MOEDER ZORGENKINDEREN Slichting van een voorbeeld tuinbouwbedrijf in Venray? hei Zuinig zijn op bos en Politierechter blindenbibliotheek VRIJDAG 1.2 APRIL 1963 No. 15 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY lITPPT/nv R GKOTE8TRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm ABONNEMENTS- PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75) De cijfers, die vorige week van onze boerenleenbanken zün ge publiceerd tonen aan dat er miljoenen omgezet worden en dat on ze landbouw, al krijgt ze niet meer dat zware accent van vroeger toch nog een grote en voorname rol speelt in het economische vlak van onze gemeente. Maar diezelfde cijfers zouden hebben aangetoond als men die van voorafgaande jaren ter vergelij king er bij had gezet - dat het jaar 1962 voor vele van onze landbouwers alles behalve florissant is geweest en dat ondanks de ongetwpfeld forse cijfers, die nog altijd op de balansen der boerenleenbanken voorkomen de besparingen en de winsten op de boerenbedrijven een heel stuk lager waren en dikwijls ook te laag dan jaren terug. Het zit niet zo gelukkig met onze landbouw en het kind van de reke- ning was gewoonlijk het gemengde bedrijf, dat ten opzichte van de gro tere en de zgn. klei-bedrijven toch al heel wat meer arbeid op moet brengen om een heel wat mindere opbrengst binnen te kunnen halen. Als het dan met eieren niet zo flo rissant is, de afzet van de melk moeilijker loopt, de varkensprijzen laag zijn en ziekten deze fok waar deloos maken, het weer voor minde re opbrengst van akkerbouwproduk- ten zorgt, dan komt dikwijls het mo ment waarop een boer vraagt of zijn werken inderdaad nog zin heeft en of hij niet beter iets anders kan gaan doen Hieraan moesten we denken toen we in Bergen een voorbeeldbedrijf voor de teelt van klein- fruit en asperges opzochten, waar een landbouwer op een gegeven mo ment ook zich de vraag heeft ge steld of hij niet iets anders moest gaan doen. Specialisatie, selectie, het zijn twee woorden, die men landbouwkringen steeds meer in de mond heeft, als middel om een be ter rendement te krijgen als middel om in deze tijd van arbeidsschaars- te toch een zo intensief mogelijk grondgebruik te verwezenlijken met daarnaast een lopende opbrengst voor de arbeid. Dat zulks ook op de kleinere en gemengde bedrijven te verwezen lijken is toont dit voorbeeldbedrijf in Bergen aan. VOORJAAR DOORGAANS KRITIEKE PERIODE Tussen 1955 en 1962 ontstond on geveer de helft van alle bos- en hei debranden door onvoorzichtigheid of kwaadwilligheid. Dit is deze week op een perskonferentie van het Bos- schap in Den Haag meegedeeld. Een treurig cijfer, wanneer men be denkt, dat Nederland uiterst zuinig moet zijn op zijn 260.0001 hektaren aan bossen en ruim 82.000 hektaren aan heidevelden. Zij vertegenwoor digen een waardevol ekonomisch bezit en worden uit een oogpunt van rekreatie steeds belangrijker. Mr. A. L. des Tombe, voorzitter Commissie Bosbrandweer van het Bosschap, vertelde op deze perscon ferentie ,dat alleen al sedert 1952 rond 11.000 hektaren aan bos en hei de verloren zijn gegaan. Ook dit jaar zal een intensieve kampagne worden gevoerd, om aan dit kost bare euvel paal en perk te stellen. Aan deze kampagne zullen behalve het Bosschap onder andere meewer ken het Staatsbosbeheer, de Konink lijke Nederlandsche Heidemaat schappij, de A.N.W.B., de Neder landsche Spoorwegen en de P.T.T. Daarbij zal gebruik gemaakt wor den van affiches, zegels, films en dia's. Gedurende een bepaalde periode zullen poststukken van de P.T.T. van speciale jstempelvlaggen