BARRE WINTER
Gespreksavond K.Y.P.
THOMASSEN
171
MAART
Verkoudheid
ASPRO'
Belangrijk
ga(, dute les...,
ASSlMIlEFMmi
OOSTRUM
Veilig verkeer
~crr
BRAND-gevaar
SUNTHONIS
Geestelijk artikel
VRIJDAG 15 MAART 1963 No. 11
VIER EN TACHTIGSTE JAARGANG
■PEEL EN MAAS^
DRÜK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WPPI^RT VHOP VP*MP A V PM HMQTPPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ot. per mm. ABONNEMENTS-
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 L<liIVlJL/lU \JWI\ V 1 EflY VJIVIO 1 iVUULjil PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75)
De winter van 1963 zal geboekstaafd blijven als een der streng
ste uit onze geschiedenis. Er zijn records geslagen in minimum
temperaturen en de omstandigheden waaronder velen moesten
leven en werken, stelden de zwaarste eisen aan mensen en mate
riaal. Voorbij zijn rle fabels over de voorgoed geweken strenge
winters en alle theorieën over de invloed van allerlei atoomont
ploffingen op de weersomstandigheden.
Wij kunnen onze conclusies trek
ken uit zo'n bar tijdperk. Wij moe
ten een open oog hebben voor de
feilen in de organisatie van onze
maatschappij, die tezeer rekent met
gemiddelden en te weinig met uiter
sten. Zo heeft de techniek ons snelle
en comfortabele verkeersmiddelen
gebracht, die zo goed zijn dat wij
in ons leven op het functioneren
van die technische hulpmidelen re
kenen. Zodra echter buitengewone
omstandigheden de normale gang
van zaken komen verstoren, zakt de
ze maatschappij van technisch ver
nuft als een mislukte pudding in
elkaar.
Nu waren het de vorst en de
sneeuw, die verhinderden dat dui
zenden him werk bereikten, daarna
volgde de opdooi die het verkeers-
apparaat danig ontwrichtte. Nu wa
ren door kou en ijs de toevoer van
kolen en levensmiddelen in vele
plaatsen verbroken. Straks doen dat
een watersnood of een windhoos.
Mogelijk valt eens door menselijke
fouten een tijd lang de electriciteit
uit.
BETER REGEREN
Wij schieten in het algemeen te
kort in het opvangen van fouten in
de menselijke organisatie. Als ge
meente wordt een voldoende voor-
raadvorming soms verzuimd, maar
ook als enkeling. Wanneer iemand
na twee weken vorst geen kolen
meer in huis heeft maar er wel geld
voor heeft, dan heeft hij zijn huis
niet goed geregeerd, want regeren is
vooruitzien. Wanneer iemand tegen
werpt, dat de opslagruimten in zijn
huis niet op enige vooraadvorming
is afgestemd, dan is hier een fun
damentele fout gemaakt bij de bouw
van zo'n huis.
Onze huishoudelijke organisatie
mag zelfs in de moderne wereld niet
worden ingesteld in het leven van
de ene dag op de andere. In ieders
leven komen tijden voor waarin het
normale tijdelijk wordt gestopt. We
moeten dit kunnen opvangen.
Dit geldt ook in het maatschappe
lijk leven. Een goed georganiseerd
bedrijf, dat veel grondstoffen ge
bruikt, zorgt voor een flinke opslag
daarvan om een goede gang van za
ken te verzekeren wanneer de nor
male aanvoer eens stopt. Datzelfde
beginsel behoort te worden toege
past in de gezinshouding. Als ieder
daar eens mee rekende, dan zou de
weerbaarheid van ons volk toene
men.
BETER REKENEN
De geweldig hoge kolenprijzen, die
velen in deze winter moesten be
talen, waren mede het gevolg van
de kortzichtigheid in vele kringen.
Men rekent erop dat de kolenhan
delaar voldoende vooruit ziet. Ook
deze man heeft zijn plicht op dit
terrein, maar men kan niet ver
wachten dat de handel alleen de
uitersten opvangt.
