GOUDEN iïuilóft en... Veilig Verkeer... Éénderde verorbert 90 procent Politierechter „LOLLEBEEK" SS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN PWVTSR™R^V^R1'AAI.' /'l.50I(buit«n "venray 1.75 Verbouwings opruiming Alles moet weg!!! VRIJDAG 22 MEI 1964 No. 21 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO Gouden bruiloften zijn in onze tijd geen zeldzaamheid meer. De mens leeft langer en men trouwt vroeger. Maar het zijn toch nog altijd belangrijke gebeurtenissen, niet alleen in een mensenleven, maar ook in het gemeenschaps leven, vooral als de gouden paren in zo'n gemeenschap de lange jaren van hou en trouw hebben doorleefd. FONCK-LAUMANS Komende week zijn er liefst twee. Allereerst op dinsdag 26 mei het echtpaar Victor Fonck en Josephine Laumans ,die hun gouden feest wel- is waar in „Berkeleheem" te Horst vieren, maar toch nog altijd vol be langstelling voor Venray's wel en wee zijn. En dat is ook geen won der, want Vikske Fonck is een ras echte Venrayer( al de 76 jaren, die hij oud is en de gouden bruid Jose phine Laumans mag dan in Tegelen geboren zijn, haar 50 huwelijksjaren liggen praktisch geheel in Venray. Ja, Victor Fonck.... wat is er van hem allemaal niet te vertellen, die als motorduivel in verschillende Europese landen op de vurige Ce- dos-motoren prijzen wist te halen, maar daardoor ook in het ziekenhuis terecht kwam; die als constructeur van de Vulkaan-fietsen een grote naam verwierf; die een van de eer ste electrische installatiebedrijven oprichtte, toen de electriciteit in Venray algemeen werd; die een' be kend voetballer was van D.S.O. in dertijd aan de Hoop; die zich later in de strijd tussen Servatius en De Valk een vurig voorstander toonde voor Servatius, iets wat hem meer dan eens kwalijk is genomen; die als raadslid de gemeenschap gediend heeft en zijn naam vereeuwigd vond in de gedenksteen op het gemeente huis bij gelegenheid van de verbou wing; die als visser een grote en goede naam had en wiens tomaten teelt beroemd was. Zo kunnen we doorgaan. Een leven vol beweging, met naast zich een goede echtgenote, die zorgde dat het haar man en vijf kinderen aan niets ontbrak. De oude dag komt met gebreken, zegt een spreekwoord en even had het er de schijn van, dat ook de gouden ju bilarissen dat aan de lijve zouden ervaren. Maar die wolken zijn overgedre ven en het gouden paar gaat als hernieuwde huwelijksreis na de fees telijkheden een reisje langs de Rijn maken. Wie feliciteren wil is wel kom op Berkeleheem en kan van 121 uur komende week terecht. ODENOVEN-SWINKELS Een ander gouden paar, waar we graag even bij stil staan is Harrieke Odenhoven en Gertruda Swinkels. Beide ras-echte Venrayers, waar van Harrieke nog steeds dezelfde plek bewoond, waar hij 82 jaren ge leden geboren werd. Zijn echtgenote is van Castenray geboortig, maar al vrij jong naar Venray gekomen. Het Kerstkindje van 1888 ontwikkelde zich tot een pronte jongedame, die toen men thuis uit elkaar ging, naar Duitsland in dienst ging, omdat er daar meer verdiend kon worden. Ze kwam te rug naar huis, toen een van haar broers zijn vrouw verloor en het was van hieruit, dat Odenhoven 50 jaren geleden zijn bruid naar het al taar bracht. De bruidegom zelf had eerst plannen gehad om pater te worden, maar werd toch maar tim merman (v. Treeck en Martens) om zich na zijn huwelijk zelfstandig te maken als aannemer. Een kleine 100 huizen en boerde rijen heeft hij in zijn leven hier ge bouwd. Dat hij zich in 1915 als ge meenteraadslid had opgegeven was zwaar tegen de zin van zrn vrouw, die er stiekem plezier in had dat deze poging mislukte. In 1919 lukte het echter wel al was zijn vrouw er dan nog op tegen en werd Harrieke de eerste arbeidersafge vaardigde in Venray's gemeenteraad. Een lidmaatschap, dat alles