12 mei MOEDERDAG
Cultuieel CcnUiun
(ampS
Een Apaan6 artikel over Venray
verkiezingen
op 15 mei
Filmnieuws
Politierechter
Veilig Verkeer
WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
VRIJDAG 10 MEI 1963 No. 19
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENTS
PRIJS PER KWARTAAL f 1.50 (buiten Venray 1.75)
12 mei is het Moederdag. We zouden het bijna een nationale
feestdag noemen. Zij het niet in de gebruikelijke betekenis van
het wcord. Dat deze dag nationaal gevierd wordt is onderhand
wel een feit. Dat „onderhand" is overigens een pijnlijk punt om
aan te roeren. Want hoe is Moederdag nu eigenlijk ontstaan? Op
deze vraag moeten we het antwoord schuldig blijven.
Het eigenlijke ontstaan van Moe
derdag is moeilijk te achterhalen.
Want doen hierover verschillende
verhalen de ronde, de oorsprong
ligt in ieder geval in de Verenigde
Staten. Niettemin heeft Moederdag
het ook hier zo'n beetje tot nationale
feestdag weten te brengen omdat
zo'n viering wel aanslaat en dank
zijde zakenmensen.
De maand mei is nauwelijks ter
sprake gebracht en ja hoor, daar
begint men al. „Moederdag, bloe
mendag" zeggen de bloemisten.
„Moederdag, geschenkendag" zegt
de rest van de nobele zakengilde.
En dan barsten de reclamecam
pagnes weer los in kleurige affiches,
speciale cadeauxfolders, aardver
schuivingen in de etalages en bom
bardementen op de prijzen. Nou ja,
bombardementen.
Een stuiver of een dubbeltje is al
een aardige concessie van een of
ander kruidenier aan Moederdag, die
hij door grotere omzet ruimschoots
goedmaakt.
Ja, Moederdag is in al zijn popu
lariteit toch wel een produkt van
de zakenwereld. Er zijn mensen die
zich daaraan ergeren, die aan de in
vloed van de reclame niet willen
toegeven en niet van Moederdag
willen afweten. „Maar je voelt je op
Moederdag toch wel genegeerd als
je niet minstens een bosje tulpjes
of een chocolaadje mee naar huis
brengt", hoorden wij iemand opmer
ken. Wij konden het er roerend mee
eens zijn.
Moederdag mag dan ook wat ons
betreft best een gezellig feestje wor
den. Een dag waarop de centrale fi
guur van het gezin ook centraal
wordt gesteld. En als alles goed
loopt doen we er allemaal aan mee.
Het hoofd van het gezin brengt voor
moeder een bloemetje mee, de oud
ste kinderen zorgen voor de koffie,
de thee, de vaat en de hond, de jong-
sten mogen moederdag 'n half uur
tje langer meemaken en iedereen
zorgt voor een goed humeur en wat
meer toegevendheid dan anders.
Zo wordt Moederdag een genoeg
lijke zondag, waarop Moeder, de spil
van het gezin, eens in het zonnetje
wordt gezet.
Niemand die zal willen betwisten
dat die ene dag in het jaar niet door
Moeder is verdiend. Ook al wordt
Moederdag door de commerce uit
gebuit, een kniesoor, die daar nog
langer bij stilstaat. Want wie Moe
der wil eren heeft uiteindelijk de
zakenman niet nodig.
En wanneer een kritisch jochie
z'n moeder vraagt welke dag nu 'ns
kinderdag zal zijn, dan zwichten we
graag voor moeders argument, dat
het iedere dag kinderdag is!
In het maandelijks tijdschrift van de Catalaanse Pluimvee Unie
(december 1962) troffen we een artikel aan over Venray. Het ils
geschreven door de Spanjaard Enrique Solé Gondolbleu, die enige
tijd in Leunen in een kuikenbroederij heeft meegewerkt om een
indruk te krijgen van de Nederlandse pluimveehouderij.
„Ik heb gedurende twee weken
gewerkt op een Hollands pluimvee-
bedrijf. 'Gewoon als een Hollandse
arbeider. Dat betekent o.a. dat men
om 10 uur 's morgens koffie drinkt,
om half 4 's middags thee. En dat
nog wel in Venray, dat op het ogen
blik wordt beschouwd als een van
de twee meest belangrijke pluim
vee-centra van Nederland.
