Verkoudheid ASPRO' Moeilijkheden op hel g gemengd bedrijf Uil Peel en Haas Geestelijk artikel Veilig verkeer Politierechter Nu nog geen klomp zetten... Klaproosdag'62 Landbouwers...! Vrijdag 2 november 1962 No. Drie en tachtigste jaargang PEEL EN MAAS DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFPTCRT AH VOOR VPNRAY FAJ HMQ TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm. GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 LtLtlVOL/iU V UUI\ V I Etil VJiVlO 1 IVEtlVEtil PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bu: ABONNEMENTS- (b uiten Venray 75) Het borreluurtje zondags na de Hoogmis is wel by uitstek het tydstip en de plaats om boerenproblemen te bespreken. Men heeft dan de tijd en men is met meerdere „lotgenoten" tesamen, die samen hun visie en hun denkbeelden naar voren kunnen bren gen. We hebben ons verstout in zulk gezelschap en op zulk een tijd de moeilijkheden bij onze boeren eens te bespreken en hier onder vindt U de samenvattingen van wat wij teen noteerden. Het gemengde bedrijf verkeert in moeilijkheden, zo hoort men aller- wege. Klopt dit nu? Is het waar dat verschillende van die bedrijven ook hier in Venray in grote fi nanciële nood verkeren Het blijkt al gauw dat men als buitenstaander hier wel een ver keerd begrip van heeft. Inderdaad is er nood op verschillende bedrij ven waar niet zo zeer het accent ge legd werd op akkerbouw en veehou derij maar op de pluimveeteelt en de varkensfokkerij. De eerste groep (akkerbouw en veehouderij) kennen de moeilijkhe den niet van de tweede groep. Het blijkt dat men onder gemengd be drijf veelal een kleinbedrijf verstaat en die „kleine bedrijven" zou het dan schrikbarend slecht gaan. De spraakverwarring is ontstaan, doordat het bestuur van het Land bouwschap op 21 maart j.l. op voor stel van de K.N.T.B. besloot, de Commissie Kleine Boerenbedrijven op te heffen en te vervangen door een Commissie voor het Gemengde Bedrijf. Deze commissie-met-de-ver- keerde-naam werd pas op 16 augus tus j.l. ingericht en heeft dezer da gen een bezoek gebracht bij de mi nister-president. Gedwee als wij nu eenmaal mode woordjes navolgen is iedereen sinds dien gaan spreken van het gemeng de bedrijf als hij het kleine bedrijf bedoelde. Vandaar de verwarring, want, nogmaals, het gemengde be drijf van enige omvang (waaronder vee en akkers, naast kippen en var kens de opbrengst bepalen) verkeert beslist niet in grote moeilijkheden. HF.T ZIJN DE KIPPEN Inderdaad vond men vanouds op de gemengde bedrijven (groot of klein, dat deed niet ter zake) op het zand ook varkens en kippen. Daar aan valt op heden geen droog brood te verdienen en de legkippen geven zelfs elke dag verlies. Waarom men nu het gemengde bedrijf en het klei ne uit elkaar moet houden, is dui delijk: de kleine moeten het juist van de kippen en de varkens heb ben, de grotere hebben nog graan, aardappelen, soms grove tuinbouw en fruit, vaak melkvee enz. en kun nen heel vaak zonder veel bezwaar hun kippen- en varkensstapel op ruimen. Dat kunnen de kleine be drijven niet, want die moeten daar van leven. Het verschrikkelijke van de situa tie is, dat doelmatig werken hier geen cent helpt. Want het LEI be rekende, dat de kale kostprijs van het ei gemiddeld 0,9 cent hoger lag dan de verkoopsprijs. De kale kost prijs dat is de prijs zonder toegere kend arbeidsloon. Met ander woor den: ook al zouden de kippen zélf het werk doen ,dan nóg had men een verlies van praktisch een cent per ei. Men zal nu begrijpen, waar om doelmatig werken en