bij el kaar meer dan 40 jaren zou duren en waarbij nooit een absentie van dit lid gemeld zou worden. Toen hij in 1958 hiervoor de gou den eremedaille kreeg, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau is nog eens duidelijk naar voren ge bracht de grote verdiensten van de heer Odenhoven als raadslid en wet houder, die er in zijn jeugdjaren als raadslid geen been in zag met de fiets in Maastricht cursussen te gaan volgen om een beter inzicht te krij gen in de sociale en maatschappelij ke veranderingen, die nodig waren. Dat hij er het café door kwijtraakte, nam hij als zovele andere dingen, die ook voor zijn vrouw niet altijd even prettig waren. Zijn voorzitter schap van de werkliedenbond, zijn werkzaamheden als credopugnoman, zijn leiderschap bij schutterij „St. Anna", zijn voorzitterschap van het crisiscomité, 't waren allemaal din gen, die naast het gewone werk veel tijd vroegen en waarvoor men dik wijls „stank voor dank" kreeg. Harrieke Odenhoven heeft naar die dank nooit gevraagd. Steeds stond hij klaar, zo als nu nog voor de ouden van dagen, waarvan hij voorzitter is. En de „politiek" laat hem ook nu niet los en hij vindt het nog steeds onbegrijpelijk, dat er zo weinig men sen echt interesse hebben in het rei len en zeilen van hun woonplaats. Maar zaterdag wordt er feest ge vierd. Hun 9 kinderen en 45 klein kinderen zijn dan present om dit gouden paar een onvergetelijke dag te bezorgen en vanzelfsprekend zul len de vele vrienden, die Harrie en zijn vrouw verworven hebben, de kans niet voorbij laten gaan om te gaan feliciteren. Het had iets weg van een soort processen, zoals die in sommige landen gevoerd worden. De verdach te sloeg zich nikkend op de borst en probeerde zich zo zwart mogelijk voor te stellen. „Hebt u die man geslagen?" vroeg de rechter. „Geslagen?" riep de ver dachte, „geslagen? Geranseld heb ik hem! Heel hard heb ik hem gesla gen. Met zijn eigen wandelstok nog wel. O, meneer de rechter, hoe heb ik het kunnen doen!" „Dat is niet zo fraai, hè, zo'n oude man?" „Slecht is het, meneer de rechter. Ik wist niet, dat ik zó slecht en gemeen was! Want hij is nog wel zo verbazend kras en hij ziet er nog uit en zo en hij is goed bij, maar 't is toch een man van in de zeventig! Wat kan een mens zich vergeten! Straf me maar, meneer de rechter, stop me maar in de gevan genis. Ik hoor niet meer op straat tussen de fatsoenlijke mensen thuis. Ik schaam me zo! Ik schaam me zo!" huilde de man in het verdachten bankje. Als eerste getuige kwam de echt genote van de verdachte hem nog wat dieper in de put helpen. „Ik heb m'n zoontje meegebracht, want hij moet jong leren eerbied voor de oude dag te hebben!" vertelde ze, terwijl een geel-harig jongetje van onder haar mantel vandaan kroop. „Dat kind hoort hier niet!" vond de rechter. De parketwacht zette 't knaapje op de gang. Toen ging de liefhebbende echtgenote verder: „Ik hoop, dat u m'n man flink zult i straffen, rechter, want het is erg, wat we die oude man hebben aan gedaan." De oplossing van het raadsel bracht de oude baas zelf. „Laat die mensen zich niet zo aanstellen", ver zocht hij. „Ze menen er toch niks van en ze nemen er mij niet meer tussen, 't Is hun alleen maar om de centen begonnen". „Zo?" zei de rechter, die dergelijke rouwmoedige verdachten helemaal niet gewend is. Toen kwam het verhaal los. Opa zat er warmpjes bij, maar hij had ruzie met de hele familie. En hij had gedreigd zijn hele bezit te ver maken aan de „liefdadigheid". Enke le familieleden sloofden zich uit om bij hem in de gunst te komen. Geen had succes. Tot de verdachte het geelharige knaapje naar voren schoof. Dat was een beslissende zet; verpletterend voor de mededingers. Opa kwam eens op visite. Opa ging eens een eindje wandelen met het kind. Opa werd