(Mso) PETROLEUM
Verkoudheid
ASPRO'
Landbouwtelling
BEHAAGLIJKE WARMTE
AncUie tiid en,..
andere bedrijven...
Geestelijk artikel
Uil Peel en Maas
Politierechter
Ingezonden
voor moderne mensen
natuurlijk een oliehaard gestookt met
OLIESERVICE K. VAN ELSEN
Jeugd-toneel
Vrijdag 23 november 1962 No. 47
Drie en tachtiss e jamang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN
GROTESTRAAT 28 POSTBUS
MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VP1MR A V RN OMSTRFlfFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENT*
1 TEL. 1512 GIRO 1050652 VCIMKAÏ UiVlO 1 KtMllN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 171
Zeer terecht is de afgelopen da
gen op allerlei wijze aangetoond,
dat de hulp die de regering bezig
is te verlenen aan de gemengde be
drijven te vergelijken is met de be
kende droppel op een gloeiende
plaat. Er komt nu een „Ontwikke-
lings- en Saneringsfonds", dat met
een kapitaal van 50 miljoen gulden
wordt uitgerust. Daarmede wil men
de „gezonde" bedrijven helpen de
huidige likwiditeitsmoeilijkheden te
overwinnen en wel door de conso
lidatie van kortlopende schulden.
Laat ons hopen, dat dit inderdaad op
voldoend grote schaal gelukt.
Het Borgstellingsfonds voor de
Landbouw wordt versterkt met 10
miljoen gulden. Dit bedrag lijkt
klein, doch men moet bedenken,
dat men nu op ruimere schaal borg
stelling zal kunnen verlenen. Dit
maakt het weer mogelijk een veel
voud van het genoemde bedrag aan
bankkredieten te verlenen en daar
aan bestaat zeker behoefte. De hulp
is dus niet zo gering als velen den
ken en schrijven.
Hoe men het echter keert of draait
kredieten moeten eenmaal worden
terugbetaald. Zij die beweren, dat
dit velen zal afschrikken, hebben ge
lijk. Men kan er aan toe voegen, dat
velen niet beseffen, dat hulp bij het
overwinnen van likwiditeitsmoeilijk
heden óók hulp is en wel zeer reëele
hulp. Maar velen schieten tekort als
ondernemer en beseffen dit niet vol
doende.
DE SANERING
Ieder begrijpt echter wel, dat al
leen van terugbetalen sprake kan
zijn als de bedrijfsuitkomsten radi-
kaal beter worden. Nu kan deze
verbetering van twee zijden komen.
Ten eerste van marktherstel. Dit
herstel is inmiddels begonnen in de
pluimveesector. Ten tweede van be
tere bedrijfsvoering. Het lijdt geen
twijfel, of het laatste zal de door
slag geven, omdat het marktherstel
zeer waarschijnlijk niet zó ver zal
gaan, dat het oude peil weer bereikt
wordt.
Het is nu juist op dit punt, dat de
regeringshulp tekort schiet. Men wil
wel helpen met kredieten, doch
wenst de bedrijfsverbetering langs
dé traditionele weg te verkrijgen,
d.w.z. door het geven van voorlich
ting, het steunen van onderzoek enz.
Doch dit alles heeft de malaise van
thans niet kunnen voorkomen. Over
de voorlichting is op de jongste boe-
renvergadering allerhand te doen
geweest.
Ja maar, zegt men, er is toch ook
een saneringsprogramma? De rege
ring wil de hulp toch ook gebruiken
om de niet levensvatbare bedrijven
te doen verdwijnen? Inderdaad en
men kan zich voorstellen, dat vele
„tobbers", vooral als zij niet te jong
meer zijn, er best voor zullen voelen
het bedrijf te beëindigen, als hun
dat geldelijk aantrekkelijk wordt
gemaakt.
IS DAT SANERING?
