Drie ergerlijke gevallen
Ministers in zorg
Overpeinzingen
DEENSE VARKENSSTAL
in Leunen
Adverteer in dit blad
Passietijtl en
atoomtijdperk
landarbeiders
We beleven in onze gemeente en
kele opmerkelijke en in zich jam
merlijke feiten, waarvan velen het
slachtoffer worden en waaruit over
duidelijk blijkt, dat er in ons goede
vaderland toch „ergens" iets niet
klopt. We bedoelen de op zijn
zachtst gezegd vreemde situatie,
waarin de plannen verkeren, die
zijn opgesteld voor het cultureel
centrum in Venray-kom, voor het
zwembad en voor 't gemeenschaps
huis in Leunen.
Nemen we als voox'beeld het cul
tureel centrum. In I960 bleek dat
Venray een reeds lang levende wens
naar een eigen gemeenschapsgebouw
waarin o.a. voor de jeugd een grote
plaats was ingeruimd, verwezenlijkt
zou kunnen krijgen. Verwezenlijkt
zelfs in die zin, dat dit gemeen
schapshuis uit kon groeien tot een
cultureel centrum, waarvan de hele
streek rond Venray zou kunnen pro
fiteren. Welnu, er kwam een stich
tingsbestuur en er werd op „hoog
niveau" onderhandeld. Verschillen
de provinciale instellingen en in
stanties moesten gekend worden, er
was overleg nodig met verschillende
departementen, kortom het kostte
enorm veel tijd van de mensen, die
zich hiervoor inspanden, maar men
had toch ook de voldoening dat
links en rechts de nodige subsidies
werden losgepeuterd en dat er ook
bij de betrokken departementen be
grip was voor de nood-situatie, die
er in Venray was.
En eindelijk dan was de zaak in
kannen en kruiken, kon de architect
het definitieve plan opstellen, een
financiële opzet opgesteld worden
en kon men beginnen met de 10 pet.
eigen bijdrage op de een of andere
manier uit Venray's bevolking bij
een te halen. Deze 10 pet. eigen bij
drage is een eis, die de verschillen
de subsidiërende ihstanties stellen
o.m. om de bevolking zelf ook daad
werkelijk mee te betrekken m de
opzet van een dergelijk instituut. De
gemeente zegde zijn bijdrage toe,
hield er dus rekening mee in de
begroting, datzelfde deed de pro
vincie en alle departementen, die er
bij betrokken waren.
Burgemeester Janssen, die ge
dacht had de eerste spade nog van
dit gebouw in de grond te kunnen
steken, kwam echter bedrogen uit.
Want waren de ministeries van eco
nomische zaken, sociale zaken, on
derwijs, kunsten en wetenschappen,
provincie en gemeente het dan wel
eens, één departement speelde zijn
eigen spel. Namelijk dat van Volks
huisvesting, dat de rijksgoedkeuring
moest uitgeven. Dat heeft rustig de
betrokken mensen jaren naar Den
Haag laten reizen, smeekbrieven
laten schrijven, maar de rijksgoed
keuring was en bleef weg. Ze kwam
een goede maand geleden eerst uit
de bus. Bijna 4 jaren na datum.
Dat nu alle financiële berekenin
gen intussen vrij waardeloos zijn ge
worden, dat nu heel de lijdensweg
langs de verschillende subsidiërende
instanties weer opnieuw begonnen
moet worden om de door de geste
gen bouw- en andere prijzen ver
hoogde kosten weer recht te kunnen
trekken, is iets wat Volkshuisves
ting schijnbaar niet interesseert. Die
heeft er alleen belang bij dsl men
binnen de vastgesetlde tijd aan het
bouwen komt en zo niet, dan ver
valt de goedkeuring. En dus zijn al
le betrokkene voor de tweede maal
in de weer o mde zaak weer finan
cieel goed te krijgen.
