HET 60.000 GULDEN-PROBLEEM SPORTRAAD RIJ ONTEVREDEN BOEREN 4n. Veilig Verkeer 75 jaar op LUCHTBANDEN vergadering van de Sportraad Ln&tiuctie& VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1963 No. 68 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPÏÏlfUT \T\ VOOR VRISIR A V PM OMQTPPPP1M ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS- STRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 ÜÜIVDLAL/ V UUi\ V Ulll\A 1 IwIV U1V1J 1 IVLilVLin PRIJS PER KWARTAAL t 1.50 (bulten Venray 1.75) DRUK GROTESTRAAT Voor een buitenstaander was de vergadering van de Sportraad, die maandag in Hotel de Keizer gehou den werd, niet alleen rumoerig, maar ook vrij onduidelijk. Met name de voorzitter van Spio, de heer Jan Janssen, was het lang niet eens met het bestuui'sbeleid. Niet alleen ver weet hij dit bestuur zich niet te houden aan statuten t.a.v. secretaris en penningmeester-verkiezing, toen de secretaris-keuze aan de orde kwam. maar ook van laksheid t.a.v. de plannen voor het bijeenbrengen van de 60.000,zijnde de parti culiere bijdrage van de Venrayse ge- In bovenstaande artikel vindt U 'n korte samenvatting van de bepaald niet verkwikkende vergadering van de Sportraad, de stichting die zich als doel gesteld heeft het overkoepelend orgaan te zijn van alle Venrayse sportverenigingen en als zodanig de bevordering van die sporten in haar vaandel heeft geschreven Dat de weg van de Sportraad over rozen is gegaan, sinds haar korte bestaan, kan men moeilijk beweren. Er is nog al eens een misverstand geweest met het gemeentebestuur, de stichting heeft ondanks de uitga ve van een eigen sportblad, nog al eens ruzie of zo men wil misver standen gehad met de pers, haar eigen secretaris is onder vreemde omstandigheden gaan vertrekken en de jongste liep langs het kantje van een motie van wantrouwen door een van onze grootste sportvereni gingen Spio Zonder andere partijen in deae nu van fouten en feilen vrij te spreken geeft dit korte en nog niet eens vol ledige overzicht toch wel weer, dat er ergens iets scheef zit in onze Sportraad. Ligt het aan de voorlichting, die men geeft? In de laatste vergade ring werd gesteld dat men met de 60.000,aktie nog niet kon begin nen omdat een bepaalde commissie ad hoe hier nog geheimhouding had opgelegd. Informeert men bij andere leden van deze commissie, dan blijkt hier geen sprake te zijn, integendeel zelfs, men is verbaasd te horen dat men nog steeds niet aan een aktie begonnen isDat klinkt wel heel anders, maar hoe men dan objectief een vergadering moet verslaan, zon der of met de ene partij of met de ander partij ruzie te krijgen is dan toch wel een grote vraag We gaan ons in al deze misteries controversen en zelfs schijnbaar po litieke spelletje niet verdiepen, we stellen enkel en alleen vast, dat de afgelopen jaren de Sportraad voor zover dat in haar beperkte vermo gen lag goed werk heeft gedaan, anderzijds stommiteiten heeft begaan die haar naam niet bepaald ten goede zijn gekomen. Maar ook daar gaat terwille van de noodzakelijk heid van dit overkoepelend orgaan zand over. Een sportraad is nood zakelijk en kan enorm goed werk doen in haar kontakten met allerlei instelling, die in ons dierbaar vader land nu eenmaal noodzakelijk schij nen om Uw jongen aan een voetbal veld te helpen, Uw kinderen aan 'n gymnastiekzaal, kortom de Venray- se gemeenschap aan sportaccomoda- tie in de meest uitgebreide zin van het woord. Dat de Sportraad ook geen ijzer met handen breken kan en zich ook moet voegen in dat gro te spel, waarin bv. de financiën een wel zeer grote rol spelen, zal ieder een kunnen begrijpen. De fouten die zijn gemaakt zal men in eigen