Verkoudheid
ASPRO'
Moeilijkheden op hel
g gemengd bedrijf
Uil Peel en Haas
Geestelijk artikel
Veilig verkeer
Politierechter
Nu nog geen
klomp zetten...
Klaproosdag'62
Landbouwers...!
Vrijdag 2 november 1962 No.
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF N.V. VENRAY WFPTCRT AH VOOR VPNRAY FAJ HMQ TRPïfPN ADVERTENTIEPRIJS 8 ct. per mm.
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 LtLtlVOL/iU V UUI\ V I Etil VJiVlO 1 IVEtlVEtil PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (bu:
ABONNEMENTS-
(b uiten Venray 75)
Het borreluurtje zondags na de Hoogmis is wel by uitstek het
tydstip en de plaats om boerenproblemen te bespreken. Men
heeft dan de tijd en men is met meerdere „lotgenoten" tesamen,
die samen hun visie en hun denkbeelden naar voren kunnen bren
gen. We hebben ons verstout in zulk gezelschap en op zulk een
tijd de moeilijkheden bij onze boeren eens te bespreken en hier
onder vindt U de samenvattingen van wat wij teen noteerden.
Het gemengde bedrijf verkeert in
moeilijkheden, zo hoort men aller-
wege. Klopt dit nu? Is het waar dat
verschillende van die bedrijven
ook hier in Venray in grote fi
nanciële nood verkeren
Het blijkt al gauw dat men als
buitenstaander hier wel een ver
keerd begrip van heeft. Inderdaad
is er nood op verschillende bedrij
ven waar niet zo zeer het accent ge
legd werd op akkerbouw en veehou
derij maar op de pluimveeteelt en
de varkensfokkerij.
De eerste groep (akkerbouw en
veehouderij) kennen de moeilijkhe
den niet van de tweede groep. Het
blijkt dat men onder gemengd be
drijf veelal een kleinbedrijf verstaat
en die „kleine bedrijven" zou het
dan schrikbarend slecht gaan.
De spraakverwarring is ontstaan,
doordat het bestuur van het Land
bouwschap op 21 maart j.l. op voor
stel van de K.N.T.B. besloot, de
Commissie Kleine Boerenbedrijven
op te heffen en te vervangen door
een Commissie voor het Gemengde
Bedrijf. Deze commissie-met-de-ver-
keerde-naam werd pas op 16 augus
tus j.l. ingericht en heeft dezer da
gen een bezoek gebracht bij de mi
nister-president.
Gedwee als wij nu eenmaal mode
woordjes navolgen is iedereen sinds
dien gaan spreken van het gemeng
de bedrijf als hij het kleine bedrijf
bedoelde. Vandaar de verwarring,
want, nogmaals, het gemengde be
drijf van enige omvang (waaronder
vee en akkers, naast kippen en var
kens de opbrengst bepalen) verkeert
beslist niet in grote moeilijkheden.
HF.T ZIJN DE KIPPEN
Inderdaad vond men vanouds op
de gemengde bedrijven (groot of
klein, dat deed niet ter zake) op het
zand ook varkens en kippen. Daar
aan valt op heden geen droog brood
te verdienen en de legkippen geven
zelfs elke dag verlies. Waarom men
nu het gemengde bedrijf en het klei
ne uit elkaar moet houden, is dui
delijk: de kleine moeten het juist
van de kippen en de varkens heb
ben, de grotere hebben nog graan,
aardappelen, soms grove tuinbouw
en fruit, vaak melkvee enz. en kun
nen heel vaak zonder veel bezwaar
hun kippen- en varkensstapel op
ruimen. Dat kunnen de kleine be
drijven niet, want die moeten daar
van leven.
Het verschrikkelijke van de situa
tie is, dat doelmatig werken hier
geen cent helpt. Want het LEI be
rekende, dat de kale kostprijs van
het ei gemiddeld 0,9 cent hoger lag
dan de verkoopsprijs. De kale kost
prijs dat is de prijs zonder toegere
kend arbeidsloon. Met ander woor
den: ook al zouden de kippen zélf
het werk doen ,dan nóg had men
een verlies van praktisch een cent
per ei. Men zal nu begrijpen, waar
om doelmatig werken en zelfs spe
cialisatie hier geen steek helpen.
Daarvoor is het te erg.
Evenzo is de prijs voor de slacht-
kuikens te laag. De oude kippen zak
ten onlangs in Barneveld tot de re-
cordprijs (in laagte) van 0,80 per
kg 1 g. Dat betekent, dat zelfs het
opruimen van de verliesgevende
kippenstapel nog geen geld opbrengt.
.EN DE VARKENS
Bij de varkens heeft de arbeids-
behoefte altijd een ondergeschikte
rol gespeeld. Zeker, door doelmatig
werken kan men per man veel meer
varkens houden dan bij onjuist wer
ken. Maar als de prijzen dalen komt
onherroepelijk het ogenblik, dat ook
bij uiterst efficiënt werken geen
droog brood meer te verdienen is.