Ik moest deze regels schrijven als
inleiding, want wat U nu gaat lezen
zou kunnen afwijken van ondervin
dingen door anderen in dat land op
gedaan. Om verschillende redenen,
die ik niet wil noemen, bestaat in
dat land een zekere regelatuur. De
ze „regels", vergezeld van een goe
de opvoeding en gebaseerd op een
solide beschaving, brengen die wel
varende dorpen van Nederland tot
stand. Daar lijkt men de hoogst mo
gelijke volmaaktheid bereikt te heb
ben in de wijze van leven en ster
ven. Ik noem ook sterven, want
eveneens de begraafplaatsen zijn
zeer mooi.
En deze regulatuur kan niet ont
breken in de pluimveehouderij.
Als wij onze kippenhokken ver
gelijken met de hunne is dit, over
het algemeen, het vergelijken van
een kasteeltje met een schuur. Maar
als men in zo'n schuur binnengaat
en de dieren goed bekijkt, geeft men
er zich rekenschap van, dat er iets
mis moet zijn met de Spaanse pluim-
veebedrijven. Zij verslaan ons wat
de kwaliteit betreft.
Waarom? Dat hangt af van enkele
factoren, die ik zal proberen te be
schrijven zoals ik ze gezien heb. Een
van de voornaamsten is de venti
latie.
De eigenaars van pluimveebedrij-
ven, hoe klein ze ook zijn, hebben
allen kennis van de pluimveeteelt,
zowel praktisch als theoretisch.
Naar het vak van „fokker" hebben
wij Spanjaarden misschien al te zeer
met de pet gegooid.
Ondanks, of juist wegens hun
kennis, volgen de Nederlandse
pluimveehouders richtlijnen van ge
specialiseerde pluimveedeskundigen.
Bij de constructie van een Neder
lands kippenhok wordt niet gekeken
naar een siervol en esthetisch uiter
lijk, maar wel naar de hoogte van
de muren, de ramen, de ventilatie,
de slaapgelegenheid enz. De buur
man na-apen op goed geluk, zoals
dat bij ons gebeurt, is niets. Hiervoor
hebben deskundigen vele voorschrif
ten gegeven voor de Nederlandse
fokker. In Nederland en met na
me in Leunen mogen de kippen
hokken maar weinig ramen hebben.
Deze zijn gedurende een groot ge
deelte van het jaar gesloten van
wege de kou. Gedurende september,
oktober en november hangt er zeer
dikwijls mist. De toestand in het
hok zou ernstige gevolgen meebren
gen, als de pluimveehouders zich
niet lieten voorlichten door specia
listen voor ventilatie. Voor kunstma
tige ventilatie natuurlijk, want de
natuurlijke ventilatie is de meeste
maanden van het jaar onmogelijk.
Men kan zeggen dat de Nederlandse
fokkers gierig zijn bij de construc
tie en royaal bij de installaties en
Venray maakt daarop geen uitzon
dering.
Wij hebben een nieuwe drinkgoot
zien aanbrengen, en tegen de muur
vastmaken met stukken hout van
zitstokken, oud en smerig, met een
totale verachting van de schoon
heidsleer. Dat zou geen enkele
pluimveehouder in ons tand zo heb
ben durven uitvoeren. Maar diezelf
de eigenaar heeft in zijn kippenhok
een luchtverversingsapparaat ge
ïnstalleerd, dat hem per opgehokte
hen 20 pesetas 1,25) kost. Is dat
niet de juiste waarde toekennen aan
de dingen? Het vitaie goed verzor
gen en niet het overbodige.
Er zijn andere mogelijkheden van
geforceerde ventilatie, die zuiniger
zijn. Op het ogenblik kunnen de
Hollandse pluimveehouders drie
systemen benutten. Wij hebben ze
alle drie gezien, maar wat men bij
geen enkele ziet, is een „regeling" op
het heilig oog. Men houdt er niet
van om maar wat te verzinnen, zo
als het zoveel voorkomt op onze be
drijven.
Allen weten we dat de uitslag van
de rentabiliteit en de mogelijke win
sten bij verkoop van mestkuikens en
ook bij legkippen afhangt van een
goede verzorging van de kuikens. Is
de opfok goed, dan levert dit meer
winst in de toekomst. In Spanje
hebben we, over het algemeen, wan
neer de kuikens komen, het opfok-
lokaal voldoende gereinigd en ge
desinfecteerd. In Venray is bij de
meerderheid het tegendeel. Men ge
bruikt het oude strooisel, maar!.