kring diepgaand moe ten bekijken en men zal eerlijk moeten proberen ze niet alleen op te heffen, maar ook te vermijden. Men zal het belang van de Venrayse sport moeten heffen boven eigen be lang, men zal ook de minder fraaie en ongemakkelijke dingen moeten dragen terwille van de taak die men op zich nam. En dan zal men een beter kontakt moeten hebben met leden, met de pers en met de Venrayse gemeen schap. Er is geklaagd over het feit dat er te weinig vergaderd werd. Gezien het groot aantal problemen, waarmede 'n Sportraad wordt ge confronteerd is een of tweemaal per jaar vergaderen beslist te weinig. Bovendien kent men zo de wissel werking tussen leden en bestuur, kent men te weinig de noden en verlangens van de aangesloten sportclubs en verwaarloost men be wust het noodzakelijke onderlinge kontakt. Een geheimzinnigdoenerij zonder reden kan alleen maar oor zaak zijn van wantrouwen. Met de komende 60.000 aktie voor het zwembad zou zij al aan kunnen tonen dat ze van de dwa lingen haars weegs is teruggekomen. meenschap in het nieuw te bouwen binnenbad, dat in aansluiting op het buitenbad het komende jaar gerea liseerd zal worden. De voorziter van de Sportraad had tevoren een uitvoerig exposé gege ven van de geschiedenis rond deze 60.000,Hij releveerde hoe Sport raad en Spio ten gemeentehuize wa ren ingelicht over de plannen voor de aanleg van enkele buitenbaden en daarop aansluitend de bouw van een binnenbad. Toen was geble ken dat heel deze aanleg zou gefi nancierd worden door Rijk, provin cie en gemeente op 60.000,na, welke de gemeenschap Venray als haar aandeel in de bouwkosten van het binnenbad zou moeten leveren. Er was op deze bijeenkomst aan Sportraad en Spio gevraagd om zjch te beraden voor akties om deze 60.000,— bij elkaar te brengen. Dat beraad is er naderhand ook inderdaad geweest en in de vorige vergadering van de Sportraad is toen gesteld geworden: Goed, wij willen als Sportraad graag iedere aktie on dersteunen, willen van alle kanten meehelpen ,maar dan zullen we eerst dienen te weten, wie dit grote bad- complex gaat beheren en exploite ren ,want anders lopen we kans lijnrecht tegen deze mensen in te werken Mede door persverslagen van deze vergadering zijn er een hele hoop misverstanden gerezen, o.a. dat Sportraad en Spio niet zouden mee werken, amar dat is tenslotte dan allemaal weer opgelost in een ge sprek ten gemeentehuize, waarin ook besloten werd een commissie ad hoe te benoemen, die dan de kwes tie van beheer en exploitatie zou bekijken en advies zou geven over de te voeren akties. Die commissie bestond uit de heer Burgemeester, de heer Geldermans, namens de ad viescommissie van de Ver. voor Ned. Gemeenten inzake sportbaden en de heer Rippe namens de Sport raad. Deze commissie is intussen al verschillende malen in vergadering bijeen geweest, heeft zich beraden over het toekomstige bestuur, over de exploitatie van de baden en over de te voeren akties om 60.000, particuliere bijdragen bijeen te brengen. Maar.wat in die com missie besproken is ,dat is geheim. En dat blijft geheim, tot B. en W. en de raad zich over deze beraadsla gingen hebben uitgesproken. Dit laatste beweerde de heer Rippe. zelf lid van de commissie ad hoe, nu in zijn kwaliteit als voorzitter van de Sportraad. Het was tegen deze gang van zaken en tegen dit exposé, dat de heer Jan Janssen, voorzitter van Spio, bezwaren had. Op de eerste plaats was de vertegenwoordiger niet in de Commissie door de Sport raad, maar aangewezen door het Be stuur. Dit was tegen de afspraak. Tegen de afspraak was ook dat er eerst zo laat vergaderd werd. Er zou eerder vergaderd zijn en daarin zou o.a. uitvoeriger zijn