GOUDEN
iïuilóft
en...
Veilig Verkeer...
Éénderde verorbert
90 procent
Politierechter
„LOLLEBEEK"
SS WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN PWVTSR™R^V^R1'AAI.' /'l.50I(buit«n "venray 1.75
Verbouwings
opruiming
Alles moet weg!!!
VRIJDAG 22 MEI 1964 No. 21
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO
Gouden bruiloften zijn in onze tijd geen zeldzaamheid
meer. De mens leeft langer en men trouwt vroeger. Maar
het zijn toch nog altijd belangrijke gebeurtenissen, niet
alleen in een mensenleven, maar ook in het gemeenschaps
leven, vooral als de gouden paren in zo'n gemeenschap de
lange jaren van hou en trouw hebben doorleefd.
FONCK-LAUMANS
Komende week zijn er liefst twee.
Allereerst op dinsdag 26 mei het
echtpaar Victor Fonck en Josephine
Laumans ,die hun gouden feest wel-
is waar in „Berkeleheem" te Horst
vieren, maar toch nog altijd vol be
langstelling voor Venray's wel en
wee zijn. En dat is ook geen won
der, want Vikske Fonck is een ras
echte Venrayer( al de 76 jaren, die
hij oud is en de gouden bruid Jose
phine Laumans mag dan in Tegelen
geboren zijn, haar 50 huwelijksjaren
liggen praktisch geheel in Venray.
Ja, Victor Fonck.... wat is er
van hem allemaal niet te vertellen,
die als motorduivel in verschillende
Europese landen op de vurige Ce-
dos-motoren prijzen wist te halen,
maar daardoor ook in het ziekenhuis
terecht kwam; die als constructeur
van de Vulkaan-fietsen een grote
naam verwierf; die een van de eer
ste electrische installatiebedrijven
oprichtte, toen de electriciteit in
Venray algemeen werd; die een' be
kend voetballer was van D.S.O. in
dertijd aan de Hoop; die zich later
in de strijd tussen Servatius en De
Valk een vurig voorstander toonde
voor Servatius, iets wat hem meer
dan eens kwalijk is genomen; die als
raadslid de gemeenschap gediend
heeft en zijn naam vereeuwigd vond
in de gedenksteen op het gemeente
huis bij gelegenheid van de verbou
wing; die als visser een grote en
goede naam had en wiens tomaten
teelt beroemd was. Zo kunnen we
doorgaan. Een leven vol beweging,
met naast zich een goede echtgenote,
die zorgde dat het haar man en vijf
kinderen aan niets ontbrak. De oude
dag komt met gebreken, zegt een
spreekwoord en even had het er de
schijn van, dat ook de gouden ju
bilarissen dat aan de lijve zouden
ervaren.
Maar die wolken zijn overgedre
ven en het gouden paar gaat als
hernieuwde huwelijksreis na de fees
telijkheden een reisje langs de Rijn
maken. Wie feliciteren wil is wel
kom op Berkeleheem en kan van
121 uur komende week terecht.
ODENOVEN-SWINKELS
Een ander gouden paar, waar we
graag even bij stil staan is Harrieke
Odenhoven en Gertruda Swinkels.
Beide ras-echte Venrayers, waar
van Harrieke nog steeds dezelfde
plek bewoond, waar hij 82 jaren ge
leden geboren werd.
Zijn echtgenote is van Castenray
geboortig, maar al vrij jong naar
Venray gekomen. Het Kerstkindje
van 1888 ontwikkelde zich tot een
pronte jongedame, die toen men
thuis uit elkaar ging, naar Duitsland
in dienst ging, omdat er daar meer
verdiend kon worden. Ze kwam te
rug naar huis, toen een van haar
broers zijn vrouw verloor en het
was van hieruit, dat Odenhoven 50
jaren geleden zijn bruid naar het al
taar bracht. De bruidegom zelf had
eerst plannen gehad om pater te
worden, maar werd toch maar tim
merman (v. Treeck en Martens) om
zich na zijn huwelijk zelfstandig te
maken als aannemer.