Is dat echter sanering? Enkele
bedrijven zullen uitvallen; hun pro-
duktie zal worden overgenomen
door andere. In de eerste plaats door
de bestaande, zgn. gezonde bedrij
ven. Doch in de tweede plaats ook
door nieuwe. Of deze nieuwe het
bol zullen werken, moeten we dan
maar weer afwachten.
Waar het feitelijk om draait is de
grote overproduktie, die op verschil
lend gebied in West Europa de land
bouwer bedreigd. Wie geen vreem
deling in Jerusalem is, weet dat bv.
de Duitse boeren nog voor veèl gro
tere problemen staan dan de Neder
landse, die terecht in de wereld een
zeer goede naam heeft. In ons na
buurland is de situatie veel precair -
der en met name de Duitse land
bouwbonden vragen zich bezorgd af
waar het heen moet met hun ver
ouderde en ouderwetse bedrijf sme-
thoden, waar het heen moet met hun
toeslagen etc. meer als ze in vrije
concurrentie komen met de rest van
Europa, waar de Denen en in min
dere mate de Fransen en Italianen
ook hun partij mee gaan blazen
Op de laatst gehouden boerenver-
gadering wees de heer Mertens er
op dat met de Europese eenwording
men zal moeten komen tot een ze
kere hergroepering. Levert Frankrijk
het graan goedkoper, dan zullen wij
iets anders moeten produceren,
waarin wij weer goedkoper zijn. De
ze herwaardering zal voor het boe
renbedrijf misschien niet meevallen,
d.w.z. dat er slachtoffers gaan val
len, die vasthouden aan verouderde
methoden en werkwijzen, die de
nieuwe tijd niet begrijpen.
WIE MOET GAAN SANEREN?
Wij hebben tot dusver de cijfer-
overvloed van het L.E.I. alleen
maar gebruikt om de regering ervan
te overtuigen, dat er zware nood
heerste. Dat mag en dat kan. Maar
ons L.E.I. is er in de allereerste
plaats om cijfers te leveren, die de
gebreken in de bedrijfsvoering aan
tonen en dan liefst zoveel mogelijk
gespecificeerd, nl. naar bedrijfstype
en streek. Dan wordt het L.E.I. de
vriend die ons onze feilen toont in
plaats van de klankbodem voor
jammerklachten.
Men heeft dikwijls de weg van de
minste weerstand bewandeld en al
leen maar geklaagd. Dat mag en
dat kan. Maar men moet ook aan
de hand van de cijfers de bedrijfs-
fouten durven opsporen, waarbij
de landbouworganisaties de helpen
de hand moeten bieden.
Het is te hopen, dat de organisa
ties inzien, dat zij bij de sanering
een grote taak kunnen hebben. Geen
gemakkelijke taak, maar toch zijn
het de organisaties, die werkelijk
kunnen doordringen tot de ondoel
matige bedrijven.
WAAR GAAT HET OM?
Het gaat daarbij volstrekt niet om
het aantal hectaren. Het gaat om
de vakkennis van de eigenaar of
pachter ,de wijze waarop hij zijn
bedrijf leidt, zijn kredietwaardig
heid, zijn ver en zijn ondernemer
zijn. Zeker, het is geen sinecure om
iemand aan te zeggen, dat hij op
deze punten tekort schiet!
Dit zal met grote omzichtigheid
moeten geschieden en zelfs dan zul
len de meningsverschillen niet altijd
voorkomen of beslecht worden. Wij
menen echter, dat de standsorgani
saties dit netelige vraagstuk beter
kunnen aanpakken dan het land
bouwschap of de staat, die altijd nog
iets verder van de boer afstaan.
Men kan beginnen, met op dit
punt eerst de nodige voorlichting te
geven. De akker zal bewerkt moeten
worden vóór men zaaien kan. Doch
er is nu geen alternatief meer. De
kwestie is, dat de regering oog heeft
gekregen voor het verschijnsel der
ondoelmatige bedrijven en dat zij
daaraan haar steun niet wil opsou
peren. En zelfs wanneer het thans,
door veel strijd en gekrakeel, geluk
ken zou de sanering uit te stellen
of te ontlopen, dan zou dat toch niet
baten. Zij zal in de toekomst nl. tel
kens weer aan de orde komen om
de eenvoudgie reden, dat alleen de
werkelijk doelmatig geleide bedrij
ven de concurrentiestrijd aan zullen
kunnen.