ingegaan op de tegenstellingen en controversen tus sen Gemeente en Sportraad (welke intussen zijn opgelost). Dit is jam mer genoeg niet gebeurd en het ein de van het lied is, dat nu nog nie mand wijzer wordt, omdat een en ander geheim dient te blijven. Ten aanzien van mogelijke be stuursvorm en toekomstige exploi tatie kon spreker begrijpen dat B. en W. en gemeenteraad zich eerst uit moeten spreken, maar t.a.v. de aktie voor particuliere bijdragen zal noch B. en W., noch de raad enig bezwaar hebben én gehad hebben indien men al maanden al eerder gestart was. Op de opmerking van de heer Jlippe, dat dan de Sportraad alsnog maar een aktie-comité op moest richten, werd hem gewezen op het reeds eerder ingenomen standpunt en op het feit dat de commissie ad hoe eerst uitspraak moet doen. Dat moet direct gebeuren aldus de heer Janssen, die zei te spreken namens 400 Spio-leden met een jaar-omzet van 30.000,voor wie het van het hoogste belang is dat het binnenbad er zo spoedig mogelijk komtDie geheimhouderij is nergens voor no dig. Uiteindelijk, nadat nog verschil lende harde noten gekraakt waren, werd dan besloten de commissie ad hoe te Vragen t.a.v. de aktie voor particuliere bijdragen zo spoedig mogelijk uitspraak te willen doen, waarbij Sportraad en Spio nogmaals benadrukken alle hulp hieraan te willen geven JEUGDSPORTLEIDERS In deze vergadering werd verder nog gesproken over de basisopleiding voor jcugdsportleiders, die op 30 september a.s. start in de cantine van de werkplaats.. Er werd gespro ken over de sportaccomodatie op de kerkdorpen, waarbij bleek dat een onderzoek door de betreffende com missie van de Ver. Ned. Gemeenten intussen klaar is en dat advies uit gebracht is aan B. en W. (een advies dat schijnbaar ook alweer geheim is) dat de Sportraad een aandeel zal moeten nemen bij het komende jeugdonderzoek; dat de uren-verde ling in de gymnastiekzalen tamelijk ongelukkig valt, maar misschien verbeterd kan worden door de bouw van twee nieuwe gymnastieklokalen; dat het percentage jeugd dat sport beoefent verbazend klein is in Ven ray en dat een aktie gevoerd moet worden om hen achter de televisie en van brommers te halen. Bovendien werd de vraag gesteld waarom het gymnastieklokaal in Oirlo voor niemand anders ter be schikking kwam dan voor de school jeugd en de oudefe jeugd alleen 'n kans kreeg als ze een kracht ter be schikking kregen, die alle nodige ak ten had, iets wat die jeugd weer niet kon betalen. Tenslotte werd er nog gepraat over de subsidie-verlening aan de sportclubs ter instandhouding van hun sportvelden. Hierover kon echter weinig definitiefs vast wor den gelegd. Wij vragen nog steeds PERSON EEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de' portiei N.V. INALFA VENRAY De Noord-limburgse rijschoolhou ders zijn in het geweer gekomen. Onder voorzitterschap van de heer L. Halmans hebben ze zelfs besloten een examinator van 't Centraal Bu reau voor Rijbewijzen uit te sluiten en niet meer hun wagens toe te laten. De examinator schijnt onhebbelijk geweest te zijn tegenover de rij schoolhouders en de kandidaten en zelfs voortreffelijk rijdende leerlin gen om niets te laten zakken Natuurlijk moeten we dit voor re kening laten van de rijschoolhouders die met het CBR in het reine zullen moeten komen. Een opmerking kunnen we slechts onderschrijven ,nl. die waarin men protesteert tegen het examen-rijden op zaterdag in Venlo. De zaterdagen in Venlo zijn berucht en beroemd en zelfs Venlo's verkeerspolitie weet dan geen raad om in alle gaten en hoeken Duitse wagens geparkeerd te krijgen en straten af te sluiten om tenminste een grote chaos zoveel mogelijk te voorkomen. In