Een kleine 100 huizen en boerde
rijen heeft hij in zijn leven hier ge
bouwd. Dat hij zich in 1915 als ge
meenteraadslid had opgegeven was
zwaar tegen de zin van zrn vrouw,
die er stiekem plezier in had dat
deze poging mislukte. In 1919 lukte
het echter wel al was zijn vrouw
er dan nog op tegen en werd
Harrieke de eerste arbeidersafge
vaardigde in Venray's gemeenteraad.
Een lidmaatschap, dat alles bij el
kaar meer dan 40 jaren zou duren
en waarbij nooit een absentie van
dit lid gemeld zou worden.
Toen hij in 1958 hiervoor de gou
den eremedaille kreeg, verbonden
aan de Orde van Oranje Nassau is
nog eens duidelijk naar voren ge
bracht de grote verdiensten van de
heer Odenhoven als raadslid en wet
houder, die er in zijn jeugdjaren als
raadslid geen been in zag met de
fiets in Maastricht cursussen te gaan
volgen om een beter inzicht te krij
gen in de sociale en maatschappelij
ke veranderingen, die nodig waren.
Dat hij er het café door kwijtraakte,
nam hij als zovele andere dingen,
die ook voor zijn vrouw niet altijd
even prettig waren. Zijn voorzitter
schap van de werkliedenbond, zijn
werkzaamheden als credopugnoman,
zijn leiderschap bij schutterij „St.
Anna", zijn voorzitterschap van het
crisiscomité, 't waren allemaal din
gen, die naast het gewone werk veel
tijd vroegen en waarvoor men dik
wijls „stank voor dank" kreeg.
Harrieke Odenhoven heeft naar
die dank nooit gevraagd. Steeds
stond hij klaar, zo als nu nog voor
de ouden van dagen, waarvan hij
voorzitter is.
En de „politiek" laat hem ook nu
niet los en hij vindt het nog steeds
onbegrijpelijk, dat er zo weinig men
sen echt interesse hebben in het rei
len en zeilen van hun woonplaats.
Maar zaterdag wordt er feest ge
vierd. Hun 9 kinderen en 45 klein
kinderen zijn dan present om dit
gouden paar een onvergetelijke dag
te bezorgen en vanzelfsprekend zul
len de vele vrienden, die Harrie en
zijn vrouw verworven hebben, de
kans niet voorbij laten gaan om te
gaan feliciteren.
Het had iets weg van een soort
processen, zoals die in sommige
landen gevoerd worden. De verdach
te sloeg zich nikkend op de borst en
probeerde zich zo zwart mogelijk
voor te stellen.
„Hebt u die man geslagen?" vroeg
de rechter. „Geslagen?" riep de ver
dachte, „geslagen? Geranseld heb ik
hem! Heel hard heb ik hem gesla
gen. Met zijn eigen wandelstok nog
wel. O, meneer de rechter, hoe heb
ik het kunnen doen!"
„Dat is niet zo fraai, hè, zo'n oude
man?" „Slecht is het, meneer de
rechter. Ik wist niet, dat ik zó
slecht en gemeen was! Want hij is
nog wel zo verbazend kras en hij
ziet er nog uit en zo en hij is goed
bij, maar 't is toch een man van in
de zeventig! Wat kan een mens zich
vergeten! Straf me maar, meneer de
rechter, stop me maar in de gevan
genis. Ik hoor niet meer op straat
tussen de fatsoenlijke mensen thuis.
Ik schaam me zo! Ik schaam me zo!"
huilde de man in het verdachten
bankje.
Als eerste getuige kwam de echt
genote van de verdachte hem nog
wat dieper in de put helpen. „Ik heb
m'n zoontje meegebracht, want hij
moet jong leren eerbied voor de
oude dag te hebben!" vertelde ze,
terwijl een geel-harig jongetje van
onder haar mantel vandaan kroop.
