Recreatieschap "Peel en Maas" Veilig Verkeer... is alleen op staat Politierechter WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN Er is een mens doodgevonden Attn/JillH/UKI.B 3 IAKM VRIJDAG 10 APRIL 1964 No. 15 VIJF EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1.05.06.52 Men kon donderdagavond de burgemeesters van de gemeenten Venray, Horst, Sevenum, Wanssum, Meerlo, Broekhuizen en Grub- benvorst met hun gemeenteraden bijeen vinden in het Brouwers huis van Broekhuizen, waar een voorlichtingsbijeenkomst gehou den werd over een door deze gemeenten op te richten recreatie schap, dat de schone naam: Peel en Maas zal dragen.... Een voorlichtingsbijeenkomst, die behalve door genoemden ook werd bijgewoond door de Commissaris der Koningin Mr. dr. C. J. M. A. van Rooy, de directeur van de Planologische Dienst Limburg, P. 't Hoen, de hoofd-planoloog van deze dienst drs. L. Haas en het hoofd der Prov. Griffie Dr. J. Janssen. Deze laatste drie hiel den op deze bijeenkomst een inleiding. Burgemeester Custers sprak een welkomstwoord tot wat hij noemde „de verenigde naties in het land van Peel en Maas" en noemde het een historisch feit dat zij allen te- samen waren gekomen om gezamen lijk overleg te plegen over eminen te streekbelangen. Hij stelde dat in een land waarin men zich bezint op de recreatie mogelijkheden, deze streek met zijn bossen en zijn heidevelden, met zijn woeste gronden en zijn Maas grote mogelijkheden biedt, mits men deze gezamenlijk en dan in een Recrea tieschap tot ontwikkeling zal en wil brengen. Om de verschillende mo gelijkheden te onderkennen was deze bijeenkomst belegd. STEEDS MEER VAKANTIEGANGERS De heer 't Hoen stelde in zijn in leiding dat de vraag naar recreatie mogelijkheden met het jaar stijgt. Grotere vakantie-mogelijkheden worden o.m. geboden door de grote re welvaart, langere vakantieduur, sneller verkeer en de 5-daagse werkweek. Die vraag naar meer mogelijkheden zal voor het gebied tussen Peel en Maas consequenties kunnen hebben. Men hoeft hier geen Amerikanen en Engelsen te ver wachten, want voor hen heeft deze streek niet veel te bieden. Ze ver wachten polders, dijken, musea, mo lens en strand. Maar voor de men sen uit Nederland en uit het grens gebied van Duitsland, speciaal de mensen met de kleinere beurs of de grotere gezinnen, die kan men hier verwachten voor hun vakantie, mits er voldoende goedkopere logies voorhanden is, vakantiehuisjes wor den gebouwd en kampeercentra worden ingericht. WEEKEND-GASTEN Veel meer heil zag de inleider in de zgn. weekend-gasten, mensen uit de steden Eindhoven, Helmond, Nijmegen en vooral uit het Roerge bied, hier hun weekend willen doorbrengen. Zij komen praktisch het gehele jaar door. En vooral voor het Roergebied blijkt deze streek zijn aantrekkelijkheid te hebben mits er voldoende autowegen zijn. Dat geldt trouwens ook voor Neder land zelf. Zijn er behoorlijke ver bindingen naar de randstad Holland dan zullen ook vandaar uit onge twijfeld deze weekendgasten komen. Een andere categorie mensen, die ook belangstelling zullen hebben voor deze streek zijn de zgn. dag jes-mensen mits en dat is dan voor de zoveelste keer deze streek voldoende is voorbereid. Te denken is in dit geval ana voldoen de parkeer- en picknickgelegenheid, zwembaden en andere openbare voorzieningen. PARTICULIER INITIATIEF Zal de algemene rust niet aange tast worden? Spreker meende van niet gezien de verschillende grote mogelijkheden, die in deze streek liggen. De taak van de betrokken gemeenten zal een leidinggevende en stimulerende zijn. Zij zullen moeten zorgen voor een aanpassing van het wegenstelsel, voor openbare nuts