In 't jachtgebied van de Vredepeel EEN SCHEEPSWERF op een bouwwerf OUDERS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Venrayers betrokken bij botsing kruispunt Elsendorp Bauograf VRIJDAG 26 JUNI 1964 No. 26 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 PRWS PER KWARTAAL M.50 (buiten Venray 1.75 De konijntjes hebben witte pluimpjes van achteren als ze verder springen. Het is net een miniatuur spatbord. Dat is duidelijk zichtbaar in de kamer van het knusse bungalowtje waarin jacht- opziender van Beers woont daar ergens tussen de bossen langs de Midden Peelweg. der kwijt raken door de strik en van honger en dorst omkomen. ,9 Weer anderen zetten strikken en la ten zich niet meer zien. Intussety blijven slachtoffers vallen en rotten weg in de strikken. Dat dit niete meer met sport te maken heeft, duidelijk. En het is begrijpelijk dat de jachtopzienders er op uit zijn om juist deze knapen te pakken te krij gen. Men kan door de brandgang van de bossen vanuit die kamer niet al leen de hazen zien springen en de konijntjes zien spelen, maar ook het verkeer voorbij zien razen over de Midden Peelweg. En als de avond valt wijst van Beers over die Peel weg heen naar de bossen van de overkant: „Kijk, daar zijn wat reeën. Als we met onze leken-ogen hen niet gauw vinden kunnen, ver duidelijkt hij met zijn korte pijpje, tot wij ook in de vallende avond twee reeën heel voorzichtig de bos sen zien verlaten en de brandgang zien oversteken. Dan rijdt er een auto voorbij en weg zijn de dieren, als van de aardbodem verdwenen. MYXAMETHOSE We praten met van Beers over zijn taak als jachtopziender. Hij moet de .stroperij tegen houden in het bijna 1500 ha grote jachtgebied langs de Vreej en Kempkesberg, waarin veel gemenetebossen liggen. Die jacht is verpacht aan de heren Janssen de Wit uit Schijndel en hij moet zorgen dat het wild zijn kan sen krijgt. „Is er nu veel wild in dit jacht gebied?" „Ge ziet het menheer" en weel wijst het pijpje naar de jonge haas jes en konijntjes, die op weg naar hun avondmaal spelend over de brandgang duikelen. Er blijkt behoorlijk wild te zijn in dit jachtrevier. Alleen vreest de jachtopziender de myxamethose, de gevreesde konijnenziekte, die zomers honderden konijnen doet sneuvelen. Diezelfde ochtend heeft hij er nog aangetroffen, met dikke opgezette koppen, te ziek om nog weg te springen. Ze sterven een langzame en pijnlijke dood. De ziekte wordt verspreid door muggen en vliegen, zo zeggen de geleerden, maar ook 's winters heeft jachtopziender van Beers slachtoffers van deze ziekte gevonden en dan zijn er toch geen muggen en vliegen meer. Er is wei nig tegen te doen en het kost jaar lijks honderden konijnenlevens. „Jammer voor de jacht, maar nog beroerder voor de beestjes zelf, die een verschrikkelijke lijdensweg moeten doormaken, voordat ze broodmager en met veretterde kop jes hier of daar dood neervallen is van Beers' bescheidv VEEL HAZEN Vriend Lepelaar is goed vertegen woordigd in dit jachtgebied, al is hij bar gevoelig voor de nattigheid, die hem de leverbotziekte bezorgt, een kwaal, die onherroepelijk aan zijn leven een einde maakte. En over nattigheid heeft men de laatste ja ren niet te klagen. En dan zijn er nog patrijzen en een kele fazant. De patrijzen doen het goed in dit jachtgebied, hoewel b.v. zo'n onweer als we vorige week hadden niet bepaald goed is voor de kuikens, die pas uit zijn. En boven dien zorgen maai- en kneusmachi nes dat er veel kostbaar broedsel verloren gaat. Vroeger was in de Vreej b.v. 1/3 van het gebied wei land, 2/3 akkerland. Nu liggen de cijfers net andersom. Er wordt veel meer gemaaid en gespoten en beide dingen kosten nu eenmaal vooral patrijzen het leven. Gelukkig letten