„Dat kind hoort hier niet!" vond
de rechter. De parketwacht zette 't
knaapje op de gang. Toen ging de
liefhebbende echtgenote verder: „Ik
hoop, dat u m'n man flink zult i
straffen, rechter, want het is erg,
wat we die oude man hebben aan
gedaan."
De oplossing van het raadsel
bracht de oude baas zelf. „Laat die
mensen zich niet zo aanstellen", ver
zocht hij. „Ze menen er toch niks
van en ze nemen er mij niet meer
tussen, 't Is hun alleen maar om de
centen begonnen". „Zo?" zei de
rechter, die dergelijke rouwmoedige
verdachten helemaal niet gewend is.
Toen kwam het verhaal los. Opa
zat er warmpjes bij, maar hij had
ruzie met de hele familie. En hij
had gedreigd zijn hele bezit te ver
maken aan de „liefdadigheid". Enke
le familieleden sloofden zich uit om
bij hem in de gunst te komen. Geen
had succes. Tot de verdachte het
geelharige knaapje naar voren
schoof. Dat was een beslissende zet;
verpletterend voor de mededingers.
Opa kwam eens op visite. Opa ging
eens een eindje wandelen met het
kind. Opa werd uitgenodigd „bij ons
in" te komen wonen, dan zou hij
goed verzorgd zijn. Maar op die uit
nodiging was hij gelukkig niet in
gegaan.
Plotseling kwam de debacle. De
vrouw van de verdachte placht zich
extra netjes op te knappen als opa
op bezoek kwam. Ze spoot dan elke
keer zo'n glimmiddeltje op d'r haar.
Ook die laatste maal. Het jongetje
wist het welriekende spuitje te be
machtigen. En het vervolg van de
geschiedenis kan men raden: opa
had het grijze petje met de glim
mende klep nog niet afgezet, of hij
kreeg de volle laag op zijn toch al
zo glanzende schedel. In een wolk
van parfum sprong hij met een
voor zijn leeftijd verrassende be
hendigheid op het knaapje toe. De
moeder begon te gillen.
Tot goed begrip van de situatie
moeten wij nu de moeder even laten
gillen, om ons naar het echtelijk
slaapvertrek te begeven, waar de
vader-verdachte op zijn buik onder
de linnenkast lag, want ook hij
placht zich op te knappen voor opa's
bezoek. Maar deze keer was het
boordeknoopje onder de kast geval
len. Hij schrok zo van het gegil, dat
hij zijn hoofd stootte aan de onder
kant van de kast. Toen rende hij
naar beneden, greep opa's stok en
sloeg de hoop op de erfenis aan dig
gelen, zonder eigenlijk te weten wat
er aan de hand was.
„Hoe heb ik 't kunnen doen, hoe
heb ik 't kunnen doen!" jammerde
de onterfde verdachte. Opa haalde
alleen maar de schouders op. Het
werd 25,boete.
De vrouw van de verdachte hield
beleefd de deur open toen opa weg
ging. Maar hij keek niet op of om.
De erfenis zal toch wel naar een
liefdadige instelling gaan, denken
wij..
VOOR ALLE RIJBEWIJZEN NAAR
autorijschool pausen
Langstraat 33 - Overloonseweg 18
Venray - Telefoon 04780-1351
Ons nieuwe telefoonnummer: 16 0 0
LAAT WETEN WAT MEN
AAN U HEEFT
„Ze zullen weten wat ze aan me
hebben", had het kordate meisje ge
zegd. En ze hield woord. Duidelijker
dan ooit tevoren demonstreei-de ze
de bewoners van het kleine dorp,
dat ze omgang had met die boeren
knecht, over wie minder fraaie ver
halen de ronde deden. Ze wandelde
met hem, ja, zoende zelfs met hem
op het brinkje. Door haar gedragin
gen maakt het meisje haar dorps-*-
genoten duidelijk kenbaar, wat haar
bedoelingen waren.