Dit alles klinkt materialistisch en
hard. Boer zijn is voor velen nog
wel iets meer dan alleen maar een
manier om aan de kost te komen of
de dag te vullen. Maar onze tijd
brengt het met zich mee, dat er een
selectie, een sanering volgt. Zij is
trouwens al enige jaren aan de
gang. Zij wordt thans verscherpt en
er valt niet aan te ontkomen. Een
troost moge zijn, dat het in andere
bedrijfstakken niet anders is.
JONGSTE KINDERMOORD EN
HET CONCILIE
Mismaakte kinderen doden is
niet zo zeldzaam bij volkeren, die
op laag cultureel peil staan. In de
oude en jongere geschiedenis der
mensheid zijn er voorbeelden van
aan te wijzen.
De langzame doordeseming van
het menselijke denken door het
christendom heeft de mens echter
een hoge opvatting van het leven
bijgebracht. Het leven op zich is
reeds een kostbare gave, hoe on
volmaakt het ook is ingepakt.
Het leven is volgens het christe
lijk denken ook het hoogste bezit
van de mens. Niemand kan er over
beschikken dan alleen God, de bron
van het leven.
Het proces te Luik, waarin een
moeder werd vrijgesproken van el
ke schuld, ofschoon zij toch zelf had
bekend haar kind bewust en opzet
telijk te hebben gedood om het le
ven als volslagen invalide te bespa
ren, is daarom een onheilspellend te
ken aan de wand. Temeer, omdat
zovelen de uitslag van dit proces
met hartstochtelijke toejuichingen
hebben begroet.
Er blijkt namelijk uit, dat de leer
van Christus het christendom
het denken van een grote groep
mensen niet meer raakt. Zij worden
gedreven door andere denkbeelden,
die totaal verschillen van de chris
telijke. Denkbeelden, die ook ten
grondslag lagen aan de bloed- en
bodemtheorieën van het Nazisme.
Een van de meest heilloze gevol
gen van de scheiding tussen chris
telijk geïnspireerde denken en de
profane wetenschap en wereldbe
schouwing is de uitslag van de
Luikse procesvoering.
Wij leven nu in een tijd, dat de
theologen en filosofen in de Kerk
de opgelopen achterstand bij weten
schap en technische ontwikkeling
met reuze schreden inlopen. Van
daar dat zoveel katholieken van
oude stempel de kluts kwijt raken,
want „er verandert zo veel". Van
daar ook de grote betekenis van het
Concilie, dat met autoriteit het
nieuwe christelijke denken een sti
mulans kan geven oftegenhou
den. Het concilie en het proces in
Luik hebben ogenschijnlijk niets
met elkaar te maken, maar in feite
heel veel.
van 23 november 1912
Zondagavond had alhier de
plechtige inzegening en opening
plaats van het nieuwe St. Antonius-
Patronaat in de Patersstraat.
De heer J. Broeder uit Mook
heeft om gezondheidsredenen ontslag
aangevraagd als Directeur van
Venrays Fanfarecorps.
In de gisteren gehouden Raads
vergadering werd met algemene
stemmen benoemd tot onderwijzer te
Oostrum de heer Pierre Gooren,
thans onderwijzer te Meerlo.
Werd besloten een lening aan te
gaan van 75.000 tot ontginning van
gemeentegronden.
Aan de bewoners van de Heide
en Nachtegaal zal worden toegestaan
hunne kinderen naar de school te
Leunen te zenden.
Het gewone jaarlijkse Liefda
digheidsconcert ten bate der St.
