(Mso) PETROLEUM Verkoudheid ASPRO' Landbouwtelling BEHAAGLIJKE WARMTE AncUie tiid en,.. andere bedrijven... Geestelijk artikel Uil Peel en Maas Politierechter Ingezonden voor moderne mensen natuurlijk een oliehaard gestookt met OLIESERVICE K. VAN ELSEN Jeugd-toneel Vrijdag 23 november 1962 No. 47 Drie en tachtiss e jamang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN GROTESTRAAT 28 POSTBUS MUNCKHOF N.V. VENRAY WEEKBLAD VOOR VP1MR A V RN OMSTRFlfFN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. ABONNEMENT* 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 VCIMKAÏ UiVlO 1 KtMllN PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bulten Venray 171 Zeer terecht is de afgelopen da gen op allerlei wijze aangetoond, dat de hulp die de regering bezig is te verlenen aan de gemengde be drijven te vergelijken is met de be kende droppel op een gloeiende plaat. Er komt nu een „Ontwikke- lings- en Saneringsfonds", dat met een kapitaal van 50 miljoen gulden wordt uitgerust. Daarmede wil men de „gezonde" bedrijven helpen de huidige likwiditeitsmoeilijkheden te overwinnen en wel door de conso lidatie van kortlopende schulden. Laat ons hopen, dat dit inderdaad op voldoend grote schaal gelukt. Het Borgstellingsfonds voor de Landbouw wordt versterkt met 10 miljoen gulden. Dit bedrag lijkt klein, doch men moet bedenken, dat men nu op ruimere schaal borg stelling zal kunnen verlenen. Dit maakt het weer mogelijk een veel voud van het genoemde bedrag aan bankkredieten te verlenen en daar aan bestaat zeker behoefte. De hulp is dus niet zo gering als velen den ken en schrijven. Hoe men het echter keert of draait kredieten moeten eenmaal worden terugbetaald. Zij die beweren, dat dit velen zal afschrikken, hebben ge lijk. Men kan er aan toe voegen, dat velen niet beseffen, dat hulp bij het overwinnen van likwiditeitsmoeilijk heden óók hulp is en wel zeer reëele hulp. Maar velen schieten tekort als ondernemer en beseffen dit niet vol doende. DE SANERING Ieder begrijpt echter wel, dat al leen van terugbetalen sprake kan zijn als de bedrijfsuitkomsten radi- kaal beter worden. Nu kan deze verbetering van twee zijden komen. Ten eerste van marktherstel. Dit herstel is inmiddels begonnen in de pluimveesector. Ten tweede van be tere bedrijfsvoering. Het lijdt geen twijfel, of het laatste zal de door slag geven, omdat het marktherstel zeer waarschijnlijk niet zó ver zal gaan, dat het oude peil weer bereikt wordt. Het is nu juist op dit punt, dat de regeringshulp tekort schiet. Men wil wel helpen met kredieten, doch wenst de bedrijfsverbetering langs dé traditionele weg te verkrijgen, d.w.z. door het geven van voorlich ting, het steunen van onderzoek enz. Doch dit alles heeft de malaise van thans niet kunnen voorkomen. Over de voorlichting is op de jongste boe- renvergadering allerhand te doen geweest. Ja maar, zegt men, er is toch ook een saneringsprogramma? De rege ring wil de hulp toch ook gebruiken om de niet levensvatbare bedrijven te doen verdwijnen? Inderdaad en men kan zich voorstellen, dat vele „tobbers", vooral als zij niet te jong meer zijn, er best voor zullen voelen het bedrijf te beëindigen, als hun dat geldelijk aantrekkelijk wordt gemaakt. IS DAT SANERING? Is dat echter sanering? Enkele bedrijven zullen uitvallen; hun pro- duktie zal worden overgenomen door andere. In de eerste plaats door de bestaande, zgn. gezonde bedrij ven. Doch in de tweede plaats ook door nieuwe. Of deze nieuwe het bol zullen werken, moeten we dan maar weer afwachten. Waar het feitelijk om draait is de grote overproduktie, die op verschil lend gebied in West Europa de land bouwer bedreigd. Wie geen vreem deling in Jerusalem is, weet dat bv. de Duitse boeren nog voor veèl gro tere problemen staan dan de Neder landse, die terecht in de wereld een zeer goede naam heeft. In ons na buurland is de situatie veel precair - der en met name de Duitse land bouwbonden vragen zich bezorgd af waar het heen