Zo'n zelfde verhaal kunnen we af
steken over het gemeenschapshuis
in Leunen, waar op een bank de in
middels verzamelde particuliere bij
dragen weliswaar rente geven, maar
intussen al weer te klein geworden
zijn in verband met de harder ge-
HORSTER VOORBEELD
De gemeente Horst heeft een
eigenaardig initiatief genomen. Zij
heeft als vele andere gemeenten tal
rijke aanvragen liggen van particu
lieren die een woning willen bou
wen. En deze particulieren wachten
en wachten totdat men in Den Haag
of Maastricht eens een keer beslis
sen zal wanneer dat gebeuren kan.
Een beslissing die afhankelijk is
van de bouwcapaciteit in de betrok
ken gemeente, naar men zegt ten
minste. Wachttijden van 2 jaren en
meer zijn daarbij geen uitzondering.
Van de andere kant komt her
haaldelijk in deze zelfde gemeenten
voor dat vooral kleine aannemers
zonder werk komen of bouwcapaci
teit over hebben. Want ondanks alle
goede bedoelingen van Den Haag en
Maastricht komt dat meer voor dan
men denkt, feiten waarop Venray's
burgervader al meermalen gewezen
heeft.
De gemeente Horst vraagt nu de
ze aannemers zich direct te willen
melden op het gemeentehuis. Dan
zal via een van de afdelingen kon-
takt gelegd worden tussen de be
trokken aannemer en de particulier
die het langst op een bouwvergun-
ninig wacht. Komen beiden akkoord
over prijs e.d. dan zal de gemeente
alles in het werk stellen om direct
de rijksgoedkeuring te krijgen.
Het feit dat ook de aannemers
met deze regeling akkoord gaan
gaan geeft eveneens blijk dat zij
hierin een oplossing zien voor een
euvel, dat teveel bouwcapaciteit on
benut laat. We geloven dat in Ven
ray, waarin nog altijd een 60 par
ticuliere bouwers wachtende zijn,
deze regeling ook nut zal hebben.
stegen kosten. En wanneer komt de
rijksgoedkeuring?
De tekeningen en berekeningen
liggen geel te worden. Toch zijn er
ook bij dit plan wederom verschil
lende departementen betrokken ge
weest. maar Volkshuisvesting speelt
zijn eigen spel en laat vele mensen
een machtige hoop onnut werk doen
of dubbel doen. En waarom?
Als het vorig jaar de rijksgoed
keuring uitgegeven was voor de
aanleg van het buitenbad in Venray,
op het moment dat alle daarbij be
trokken instanties hun fiat en dus
hun goede geld hadden toegezegd,
dan had men dit jaar niet alleen al
kunnen zwemmen, maar waren de
kosten alweer een heel stuk minder
geweest, waren geen illusies ver
stoord en een hoop kosten minder
gemaakt. Nu moet men maar af
wachten, maar men weet nu alweer
dat de financiële opzet weer anders
komt te liggen en dus weer opnieuw
overleg noodzakelijk maakt met al
lerlei instanties en dat de particu
liere bijdrage een stuk hoger zal
moeten liggen.
De rijksgoedkeuring zijn we nog
steeds wachtendeEr schijnt in
dat verre Den Haag waar de ver
schillende subsidiërende instanties
zijn, geen mens te zijn, die zich af
vraagt, waarom nadat de finan
ciële opzet van een bepaald project
rond is niet direct of in ieder ge
val op vrij korte termijn de vereiste
rijksgoedkeuring kan komen.
Hoeveel kostbare tijd van ambte
naren en particulieren (die dit in de
meeste gevallen allemaal gratis
doen voor de gemeenschap) gaat op
deze manier niet verloren, hoevele
illusies gaan kaduuk en hoe moeilijk
maakt men het de mensen nog en
thousiast te maken.
Het is ergens een waar schandaal,
dat men niet kan afdoen met de
dooddoener van: geen bouwcapaci
teit. Meermalen is al aangetoond dat
er bouwcapaciteit over is.
We mogen niets doen dan het
hoofd buigen, kankeren en betalen.
Coördinatie is iets wat men in Den
Haag op dit terrein schiinbaar niet
verstaat. Heeft men het druk met
concentreren?
Is het wonder dat men dringend
vraagt om een bouwbeleid dat meer
aangepast is aan de behoeften en de
mogelijkheden, die er in bepaalde
plaatsen zijn.