zelfs spe cialisatie hier geen steek helpen. Daarvoor is het te erg. Evenzo is de prijs voor de slacht- kuikens te laag. De oude kippen zak ten onlangs in Barneveld tot de re- cordprijs (in laagte) van 0,80 per kg 1 g. Dat betekent, dat zelfs het opruimen van de verliesgevende kippenstapel nog geen geld opbrengt. .EN DE VARKENS Bij de varkens heeft de arbeids- behoefte altijd een ondergeschikte rol gespeeld. Zeker, door doelmatig werken kan men per man veel meer varkens houden dan bij onjuist wer ken. Maar als de prijzen dalen komt onherroepelijk het ogenblik, dat ook bij uiterst efficiënt werken geen droog brood meer te verdienen is. De oorzaak is, dat zowel bij varkens als bij legkippen en slachtkuikens de voederprijs de voornaamste kos- tenfaktor is en die kan men niet verlagen (tenzij dan door voederver- morsen tegen te gaan). In de economie onderscheiden wij bedrijfsgrootte en bedrijfsomvang. De eerste drukken wij uit in opper- vlaktematen (ha dus), de tweede in hoeveelheden dieren en hoeveelhe den van bepaalde gewassen. Een bedrijf van één ha is klein, maar men kan er best 10.000 kippen of 500 varkens houden. De bedrijfsom vang is dan niet zo gering, hetgeen wel blijkt uit de omzet aan grond stoffen (veevoeder vooral) en de ge dane investeringen. Zo'n bedrijf is dan sterk gespecialiseerd. Maar ook deze gespecialiseerde bedrijven staan voor grote moeilijkheden, het meest in de pluimveehouderij sektor. Wij kunnen dus wel rustig vaststel len, dat het echt de kleine bedrijven zijn, die de ergste moeilijkheden hebben. Nu hebben in deze contereien op de boerenbedrijven de kippen en de varkens zo'n grote rol gespeeld. Men houdt bouwland aan om graan te winnen dat door het voeder gemengd kan worden het stro kan verhakseld worden tot strooisel Dan zijn er een of twee koeien om zelf melk te heb ben en de rest wordt extensief ge bruikt (vaak vetweiders), want men wil de grond heel vaak vasthouden, hetzij om later meer hokken te kunnen bouwen, hetzij omdat men stijging van de grondprijs verwacht of omdat men later de kinderen wil helpen. EEG KINDERZIEKTEN? Met name bij de kippen zijn de moeilijkheden vergroot, doordat de eerste regelingen van de EEG wer den ontdoken of allermiserabelst toegepast. Wij noemen: het niet toe passen van de sluisprijzen, het zich volstoppen met Amerikaans pluim vee vlak vóór 30 juli, het handha ven van de ,Ausgleichumsatzsteuer", de minimumprijsregeling vóór 30 juli en het stempelen van invoereieren. Dat fraais staat allemaal ten name van Germania en wij hebben niet meteen fel van ons afgebeten toen het duidelijk werd, dat Duitsland ons de voet dwars begon te zetten. Ook de wijze waarop men de eigen produktie stimuleert (en dat geldt ook voor Frankrijk) is bedenkelijk. Tenslotte aast Frankrijk er nog op de grote korenschuur van Europa te worden (en dat kan: men kan daar met gemak nog zo'n 4 miljoen ha grond omspitten als men dat wenst) en dat betekent twee dingen. Aller eerst een vrije hoge graanprijs, want, zo goedkoop als de overschotten van Amerika hier komen ,kan Frankrijk het niet en in de tweede plaats óók nog een hogere graanprijs in ons land omdat wij niet al te dicht bij het grote graancentrum wonen. Dus duur voer en een hoge kostprijs. Nu is dit laatste iets voor de (nabije) toekomst, de rest voelen wij onmid dellijk aan den lijve. Voorts is ons belastingstelsel dus danig opgeschroefd, dat een land bouwbedrijf uit de winst van goede jaren weinig kan reserveren voor de slechte. Daardoor zitten onze pluim veehouders direkt aan de grond als het mis gaat en het gaat nu al an derhalf jaar niet goed. Tot dat tijd stip kon de grote produktie winst gevend afgezet worden en daar heeft de fiscus dus behoorlijk van mee- gesnoept. Maar nu loopt men vast. Zelfs het voer wordt niet betaald en de rekeningen bij boerenbonden er handelaren stijgen schrikbarend. Ve le boeren hebben hun crediet over schreden maar niemand weet wan neer dat ophoudt. 