moet met hun ver ouderde en ouderwetse bedrijf sme- thoden, waar het heen moet met hun toeslagen etc. meer als ze in vrije concurrentie komen met de rest van Europa, waar de Denen en in min dere mate de Fransen en Italianen ook hun partij mee gaan blazen Op de laatst gehouden boerenver- gadering wees de heer Mertens er op dat met de Europese eenwording men zal moeten komen tot een ze kere hergroepering. Levert Frankrijk het graan goedkoper, dan zullen wij iets anders moeten produceren, waarin wij weer goedkoper zijn. De ze herwaardering zal voor het boe renbedrijf misschien niet meevallen, d.w.z. dat er slachtoffers gaan val len, die vasthouden aan verouderde methoden en werkwijzen, die de nieuwe tijd niet begrijpen. WIE MOET GAAN SANEREN? Wij hebben tot dusver de cijfer- overvloed van het L.E.I. alleen maar gebruikt om de regering ervan te overtuigen, dat er zware nood heerste. Dat mag en dat kan. Maar ons L.E.I. is er in de allereerste plaats om cijfers te leveren, die de gebreken in de bedrijfsvoering aan tonen en dan liefst zoveel mogelijk gespecificeerd, nl. naar bedrijfstype en streek. Dan wordt het L.E.I. de vriend die ons onze feilen toont in plaats van de klankbodem voor jammerklachten. Men heeft dikwijls de weg van de minste weerstand bewandeld en al leen maar geklaagd. Dat mag en dat kan. Maar men moet ook aan de hand van de cijfers de bedrijfs- fouten durven opsporen, waarbij de landbouworganisaties de helpen de hand moeten bieden. Het is te hopen, dat de organisa ties inzien, dat zij bij de sanering een grote taak kunnen hebben. Geen gemakkelijke taak, maar toch zijn het de organisaties, die werkelijk kunnen doordringen tot de ondoel matige bedrijven. WAAR GAAT HET OM? Het gaat daarbij volstrekt niet om het aantal hectaren. Het gaat om de vakkennis van de eigenaar of pachter ,de wijze waarop hij zijn bedrijf leidt, zijn kredietwaardig heid, zijn ver en zijn ondernemer zijn. Zeker, het is geen sinecure om iemand aan te zeggen, dat hij op deze punten tekort schiet! Dit zal met grote omzichtigheid moeten geschieden en zelfs dan zul len de meningsverschillen niet altijd voorkomen of beslecht worden. Wij menen echter, dat de standsorgani saties dit netelige vraagstuk beter kunnen aanpakken dan het land bouwschap of de staat, die altijd nog iets verder van de boer afstaan. Men kan beginnen, met op dit punt eerst de nodige voorlichting te geven. De akker zal bewerkt moeten worden vóór men zaaien kan. Doch er is nu geen alternatief meer. De kwestie is, dat de regering oog heeft gekregen voor het verschijnsel der ondoelmatige bedrijven en dat zij daaraan haar steun niet wil opsou peren. En zelfs wanneer het thans, door veel strijd en gekrakeel, geluk ken zou de sanering uit te stellen of te ontlopen, dan zou dat toch niet baten. Zij zal in de toekomst nl. tel kens weer aan de orde komen om de eenvoudgie reden, dat alleen de werkelijk doelmatig geleide bedrij ven de concurrentiestrijd aan zullen kunnen. Dit alles klinkt materialistisch en hard. Boer zijn is voor velen nog wel iets meer dan alleen maar een manier om aan de kost te komen of de dag te vullen. Maar onze tijd brengt het met zich mee, dat er een selectie, een sanering volgt. Zij is trouwens al enige jaren aan de gang. Zij wordt thans verscherpt en er valt niet aan te ontkomen. Een troost moge zijn, dat het in andere bedrijfstakken niet anders is. JONGSTE KINDERMOORD EN HET CONCILIE Mismaakte kinderen doden is niet zo zeldzaam bij volkeren, die op laag cultureel peil staan. In de oude en jongere geschiedenis der mensheid zijn er voorbeelden van aan te wijzen. De langzame doordeseming van het menselijke denken door het christendom heeft de mens echter een hoge opvatting van het leven bijgebracht. Het leven op zich is reeds een kostbare gave, hoe on volmaakt het ook is ingepakt. Het leven is volgens het christe lijk denken ook het hoogste bezit van de mens. Niemand kan er over beschikken dan alleen God, de