GELD, DEMONSTRATIES EN
DE VRIJHEID VAN HET
WOORD.
Onze regering is afgelopen week
weer diep in oude en nieuwe pro
blemen verwikkeld. Voor de bekos
tiging van een internationale troe
penmacht ter voorkoming van ver
der bloedvergieten op Cyprus moet
de minister van financiën onver
wacht 360.000,uit de schatkist
grabbelen, met de kans dat de Ver.
Naties elk kwartaal een zelfde som
zullen verlangen. En dat juist op 'n
ogenblik, dat een doortastende mi
nister van defensie het mes in eigen
vlees gezet had en het gehele wa
pen van de luchtdoelartillerie op
hief ter bezuiniging van onze mili
taire uitgaven.
De diplomatieke moeilijkheden
met Libië na de pleziervlucht van
een Nederlandse vliegtuigmonteur,
die er op Malta met een van onze
marinevliegtuigen vandoor ging,
waren nauwelijks opgelost, toen be
kend werd dat in het Afrikaanse Li
beria een piloot van de KLM door
de politie is mishandeld en 27 uur
in afzondering is gehouden, omdat
hij zijn hotel binnenging over een
loper die voor de president was uit
gelegd.
De Eerste Kamer heeft geen ge
noegen genomen met de uitspraken
van minister Marijnen over onze
ambassadeur in Spanje en vele le
den wensen nadere gegevens over
de kwestie van het „uitgesteld"
ontslag. Het Spaanse muisje dreigt
ook om andere redenen een lang
staartje te krijgen.
BRUIDSSTOET BEDREIGD
Een groepering die zich „Comité
29 november '62" noemt (de datum
van de protesten tegen de Portu
gese deelneming aan de Amster
damse taptoe van de N.A.V.O.) heeft
prinses Irene en don Carlos geschre
ven, dat het openlijk zal demonstre
ren, indien de huwelijksvoltrekking
van het prinselijk paar zou worden
gebruikt voor propaganda ten gun
ste van de traditionele beweging of
het huidige bewind in Spanje. Die
bedreiging is uiteraard in de hand
gewerkt door de felle publicaties
over de carlisten.
Onze regering moet nu maar weer
zien, dat de bruiloft zonder stoor
nissen verloopt. Het is treurig, dat
er Nederlanders zijn die niet alleen
het geluk van een koningskind wil
len verstoren, maar bovendien een
smet op de gastvrijheid van ons
vaderland wensen te werpen op een
dag dat zoveel buitenlandse gas
ten en tal van vorstelijke personen
naar Nederland komen. En dat nu
Irene toch troonsafstand gedaan
heeft en het paar zich buitenslands
zal vestigen.
Indonesië legt ons ondertussen ook
het vuur aan de schenen. Terwijl
velen hier het optreden tegen de
Nederlanders en de onteigening van
de bedrijven daar nog niet zijn ver
geten, oefent Djakarta druk uit op
Den Haag om grote langlopende kre
dieten te verlenen, teneinde Indone
sië in staat te stellen de moeilijk
heden in eigen land het hoofd te
bieden en de strijd tegen Maleisië te
winnen. Dr. Soebrandio heeft daar
voor zijn bezoek aangekondigd en
verwacht nu, dat Den Haag zijn
„goede wil tot herstel van de be
trekkingen" zal tonen.
NIET REMMEN!
De R.E.M. heeft ook een brief
gestuurd aan onze regering en be
roept zich op het eeuwenoud begin
sel van de „vrije zee" en het in on
ze grondwet vastgelegde principe
van het vrije woord. „De wens om
bestaande belangen te beveiligen,
kan toch geen reden zijn om rond
om Nederland een luister- en kijk-
gordijn te plaatsen", aldus de brief,
die verder aandringt op een uitzon
dering van het reeds in aanbouw
zijnde televisie-eiland, gezien de
reeds gemaakte hoge investerings
kosten.