2,— PER KIP Vandaar dat de Nederlandse Pluimvee Federatie een uitkering van 2,per legkip op basis van de decembertelling 1961 gevraagd heeft. Wij willen deze aanvraag met kracht ondersteunen. Niet omdat wij bédelen om steun zo mooi vinden, maar omdat de nood in vele gezin nen hoog is, omdat de pluimveehou derij in het voorheen een zeer grote bijdrage aan onze nationale welvaart heeft geleverd en omdat zij buiten haar schuld in grote moeilijkheden is gekomen. Steunen wij haar thans niet, dan bestaat de kans, dat er een massale instorting komt. Dat bete kent naast veel persoonlijk leed ook 'n economische strop. Want een jaar niet voldoende op de markten ver schijnen met onze eieren en slacht kuikens betekent óók verlies in de jaren, dat het weer goed zal gaan. Nog twee zaken moeten genoemd worden. De agrarische kredietverle ning zou beter georganiseerd kun nen worden. Zowel van coöperatie ve als van particuliere zijde zou men een waarborgfonds kunnen stichten. In beide kampen weet men precies hoe laat het is en men kan althans doen wat zonder al te grote risico's mogelijk is. In de tweede plaats zal men de te grote marge tussen wat de boer krijgt en wat de consument voor het slachtkuiken moet betalen dienen te verkleinen ten gunste van de boer. Doet men dit niet, dan zul len de boeren noodgedwongen de verwerking in eigen hand gaan ne men. Nu wij blijkbaar in Brussel tóch geen vuist op tafel kunnen plaatsen zullen wij het in deze richting wel moeten zoeken. In de hoop op betere tijden voor de pluimveehouder en de varkensmester. van zaterdag 9 nov. 1912 Overzicht van de keuring van vee en vlees in de gemeente Venray van 9 tot 31 October 1912: Goedgekeurd: 5 paarden, 20 run deren, 20 kalveren, 4 schapen, 7 gei ten, 74 varkens en 678 kilo vlees. Afgekeurd: 1 rund, lijdende aan tuberculose, 2 levers van runderen en7 gedeelten hiervan, 1 varkens lever, 1 schaapslever, 1 runderuier, 1 stel runderlongen en 1 partij worst. Uit nood geslacht: 3 runderen en 1 stier, waarvan afgekeurd werden 2 runderen en 1 stier. Volgens de gemeenterekening bedraagt het tekort over het afgelo pen jaar 1911 van de Gemeentetram naar het station circa 500,-. In café H. Creemers, Halfweg, werd voor rekening van J. Verschu ren aldaar aanbesteed het bouwen van een dubbel woonhuis aan de Stationsweg. Ingeschreven werd als volgt: V. Maas, Gebr. Vollenberg 3395,- A. Tacken, Oostrum 3320,- Chr. Wijnhoven, Venray 3250,- Vissers, Wanssum 3090,- Aan de laagste inschrijver gegund. In café Chr. Wijnhoven werd aanbesteed het bouwen van een woonhuis in de Patersstraat naast De Keizer, voor rekening van den heer M. Janssen. Ingeschreven werd als volgt: Chr. Wijnhoven Venray i 2726,- Louis Wijnhoven Venray 2595,- Gebr. Jacobs Venray 2438,- J. v. Dijck en G. Poels Venray 2398, Aan laagste inschrijvers gegund. Door de heer Th. Slits, stroo- hulzenfabrikant alhier, is te Nijme gen een bouwterrein aangekocht, gelegen nabij de losplaatsen van het station der Staatsspoor, tram Nij- megen-Venlo en Maas en Waal en jeepie pop pq pui 'uiea; asA\npg een tweede stroolhulzenfabriek