voorzieningen voor aanleg van zwembaden en andere recreatieve voorzieningen, voor het behoud van architectonisch belangrijke gebou wen en verder het particulier initia tief alle hulp geven, die mogelijk Hij wees er op dat men met dit alles niet lang meer moet wach ten. Er is aldus de spreker, grote haast geboden. Een en ander zal veel geld kosten, maar daartegen over staat dat de economische be langen door vakantiegangers zeer gediend worden. RECREATEPLAN Drs. Haas vertelde dat men reeds bezig is geweest met de opstelling van een zgn. recreatieplan, waarin globaal de mogelijkheden bekeken zijn van de gehele streek. Zo ver telde hij o.m. dat de bossen nabij Merselo dringend nodig zouden zijn voor de recreatie van Venray zelf(?), die evenals het landgoed Geysteren gereserveerd zouden worden voor de zgn. „stille" recreatie. Het Maas gebied is gereserveerd voor de druk kere recretie, wat dus inhoudt dat daar vooral vakantiehuisjes-kam- peercentra e.d. moeten komen. In Sevenum denkt men een groot recreatiecentrum te maken in de na bijheid van de E3 en Midden-Peel - ARM ST. JORISPARK Als oud bewoner van het St. Jo- rispark wandelde ik op een van de schaarse voorjaarsdagen eens naar genoemd park, om te zien hoe zich daar in de natuur het nieuwe leven ontwikkelde. Indertijd had ik steeds genoten van het jonge groen, de frisse geu ren van de morgendauw en van de vele vogels welke daar aan het nes telen waren. De kleine struiken en prachtige naaldbomen waren intussen groot geworden maar ook danig toegeta keld. Takken waren afgerukt, bloemen afgeplukt, struiken vernield. Kinde ren speelden op het grasgazon dat reeds kale plekken begon te verto nen en zij verdwenen al spelende en stoeiende in de bomen en tussen de struiken. Op het vriendelijke verzoek toch niets te willen vernielen werd met een schouderophalen gereageerd, terwijl enkele opgeschoten lummels sarcastisch informeerden waarmee ik mij eigenlijk bemoeide. Gedachtig het woord van mijn va der: „Bemoei je nooit met de kin deren en de kippen van anderen, dan krijg je nooit ruzie" trok ik mij terug en vervolgde mijn wande ling. Laat de ouderen nu maar kritiek uitoefenen op de plaatselijke over heid, maar dat deze ouderen begin nen met liefde bij te brengen voor de natuur, fatsoen voor anderen en waardering voor eigendommen van de gemeenschap. Indien de ouderen dit hun kinderen hebben bijgebracht hebben zij pas recht van spreken. Of weet de plaatselijke politie misschien een anderee preventieve methode? B. E. ARME PRESIDENT TRUMAN Venray-kom maakt een flinke groei door. Woningwijken springen als paddestoelen uit de grond en volgens de plannen van het Ge meentebestuur zullen in de naaste toekomst nog meer bepaalde wijken worden volgebouwd. Bij het aanduiden van straatna men in deze wijken wordt door het gemeentebestuur gelukkig een be paalde methode gevolgd welke ge makkelijk is voor de inwoners, vreemdelingen en overheidsinstel lingen. Zo hebben wij een Oranjebuurt, Bomenbuurt, Desselke en onlangs nabij de Vredeskerk een Presiden- tenbuurt. In de naaste toekomst zullen nog wel de Vogelbuurt, Bloemenbuurt etc. aan de beurt komen. Nog even terug naar de „Presi- dentenbuux-t". Hier valt het op dat bij de klinkende namen zoals Roose velt, Eisenhower, Kennedy etc. er een naam ontbreekt en nog wel van die Amerikaanse president die in 1945 de vredesonderhandelingen voerde en deze ondertekende nl. van President Truman. Waarom mocht geen straat zijn naam dragen? Misschien wil de gemeenteraad alsnog deze tekortkoming aan een president die onder zeer moeilijke omstandigheden het lot van de we reld mede bepaalde die plaats geven welke hij zeker verdiend