BARRE WINTER Gespreksavond K.Y.P. THOMASSEN 171 MAART Verkoudheid ASPRO' Belangrijk ga(, dute les..., ASSlMIlEFMmi OOSTRUM Veilig verkeer ~crr BRAND-gevaar SUNTHONIS Geestelijk artikel VRIJDAG 15 MAART 1963 No. 11 VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG ■PEEL EN MAAS^ DRÜK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPI^RT VHOP VP*MP A V PM HMQTPPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ot. per mm. ABONNEMENTS- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 L<liIVlJL/lU \JWI\ V 1 EflY VJIVIO 1 iVUULjil PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75) De winter van 1963 zal geboekstaafd blijven als een der streng ste uit onze geschiedenis. Er zijn records geslagen in minimum temperaturen en de omstandigheden waaronder velen moesten leven en werken, stelden de zwaarste eisen aan mensen en mate riaal. Voorbij zijn rle fabels over de voorgoed geweken strenge winters en alle theorieën over de invloed van allerlei atoomont ploffingen op de weersomstandigheden. Wij kunnen onze conclusies trek ken uit zo'n bar tijdperk. Wij moe ten een open oog hebben voor de feilen in de organisatie van onze maatschappij, die tezeer rekent met gemiddelden en te weinig met uiter sten. Zo heeft de techniek ons snelle en comfortabele verkeersmiddelen gebracht, die zo goed zijn dat wij in ons leven op het functioneren van die technische hulpmidelen re kenen. Zodra echter buitengewone omstandigheden de normale gang van zaken komen verstoren, zakt de ze maatschappij van technisch ver nuft als een mislukte pudding in elkaar. Nu waren het de vorst en de sneeuw, die verhinderden dat dui zenden him werk bereikten, daarna volgde de opdooi die het verkeers- apparaat danig ontwrichtte. Nu wa ren door kou en ijs de toevoer van kolen en levensmiddelen in vele plaatsen verbroken. Straks doen dat een watersnood of een windhoos. Mogelijk valt eens door menselijke fouten een tijd lang de electriciteit uit. BETER REGEREN Wij schieten in het algemeen te kort in het opvangen van fouten in de menselijke organisatie. Als ge meente wordt een voldoende voor- raadvorming soms verzuimd, maar ook als enkeling. Wanneer iemand na twee weken vorst geen kolen meer in huis heeft maar er wel geld voor heeft, dan heeft hij zijn huis niet goed geregeerd, want regeren is vooruitzien. Wanneer iemand tegen werpt, dat de opslagruimten in zijn huis niet op enige vooraadvorming is afgestemd, dan is hier een fun damentele fout gemaakt bij de bouw van zo'n huis. Onze huishoudelijke organisatie mag zelfs in de moderne wereld niet worden ingesteld in het leven van de ene dag op de andere. In ieders leven komen tijden voor waarin het normale tijdelijk wordt gestopt. We moeten dit kunnen opvangen. Dit geldt ook in het maatschappe lijk leven. Een goed georganiseerd bedrijf, dat veel grondstoffen ge bruikt, zorgt voor een flinke opslag daarvan om een goede gang van za ken te verzekeren wanneer de nor male aanvoer eens stopt. Datzelfde beginsel behoort te worden toege past in de gezinshouding. Als ieder daar eens mee rekende, dan zou de weerbaarheid van ons volk toene men. BETER REKENEN De geweldig hoge kolenprijzen, die velen in deze winter moesten be talen, waren mede het gevolg van de kortzichtigheid in vele kringen. Men rekent erop dat de kolenhan delaar voldoende vooruit ziet. Ook deze man heeft zijn plicht op dit terrein, maar men kan niet ver wachten dat de handel alleen de uitersten opvangt. Ook de verbruiker moet vooruit rekenen. Wij moesten plotselinge dure kolen in het buitenland kopen tegen hoge prijzen. Extra vracht- treinen en autotransporten maakten het vervoer duur. Extra bezorging onder moeilijke omstandigheden vraagt hogere beloning. Wij moeten dit de handel niet kwalijk nemen voor zover die de normale voorra den op peil had. Wel heeft iedereen in deze winter zijn