bron van het leven. Het proces te Luik, waarin een moeder werd vrijgesproken van el ke schuld, ofschoon zij toch zelf had bekend haar kind bewust en opzet telijk te hebben gedood om het le ven als volslagen invalide te bespa ren, is daarom een onheilspellend te ken aan de wand. Temeer, omdat zovelen de uitslag van dit proces met hartstochtelijke toejuichingen hebben begroet. Er blijkt namelijk uit, dat de leer van Christus het christendom het denken van een grote groep mensen niet meer raakt. Zij worden gedreven door andere denkbeelden, die totaal verschillen van de chris telijke. Denkbeelden, die ook ten grondslag lagen aan de bloed- en bodemtheorieën van het Nazisme. Een van de meest heilloze gevol gen van de scheiding tussen chris telijk geïnspireerde denken en de profane wetenschap en wereldbe schouwing is de uitslag van de Luikse procesvoering. Wij leven nu in een tijd, dat de theologen en filosofen in de Kerk de opgelopen achterstand bij weten schap en technische ontwikkeling met reuze schreden inlopen. Van daar dat zoveel katholieken van oude stempel de kluts kwijt raken, want „er verandert zo veel". Van daar ook de grote betekenis van het Concilie, dat met autoriteit het nieuwe christelijke denken een sti mulans kan geven oftegenhou den. Het concilie en het proces in Luik hebben ogenschijnlijk niets met elkaar te maken, maar in feite heel veel. van 23 november 1912 Zondagavond had alhier de plechtige inzegening en opening plaats van het nieuwe St. Antonius- Patronaat in de Patersstraat. De heer J. Broeder uit Mook heeft om gezondheidsredenen ontslag aangevraagd als Directeur van Venrays Fanfarecorps. In de gisteren gehouden Raads vergadering werd met algemene stemmen benoemd tot onderwijzer te Oostrum de heer Pierre Gooren, thans onderwijzer te Meerlo. Werd besloten een lening aan te gaan van 75.000 tot ontginning van gemeentegronden. Aan de bewoners van de Heide en Nachtegaal zal worden toegestaan hunne kinderen naar de school te Leunen te zenden. Het gewone jaarlijkse Liefda digheidsconcert ten bate der St. Vincentiusvereniging wordt gehou den op 5 en 6 januari a.s. Schatgravers Alhier werd dezer dagen een heel oud en vervallen huisje afge broken. Volgens de in de volksmond lopende geruchten zouden de vroe gere bewoners, die tot de stille pot ters behoorden, wel geld in de grond verborgen hebben, wat de arbeiders, die met het afbreken belast waren, aanleiding gaf de grond onder de kelder eens diep om te wroeten. En jawel, eindelijk stieten zij op een ijzeren kistje. Ze hadden de schat. Toen het kistje opgedolven en ge opend was, bleek 't evenwel slechts één rijksdaalder te bevatten. van 30 november 1912 Zondagmorgen onder de H. Mis van 7 uur werd aan de Paterskerk een rijwiel gestolen van een zekere C. uit Merselo. Te Crefeld werd maandag een persoon aangehouden, zekere P. R. R. 36 jaar, metselaar te Geysteren, die een rijwiel te koop of. in ruil aanbood bij een handelaar. Zonder bewijs van herkomst kon hij dit niet meer terug bekomen. R. verklaarde de fiets zondagmor gen te Venray van een persoon uit Aarle-Ritxel te hebben gekocht. Na een langdurig verhoor en het flinke optreden van veldwachter Janssen bekende R. de fiets te hebben gesto len. Er werd geregeld ontvangen puik blank schoofstro a 26,per 1000 kilo en goed roggestro a 20, per 1000 kilo. Men adverteerde pui ke rode kool a 3 ct. per stuk. „Kiek is an menier de rechter", zei Marinus, toen hij terecht moest staan omdat hij vriend en medemin naar, Marten, met een eindje hout op zijn gezicht had getimmerd. En daarna kwam het verhaal van zijn verkwanselde liefde. Marinus had kennis aan Mientje. Het was nog maar los, zei hij, nog niet helemaal vast. En Mientje had een vriendin Gerrie, die geen ver kering had. Marinus bood daarop gul Marien de loslopende vriendin aan. Marten, die vrij man was, ging daarop in. Zodat het dorp twee ge lukkige paren meer telde: „Marinus, met zijn Mientje en Marien met Gerrie." Nu