Recreatieschap "Peel en Maas"
Veilig Verkeer...
is alleen
op staat
Politierechter
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
Er is een mens
doodgevonden
Attn/JillH/UKI.B
3
IAKM
VRIJDAG 10 APRIL 1964 No. 15
VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52
Men kon donderdagavond de burgemeesters van de gemeenten
Venray, Horst, Sevenum, Wanssum, Meerlo, Broekhuizen en Grub-
benvorst met hun gemeenteraden bijeen vinden in het Brouwers
huis van Broekhuizen, waar een voorlichtingsbijeenkomst gehou
den werd over een door deze gemeenten op te richten recreatie
schap, dat de schone naam: Peel en Maas zal dragen.... Een
voorlichtingsbijeenkomst, die behalve door genoemden ook werd
bijgewoond door de Commissaris der Koningin Mr. dr. C. J. M.
A. van Rooy, de directeur van de Planologische Dienst Limburg,
P. 't Hoen, de hoofd-planoloog van deze dienst drs. L. Haas en
het hoofd der Prov. Griffie Dr. J. Janssen. Deze laatste drie hiel
den op deze bijeenkomst een inleiding.
Burgemeester Custers sprak een
welkomstwoord tot wat hij noemde
„de verenigde naties in het land
van Peel en Maas" en noemde het
een historisch feit dat zij allen te-
samen waren gekomen om gezamen
lijk overleg te plegen over eminen
te streekbelangen.
Hij stelde dat in een land waarin
men zich bezint op de recreatie
mogelijkheden, deze streek met zijn
bossen en zijn heidevelden, met zijn
woeste gronden en zijn Maas grote
mogelijkheden biedt, mits men deze
gezamenlijk en dan in een Recrea
tieschap tot ontwikkeling zal en wil
brengen. Om de verschillende mo
gelijkheden te onderkennen was
deze bijeenkomst belegd.
STEEDS MEER
VAKANTIEGANGERS
De heer 't Hoen stelde in zijn in
leiding dat de vraag naar recreatie
mogelijkheden met het jaar stijgt.
Grotere vakantie-mogelijkheden
worden o.m. geboden door de grote
re welvaart, langere vakantieduur,
sneller verkeer en de 5-daagse
werkweek. Die vraag naar meer
mogelijkheden zal voor het gebied
tussen Peel en Maas consequenties
kunnen hebben. Men hoeft hier geen
Amerikanen en Engelsen te ver
wachten, want voor hen heeft deze
streek niet veel te bieden. Ze ver
wachten polders, dijken, musea, mo
lens en strand. Maar voor de men
sen uit Nederland en uit het grens
gebied van Duitsland, speciaal de
mensen met de kleinere beurs of de
grotere gezinnen, die kan men hier
verwachten voor hun vakantie, mits
er voldoende goedkopere logies
voorhanden is, vakantiehuisjes wor
den gebouwd en kampeercentra
worden ingericht.
WEEKEND-GASTEN
Veel meer heil zag de inleider in
de zgn. weekend-gasten, mensen
uit de steden Eindhoven, Helmond,
Nijmegen en vooral uit het Roerge
bied, hier hun weekend willen
doorbrengen. Zij komen praktisch
het gehele jaar door. En vooral voor
het Roergebied blijkt deze streek
zijn aantrekkelijkheid te hebben
mits er voldoende autowegen zijn.
Dat geldt trouwens ook voor Neder
land zelf. Zijn er behoorlijke ver
bindingen naar de randstad Holland
dan zullen ook vandaar uit onge
twijfeld deze weekendgasten komen.
Een andere categorie mensen, die
ook belangstelling zullen hebben
voor deze streek zijn de zgn. dag
jes-mensen mits en dat is dan
voor de zoveelste keer deze
streek voldoende is voorbereid. Te
denken is in dit geval ana voldoen
de parkeer- en picknickgelegenheid,
zwembaden en andere openbare
voorzieningen.
