HET 60.000 GULDEN-PROBLEEM
SPORTRAAD
RIJ
ONTEVREDEN BOEREN
4n.
Veilig Verkeer
75 jaar op
LUCHTBANDEN
vergadering van de Sportraad
Ln&tiuctie&
VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1963 No. 68
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPÏÏlfUT \T\ VOOR VRISIR A V PM OMQTPPPP1M ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS-
STRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 ÜÜIVDLAL/ V UUi\ V Ulll\A 1 IwIV U1V1J 1 IVLilVLin PRIJS PER KWARTAAL t 1.50 (bulten Venray 1.75)
DRUK
GROTESTRAAT
Voor een buitenstaander was de
vergadering van de Sportraad, die
maandag in Hotel de Keizer gehou
den werd, niet alleen rumoerig, maar
ook vrij onduidelijk. Met name de
voorzitter van Spio, de heer Jan
Janssen, was het lang niet eens met
het bestuui'sbeleid. Niet alleen ver
weet hij dit bestuur zich niet te
houden aan statuten t.a.v. secretaris
en penningmeester-verkiezing, toen
de secretaris-keuze aan de orde
kwam. maar ook van laksheid t.a.v.
de plannen voor het bijeenbrengen
van de 60.000,zijnde de parti
culiere bijdrage van de Venrayse ge-
In bovenstaande artikel vindt U 'n
korte samenvatting van de bepaald
niet verkwikkende vergadering van
de Sportraad, de stichting die zich als
doel gesteld heeft het overkoepelend
orgaan te zijn van alle Venrayse
sportverenigingen en als zodanig de
bevordering van die sporten in
haar vaandel heeft geschreven
Dat de weg van de Sportraad over
rozen is gegaan, sinds haar korte
bestaan, kan men moeilijk beweren.
Er is nog al eens een misverstand
geweest met het gemeentebestuur,
de stichting heeft ondanks de uitga
ve van een eigen sportblad, nog al
eens ruzie of zo men wil misver
standen gehad met de pers, haar
eigen secretaris is onder vreemde
omstandigheden gaan vertrekken
en de jongste liep langs het kantje
van een motie van wantrouwen door
een van onze grootste sportvereni
gingen Spio
Zonder andere partijen in deae nu
van fouten en feilen vrij te spreken
geeft dit korte en nog niet eens vol
ledige overzicht toch wel weer, dat
er ergens iets scheef zit in onze
Sportraad.
Ligt het aan de voorlichting, die
men geeft? In de laatste vergade
ring werd gesteld dat men met de
60.000,aktie nog niet kon begin
nen omdat een bepaalde commissie
ad hoe hier nog geheimhouding had
opgelegd.
Informeert men bij andere leden
van deze commissie, dan blijkt hier
geen sprake te zijn, integendeel
zelfs, men is verbaasd te horen dat
men nog steeds niet aan een aktie
begonnen isDat klinkt wel heel
anders, maar hoe men dan objectief
een vergadering moet verslaan, zon
der of met de ene partij of met
de ander partij ruzie te krijgen is
dan toch wel een grote vraag
We gaan ons in al deze misteries
controversen en zelfs schijnbaar po
litieke spelletje niet verdiepen, we
stellen enkel en alleen vast, dat de
afgelopen jaren de Sportraad voor
zover dat in haar beperkte vermo
gen lag goed werk heeft gedaan,
anderzijds stommiteiten heeft begaan
die haar naam niet bepaald ten
goede zijn gekomen. Maar ook daar
gaat terwille van de noodzakelijk
heid van dit overkoepelend orgaan
zand over. Een sportraad is nood
zakelijk en kan enorm goed werk
doen in haar kontakten met allerlei
instelling, die in ons dierbaar vader
land nu eenmaal noodzakelijk schij
nen om Uw jongen aan een voetbal
veld te helpen, Uw kinderen aan 'n
gymnastiekzaal, kortom de Venray-
se gemeenschap aan sportaccomoda-
tie in de meest uitgebreide zin van
het woord. Dat de Sportraad ook
geen ijzer met handen breken kan
en zich ook moet voegen in dat gro
te spel, waarin bv. de financiën een
wel zeer grote rol spelen, zal ieder
een kunnen begrijpen.
De fouten die zijn gemaakt zal
men in eigen kring diepgaand moe
ten bekijken en men zal eerlijk
moeten proberen ze niet alleen op
te heffen, maar ook te vermijden.