een der gelijke situatie verkeersexamen af te leggen met goed gevolg zal zelfs voor ervaren automobilisten een toer zijn, laat staan voor de onerva ren en zenuwachtige kandidaat. Men kan dan van het CBR hoog hartig stellen dat een toekomstig au tomobilist tegen dergelijke situaties opgewassen moet zijn, als ervaren mensen dat zelfs niet kunnen is het o.i. een onredelijke eis dat van een beginner te vragen. Een andere kwestie is of de rij schoolhouders, die nu in het geweer komen, niet eerder zich ten strijd aan hadden moeten gorden om de oude situatie hersteld te krijgen, nl. dat men ook in Venray even als voor de oorlog zijn rijexamen kan doen. Zij, die zo bezorgd zijn over verloren gaande examengelden, hebben zich schijnbaar nooit afge vraagd welke kapitalen het kost in Venlo te gaan lessen. In hun eigen boeken kunnen ze anders wel vin den dat dit in de duizenden loopt. Al kan het nuttige met het aan gename verenigd worden in die zin, dat men heen- en terugrijdende van en naar Venlo enige rii-ervaring op doet, toch is en blijft dat er extra tijd en geld geofferd moet worden voor deze examen-plaats. Als het CBR stelt dat Venray niet genoeg mogelijkheden biedt om de theore tische en praktische kennis van de kandidaat te toetsen, dan moet het ergens konsekwent zijn en alle voor oorlogse rijbewijzen, uitgegeven in Venray, intrekken. Want ook toen waren er geen verkeerslichten, ook toen geen trams, geen voorrangswe gen en wat dies meer zij. En toch hebben wij nooit gehoord dat Ven- rays geslaagden uit die periode meer ongelukken maken en veroorzaken dan die thans in Venlo eindelijk en ten lange leste hun rijbewijs krijgen. Misschien dat in deze de rijschool houders ook een aktie op touw kun nen zetten. OUDERS, HET KAN UW KIND ZIJN. Ieder jaar eist het verkeer een zware tol aan jonge mensenlevens. Van de meer dan driehonderd kin deren tot 15 jaar, die in elk van de afgelopen jaren niet meer thuis te rugkeerden na het uitgaan van de school, na een boodschap voor moe der of na een uurtje buiten spelen, kwam meer dan de helft als voet- gangertjes om het leven. Niet op 't fietsje. Niet in de auto. Maar bij het spel. En vooral: bij het OVERSTE KKEN., Daarom vragen alle in de „Zebra-actie 1963" samenwerkende verkeersorganisaties in ons land de ze maand aan alle ouders: leer uw kind veilig oversteken. Denk daarbij vooral aan de navolgende punten: Oversteken op de zebra als die er is. Niet zo de weg opstappen maar eerst stilstaan. Kijken naar links, naar rechts en nog eens naar links. Kijken naar de bestuurder. Niet treuzelen op de rijbaan, maar kordaat doorlopen. Nooit een zebra opstappen als er een auto motorfiets, scooter of (brom)fiets nadert, maar wachten tot de kust „vrij" is. in groepjes oversteken als dat mogelijk is. zonodig vragen of iemand bij het oversteken wil helpen. nooit tussen geparkeerde auto's door oversteken. Wie zijn kind deze regels leert heeft al 50 pet. garantie dat het kind in het verkeer van vandaag zijn weg zal vinden en veilig thuiskomen. De andere 50 pet.? Het voorbeeld dat wij zélf geven. Laat het een goed voorbeeld zijn LUCHTBANDEN IN 1888 VOOR VROUWEN EN MENSEN MET GEVOELIGE ZENUWEN Wie zich de tijd van het lucht- bandloze fietsen uit de tweede we reldoorlog nog herinnert, weet welk een genot die luchtbanden eigenlijk zijn. De kale velgen stelden grote eisen aan het lichaam. De provisorische canvasbanden konden het ongenoe gen nauwelijks verminderen Als u bedenkt dat het na de uitvinding van de fiets ruim 20 jaar heeft ge duurd voor de Ier John Boyd Dun- lop in 1888 de luchtband uitvond, wordt de vlucht die de banden industrie en ook de fietsen-industrie