Ook de verbruiker moet vooruit
rekenen. Wij moesten plotselinge
dure kolen in het buitenland kopen
tegen hoge prijzen. Extra vracht-
treinen en autotransporten maakten
het vervoer duur. Extra bezorging
onder moeilijke omstandigheden
vraagt hogere beloning. Wij moeten
dit de handel niet kwalijk nemen
voor zover die de normale voorra
den op peil had.
Wel heeft iedereen in deze winter
zijn leveranciers goed leren kennen.
Wanneer het duidelijk is dat één
van hen van het abnormale weer 1
heeft geprofiteerd om eens lekker
zijn zak te spekken, dan verdient
zo'n man niet dat men nog ooit bij
hem koopt. Wij moeten echter zeer
voorzichtig zijn met het trekken van j
voorbarige conclusies.
BETER BOUWEN
Bij het wegverkeer zijn ook dui
delijk feilen geopenbaard. Er is
geen organisatie, die bij een nood
toestand op de weg de helpende
hand komt bieden. Kan de Bescher
ming bevolking hier een taak ver
vullen? Wij beseffen als burgers ook
te weinig dat wij de plicht hebben
om de wegen, fietspaden en trot
toirs in dorpen en steden in goede
cpnditie te houden. Kunnen er op
dit gebied betere verordeningen ko
men? Het zal moeten worden over
wogen.
Bij de nieuwbouw is deze winter
in vele gevallen gebleken hoezeer 'n
goede controle op de bouw tekort
schiet. Het is ook mogelijk dat de
bouwvoorschriften tekort schieten.
Artsen en maatschappelijke werk-
(st)ers hebben geconstateerd dat ve
le huizen niet te verwarmen waren,
omdat het aantal ramen in een ka
mer te groot was, omdat de glas
oppervlakte te groot was en omdat
er zo slecht gebouwd was dat de
kou door kieren en gaten vrij toe
gang had. Een aantal oude mensen
heeft dit met zijn leven moeten be
kopen.
Iets dergelijks mag in een goed ge
organiseerde maatschappij niet voor
komen. Er mogen geen huizen wor
den gebouwd, die in strenge winters
praktisch onbewoonbaar verklaard
kunnen worden. Niet altijd ligt de
schuld bij de bouwers. Meer dan
eens hebben de bewoners een ver
verwarmingsbron, die onvoldoende
capaciteit bezit. Men heeft dan ver
zuimd zich bij de aanleg te laten
voorlichten door deskundigen. Wor
den aan haarden en kachels met vol
doende capaciteit te zware eisen ge
steld, dan neemt het gevaar voor
brand enorm toe. Wij hebben de be
wijzen daarvan ook gezien in deze
winter. De uitkering van verzeke
ringsmaatschappijen zal ook een re-
cordbedrag eisen.
BETER GEREEDSCHAP
Buitengewone omstandigheden vra
gen buitensporige kosten. Het is on
mogelijk om op alle calamiteiten
voorbereid te zijn. Trekken wij ech
ter van het abnormale in deze win
ter een flinke post af voor de nood
toestand, dan blijft er nog genoeg
over waarvoor wij de hand in onze
eigen boezem kunnen steken.
De techniek heeft vele gemakken
gebracht, maar één groot gevaar ge
ïntroduceerd: de sterk vergrote
kwetsbaarheid, die mede een gevolg
is van de steeds verder voortschrij
dende arbeidsverdeling. Het behoort
mede tot de taak van overheid en
enkeling om het gereedschap te sme
den waarmee de losse schakels van
de maatschappelijke krachten in tij
den van nood kunnen worden ver
sterkt. Schenken wij daar elk op
ons eigen arbeidsveld en in ons ge
zin eens aandacht aan.