Men zal het belang van de Venrayse
sport moeten heffen boven eigen be
lang, men zal ook de minder fraaie
en ongemakkelijke dingen moeten
dragen terwille van de taak die men
op zich nam.
En dan zal men een beter kontakt
moeten hebben met leden, met de
pers en met de Venrayse gemeen
schap. Er is geklaagd over het feit
dat er te weinig vergaderd werd.
Gezien het groot aantal problemen,
waarmede 'n Sportraad wordt ge
confronteerd is een of tweemaal per
jaar vergaderen beslist te weinig.
Bovendien kent men zo de wissel
werking tussen leden en bestuur,
kent men te weinig de noden en
verlangens van de aangesloten
sportclubs en verwaarloost men be
wust het noodzakelijke onderlinge
kontakt. Een geheimzinnigdoenerij
zonder reden kan alleen maar oor
zaak zijn van wantrouwen.
Met de komende 60.000 aktie
voor het zwembad zou zij al aan
kunnen tonen dat ze van de dwa
lingen haars weegs is teruggekomen.
meenschap in het nieuw te bouwen
binnenbad, dat in aansluiting op het
buitenbad het komende jaar gerea
liseerd zal worden.
De voorziter van de Sportraad had
tevoren een uitvoerig exposé gege
ven van de geschiedenis rond deze
60.000,Hij releveerde hoe Sport
raad en Spio ten gemeentehuize wa
ren ingelicht over de plannen voor
de aanleg van enkele buitenbaden
en daarop aansluitend de bouw
van een binnenbad. Toen was geble
ken dat heel deze aanleg zou gefi
nancierd worden door Rijk, provin
cie en gemeente op 60.000,na,
welke de gemeenschap Venray als
haar aandeel in de bouwkosten van
het binnenbad zou moeten leveren.
Er was op deze bijeenkomst aan
Sportraad en Spio gevraagd om zjch
te beraden voor akties om deze
60.000,— bij elkaar te brengen.
Dat beraad is er naderhand ook
inderdaad geweest en in de vorige
vergadering van de Sportraad is toen
gesteld geworden: Goed, wij willen
als Sportraad graag iedere aktie on
dersteunen, willen van alle kanten
meehelpen ,maar dan zullen we eerst
dienen te weten, wie dit grote bad-
complex gaat beheren en exploite
ren ,want anders lopen we kans
lijnrecht tegen deze mensen in te
werken
Mede door persverslagen van deze
vergadering zijn er een hele hoop
misverstanden gerezen, o.a. dat
Sportraad en Spio niet zouden mee
werken, amar dat is tenslotte dan
allemaal weer opgelost in een ge
sprek ten gemeentehuize, waarin
ook besloten werd een commissie ad
hoe te benoemen, die dan de kwes
tie van beheer en exploitatie zou
bekijken en advies zou geven over
de te voeren akties. Die commissie
bestond uit de heer Burgemeester,
de heer Geldermans, namens de ad
viescommissie van de Ver. voor
Ned. Gemeenten inzake sportbaden
en de heer Rippe namens de Sport
raad. Deze commissie is intussen al
verschillende malen in vergadering
bijeen geweest, heeft zich beraden
over het toekomstige bestuur, over
de exploitatie van de baden en over
de te voeren akties om 60.000,
particuliere bijdragen bijeen te
brengen. Maar.wat in die com
missie besproken is ,dat is geheim.
En dat blijft geheim, tot B. en W. en
de raad zich over deze beraadsla
gingen hebben uitgesproken. Dit
laatste beweerde de heer Rippe. zelf
lid van de commissie ad hoe, nu in
zijn kwaliteit als voorzitter van de
Sportraad.
Het was tegen deze gang van
zaken en tegen dit exposé, dat de
heer Jan Janssen, voorzitter van
Spio, bezwaren had. Op de eerste
plaats was de vertegenwoordiger
niet in de Commissie door de Sport
raad, maar aangewezen door het Be
stuur. Dit was tegen de afspraak.
Tegen de afspraak was ook dat er
eerst zo laat vergaderd werd. Er zou
eerder vergaderd zijn en daarin zou
o.a. uitvoeriger zijn ingegaan op de
tegenstellingen en controversen tus
sen Gemeente en Sportraad (welke
intussen zijn opgelost). Dit is jam
mer genoeg niet gebeurd en het ein
de van het lied is, dat nu nog nie
mand wijzer wordt, omdat een en
ander geheim dient te blijven.