Wor den voorzien. Speciaal in bosrijke streken zullen op daarvoor geschik te plaatsen waarschuwingsborden worden geplaatst en speciale plastic waarschuwingsplaatjes worden aan gebracht. Op de medewerking van tal van verenigingen zal een beroep worden gedaan, om te bereiken, dat in zo wijd mogelijke kring voorlich ting wordt gegeven. De heer des Tombe wees nog op het vrij algemeen verbreide misver stand, dat bos en hei vooral in zo mermaanden door brand worden be dreigd. Het gevaar is echter in het voorjaar het grootst, wanneer de heide- en grassen-vegetatie nog niet aan uitlopen toe is en dus ook in wendig kurkdroog is. In juni, juli en augustus is het plantendek saprijker en dragen de bomen nieuwe naalden en bladeren. Het brandgevaar is dan dus min der, behalve in perioden van grote droogte, gepaard met sterke wind. Dit laatste was b.v. het geval in de droge zomers van 1947 en 1959. Zoals steeds zullen de bosbrand- weren weer paraat zijn. Dankzij de medewerking van velen kunnen met technisch hulpmiddelen bos- en hei debranden snel opgespoord en ge blust worden. Maar nog veel belang rijker is dat zij worden voorkomen! TUINBOUW... Van de 1250 boerderijen, die Ven ray kent, zijn er 450, dus ruim 1/3 deel die niet meer grond ter be schikking hebben dan minder dan 5 ha. Verdere 260, dus ongeveer een kwart, kan slechts beschikken over 510 ha. grond. Onder de genoemde 450 bedrijven vindt een langzame „sanering" plaats, hetgeen zeggen wil dat er verschillende van verdwijnen of sa mengevoegd worden, een proces dat door de ruilverkaveling Lollebeek slechts bespoedigd zal worden. Toch blijven er voldoende over om het zelfde eens te pogen, als wat in Ber gen gedaan wordt, namelijk een ze kere overschakeling naar tuinbouw, waardoor de beschikbare grond niet alleen intensief gebruikt kan worden* maar ook zekere en hogere opbrengsten te verkrijgen zijn. Nu is tuinbouw een woord dat on- Venrayse landbouwers zwaar schijnt te liggen. We geloven echter dat het meer schijn dan werkelijk heid is. De ontwikkeling van de laatste 12 jaren toont immers dui delijk een vooruitgang op dit ter rein aan. In 1950 was de oppervlakte tuin grond 386 ha., in 1957 430 ha., thans 700 ha. Als we een overzicht maken van de huidige tuinbouw in Venray, dan zien we de volgende cijfers: aardbeien 15,5 ha. asperges 166,5 ha. augurken 44 ha. vroege aardappelen 3 ha. bloemkool 1 ha witlof 1 ha! zwarte bessen 10.5 ha Ook de glasteelt gaat vooruit, al is dat mede door de teeltvergun ningen een heel moeilijke ge schiedenis. Maar in 1962 was 3,5 ha. reeds glascultuur en we mogen verwachten dat weer in het ka der van het ruilverkavelingsplan deze glascultures in de streek Oirlo- Castenray beduidend toe zal nemen. Ook de boomgaarden worden stil aan groter. Liefst 60 ha appelen, 7,5 ha. peren, 1 ha. pruimen en 3,5 ha. kersen zijn een nog klein, maar toch arbeidsintensief areaal. De vraag mag echter gesteld worden of dit soort tuinbouw, dus die tuin bouw waarvoor geen speciale diplo ma's nodig zijn evenmin als teelt- vergunningen, niet nog belangrijker kan worden uitgebreid. Het voor beeldbedrijf in Bergen toont de mo gelijkheden daartoe duidelijk aan. WAT NODIG IS De grond in deze contereien is ge schikt voor verschillende tuinbouw- gewassen, zeker wanneer berege ning kan worden toegepast. Dan is deze grond geschikt voor kleinfruit- gewassen, opengronds groentègewas- sen en augurken, eventueel ook glasteelten en vooral ook asperges. Nu ontbreekt het dikwijls aan een behoorlijke tuinbouwervaring, maar de gewaskeuze kan daaraan worden