De liturgie is het gebed van het
gehele mystieke Lichaam van Chris
tus. Daarom moet zij zijn aangepast
aan het gehele christenvolk. Men
kan aan de gelovigen uitleggen, dat
de liturgie van het Woord hen bin
nenvoert in de samenspraak met
hun God, dat hun God zelf tot hen
spreekt en dat de hele vergadering
Hem antwoordt in een gezang. Men
kan hen spreken over een Uittocht-
spiritualiteit, hun tonen hoe in de
Paaswake God zelf, in de tweede les,
vertelt, wat Hij gedaan heeft om
zijn volk te redden; hoe de gelovigen
vol geestdrift over de heilsdaad van
hun God, opstaan en als antwoord
het gezang van Mozes zingen.
Maar waar beantwoordt dit alles
aan, tenzij aan een gedroomd ideaal,
aan een liturgische bijeenkomst, die
beschreven wordt in e enboek van
utopieën? Want wat is de concrete
werkelijkheid, in het merendeel van
onze kerken, van wat we zojuist be
schreven hebben? Een clericus leest
in het latijn een tekst, die bijna nie
mand verstaat. Men is gaan zitten
om naar hem te luisteren, om God
te aanhoren die spreekt, maar men
moet nog antwoorden door een tolk.
Een groep specialisten zal Hem in
onze naam antwoorden, of een zan
ger. Dit is geen vlotte karikatuur,
maar het werkelijke beeld van wat
zich tot voor kort meestal in onze
kerken afspeelt, waarbij de voor
schriften van de rubrieken strikt in
acht genomen worden. Deze stand
van zaken kan maar leiden tot één
conclusie: meer dan ooit, in een tijd
waarin de gelovigen al hun krachten
nodig hebben, moet men wensen zo
snel mogelijk een einde te maken
aan een liturgie, die, zoals ze is,
nooit kan aanspreken, nu niet en
nooit niet.
En moet men elke poging die on
dernomen wordt, om de liturgie mee
te doen leven, met alle kracht on
dersteunen.
i oft* wm&srtng»
,T AKM 4v*Ah.k® c*
iMnWUlL «fwmcilIhjlO
JULIANASINGEL41 •tekf. 1061 (K4780)
Onder voorzitterschap van de heer
Raedts hield de KVP afdeling Oos
trum zaterdag j.l. een gespreksavond
waarin o.m. de burgemeester van
Maasbree, drs. F. Schols een inlei
ding hield onder de titel: „Dorpen
willen leven.".
Discussiegroepen, waarin bestuur-
deren van verenigingen en andere
genodigden zitting hadden, voorza
gen deze inleiding van commentaar.
Voorzitter Raedt kon behalve de
inleider welkom heten Burgemeester
Custers, Drs. Nooteboom, de direc
teur van de Limburgse Middenstand,
Mevr. Stevens-Heynen en de heer
Rippe voorzitter Sportraad, die een
forum vormden, dat gezamenlijk
met de discussiegroepen de inleiding
besprak.
Voorziter Raedts wees er op dat
de KVP afdeling Oostrum deze
avond had belegd, nu niet om te
spreken over de grote politiek, die
soms wel eens te weinig aandacht
krijgt, maar over de „dorpspolitiek"
in de goed zin van 't woord.
Oostrum zelf is aan het uitgroeien
van een klein agrarisch plaatsje tot
een flink „gemengd" dorp, mede
door de vestigingen van industrieën
en de aanleg van industrieterrein.
Hierdoor krijgt men een andere be
volkingssamenstelling andere leefge
woonten, worden ook andere eisen
gesteld. Er zijn onder soortgelijke
omstandigheden in enkele plaatsen
fouten tjemaakt door de oude ge
meenschap die een goede ontplooiing
van het nieuwe verhinderd hebben
tot scha en schand van zo'n plaats.
Laten we daarom, aldus voorzitter
Raedts, reeds nu eens bepraten onze
houding t.o.v. de toekomstige uit
groei.