Ten aanzien van mogelijke be
stuursvorm en toekomstige exploi
tatie kon spreker begrijpen dat B.
en W. en gemeenteraad zich eerst
uit moeten spreken, maar t.a.v. de
aktie voor particuliere bijdragen zal
noch B. en W., noch de raad enig
bezwaar hebben én gehad hebben
indien men al maanden al eerder
gestart was.
Op de opmerking van de heer
Jlippe, dat dan de Sportraad alsnog
maar een aktie-comité op moest
richten, werd hem gewezen op het
reeds eerder ingenomen standpunt
en op het feit dat de commissie ad
hoe eerst uitspraak moet doen. Dat
moet direct gebeuren aldus de heer
Janssen, die zei te spreken namens
400 Spio-leden met een jaar-omzet
van 30.000,voor wie het van het
hoogste belang is dat het binnenbad
er zo spoedig mogelijk komtDie
geheimhouderij is nergens voor no
dig.
Uiteindelijk, nadat nog verschil
lende harde noten gekraakt waren,
werd dan besloten de commissie ad
hoe te Vragen t.a.v. de aktie voor
particuliere bijdragen zo spoedig
mogelijk uitspraak te willen doen,
waarbij Sportraad en Spio nogmaals
benadrukken alle hulp hieraan te
willen geven
JEUGDSPORTLEIDERS
In deze vergadering werd verder
nog gesproken over de basisopleiding
voor jcugdsportleiders, die op 30
september a.s. start in de cantine
van de werkplaats.. Er werd gespro
ken over de sportaccomodatie op de
kerkdorpen, waarbij bleek dat een
onderzoek door de betreffende com
missie van de Ver. Ned. Gemeenten
intussen klaar is en dat advies uit
gebracht is aan B. en W. (een advies
dat schijnbaar ook alweer geheim is)
dat de Sportraad een aandeel zal
moeten nemen bij het komende
jeugdonderzoek; dat de uren-verde
ling in de gymnastiekzalen tamelijk
ongelukkig valt, maar misschien
verbeterd kan worden door de bouw
van twee nieuwe gymnastieklokalen;
dat het percentage jeugd dat sport
beoefent verbazend klein is in Ven
ray en dat een aktie gevoerd moet
worden om hen achter de televisie
en van brommers te halen.
Bovendien werd de vraag gesteld
waarom het gymnastieklokaal in
Oirlo voor niemand anders ter be
schikking kwam dan voor de school
jeugd en de oudefe jeugd alleen 'n
kans kreeg als ze een kracht ter be
schikking kregen, die alle nodige ak
ten had, iets wat die jeugd weer niet
kon betalen. Tenslotte werd er nog
gepraat over de subsidie-verlening
aan de sportclubs ter instandhouding
van hun sportvelden. Hierover kon
echter weinig definitiefs vast wor
den gelegd.
Wij vragen nog steeds
PERSON EEL
geschoold en
ongeschoold
Aanmelden dagelijks -
ook na werktijd - aan
de fabriek, bij de' portiei
N.V. INALFA VENRAY
De Noord-limburgse rijschoolhou
ders zijn in het geweer gekomen.
Onder voorzitterschap van de heer
L. Halmans hebben ze zelfs besloten
een examinator van 't Centraal Bu
reau voor Rijbewijzen uit te sluiten
en niet meer hun wagens toe te
laten.
De examinator schijnt onhebbelijk
geweest te zijn tegenover de rij
schoolhouders en de kandidaten en
zelfs voortreffelijk rijdende leerlin
gen om niets te laten zakken
Natuurlijk moeten we dit voor re
kening laten van de rijschoolhouders
die met het CBR in het reine zullen
moeten komen.
Een opmerking kunnen we slechts
onderschrijven ,nl. die waarin men
protesteert tegen het examen-rijden
op zaterdag in Venlo. De zaterdagen
in Venlo zijn berucht en beroemd en
zelfs Venlo's verkeerspolitie weet
dan geen raad om in alle gaten en
hoeken Duitse wagens geparkeerd te
krijgen en straten af te sluiten om
tenminste een grote chaos zoveel
mogelijk te voorkomen. In een der
gelijke situatie verkeersexamen af
te leggen met goed gevolg zal zelfs
voor ervaren automobilisten een
toer zijn, laat staan voor de onerva
ren en zenuwachtige kandidaat.