wil hier niets verkeerds ge zegd wezen ovr die Gerrie, maar na verloop van tijd had Marten er toch niet zo veel schik meer van. Dus ging hij met Marinus praten. Hij stelde voor te ruilen: Marien zou dan Mientje voor zijn rekening nemen en Marinus kon de vriendin Gerrie krijgen. Maar Marinus had daar niet veel fiducie in. „Als twee ruilen moet er één huilen", zei hij. En de rechter knikte instemmend. ,,'t Lijkt wel de Germaanse oertijd", zei die, „toen werden de vrouwen verdobbeld, nu worden ze blijkbaar geruild!" Marinus ging verder met zijn ver haal. Marien was altijd een goede kameraad geweest. Een waar je iets voor over moet hebben. Die ruil, tiaar zag hij niets in. Maar als Mar ten dat nu zo graag wilde, dan zou Marinus Mientje wel over doen. Er werd wat met een pakje import sigaretten gewerkt en die zondag wandelde Marien trots met Mientje door het dorp, terwijl Marinus aan de kant van de weg stond te roken. Enkele weken later was er feest van de Zang. Marinus was er ook. En Mientje, de versmade, ook. Maar ze was alleen. „Heb je Marten niet meegebracht" informeerde Marinus. „Nee", zei ze, „'t is uit." Nu voelde Marinus zich weer alleenheerser. Hij gaf me de rest van de im portsigaretten zuinig bewaard voor het feest aan een vriend, die dan verder voor de onafscheidelijke Gerrie zou zorgen. En Marinus bracht Mientje naar huis. Meteen maakte hij een afspraakje voor de volgende zaterdag en dat beviel zo goed, dat voor de zondagavond weer een ontmoeting werd vastgesteld. „Dus toen wilde ze plotseling weer met jou mee?" vroeg de officier, lichtelijk verbaasd over zoveel vrou welijke onevenwichtigheid. „Hij is niet zo knap als ik", legde Marinus bescheiden uit. Die zaterdagnacht droomde Mari nus van zijn Mientje. Maar de zon dagavond bracht de bittere ontgoo cheling. Mientje was er niet. Alleen Gerrie stond bij de brug, onder de lantaarn. „Waar is Mientje?" vroeg hij di rect. „Die staat in het portiek bij de slager. Ze wil met jou niks meer te maken hebben", vertelde Gerrie. Marinus haastte zich naar het portiek van de slager. En daar trof hij Mientje. In innige omhelzing met Marien, die altijd zo'n goede kame raad was geweest. Blijf af!" riep hij geschokt. Maar het hielp niet. „Geef me maar eerst eens die dure sigaretten terug", zei Marien. Toen nam Mientje het woord. „Ik wil niet meer met jou gaan", zei ze. „Want Marten heeft me verteld, dat jij 's zondags met de duiven vliegt en zo." Die duiven deden de deur dicht. De slager daarentegen deed de deur open, maar de jongelui merkten het niet. „Wat", riep Marinus, „moet jij me zwart maken?!" En met een eindje hout verwijderde hij de triomfantelijke glimlach van Mar tens gelaat, dat toch al niet zo knap was als het zijne. Op dat moment greep de slager in, door een emmer koud water op het verhitte drietal uit te gieten. Maar Mientjes betovering week niet. Ze bleef Marien trouw en ver weduwd en verbitterd stond Mari nus voor de groene tafel, vanwege dat eindje hout. „Als d'r geen liefdesdrama achter zat, ging je de kast in", zei de rech ter. Nu bleef het bij een maand voorwaardelijk met dertig gulden boete. Het bestuur van de H.K.W. afd. Venray verzoekt om opname van onderstaande. In „REVEIL" no. 19 van 27 okto ber j.l., het orgaan van de Ned. Kath. Bond van administratief, ver kopend en verzekeringspersoneel St. Franciscus van Assisië, vinden wij nog eens nadrukkelijk het program van akte van deze bond geformu leerd. Enkele zeer belangrijke punten hieruit laten wij hier volgen: opheffing van de achterstand in salariëring; grotere periodieke salarisverhogin gengen; inkorting salarisschalen; afschaffing van de gemeenteklas se-aftrek; verhoging van de salarisnormen voor jongere beroepsgenoten; invoering van gelijke salariëring voor mannen en vrouwen bij gelijke prestaties; invoering van rechtvaardige be oordelingsmethoden en invloed op de toepassing van functie-classifica tie; billijke vakantie-regelingen en toeslagen; invoering