hoe een KRO dit over het paard
getilde kind nog voor de televisie
kon halen en kans gaf haar avon
turen toe te lichten was voor velen
een vraag.