Men kan dan van het CBR hoog
hartig stellen dat een toekomstig au
tomobilist tegen dergelijke situaties
opgewassen moet zijn, als ervaren
mensen dat zelfs niet kunnen is het
o.i. een onredelijke eis dat van een
beginner te vragen.
Een andere kwestie is of de rij
schoolhouders, die nu in het geweer
komen, niet eerder zich ten strijd
aan hadden moeten gorden om de
oude situatie hersteld te krijgen,
nl. dat men ook in Venray even
als voor de oorlog zijn rijexamen
kan doen. Zij, die zo bezorgd zijn
over verloren gaande examengelden,
hebben zich schijnbaar nooit afge
vraagd welke kapitalen het kost in
Venlo te gaan lessen. In hun eigen
boeken kunnen ze anders wel vin
den dat dit in de duizenden loopt.
Al kan het nuttige met het aan
gename verenigd worden in die zin,
dat men heen- en terugrijdende van
en naar Venlo enige rii-ervaring op
doet, toch is en blijft dat er extra
tijd en geld geofferd moet worden
voor deze examen-plaats. Als het
CBR stelt dat Venray niet genoeg
mogelijkheden biedt om de theore
tische en praktische kennis van de
kandidaat te toetsen, dan moet het
ergens konsekwent zijn en alle voor
oorlogse rijbewijzen, uitgegeven in
Venray, intrekken. Want ook toen
waren er geen verkeerslichten, ook
toen geen trams, geen voorrangswe
gen en wat dies meer zij. En toch
hebben wij nooit gehoord dat Ven-
rays geslaagden uit die periode meer
ongelukken maken en veroorzaken
dan die thans in Venlo eindelijk
en ten lange leste hun rijbewijs
krijgen.
Misschien dat in deze de rijschool
houders ook een aktie op touw kun
nen zetten.
OUDERS,
HET KAN UW KIND ZIJN.
Ieder jaar eist het verkeer een
zware tol aan jonge mensenlevens.
Van de meer dan driehonderd kin
deren tot 15 jaar, die in elk van de
afgelopen jaren niet meer thuis te
rugkeerden na het uitgaan van de
school, na een boodschap voor moe
der of na een uurtje buiten spelen,
kwam meer dan de helft als voet-
gangertjes om het leven. Niet op 't
fietsje. Niet in de auto. Maar bij het
spel. En vooral: bij het OVERSTE
KKEN., Daarom vragen alle in de
„Zebra-actie 1963" samenwerkende
verkeersorganisaties in ons land de
ze maand aan alle ouders: leer uw
kind veilig oversteken. Denk daarbij
vooral aan de navolgende punten:
Oversteken op de zebra als die
er is.
Niet zo de weg opstappen maar
eerst stilstaan. Kijken naar links,
naar rechts en nog eens naar
links. Kijken naar de bestuurder.
Niet treuzelen op de rijbaan,
maar kordaat doorlopen.
Nooit een zebra opstappen als er
een auto motorfiets, scooter of
(brom)fiets nadert, maar wachten
tot de kust „vrij" is.
in groepjes oversteken als dat
mogelijk is.
zonodig vragen of iemand bij het
oversteken wil helpen.
nooit tussen geparkeerde auto's
door oversteken.
Wie zijn kind deze regels leert
heeft al 50 pet. garantie dat het kind
in het verkeer van vandaag zijn weg
zal vinden en veilig thuiskomen. De
andere 50 pet.? Het voorbeeld dat
wij zélf geven. Laat het een goed
voorbeeld zijn
LUCHTBANDEN IN 1888 VOOR
VROUWEN EN MENSEN MET
GEVOELIGE ZENUWEN
Wie zich de tijd van het lucht-
bandloze fietsen uit de tweede we
reldoorlog nog herinnert, weet welk
een genot die luchtbanden eigenlijk
zijn.
De kale velgen stelden grote eisen
aan het lichaam. De provisorische
canvasbanden konden het ongenoe
gen nauwelijks verminderen Als u
bedenkt dat het na de uitvinding
van de fiets ruim 20 jaar heeft ge
duurd voor de Ier John Boyd Dun-
lop in 1888 de luchtband uitvond,
wordt de vlucht die de banden
industrie en ook de fietsen-industrie
vanaf dat tijdstip heeft genomen ook
begrijpelijk.