aangepast, terwijl op een voorbeeld bedrijf de nodige voorlichting kan gegeven worden. Dat zulks nodig is mag een enkel voorbeeld duidelijk maken. Te recht mag men trots zijn op de grote aardbeienteelt, maar hoe komt het dat de een 5000,-, de ander 25.000,— bruto-opbrengst per ha heeft? Goed plantmateriaal is een eerste vereiste, terwijl de teelt onder plastic ook aandacht verdient. Op het voorbeeldbedrijf kan men dus zien hoe men een zo groot aan tal kleinfruitgewassen kan nemen om zo weinig mogelijk afzetrisico's te lopen en de arbeidsverdeling zo gunstig mogelijk te maken. Boven dien kan men zien hoe pluimvee teelt toch mogelijk blijft, terwijl daarnaast de beregening ook ter bestrijding van nachtvorst de vol le aandacht trekt. Natuurlijk moet de boer liefheb' berij hebben voor een en ander, keurig en zorgvuldig werken en het beste materiaal aankopen wat hij krijgen kan. De rijkstuinbouwcon- sulent en de voorlichtingsdienst zul len hem graag helpen. OOK IN VENRAY Het is een gelukkige gedachte ge weest van de federatie van tuin- bouwverenigingen om te pogen ook in Venray een dergelijk voorbeeld bedrijf te gaan stichten. Het is uiter mate belangrijk vooral voor onze kleinere boeren, dat ze hun aan dacht eens wat meer op deze tak richten, die meer dan de landbouw in de tegenwoordige tijd, hun een goed bestaan zal verzekeren. Men kan daarom slechts hopen dat niet alleen zulk een voorbeeldbedrijf als in Bergen, ook in Venray gaat ko men, maar vooral dat onze boeren hiervan volop zullen profiteren. De belangstelling die voor het be drijf in Bergen bestaat ook van Venrayse zijde toont duidelijk aan dat men hier wel wil. Die belang stelling kan alleen maar groeien als men in Venray zelf op een derge lijk voorbeeldbedrijf nog duidelijker dan in Bergen de mogelijkheden aantoont, die hier op dat terrein nog liggen. Deze beide knapen waren naar Venray gekomen om te dansen. Zij hadden een retourtje genomen met de bus, staken het buskaartje zorg zaam in het zijvakje van hun por temonnee en gingen vol enthousias me over de dansvloer schuifelen. Ze sloegen geen dansnummertje over. Er werd gerockt, getwist, gebossa- novaad en zelfs trachtte één van hen de madison uit te voeren. Deze vorip, van amusement maakt de beoefenaar bijzonder dorstig. Zij spoelden zowel de dorst als het op- wervelende stof weg met een res pectabel aantal glazen bier. Een van de knapen vertelde achteraf dat hij al dansende vijftien glazen bier naar binnen had gegoten, een pres tatie die de aanwezigen in de rechts- S.11 xffetófe^rvfiP^fecnap van leden der andere kunne. De Ven rayse megjes waren die avond zo aantrekkelijk en zij converseerden zo leuk en zo langdurig, dat 't twee tal de laatste bus naar huis miste. En hier begint eigenlijk het avon tuur. Want wat heeft men aan een buskaartje in het zijvakje van de portemonnaie, als er geen bus meer rijd? Niets hoegenaamd, want men heeft de buskaartjes zo klein ont worpen en uitgevoerd, dat zij nau welijks andere doeleinden kunnen dienen. Een beetje beteuterd stonden de beide jongens te kijken. De dansmuziek was verstorven en het laatste meisje was naar huis ge gaan. Plotseling stonden zij daar sa men alleen in een verregend Ven ray, dat ineens niets gezelligs meer had. Een eindeloze regen gutste on barmhartig uit de pikzwarte lucht. Hier en daar brandde nog een eta- lagelicht, door de winkelier vergeten. Dat was alles. Het centrum was uit gestorven. Venray in de nacht is minstens zo dood als een eenzame zandweg op hetzelfde uur. Want langs de zandweg ademen bomen en