Minister Bot heeft zich het hoofd
moeten breken over de noodzake-
lijke uitbreiding van onze universi
teiten. Er zal nu 30 pet. meer per
soneel komen, maar omdat dit bij
lange na niet voldoende is voor de
groeiende belangstelling in verband
met de geboortegolf van 1946-'47 zal
het ook moeten komen, maar omdat
dit bij lange na niet voldoende is
voor de groeiende belangstelling in
verband met de geboortegolf van
1946-'47, zal het ook moeten komen
tot een verkorting van de studie
duur, beter gebruik van de 40 jaar
lijkse studieweken en een doorlich
ting van de interne organisatie van
de bestaande instituten en labora
toria.
Wij krijgen er ook een hogeschool
bij, in Twente, die in september
haar poorten opent met een gemeen
schappelijk basisjaar, een voorbeeld
van goede coördinatie.
GOEDKOOP BETAALD
In Scheveningen staat de wereld
nu op z'n kop. Eerst wilden de vis-
sers niet uitvaren en kwam er geen
spierinkje aan de wal en nu is de
vangst zo groot en de aanvoer zo
enorm, dat al grote partijen haring
moesten worden doorgedraaid. Bo
vendien is er slechts een kleine los-
wal, zodat een aantal schepen op 'n
beurt wacht en de haring aan boord
in kwaliteit achteruit gaat. De vis-
prijs is daardoor tot een minimum
gedaald, hetgeen voor de huishoud
portemonnees nieuwe perspectieven
opent.
Het koninklijk paar steekt 8 april
de haringvijver en de dolfijnvijver
over naar Mexico. Deze week werd
bekend, dat de prinsessen Beatrix en
Irene met hun ouders meegaan.
Minister Luns bracht een bezoek
aan Noorwegen, minister Biesheu
vel heeft Suriname met een bezoek
vereerd en daar gesproken met de
premier J. Pengel. Minister Witte-
veen bracht zijn tijd door bij de
schatkist en kon daarna tevreden
tevoorschijn treden met de verblij
dende boodschap dat het tekort niet
'n miljard, doch slechts 400.000.000
zal bedragen als er dit jaar geen
onvoorziene gebeurtenissen plaats
grijpen. Dat laatste weten we eigen
lijk al zeker.Wat we nog steeds
niet zeker te weten komen van hem,
is de datum van ingang van de be
loofde belastingverlaging.
MAART
ST. JOZEFMAAND
Op de Smakt is 't weer
druk nu de maand
maart weer vele St. Jo
zefvereerders naar zijn
enige bedevaartplaats
brengt.
Mgr. P. Moors, bisschop
van Roermond droeg
zondag een Pontificaal
Lof op in de rectoraats-
kerk, terwijl donderdag
de plechtige Hoogmis
van St. Jozef over de
radio werd uitgezonden.
Foto: G. Kruijsen.
Parlez vous Francais? vroeg ons een beweeglijke kleine Belg, die
met ons cp het Laagriebroek was cm daar de nieuwe varkens
mesterij op de boerderij van Manders te bekijken. We moesten
tot onze schande erkennen dat datgene wat overgebleven was van
al die Franse lessen beslist onvoldoende was om hem en zijn
mede-bezoekers nu haarfijn uit te leggen hoe het nu precies zit
met de nieuwste methoden van varkensmesterij, die de heer Man-
deris daar gaat toepassen
Maar ook zonder dat kwam deze
Belg en de andere bezoekers aan
hun trekken. Want ze waren vak
man genoeg om zelf de voordelen
van het een en het ander te zien
Ze trokken zich niets aan van de
verse beton ,die op donkere Belgi
sche pakken grijze strepen achter
liet. Ze dabden door het varkens-
mest en zullen ze 's avonds na
de lange reis van hun „madam
mekes" wel uitgefranst gekregen
hebben, dat hun goede schoenen er
zo uitzgaen. Maar ze waren daar
naar het Laagriebroek gekomen om
wat te leren en welnu, dan moet
men er wat voor over hebben.
Manders is een beetje beduusd
van al dat bezoek aan zijn nieuwe
varkensstal, 's Morgens de land-
bouwwinterschool, 's middags een
groep Belgen, 's anderdaags de rijks-
veeteeltconsulent en zo gaat dat
doorHet werk blijft liggen en
dat terwijl de zon toch lokt....