Datzelfde meisje was minder dui
delijk in haar gedrag, wanneer ze
alleen over straat moest. De ver
keersregels ze kende ze wel
interesseerden haar weinig. In het
kleine dorpje leverde dat geen pro
blemen op. Anders was het, wan
neer in de nabijgelegen stad op de
markt inkopen ging doen. Zich van
haar aantrekkelijke gezichtje be
wust, reed ze dan op haar bromfiets
met een grote boodschappentas in
de rechterhand, los van het stuur.
Eigenlijk leek het net, alsof ze steeds
haar rechter arm uitgestoken hield
Het overige verkeer raakte hierdoo-,
in grote vewarring. Achter haar rij
dende automobilisten, die rechts af
moesten, meenden de bocht tegelijk
met haar mee te kunnen draaien.
Maar het meisje bromde rustig
rechtdoor en ongelukken konden
soms nog maar net worden voorko
men.
Wanneer het meisje werkelijk een
bocht naar rechts wilde maken, liet
zij haar weggebruikers nóg meer in
het ongewisse omtrent haar bedoe
lingen. De arm met de tas werd iets
verder uitgestoken, maar deze ver
duidelijkende beweging werd teniet
gedaan door een lichte slingering
naar links, teneinde de bocht iets
ruimer te kunnen nemen. Zij liet de
andere verkeersdeelnemers niet al
leen raden welke kant zij opging, zij
bracht ze bovendien nog in verwar
ring.
Verwarring, een van de grootste
vijanden van de verkeersveiligheid.
Het Verbond voor Veilig Verkeer
doet daarom een beroep op elke
weggebruiker zich op een voor an
deren duidelijke wijze in het ver
keer te gedragen, door tijdig en dui
delijk zijn bedoelingen kenbaar te
maken.
Voor bestuurders van tweewielers
houdt dit onder meer in, dat bij het
links of rechts afslaan duidelijk
richting moet worden aangegeven,
door tijdig de arm goed zichtbaar
gestrekt uit te steken. Dan moet de
juiste rijstrook worden gekozen, zon
der daarbij verwarring stichtende
schijnbewegingen te maken.
Gedurende de aktie in het tweede
kwartaal van 1964 vestigt het Ver
bond voor Veilig Verkeer de aan
dacht op de noodzaak van een dui
delijk gedragen in het verkeer. Deze
aktie wordt ondermeer ondersteund
door bovenstaand affiche. Duidelijk
richting aangeven is een van de fa
cetten van een duidelijk gedrag.
Pater van Ooi schreef ons een
brief uit Brazilië. Een brief vol
dankbaarheid voor wat hij mocht
ontvangen van Venrayse mensen,
die hem niet vergeten. Maar ook een
brief vol ellende, over de armoede
en de honger
Nederland is een klein land. Onze
33.000 km oppervlakte zouden op 'n
landkaart van het bijna 100 maal
grotere India nauwelijks opvallen.
In het bijna 260 maal grotere Bra
zilië kan men ons land volkomen
verstoppen en moet men zoeken om
het terug te vinden. De totale be
volking van de landen samen is bij
na 40 maal zo groot als die van ons
land.
Onze planeet heeft een opper
vlakte van 510 miljoen km2. Slechts
een klein deel hiervan, namelijk 29
procent of -49 miljoen km2 is vast
land, de rest is water. Op dit land
leven in totaal niet minder 2.900 mil
jard mensen, waarvan het grootste
deel in de tropische en subtropische
gebieden van Azië en Zuid-Amerika.
Nederland is een rijk land, een
van de economisch belangrijke in de
wereld. Het gemiddelde jaarinkomen
van een Nederlander bedraagt zo
veel als ongeveer 16 Indiërs of 3
Brazilianen in een jaar ontvangen.