steeds meer boe ren en loonwerkers bij het maaien en kneuzen op het wild en kan nog al eens een nest gered worden. Van Beers wordt wel kwaad als hij begint over het afbranden van bermen langs wegen en grep pels. Als men wist hoeveel kost baars daarmede verloren gaat, liet men het beslist achterwege. Niet alleen patrijzen- en fazanennesten gaan teloos, maar ook kostbare vogeleieeren en jonge hazen- en konijnenlevens worden de dupe. FAZANTEN Fazanten zijn liefhebbers van een beetje drassige en moerassige grond, die in dit jachtgebied niet te vinden is. Pogingen om fazanten te poten lopen op niets uit, omdat deze die ren wegwandelen (ze vliegen name lijk niet weg, ze lopenEr zijn een paar nesten en die vogels blij ven wel in deze jacht. Ze zijn een beetje gewend. REEëN De trots van jachtopziender van Beers, zijn de reeën. Een stuk of tien van deze beesten zwerven door zijn jachtgebied. De een zegt dat ze van de Rips afkomstig zijn, de an der van Duitsland, maar wat de waarheid is, weet niemand. Van Beers houdt het op de Ripse bossen. Prachtige dieren, die zich langzaam maar zeker uitbreiden in dit bos gebied en op hun manier zorgen voor uitbreiding van de wildstand. Dat men er zuinig op is, bewijst wel dat er nog steeds geen van ge schoten is, ondanks het feit dat Staatsbobseheer niet bepaald vrien delijk is tegenover een van de bok ken, die met zijn gewei nog al wat schade toebrengt aan de bomen- opstand. Maar wat de jagers niet doen, doen wel de stropers en het snelverkeer. Maar daarover direct meer. Tenslotte is er nog het zgn. trek wild, houtsneppen en ganzen, waar voor van Beers de zorg heeft. En dan moet men letterlijk verstaan, want iedere dag worden zowel de patrijzen als de fazanten op bepaal de plaatsen bijgevoerd. DE ROVERS van de bossen, zijn de kraaien, de eksters, de wezels en het hermelijn en niet te vergeten Reintje de Vos. Allemaal moordenaars van het wild, die hazen en konijnen, zowel fazan ten en patrijzen op hun menu heb ben staan. De kraaien en eksters hebben het vooral op de eieren en de kuikens begrepen en laten ook jonge kippenkuikens niet met rust, evenmin als kippeneieren. Die krij gen dan als afweer eieren te eten met fosfor in en sterven een snelle dood. De wezel en hermelijn gaat men met vangkooien te lijf en ieder jaar heeft jachtopziender van Beers zo'n kleine 100 stuks van deze ro vers op te ruimen. Tegen Reintje de Vos, die gesle pen duivel, moet men met zwaarder geschut te werk gaan en die wordt dan ook achtervolgd met klemmen en met het geweer, ook al omdat deze rover de hondsdolheid over brengt. Menige vos heeft van Beers al te pakken gehad, dit jaar liefst al 20 stuks en in de zeven jaar dat hij in de Vreej werkt is zijn totaal aan opgeruimde vossen 78. De boeren zien deze „opruiming" graag, want deze rovers staan be slist niet stil voor een kippenhok of een mand eieren. Verschillende vossenholen heeft men bloot ge legd, die vol lagen met kippen - veren. In een vond men zelfs 34 stuks wild. STROPERS „Tegengaan van de stroperij" de taak van een jachtopziender. We hebben hierboven al gezien dat het zgn. roofwild behoorlijk door hem wordt opgeruimd. Maar er zijn ook rovers op twee benen, de mens. Nu moeten we eerlijk zeggen, dat we bij van Beers een voor een jacht opziender vrij milde stemming aan troffen tegen stropers. D.w.z. tegen die mensen, die met lichtbak in de winterse dagen er op uit trekken om een haasje te verschalken. Ze zijn in bepaalde opzichten sportief, want ze geven het wild een kans. letten op dragende dieren, op de werptijden e.d. meer en zijn in ze kere zin sportieve kerels, die een verbaal riskeren, maar als iedere jager ook naar het wild kijken en dit zo nodig, sparen. Iets anders