Opgelet! Dat oude strooisel krijgt
een eenvoudige behandeling, die het,
zoals José Pla zou zeggen, „drink
baar" maakt. Wij hebben de werk
wijze volgens de oudstrooiselmetho-
de verworpen zonder de redenen
van onze mislukkingen te onderzoe
ken. Zoals altijd, doet ons latijns
temperament ons, een systeem of
produkt, aannemen of verwerpen,
na het een keer te hebben gepro
beerd.
Een ander opmerkelijk feit bij de
Nederlandse fokker is de regelmaat
in zijn werk. Het Spaanse gezegde:
wie teveel aanpakt komt tot ver
keerds (te veel hooi op zijn vork
nemen), is geloof ik niet van toepas
sing op de Hollander. Ik geloof niet
dat zich ooit het geval voordoet, dat
men enkele uren of een hele dag
moet wachten, omdat het hok niet
in een conditie is om er kuikens in
te plaatsen. Ik ben er zeker van dat
zij niet zouden begrijpen hoe het
mogelijk is dat wij, een enkele keer,
de enting van onze dieren uitstellen
door gebrek aan tijd. Dank zij hun
werkschema, is er van half zeven
in de namiddag (om die tijd hebben
we de avondmaaltijd reeds gehad)
tot 10 of 11 uur in avond, tijd om
WELKE KANSEN BIJ DE
De verkiezingen voor de Eerste
Kamer staan weer voor de deur.
Woensdag 15 mei is het zover. Ver
kiezingen in Nederland verlopen al-,
tijd nogal rustig; ook dit keer hoe
ven wij geen al te grote opwinding
te verwachten.
In Amerika gaat het er wel anders
aan toe, trouwens ook in andere,
vooral Zuid-Amerikaanse landen
weten ze bij verkiezingen voor het
nodige knal-effect te zorgen. Rege
ringskandidaten gaan op toernee,
schudden handjes en betalen uit
zonderlijke bedragen om de gunst
van de kiezers te winnen. Bij ons is
dat anders, rustiger, bedaarder.
Toch is er voor deze verkiezing
hard gewerkt door de propagandis
ten van de vele partijen, de 17 die
eraan mee doen. Het grote publiek
heeft ze van radio en t.v. het best
leren kennen, maar ook via de mee
tings in de grote steden.
Maar de partijen hebben hun pro
paganda op zeer bijzondere manier
gespeeld en wel door openbare dis
cussies voor de T.V.
Dat is een nieuwtje geweest in de
voorbereiding tot de verkiezing. De
regeringsleiders en de aanvoerders
der oppositie hebben elkaar ten aan-
schouwe van het Nederlandse volk
ontmoet, bestreden en verdedigd.
Het resultaat?
Wel Prof. de Quay met zijn ka
binet hebben kunnen aantonen, dat
zij en de partijen, die de regering
gesteund hebben, goede en bevredi
gende successen bereikt hebben. Er
is welvaart, doordat de lonen met
10 pet. en de prijzen met slechts 6
pet. gestegen zijn.
Er zijn bijzondere sociale voorzie
ningen gekomen. Het hoger en mid
delbaar onderwijs neemt een ontzet
tende vlucht, houdt gelijke tred met
de enorme industriële ontwikkeling.
Van „lijmen Jan" is geen sprake,
eerder van „bouwen Jan".
Te oordelen naar algemene stem
men in den lande heeft de KVP het
goed gedaan. Zij behoeft volgens ons
niet op verlies te rekenen. Doch de
socialisten en liberalen, hoe staan
die ervoor?
De P.v.d.A. is in de afgelopen vier:
jaren eenvoudig in de oppositie ge
drongen; zij heeft haar taak met
wisselend succes vervuld. Maar we
geloven niet, dat dit van veel be
tekenis zal zijn op de aanhang. Die
blijft wel constant onder de over
tuigde socialisten. Wel echter kan
de P.v.d.A. meer stemmen verwer
ven uit het kamp der onverschillige
massa. Het is nl. gebleken, dat de
liberalen verliezen omdat er bij vele
losse kiezers geen tevredenheid
heerst over de WD.