Uw verslaggever heeft dan net
een ingezonden stuk ingekeken over
de Venrayse landbouw (wat U el
ders in dit blad vindt) en wordt on
verwacht met zijn neus op de wer
kelijkheid gedrukt. De werkelijkheid
van de nieuwe tijd.
Want Manders was het moe, dat
geren naar zijn verspreid liggende
weiden, waar zijn koeien iedere dag
opnieuw vroegen om gemolken te
worden, bijgevoerd zo nu en dan en
omgedrevenAls hij anders op
zijn bedrijf niets te doen had, was
het nog daar aan toe, maar zonder
hulp werd hem dat te veel. Zeker,
in de ruilverkaveling had hij wel
kans om zijn land wat meer bijeen
te krijgen, maar dan nog bleef het
vee in de weiden te veel werk vra
gen, werk wat zijn asperges en an
dere onderdelen niet missen konden.
Dus weg met het vee
Dat is voor een boer geen gemak
kelijke opgave, want al zijn het al
lereerst produktiemachines, toch zijn
het ook levende dingen, die mede
het gezicht van een boerderij vor
menMaar de nood dwong en
dus viel het zware besluit. Wat
daarvoor dan in de plaats?
Men praat er eens over in de
buurt ,waar veelal dezelfde proble
men liggen: verkaveld land, te veel
werk, te weinig hulp. Men bekijkt
eens wat cijfers en meent dan in de
richting van de varkensmesterij het
ware gevonden te hebben. Als het
werk het even toelaat, is de boer
weg. Weer praten met collega's, met
mensen van de voorlichtingsdienst.
Kijken naar andere bedrijven, hoe
die precies doen met die mesterij.
Weer tellen, weer tekenen, weer
praten.
Dan opeens ligt er een tekening
die van de oude koeienstal een mo
derne varkensmesterij maakt. Zo
modern, dat men er zelfs onder uit
België naar komt kijken....
Manders wimpelt dat weg, vindt
het zelfs lastig: „Er ligen er hier
al meer zo.." constateert hij nuch
ter. „Dat Deense systeem is al lan
ger bekend."
Wat dat systeem inhoudt? Laten
we proberen het kort en bondig uit
te leggen. De kwestie waar het bij
de varkensfokkerij om gaat is dat
men een varken met zo weinig mo
gelijk werk, zo vlot mogelijk vet
mest, wat er op neer komt dat het
beestje van big tot zo wat 100 kg
gebracht moet worden. Een kwestie
van 45 maanden. Daarvoor moet
het slachtoffer eten, slapen en mest
maken. Het is dus zaak dat dat eten
zo gemakkelijk mogelijk bijgebracht
moet kunnen worden. Hoewel 't bij
Manders niet vol-automatisch ge
beurt wat intussen ook al weer
kan zijn de hokken in twee rijen
zodanig gebouwd dat het voermeel
zonder veel geslojuw in de bakken
kan komen, die ook voor de schoon
maak op de waterleiding zijn aange
sloten.
Slapen doet het beestje vanzelf
als hij zijn buik vol heeft, de stal
rustig is en niet te koud of te warm.
Welnu dat is allemaal precies gere
geld. Er is namelijk een keurig pla
fond in deze stal gekomen van eter-
nit-platen, waarop honderden kilo's
„vlas-scheven" zijn gepakt. Een
vlasprodukt dat prima isoleex-t,
warmte buiten houdt en koude te
gen houdt. Condens, waar men in
vele stallen last van heeft, treedt
hier niet op, terwijl verschillende
luchtkokers zorgen voor voldoende
aanvoer van frisse lucht en afvoer
van verbruikte. Dan is er nog een
„mest-kwestie" een karwei, dat niet
alleen riekt, maar ook dat ook niet
meevalt omdat 't veel werk vraagt.
Bij dit systeem probeert men het
varken manieren bij te brengen. Op
de eerste plaats zijn de hokken dus
danig gebouwd dat ze met zijn tie
nen naar grootte en gewicht net de
ruimte hebben om te rusten. Naar
mate ze dikker en vetter worden
vex-huizen naar een volgende kooi,
die weer iets breder is, tot ze ten
slotte hun gewicht bereikt hebben.