struiken en vogels. In de kom zijn alleen maar natgeregende stenen en plassen, die je pas ziet als je er in hebt getrapt. Dikke druppels die neervallen op je „test" brengen je af en toe weer tot de werkelijkheid. Ver na middernacht besloten de knapen zich bij de politie te gaan melden. Maar de politie, hoe gastvrij ook overigens, had geen plaats. Dus drentelden zij. verder door de regen. Achtereenvolgens belden zij aan bij drie huizen. Geen van de mensen was bereid de jongens, die volkomen platzak waren na de dansorgiën, op te nemen. Het liep tegen drie uur en het regende nog steeds. In de verte na derde een voorbijganger. Hij wist wel raad. Een paar straten verder was een cafetaria. Daar moesten ze maar aanbellen. Zij repten zich er heen, zoals de woestijnreiziger plotseling haast krijgt als hij na dagenlang zwerven een oase voor zich ziet. Maar wat viel dat tegen! De deur was dicht en bleef dicht. In arrenmoede zijn de beide kna pen toen via een laddertje aan de achterkant toch binnen geklommen. Het was hun strop dat ze net op de slaapkamer van de heer des hui zes terecht kwamen. Die haalde er natuurlijk de politie bij. En nu stond het tweetal vol spijt, maar op gedroogd voor de groene tafel. Vijftig gulden boete eiste de offi cier. „Dat kunnen we niet betalen" zeiden de twee, „want we zijn werk loos." „Dan maar een week gevangenis straf", vond de officier. Maar de rechter zag niet in waar om men de staat zou laten opdraaien voor de kosten van die twee weken gevangenisstraf. Bovendien wilde hij er rekening mee houden dat de jongens zich fatsoenlijk hebben ge dragen nadat hun „inbraak" was ontdekt. Daarom deed hij het af met twee tientjes boete voor elk. Sinds de Fransman Louis Braille in 1825 het naar hem genoemd, blindenschrift uitvond, is het voor een zeer groot aantal blinden mo gelijk geworden om via dit punten- schrift lectuur te genieten, waarmee 'n niet te schatten mogelijkheid tot ontwikkeling en ontspanning voor hen werd geopend. Toch bleef een groot aantal blinden van lectuur verstoken om de eenvoudige reden, dat vooral mensen die op latere leef tijd blind worden vaak niet meer in staat zijn om dit brailleschrift nog te leren. Naar schatting kan slechts 30 pet. van de visueel ge handicapten in Nederland braille lezen. Daarom was het vooral voor deze grote groep zo'n prachtige uitkomst, dat de Graafse blindenbibliotheek in 1955 begon met boeken in gespro ken vorm uit te geven, die de blin de dan zelf op een bandrecorder kan afdraaien. Zo kreeg de Graafse Blindenbiblio theek bij het R.K. Blindeninstituut HET WERK VAN DE GRAAFSE St. Henricus, er in 1955 een afdeling Gesproken Boek bij, waar nu dage lijks ruim 400 bandjes de deur uit gaan. In 1962 zijn er 106.009 bandjes verstuurd, wel een bewijs dat dit middel ter lectuur voorziening is in geslagen. Daarvan gingen 11183 bandjes naar Limburg, terwijl er aan de Venrayse blinden in 1962 sa men 459 bandjes werden verstrekt. Ook de braille-afdeling mag zich over een grote bloei blijven verheu gen, omdat de blinden die het brail le wel beheersen, vooral als het om studieboeken of populair-weten- schappelijke lectuur gaat, liever braille lezen waar men zelf zoveel aktiever bij betrokken is. In totaal omvat de braillebibliotheek nu 68377 banden, waarvan er in 1962 weer 21150 werden uitgeleend. Om te zorgen dat deze beide vor men van blindenlectuur op peil blij ven, werken er in heel Nederland enkele honderden mensen geheel onbaatzuchtig mee ,om gratis goede lectuur aan blinden van alle ge zindten ter beschikking te kunen stellen. Voor