leveranciers goed leren kennen. Wanneer het duidelijk is dat één van hen van het abnormale weer 1 heeft geprofiteerd om eens lekker zijn zak te spekken, dan verdient zo'n man niet dat men nog ooit bij hem koopt. Wij moeten echter zeer voorzichtig zijn met het trekken van j voorbarige conclusies. BETER BOUWEN Bij het wegverkeer zijn ook dui delijk feilen geopenbaard. Er is geen organisatie, die bij een nood toestand op de weg de helpende hand komt bieden. Kan de Bescher ming bevolking hier een taak ver vullen? Wij beseffen als burgers ook te weinig dat wij de plicht hebben om de wegen, fietspaden en trot toirs in dorpen en steden in goede cpnditie te houden. Kunnen er op dit gebied betere verordeningen ko men? Het zal moeten worden over wogen. Bij de nieuwbouw is deze winter in vele gevallen gebleken hoezeer 'n goede controle op de bouw tekort schiet. Het is ook mogelijk dat de bouwvoorschriften tekort schieten. Artsen en maatschappelijke werk- (st)ers hebben geconstateerd dat ve le huizen niet te verwarmen waren, omdat het aantal ramen in een ka mer te groot was, omdat de glas oppervlakte te groot was en omdat er zo slecht gebouwd was dat de kou door kieren en gaten vrij toe gang had. Een aantal oude mensen heeft dit met zijn leven moeten be kopen. Iets dergelijks mag in een goed ge organiseerde maatschappij niet voor komen. Er mogen geen huizen wor den gebouwd, die in strenge winters praktisch onbewoonbaar verklaard kunnen worden. Niet altijd ligt de schuld bij de bouwers. Meer dan eens hebben de bewoners een ver verwarmingsbron, die onvoldoende capaciteit bezit. Men heeft dan ver zuimd zich bij de aanleg te laten voorlichten door deskundigen. Wor den aan haarden en kachels met vol doende capaciteit te zware eisen ge steld, dan neemt het gevaar voor brand enorm toe. Wij hebben de be wijzen daarvan ook gezien in deze winter. De uitkering van verzeke ringsmaatschappijen zal ook een re- cordbedrag eisen. BETER GEREEDSCHAP Buitengewone omstandigheden vra gen buitensporige kosten. Het is on mogelijk om op alle calamiteiten voorbereid te zijn. Trekken wij ech ter van het abnormale in deze win ter een flinke post af voor de nood toestand, dan blijft er nog genoeg over waarvoor wij de hand in onze eigen boezem kunnen steken. De techniek heeft vele gemakken gebracht, maar één groot gevaar ge ïntroduceerd: de sterk vergrote kwetsbaarheid, die mede een gevolg is van de steeds verder voortschrij dende arbeidsverdeling. Het behoort mede tot de taak van overheid en enkeling om het gereedschap te sme den waarmee de losse schakels van de maatschappelijke krachten in tij den van nood kunnen worden ver sterkt. Schenken wij daar elk op ons eigen arbeidsveld en in ons ge zin eens aandacht aan. De liturgie is het gebed van het gehele mystieke Lichaam van Chris tus. Daarom moet zij zijn aangepast aan het gehele christenvolk. Men kan aan de gelovigen uitleggen, dat de liturgie van het Woord hen bin nenvoert in de samenspraak met hun God, dat hun God zelf tot hen spreekt en dat de hele vergadering Hem antwoordt in een gezang. Men kan hen spreken over een Uittocht- spiritualiteit, hun tonen hoe in de Paaswake God zelf, in de tweede les, vertelt, wat Hij gedaan heeft om zijn volk te redden; hoe de gelovigen vol geestdrift over de heilsdaad van hun God, opstaan en als antwoord het gezang van Mozes zingen. Maar waar beantwoordt dit alles aan, tenzij aan een gedroomd ideaal, aan een liturgische bijeenkomst, die beschreven wordt in e enboek van utopieën? Want wat is de concrete werkelijkheid, in het merendeel van onze kerken, van wat we zojuist be schreven hebben? Een clericus leest in het latijn een tekst, die bijna nie mand verstaat. Men is gaan zitten om naar hem te luisteren, om God te aanhoren die spreekt, maar men moet nog antwoorden door een tolk. Een groep specialisten zal Hem