LEVENSKRACHTIG
Wie Oostrum bekijkt, zo begon de
inleider van deze avond, drs. Schols,
ziet voor zich een levenskrachtige
gemeenschap in een plaats, waar
nog ruimte in overvloed is, gelegen
vlak bij een goed verzorgingscen
trum, met vele mogelijkheden voor
onderwijs en met een goed geva
rieerde werkgelegenheid. Een dorp,
dat als zovelen uitgegroeid is uit zijn
oude jasje en zich een nieuw pak
moeten laten aanmeten.
Hoe is dit nu gekomen?
Er zijn verschillende oorzaken van
deze veranderingen aan te duiden.
Zo veranderen in vele plaatsen de
levensmogelijkheden en het levens
patroon onder invloed van de tech
niek. Er zijn betere wegen gekomen,
beter vervoersmogelijkheden, tele
foon en brommers en dat alles
maakt een inniger en uitgebreider
kontakt mogelijk met de „buiten
wereld", de wereld buiten eigen
plaats en buurt.
De ontwikkeling van de werkge
legenheid bevordert ook al dat kon-
takt, dat zijn invloed heeft op de
enkeling, het gezinsleven en de hele
samenleving. Het gezin is geen
werk-eenheid meer zoals het dat bv.
vroeger was in 't agrarisch bedrijf,
het is geen centrum meer voor vrije
tijdsbesteding, want de jeugd vliegt
uit. De dorpen liggen niet meer ge
ïsoleerd en daardoor zijn de mensen
niet meer zo zeer op elkaar aange
wezen. De betekenis van de buurt
kan verloren gaan.
De invloed van buitenaf bv. door
televisie draagt ook zijn steentje bij
tot verandering. Door televisie bv.
wordt ook de dorpeling geconfron
teerd met andere levenshoudingen,
met een buitenwereld, die nieuwe en
soms vreemde ideeën tot hem
brengt.
BROOD-WINNING
De nieuwe arbeidsverhoudingen
hebben ook invloed op deze veran
dering. Het werk wordt uit het ge
zinsverband gehaald, terwijl de ar
beid zelf dikwijls verschraalt tot een
simpele „broodwinning" en de mens
geen mogelijkheid meer geeft om
voldoening te vinden en creatief te
zijn. De nieuwe arbeidsverhoudingen
brengen met zich meer vrije tijd,
meer vakantie en ook dit brengt
weer problemen met zich.
De invloed van de oorlog mag in
dit kader ook niet vergeten worden.
Nieuwe mogelijkheden zijn hierdoor
geschapen als men alleen al ziet wat
hierdoor op politiek terrein veran
derd is. Maar ook op religieus ter
rein verandert veel (concilie en
oecumenische gedachte) en dit al
les beïnvloedt vooral de jeugd, wier
levensrichting en karakter nog be
paald moet worden.
LEVENSRUIMTE....
Kunnen onze dorpen onder deze
zich wijzigende omstandigheden nog
leven, zo was de vraag, die de in
leider stelde. Een vraag, die hij met
een volmondig ja beantwoordde,
mits er aan twee voorname voor
waarden wordt voldaan:
a. de overheid moet zo'n dorp let
terlijk en figuurlijk de ruimte
geven. Letterlijk om zich uit te
kunnen breiden, figuurlijk door
het particulier initiatief op so
ciaal-maatschappelijk terrein fi
nanciële mogelijkheden te geven;
to. de eigen gemeenschap van zo'n
dorp moet de onderlinge binding
die thans door zovele invloeden
van buiten-af steeds minder gaat
worden, zo sterk mogelijk zien
te handhaven. Dat kan door
nieuwere vormen in het vereni-
ginsleven, door de buurtgedachte
nieuwe inhoud te geven, door de
jeugd te binden via sport en ont
spanningsmogelijkheden en door
open te staan voor invloeden van
buiten-af.