Vincentiusvereniging wordt gehou
den op 5 en 6 januari a.s.
Schatgravers
Alhier werd dezer dagen een
heel oud en vervallen huisje afge
broken. Volgens de in de volksmond
lopende geruchten zouden de vroe
gere bewoners, die tot de stille pot
ters behoorden, wel geld in de grond
verborgen hebben, wat de arbeiders,
die met het afbreken belast waren,
aanleiding gaf de grond onder de
kelder eens diep om te wroeten. En
jawel, eindelijk stieten zij op een
ijzeren kistje. Ze hadden de schat.
Toen het kistje opgedolven en ge
opend was, bleek 't evenwel slechts
één rijksdaalder te bevatten.
van 30 november 1912
Zondagmorgen onder de H. Mis
van 7 uur werd aan de Paterskerk
een rijwiel gestolen van een zekere
C. uit Merselo. Te Crefeld werd
maandag een persoon aangehouden,
zekere P. R. R. 36 jaar, metselaar te
Geysteren, die een rijwiel te koop of.
in ruil aanbood bij een handelaar.
Zonder bewijs van herkomst kon
hij dit niet meer terug bekomen.
R. verklaarde de fiets zondagmor
gen te Venray van een persoon uit
Aarle-Ritxel te hebben gekocht. Na
een langdurig verhoor en het flinke
optreden van veldwachter Janssen
bekende R. de fiets te hebben gesto
len.
Er werd geregeld ontvangen
puik blank schoofstro a 26,per
1000 kilo en goed roggestro a 20,
per 1000 kilo. Men adverteerde pui
ke rode kool a 3 ct. per stuk.
„Kiek is an menier de rechter",
zei Marinus, toen hij terecht moest
staan omdat hij vriend en medemin
naar, Marten, met een eindje hout
op zijn gezicht had getimmerd. En
daarna kwam het verhaal van zijn
verkwanselde liefde.
Marinus had kennis aan Mientje.
Het was nog maar los, zei hij, nog
niet helemaal vast. En Mientje had
een vriendin Gerrie, die geen ver
kering had. Marinus bood daarop
gul Marien de loslopende vriendin
aan. Marten, die vrij man was, ging
daarop in. Zodat het dorp twee ge
lukkige paren meer telde: „Marinus,
met zijn Mientje en Marien met
Gerrie."
Nu wil hier niets verkeerds ge
zegd wezen ovr die Gerrie, maar na
verloop van tijd had Marten er
toch niet zo veel schik meer van.
Dus ging hij met Marinus praten.
Hij stelde voor te ruilen: Marien
zou dan Mientje voor zijn rekening
nemen en Marinus kon de vriendin
Gerrie krijgen. Maar Marinus had
daar niet veel fiducie in. „Als twee
ruilen moet er één huilen", zei hij.
En de rechter knikte instemmend.
,,'t Lijkt wel de Germaanse oertijd",
zei die, „toen werden de vrouwen
verdobbeld, nu worden ze blijkbaar
geruild!"
Marinus ging verder met zijn ver
haal. Marien was altijd een goede
kameraad geweest. Een waar je iets
voor over moet hebben. Die ruil,
tiaar zag hij niets in. Maar als Mar
ten dat nu zo graag wilde, dan zou
Marinus Mientje wel over doen. Er
werd wat met een pakje import
sigaretten gewerkt en die zondag
wandelde Marien trots met Mientje
door het dorp, terwijl Marinus aan
de kant van de weg stond te roken.
Enkele weken later was er feest
van de Zang. Marinus was er ook.
En Mientje, de versmade, ook. Maar
ze was alleen. „Heb je Marten niet
meegebracht" informeerde Marinus.
„Nee", zei ze, „'t is uit." Nu voelde
Marinus zich weer alleenheerser.
Hij gaf me de rest van de im
portsigaretten zuinig bewaard
voor het feest aan een vriend, die
dan verder voor de onafscheidelijke
Gerrie zou zorgen. En Marinus
bracht Mientje naar huis. Meteen
maakte hij een afspraakje voor de
volgende zaterdag en dat beviel zo
goed, dat voor de zondagavond weer
een ontmoeting werd vastgesteld.