in onze naam antwoorden, of een zan ger. Dit is geen vlotte karikatuur, maar het werkelijke beeld van wat zich tot voor kort meestal in onze kerken afspeelt, waarbij de voor schriften van de rubrieken strikt in acht genomen worden. Deze stand van zaken kan maar leiden tot één conclusie: meer dan ooit, in een tijd waarin de gelovigen al hun krachten nodig hebben, moet men wensen zo snel mogelijk een einde te maken aan een liturgie, die, zoals ze is, nooit kan aanspreken, nu niet en nooit niet. En moet men elke poging die on dernomen wordt, om de liturgie mee te doen leven, met alle kracht on dersteunen. i oft* wm&srtng» ,T AKM 4v*Ah.k® c* iMnWUlL «fwmcilIhjlO JULIANASINGEL41 •tekf. 1061 (K4780) Onder voorzitterschap van de heer Raedts hield de KVP afdeling Oos trum zaterdag j.l. een gespreksavond waarin o.m. de burgemeester van Maasbree, drs. F. Schols een inlei ding hield onder de titel: „Dorpen willen leven.". Discussiegroepen, waarin bestuur- deren van verenigingen en andere genodigden zitting hadden, voorza gen deze inleiding van commentaar. Voorzitter Raedt kon behalve de inleider welkom heten Burgemeester Custers, Drs. Nooteboom, de direc teur van de Limburgse Middenstand, Mevr. Stevens-Heynen en de heer Rippe voorzitter Sportraad, die een forum vormden, dat gezamenlijk met de discussiegroepen de inleiding besprak. Voorziter Raedts wees er op dat de KVP afdeling Oostrum deze avond had belegd, nu niet om te spreken over de grote politiek, die soms wel eens te weinig aandacht krijgt, maar over de „dorpspolitiek" in de goed zin van 't woord. Oostrum zelf is aan het uitgroeien van een klein agrarisch plaatsje tot een flink „gemengd" dorp, mede door de vestigingen van industrieën en de aanleg van industrieterrein. Hierdoor krijgt men een andere be volkingssamenstelling andere leefge woonten, worden ook andere eisen gesteld. Er zijn onder soortgelijke omstandigheden in enkele plaatsen fouten tjemaakt door de oude ge meenschap die een goede ontplooiing van het nieuwe verhinderd hebben tot scha en schand van zo'n plaats. Laten we daarom, aldus voorzitter Raedts, reeds nu eens bepraten onze houding t.o.v. de toekomstige uit groei. LEVENSKRACHTIG Wie Oostrum bekijkt, zo begon de inleider van deze avond, drs. Schols, ziet voor zich een levenskrachtige gemeenschap in een plaats, waar nog ruimte in overvloed is, gelegen vlak bij een goed verzorgingscen trum, met vele mogelijkheden voor onderwijs en met een goed geva rieerde werkgelegenheid. Een dorp, dat als zovelen uitgegroeid is uit zijn oude jasje en zich een nieuw pak moeten laten aanmeten. Hoe is dit nu gekomen? Er zijn verschillende oorzaken van deze veranderingen aan te duiden. Zo veranderen in vele plaatsen de levensmogelijkheden en het levens patroon onder invloed van de tech niek. Er zijn betere wegen gekomen, beter vervoersmogelijkheden, tele foon en brommers en dat alles maakt een inniger en uitgebreider kontakt mogelijk met de „buiten wereld", de wereld buiten eigen plaats en buurt. De ontwikkeling van de werkge legenheid bevordert ook al dat kon- takt, dat zijn invloed heeft op de enkeling, het gezinsleven en de hele samenleving. Het gezin is geen werk-eenheid meer zoals het dat bv. vroeger was in 't agrarisch bedrijf, het is geen centrum meer voor vrije tijdsbesteding, want de jeugd vliegt uit. De dorpen liggen niet meer ge ïsoleerd en daardoor zijn de mensen niet meer zo zeer op elkaar aange wezen. De betekenis van de buurt kan verloren gaan. De invloed van buitenaf bv. door televisie draagt ook zijn steentje bij tot verandering. Door televisie bv. wordt ook de dorpeling geconfron teerd met andere levenshoudingen, met een buitenwereld, die nieuwe en soms vreemde ideeën tot hem brengt. BROOD-WINNING De nieuwe arbeidsverhoudingen hebben ook invloed op deze veran dering. Het werk wordt uit het ge zinsverband