vanaf dat tijdstip heeft genomen ook begrijpelijk. Dunlop was een dierenarts, die iedere dag met zijn rijtuigje de boe ren af ging om hun z:eke dieren te genezen. Nu waren dt wegen aan het eind van de 19e eeuw op het Ierse platteland beslist slecht, zodat dokter Dunlop zich 's avonds vaak geradbraakt voelde. Dunlop peinsde en peinsde oi hij niet een manier kon vinden om wat gerieflijker de dag op de hobbelwegen te kunnen doorbrengen. Zijn eerste gedachten gingen uit naar een wagentje waar van de wielen verend waren opge hangen. Dit stelde hem echter vcor te veel technische problemen en hij gaf het denkbeeld al spoedig op Er moesten toch rog andere methoden zijn om het schokken van de wielen op te vangen. Dunlop dacht aan een wielopper vlak, van canvas, rubber en hout. Al gauw kwam hij toen op het denkbeeld dit materiaal zo te con strueren, dat daarin lucht gepompt kon worden, afgesloten en zo een sterk verende werking zou hebben. De idee van de luchtband was ge boren. Om een houten schijf legde Dunlop een rubberband en daarom heen een katoenweefsel vastgespij kerd op het hout. Nadat de lucht in het „geval" was gepompt, werd de toevoer afgebonden. De uiterst primitieve luchtband was gereed. Dunlop organiseerde een wedstrijd je met zijn vrienc! om te zien of de band ook in de praktijk voldeed. Hij vroeg hem of het wieltje van de driewieler van zijn zoon lan ger zou blijven rollen dar. het door hem gefabriceerde en van een lucht band voorziene houten wiel. De vriend van Dunlop koos voor het kleine wieltje. Maar de luchtband rolde veel verder, stootte tegen een deur en rolde nog weer een stuk terug, tweemaal zover als het wiel van de driewieler. Dit was voor Dunlop een aansporing zijn vinding te vervolmaken. Begin 1888 had hij een paar ban den geconstrueerd .die nu nog in het museum te Edinburgh in Schot land te zien zijn. Eerst had hij twee latten buigzaam olmenhout rond ge bogen en aan elkaar bevestigd. Daarna van uiterst dun rubber twee banden gemaakt, waarin hij een pri- De stemming bij onze boeren is zeer slecht en daar zijn vele rede nen toe. Het weer bleef te lang aan houdend nat en koud. Ondanks het feit dat vele hoge gronden hier veel water nodig hebben en verdragen kunnen, staat vast, dat een flink deel van de graanoogst vergaan is: verrot, doorgeschoten, platgeslagen, overwoekerd door onkruid en/of niet meer oogstbaar. De dagen korten, het drogen van grond en gewassen kost meer tijd. Dit betekent, dat er de eerste weken geen droppel meer moet vallen en dat de zon geen verstek moet laten gaan ,wil ook de oogst van aard appelen suikerbieten en straks ook die van de voederbieten en knollen, geen zeer grote moeilijkheden geven. DE PRIJZENMISèRE Wanneer de voorgaande jaren op vallend goed waren geweest wat de prijzen betreft, dan zouden velen de misoogst van dit jaar beter hebben kunnen dragen. Maar ook de prijzen van peulvruchten en suikerbieten zijn al jaren lang te laag. Over de aardappelmisère zwijgen wij nu maar. Als de prijzen oplopen vist de boer meestal achter het net. Dat de bedrijfsresultaten in de vee houderijsector van jaar tot jaar slechter worden, is bekend. Er spe len hierbij wel andere „interne" fac toren, toch is inderdaad reden tot klagen en de weersomstandigheden hebben dat de laatste 10 maanden nog maar erger gemaakt. De cent extra voor de melk is meegenomen, maar komt veel te laat. Men is al lang weer aan een nieuwe verhoging toe. De varkens hebben veel te lij den gehad van het mond- en klauw zeer. De uitbetalingen hebben wel iswaar kontant geld opgeleverd, maar de winst" is of zal velen te genvallen. OOK IN ANDERE SECTOREN De tuinbouw heeft goede jaren