zijn de strikkenzetters: die hele stukken vol met strikken plaatsen en groen en rijp te pakken proberen te krijgen. Een hele stapel strikken ligt ach ter de opzienders-woning, als de treurige buit van een paar weken. „Dik 2000 strikken heb ik dit jaar al opgeruimdzegt van Beers, die vooral kwaad is op de mensen, die zelfs in de warme tijd hun strik ken blijven zetten. Zelfs voor reeën. Komt in deze warme en soms zwoe le tijd een ree of ander stuk wild in de strik terecht en het duurt even voordat de stroper het er uit kan halen, dan is het beslist waardeloos geworden, onbruikbaar en rot. Dat heeft niets meer te doen met sport, dat is doodgewone moord. Als een gestrikt ree niet binnen het uur wordt opgesneden en gevild, loopt het op, zit vol blauwe vliegen en is waardeloos geworden. Toch blijft men reeën strikken zetten en toch probeert men deze kostbare dieren te pakken te krijgen, ofschoon men voorop weet, dat ze voor de handel onbruikbaar zijn, dat ver voer en transport in warme dagen praktisch onmogelijk is. Daarnaast blijven in deze dagen vele kleintjes achter die hun moe IMS NOZE] Van Beers kent zijn klanten en weet, wie hij in de gaten moet hot den. Alleen is het hem opgevallej dat naast de oudere „generati* stropers nu jongeren komen, die de stroperij als een vrijetijdsbesteding zien. De „nozems" zijn er weer, zo zegt men vooral in de weekendeig- als er verdacht veel opgeschoteji knapen, de bossen in dwalen. En naast deze „nozems" is ed nieuw soort stroper gekomen, q „auto-stroper". Dat is de man, di met zijn geweer in een auto stap] 's avonds door het jachtgebied rij' en zodra hij wat wild ziet, dat vat uit zijn wagen neer knalt. Dat daa: bij dikwijls niet eens gekeken wort of men jonge dieren enz. te pakki heeft, is duidelijk. En dat de jachl opziender met zijn fietsje tegen de: mensen weinig kans heeft, integei deel, zelfs het risico loopt overhool gereden te worden, is intussen wej duidelijk geworden. Maar gelukkij kom er dikwijls assistentie van d vliegende brigade uit Boxtel (politie agenten in burger) en die hebben ii de loop van de tijd een special neus gekregen voor dit soort stro pers. Als die een wagen aanhoudei is het praktisch altijd raak. En da de Vreej vrij dikwijls op hun reis route staat, hebben intussen wel en kele van deze autostropers tot hu schande moeten ontdekken. VERKEEJ ze Voor een Limburger is een Fries stug en vreemd, een man van het water, van de meren. Als men als Fries dan ook nog de Zee heet, dan hoort men het water klotsen als tegen de boord van een zeilboot. Dan blijkt de vrij eenzijdige kijk van de Limburger nog eens op waarheid te berusten ook. De Midden Peelweg heeft dij jachtgebied wel op een grootse wijzi „opengelegd". Hij loopt er namelrftL midden doorheen en niet alleen het snellere verkeer, maar ook het zgriT „bermtoerisme" heeft veel meer drukte gebracht in het jachtgebied. Nu is het wild vrij gauw hieraan gewend. Waar het niet aan gewend is en ook wel nooit zal worden zijn de lichtbundels in de avonduren. De dieren worden verblind, blijven stokstijf staan en kunnen een wil lige buit zijn voor de automobilist. „Gelukkig", aldus van Beers, „is mijn ervaring dat vele autobezitters het verblinde dier een kans geven, namelijk door even met de lamp te knipperen, waardoor het weg kan komen." Er zijn er ook wel eens geweest, die in de sloot van de weg terecht kwamen, zo vol ijver waren ze om de haas of konijn te pakken te krij gen. De haas was dan gevlogen en zij zaten met de stukken. En ande ren hebben ervaren dat ze een tot moes gereden konijn het hunne mochten noemen na wat-gevaarlijke escapades. Jammer vindt hp het èn voor de autobezitters èn voor de reeën, dat er geen waarschuwingsborden