uitgenodigd „bij ons in" te komen wonen, dan zou hij goed verzorgd zijn. Maar op die uit nodiging was hij gelukkig niet in gegaan. Plotseling kwam de debacle. De vrouw van de verdachte placht zich extra netjes op te knappen als opa op bezoek kwam. Ze spoot dan elke keer zo'n glimmiddeltje op d'r haar. Ook die laatste maal. Het jongetje wist het welriekende spuitje te be machtigen. En het vervolg van de geschiedenis kan men raden: opa had het grijze petje met de glim mende klep nog niet afgezet, of hij kreeg de volle laag op zijn toch al zo glanzende schedel. In een wolk van parfum sprong hij met een voor zijn leeftijd verrassende be hendigheid op het knaapje toe. De moeder begon te gillen. Tot goed begrip van de situatie moeten wij nu de moeder even laten gillen, om ons naar het echtelijk slaapvertrek te begeven, waar de vader-verdachte op zijn buik onder de linnenkast lag, want ook hij placht zich op te knappen voor opa's bezoek. Maar deze keer was het boordeknoopje onder de kast geval len. Hij schrok zo van het gegil, dat hij zijn hoofd stootte aan de onder kant van de kast. Toen rende hij naar beneden, greep opa's stok en sloeg de hoop op de erfenis aan dig gelen, zonder eigenlijk te weten wat er aan de hand was. „Hoe heb ik 't kunnen doen, hoe heb ik 't kunnen doen!" jammerde de onterfde verdachte. Opa haalde alleen maar de schouders op. Het werd 25,boete. De vrouw van de verdachte hield beleefd de deur open toen opa weg ging. Maar hij keek niet op of om. De erfenis zal toch wel naar een liefdadige instelling gaan, denken wij.. VOOR ALLE RIJBEWIJZEN NAAR autorijschool pausen Langstraat 33 - Overloonseweg 18 Venray - Telefoon 04780-1351 Ons nieuwe telefoonnummer: 16 0 0 LAAT WETEN WAT MEN AAN U HEEFT „Ze zullen weten wat ze aan me hebben", had het kordate meisje ge zegd. En ze hield woord. Duidelijker dan ooit tevoren demonstreei-de ze de bewoners van het kleine dorp, dat ze omgang had met die boeren knecht, over wie minder fraaie ver halen de ronde deden. Ze wandelde met hem, ja, zoende zelfs met hem op het brinkje. Door haar gedragin gen maakt het meisje haar dorps-*- genoten duidelijk kenbaar, wat haar bedoelingen waren. Datzelfde meisje was minder dui delijk in haar gedrag, wanneer ze alleen over straat moest. De ver keersregels ze kende ze wel interesseerden haar weinig. In het kleine dorpje leverde dat geen pro blemen op. Anders was het, wan neer in de nabijgelegen stad op de markt inkopen ging doen. Zich van haar aantrekkelijke gezichtje be wust, reed ze dan op haar bromfiets met een grote boodschappentas in de rechterhand, los van het stuur. Eigenlijk leek het net, alsof ze steeds haar rechter arm uitgestoken hield Het overige verkeer raakte hierdoo-, in grote vewarring. Achter haar rij dende automobilisten, die rechts af moesten, meenden de bocht tegelijk met haar mee te kunnen draaien. Maar het meisje bromde rustig rechtdoor en ongelukken konden soms nog maar net worden voorko men. Wanneer het meisje werkelijk een bocht naar rechts wilde maken, liet zij haar weggebruikers nóg meer in het ongewisse omtrent haar bedoe lingen. De arm met de tas werd iets verder uitgestoken, maar deze ver duidelijkende beweging werd teniet gedaan door een lichte slingering naar links, teneinde de bocht iets ruimer te kunnen nemen. Zij liet de andere verkeersdeelnemers niet al leen raden welke kant zij opging, zij bracht ze bovendien nog in verwar ring. Verwarring, een van de grootste vijanden van de verkeersveiligheid. Het Verbond voor Veilig Verkeer doet daarom een beroep op elke weggebruiker zich op een voor an deren duidelijke wijze in het ver keer te gedragen, door tijdig en dui delijk zijn bedoelingen kenbaar te maken. Voor bestuurders van tweewielers houdt dit onder meer in, dat bij het links of rechts