Dunlop was een dierenarts, die
iedere dag met zijn rijtuigje de boe
ren af ging om hun z:eke dieren te
genezen. Nu waren dt wegen aan
het eind van de 19e eeuw op het
Ierse platteland beslist slecht, zodat
dokter Dunlop zich 's avonds vaak
geradbraakt voelde. Dunlop peinsde
en peinsde oi hij niet een manier
kon vinden om wat gerieflijker de
dag op de hobbelwegen te kunnen
doorbrengen. Zijn eerste gedachten
gingen uit naar een wagentje waar
van de wielen verend waren opge
hangen. Dit stelde hem echter vcor
te veel technische problemen en hij
gaf het denkbeeld al spoedig op Er
moesten toch rog andere methoden
zijn om het schokken van de wielen
op te vangen. Dunlop dacht aan een
wielopper vlak, van canvas, rubber
en hout.
Al gauw kwam hij toen op het
denkbeeld dit materiaal zo te con
strueren, dat daarin lucht gepompt
kon worden, afgesloten en zo een
sterk verende werking zou hebben.
De idee van de luchtband was ge
boren. Om een houten schijf legde
Dunlop een rubberband en daarom
heen een katoenweefsel vastgespij
kerd op het hout. Nadat de lucht
in het „geval" was gepompt, werd
de toevoer afgebonden. De uiterst
primitieve luchtband was gereed.
Dunlop organiseerde een wedstrijd
je met zijn vrienc! om te zien of de
band ook in de praktijk voldeed.
Hij vroeg hem of het wieltje van
de driewieler van zijn zoon lan
ger zou blijven rollen dar. het door
hem gefabriceerde en van een lucht
band voorziene houten wiel. De
vriend van Dunlop koos voor het
kleine wieltje. Maar de luchtband
rolde veel verder, stootte tegen een
deur en rolde nog weer een stuk
terug, tweemaal zover als het wiel
van de driewieler. Dit was voor
Dunlop een aansporing zijn vinding
te vervolmaken.
Begin 1888 had hij een paar ban
den geconstrueerd .die nu nog in
het museum te Edinburgh in Schot
land te zien zijn. Eerst had hij twee
latten buigzaam olmenhout rond ge
bogen en aan elkaar bevestigd.
Daarna van uiterst dun rubber twee
banden gemaakt, waarin hij een pri-
De stemming bij onze boeren is
zeer slecht en daar zijn vele rede
nen toe. Het weer bleef te lang aan
houdend nat en koud. Ondanks het
feit dat vele hoge gronden hier veel
water nodig hebben en verdragen
kunnen, staat vast, dat een flink
deel van de graanoogst vergaan is:
verrot, doorgeschoten, platgeslagen,
overwoekerd door onkruid en/of
niet meer oogstbaar.
De dagen korten, het drogen van
grond en gewassen kost meer tijd.
Dit betekent, dat er de eerste weken
geen droppel meer moet vallen en
dat de zon geen verstek moet laten
gaan ,wil ook de oogst van aard
appelen suikerbieten en straks ook
die van de voederbieten en knollen,
geen zeer grote moeilijkheden geven.
DE PRIJZENMISèRE
Wanneer de voorgaande jaren op
vallend goed waren geweest wat de
prijzen betreft, dan zouden velen de
misoogst van dit jaar beter hebben
kunnen dragen. Maar ook de prijzen
van peulvruchten en suikerbieten
zijn al jaren lang te laag.
Over de aardappelmisère zwijgen
wij nu maar. Als de prijzen oplopen
vist de boer meestal achter het net.
Dat de bedrijfsresultaten in de vee
houderijsector van jaar tot jaar
slechter worden, is bekend. Er spe
len hierbij wel andere „interne" fac
toren, toch is inderdaad reden tot
klagen en de weersomstandigheden
hebben dat de laatste 10 maanden
nog maar erger gemaakt. De cent
extra voor de melk is meegenomen,
maar komt veel te laat. Men is al
lang weer aan een nieuwe verhoging
toe. De varkens hebben veel te lij
den gehad van het mond- en klauw
zeer. De uitbetalingen hebben wel
iswaar kontant geld opgeleverd,
maar de winst" is of zal velen te
genvallen.