PARTICULIER INITIATIEF
Zal de algemene rust niet aange
tast worden? Spreker meende van
niet gezien de verschillende grote
mogelijkheden, die in deze streek
liggen. De taak van de betrokken
gemeenten zal een leidinggevende en
stimulerende zijn. Zij zullen moeten
zorgen voor een aanpassing van het
wegenstelsel, voor openbare nuts
voorzieningen voor aanleg van
zwembaden en andere recreatieve
voorzieningen, voor het behoud van
architectonisch belangrijke gebou
wen en verder het particulier initia
tief alle hulp geven, die mogelijk
Hij wees er op dat men met dit
alles niet lang meer moet wach
ten. Er is aldus de spreker, grote
haast geboden. Een en ander zal
veel geld kosten, maar daartegen
over staat dat de economische be
langen door vakantiegangers zeer
gediend worden.
RECREATEPLAN
Drs. Haas vertelde dat men reeds
bezig is geweest met de opstelling
van een zgn. recreatieplan, waarin
globaal de mogelijkheden bekeken
zijn van de gehele streek. Zo ver
telde hij o.m. dat de bossen nabij
Merselo dringend nodig zouden zijn
voor de recreatie van Venray zelf(?),
die evenals het landgoed Geysteren
gereserveerd zouden worden voor
de zgn. „stille" recreatie. Het Maas
gebied is gereserveerd voor de druk
kere recretie, wat dus inhoudt dat
daar vooral vakantiehuisjes-kam-
peercentra e.d. moeten komen.
In Sevenum denkt men een groot
recreatiecentrum te maken in de na
bijheid van de E3 en Midden-Peel -
ARM ST. JORISPARK
Als oud bewoner van het St. Jo-
rispark wandelde ik op een van de
schaarse voorjaarsdagen eens naar
genoemd park, om te zien hoe zich
daar in de natuur het nieuwe leven
ontwikkelde.
Indertijd had ik steeds genoten
van het jonge groen, de frisse geu
ren van de morgendauw en van de
vele vogels welke daar aan het nes
telen waren.
De kleine struiken en prachtige
naaldbomen waren intussen groot
geworden maar ook danig toegeta
keld.
Takken waren afgerukt, bloemen
afgeplukt, struiken vernield. Kinde
ren speelden op het grasgazon dat
reeds kale plekken begon te verto
nen en zij verdwenen al spelende en
stoeiende in de bomen en tussen de
struiken.
Op het vriendelijke verzoek toch
niets te willen vernielen werd met
een schouderophalen gereageerd,
terwijl enkele opgeschoten lummels
sarcastisch informeerden waarmee
ik mij eigenlijk bemoeide.
Gedachtig het woord van mijn va
der: „Bemoei je nooit met de kin
deren en de kippen van anderen,
dan krijg je nooit ruzie" trok ik
mij terug en vervolgde mijn wande
ling.
Laat de ouderen nu maar kritiek
uitoefenen op de plaatselijke over
heid, maar dat deze ouderen begin
nen met liefde bij te brengen voor
de natuur, fatsoen voor anderen en
waardering voor eigendommen van
de gemeenschap. Indien de ouderen
dit hun kinderen hebben bijgebracht
hebben zij pas recht van spreken.
Of weet de plaatselijke politie
misschien een anderee preventieve
methode?
B. E.
ARME PRESIDENT TRUMAN
Venray-kom maakt een flinke
groei door. Woningwijken springen
als paddestoelen uit de grond en
volgens de plannen van het Ge
meentebestuur zullen in de naaste
toekomst nog meer bepaalde wijken
worden volgebouwd.
Bij het aanduiden van straatna
men in deze wijken wordt door het
gemeentebestuur gelukkig een be
paalde methode gevolgd welke ge
makkelijk is voor de inwoners,
vreemdelingen en overheidsinstel
lingen.
Zo hebben wij een Oranjebuurt,
Bomenbuurt, Desselke en onlangs
nabij de Vredeskerk een Presiden-
tenbuurt.
In de naaste toekomst zullen nog
wel de Vogelbuurt, Bloemenbuurt
etc. aan de beurt komen.
Nog even terug naar de „Presi-
dentenbuux-t". Hier valt het op dat
bij de klinkende namen zoals Roose
velt, Eisenhower, Kennedy etc. er
een naam ontbreekt en nog wel van
die Amerikaanse president die in
1945 de vredesonderhandelingen
voerde en deze ondertekende nl. van
President Truman. Waarom mocht
geen straat zijn naam dragen?
Misschien wil de gemeenteraad
alsnog deze tekortkoming aan een
president die onder zeer moeilijke
omstandigheden het lot van de we
reld mede bepaalde die plaats geven
welke hij zeker verdiend heeft?