Denkt U zich eens in, dat u van
eenderde, of eenzestiende van uw
inkomen rond moet komen!
EEN OP DRIE
Op onze aarde heeft na duizenden
jaren ongeveer een derde van de
mensheid zich een goede maatschap
pelijke en sociale positie veroverd.
Dit bevoordeelde derde deel van de
wereldbevolking produceert en ver
bruikt niet minder dan 90 pet. van
de gezamenlijke wereldproduktie,
terwijl de overige 10 pet. voor de
rest, dat is tweederde van de we
reldbevolking overblijft. En die men
sen moeten het daar maar mee doen!
Nederland is een christelijk land,
ongeveer 90 pet. van de bevolking
gelooft in God, dezelfde God aan wie
Kaïn spottend de vraag stelde: „Ben
ik mijn broeders hoeder?" Waarop
hij door God werd verdoemd. Chris
tus in wie wij zeggen te geloven
houdt ons voor: „Gij zult uw naaste
liefhebben als uzelf!"
Maar op onze planeet lijdt onge
veer 70 pet. van de mensen honger.
Volgens schattingen van de Ver
enigde Naties komen niet minder
dan 25 miljoen mensen per jaar van
honger om. Dat betekent, dat elke
dag ook deze dag van vandaag
weer 70.000 mensen stierven van
honger. Weet u hoeveel dat zijn?
Hebt u er wel eens 70.000 bij elkaar
gezien? Op het enorme Duitse kerk
hof in Ysselsteyn ligt niet eens de
helft begraven. Het is een mensen
zee die dagelijks sterft van ellende!
En dan spreken we nog niet over die
ontelbare miljoenen, waarvan geen
schatting is te maken, die door het
gebrek aan voedsel lijden aan aller
lei verschrikkelijke ziekten, maar
nog kans zien, dat ongelukkige leven
te rekken.
HET DERDE BLOK
Ons koninkrijk behoort tot die
groep van landen die zich uitgespro
ken hebben voor een vrije-democra-
tische regeringsvorm. Daarmee heeft
ons land partij gekozen in de groot
ste en gevaarlijkste ideologische en
wereldpolitieke strijd van de ge
schiedenis.
Op onze aarde zijn er drie groepen:
het westelijk blok, het oostelijk
blok en de hongerenden. Van oos
telijk en westelijk blok hoort u da
gelijks, maar over het hongerend
blok wordt weinig of nooit gespro
ken. De industrielanden van het
westelijke kamp bevatten 21 pet.
van de wereldbevolking, de indus
trielanden van het oostelijk blok 10
procent doch het leger van de hon
gerenden telt69 pet. van de we
reldbevolking. En toch zullen zij het
zijn, die tensoltte de strijd tussen
oost en west definitief beslissen.
bij
Patersstraat 10 - Tel. 1016
Enorme keuze, fantastische prijzen
Maar dat op zich is voor die men
sen van geen enkel belang. Zij wor
den slechts beheerst door één wens:
een menswaardig bestaan en een
betere toekomst (lees: voedsel) voor
hun kinderen.
De betiteling „ontwikkelingsland"
die wij er aan geven is op zich al
hoopvol, want het betekent, dat wij
inzien dat er dringend aan de ver
heffing van zo'n land en volk moet
worden gewerkt.
Wat moeten we eigenlijk verstaan
onder de naam „ontwikkelingsland"
of „onderontwikkeld gebied?" De de
finitie luidt: „Een land dat armer is
dan het, naar de huidige stand van
het menselijk weten en kunnen, zou
mogen zijn."
NIET TE TOLEREREN
Zoals we zien leeft tegenwoordig
nog o'n 70 pet. van de wereldbevol
king in dergelijke ontwikkelingslan
den, terwijl slechts 30 pet. in die
staten die een grote industriële ont
wikkeling hebben. Tot dee laatste
rekenen we hoofdzakelijk de Ver.