Het is net een school, die van de
ene klas naar de andere gaat.
Het feit dat ze in hun" hok net be-
hooiiijk kunnen liggen, schijnt deze
beestjes wat kieskeurig te maken.
Zelfs een varken ligt niet graag in
zijn eigen mest, als hij het verder
naar zijn zin heeft. Daarom is ach
ter in het hok een gedeeltelijke af
scheiding gemaakt met een deur in,
die als ze openstaat, net tot aan de
muur komt en het ene hok dus van
het andere afsluit, maar de w.c.
open laat. In die wc is vex-der een
watex-bak ,waaxoxit de beesten kun-
xien drinken. Het varken schijnt er
vlot aan te wennen zijn behoeften
in dat achtergedeelte te doen, dat
tevens de „grip" is.
De mester hoeft alleen op gezette
tijden de deuren van die we's open
te maken, waarmede hij dus het
achterste gedeelte van het hok af
sluit van het voorste gedeelte, een
lange gang voor zich ziet exx het
mest er zo uit te kruienRatio
neel, vlug en voordelig. Stuk voor
stuk geen grootse vindingen, maar
alles bij elkaar de meest ideale
werkplaats voor de boer, een prima
stal voor de beesten.
Moeten we nog vertellen dat de
biggen, die hier hun mestperiode be
ginnen eerst in een aparte quax-an-
taine-stal komen ,waar ze in 2 hok
ken ,voor ieder 20 beesten, zo'n
week of drie in de gaten worden ge
houden, ontwormt worden en dan
volgens gewicht en grootte in de
vei'schillende klassenhokken komen,
't Klinkt allemaal vrij simpel, maar
hoevele fokkers en mesters moeten
sjouwen, x*ennen en draven, terwijl
hier in alle rust rationeel gewerkt
kan worden.
Onze Belg had maar een woord:
Nondeen dat was onbedoeld het
beste felicitatiekaartje dat hij uit
kon reiken.
„Adieu" zei Manders en ging aan
zijn werk, want dat was er een hele
dag bij ingeschoten en hij moest
ti'ouwens ook naar de Misweek in
Leunen.
Tegen de plan-bureaux en econo
men in, zouden we hier willen vol
houden, dat de welvaart om ons
heen niet een blijvend en duurzaam
geluk van ons mensen betekent,
maar een toestand, die wankel is.
Wij zouden nog iets verder willen
gaan en beweren, dat die welvaart
zich nog maar over een klein deel
van de wereld heeft uitgebreid en
dat zij zich ook niet per sé behoeft
uit te bx-eiden, maar even goed kan
inkrimpen.
Daardoor schax*en wij ons niet aan
de kant van hen, die geloven in de
eeuwige vooruitgang. Het onder
maanse en stoffelijke geluk is, ook
in onze tijd van wetenschap en tech
nisch kunnen wel minder labiel dan
vx'oeger, maar nog verx-e van sta
biel. Als enig, maar overtuigend
bewijs kunnen wij aanvoeren, dat
elke willekeurige oorlog de hele
welvaart kapot kan maken. En oor
logen zijn niet uitgeschakeld, alle
goede wil ten spijt. Er is nog een
ander motief voor deze misschien
wat zwaarmoedige, maar naar wij
menen reëler opvatting van de si
tuatie waax'in wij leven. Wij koes
teren de sterke ovexiuiging, dat de
H. Schrift toch nog altijd iets feite
lijks bedoeld heeft, toen God de
mens veroordeelde „in het zweet
van uw aanschijn zult gij uw brood
verdienen".
De Bijbel spreekt van een straf
voor de erfzonde ,van het lijden en
de dood, die ons als mensen altijd
zullen vergezellen. Nog meer motie
ven hebb enwij. Wij kunnen ons
beroepen op het voorbeeld en de
woorden van Onze Heer, die voor
ons geleden heeft „om ons een voor
beeld te geven". En Die tot ons allen
gezegd heeft „Gij die belast en be
laden zijt, komt tot Mij en Ik zal u
verkwikken".