B. E.
weg, waar men thans door de zand-
afgravingen een natuur-zwembad
creëert met grote mogelijkheden
voor uitbreiding. De peelgebieden
vormen een soort stille reseerve op
recreatie-terreein. Noodzaak om al
deze gebieden toegankelijker te ma
ken zijn en blijven goede wegen.
Toen later de leden van de Raad
over dit onderwerp vragen kon
den stellen, merkte FR. JANSSEN
op, dat men toch moeilik Over-
loon buiten dit recreatieschap zou
kunnen houden. Het bleek dat dit
onderwerp reeds punt van bespre
king uitmaakt. Bovendien wees
dezelfde spreker er op dat Venray
zelf met zijn grote speeltuin en
camping, met zijn plannen voor
zwembad en zomerhuisjes, met
het grote Duitse kerkhof in Ys-
selsteyn reeds nu al eigen plannen
heeft. Moet men die dan laten
vallen, ook al vanwege die „stille"
of rustige recreatie? Dat bleek
niet nodig te zijn, ieder initiatief
wordt gesteund en wat die rusti
ge recreatie betreft, dit is maar
een opzet.Ziet Venray moge
lijkheden om meer mensen te
trekken door een of ander groots
initiatief, dan hindert hen nie
mand.
BETALEN....
Dr. Janssen vertelde iets meer
over de taak van de overheid t.a.v.
de reecreatie, die immers lichame
lijke en geestelijke volksgezondheid
dient. Het Rijk heeft dat ook zo ge
zien en men is royaal t.a.v. de ver
koop van natuurterreinen, de water
sportcentra zwembaden en kam
peercentra. Het onderhoud en wel
licht de exploitatie is een taak van
de gemeenten, die middels de rijks
financiering (misschien) iets terug
ontvangen van de voor dat doel uit
gegeven gelden. Zij zijn het ook, die
met concrete plannen moeten komen
en deze uitwerken. Dat is geen of
fer, maar dient de economische
vooruitgang van een plaats. Dat
men in de streek tussen Peel en
Maas in deze wil samenwerken is
welbegrepen eigen belang. De wet
Gemeenschappelijke Regelingen
schept de mogelijkheid voor dezé
samenwerking in een recreatie
schap. Als de eerste en voornaamste
Hoewel in de buurt genoeg men
sen wonen, had niemand hem ge
mist. Hij is gestorven in eenzaam
heid.
Een bericht dat men meer en meer
leest, nu nabuurschap en burenhulp
zoals we die vroeger in allerlei
vormen kenden iets als een in
teressante folklore is geworden.
Hoe is het mogelijk dat een mens
dagen dood kan liggen, zonder dat
iemand er van weet.
Het antwoord is even eenvoudig
als verschrikkelijk: doordat deze
mens door niemand werd gekend.
En dat betekent dat niemand van
de naastbij wonenden met deze
leefde
Dat is niet eens vreemd meer. Wij
zelf immers neigen er steeds meer
toe „op zich" te leven, zich met
niemand en niets te bemoeien, noch
met de buurt, noch met anderen.
We blijven bij ons gezin, bij onze
televisie, hebben met niemand iets
te maken. De tijdgeest bevordert dit
streven, dat de mens aan zichzelf en
het zijne genoeg heeft. De moderne
mens is de zelfgenoegzame mens. En
verliest daardoor wat hem tot mens
maakt: de liefde. De liefde, een oud
en versleten begrip, dat echter in
houdt dat de mens er niet is voor
zichzelf, maar voor de ander, ja
voor „eik-ander", die door tot ons
te komen, onze naaste is.
Zonder die naaste gaat de eigen
lijke zin van ons leven voorbij, wor
den we eenzaam. En het kenmerk
der eenzaamheid is het ontbreken
van menselijke verstandhouding, het
wederkerig kennen en gekend zijn,
erkennen en erkend zijn. Een zelf
genoegzame mens wordt een een
zaam mens, een mens zonder liefde.
Hij leeft niet met elkaar, maar zon
der iemandook zonder God.
De moderne tijd doet ons onze
plaatsgenoten niet meer kennen, on
ze buurt, onze straat. We leven ons
„eigen" leven. Wat zijn we arm ge
worden.
taak van dit schap zag spreker het
behouden van voorkomende moge
lijkheden, het behoud van grond, de
verhuur daarvan en de controle
daarop en de ontsluiting van de
streek voor auto's, fietsers en wan
delaars.