Staten van N.-Amerika en Canada,
de verschillende industrieel ontwik
kelde landen in Europa, de USSR,
Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en
de Unie van Suid-Afrika. De tegen
stellingen tussen de ontwikkelings
landen en de geïndustrialiseerde
landen zijn op politiek, economisch
en sociaal gebied zo ontzettend groot
dat ze in de gehele wereld, in alle
politieke en wereldbeschouwelijke
kringen als niet tolereerbaar worden
gezien.
Het probleem van de ontwikke
lingslanden is een probleem van de
industriële revolutie, die in de 19e
eeuw is begonnen. Gedurende zo'n
honderd jaar was het lijden van de
mensenmassa's in de huidige ge-
industrialiseerde landen onbeschrijf
lijk. In die periode moesten ze lang
en hard werken tegen een naar ver
houding laag loon. Het opkomende
socialisme heeft de mensheid wak
ker geschud en in snel tempo is de
evolutie verder gegaan. De nood
zaak van een menswaardig bestaan
voor eenieder werd een begrip en
sinds het ontstaan van de mensheid
kwam voor het eerst welvaart voor
allen in deze industrielanden. Zelfs
nog om de eeuwwisseling leefde het
grootste deel van de mensen, ook in
de geindustrialiseerde landen, in ar
moede en ongeveer 30 pet. van hen
leden honger.
DURE PLICHT
De huidige situatie is een pro
bleem met zeer vele facetten, dat
zich uiteraard niet zo eenvoudig in
enkele zinnen laat omschrijven. Het
bovenstaande geeft echter wel enigs
zins een beeld van de omvang en
achtergronden van dit wereldpro
bleem nummer 1. Het wordt daar
door ook duidelijk waarom het voor
alle ontwikkelde landen vrijwel het
meest delicate en zwaarste probleem
is waarvoor zij zich zien gesteld.
Als christelijke landen, die de op
de bres staan voor de menselijk
heid, hebben wij de dure plicht te
helpen zoveel als in ons vermogen
ligt. Daarnaast komt nog, dat wij er
bovendien zelf belang bij hebben, al
was het alleen maar uit veiligheids
overwegingen. De zich steeds meer
toespitsende crisis tussen arme en
rijke landen bedreigt onze veiligheid
zeker zo erg al de controverse tus
sen oost en west.
Als derde punt van belang speelt
bovendien de toekomstige economi
sche ontwikkeling van onze indus
trielanden een rol. Want er zal een
maal een dag komen, dat ook die
landen, waarvan de volkeren in bit
tere armoede leven, tot groter wel
stand zijn geraakt en waarop wij ze
graag als handelspartners zullen
willen aantrekken. Nu hebben we de
mogelijkheid om door eerlijke en
spontane hulp ons daar vrienden te
maken.
GEEN AALMOEZEN
Maar het hangt er vanaf hoe die
hulp wordt verleend. Met het ver
strekken van aalmoezen komt men
er niet. Want wie aalmoezen accep
teert kan nooit een parther zijn. Van
een partner wordt eigen aktiviteit
verwacht. Daarom moet onze hulp
er op gericht zijn de goede sluime
rende krachten in de ontwikkelings
landen wakker te maken, aan te
moedigen en te aktiveren, zodat on
ze hulp hen beweegt de hand zelf
aan de ploeg te slaan om op die ma
nier verder zichzelf te helpen. Wij
kunnen en mogen geen leiders, maar
slechts begeleiders zijn in dit voor
hen nieuwe land.
De twee miljard mensen in de ont
wikkelingslanden op aarde zou men
in drie groepen kunnen verdelen.
Daar is eerst een groep die hulp uit
dat kamp krijgt en over het alge
meen geen hulp van het westen wil
of kan accepteren. Dan is er de
tweede groep, die wel westerse hulp
aanvaardt en ook westers is georiën
teerd en tenslotte een grote groep
ontwikkelingslanden die zowel steun
van west als van oost accepteert, po
litiek gezien geen keus wenst te ma
ken en zich ook niet wenst te bin
den.