De inleider stelde de verschillen
de discussiegroepen nu de vraag of
bovenstaande ontwikkeling nu ook
in zijn algemeenheid geldt voor Oos
trum en zo ja, hoe dan deze plaats
de onderlinge binding denkt te be
vorderen. waarbij speciaal de plaats
voor de jeugd in het oog moet wor
den gehouden.
Een uur lang is er toen in Oos-
trums parochiehuis gedebatteerd in
de verschillende discusiegroepen.
OOK VOOR OOSTRUM.
Men was het er in het algemeen
over eens dat de genoemde invloe
den zich ook in Oostrum deden gel
den. En dat een goed verenigings
leven inderdaad van groet belang
was om de onderlinge binding in
stand te houden. Voor wat dat ver
enigingsleven betrof was men ener
zijds blij een goed functionerend
overkoepelingsorgaan van alle ver
enigingen te hebben in het werk
comité, maar had men anderzijds
^ch ook nog wel wensen. Zo treft
men teveel dezelfde personen in be
stuursfuncties. Een spreiding van
taken kan alleen maar beter zijn.
Een ander vraag is of in Oost rum
b.v. de damesorganisaties nog altijd
boerinnenbond moet heten?
Voor wat de jeugd betreft zal men
het verenigingsleven aan moeten
passen aan hun wensen. De accomo-
datie voor die jeugd is echter zeer
gering. Voor buitensporten is er bij
na geen ruimte, terwijl de jeugdver
enigingen zelf maar moeilijk onder
dak kunnen vinden. Gymnastiekge-
legenheid is er te weinig en het pa
rochiehuis komt niet tegemoet aan
de specifieke behoeften van de
jeugd.
Het werkcomité als overkoepelen
de en representatieve organisatie
van Oostrum zal al de wensen en
verlangens verzamelen, deze bun
delen en voorleggen aan de Over
heid, opdat dan gezamenlijk een
weg gevonden kan worden om dit
probleem op te lossen.
Trouwens er is nog werk genoeg
voor dit comité. Want er leven nog
verschillende wensen in datzelfde
Oostrum, die de leefbaarheid van
dit kerkdorp alleen maar kunnen
verbeteren. Zo zou men graag zien
dat het postkantoor langer openge
steld werd; dat 't consultatiebureau
in Oostrum zitting zou houden,
waardoor niet alle moeders telkens
de tocht naar Venray hoeven te ma
ken; dat er meer gemeenschapsavon
den zouden worden gehouden, waar
op ook de buurtschappen Lull en
Boshuizen met hun problemen naar
voren zouden komen. Al deze wen
sen en verlangens te inventariseren
en daarvoor een oplossing te zoeken
i.o.m. de overheid is o.a. een der ta
ken van het werkcomité.
GEESTELIJKHEID
Een derde vraag van de inleider
was of de parochie ook een eigen
taak heeft in de onderlinge binding.
Ook hier was de mening van de dis
cussiegroepen en het forum dat
zulks zeer zeker het geval was en
is. Het leven is een twee-eenheid,
waarbij de parochie de vorming op
zich neemt tot christen-mens en dus
mede het geestelijk klimaat bepaalt.
Als zodanig staat de geestelijkheid
ook thans nog midden in het ge
meenschapsleven. Trouwens de pa
rochie is de gemeenschap die o.l.v.
de geestelijkheid allereerst gezamen
lijk het religieuze leven beleeft,
maar dat ook als christen uitdraagt
in het buiten-kerkelijke leven
Het was laat toen voorzitter Raedts
zowel de forumleden als discussie
groepen kon bedanken voor het
werk, dat men hier voor de eerste
keer dan is begonnen. Een werk, dat
naar meer smaakt en waaruit onge
twijfeld voor de toekomst nieuwe
initiatieven zullen worden geboren.
Een goed stuk werk is hier verricht.
SCHOONMA AK
EN SNELHEIDSVIRUSSEN
We beginen het alweer te mer
ken: zo langzamerhand krijgt de
schoonmaakvirus weer vat op het
vrouwelijke deel van onze bevolking.