Is dat evangelie dan gepredikt
voor de Joden, die 2000 jaren gele
den in Palestina leefden en voor
niemand anders? Of is deze Chris
telijke leer „de mens" gegeven,
d.w.z. voor de eeuwen, gedurende
welke het menselijke geslacht op
aarde zal leven. Vooruitgang of niet,
centraal blijven staan Christus, Zijn
leer, Zijn voorbeeld en het hoopvol
le perspectief. Maar daarmee ook
het lijden, dat Hij zelf ondergaan
heeft en dat Hij ons allen voorspeld
heeft.
Op deze gronden heeft de overwe
ging van het lijden en sterven van
onze Verlosser in de laatste dagen
voor Pasen nog altijd dezelfde ak-
tualiteit als in de oude Kerk. als in
de Middeleeuwen als in de Renais
sance of Contra-Refox-matie. De
mens van het atoom-tijdpex-k moet
het Kruis aanvaarden op dezelfde
gronden als geboorte, huwelijk en
dood. Leren echter moet hij zich
daarbij te allen tijde op te trekken
aan het voorbeeld en de beloften
van zijn Heex\
JAARVERGADERING
ST. DEUSDEDIT
Het was maar een klein aantal
leden van de afdeling Venray van
de landai-beidersbond St. Deusdedit,
dat naar Hotel Manders was ge
komen voor de jaarvergadering.
Voorzitter Willems sprak over de
ze geringe belangstelling zijn teleur
stelling uit. Al had deze vakafdeling
over het afgelopen jaar nog een
ledenwinst geboekt.
Penningmeester Minten kon ver
tellen dat voor bijna 10.000 gulden
aan vakantiegelden in deze afdeling
waren uitgekeerd. De kas had nog
een batig saldo.
Districtsbestuurder van Gageldonk
behandelde op bevattelijke en uit
voerige wijze de laatste loononder
handelingen. Sinds 1963 zijn de lo
nen in deze vakgroep met ongeveer
15 pet. gestegen, terwijl voor de ren
tetrekkers aanmerkelijke verbete
ringen uit de bus waren gekomen.
Vakantie kon worden uitgebreid
met twee dagen, terwijl het garan
tieloon werd vastgesteld op 100 gul
den bruto. De uitkering ineens was
niet verwezenlijkt geworden, ook al
omdat deze vakgroep te maken heeft
met 100.000 wex-kgevers en dan lig
gen de onderhandelingen niet ge
makkelijk.
Ook de lonen in de kwekerijen
zijn aanmerkelijk verhoogd, terwijl
de vrije zaterdagen uitgebreid zijn
tot 45 per jaar.
Voor de landbouw zal binnenkort
een nieuwe cao worden afgesloten,
waarbij de achterstand welke nog
steeds in Limburg was voor het
grootste gedeelte zal worden inge
lopen.
Districtsbestuurder van Gagel
donk sprak zijn bezox'gdheid uit over
de toekomst en was bang dat in 1965
wel eens werkeloosheid kon heersen.
Van de rondvraag werd weinig
gebruik gemaakt, waarna de heer
van Dommelen van de Coop. Zui
velfabriek dia's vertoonde over stal
inrichting en melkwinning in de
veehouderij.
Zaterdag j.l. is dan de i.v.m. de slechte weersomstandigheden uitgestel
de hunt gehouden, georganiseerd door de Veluwe hunt, in samenwer
king met Venrayse jagers. Een dergelijke hunt is feitelijk een imitatie
van een vossenjacht, waarbij een vossenspoor getrokken wordt door
bossen en weiden. Dit spoor volgen de honden, die op hun beurt gevolgd
worden door de ruiters. Dat daarbij aan deze ruiters de nodige moeilijk
heden in de weg gelegd worden en veel gevraagd wordt van hun rij
kunst, is een van de prettige bijkomstigheden van dit sportief gebeuren,
dat cp de Boshuizen veel belangstebegeleidde de ruiters naar het jach
lling trok. De Patronaatsdrumbandtgebied. Foto: G. Kruijsen.