afslaan duidelijk richting moet worden aangegeven, door tijdig de arm goed zichtbaar gestrekt uit te steken. Dan moet de juiste rijstrook worden gekozen, zon der daarbij verwarring stichtende schijnbewegingen te maken. Gedurende de aktie in het tweede kwartaal van 1964 vestigt het Ver bond voor Veilig Verkeer de aan dacht op de noodzaak van een dui delijk gedragen in het verkeer. Deze aktie wordt ondermeer ondersteund door bovenstaand affiche. Duidelijk richting aangeven is een van de fa cetten van een duidelijk gedrag. Pater van Ooi schreef ons een brief uit Brazilië. Een brief vol dankbaarheid voor wat hij mocht ontvangen van Venrayse mensen, die hem niet vergeten. Maar ook een brief vol ellende, over de armoede en de honger Nederland is een klein land. Onze 33.000 km oppervlakte zouden op 'n landkaart van het bijna 100 maal grotere India nauwelijks opvallen. In het bijna 260 maal grotere Bra zilië kan men ons land volkomen verstoppen en moet men zoeken om het terug te vinden. De totale be volking van de landen samen is bij na 40 maal zo groot als die van ons land. Onze planeet heeft een opper vlakte van 510 miljoen km2. Slechts een klein deel hiervan, namelijk 29 procent of -49 miljoen km2 is vast land, de rest is water. Op dit land leven in totaal niet minder 2.900 mil jard mensen, waarvan het grootste deel in de tropische en subtropische gebieden van Azië en Zuid-Amerika. Nederland is een rijk land, een van de economisch belangrijke in de wereld. Het gemiddelde jaarinkomen van een Nederlander bedraagt zo veel als ongeveer 16 Indiërs of 3 Brazilianen in een jaar ontvangen. Denkt U zich eens in, dat u van eenderde, of eenzestiende van uw inkomen rond moet komen! EEN OP DRIE Op onze aarde heeft na duizenden jaren ongeveer een derde van de mensheid zich een goede maatschap pelijke en sociale positie veroverd. Dit bevoordeelde derde deel van de wereldbevolking produceert en ver bruikt niet minder dan 90 pet. van de gezamenlijke wereldproduktie, terwijl de overige 10 pet. voor de rest, dat is tweederde van de we reldbevolking overblijft. En die men sen moeten het daar maar mee doen! Nederland is een christelijk land, ongeveer 90 pet. van de bevolking gelooft in God, dezelfde God aan wie Kaïn spottend de vraag stelde: „Ben ik mijn broeders hoeder?" Waarop hij door God werd verdoemd. Chris tus in wie wij zeggen te geloven houdt ons voor: „Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf!" Maar op onze planeet lijdt onge veer 70 pet. van de mensen honger. Volgens schattingen van de Ver enigde Naties komen niet minder dan 25 miljoen mensen per jaar van honger om. Dat betekent, dat elke dag ook deze dag van vandaag weer 70.000 mensen stierven van honger. Weet u hoeveel dat zijn? Hebt u er wel eens 70.000 bij elkaar gezien? Op het enorme Duitse kerk hof in Ysselsteyn ligt niet eens de helft begraven. Het is een mensen zee die dagelijks sterft van ellende! En dan spreken we nog niet over die ontelbare miljoenen, waarvan geen schatting is te maken, die door het gebrek aan voedsel lijden aan aller lei verschrikkelijke ziekten, maar nog kans zien, dat ongelukkige leven te rekken. HET DERDE BLOK Ons koninkrijk behoort tot die groep van landen die zich uitgespro ken hebben voor een vrije-democra- tische regeringsvorm. Daarmee heeft ons land partij gekozen in de groot ste en gevaarlijkste ideologische en wereldpolitieke strijd van de ge schiedenis. Op onze aarde zijn er drie groepen: het westelijk blok, het oostelijk blok en de hongerenden. Van oos telijk en westelijk blok hoort u da gelijks, maar over het hongerend blok wordt weinig of nooit gespro ken. De industrielanden van het westelijke kamp bevatten 21 pet. van de wereldbevolking, de indus trielanden van het oostelijk blok 10 procent doch het