De jaarlijkse plaag dat huisvrouwen
èn secretaresses de mannelijke be
volkingshelft het leven moeilijk
gaat maken, tekent zich hier en
daar weer af. Nog even, en de be
smetting heeft zó om zich heen ge
grepen, dat we kunnen zeggen: de
lente is in aantocht!
En mèt de eerste lentese dagen,
zien we ook hoe langzamerhand een
ander virus, een heel wat besmette
lijker en gevaarlijker, vaste voet
gaat krijgen. De snelheidsvirus na
melijk, die uit ons leven niet meer
weg te denken valt en zich vooral in
het verkeer manifesteert.
Deze virus beïnvloedt het hele
maatschappelijke leven van van
daag. We zien hem in alle geledin
gen: van snelvoeding voor de baby,
via snelkookpannen, snelwegen en
-treinen, snelblussers tot en met
„snelle lijkbezorging" in de annon
ces. Van de wieg tot het graf: snel
ler, steeds sneller. Zo snel, dat op
een gegeven moment.deze weg
van wieg tot graf abnormaal kort
wordt
Dat gebéurt vandaag. En morgen.
En altijd maar weer. Vooral in het
verkeer, waar men zich tegen deze
besmetting maar niet voldoende kan
wapenen. Dat kan wel, namelijk met
zelfbeheersing, en dat schijnt tegen
woordig een moeilijk verkrijgbaar
artikel te zijn. Helaas, want de snel
heidsvirus heeft een grote aantal
doden op zijn geweten, dan men zo
op 't eerste gezicht zou zeggen.
Wie het verkeer eens kritisch ga
deslaat, vraagt zich wel eens ver
bijsterd af hoe het toch komt, dat
zoveel weggebruikers terwille van
luttele minuten tijdwinst hun èn an
dermans leven riskeren. Hoeveel
verkeerd afgelopen inhaalmaneuvres
waarbij men de „macht over het
stuur" (lees de macht over zichzelf)
verloor, zouden zijn voorkomen als
men zich niet had laten opporren
door dat snelheidsduiveltje? En hoe
veel aanrijdingen op kruispunten
bijvoorbeeld?
In een grote stad als Utrecht ge
beurden in 1962 bijna 1300 ongeluk
ken op kruispunten. Een bepaald
deel hiervan werd natuurlijk ver
oorzaakt, omdat men de voorrangs-
regels niet voldoende kende. Maar
ongetwijfeld kan een groot percen
tage van deze ongevallen worden
toegeschreven aan het feit, dat de
betrokken weggebruikers hun snel
heid niet aan de omstandigheden
aanpasten.
Pas uw snelheid aan de omstan
digheden aan! is de slogan, welke
het Verbond voor Veilig Verkeer dit
kwartaal propageert. „De omstan
digheden": in de steden en dorpen
bij kruispunten; als de meteorolo
gische omstandigheden een snel
heidsverlaging eisen; als.... er zijn
duizend en een factoren te noemen
die de verstandige weggebruiker no
pen tot snelheidsvermindering. Dus:
pas uw snelheid aan de omstandig
heden aan!
Voorkom
7
Rillerig? Onprettig? Vlug:
Naar aanleiding van onze opmer
king dat wellicht verschillende
brandjes en branden in schuren en
stallen veroorzaakt zouden worden
door gebrekkige electrische leidin-r
gen, hebben we verschillende inge
zonden stukken ontvangen over dit
onderwerp. Sommigen geven kri
tiek op deze opmerking, anderen
stemmen er mee in. Ook deskundi
gen waren zo goed ons hun mening
te geven en daar blijkt toch wel uit
dat ook in brandweerkringen de
mening heerst dat verschillende van
deze branden voorkomen hadden
kunnen worden, indien de electrici
teit die aandacht krijgt, die ze ver
dient. Dat is geen plaatselijk ver
schijnsel, maar landelijk. Want over
al blijken onze boeren graag zelf
electrische verlichting en verwar
ming aan te leggen in kippenkooien
en stallen. Dat daardoor het net
dikwijls hoger belast wordt dan is
toegestaan, wordt verholpen met er
wat zwaardere stoppen in de zeke-
ringskast te draaien en gewoonlijk
gaat dat ook nog wel
Dat het net uitgebreid wordt met
materiaal, dat niet altijd daarvoor
geschikt is, is een tweede hoofdstuk.