gehaald, terwijl de ar beid zelf dikwijls verschraalt tot een simpele „broodwinning" en de mens geen mogelijkheid meer geeft om voldoening te vinden en creatief te zijn. De nieuwe arbeidsverhoudingen brengen met zich meer vrije tijd, meer vakantie en ook dit brengt weer problemen met zich. De invloed van de oorlog mag in dit kader ook niet vergeten worden. Nieuwe mogelijkheden zijn hierdoor geschapen als men alleen al ziet wat hierdoor op politiek terrein veran derd is. Maar ook op religieus ter rein verandert veel (concilie en oecumenische gedachte) en dit al les beïnvloedt vooral de jeugd, wier levensrichting en karakter nog be paald moet worden. LEVENSRUIMTE.... Kunnen onze dorpen onder deze zich wijzigende omstandigheden nog leven, zo was de vraag, die de in leider stelde. Een vraag, die hij met een volmondig ja beantwoordde, mits er aan twee voorname voor waarden wordt voldaan: a. de overheid moet zo'n dorp let terlijk en figuurlijk de ruimte geven. Letterlijk om zich uit te kunnen breiden, figuurlijk door het particulier initiatief op so ciaal-maatschappelijk terrein fi nanciële mogelijkheden te geven; to. de eigen gemeenschap van zo'n dorp moet de onderlinge binding die thans door zovele invloeden van buiten-af steeds minder gaat worden, zo sterk mogelijk zien te handhaven. Dat kan door nieuwere vormen in het vereni- ginsleven, door de buurtgedachte nieuwe inhoud te geven, door de jeugd te binden via sport en ont spanningsmogelijkheden en door open te staan voor invloeden van buiten-af. De inleider stelde de verschillen de discussiegroepen nu de vraag of bovenstaande ontwikkeling nu ook in zijn algemeenheid geldt voor Oos trum en zo ja, hoe dan deze plaats de onderlinge binding denkt te be vorderen. waarbij speciaal de plaats voor de jeugd in het oog moet wor den gehouden. Een uur lang is er toen in Oos- trums parochiehuis gedebatteerd in de verschillende discusiegroepen. OOK VOOR OOSTRUM. Men was het er in het algemeen over eens dat de genoemde invloe den zich ook in Oostrum deden gel den. En dat een goed verenigings leven inderdaad van groet belang was om de onderlinge binding in stand te houden. Voor wat dat ver enigingsleven betrof was men ener zijds blij een goed functionerend overkoepelingsorgaan van alle ver enigingen te hebben in het werk comité, maar had men anderzijds ^ch ook nog wel wensen. Zo treft men teveel dezelfde personen in be stuursfuncties. Een spreiding van taken kan alleen maar beter zijn. Een ander vraag is of in Oost rum b.v. de damesorganisaties nog altijd boerinnenbond moet heten? Voor wat de jeugd betreft zal men het verenigingsleven aan moeten passen aan hun wensen. De accomo- datie voor die jeugd is echter zeer gering. Voor buitensporten is er bij na geen ruimte, terwijl de jeugdver enigingen zelf maar moeilijk onder dak kunnen vinden. Gymnastiekge- legenheid is er te weinig en het pa rochiehuis komt niet tegemoet aan de specifieke behoeften van de jeugd. Het werkcomité als overkoepelen de en representatieve organisatie van Oostrum zal al de wensen en verlangens verzamelen, deze bun delen en voorleggen aan de Over heid, opdat dan gezamenlijk een weg gevonden kan worden om dit probleem op te lossen. Trouwens er is nog werk genoeg voor dit comité. Want er leven nog verschillende wensen in datzelfde Oostrum, die de leefbaarheid van dit kerkdorp alleen maar kunnen verbeteren. Zo zou men graag zien dat het postkantoor langer openge steld werd; dat 't consultatiebureau in Oostrum zitting zou houden, waardoor niet alle moeders telkens de tocht naar Venray hoeven te ma ken; dat er meer gemeenschapsavon den zouden worden gehouden, waar op ook de buurtschappen Lull en Boshuizen met hun problemen naar voren zouden komen. Al deze wen sen en verlangens te inventariseren en daarvoor een oplossing te zoeken i.o.m. de overheid is