Welnu, deze labiele massa kan
heel goed tot de socialisten terug
keren. Of zich verdelen over de vele
splinterpartijtjes van 'ontevredenen.
Om nu tot slot een beeld te geven
hoe het de laatste malen bij de ver
kiezingen gegaan is, nemen we hier
de cijfers van de laatste Kamerver
kiezing in 1959.
Kath. Volkspartij 31,59 pet. van
het totaal aantal uitgebrachte stem
men van 5.998.531. Partij van de
Arbeid 30.37 pet. tegenover 32.69 pet.
bij de Statenverkiezignen van 1956.
De Anti-Revolut;onaire Partij 9.39
pet. Deze partij is aan een voortdu
rende daling van het aantal stem
men onderhevig. Volkspartij voor
Vrijheid en Democratie 12.2 pet.,
welk percentage sinds de kamerver
kiezingen van 1956 enorm steeg,
maar bij de laatste Staten- en Ge
meenteraadsverkiezingen weer sterk
is gedaald. De Christ. Hist. Unie 8.10
pet. (daling t.o.v. 1956). De PSP 1.84
pet. (gedeeltelijk van afvallers van
de P.v.d.A. nam in 1956 nog niet
deel aan de verkiezingen). De Com
munistische Partij Nederland 2.41
pet. (bijna gehalveerd t.o.v. de Ka
merverkiezingen van 1956).
INGEZONDEN
Uw artikel over de Venrayse ge
meenschapshuizen deed me terug
denken aan de Limbrato-tentoon-
stelling, waar een fraaie maquette
van het gemeenschapshuis voor
Venray, het cultureel centrum of zo
u wilt, schouwburg, stond opgesteld.
Dat in deze schouwburg op de
eerste plaats een grootsere en bete
re gelegenheid geboden zou worden
voor culturele zaken was al een
groot winstpunt. Sommige mensen
mogen dan wel betwijfelen of het
met die cültuur nu allemaal wel zo'n
vaart zal lopen, nu men via de te
levisie de meest fraaie en minder
fraaie culturele evenementen uit
Nederland en Duitsland in zijn eigen
huiskamer kan bewonderen en be
kijken, toch is en blijft een behoor
lijke accomodatie voor deze hele
streek dringend gewenst. Zwartkij
kers mogen dan wijzen op het ge
ringe bezoek aan de laatste in Ven
ray gehouden tentoonstelling, aan
de door gebrek aan belangstelling
stil gelegde vereniging voor Ont
wikkeling en Ontspanning, die in
het verleden op dit terrein zeer nut
tig werk deed, toch is het een vast
staand feit da> een dergelijke acco
modatie inderdaad gebruikt zal
worden en nieuwe initiatieven op
dit terein opent. Is de toestand die
we nu kennen ook niet ontstaan
juist door gebrek aan een behoorlij
ke accomodatie?
TT
te lezen en te schrijven of zich met
de televisie te amuseren.
Hier zet ik een punt onder mijn
commentaar over Holland. Gezeten
in een fauteuil vlak bij de kachel,
die reeds brandt, terwijl mevr. v. d.
Sterren ons bedient van koffie met
melk of limonade, geef ik er me re
kenschap van dat mijn geschrijf een
pro-Hollandse propaganda uitademt.
Toch konden deze opmerkingen niet
minder Hollands zijn. Want het is
niet waarschijnlijk dat er een Hol
landse pluimveehouder is, die het lef
zou hebben een artikel te schrijven
over de Spaanse pluimveehouderij
na slechts een veertiendaags verblijf
in ons land.
Opmerkingen van de vertaler: (F.
Weys te Meqel):
Omdat in dit artikel ook algemene
indrukken staan van een Spanjaard
over ons land, meende ik U een ge
noegen te doen met deze letterlijke
vertaling. De pluimveehouders on
der U moge ik aansporen zichzelf te
vergelijken met het beeld dat deze
Spanjaard van U heeft gekregen.