ge plaatst zijn voor overstekend wild. De man, die op tweede Paasdag plotseling een ree voor zijn wagen zag springen, kon het met zijn 100 km vaart niet meer ontwijken, liep daarbij belangrijke schade op aan zijn wagen en doodde behalve de ree, ook de twee kalfjes, waarvan ze in verwachting was. De be stuurder was danig geschrokken en vroeg wel dertig keer: waarom worden we niet gewaarschuwd? Die vraag stelt ook de heer Van Beers. Ht is geen prettig gezicht als men een prachtige bok langs de kant van de weg ziet liggen rotten, die is aangereden door een auto, zo als dat afgelopen week gebeurd is. De auto kapot, een verschrokken chauffeur en het verlies van een stuk wild, waarop we toch zo zuinig moeten zijn. Waarom geen borden? Moeten er eerst erger ongelukken gebeuren? TOEKOMST Niet alleen de Midden Peelweg brengt veranderingen. Ook het bos zelf verandert. De oude grove den moet langzaam maar zeker maken voor andere, betere en fraaie soorten. De bossen dienen niet op de eerste plaats meer als houtleveran cier, maar als ontspanningsgebied voor de mens. Dat is een proces dat nog jaren duren zal, maar waarvan het begin toch te onderkennen is. Dat betekent dat de mens daar zal gaan komen, waar nu het wild al leen-heerser is. Dat betekent ook dat de fauna van het bos gaat verande ren, er andere vogels en andere die ren bij zullen komen. Als mens en dier elkaar weten te verstaan, de mens het leven weet te respecteren, dan zal deze ontmoeting alleen maar voordelen brengeri. Jachtopziender van Beers is wat dit betreft opti mist. Laat de mensen rustig komen, is zijn bescheid. Maar de stroper Want de Zee mag dan in Venray komen werken, het water heeft hij niet in de steek gelaten. Vorig jaar heeft hij op zijn eentje een zeilboot gebouwd, die nu trots in dehaven van Wanssum ligt. Een keurig en rank ding, waarmede hij door het water snijdt, op een van de zeldza me vrije uren, die hij zich gunt. Want ternauwernood had hij vo rig jaar zijn zeilboot afgebouwd, of een ander plan werd geboren. Bij een bezoek thuis sprak zijn vader op zijn a.s. pensionering en het feit dat hij dan feitelijk weinig om handen had. „Als ik eens een behoorlijke boot had, dan konden moeder en ik en zijn blik dwaalde af naar de meren, waarom Friesland beroemd Toen heeft de Zee besloten een boot voor zijn ouders te bouwen. Geen roeibootje, geen zeilboot, maar een comfortabel motorjacht, met een pracht van een kajuit, met keurige slaapgelegenheid en een stuurhuis, een dergelijk jacht waardig KRANKZINNIG Een krankzinnig plan, zegt men nu achteraf, nu de laatste streken verf op de sierlijke boot gestreken worden. Een krankzinnig plan dat nooit gelukt zou zijn als de baas i.e. de heer Nelissen niet een stuk van zijn terreinen gereserveerd had voor deze werf en geen oogje had dicht geknepen, wanneer 's avonds de ma chines uit de timmerfabriek ge bruikt werden. Laten we beginnen bij het begin. In Utrecht werd het stalen casco gekocht voor de ronde som van 4500,Dat werd naar Venray ge bracht, dik onder de roest en neer gezet op de terreinen van Nelissen aannemingsbedrijf. Daar stond het stalen gevaarte, 8.30 meter lang, 2.95 meter hoog. De Zee bouwde er vorig jaar september met wat golf platen een schuur omheen en toen kon de bouwerij beginnen. Het casco moest gezandstraald worden en met roestwerende verf beschilderd. Er moest een motor worden ingebouwd, waarvoor lang beraad een Volvo-Penta geko zen werd. Intussen had deze scheeps werf natuurlijk de aandacht getrok ken van het overige personeel, dat niet alleen met raad, maar ook met terdaad klaar stond. Zo bouwde Wiel Linders en Henk Wijnants de motor in, nadat Kersten uit Wans sum de fundering voor deze knaap in de stuurhut