leger van de hon gerenden telt69 pet. van de we reldbevolking. En toch zullen zij het zijn, die tensoltte de strijd tussen oost en west definitief beslissen. bij Patersstraat 10 - Tel. 1016 Enorme keuze, fantastische prijzen Maar dat op zich is voor die men sen van geen enkel belang. Zij wor den slechts beheerst door één wens: een menswaardig bestaan en een betere toekomst (lees: voedsel) voor hun kinderen. De betiteling „ontwikkelingsland" die wij er aan geven is op zich al hoopvol, want het betekent, dat wij inzien dat er dringend aan de ver heffing van zo'n land en volk moet worden gewerkt. Wat moeten we eigenlijk verstaan onder de naam „ontwikkelingsland" of „onderontwikkeld gebied?" De de finitie luidt: „Een land dat armer is dan het, naar de huidige stand van het menselijk weten en kunnen, zou mogen zijn." NIET TE TOLEREREN Zoals we zien leeft tegenwoordig nog o'n 70 pet. van de wereldbevol king in dergelijke ontwikkelingslan den, terwijl slechts 30 pet. in die staten die een grote industriële ont wikkeling hebben. Tot dee laatste rekenen we hoofdzakelijk de Ver. Staten van N.-Amerika en Canada, de verschillende industrieel ontwik kelde landen in Europa, de USSR, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en de Unie van Suid-Afrika. De tegen stellingen tussen de ontwikkelings landen en de geïndustrialiseerde landen zijn op politiek, economisch en sociaal gebied zo ontzettend groot dat ze in de gehele wereld, in alle politieke en wereldbeschouwelijke kringen als niet tolereerbaar worden gezien. Het probleem van de ontwikke lingslanden is een probleem van de industriële revolutie, die in de 19e eeuw is begonnen. Gedurende zo'n honderd jaar was het lijden van de mensenmassa's in de huidige ge- industrialiseerde landen onbeschrijf lijk. In die periode moesten ze lang en hard werken tegen een naar ver houding laag loon. Het opkomende socialisme heeft de mensheid wak ker geschud en in snel tempo is de evolutie verder gegaan. De nood zaak van een menswaardig bestaan voor eenieder werd een begrip en sinds het ontstaan van de mensheid kwam voor het eerst welvaart voor allen in deze industrielanden. Zelfs nog om de eeuwwisseling leefde het grootste deel van de mensen, ook in de geindustrialiseerde landen, in ar moede en ongeveer 30 pet. van hen leden honger. DURE PLICHT De huidige situatie is een pro bleem met zeer vele facetten, dat zich uiteraard niet zo eenvoudig in enkele zinnen laat omschrijven. Het bovenstaande geeft echter wel enigs zins een beeld van de omvang en achtergronden van dit wereldpro bleem nummer 1. Het wordt daar door ook duidelijk waarom het voor alle ontwikkelde landen vrijwel het meest delicate en zwaarste probleem is waarvoor zij zich zien gesteld. Als christelijke landen, die de op de bres staan voor de menselijk heid, hebben wij de dure plicht te helpen zoveel als in ons vermogen ligt. Daarnaast komt nog, dat wij er bovendien zelf belang bij hebben, al was het alleen maar uit veiligheids overwegingen. De zich steeds meer toespitsende crisis tussen arme en rijke landen bedreigt onze veiligheid zeker zo erg al de controverse tus sen oost en west. Als derde punt van belang speelt bovendien de toekomstige economi sche ontwikkeling van onze indus trielanden een rol. Want er zal een maal een dag komen, dat ook die landen, waarvan de volkeren in bit tere armoede leven, tot groter wel stand zijn geraakt en waarop wij ze graag als handelspartners zullen willen aantrekken. Nu hebben we de mogelijkheid om door eerlijke en spontane hulp ons daar vrienden te maken. GEEN AALMOEZEN Maar het hangt er vanaf hoe die hulp wordt verleend. Met het ver strekken van aalmoezen komt men er niet. Want wie aalmoezen accep teert kan nooit een parther zijn. Van een partner wordt eigen