„Dus toen wilde ze plotseling weer
met jou mee?" vroeg de officier,
lichtelijk verbaasd over zoveel vrou
welijke onevenwichtigheid.
„Hij is niet zo knap als ik", legde
Marinus bescheiden uit.
Die zaterdagnacht droomde Mari
nus van zijn Mientje. Maar de zon
dagavond bracht de bittere ontgoo
cheling. Mientje was er niet. Alleen
Gerrie stond bij de brug, onder de
lantaarn.
„Waar is Mientje?" vroeg hij di
rect.
„Die staat in het portiek bij de
slager. Ze wil met jou niks meer te
maken hebben", vertelde Gerrie.
Marinus haastte zich naar het
portiek van de slager. En daar trof
hij Mientje. In innige omhelzing met
Marien, die altijd zo'n goede kame
raad was geweest.
Blijf af!" riep hij geschokt. Maar
het hielp niet. „Geef me maar eerst
eens die dure sigaretten terug", zei
Marien.
Toen nam Mientje het woord. „Ik
wil niet meer met jou gaan", zei ze.
„Want Marten heeft me verteld, dat
jij 's zondags met de duiven vliegt
en zo."
Die duiven deden de deur dicht.
De slager daarentegen deed de deur
open, maar de jongelui merkten het
niet. „Wat", riep Marinus, „moet jij
me zwart maken?!" En met een
eindje hout verwijderde hij de
triomfantelijke glimlach van Mar
tens gelaat, dat toch al niet zo knap
was als het zijne. Op dat moment
greep de slager in, door een emmer
koud water op het verhitte drietal
uit te gieten.
Maar Mientjes betovering week
niet. Ze bleef Marien trouw en ver
weduwd en verbitterd stond Mari
nus voor de groene tafel, vanwege
dat eindje hout.
„Als d'r geen liefdesdrama achter
zat, ging je de kast in", zei de rech
ter. Nu bleef het bij een maand
voorwaardelijk met dertig gulden
boete.
Het bestuur van de H.K.W. afd.
Venray verzoekt om opname van
onderstaande.
In „REVEIL" no. 19 van 27 okto
ber j.l., het orgaan van de Ned.
Kath. Bond van administratief, ver
kopend en verzekeringspersoneel St.
Franciscus van Assisië, vinden wij
nog eens nadrukkelijk het program
van akte van deze bond geformu
leerd.
Enkele zeer belangrijke punten
hieruit laten wij hier volgen:
opheffing van de achterstand in
salariëring;
grotere periodieke salarisverhogin
gengen;
inkorting salarisschalen;
afschaffing van de gemeenteklas
se-aftrek;
verhoging van de salarisnormen
voor jongere beroepsgenoten;
invoering van gelijke salariëring
voor mannen en vrouwen bij gelijke
prestaties;
invoering van rechtvaardige be
oordelingsmethoden en invloed op
de toepassing van functie-classifica
tie;
billijke vakantie-regelingen en
toeslagen;
invoering van de 5-daagse werk
week;
afschaffing van een wekelijkse
koopavond of compensatie hiervoor
in de vorm van een vrije zaterdag
middag.
SCHOON ZUINIG WARM
Priiu Hendrikstraat 18 - VENRAY - TeL 1834
Het hoofdbestuur tekent hierbij
aan:
„Wij willen dit alles voor ALLE
beroepsgenoten. Daarom nodigen wij
de meer dan 26000 reeds met ons
samen strevende HKW'ers uit, ook
in hun eigen belang de mankracht
van onze organisatie te versterken."
De afdeling Venray stelt zich
voor, dit program in extenso aan on
georganiseerde collega's te doen toe
komen.