OOK IN ANDERE SECTOREN
De tuinbouw heeft goede jaren
achter de rug, maar hij heeft de af
gelopen zomer toch ook kennis ge
maakt met afztemoeilijkheden. De
kemkommernis trok veel aandacht,
maar ook veel bonen en andere
groenten zijn doorgedraaid. Doch de
tuinders hebben in het algemeen nog
enige reserve om klappen op te
vangen.
Anders staat het in de pluimvee
houderij. Velen kwamen in 1962 aan
de rand van het bankroet. De eier-
prijzen zijn dit jaar redelijk tot ma
tig gebleven, maar bij een her
nieuwde produktieverhoging houdt
iedereen het hart vast. De bijzonder
efficiënt werkende slachtkuikensec-
tor dreigt weggevaagd te worden in
de kippenoorlog tussen Amerika en
de E.E.G.
Al met al is het geen pretje om
boer te zijn in deze contreien. En de
uitslag van de jongste Kamerverkie
zingen in deze streek liet iets mer
ken van de ontevredenheid, die trou
wens overal te vinden is.
DE ONTEVREDENHEID IS
GROOT
Kijken wij dan om ons heen, dan
zien wij ,dat in letterlijk elk land
van de E.E.G. de boer méér voor
zijn produkten ontvangt dan hier,
zelfs al brengen wij alle produktie-
kosten in rekening. Desondanks
heerst alom bij de boeren in de EEG
grote ontevredenheid .alleen in Ita
lië minder dan hier omdat zij daar
meer bescherming krijgen. In Frank
rijk is men deze zomer al herhaalde
malen overgegaan tot gewelddadig
optreden.
Nu komt de Franse boer nogal
vlug in beweging en, eerlijk is eer
lijk, de Franse regering wijkt nogal
eens voor die beweging. Men regeert
daar volgens het „piepsysteem":
mocht er iets mis zijn, dan merkt
men dat wel aan het gepiep van de
slachtoffers. Dit kwetst ons recht
vaardigheidsgevoel en het is ook
verwerpelijk, omdat kleine groepen
nooit hard genoeg kunnen piepen.
Sinds jaren ziet men langs de Fran
se wegen borden met boerenklach
ten. Geen gek idee overigens, want
de stadsbewoner wordt al rijdende
met de agrarische werkelijkheid ge
confronteerd.
DUITSLAND EN BELGIE
Hier wordt de boerenstand ge
kenmerkt door een grote mate van
mitief ventiel aanbracht Hierom
heen wond hij katoen, waarop hij
drie lagen rubber aanbracht, twee
alleen voor het loopvlak. Het geheel
werd op de houten ringen gelijmd
en daarna aan de wielen van de
driewieler van zijn zoon tja beves
tigd.
Nadat Dunlop in juli 1883 patent
op zijn vinding had gekregen, sticht
te hij in 1889 een fabriek voor lucht
banden. Een van de eerste reclame
leuzen luidde: „Luchtbanden voor
vrouwen en mensen met gevoelige
zenuwen".
Het Dunlop-concern heeft zich
snel uitgebreid en heeft nu vesti
gingen in de hele wereld. Dank zij
de luchtband, die in 1890 in ons land
werd ingevoerd, kon ook hier „een
ieder genieten van de heerlijke veïo-
cipède".
lijdelijkheid. In Duitsland vormen
de boeren thans „Notgemeinschaf-
ten" om gezamenlijk de wangunst
der tijden het hoofd te bieden. De
organisaties zijn wel aktief, maar
bereiken weinig, omdat het hun le
den aan doelmatigheid en vakkennis
ontbreekt. Wel meent men, dat een
toenemend aantal agrariërs daar op
extreme groepen zal gaan stemmen,
zelfs op neonazistische. Voor een
Duitse boer schijnt dat een uitlaat
klep te zijn, die enige voldoening
geeft.
In België is vrijwel iedere boer
rooms-katholiek en aangesloten bij
de zeer machtige B.B. (Boerenbond),
die in Leuven een geheel stadsdeel
als zetel heeft. Ook de Belgische
boer is zeer ontevreden. Hij klaagt
over de prijzen, de belasting, de
margarine-industrie en de boter
smokkel uit ons land. Hij ageert
door middel van drietandakties, sluit
zich aan bij allerlei radikale bon
den ,maar blijft desondanks trouw
lid van zijn B.B. Ook in politieke
richting werkt de agrarische onte
vredenheid niet uit; de Belgische
boer blijft stemmen op de C.V.P. en
denkt er (nog) niet aan een eigen
boerenpartij te stichten.