Misschien zou onze moeite dan ook
nog van nut kunnen zijn voor onze
Nederlandse en speciaal Venrayse,
pluimveehouderij
De wat hartstochtelijke stellingen
wil ik toeschrijven aan het door
hem zelf reeds genoemde Latijnse
temperament.
voor aparte brilmonturen
Optiek sinds 1913
ALS TWEE DRUPPELS WATER
Deze bijzonder goede Nederlandse
film van Fons Rademaker (regisseur
van Dorp aan de Rivier) naar de
roman van W.F. Hermans „De don
kere kamer van Damocles" kunt U
reeds deze week in Luxor Venray
zien. Wie hoopt alle episoden uit
het boek tegen te komen, maakt
zich .schuldig aan een vergissing.
Film en boek zijn twee varianten op
eenzelfde thema.
Het verhaal speelt in 1944. Plaats:
het dorp Voorschoten. Ducker een
kleine sigarenwinkelier, verdraagt
zijn heerszuchtige vrouw die hem
bedriegt met een NSB-er. Op een
nacht daalt per parachute een ge
heim agent die als twee druppels
water op Ducker lijkt achter zijn
huis en geeft hem geheime opdrach
ten.
Hij neemt deel aan een moordaan
slag op Duitse provocateurs en helpt
een Engels agent onder dak. Spoe
dig wordt zijn moeder gearresteerd
en het blijkt dat men Ducker op het
spoor is. Zijn vrouw heeft hem ver
raden. Later pleegt hij op order van
z'n opdrachtgever een tweede moord
en wordt spoedig daarop door de
Duitsers gegrepen. De Duitsers hou
den hem voor Dorbeck en daarom
kan hij bepaalde handelingen niet
erkennen omdat hij ze eenvoudig
niet gepleegd heeft.
Na de bevrijding wordt Ducker
gearresteerd, omdat alle daden die
hij gepleegd heeft op ongelukken
zijn uitgelopen. Men verdenkt hem
zelfs van agent voor de Duitsers,
't Verhaal van de man die als twee
druppels water op hem lijkt gelooft
niemand en al gauw ziet men in
Ducker een psychopaat. Als hij zijn
onschuld niet kan bewijzen loopt hij
weg en wordt neergeschoten.
De film laat in het midden op
Dorbeck al dan niet heeft bestaan.
Was Ducker een psychopaat of was
hij een slachtoffer van een geraffi
neerd spel? Moest het eenvoudige
sigarenwinkeliertje opdraaien voor
de daden van een ander?
„Als twee druppels water" is een
allegorische voorstelling van de
krachten die in de menselijke ziel
kunnen optreden en we zouden de
werkelijkheid geweld aandoen, om
het raadselachtige dat aan deze
krachten is, niet raadselachtig te
laten.
Deze film wordt a.s. week ook op
het filmfestival te Cannes vertoond.
ut |ez s^eeid apaaM.; op do ieei\[
dit nieuwe gebouw naast de open
bare leerzaal en uitleenbibliotheek
ruimte geschapen worden voor Ven-
rays jeugd. Nu voeden we een deel
van hen wel Spartaans op door hen
via de bekende en intussen wel be
rucht geworden barak in de Paters-
straat het schoolleven in te sturen,
maar dat ze dan hun vrije tijd in
hun jeugdbeweging intussen ook al
weer een tiental jaren in een ba
rak moeten zitten, animeert noch het
jeugdwerk, noch de jeugdleiders,
noch de jongelui.
Als op de kerkdorpen een derge
lijk gebouw dringend nodig is, ook
voor dit doel, hoeveel temeer dan
voor de jeugd in 't centrum, die na
de ondergang van het Patronaat zo'n
beetje zwervende is of onderge
bracht in nood-onderkomens, die
intussen al langer hoe meer defini
tief gaan worden.
Het feit dat in zulk een gebouw
ook ruimte gereserveerd is gewor
den voor de te stichten muziekschool
beklemtoont ook al weer de nood
zaak van deze bouw. Want sinds er
in de gemeenteraad een keer ge
sproken is over een muziekschool,
blijkt bij vele ouders er toch idee
te bestaan hun kinderen hier naar
toe te sturen.
Maar nogmaals de Limbrato-ten-
toonstelling is reeds lang verleden
tijd, en de idee wat men toen had,
namelijk dat dit fraaie gebouw bin
nen afzienbare tijd verschijnen zou
is wel door de harde werkelijkheid
achterhaald. Zelfs het feit dat men
er een zestal noodwoningen stante
pede voor sloopte heeft de totstand
koming niet bespoedigd.