op te richten. Tengevolge van langdurige re gen is het water van Maas en Niers. zodanig gewassen, dat deze buiten hare oevers traden en de weilanden onder water zette. Het vee moest naar de stallen. Politiediensten in 1912 In de gemeenteraad van 25 Octo ber 1912 kwam er ook de politie diensten ter sprake ,dat wij hier la ten volgen: Bij den post „belooning politie' bemerkt de Voorzitter dat het hem meer dan eens van verschillende zijden verweten is dat de politie voor alles wordt gebruikt, behalve voor veel politiedienst. Hij beaamt dit ten volle. Een politieman is een manus je van al. Het moest niet voorkomen dat 'n veldwachter voorwerker was bij het pikkenieren. Maar hoe gaat het. Als er geen toezicht is, wordt er geluilakt. Hij weet thans een ge schikt, buitendorps persoon, die ont zag weet in te boezemen en zag deze gaarne benoemd als voorman. Dan kan de politie uitsluitend voor politiedienst worden gebezigd. Doch ook het salaris der veldwachters is te gering om van 550 plus 50 gul den kleedinggeld fatsoenlijk te leven of liever geen armoede te lijden met vrouw en kinderen is bijna onmoge lijk. Ook 15 gulden voor het onder houd van een fiets is te weinig. Hij stelt mitsdien voor het salaris te brengen op 600 plus 50 kleeding geld en 30 voor de fiets, hetgeen wordt aangenomen. EEN GOED LEVEN, MAAR NOG BETERE TOEKOMST Het kerkelijk jaar is tekort om al le heiligen te bergen. En daarom, zo leerden wij vroeger, eren wij op 1 november hen allemaal tegelijk. En gs daarop Allerzielen was een goede waarschuwing, dat wij daar ook spoedig bij zouden horen. Er zijn op het ogenblik maar weinig katho lieken meer, die Allerheiligen vieren met de idee, dat zij de heiligen, die in de loop van het jaar verering te kort kwamen, tevreden zouden moe ten stemmen. Het feest heeft trou wens aan zeggingskracht voor de katholieken sterk ingeboet. Voor de meeste mensen is het een gewone werkdag met een vroeg mis je of een avondmis, omdat het moet. Die diepere zin van beide kerkelijke dagen ontgaat ons. Het is geen vlees en bloed van ons geloofsleven. Maar zowel het ene als het andere feest houdt een antwoord in op een der diepste levensvragen van de mens: de vraag naar de zin van zijn leven. Hierover zijn heel geleerde boe ken geschreven, maar toch moet ieder mens voor zichzelf de vraag naar het doel van zijn leven per soonlijk doorworstelen en tot klaar heid brengen. Hij moet daarbij een synthese vinden tussen zijn leven op aarde en de eisen, die daaraan ge steld worden en de ontmoeting van aangezicht tot aangezicht met God. Lang, heel lang hebben de chris tenen de neiging gehad het aardse leven al te zeer te verwaarlozen omdat het in vergelijking met het leven hiernamaals toch niet veel waard was. Er schuilt wel enige waarheid in de communistische beschuldiging, dat de Kerk de mensheid het para dijs hiernamaals belooft, maar dat de communisten van de aarde al een paradijs willen maken. Er komt een kentering in het christelijk denken. Heel geleidelijk aan en mede onder invloed van so cialisme en communisme heeft de christen weer geleerd waardering te hebben voor het leven op aarde en die waardering in daden om te zet ten. Maar dwars door het goede der aarde heen, moeten wij toch altijd de betere toekomst na onze dood blij ven zien. En daarom vieren wij Al lerheiligen en Allerzielen. DIM In een groot aantal landen wordt dezer dagen aandacht besteed aan de verlichting van voertuigen; het is dit jaar voor de zevende achter eenvolgende maal dat deze zgn. In ternationale