Kort gezegd: wanneer op dit ogen
blik kamerverkiezingen zouden
worden gehouden, dan zou de Boe
renpartij wederom stemmenwinst
behalen. Dat het op het ogenblik niet
tot grote demonstraties komt, ligt
aanhet weer. Te zeer beseft de
boer immers, dat niemand, ook de
regering niet, de regenramp had
kunnen voorkomen. Doch ook bij
het beste weer dat denkbaar is, zou
de ontevredenheid groot zijn ge
weest.
Zeer algemeen is het gevoelen,
dat de sanering te straf nagestreefd
is en dat de boeren voor hun des
kundigheid gestraft zijn. Dit laatste
dan met name bij de vaststelling van
omrekeningsfactoren bij het prijsbe
leid in de EEG. Bij dit alles komt
nog, dat onze agrariërs hard om de
oren geslagen worden door lieden,
die het goed bedoelen, doch verkeer
de dingen zeggen.
Slechts één voorbeeld. Kort ge
leden is een rapport van het L.E.I.
verschenen, waaruit blijkt, dat, de
arbeidsbeloning buiten beschouwing
gelaten, de kostprijs van het ei op
grote en kleine bedrijven weinig uit
eenloopt ,mits de produktie-eenhe-
den met minimaal zijn. Er zijn ook
reeds voorbeelden van zeer grote
bedrijven, die het niet beter doen
dan de gewone. Uit dit alles blijkt,
dat velen van „rationalisatie" nog
niet het juiste begrip hebben.
MEER NAAR BUITEN
OPTREDEN?
Hoewel Mr. Biesheuvel reeds toe
gezegd heeft, dat het prijsbeleid
zijn volle aandacht zal hebben, zou
er al veel gewonnen zijn, indien de
agrariërs naar wegen zochten om
hun noden aan de niet-agrariërs be
kend te maken. De Franse borden
langs de weg waren echt nog zo gek
niet .Goed, wij zijn wat bedaarder
(zegt men). Wij zoeken het in de
richting van „public relations". Wat
wij echter op de eerste plaats nodig
hebben, is een instelling, die onjuis
te voorlichting oven de boer en zijn
bedrijf recht zet.
We hebben in ons goede Venray,
voorheen een praktisch uitsluitend
agrarische gemeente, een grote en
goede boerenstand. Van hun nood,
van hun moeilijkheden, hoort men
zo goed als niets, zo min als van
hun wensen en verlangens.
De „boerenfractie" in de raad is
geen kleine, maar kan men spreken
van landbouwbeleid in die zin, dat
men via de raad probeert de ge
meenschap nader te brengen tot de
problemen van deze stand. Reeds
eerder hebben wij onze verbazing
er over uitgesproken dat men in de
kringvergadering der LLTB zelden
of nooit problemen uit deze con
treien aan de orde stelt. Het Lolle-
beekplan b.v. is bij ons weten nog
nooit ter sprake gekomen, evenmin
als de verbetering der landbouwwe-
gen om maar enkele belangrijke
punten te noemen. Zoals het in Ven
ray is, schijnt het overal te zijn.
Betere voorlichting zal het boeren-
probleem duidelijker maken.
Sommige bladen hebben al ge
vraagd ,of dit geen taak was voor
het landbouwschap. Men kan rustig
vaststellen, dat het opbouwen van
een beter prijsbeleid voor de boer
heel wat gemakkelijker zou zijn
wanneer de weerstanden daartegen
bij de niet-agrariërs werden weg
genomen door goede voorlichting,
bestaande uit niet te weerleggen fei
ten. Radikalisme maakt zeer zeker
indruk, doch wekt ook weerstanden
op. Goede voorlichting neemt weer
standen weg. Er ontbreekt nog zeer
veel aan de voorlichting over de
boer, met name over zijn kosten en
prijzen en over zijn bestaansmoge
lijkheden.
Dit alles neemt natuurlijk niet
weg, dat de nood van het ogenblik
zeer zeker om passende maatregelen
vraagt met betrekking tot het prijs
beleid. Het zijn immers vooral de
politieke en weersomstandigheden
geweest, die tot moeilijkheden aan
leiding gaven. Beide gingen het ge
wone bedrijfsrisico ver te boven. In
het algemeen verwacht de boer, dat
men dit thans zal inzien.