In dit verband mag ik dan wijzen
op een ander belangrijk feit en dat
is de particuliere bijdrage. Derge
lijke bouwsels die in 't kader van
infrastructuur verbetering totstand
komen krijgen een heleboel subsidie
van rijkswege, maar een gedeelte
blijft no- altijd voor rekening van
de inwoners. De 60.000,van het
zwembad zijn daarvan een sprekend
voorbeeld evenals het kapitaal dat
voor het sportpark op tafel moest
komen.
Die berekeningen zijn intussen
ook geschiedenis geworden. Want
tegen de bouwprijzen van 34 ja
ren terug kan men heden nergens
meer terecht. Dat betekent dus dat
uitstel de zaak steeds duurder maakt
en dat niet alleen toekomstige ex
ploitatiekosten daardoor zullen stij
gen, maar ook de particuliere bij
drage hoger zal moeten worden. Nu
zal men ongetwijfeld voor verschil
lende doeleinden zijn steentje bij
dragen als particulier, maar op een
gegeven moment kan de boog ook
overspannen worden en wat dan?
Doch hoe belangrijk dit ook is,
belangrijker is dat men een gemeen
schap van een kleine 10.000 mensen
niet geeft, wat kleinere gemeen
schappen het hunne kunnen noe
men. Belangrijker is, dat door het
ontbreken van een behoorlijke acco
modatie Venrayse mensen nog steeds
naar Deume moeten voor een goed
toneelstuk of voor een ander cultu
reel gebeuren. Belangrijk is dat. door
het ontbreken van dit gebouw ini
tiatieven noch genomen noch ge
bruikt kunnen worden
Daarom is het wellicht ten over
vloede toch wel juist nog eens te
wijzen op dit belangrijk manco in
het vooruitstrevende Venray. Een
manco, dat maar duren blijft
E. S.
Deze verdachte was achttien jaar
en nog op de Ulo. Hij droeg om zijn
benen van die nauwe broekspijpjes,
die een man op een merel doen lij
ken, en daar onder waren rode sok
jes zichtbaar, alsof hij per abuis in
een plas menie was gestapt. In de
zaal van 't stadhuis had hij de wach
tenden verontrust door het maken
van schokkende bewegingen zodat
men meende dat hier iemand zat
die een mankement aan zijn zenuw
stelsel had. Het bleek echter dat
deze golvende bewegingen behoor
den bij het liedje dat hij zat te neu
riën. De „wachtkamer" kreeg een
heruitzending te zien van de twist-
expert Johanny Halliday.
Deze knaap stond terecht omdat
hij geduelleerd heeft. Het is een ta
melijk verwarde geschiedenis, waar
in drie jongens en één meisje een
rol spelen. De eerste jongen had
verkering met het meisjes. Verder
doet hij aan dit stuk niet mee. De
tweede jongen zei dat het meisje een
afgelikte boterham was. De tweede
jongen zei dit tegen de derde jon
gen. En de derde jongen is de ver
dachte met de smalle broek.
Tot zover hebben wij het vrij dui
delijk verteld, menen wij in alle
bescheidenheid te mogen opmerken.
Nu geviel het echter dat op een
avond de tweede jongen, die geen
verkering had, werd aangetroffen
terwijl hij bij de bushalte stond.
Naast hem stond het meisje, haar
arm door de zijne gestoken, terwijl
ze af en toe met zacht hand voelde
of haar kapsel nog bol stond. Dit
was het meisje dat verkering had
met de eerste jongen en waarvan de
tweede jonge zei, dat zij een afgelik
te boterham was. U ziet dat het nu
moeilijk wordt de gang van zaken
zuiver in het oog te houden. Maar
omwille van de waarheid mogen wij
hier geen vereenvoudigingen aan
brengen.
Terwijl de tweede jongen met het
meisje, waarvan hij had gezegd dat
zij geen vers brood was, op het
trottoir bij de bushalte stond, pas
seerde de derde jongen, die de ver
dachte was met de menie-benen.
En nu riep de verdachte dat het
niet aanging dat de tweede jongen,
die geen verkering had met het
meisje, bij de bushalte stond met de
beminde van de eerste jongen, ter
wijl hij kort tevoren nog had ver
klaard tegen de passerende derde
jongen, dat zij een onsmakelijk snee
tje van een bakkersprodukt was.