Verlichtingsaktie wordt gevoerd. In ons land vestigt het Verbond voor Veilig Verkeer de aandacht op het al te veel voorko mende euvel van onvoldoende en ondoelmatige verlichting van motor voertuigen, als gevolg waarvan méér verkeersongelukken voorkomen dan men wel zou denken. Internationale onderzoekingen heb ben aangetoond dat het aantal fout afgestelde koplampen bijzonder hoog is. Door twee grote fabrieken van gloeilampen werden in verscheidene landen steekproeven op grote schaal genomen. Niet minder dan 52 pet. van de koplampen was te hoog afge steld. Die lampen waren dus ver blindend Nu de lichten geruime tijd niet zijn gebruikt, is 't allerminst denk beeldig dat ook de koplampen van uw auto niet voldoende zijn afge steld. Dit is in de garage op een voudige wijze te verhelpen. Laat u dan ook meteen even nakijken of alle lampjes nog goed zijn, de con tacten goed functioneren en de re- servevoorraad nog „op peil" is? Niet alleen door onjuiste afstel ling, maar meer nog door niet tijdig dimmen worden tegenliggers ver blind. We kunnen dat dagelijks mee maken als we bij avond bijvoorbeeld over een autoweg met gescheiden rijbanen ,maar zonder beplanting in de middenberm, rijden. Daarom doet het Verbond voor Veilig Verkeer 'n dringend beroep op alle weggebrui kers: DIM! Het doet dit onder meer met behulp van een affiche, dat men in deze maanden in tal van andere landen kan zien hangen.- Dim tijdig voor uw tegenligger! Niet alleen voor uw tegenligger, maar dim ook tijdig voor de man die vóór u rijdt. Via zijn achteruitkijk spiegel wordt hij door uw felle lich ten verblind. Bestuurders van per sonenauto's kunnen hun (binnen-) spiegel nog wel eens verstellen, zo dat zij geen last meer van u hebben. Bestuurders van vrachtwagens kun nen dat niet; zij kunnen niet even de ver naar buiten uitstekende spie gel een duwtje geven, zonder dat zij daarvoor acrobatische toeren moe ten uithalen. Daarom: dim ook tijdig voor de man die vóór u rijdt, d.w.z. op 200 meter afstand, maar liever nog eerder: nl. wanneer u de achter lichten van uw voorganger zo goed kunt zien dat u zeker weet dat zich geen obstakels tussen u en hem be vinden. Er was feest in het dorp. De draai molen jengelde, de patatesf rites stonk en uit de danstenten sloeg de damp en de muziek in vlagen naar buiten. De kermis was in het dorp en door de straat drentelde het ker- misvierend volk, dat van heinde en ver gekomen was en vaak met hun fietsen geen raad wist. Zo stalde men dus o.m. op de binnenplaats van een boerderij aan de rand van het feestvierend dorp bij een boer, die een trouweloze knecht had. Welis waar was het niet de knecht uit het Evangelie, maar trouweloos was-ie. Want die knecht oud en der da gen zat had toen een zwak mo ment. Toen hij 35 jaar was, had hij al veertien veroordelingen opgeknapt. Dat was in '35 en sindsdien had hij de rechtszaal niet meer van binnen gezin. Nu was hij 62, en daar kwam hij weer. Teh gelegenheid van de kermis had hij een damestasje ge pikt uit een der geparkeerde fiet sen. „Je had natuurlijk te veel borrels op?" veronderstelde de rechter. „Nee, nee", protesteerde de ver dachte, .hoogstens een stuk of acht, meneer, laten we zeggen negen". „Toch genoeg om te stelen blijk baar", dacht de officier. „Ik heb niet gestolen, heren." „Niet gestolen?" vroeg de rechter zeer verbaasd, terwijl hü haastig 't proces-verbaal uit het dossier zocht. „Nee, heren rechters. Die fiets rechters, die stond daar maar onbe heerd. En toen dacht ik: veronder stel nou 's, dat er