had aangebracht. J. Hoex uit Oostrum zorgde dat het ijzerwerk, wat voor de afbouw nodig was. De heer Zee als HTS-er niet onbe kend met het ontwerpen riep Mej. Sala er bij om het zo sierlijk moge lijk te krijgen en Mej. van Haren moest haar adviezen geven voor de afwerking van de kajuit. Toen ze dat allemaal op papier hadden staan kon begonnen worden. POTKACHEL BRENGT UITKOMST Maar toen begon het zo zoetjes aan te winteren en in de schuur bleken de golfplaten de kou niet bui ten te houden. Een potkacheltje met een rood-gloeiend buikje verdreef de ergste kou, die verder door hard werken verdreven werd. En er werd hard gewerkt. Niet het minst door de heer Clephas, die als onderwijzer hier de kans van zijn leven zag om zijn hobby: timmeren in de daad om te zetten. Hij zorgde dat de smaakvolle en praktische ontwerpen verwezenlijkt werden en dat langzamerhand, de grote stalen badkuip meer en meer de vorm kreeg van een echt jacht. Er moesten kooien worden gemaakt, handige kasten en zitplaatsen voor de kajuit, waarin een kleine en praktische keuken moest worden ingebouwd .Er moest een wc komen, opslagruimten voor van alles en nog wat. De stuurhut moest zo praktisch mogelijk worden ingericht, kortom menig uurtje is met passen en meten versleten, menig uurtje, ondanks de kou, gezweet Maar langzamerhand groeide de vrije uren en in het avondlijke duister het jacht. 1500 UREN hebben de beide bouwers elk er op zitten, becijfert de Zee, die een paar overalls versleten heeft op dit kar wei, evenals Clephas, nu ze aan de afwerking bezig zijn. Voor de bouwvakvakantie wil men het jacht in het water hebben, maar er moet nog veel gebeuren. Tot laat in de avond schildert men, waarbij Bennie Min graag assisteert. Er wordt nog geschaafd en getim merd, want op de kastjes moeten de sloten nog en op het dak van de kajuit moet nog anti-suip matei-iaal worden aangebracht. De regen heeft het werk bemoeilijkt want de golf platen bleken niet waterdicht en men heeft een plastic plafond in de schuur moeten hangen voor het dooregenen. Maar de boot groeide van casco tot motorjacht en al werd de ruimte beangstigend klein, steeds meer kon zelfs de leek zien, dat hier een jacht geboren wordt, dat een trots der Friese Meren zal zijn. Maar zo ver is het nog niet. De afwerking houdt lang tegen en een avond is zo kort. Maar het zal niet lang duren of de Zee zal zijn ouders een boot kunnen aanbieden, die er zijn mag. Dan zal de keet verdwijnen en de golfplaten worden opgeruimd. De werf op de werf zal dan verdwijnen, 't Krankzinnige plan is dan gelukt en een nieuw jacht dat kant en klaar zo'n dikke 30.000,kost, is dan met heel wat minder kosten aan het water toevertouwd. Een stuk vrije tijdsbesteding heeft dan zijn vol tooiing gekregen, waarvoor men eer biedig zijn petje afzet. Wij vragen nog steeds PERSONEFL >^i geschoold en ongeschoold I Aanmelden dagelijt-c - j ook na werktijd aan j de fabriek, bij de portier AJ N.V. INALFA VENRAY Even voor tien uur zondagavond wagen doordrong. De chauffeur werden omwonenden bij het beruch te kruispunt in Elsendorp opge schrikt door twee harde klappen achter elkaar. Er waren weer eens twee wagens op elkaar gebotst. De gevolgen waren ernstig. Niet alleen werden de twee wagens volledig vernield, maar er vielen ook ver schillende ernstig gewonden. Een wagen, die uit de richting Boxmeer kwam en werd bestuurd door v. L. uit Gemert, verleende geen voorrang aan een auto, die met grote snelheid richting Venray reed en bestuurd werd door de Venrayse dokter H. De wagens botsten op elkaar met zo'n geweld dat de auto van dokter H ongeveer 30 meter verder tegen een boom botste, die geheel in de moet vooraf een aangetekend brief je thuis krijgen van het