Zowel de westerse als de oostelij
ke industrielanden maken in veel
gevallen de fout te trachten hun
hulp aan bepaalde belangen te kop
pelen. Dat is iets dat de volkeren in
de ontwikkelingslanden beslist niet
ontgaat en op die manier zit er dik
wijls aan deze hulp een navrante
bijsmaak en wordt ze niet gezien als
een echte spontane menselijke hulp,
die slechts in staat is een ware
vriendschap bij deze volkeren voor
ons wakker te roepen.
Het is de Missie o.a. die dit ont
wikkelingswerk al jaren door belan
geloos heeft gedaan. Daartoe in staat
gesteld door de miljoenen giften
over de gehele aarde voor dit doel
gegeven. Als zij van de nieuwe in
zichten kan proifteren doordat ook
voor haar „staats"-gelden beschik
baar komen, dan kan zij dit werk
grootser en beter maken en doen.
Maar dat ontslaat niemand van
ons ook zijn persoonlijk aandeel als
steeds te blijven leveren.
Voor alle reparaties
la. MARTENS
Schoolstraat 30 Tel. 2389
MEDEDELINGEN VAN DE
Plaatselijke Commissie
voor de
Ruilverkaveling
ZANDSPUITEN IN DORPERPEEL
Op 8 april j.l. heeft de openbare
aanbesteding plaats gevonden van
het bestek van de Koninklijke Ne
derlandse Heidemij betreffende het
zandspuiten in de Dorpelpeel, Horst.
Dit bestek omvat het spuiten van
zand ten behoeve van het cunet van
de Boerderijenweg. alsmede voor de
te dempen wijken, bezanding e.d.
Door gegadigden werd ingeschre
ven voor de volgende bedragen:
N.V. AVOB, Vught 412.000,—
N.V. Verhaar, Lisse 442.000,
N.V. Van Lee, Veghel 449.500,
N.V. v. Oord Werkendam,, 452.000,
N.V. Reef, Oldenzaal 453.800,
N.V. Zanen, Tilburg 456.700,
N.v. Schapers de Bont 466.500,
N.V. Algam, Den Haag 517.600,
N.V. v.h. Hillen&Roosen 655.000,
De raming van de K.N.H.M. was
400.000,Inmiddels is gegund aan
de laagste inschrijver de N.V.
A.V.O.B.
BODDEBROEK
Op 1 mei heeft de aanbesteding
plaats gevonden van het bestek van
de N.V. Grontmij betreffende het
verbeteren en verharden van plm.
12 km wegen, het graven van water
lossingen, het maken van duikers en
andere kunstwerken met bijkomen
de werken in het Boddebroek.
De volgende inschrijvingen wer
den ontvangen:
N.V. Van Lee, Veghel 809,450,
Bruil jr., Doetinchemb 815.000,
Fa. J. D. Janssen, Middelb. 819.900,
N.V. Kerkdriel 824.000,
Schapers de Bont 835.000,
N.V. N.B.M., Zaandam 843.000,
H. de Jager en Co. 855.000,
„Oosthoek" N.V., Uden 867.000,
„Vissers", Drunen 878.000,
Janssen De Jong Horst 886.000.
N.V. Heymans, Rosmalen 893.600,
Fa. Dasavo, Elslo 895.704,
Reef N.V., Oldenzaal 899.000,
P.C. Zanen, Tilburg 899.500.
B. Smallegange, Aardenh. 925.000,
Inmiddels is gegund aan de laag
ste inschrijver de N.V. Van Lee te
VegheL
WATERLEIDING
Gelijktijdig met de uitvoering van
dit bestek zal een 45-tal panden
worden aangesloten op het waterlei
dingnet.
Dit zal in de loop van 1964 kun
nen gebeuren. Met de betrokkenen
is hieromtrent reeds kontakt opge
nomen.