van de 5-daagse werk week; afschaffing van een wekelijkse koopavond of compensatie hiervoor in de vorm van een vrije zaterdag middag. SCHOON ZUINIG WARM Priiu Hendrikstraat 18 - VENRAY - TeL 1834 Het hoofdbestuur tekent hierbij aan: „Wij willen dit alles voor ALLE beroepsgenoten. Daarom nodigen wij de meer dan 26000 reeds met ons samen strevende HKW'ers uit, ook in hun eigen belang de mankracht van onze organisatie te versterken." De afdeling Venray stelt zich voor, dit program in extenso aan on georganiseerde collega's te doen toe komen. Een aandachtige lezing van het daarin gestelde zal onze ongeorga niseerden er hopelijk van overtui gend at het lidmaatschap van de H.K.W. ook voor hen noodzakelijk is. Een bond kan alleen dan de nage streefde doelen bereiken, als hij kan pleiten voor een aantal leden, dat representatief is. Ook voor onze bond geldt het slagwoord: „meer leden, meer kracht, meer resultaat". De onderwijzers, ambtenaren, mid denstanders en ook de werkgevers hebben de waarheid van dit slag woord begrepen en zij hebben ervan geprofiteerd. Waarom willen onze beroepsgeno ten nog maar steeds niet begrijpen, dat alleen een hechte organisatie het gewenste resultaat kan berekien? Inlichtingen worden gaarne ver strekt door het dagelijks bestuur van de H.K.W. afd. Venray: sekre- tariaat, Julianasingel 23. VENRAYSE SCHOLEN SPEELDEN TONEEL Minstens tweemaal per jaar komt het Venrays jeugdtoneel op de plan ken en het is telkens een plezier de leerlingen van de Lagere Tech nische School, van de Mulo of van de Huishoudschool aan het werk te zien. Zo ook vrijdag weegr, toen het om de wisselbeker ging. Zaal Wilhelmina was die avond tot in de uiterste hoeken gevuld. De orde in de zaal had beter mogen zijn. Nu was het voor publiek en spelers moeiliik zich goed te kun nen concentreren. Het eerste trad op de MULO wel ke het Chinese stuk „De Gouden Pantoffel" ten tonele bracht. Jan en Dorien Manders en Annelies Barents .vielen hierbij op. De leerlingen van de Huishoud school brachten met veel verve en beheerst: „Zuster Robbedoes". Betty Mulder en Trudi Stevens blonken hierbij uit. De leerlingen van de Lagere Technische School hadden een stuk over een zeer verwarde diefstal, Voorkom Rillerig? Onprettig? Vlug: waarin lekker geknokt werd Het scheen voor het talrijke pu bliek een tegenvaller te zijn, dat de wisselbeker gewonnen werd door de Mulo. Misschien had men ook beter ge daan een ander systeem te nemen. Wat er van zij een open doekje verdienen deze leerlingen welke on danks hun studie nog tijd hebben weten te vinden om een toneelstuk in te studeren en dit op te voeren. En dat is meer dan het vermeiden waard. De belangstelling zaterdag was slecht en aangezien men hiervan juist enige financiële baten ver wachtte was de desillusie des te groter. DECEMBER 1962 De wnd. Provinciaal Voedselcom- missaris voor Limburg maakt be kend, dat de Landbouwtelling de cember 1962 wordt gehouden van 3 december 1962 t.m. 12 januari 1963. In tegenstelling met andere jaren wordt deze telling gehouden door middel van zitdagen. Aan elke tel- plichtige wordt een oproepingsfor mulier gezonden om op een zitdag te verschijnen voor het verstrekken van de gevraagde gegevens. Op het oproepingsformulier staan de voor naamste te verstrekken gegevens vermeld. Om deze telling een vlot verloop te doen hebben, mogen wij U ver zoeken om thuis reeds de gevraagde gegevens zoveel mogelijk in te vul len. Deze gegevens dienen dan op de zitdag door het bedrijfshoofd zelf of namens deze door een daartoe schriftelijk door hem gemachtigde te worden verstrekt. De te houden telling is voor de Nederlandse Landbouw, Veehoude rij en Tuinbouw in het algemeen en voor elke landbouwer, veehouder en tuinder in het bijzonder van groot belang. Daarom doen wij dan ook op alle telplichtigen een dringend beroep, om bij het verstrekken van deze gegevens hun volle medewerking te willen verlenen.

Peel en Maas | 1962 | | pagina 9