heeft? B. E. weg, waar men thans door de zand- afgravingen een natuur-zwembad creëert met grote mogelijkheden voor uitbreiding. De peelgebieden vormen een soort stille reseerve op recreatie-terreein. Noodzaak om al deze gebieden toegankelijker te ma ken zijn en blijven goede wegen. Toen later de leden van de Raad over dit onderwerp vragen kon den stellen, merkte FR. JANSSEN op, dat men toch moeilik Over- loon buiten dit recreatieschap zou kunnen houden. Het bleek dat dit onderwerp reeds punt van bespre king uitmaakt. Bovendien wees dezelfde spreker er op dat Venray zelf met zijn grote speeltuin en camping, met zijn plannen voor zwembad en zomerhuisjes, met het grote Duitse kerkhof in Ys- selsteyn reeds nu al eigen plannen heeft. Moet men die dan laten vallen, ook al vanwege die „stille" of rustige recreatie? Dat bleek niet nodig te zijn, ieder initiatief wordt gesteund en wat die rusti ge recreatie betreft, dit is maar een opzet.Ziet Venray moge lijkheden om meer mensen te trekken door een of ander groots initiatief, dan hindert hen nie mand. BETALEN.... Dr. Janssen vertelde iets meer over de taak van de overheid t.a.v. de reecreatie, die immers lichame lijke en geestelijke volksgezondheid dient. Het Rijk heeft dat ook zo ge zien en men is royaal t.a.v. de ver koop van natuurterreinen, de water sportcentra zwembaden en kam peercentra. Het onderhoud en wel licht de exploitatie is een taak van de gemeenten, die middels de rijks financiering (misschien) iets terug ontvangen van de voor dat doel uit gegeven gelden. Zij zijn het ook, die met concrete plannen moeten komen en deze uitwerken. Dat is geen of fer, maar dient de economische vooruitgang van een plaats. Dat men in de streek tussen Peel en Maas in deze wil samenwerken is welbegrepen eigen belang. De wet Gemeenschappelijke Regelingen schept de mogelijkheid voor dezé samenwerking in een recreatie schap. Als de eerste en voornaamste Hoewel in de buurt genoeg men sen wonen, had niemand hem ge mist. Hij is gestorven in eenzaam heid. Een bericht dat men meer en meer leest, nu nabuurschap en burenhulp zoals we die vroeger in allerlei vormen kenden iets als een in teressante folklore is geworden. Hoe is het mogelijk dat een mens dagen dood kan liggen, zonder dat iemand er van weet. Het antwoord is even eenvoudig als verschrikkelijk: doordat deze mens door niemand werd gekend. En dat betekent dat niemand van de naastbij wonenden met deze leefde Dat is niet eens vreemd meer. Wij zelf immers neigen er steeds meer toe „op zich" te leven, zich met niemand en niets te bemoeien, noch met de buurt, noch met anderen. We blijven bij ons gezin, bij onze televisie, hebben met niemand iets te maken. De tijdgeest bevordert dit streven, dat de mens aan zichzelf en het zijne genoeg heeft. De moderne mens is de zelfgenoegzame mens. En verliest daardoor wat hem tot mens maakt: de liefde. De liefde, een oud en versleten begrip, dat echter in houdt dat de mens er niet is voor zichzelf, maar voor de ander, ja voor „eik-ander", die door tot ons te komen, onze naaste is. Zonder die naaste gaat de eigen lijke zin van ons leven voorbij, wor den we eenzaam. En het kenmerk der eenzaamheid is het ontbreken van menselijke verstandhouding, het wederkerig kennen en gekend zijn, erkennen en erkend zijn. Een zelf genoegzame mens wordt een een zaam mens, een mens zonder liefde. Hij leeft niet met elkaar, maar zon der iemandook zonder God. De moderne tijd doet ons onze plaatsgenoten niet meer kennen, on ze buurt, onze straat. We leven ons „eigen" leven. Wat zijn we arm ge worden. taak van dit schap zag spreker het behouden van voorkomende moge lijkheden, het