RECHTSPERSOON
Mede naar aanleiding van gestel
de vragen besprak dr. Janssen de
juridische kanten van dit schap, dat
rechten en plichten heeft, eigen ver
ordeningen kan maken, eigen in
komsten en uitgaven heeft en bezit
tingen zal hebben. In het algemeen
bestuur zullen van iedere gemeente
de burgemeester, een wethouder en
een raadslid zitting hebben, terwijl
het dagelijks bestuur gevormd wordt
door de burgemeesters, met assis
tentie van mensen, van Staatsbos
beheer, Limburgs Landschap e.a.
deskundigen. Dit alles is echter nog
punt van bespreking, zoals ook de
financiële kant van de zaak, die per
gemeente en per inwoner geregeld
zal worden.
VERKOOP BOSGRONDEN
Gevraagd werd uit de vergadering
of het mogelijk was de verkoop van
bosgronden door particulieren niet
aan banden te leggen. Dit bleek niet
mogelijk, wel kunnen er bescher
mende maatregelen genomen wor
den via uitbreidingsplannen en an
dere planologische maatregelen. Zijn
deze bosgebieden van recreatief be
lang dan zal het recreatieschap ze
moeten kopen.
De vraag of landbouw en recrea
tie wel samen kon gaan werd be
vestigend beantwoord. De bewijzen
zijn er dat beide voordelen van el
kaar kunnen hebben.
STEEGHS benadrukte op deze
vergadering de noodzaak om te ko
men tot een goede ontsluiting van
recreatiegebieden. In het Casten-
ray's Broek is sinds jaar en dag
zulk een recreatiegebied gelegen,
maar het is onbereikbaar. Baron de
Weichs de Wenne stelde voor dat
alle raadsleden eens een tocht door
recreatiegebieden zouden maken,
zijn ervaring in Geysteren toonde
namelijk aan dat men dikwijls in
eigen plaats nog niet wist hoe rijk
men wel was.
SPOED GEBODEN
De Gouverneur feliciteerde Noord
Limburg met dit initiatief. De mo
derne mens krijgt o.a. door steeds
hogere produktie steeds meer vrije
tijd. Vrije tijd die hij o.a. buiten
besteedt. Of deze streek daar van
profiteren kan hangt af van het ge
zamenlijk streven de recreatie-mens
zo goed mogelijk te ontvangen.
Het recreatieschap kan inderdaad
veel daartoe bijdragen en zo voor
nieuwe welvaart zorgen. Want een
en ander kan zeer sterke economi
sche gevolgen hebben.
Hij hoonte dat Ged. Staten binnen
afzienbare tijd plannen voor en van
het recreatieschap zou mogen ont
vangen en beloofde op voorhand
reeds dat dit College er zo welwil
lend mogelijk tegenover zal staan.
Rest ons dan nog te vermelden dat
de fanfare van Broekhuizen (met
een opmerkelijk aantal jeugdleden)
de pauze opluisterde met muziek.
BEKENDMAKING
Burgemeester en wethouders van
Venray brengen ter voldoening aan
het bepaalde in artikel 45 der
Drankwet (S 1931 no. 476) ter open
bare kennis, dat op 20 maart 1964 is
ingekomen een verzoekschrift van
Lodevicus Adrianus Nelissen, wo
nende te Venray, Julianasingel 42,
-ter verkrijging vainl een verlof A
voor de verkoop van zwak-alcoholi-
sche dranken in het klein voor de
kantine van het Aannemersbedrijf J.
P. A. Nelissen N.V., gelegen Sta
tionsweg 94 te Venray.
Binnen twee weken na de dag
tekening dezer bekendmaking kan
eenieder tegen het verlenen van het
verlof A schriftelijke bezwaren bij
het gemeentebestuur indienen.
Venray, 6 april 1964
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester.
H. P. L. VORST, secretaris.
VEILIG IS GOEDKOPER
Dikwijls zijn het kleine technische
foutjes, die de oorzaak zijn van on
gelukken, verwondingen en doden
in het verkeer. Het zijn fouten van
de auto...., een klein detail in het
remsysteem, een verkeerd ingestel
de lamp, een slechte band.