iemand met dat tasje tussenuit gaat. Want er zijn 'n boel oneerlijke mensen in de we reld, rechters. En toen wilde ik het maar zo lang bewaren". „Dus je hebt 't meer uit naasten liefde gedaan", vond de officier. „Maar waarom heb je dat tasje dan achter je jas verstopt toen er iemand aankwam?" vroeg de rech ter. De oude baas zweeg een ogenblik. Toen zei hij: Laten we nou 'ns even heel eerlijk tegen mekaar zijn, rech ter." „Dat zijn we hier altijd", zei de rechter. "'t Is een zwak moment van me geweest rechters", bekende de verdachte. „Maar wat wilde je dan met dat tasje?" wilde de officier weten, „had je een vriendinnetje?" „Vrouwen?" schrok de zwakke man en hij hief afwerend beide han den op. „Nee, an mijn geen vrou wen. Ik hoopte dat er nog wat in zat. Want 't bennen dure dagen, die kermissen rechters." Een maand gevangenissstraf kreeg hij, conferm de eis. Oude klanten hebben altijd nog een tikkeltje voorkeur. En hij had er geen be zwaar tegen. Bij de deur keerde hij zich nog eens om. „Ik wou nog één ding zeg gen", zei hij. „Laat maar eens horen", zei de politierechter. „Kijk is rechters ,Hare Majesteit onze geëerbiedigde koningin hè, daar bennen we allemaal onderda nen van. En ik heb al zo veel zor gen. Dat maken we allemaal maar erger met zulk soort dingen. Ik kom hier nooit weer. Ik ben nou een ogenblik zwak geweest, rechters, maar het gebeurt beslist nooit weer." „Prachtig", zei de rechter, ..ga dan nu voorlopig maar naar huis". De klant ging „We zijn hier al heel wat keren beduveld, maar zó nog niet vaak", zei de officier. de vijfde December immers óók al leen afkunnen. Waarom dan toch wekenlang Sin terklaas en Zwarte Piet afgeschil derd als lieden die je wel zullen weten te vindenHet feest zelf wordt daardoor voor veel kinderen een tamelijk benauwende aangele genheid. Voorkom Rillerig? Onprettig? Vlug: WACHTEN TOT SINT ER IS, EN DAN ALLEMAAL TEGELIJK Het gaat met de sinterklaasviering in tal van gezinnen nog steeds niet erg prettig. In veel huishoudens worden Klaas en Piet gebruikt als boeman b" allerlei kwesties die de opvoeding betreffen. Dat getuigt van een ontstellend gebrek aan inzicht: het maakt het feest tot een farce, bovendien werkt het geheel averechts. In een vlugschrift dat onlangs door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen is uitgegeven, lezen we dat er kinderen zijn die al in okto ber hun schoen mogen klaarzetten! Volgens die geschriftje zijn dat de kinderen die vaak lastig zijn. Die worden al weken van tevoren ge paaid met het schoen mogen zetten, als ze in vredesnaam maar ophou den met vervelen. GEEN GEFLIKVLOOI Moeders die zich aan dergelijk ge- flikvlooi bezondigen, wisselen zulk soort verleidelijke toezeggingen meestal af met de allerergste dreige menten, waardoor de kleintjes niet rustiger worden. Sinterklaas zal dit en Zwarte Piet zal dat: het gevolg is dat de kleuter zich bedreigd en opgejaagd gaat voelen, hij wordt nog moeilijker dan hij ooit geweest is! De leerkrachten op de kleuter school zien de gevolgen: Trees je heeft al iets in haar schoentje ge had en ik heb het nog niet eens mo gen zetten. Zou ikke dan niet lief zijn? Het sinterklaasfeest is van huis uit een vrolijk feest en wat doen wij ouderen? Het lijkt wel of wij er ons op toeleggen het in alle opzichten voor onze kinderen te vergallen. GEEN DREIGEMENTEN „Als het vijf december wordt luidt de titel van het bovengenoem de vlugschriftje. Daarin wordt er een pleidooi voor gehouden dat alle kleuters op dezelfde dag voor het eerst hun schoen