achter de rug, maar hij heeft de af gelopen zomer toch ook kennis ge maakt met afztemoeilijkheden. De kemkommernis trok veel aandacht, maar ook veel bonen en andere groenten zijn doorgedraaid. Doch de tuinders hebben in het algemeen nog enige reserve om klappen op te vangen. Anders staat het in de pluimvee houderij. Velen kwamen in 1962 aan de rand van het bankroet. De eier- prijzen zijn dit jaar redelijk tot ma tig gebleven, maar bij een her nieuwde produktieverhoging houdt iedereen het hart vast. De bijzonder efficiënt werkende slachtkuikensec- tor dreigt weggevaagd te worden in de kippenoorlog tussen Amerika en de E.E.G. Al met al is het geen pretje om boer te zijn in deze contreien. En de uitslag van de jongste Kamerverkie zingen in deze streek liet iets mer ken van de ontevredenheid, die trou wens overal te vinden is. DE ONTEVREDENHEID IS GROOT Kijken wij dan om ons heen, dan zien wij ,dat in letterlijk elk land van de E.E.G. de boer méér voor zijn produkten ontvangt dan hier, zelfs al brengen wij alle produktie- kosten in rekening. Desondanks heerst alom bij de boeren in de EEG grote ontevredenheid .alleen in Ita lië minder dan hier omdat zij daar meer bescherming krijgen. In Frank rijk is men deze zomer al herhaalde malen overgegaan tot gewelddadig optreden. Nu komt de Franse boer nogal vlug in beweging en, eerlijk is eer lijk, de Franse regering wijkt nogal eens voor die beweging. Men regeert daar volgens het „piepsysteem": mocht er iets mis zijn, dan merkt men dat wel aan het gepiep van de slachtoffers. Dit kwetst ons recht vaardigheidsgevoel en het is ook verwerpelijk, omdat kleine groepen nooit hard genoeg kunnen piepen. Sinds jaren ziet men langs de Fran se wegen borden met boerenklach ten. Geen gek idee overigens, want de stadsbewoner wordt al rijdende met de agrarische werkelijkheid ge confronteerd. DUITSLAND EN BELGIE Hier wordt de boerenstand ge kenmerkt door een grote mate van mitief ventiel aanbracht Hierom heen wond hij katoen, waarop hij drie lagen rubber aanbracht, twee alleen voor het loopvlak. Het geheel werd op de houten ringen gelijmd en daarna aan de wielen van de driewieler van zijn zoon tja beves tigd. Nadat Dunlop in juli 1883 patent op zijn vinding had gekregen, sticht te hij in 1889 een fabriek voor lucht banden. Een van de eerste reclame leuzen luidde: „Luchtbanden voor vrouwen en mensen met gevoelige zenuwen". Het Dunlop-concern heeft zich snel uitgebreid en heeft nu vesti gingen in de hele wereld. Dank zij de luchtband, die in 1890 in ons land werd ingevoerd, kon ook hier „een ieder genieten van de heerlijke veïo- cipède". lijdelijkheid. In Duitsland vormen de boeren thans „Notgemeinschaf- ten" om gezamenlijk de wangunst der tijden het hoofd te bieden. De organisaties zijn wel aktief, maar bereiken weinig, omdat het hun le den aan doelmatigheid en vakkennis ontbreekt. Wel meent men, dat een toenemend aantal agrariërs daar op extreme groepen zal gaan stemmen, zelfs op neonazistische. Voor een Duitse boer schijnt dat een uitlaat klep te zijn, die enige voldoening geeft. In België is vrijwel iedere boer rooms-katholiek en aangesloten bij de zeer machtige B.B. (Boerenbond), die in Leuven een geheel stadsdeel als zetel heeft. Ook de Belgische boer is zeer ontevreden. Hij klaagt over de prijzen, de belasting, de margarine-industrie en de boter smokkel uit ons land. Hij ageert door middel van drietandakties, sluit zich aan bij allerlei radikale bon den ,maar blijft desondanks trouw lid van zijn B.B. Ook in politieke richting werkt de agrarische onte vredenheid niet uit; de Belgische boer blijft stemmen op de C.V.P. en denkt er (nog) niet aan een