aktiviteit verwacht. Daarom moet onze hulp er op gericht zijn de goede sluime rende krachten in de ontwikkelings landen wakker te maken, aan te moedigen en te aktiveren, zodat on ze hulp hen beweegt de hand zelf aan de ploeg te slaan om op die ma nier verder zichzelf te helpen. Wij kunnen en mogen geen leiders, maar slechts begeleiders zijn in dit voor hen nieuwe land. De twee miljard mensen in de ont wikkelingslanden op aarde zou men in drie groepen kunnen verdelen. Daar is eerst een groep die hulp uit dat kamp krijgt en over het alge meen geen hulp van het westen wil of kan accepteren. Dan is er de tweede groep, die wel westerse hulp aanvaardt en ook westers is georiën teerd en tenslotte een grote groep ontwikkelingslanden die zowel steun van west als van oost accepteert, po litiek gezien geen keus wenst te ma ken en zich ook niet wenst te bin den. Zowel de westerse als de oostelij ke industrielanden maken in veel gevallen de fout te trachten hun hulp aan bepaalde belangen te kop pelen. Dat is iets dat de volkeren in de ontwikkelingslanden beslist niet ontgaat en op die manier zit er dik wijls aan deze hulp een navrante bijsmaak en wordt ze niet gezien als een echte spontane menselijke hulp, die slechts in staat is een ware vriendschap bij deze volkeren voor ons wakker te roepen. Het is de Missie o.a. die dit ont wikkelingswerk al jaren door belan geloos heeft gedaan. Daartoe in staat gesteld door de miljoenen giften over de gehele aarde voor dit doel gegeven. Als zij van de nieuwe in zichten kan proifteren doordat ook voor haar „staats"-gelden beschik baar komen, dan kan zij dit werk grootser en beter maken en doen. Maar dat ontslaat niemand van ons ook zijn persoonlijk aandeel als steeds te blijven leveren. Voor alle reparaties la. MARTENS Schoolstraat 30 Tel. 2389 MEDEDELINGEN VAN DE Plaatselijke Commissie voor de Ruilverkaveling ZANDSPUITEN IN DORPERPEEL Op 8 april j.l. heeft de openbare aanbesteding plaats gevonden van het bestek van de Koninklijke Ne derlandse Heidemij betreffende het zandspuiten in de Dorpelpeel, Horst. Dit bestek omvat het spuiten van zand ten behoeve van het cunet van de Boerderijenweg. alsmede voor de te dempen wijken, bezanding e.d. Door gegadigden werd ingeschre ven voor de volgende bedragen: N.V. AVOB, Vught 412.000,— N.V. Verhaar, Lisse 442.000, N.V. Van Lee, Veghel 449.500, N.V. v. Oord Werkendam,, 452.000, N.V. Reef, Oldenzaal 453.800, N.V. Zanen, Tilburg 456.700, N.v. Schapers de Bont 466.500, N.V. Algam, Den Haag 517.600, N.V. v.h. Hillen&Roosen 655.000, De raming van de K.N.H.M. was 400.000,Inmiddels is gegund aan de laagste inschrijver de N.V. A.V.O.B. BODDEBROEK Op 1 mei heeft de aanbesteding plaats gevonden van het bestek van de N.V. Grontmij betreffende het verbeteren en verharden van plm. 12 km wegen, het graven van water lossingen, het maken van duikers en andere kunstwerken met bijkomen de werken in het Boddebroek. De volgende inschrijvingen wer den ontvangen: N.V. Van Lee, Veghel 809,450, Bruil jr., Doetinchemb 815.000, Fa. J. D. Janssen, Middelb. 819.900, N.V. Kerkdriel 824.000, Schapers de Bont 835.000, N.V. N.B.M., Zaandam 843.000, H. de Jager en Co. 855.000, „Oosthoek" N.V., Uden 867.000, „Vissers", Drunen 878.000, Janssen De Jong Horst 886.000. N.V. Heymans, Rosmalen 893.600, Fa. Dasavo, Elslo 895.704, Reef N.V., Oldenzaal 899.000, P.C. Zanen, Tilburg 899.500. B. Smallegange, Aardenh. 925.000, Inmiddels is gegund aan de laag ste inschrijver de N.V. Van Lee te VegheL WATERLEIDING Gelijktijdig met de uitvoering van dit bestek zal een 45-tal panden worden aangesloten op het waterlei dingnet. Dit zal in de loop van 1964 kun nen gebeuren. Met de betrokkenen is hieromtrent reeds kontakt opge nomen.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 9