behoud van grond, de verhuur daarvan en de controle daarop en de ontsluiting van de streek voor auto's, fietsers en wan delaars. RECHTSPERSOON Mede naar aanleiding van gestel de vragen besprak dr. Janssen de juridische kanten van dit schap, dat rechten en plichten heeft, eigen ver ordeningen kan maken, eigen in komsten en uitgaven heeft en bezit tingen zal hebben. In het algemeen bestuur zullen van iedere gemeente de burgemeester, een wethouder en een raadslid zitting hebben, terwijl het dagelijks bestuur gevormd wordt door de burgemeesters, met assis tentie van mensen, van Staatsbos beheer, Limburgs Landschap e.a. deskundigen. Dit alles is echter nog punt van bespreking, zoals ook de financiële kant van de zaak, die per gemeente en per inwoner geregeld zal worden. VERKOOP BOSGRONDEN Gevraagd werd uit de vergadering of het mogelijk was de verkoop van bosgronden door particulieren niet aan banden te leggen. Dit bleek niet mogelijk, wel kunnen er bescher mende maatregelen genomen wor den via uitbreidingsplannen en an dere planologische maatregelen. Zijn deze bosgebieden van recreatief be lang dan zal het recreatieschap ze moeten kopen. De vraag of landbouw en recrea tie wel samen kon gaan werd be vestigend beantwoord. De bewijzen zijn er dat beide voordelen van el kaar kunnen hebben. STEEGHS benadrukte op deze vergadering de noodzaak om te ko men tot een goede ontsluiting van recreatiegebieden. In het Casten- ray's Broek is sinds jaar en dag zulk een recreatiegebied gelegen, maar het is onbereikbaar. Baron de Weichs de Wenne stelde voor dat alle raadsleden eens een tocht door recreatiegebieden zouden maken, zijn ervaring in Geysteren toonde namelijk aan dat men dikwijls in eigen plaats nog niet wist hoe rijk men wel was. SPOED GEBODEN De Gouverneur feliciteerde Noord Limburg met dit initiatief. De mo derne mens krijgt o.a. door steeds hogere produktie steeds meer vrije tijd. Vrije tijd die hij o.a. buiten besteedt. Of deze streek daar van profiteren kan hangt af van het ge zamenlijk streven de recreatie-mens zo goed mogelijk te ontvangen. Het recreatieschap kan inderdaad veel daartoe bijdragen en zo voor nieuwe welvaart zorgen. Want een en ander kan zeer sterke economi sche gevolgen hebben. Hij hoonte dat Ged. Staten binnen afzienbare tijd plannen voor en van het recreatieschap zou mogen ont vangen en beloofde op voorhand reeds dat dit College er zo welwil lend mogelijk tegenover zal staan. Rest ons dan nog te vermelden dat de fanfare van Broekhuizen (met een opmerkelijk aantal jeugdleden) de pauze opluisterde met muziek. BEKENDMAKING Burgemeester en wethouders van Venray brengen ter voldoening aan het bepaalde in artikel 45 der Drankwet (S 1931 no. 476) ter open bare kennis, dat op 20 maart 1964 is ingekomen een verzoekschrift van Lodevicus Adrianus Nelissen, wo nende te Venray, Julianasingel 42, -ter verkrijging vainl een verlof A voor de verkoop van zwak-alcoholi- sche dranken in het klein voor de kantine van het Aannemersbedrijf J. P. A. Nelissen N.V., gelegen Sta tionsweg 94 te Venray. Binnen twee weken na de dag tekening dezer bekendmaking kan eenieder tegen het verlenen van het verlof A schriftelijke bezwaren bij het gemeentebestuur indienen. Venray, 6 april 1964 Burgemeester en wethouders voor noemd, Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester. H. P. L. VORST, secretaris. VEILIG IS GOEDKOPER Dikwijls zijn het kleine technische foutjes, die de oorzaak zijn van on gelukken, verwondingen en doden in het verkeer. Het zijn fouten van de auto...., een klein detail in het remsysteem, een verkeerd ingestel de lamp, een slechte band. Het zijn fouten van de auto, maar