de braille afdeling van Grave zijn er dat 400, die lettertje voor let tertje de boeken in braille overprikken. Voor de afdeling Gesproken Boek zijn dat 80 voorlezers uit de omgeving, die in de Graafse studio de gelijk gemaakt "d&öïJo>3eno van de overheid en van de vrienden van Graafse blinden bibliotheek, verenigd in „Ver eniging Le Sage ten Broek", die in alle belangrijke plaat sen in ons land een afdeling heeft. Zo nog niet in Venray, terwijl Venray toch een echt streekcentrum is. Wel zijn er afdelingen in Helmond, Venlo en Boxmeer. Wat daar kan, kan in Venray zeker. Als er dus in Venray dames en heren zijn die hun vrije tijd nog voor dit sociaal-charitatieve werk wilen inzetten, kunnen zij zich in verbinding stellen met de Graafse Blindenbibli otheek te Grave. roepsopleiding te ontvangen. Deze opleiding zal aangepast zijn aan de verstandelijke vermogens en aanleg van de leerling. De leerstof dus ver eenvoudigd, hoofdzakelijk gericht op praktische kennis. De eigenlijke wieg van het I.T.O. te Utrecht stond in één van de vele kelders, die de Utrechtse Nieuwe- gracht rijk is. Daar is men in 1956 begonnen met leerlingen van de BLO-school en later pas ook de ach terblijvers van de lagere school. Op het ogenblik zijn er in ons land reeds verschillende I.T.O.-scho- len o.a. Nijmegen, Breda en Roer mond al9 dichtstbijzijnde voor onze streek. U begrijpt deze afstanden zijn te gz-oot voor 15-jarige jongens om met vrucht dit onderwijs te vol gen. Toch zijn er enkele jongens, oud leerlingen van de BLO die dagelijks op en neer moeten reizen naar Roer mond en zijn daarbij 10 tot 12 uren per dag onderweg. Uit gegevens nu van BLO en LTS is ons gebleken dat Venray meer dan voldoende leerlingen kan leveren voor een streekschool met zelfs 4 vakken, bijv. timmeren, metselen, schilderen en metaal. Er zijn reeds stappen ondernomen om te komen tot oprichting van een I.T.O. Laten we hopen dat binnen niet al te lange tijd gestart kan worden, want de I.T.O. is een zegen voor de gehandicapte jongens. Een verlich ting voor de B.O.-nazorg en vooral ook voor de overbevolkte LTS-scho- len, waar men bij de toelatingsexa men veel beter zal kunnen selecte ren en het peil van de LTS op kan trekken. Volgende keer iets over het vol gende werkplan der oudervereniging voor het Zorgenkind. A. H. DE UITNODIGING VAN EEN Hebben we in het vorige artikel geschreven over de samenstelling van het bestuur van een eventuele stichting als overkoepeling van de oudervereniging, thans geven wij U resumerend het werkplan voor het komende verenigingsjaar der afde ling. Zoals wij in een vorig schrijven hebben aangehaald willen wij ko men tot een 1. Eigen consultatiebureau in sa menwerking bijv. van de afdeling Horst en het Groene Kruis. Ouders met een gestoord kind, die thans dure reizen moeten onderne men om hun kind te laten onder zoeken, observeren of testen naar bijv. Nijmegen of Venlo, zouden dan in Venray zelf terecht kunnen. Baby-sit, andere kinderen uitbeste den ,de angst om met dit kind in openbare vervoersgelegenheden te moeten reizen e.d. zijn met een eigen consultatiebureau uit de wereld, af gezien nog van de hoge kosten. 2. Te komen tot een eigen I.T.O.- school. Er liggen alvorens over dit onderwerp te spreken nog vele an dere plannen voor de oudervereni ging die van even groot belang zijn, Sociale Bijstand, vakantiekam pen, BLO-onderwijs, Nazorg-BLO, voorlichting enz. enz. Doch daar het I.T.O.