mogen zetten. Dat moet de dag zijn dat Sint Ni- colaas officieel is aangekomen in hun woonplaats ,of in de naburige stad, of op de televisie. Dan krijgen al die hummels tegelijk wat in hun schoen! Tegelijkertijd wordt er in aanbe volen dat alle ouders en opvoeders nu eens afzien van waarschuwingen en dreigementen: ze moeten het na 11 NOVEMBER: 11 november organiseert het Ne derlands Oorlogsgraven Comité afd. Venray weer de jaarlijkse koliekten, die bekend is geworden als de „klaprooskollekte". Het Nederlands Ocfrlogsgroven Comité werd kort na de bevrijding opgericht. In de eerste tijd bestond het werk voornamelijk uit het zen den van foto's van geallieerde gra ven aan de nabestaanden in het buitenland en het doen adopteren vna deze graven door Nederlandse burgers. Later, toen bleek hoe groot het verlangen van de nabestaanden was om een bezoek aan Nederland en aan het graf van hun gesneuvelde familieleden te brengen, werd het organiseren van deze grafbezoeken het voornaamste doel van het Ne derlands Oorlogsgraven Comité. Dank zij deze organisatie zijn op deze wijze reeds vele tienduizenden vaders en moeders .vrouwen en kin deren van hen, die in de jaren 1940 tot 1945 in ons land werden begra ven, gast geweest van het Neder landse volk. Ook Venray's Engels kerkhof heeft al gasten gehad. In ons land vonden echter meer dan 30.000 gealileerde soldaten hun laatste rustplaats. Vele tienduizen den wachten daarom tot ook zij de uitnodiging ontvangen om te komen. De benodigde geldmiddelen ver krijgt het Nederlands Oorlogsgraven Comité door de jaarlijkse klaproos kollekte. Zo is de inzameling, die straks in november wordt gehouden, bepalend voor het aantal nabestaan den, dat in de loop van 1963 voor het bezoek aan het graf van man, vader, zoon of broer naar Nederland kan komen. GROTE DANKBAARHEID Door het werk van het Neder lands Oorlogsgraven Comité neemt Nederland een unieke plaats in. De erkentelijkheid jegens het Neder landse volk dat door de jaarlijk se giften aan de Klaproosactie deze arbeid mogelijk maakt is dan ook zeer groot. Door middel van „The British Le gion" de grote organisatie van oud-strijders en nabestaanden in Groot Brittannië willen de nabe staanden hun erkentelijkheid betui gen aan de kollektanten, die zo'n be langrijke steun verlenen tot het sla gen van de inzameling. Twee en twintig van hen uit elke provin cie twee, door het lot aan te wijzen worden uitgenodigd om volgend jaar hun vakantie in Engeland te komen doorbrengen. VOORLICHTING OP BEMESTINGSGEBIED i i F'ÏH Het bemestingsadvies, na grond onderzoek, wordt al sinds enige tijd geheel „op de machine" electronisch uitgewerkt. De boer moet zich er maar mee redden. Er is daarom, meer nog dan vroeger, behoefte aan voorlichting op het bemestingsge- bied. De voorlichtingsdiensten van de Meststoffenbureau's Kalk, Kali, Super en Thomaseel vooral heb ben zich dit aangetrokken. Land bouwkundigen van deze Bureau's houden daartoe lezingen en praat avonden, meestal aangevuld met 'n interessante film, of vertoning van kleurenplaatjes (dia's). Dat is een belangrijk initiatief. Een bedrijfsvereniging, de plaatse lijke coöperatie de handelaar of het hoofd van de landbouwschool, kun nen als organisator optreden, zo'n avond beleggen, de spreker uitnodi gen. Een nuttigte discussie over be mestingsproblemen volgt dan van zelf. Op het belang hiervan wilden wij toch eens wijzen. Zo vernamen wij dat bijv. de bureau's van de Kali- Import Mij in het afgelopen seizoen

Peel en Maas | 1962 | | pagina 9