Het zijn fouten van de auto, maar
de bezitter van de wagen draagt er
de verantwoording voor. Er is geen
enkele auto ,die niet onderhouden
moet worden. Het kost veel geld
om er een auto op na te houden,
maar het is op de lange duur goed
koper en veiliger om de verkeers
veiligheid van de wagen regelmatig
te laten controleren.
Wanneer men op tijd de kleine
foutjes laat herstellen, voorkomt
men ondraaglijke en dure verrassin
gen. Bovendien bewaart men daar
door ook de waarde van de auto en
reduceert men de onderhoudskosten
op de lange duur.
In samenwerking met de Bond
van Automobiel-, Garage- en Aan
verwante Bedrijven (BOVAG) en de
politiële instanties organiseert het
Verbond voor Veilig Verkeer veilig
heidsinspecties van motorvoertuigen
op vrijwillige basis. In door het
Verbond in overleg met de politie
en BOVAG daartoe aangewezen ga
ragebedrijven worden auto's van
hen, die zich vrijwillig aan deze in
spectie onderwerpen, grondig op
alle veiligheidsaspecten nagekeken.
Als het motorvoertuig aan de ge
stelde eisen voldoet, wordt een vig
net afgegeven en op de voorruit
aangebracht; dit vignet wisselt elk
half jaar van kleur, zodat in één
oogopslag te zien is of het voertuig
in het juiste tijdsbestek aan een vei
ligheidsinspectie onderworpen is.
Het is aanbevelenswaard de perio
dieke veiligheidsinspectie te laten
uitvoeren gelijktijdig met een grote
onderhoudsbeurt, die in het alge
meen wordt gegeven om de 10.000
km. Als dit geschiedt behoeven wei
nig extra-werkzaamheden te wor
den verricht, zodat de kosten be
perkt blijven tot het (in het hele
land genormaliseerde) bedrag van
2.50. Komt men uitsluitend voor
een veiligheidsinspectie, zal de ga
rage 10,- in rekening brengen: ook1
dit bedrag is in het hele land gelijk.j
De inspectie omvat niet minder
dan 45 keuringspunten.
Bij controle 1 wordt op speling,
ontzetting, breuk of slijtage ge
keurd: het stuurhuis, de stuurstang
met kogelbouten, de stuurarmen, de
spoorstang met kogelbouten, de ge
leidingsbouten en bussen, de draag-
armen, de onderstelbalken en dwars
balken, de veren, stroppen en toren
bouten, de veerschommels en bou
ten, de brandstoftank en -leidingen,
het uitlaatsysteem, de schokbrekers
en bevestigingen, de remstangen en
bevestigingen, de fuseerpennen en
wiellagers en de wielen op slingeren
en vastzitten, voorts controleert men
minutieus de banden, zowel het
loopvlak als de zijvlakken, óók van
het reservewiel.
Controle 2 omvat het remvloeistof
niveau en de remvoeringen, waarna
controle 3 ingaat op de werking
resp. afstelling van de verlichting:
groot licht, dimlicht, stadslichten,
richtingsaanwijzers en -verklikkers,
achterlichten, stoplichten, rode re
flectoren, schakeling achteruitrij-
lampen, evt. gevarendriehoek, evt.
„trouble-light" alsmede accubeves
tiging en -kabels.
Controle 4 omvat de portierslui
tingen, ruitenwissers, achteruitkijk
spiegel (s), uitstekende delen, pedaal
rubbers, bevestiging voorbank en
evt. spatlappen.
Tot slot volgt controle 5, de proef
rit. Hierbij wordt volle aandacht
geschonken aan de werking van de
voet- en handrem, de remvertraging,
gemeten met de zgn. dynometer, de
besturing en aan de wegligging. Een
intensieve controle op de veiligheid
van het voertuig, waarbij letterlijk
niets wordt overgeslagen.
Het vignet wordt alleen uitge
reikt en de wagen is dus van dat
moment af door eenieder als „vei
lig" te herkennen wanneer aan
alle punten is voldaan, met uitzon
dering van de facultatieve.
Tegelijk met het vignet wordt een
logboek en inspectierapport uitge
reikt, met vermelding van de bevin
dingen.