gemeente bestuur, dat op zijn aanwezigheid in Venray's bossen geen prijs wordt gesteld. Die methode heeft men el ders al met veel succes toegepast en de bordjes „verboden toegang" rus tig laten vervallen. Misschien ook de moeite waard voor Venray. werd eruit geslingerd. Zijn echt genote raakte bekneld tussen de wrakstukken. Nadat zij was bevrijd, is zij samen met haar man door een ziekenwagen uit Helmond in ernstige toestand naar het zieken huis in Venray overgebracht. Van L. is er met lichte verwondin gen af gekomen. Van V., eveneens uit Gemert, die als passagier voorin zat, werd echter ook uit de wagen geslingerd. Hij is naar het zieken huis in Helmond vervoerd. De echt genotes van de beide heren kwamen met de schrik vrij. Doordat de politie elders geoccu peerd was .verscheen zij pas onge veer een uur na het ongeluk ter plaatse. Met deze aanhef tracht het Comi té Kindervakantiewerk, ieder jaar opnieuw, belangstelling te kweken en de aandacht te vestigen op het KVW. „Ons werk" dat tot doel heeft on ze schoolgaande jeugd vanaf de le t.m. de 4e klasse der lagere scholen, een prettige vakantieweek te bieden. Eén week voor de jongens en een week voor de meisjes. Reeds vanaf augustus 1952 is ons werk afgestemd op het bezig houden van onze kinderen, maar dit bezig houden in zodanige vorm te gieten dat him tevens iets wordt bijge bracht dat hun karaktervorming ten goede komt. In groepsverband en onder leiding van leidsters- en leiders, trachten wij het gemeenschapsgevoel bij onze jeugd aan te kweken, hen te leren iets voor elkaar over te hebben. Door het organiseren van speur tochten, droppings en diverse spelen, tracht de leiding en het comité be langstelling en liefde op te wekken wat Gods mooie natuur in de om trek van Venray biedt en tevens de aandacht van de kinderen, te vesti gen op alles wat door overheid en particulieren gedaan wordt, om het aanzien van onze gemeente te ver fraaien en tot grotere bloei te bren gen. Dat er, om dit doel te bereiken, heel wat werk verzet dient te wor den zal U zonder meer duidelijk zijn als U bedenkt dat de laatste jaren ieder jaar meer dan 600 kinderen aan deze vakantieweken hebben deelgenomen. Dat er voor dit omvangrijke werk ook geld nodig is, zult U hier zelf uit kunnen afleiden. Dank zij de steun van gemeentebestuur, Indus trie, middenstand en particulieren zijn wij er nog steeds in geslaagd het inschrijvingsbedrag voor onze kinderen zo laag mogelijk te hou den. TZÏ'-? Ieder jaar opnieuw doen wij een beroep op onze weldoeners onze fi nanciële zorgen te verlichten. Wan neer U dus straks een oproep onder de ogen krijgt om uw financiële steun aan ons werk te geven en vooral uw belangstelling, ga hier dan niet achteloos aan voorbij. Reeds vanaf januari moet ons co mité zich met de voorbereidingen van het KVW bezig houden. Ook de voorbereiding vergt veel tijd, zorg en geld. Dertien jaren hebben wij, dank zij de Venrayse bevolking en dank zij onze leidsters en leiders (die ons nog nooit teleurgesteld hebben, ons KVW tot een succes kunnen maken. Helpt U ons dit jaar ook weer? Namens de kinderen bij voorbaat hartelijk dank. Reeds enkele jaren hebben wij de kinderen van de kerkdorpen in ons werk betrokken en ook dit jaar be staat er, ook voor die kinderen, gelegenheid zich voor het KVW op te geven. De ouders van de kerkdorpen kun nen de kinderen aanmelden uitslui tend op 6 en 7 juli op telefoon nr. 1666 Venray t.n.v. Charitatief Cen trum. Ouderslet volgende week op Peel en Maas, waarin U dan een volledig programma vindt opgeno men van het KVW 1964. Comité Kindervacantiewerk Venray. BALLPOINTS BOEKHANDEL VAN DEN MUNCKHOF N.V. Grotestraat 28 - Venray telefoon 04780 - 1512

Peel en Maas | 1964 | | pagina 1