Hier ligt nog wel wat electrische
daad en daar nog wat en een stuk
isolatieband is ook nog wel eens
vlot er om gedraaid en dan vooruit
maar met de geit.
Dat er veel leiding jaar en dag
maar buiten hangen, aan alle moge
lijke weersgesteldheden worden
blootgesteld, zonder dat deze ooit
vernieuwd of gecontroleerd worden,
is beslist geen zeldzaamheid. En dat
nieuwe apparatuur, die in zovele
boerderijen maar aangesloten wor
den op het lichtnet, dat daardoor
overbelast wordt, is ook al geen
zeldzaamheid. Dat heeft allemaal
weinig te maken met kwade wil, is
dikwijls ook al te wijten aan het
gebrek aan elctriciëns, maar op een
gegeven moment is er kortsluiting
en dan kost dat soms kapitalen.
Men weet dat bij nieuwbouw de
installatie eerst gekeurd moet wor
den, maar dat deskundigen van de
PLEM ook bereid zijn om eventuele
uitbreidingen te controleren of zo
nodig hercontrole toe te passen,
wordt te veel vergeten. Daarbij
loopt men het risico dat in sommi
ge polissen voor de brandverzeke
ring juist een ondeugdelijk net reden
kan zijn om geen schade uit te be
talen.
Tenslotte maken wy graag nog
eens bekend dat het meldingsnum
mer voor brand in onze gemeente
04780-1333 is. Mocht U het beken
de kaartje niet bij Uw telefoon
hebben hangen, doe het alsnog, of
schrijft het ergens by diezelfde te
lefoon duidelijk op. In tijden van
nood weet natuurlijk geen mens
dit nummer uit zijn hoofd en dan
kan het alweer kostbare tijd kos
ten. Dus nog eens:
BIJ BRAND 04780-1333 BELLEN
en duidelyk opgeven waar er
brand is en wat er brandt.
Burgemeester en wethouders van
Venray vestigen de aandacht van al
le weggebruikers op het gevaar, dat
zeer ernstige schade zal worden toe
gebracht aan de wegen, welke door
de dooi in een doorweekte loestand
verkeren.
Zij doen daarom een dringend be
roep op alle weggebruikers om het
vervoer tot het alleruiterste te be
perken, last vervoer waar mogelijk
geheel achterwege te laten en bij
voorkomend noodzakelijk gebruik
van de wegen in elk geval de snel
heid drastisch te beperken.
Ondanks de grote economische na
delen van tijdelijke algeheiee afslui
ting van een aantal wegen, zal daar
toe als uiterste maatregel moeten
worden overgegaan, indien het be
lang van de instandhouding en
bruikbaarheid der betreffende we
gen zulks vordert.
De hoofdwegen, welke niet of on
der zekere beperkingen mogen wor
den bereden worden aangeduid met
borden.
Gezien het uitgebreide wegennet
in de gemeente is het echter on
doenlijk alle daarvoor in aanmer
king komende wegen van borden te
voorzien.
Aan de weggebruikers wordt daar
om verwacht begrip te willen heb
ben voor de ernst der situatie en
alle niet strikt noodzakelijk vervoer
ook over de niet-aangeduide wegen
achtenvege te laten.
Venray, 6 maart 1963.
Burgemeester en wethouders voor
noemd,
Mr. M. M. L. G. M. CUSTERS,
burgemeester.
H. P. L. VORST, secretaris