De periodieke veiligheidsinspecties
kunnen, naarmate meer automobi
listen de waarde daarvan inzien en
hun voertuigen regelmatig aan het
vrijwillige onderzoek onderwerpen,
een wezenlijke bijdrage leveren tot
de veiligheid van het verkeer.
olU wm&cnnfn
ftnanctf rn^ca
Wat is het toch, dat ons altijd
weer zo tegen staat in de gevallen
van dierenmishandeling? Waar
schijnlijk is het dat gevoel van
weerloosheid, dat gevoel, dat ons
doet uitroepen „dat stomme dier!",
dat onze verontwaardiging gaande
houdt.
Hetgeen de politierechter in een
jaar tijds op dit gebied te verwer
ken krijgt, is voldoende om u een
dag grondig te vergallen. Het eigen
aardige daarbij is, dat het steeds
bepaalde typen zijn, die zich aan
deze vorm van misdrijf schuldig
maken. Of het zijn oerdomme ezels,
die wat hun verstand betreft, niet
veel hoger staan dan het dier, dat
ze hebben gekweld en dan zonder
enige aanleiding of het zijn rond
uit praatjesmakers en dan hebben
ze meestal dieren geplaagd om hun
zin te krijgen. Tot deze laatste groep
behoorde de boerenknecht die, stam
pend op zijn rijlaarzen, het zaaltje
kwam binnensteigeren, de kin Fidel
Castro-achtig de ruimte inprikkend
en met het air van „kom maar op".
Gelukkig viel zijn opmars naar de
rechters tafel in duigen, omdat hij
op zijn gespijkerde laarzen uitgleed.
Want bij de gemeente hebben ze
ook grote schoonmaak gehad en daar
is de vloer van de raadszaal pas ge
wreven. Daardoor kwam hij meer op
zijn knieën voor de groene tafel,
dan met het indrukwekkende han
dengeklap, dat hij blijkbaar van
plan was te demonstreren.
De rechter kwam echter hoege
naamd niet onder de indruk. „Hier
hebben we één van de misselij kste
.kereltjes van de laatste weken", zei
hij, zonder op de vierkante schou
ders en de opgeblazen borst van de
verdachte te letten. „Een grote vle
gel en een eerste klas praatjesma
ker. Het woord is aan mijnheer de
officier".
Voorlopig kwam de gelaarsde
knecht nog niet erg onder de in
druk van deze begroeting, hoewel
wij toe moeten geven, dat iets van
de heroïeke glans, die hem omring
de, toen hij de deur inkwam, er al
af was. De officier vertelde, hoe de
ze jongeman, zonder enig redelijk
doel, opzettelijk een paard met
kracht met een greep had gestoken
en daarna nog met de steel had ge
slagen, waardoor het dier bloedend
verwond raakte.
,Ik heb niet gestoken, alleen maar
geprikt", zei de verdachte.
„We moesten jou eigenlijk ook
eens met een greep te lijf gaan", zei
de rechter wellustig, „en dan niet
steken, maar alleen prikken. Dat
zou je misschien wel eens goed
doen."
De verbalisant had in het proces
verbaal vermeld, dat het hem al
vaker was opgevallen, dat deze
boerenknecht zo ruw met paarden
omging. De werkgever had ver
klaard, dat hij zich er dikwijls aan
ergerde, dat zijn knecht de dieren
schopte. Buren hadden gezegd, dat
hij een van hun katten had doodge
slagen door het dier aan de staart
te pakken en dan tegen een boom
te slingeren. Zo bleef er weinig gun
stigs over en de verdachte had zich
de moeite en de schoensmeer wel
kunnen besparen, waarmee hij zijn
laarsjes zo mooi glimmend had ge
maakt.
„Het is ronduit een schandaal, wat
hier gebeurd is", zei de officier, „en
we zullen het je meeteen maar voor
goed afleren. Je vindt jezelf nog wel
een geslaagde kerel. Maar in wer
kelijkheid ben ie maar een eigen
gereide misselijke nozem."
De financiële omstandigheden wa
ren niet zo bar rooskleurig. Daarom
bleef het bij een eis van vijf en
twintig gulden. „Maar we zullen je
voortaan in de gaten houden", dreig
de de officier, „en de politie heeft
opdracht, direct proces-verbaal te
gen je op te maken, als er weer iets
gebeurt."
De rechter vonniste conform. En
de verdachte stapte de zaal heel wat
minder manhaftig uit, dan hij er in
was gekomen.