eigen boerenpartij te stichten. Kort gezegd: wanneer op dit ogen blik kamerverkiezingen zouden worden gehouden, dan zou de Boe renpartij wederom stemmenwinst behalen. Dat het op het ogenblik niet tot grote demonstraties komt, ligt aanhet weer. Te zeer beseft de boer immers, dat niemand, ook de regering niet, de regenramp had kunnen voorkomen. Doch ook bij het beste weer dat denkbaar is, zou de ontevredenheid groot zijn ge weest. Zeer algemeen is het gevoelen, dat de sanering te straf nagestreefd is en dat de boeren voor hun des kundigheid gestraft zijn. Dit laatste dan met name bij de vaststelling van omrekeningsfactoren bij het prijsbe leid in de EEG. Bij dit alles komt nog, dat onze agrariërs hard om de oren geslagen worden door lieden, die het goed bedoelen, doch verkeer de dingen zeggen. Slechts één voorbeeld. Kort ge leden is een rapport van het L.E.I. verschenen, waaruit blijkt, dat, de arbeidsbeloning buiten beschouwing gelaten, de kostprijs van het ei op grote en kleine bedrijven weinig uit eenloopt ,mits de produktie-eenhe- den met minimaal zijn. Er zijn ook reeds voorbeelden van zeer grote bedrijven, die het niet beter doen dan de gewone. Uit dit alles blijkt, dat velen van „rationalisatie" nog niet het juiste begrip hebben. MEER NAAR BUITEN OPTREDEN? Hoewel Mr. Biesheuvel reeds toe gezegd heeft, dat het prijsbeleid zijn volle aandacht zal hebben, zou er al veel gewonnen zijn, indien de agrariërs naar wegen zochten om hun noden aan de niet-agrariërs be kend te maken. De Franse borden langs de weg waren echt nog zo gek niet .Goed, wij zijn wat bedaarder (zegt men). Wij zoeken het in de richting van „public relations". Wat wij echter op de eerste plaats nodig hebben, is een instelling, die onjuis te voorlichting oven de boer en zijn bedrijf recht zet. We hebben in ons goede Venray, voorheen een praktisch uitsluitend agrarische gemeente, een grote en goede boerenstand. Van hun nood, van hun moeilijkheden, hoort men zo goed als niets, zo min als van hun wensen en verlangens. De „boerenfractie" in de raad is geen kleine, maar kan men spreken van landbouwbeleid in die zin, dat men via de raad probeert de ge meenschap nader te brengen tot de problemen van deze stand. Reeds eerder hebben wij onze verbazing er over uitgesproken dat men in de kringvergadering der LLTB zelden of nooit problemen uit deze con treien aan de orde stelt. Het Lolle- beekplan b.v. is bij ons weten nog nooit ter sprake gekomen, evenmin als de verbetering der landbouwwe- gen om maar enkele belangrijke punten te noemen. Zoals het in Ven ray is, schijnt het overal te zijn. Betere voorlichting zal het boeren- probleem duidelijker maken. Sommige bladen hebben al ge vraagd ,of dit geen taak was voor het landbouwschap. Men kan rustig vaststellen, dat het opbouwen van een beter prijsbeleid voor de boer heel wat gemakkelijker zou zijn wanneer de weerstanden daartegen bij de niet-agrariërs werden weg genomen door goede voorlichting, bestaande uit niet te weerleggen fei ten. Radikalisme maakt zeer zeker indruk, doch wekt ook weerstanden op. Goede voorlichting neemt weer standen weg. Er ontbreekt nog zeer veel aan de voorlichting over de boer, met name over zijn kosten en prijzen en over zijn bestaansmoge lijkheden. Dit alles neemt natuurlijk niet weg, dat de nood van het ogenblik zeer zeker om passende maatregelen vraagt met betrekking tot het prijs beleid. Het zijn immers vooral de politieke en weersomstandigheden geweest, die tot moeilijkheden aan leiding gaven. Beide gingen het ge wone bedrijfsrisico ver te boven. In het algemeen verwacht de boer, dat men dit thans zal inzien.

Peel en Maas | 1963 | | pagina 1