o.a. een der ta ken van het werkcomité. GEESTELIJKHEID Een derde vraag van de inleider was of de parochie ook een eigen taak heeft in de onderlinge binding. Ook hier was de mening van de dis cussiegroepen en het forum dat zulks zeer zeker het geval was en is. Het leven is een twee-eenheid, waarbij de parochie de vorming op zich neemt tot christen-mens en dus mede het geestelijk klimaat bepaalt. Als zodanig staat de geestelijkheid ook thans nog midden in het ge meenschapsleven. Trouwens de pa rochie is de gemeenschap die o.l.v. de geestelijkheid allereerst gezamen lijk het religieuze leven beleeft, maar dat ook als christen uitdraagt in het buiten-kerkelijke leven Het was laat toen voorzitter Raedts zowel de forumleden als discussie groepen kon bedanken voor het werk, dat men hier voor de eerste keer dan is begonnen. Een werk, dat naar meer smaakt en waaruit onge twijfeld voor de toekomst nieuwe initiatieven zullen worden geboren. Een goed stuk werk is hier verricht. SCHOONMA AK EN SNELHEIDSVIRUSSEN We beginen het alweer te mer ken: zo langzamerhand krijgt de schoonmaakvirus weer vat op het vrouwelijke deel van onze bevolking. De jaarlijkse plaag dat huisvrouwen èn secretaresses de mannelijke be volkingshelft het leven moeilijk gaat maken, tekent zich hier en daar weer af. Nog even, en de be smetting heeft zó om zich heen ge grepen, dat we kunnen zeggen: de lente is in aantocht! En mèt de eerste lentese dagen, zien we ook hoe langzamerhand een ander virus, een heel wat besmette lijker en gevaarlijker, vaste voet gaat krijgen. De snelheidsvirus na melijk, die uit ons leven niet meer weg te denken valt en zich vooral in het verkeer manifesteert. Deze virus beïnvloedt het hele maatschappelijke leven van van daag. We zien hem in alle geledin gen: van snelvoeding voor de baby, via snelkookpannen, snelwegen en -treinen, snelblussers tot en met „snelle lijkbezorging" in de annon ces. Van de wieg tot het graf: snel ler, steeds sneller. Zo snel, dat op een gegeven moment.deze weg van wieg tot graf abnormaal kort wordt Dat gebéurt vandaag. En morgen. En altijd maar weer. Vooral in het verkeer, waar men zich tegen deze besmetting maar niet voldoende kan wapenen. Dat kan wel, namelijk met zelfbeheersing, en dat schijnt tegen woordig een moeilijk verkrijgbaar artikel te zijn. Helaas, want de snel heidsvirus heeft een grote aantal doden op zijn geweten, dan men zo op 't eerste gezicht zou zeggen. Wie het verkeer eens kritisch ga deslaat, vraagt zich wel eens ver bijsterd af hoe het toch komt, dat zoveel weggebruikers terwille van luttele minuten tijdwinst hun èn an dermans leven riskeren. Hoeveel verkeerd afgelopen inhaalmaneuvres waarbij men de „macht over het stuur" (lees de macht over zichzelf) verloor, zouden zijn voorkomen als men zich niet had laten opporren door dat snelheidsduiveltje? En hoe veel aanrijdingen op kruispunten bijvoorbeeld? In een grote stad als Utrecht ge beurden in 1962 bijna 1300 ongeluk ken op kruispunten. Een bepaald deel hiervan werd natuurlijk ver oorzaakt, omdat men de voorrangs- regels niet voldoende kende. Maar ongetwijfeld kan een groot percen tage van deze ongevallen worden toegeschreven aan het feit, dat de betrokken weggebruikers hun snel heid niet aan de omstandigheden aanpasten. Pas uw snelheid aan de omstan digheden aan! is de slogan, welke het Verbond voor Veilig Verkeer dit kwartaal propageert. „De omstan digheden": in de steden en dorpen bij kruispunten; als de meteorolo gische omstandigheden een snel heidsverlaging eisen; als.... er zijn duizend en een factoren te noemen die de verstandige weggebruiker no pen tot snelheidsvermindering. Dus: pas uw snelheid aan de omstandig heden aan! Voorkom 7 Rillerig? Onprettig? Vlug: Naar aanleiding van onze opmer king dat wellicht verschillende brandjes en branden in schuren en stallen veroorzaakt