Een aandachtige lezing van het
daarin gestelde zal onze ongeorga
niseerden er hopelijk van overtui
gend at het lidmaatschap van de
H.K.W. ook voor hen noodzakelijk is.
Een bond kan alleen dan de nage
streefde doelen bereiken, als hij
kan pleiten voor een aantal leden,
dat representatief is. Ook voor onze
bond geldt het slagwoord: „meer
leden, meer kracht, meer resultaat".
De onderwijzers, ambtenaren, mid
denstanders en ook de werkgevers
hebben de waarheid van dit slag
woord begrepen en zij hebben ervan
geprofiteerd.
Waarom willen onze beroepsgeno
ten nog maar steeds niet begrijpen,
dat alleen een hechte organisatie het
gewenste resultaat kan berekien?
Inlichtingen worden gaarne ver
strekt door het dagelijks bestuur
van de H.K.W. afd. Venray: sekre-
tariaat, Julianasingel 23.
VENRAYSE SCHOLEN SPEELDEN
TONEEL
Minstens tweemaal per jaar komt
het Venrays jeugdtoneel op de plan
ken en het is telkens een plezier
de leerlingen van de Lagere Tech
nische School, van de Mulo of van
de Huishoudschool aan het werk te
zien. Zo ook vrijdag weegr, toen het
om de wisselbeker ging.
Zaal Wilhelmina was die avond
tot in de uiterste hoeken gevuld. De
orde in de zaal had beter mogen
zijn. Nu was het voor publiek en
spelers moeiliik zich goed te kun
nen concentreren.
Het eerste trad op de MULO wel
ke het Chinese stuk „De Gouden
Pantoffel" ten tonele bracht. Jan en
Dorien Manders en Annelies Barents
.vielen hierbij op.
De leerlingen van de Huishoud
school brachten met veel verve en
beheerst: „Zuster Robbedoes". Betty
Mulder en Trudi Stevens blonken
hierbij uit.
De leerlingen van de Lagere
Technische School hadden een stuk
over een zeer verwarde diefstal,
Voorkom
Rillerig? Onprettig? Vlug:
waarin lekker geknokt werd
Het scheen voor het talrijke pu
bliek een tegenvaller te zijn, dat de
wisselbeker gewonnen werd door de
Mulo.
Misschien had men ook beter ge
daan een ander systeem te nemen.
Wat er van zij een open doekje
verdienen deze leerlingen welke on
danks hun studie nog tijd hebben
weten te vinden om een toneelstuk
in te studeren en dit op te voeren.
En dat is meer dan het vermeiden
waard.
De belangstelling zaterdag was
slecht en aangezien men hiervan
juist enige financiële baten ver
wachtte was de desillusie des te
groter.
DECEMBER 1962
De wnd. Provinciaal Voedselcom-
missaris voor Limburg maakt be
kend, dat de Landbouwtelling de
cember 1962 wordt gehouden van 3
december 1962 t.m. 12 januari 1963.
In tegenstelling met andere jaren
wordt deze telling gehouden door
middel van zitdagen. Aan elke tel-
plichtige wordt een oproepingsfor
mulier gezonden om op een zitdag
te verschijnen voor het verstrekken
van de gevraagde gegevens. Op het
oproepingsformulier staan de voor
naamste te verstrekken gegevens
vermeld.
Om deze telling een vlot verloop
te doen hebben, mogen wij U ver
zoeken om thuis reeds de gevraagde
gegevens zoveel mogelijk in te vul
len. Deze gegevens dienen dan op
de zitdag door het bedrijfshoofd zelf
of namens deze door een daartoe
schriftelijk door hem gemachtigde
te worden verstrekt.
De te houden telling is voor de
Nederlandse Landbouw, Veehoude
rij en Tuinbouw in het algemeen en
voor elke landbouwer, veehouder en
tuinder in het bijzonder van groot
belang.
Daarom doen wij dan ook op alle
telplichtigen een dringend beroep,
om bij het verstrekken van deze
gegevens hun volle medewerking te
willen verlenen.