de bezitter van de wagen draagt er de verantwoording voor. Er is geen enkele auto ,die niet onderhouden moet worden. Het kost veel geld om er een auto op na te houden, maar het is op de lange duur goed koper en veiliger om de verkeers veiligheid van de wagen regelmatig te laten controleren. Wanneer men op tijd de kleine foutjes laat herstellen, voorkomt men ondraaglijke en dure verrassin gen. Bovendien bewaart men daar door ook de waarde van de auto en reduceert men de onderhoudskosten op de lange duur. In samenwerking met de Bond van Automobiel-, Garage- en Aan verwante Bedrijven (BOVAG) en de politiële instanties organiseert het Verbond voor Veilig Verkeer veilig heidsinspecties van motorvoertuigen op vrijwillige basis. In door het Verbond in overleg met de politie en BOVAG daartoe aangewezen ga ragebedrijven worden auto's van hen, die zich vrijwillig aan deze in spectie onderwerpen, grondig op alle veiligheidsaspecten nagekeken. Als het motorvoertuig aan de ge stelde eisen voldoet, wordt een vig net afgegeven en op de voorruit aangebracht; dit vignet wisselt elk half jaar van kleur, zodat in één oogopslag te zien is of het voertuig in het juiste tijdsbestek aan een vei ligheidsinspectie onderworpen is. Het is aanbevelenswaard de perio dieke veiligheidsinspectie te laten uitvoeren gelijktijdig met een grote onderhoudsbeurt, die in het alge meen wordt gegeven om de 10.000 km. Als dit geschiedt behoeven wei nig extra-werkzaamheden te wor den verricht, zodat de kosten be perkt blijven tot het (in het hele land genormaliseerde) bedrag van 2.50. Komt men uitsluitend voor een veiligheidsinspectie, zal de ga rage 10,- in rekening brengen: ook1 dit bedrag is in het hele land gelijk.j De inspectie omvat niet minder dan 45 keuringspunten. Bij controle 1 wordt op speling, ontzetting, breuk of slijtage ge keurd: het stuurhuis, de stuurstang met kogelbouten, de stuurarmen, de spoorstang met kogelbouten, de ge leidingsbouten en bussen, de draag- armen, de onderstelbalken en dwars balken, de veren, stroppen en toren bouten, de veerschommels en bou ten, de brandstoftank en -leidingen, het uitlaatsysteem, de schokbrekers en bevestigingen, de remstangen en bevestigingen, de fuseerpennen en wiellagers en de wielen op slingeren en vastzitten, voorts controleert men minutieus de banden, zowel het loopvlak als de zijvlakken, óók van het reservewiel. Controle 2 omvat het remvloeistof niveau en de remvoeringen, waarna controle 3 ingaat op de werking resp. afstelling van de verlichting: groot licht, dimlicht, stadslichten, richtingsaanwijzers en -verklikkers, achterlichten, stoplichten, rode re flectoren, schakeling achteruitrij- lampen, evt. gevarendriehoek, evt. „trouble-light" alsmede accubeves tiging en -kabels. Controle 4 omvat de portierslui tingen, ruitenwissers, achteruitkijk spiegel (s), uitstekende delen, pedaal rubbers, bevestiging voorbank en evt. spatlappen. Tot slot volgt controle 5, de proef rit. Hierbij wordt volle aandacht geschonken aan de werking van de voet- en handrem, de remvertraging, gemeten met de zgn. dynometer, de besturing en aan de wegligging. Een intensieve controle op de veiligheid van het voertuig, waarbij letterlijk niets wordt overgeslagen. Het vignet wordt alleen uitge reikt en de wagen is dus van dat moment af door eenieder als „vei lig" te herkennen wanneer aan alle punten is voldaan, met uitzon dering van de facultatieve. Tegelijk met het vignet wordt een logboek en inspectierapport uitge reikt, met vermelding van de bevin dingen. De periodieke veiligheidsinspecties kunnen, naarmate meer automobi listen de waarde daarvan inzien en hun voertuigen regelmatig