zouden worden door gebrekkige electrische leidin-r gen, hebben we verschillende inge zonden stukken ontvangen over dit onderwerp. Sommigen geven kri tiek op deze opmerking, anderen stemmen er mee in. Ook deskundi gen waren zo goed ons hun mening te geven en daar blijkt toch wel uit dat ook in brandweerkringen de mening heerst dat verschillende van deze branden voorkomen hadden kunnen worden, indien de electrici teit die aandacht krijgt, die ze ver dient. Dat is geen plaatselijk ver schijnsel, maar landelijk. Want over al blijken onze boeren graag zelf electrische verlichting en verwar ming aan te leggen in kippenkooien en stallen. Dat daardoor het net dikwijls hoger belast wordt dan is toegestaan, wordt verholpen met er wat zwaardere stoppen in de zeke- ringskast te draaien en gewoonlijk gaat dat ook nog wel Dat het net uitgebreid wordt met materiaal, dat niet altijd daarvoor geschikt is, is een tweede hoofdstuk. Hier ligt nog wel wat electrische daad en daar nog wat en een stuk isolatieband is ook nog wel eens vlot er om gedraaid en dan vooruit maar met de geit. Dat er veel leiding jaar en dag maar buiten hangen, aan alle moge lijke weersgesteldheden worden blootgesteld, zonder dat deze ooit vernieuwd of gecontroleerd worden, is beslist geen zeldzaamheid. En dat nieuwe apparatuur, die in zovele boerderijen maar aangesloten wor den op het lichtnet, dat daardoor overbelast wordt, is ook al geen zeldzaamheid. Dat heeft allemaal weinig te maken met kwade wil, is dikwijls ook al te wijten aan het gebrek aan elctriciëns, maar op een gegeven moment is er kortsluiting en dan kost dat soms kapitalen. Men weet dat bij nieuwbouw de installatie eerst gekeurd moet wor den, maar dat deskundigen van de PLEM ook bereid zijn om eventuele uitbreidingen te controleren of zo nodig hercontrole toe te passen, wordt te veel vergeten. Daarbij loopt men het risico dat in sommi ge polissen voor de brandverzeke ring juist een ondeugdelijk net reden kan zijn om geen schade uit te be talen. Tenslotte maken wy graag nog eens bekend dat het meldingsnum mer voor brand in onze gemeente 04780-1333 is. Mocht U het beken de kaartje niet bij Uw telefoon hebben hangen, doe het alsnog, of schrijft het ergens by diezelfde te lefoon duidelijk op. In tijden van nood weet natuurlijk geen mens dit nummer uit zijn hoofd en dan kan het alweer kostbare tijd kos ten. Dus nog eens: BIJ BRAND 04780-1333 BELLEN en duidelyk opgeven waar er brand is en wat er brandt. Burgemeester en wethouders van Venray vestigen de aandacht van al le weggebruikers op het gevaar, dat zeer ernstige schade zal worden toe gebracht aan de wegen, welke door de dooi in een doorweekte loestand verkeren. Zij doen daarom een dringend be roep op alle weggebruikers om het vervoer tot het alleruiterste te be perken, last vervoer waar mogelijk geheel achterwege te laten en bij voorkomend noodzakelijk gebruik van de wegen in elk geval de snel heid drastisch te beperken. Ondanks de grote economische na delen van tijdelijke algeheiee afslui ting van een aantal wegen, zal daar toe als uiterste maatregel moeten worden overgegaan, indien het be lang van de instandhouding en bruikbaarheid der betreffende we gen zulks vordert. De hoofdwegen, welke niet of on der zekere beperkingen mogen wor den bereden worden aangeduid met borden. Gezien het uitgebreide wegennet in de gemeente is het echter on doenlijk alle daarvoor in aanmer king komende wegen van borden te voorzien. Aan de weggebruikers wordt daar om verwacht begrip te willen heb ben voor de ernst der situatie en alle niet strikt noodzakelijk vervoer ook over de niet-aangeduide wegen achtenvege te laten. Venray, 6 maart 1963. Burgemeester en wethouders voor noemd, Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS, burgemeester. H. P. L. VORST, secretaris

Peel en Maas | 1963 | | pagina 5