-onderwijs thans de belangstelling begint te krijgen in deze streek zullen we eerst wat vertellen over dit werk plan. De meeste lezers zullen bij het ge bruik van de naam „Zorgenkind" uitsluitend denken aan hét geeste lijk mindervalide kind, kinderen die het onderwerp zijn van een serie t.v.-documentaires, radio en tele- visie-akties, zoals Open het Dorp etc. In feite echter zijn er nog tal van ander zorgenkinderen. Denken wij slechts aan spastische ,dove, blinde of lichamelijk gebrekkige kinderen. Is ook een kind met normale of misschien wel bovenverstandelijke aanleg maar met een zeer lastig ka rakter, geen zorgenkind. En moeten we het dan vreemd vinden dat bij tijd en wijle eens een dergelijk on derwerp aan de orde komt. <-/S V waibami MUURVERF WHopcnNa KLEUREN. OOK OVER BEHANG. aixb kleuren sum mengbaar. Crooymans, Paterslaan 7 Theuws, Jan Hensenstraat 16 Ik meen deze vraag ontkennend te moeten beantwoorden. Vandaar dat we ditmaal eens een zaak willen bespreken die een grote groep van zorgenkinderen aangaat en daarom in het werkplan (stimulerend) is op genomen. Het gaat hier nl. over een groep kinderen die op de lagere school tot de regelmatige achterblijvers be hoort, kinderen die na de lagere school (6e klas) wegens milieu, ge- gebrek aan voldoende verstandelijke vermogens om ULO of ander onder wijs te volgen, pardoes in het vol le leven worden gezet, bijv. inge schakeld in industrie, land- of tuin bouw of los arbeider. Voor dit ontstane schooltype heeft men op vele plaatsen in het land een onderwijs en opleidingsvorm be dacht nl. het I.T.O. Individueel Technisch Onderwijs, waarbij deze kinderen de kans krijgen een be- Meer dan honderd jaren is het geleden, dat die uitnodignig werd uitgesproken. „Wilt U zo lief zijn om hier naar toe te komen? Ik wil dat hier veel mensen komen." Nog steeds wordt die invitatie Waarom woruen nooit moe om naar die grot met cm witte beeld te trekken? De ongelovige dokter uit Austra lië. Hij kwam om te onderzoeken, heel sceptisch. Hij zei, dat in Lour- des iets gebeurde ,wat hij niet be greep. Hij wil terugkomen. De zigeuners van heel Europa trekken op naar die grot. Zij spelen op hun violen en andere instrumen ten voor hun grote Moeder. De Londenaren en andere Engel sen houden er sinds enkele jaren regelmatig hun nachtwake van za terdag op zondag. Wat trekt ons naar Lourdes? Zelf ben ik honderden malen naar die Grot gegaan. Ik heb er gebeden, gekeken als Bemadette, geluisterd, gewacht. En nog altijd onderga ik de aantrekkingskracht van een geheim. Hier is eens de Hemel opengegaan, hier is eens de Moeder van Christus gekomen om ons weg te trekken naar de intimiteit van haar Zoon. Als je eenmaal echt iets van die wondere wereld hebt ontdekt, laat het je niet meer los voor je verdere leven. Dat kontakt maakt je beter, vermeerdert je geluk. Het zet je aan om als die Moeder, als die Christus, betere mensen te worden. Betere mensen zoals die verple gers, die de zieken helpen. Betere mensen zoals alle goedwillenden te Lourdes. Moeder Maria nodigt ons uit, naar haalr Lourdes, naar haar Grot, naar de Christus op de Esplanade, naar de blijvende manifestatie van een intens beleefd christelijk leven. In Lourdes kun je iets van dat geluk vermoeden, dat God voorbe reidt voor degenen, die Hem zoeken. Daarom leiden de Paters Montfor- tanen ook dit jaar weer de pelgrims naar Lourdes op de bergen rond het Pinksterfeest en de eerste dagen van augustus. Tien volle dagen zijn we op reis, we bezoeken ook Li- sieux en Parijs. Interesseert het U? Vraagt U dan eens gratis inlichtingen bij: Mont- fortaanse Werken BERG EN DAL, telefoon 08805-264. tinfrtno» ft.'

Peel en Maas | 1963 | | pagina 11