De tweede jongen achtte hierdoor
de eer aangetast van een vrouws
persoon die op dat ogenblik onder
zijn hoede bij de bushalte vertoefde,
al had hij er dan geen verkering
mee. Hij liep op de derde jongen
de verdachte toe en daagde hem
uit tot een duel.
Zo zijn die knapen aan het vech
ten gegaan, en enige tijd later kwam
de tweede jongen bij de dokter met
een neus, die dwars tegen zijn ge
zicht scheen geplakt, in plaats van
fier recht uit te steken. Het neus-
beentje was gebroken. En deze mis
handeling bracht de derde knaap
voor de balie.
,,Ik moest wel", zei hij ferm, „want
de hele buurt zou me hebben uitge
lachen als ik die uitdaging niet had
aangenomen." Het kind was doods
benauwd zich belachelijk te maken.
Waaruit blijkt dat hij helmaal niet
in de gaten had, hoe belachelijk hij
zelf eigenlijk was. En dat is het
leerzame van deze geschiedenis
rondom de aangeklede boterham.
„Maar volgens de inlichtingen sta
je bekend als een vervelend jochie",
zei de rechter. „Je verdoet je tijd
met dansplaatjes draaien en café
bezoek. Voor iemand die in zijn le
ven nog nooit iets heeft gepresteerd
komt het niet te pas, zó de vrije tijd
te besteden."
„Het is per slot van rekening een
aframmeling op verzoek", zei de of
ficier ,die daarom zijn eis beperkte
tot tien gulden boete. Het bleef een
tientje en opgelucht hipte het melk
muiltje de deur uit.
MAXIMUM SNELHEID: HEUS
'T HELPT!
Het Verbond voor Veilig Verkeer
gaat zijn kernthema-akties voort
met een pleidooi tot de weggebrui
ker om zich te houden aan de ma
ximum-snelheidsbepalingen. Langs
enkele wegen in een aantal grote
gemeenten ziet men een affiche han
gen, waarop het bord „50 km" staat
gecombineerd met de tekst: „heus,
t helpt!" Ook van uw beeldscherm
door de radio, in een aantal biosco
pen en op vele andere wijzen ziet en
hoort u deze „slogan".
De invoering van de maximum
snelheid binnen de bebouwde kom
heeft inderdaad een gunstige invloed
op de verkeersveiligheid gehad. De
cijfers wijzen uit, dat sedert okto
ber 1957, toen deze bepalingen van
kracht werden, het aantal verkeers
doden in de steden en dorpen rela
tief is gedaald. In Den Haag bij
voorbeeld vielen vóór die datum ge
middeld 70 verkeersdoden per jaar,
thans bedraagt het aantal gemiddeld
50. Op de rijksweg welke door de
gemeente Wassenaar loopt, kwamen
in de eerste tien maanden van 1957
11 personen in het verkeer om, in
de overeenkomstige periode van '58
slechts 6; ook voor het gewondental
kon een procentuele daling worden
geconstateerd.
Doordat de gemiddelde snelheid
van het verkeer binnen de bebouw
de kom als gevolg van de maximum
snelheidsbepalingen is gedaald, wor
den veel ongevallen voorkomen en
zijn, omdat de kracht van de bot
sing door de lagere snelheid gerin
ger is, de gevolgen van botsingen
minder ernstig. Ook enkele typen
van ongevallen komen thans minder
voor dan vroeger: auto's slaan bij
kruisingen minder over de kop, er
rijden minder auto's tegen trams,
enz. En omdat de snelheid binnen
de bebouwde kommen genivelleerd
is, behoren (riskante) inhaalmanoeu
vres tot de uitzonderingen, waar
door tal van ongelukken voorkomen
worden.
In tegenstelling tot wat velen in
dertijd meenden, heeft de invoering
van de maximum-snelheid de vlot
heid van de verkeersafwisseling niet
nadelig beïnvloed. Integendeel zelfs.
Het optreden van stagnaties bij ver
keerslichten waarvan er steeds
meer komen wordt voorkomen,
doordat het verkeer homogener ge
worden is. Ook hebben de maxi
mum snelheidsbepalingen de invoe
ring van de anderhalf jaar geleden
van kracht geworden voetgangers
regeling gemakkelijker, beter pas
send in het algemene verkeersbeeld
gemaakt.