aan het vrijwillige onderzoek onderwerpen, een wezenlijke bijdrage leveren tot de veiligheid van het verkeer. olU wm&cnnfn ftnanctf rn^ca Wat is het toch, dat ons altijd weer zo tegen staat in de gevallen van dierenmishandeling? Waar schijnlijk is het dat gevoel van weerloosheid, dat gevoel, dat ons doet uitroepen „dat stomme dier!", dat onze verontwaardiging gaande houdt. Hetgeen de politierechter in een jaar tijds op dit gebied te verwer ken krijgt, is voldoende om u een dag grondig te vergallen. Het eigen aardige daarbij is, dat het steeds bepaalde typen zijn, die zich aan deze vorm van misdrijf schuldig maken. Of het zijn oerdomme ezels, die wat hun verstand betreft, niet veel hoger staan dan het dier, dat ze hebben gekweld en dan zonder enige aanleiding of het zijn rond uit praatjesmakers en dan hebben ze meestal dieren geplaagd om hun zin te krijgen. Tot deze laatste groep behoorde de boerenknecht die, stam pend op zijn rijlaarzen, het zaaltje kwam binnensteigeren, de kin Fidel Castro-achtig de ruimte inprikkend en met het air van „kom maar op". Gelukkig viel zijn opmars naar de rechters tafel in duigen, omdat hij op zijn gespijkerde laarzen uitgleed. Want bij de gemeente hebben ze ook grote schoonmaak gehad en daar is de vloer van de raadszaal pas ge wreven. Daardoor kwam hij meer op zijn knieën voor de groene tafel, dan met het indrukwekkende han dengeklap, dat hij blijkbaar van plan was te demonstreren. De rechter kwam echter hoege naamd niet onder de indruk. „Hier hebben we één van de misselij kste .kereltjes van de laatste weken", zei hij, zonder op de vierkante schou ders en de opgeblazen borst van de verdachte te letten. „Een grote vle gel en een eerste klas praatjesma ker. Het woord is aan mijnheer de officier". Voorlopig kwam de gelaarsde knecht nog niet erg onder de in druk van deze begroeting, hoewel wij toe moeten geven, dat iets van de heroïeke glans, die hem omring de, toen hij de deur inkwam, er al af was. De officier vertelde, hoe de ze jongeman, zonder enig redelijk doel, opzettelijk een paard met kracht met een greep had gestoken en daarna nog met de steel had ge slagen, waardoor het dier bloedend verwond raakte. ,Ik heb niet gestoken, alleen maar geprikt", zei de verdachte. „We moesten jou eigenlijk ook eens met een greep te lijf gaan", zei de rechter wellustig, „en dan niet steken, maar alleen prikken. Dat zou je misschien wel eens goed doen." De verbalisant had in het proces verbaal vermeld, dat het hem al vaker was opgevallen, dat deze boerenknecht zo ruw met paarden omging. De werkgever had ver klaard, dat hij zich er dikwijls aan ergerde, dat zijn knecht de dieren schopte. Buren hadden gezegd, dat hij een van hun katten had doodge slagen door het dier aan de staart te pakken en dan tegen een boom te slingeren. Zo bleef er weinig gun stigs over en de verdachte had zich de moeite en de schoensmeer wel kunnen besparen, waarmee hij zijn laarsjes zo mooi glimmend had ge maakt. „Het is ronduit een schandaal, wat hier gebeurd is", zei de officier, „en we zullen het je meeteen maar voor goed afleren. Je vindt jezelf nog wel een geslaagde kerel. Maar in wer kelijkheid ben ie maar een eigen gereide misselijke nozem." De financiële omstandigheden wa ren niet zo bar rooskleurig. Daarom bleef het bij een eis van vijf en twintig gulden. „Maar we zullen je voortaan in de gaten houden", dreig de de officier, „en de politie heeft opdracht, direct proces-verbaal te gen je op te maken, als er weer iets gebeurt." De rechter vonniste conform. En de verdachte stapte de zaal heel wat minder manhaftig uit, dan hij er in was gekomen.

Peel en Maas | 1964 | | pagina 9