De oorzaak is, dat zowel bij varkens
als bij legkippen en slachtkuikens
de voederprijs de voornaamste kos-
tenfaktor is en die kan men niet
verlagen (tenzij dan door voederver-
morsen tegen te gaan).
In de economie onderscheiden wij
bedrijfsgrootte en bedrijfsomvang.
De eerste drukken wij uit in opper-
vlaktematen (ha dus), de tweede in
hoeveelheden dieren en hoeveelhe
den van bepaalde gewassen. Een
bedrijf van één ha is klein, maar
men kan er best 10.000 kippen of
500 varkens houden. De bedrijfsom
vang is dan niet zo gering, hetgeen
wel blijkt uit de omzet aan grond
stoffen (veevoeder vooral) en de ge
dane investeringen. Zo'n bedrijf is
dan sterk gespecialiseerd. Maar ook
deze gespecialiseerde bedrijven
staan voor grote moeilijkheden, het
meest in de pluimveehouderij sektor.
Wij kunnen dus wel rustig vaststel
len, dat het echt de kleine bedrijven
zijn, die de ergste moeilijkheden
hebben.
Nu hebben in deze contereien op
de boerenbedrijven de kippen en de
varkens zo'n grote rol gespeeld. Men
houdt bouwland aan om graan te
winnen dat door het voeder gemengd
kan worden het stro kan verhakseld
worden tot strooisel Dan zijn er een
of twee koeien om zelf melk te heb
ben en de rest wordt extensief ge
bruikt (vaak vetweiders), want men
wil de grond heel vaak vasthouden,
hetzij om later meer hokken te
kunnen bouwen, hetzij omdat men
stijging van de grondprijs verwacht
of omdat men later de kinderen wil
helpen.
EEG KINDERZIEKTEN?
Met name bij de kippen zijn de
moeilijkheden vergroot, doordat de
eerste regelingen van de EEG wer
den ontdoken of allermiserabelst
toegepast. Wij noemen: het niet toe
passen van de sluisprijzen, het zich
volstoppen met Amerikaans pluim
vee vlak vóór 30 juli, het handha
ven van de ,Ausgleichumsatzsteuer",
de minimumprijsregeling vóór 30 juli
en het stempelen van invoereieren.
Dat fraais staat allemaal ten name
van Germania en wij hebben niet
meteen fel van ons afgebeten toen
het duidelijk werd, dat Duitsland
ons de voet dwars begon te zetten.
Ook de wijze waarop men de eigen
produktie stimuleert (en dat geldt
ook voor Frankrijk) is bedenkelijk.
Tenslotte aast Frankrijk er nog op
de grote korenschuur van Europa te
worden (en dat kan: men kan daar
met gemak nog zo'n 4 miljoen ha
grond omspitten als men dat wenst)
en dat betekent twee dingen. Aller
eerst een vrije hoge graanprijs, want,
zo goedkoop als de overschotten van
Amerika hier komen ,kan Frankrijk
het niet en in de tweede plaats óók
nog een hogere graanprijs in ons
land omdat wij niet al te dicht bij
het grote graancentrum wonen. Dus
duur voer en een hoge kostprijs. Nu
is dit laatste iets voor de (nabije)
toekomst, de rest voelen wij onmid
dellijk aan den lijve.
Voorts is ons belastingstelsel dus
danig opgeschroefd, dat een land
bouwbedrijf uit de winst van goede
jaren weinig kan reserveren voor de
slechte. Daardoor zitten onze pluim
veehouders direkt aan de grond als
het mis gaat en het gaat nu al an
derhalf jaar niet goed. Tot dat tijd
stip kon de grote produktie winst
gevend afgezet worden en daar heeft
de fiscus dus behoorlijk van mee-
gesnoept. Maar nu loopt men vast.
Zelfs het voer wordt niet betaald en
de rekeningen bij boerenbonden er
handelaren stijgen schrikbarend. Ve
le boeren hebben hun crediet over
schreden maar niemand weet wan
neer dat ophoudt.
2,— PER KIP
Vandaar dat de Nederlandse
Pluimvee Federatie een uitkering
van 2,per legkip op basis van
de decembertelling 1961 gevraagd
heeft. Wij willen deze aanvraag met
kracht ondersteunen. Niet omdat wij
bédelen om steun zo mooi vinden,
maar omdat de nood in vele gezin
nen hoog is, omdat de pluimveehou
derij in het voorheen een zeer grote
bijdrage aan onze nationale welvaart
heeft geleverd en omdat zij buiten
haar schuld in grote moeilijkheden
is gekomen. Steunen wij haar thans
niet, dan bestaat de kans, dat er een
massale instorting komt. Dat bete
kent naast veel persoonlijk leed ook
'n economische strop. Want een jaar
niet voldoende op de markten ver
schijnen met onze eieren en slacht
kuikens betekent óók verlies in de
jaren, dat het weer goed zal gaan.
Nog twee zaken moeten genoemd
worden. De agrarische kredietverle
ning zou beter georganiseerd kun
nen worden. Zowel van coöperatie
ve als van particuliere zijde zou men
een waarborgfonds kunnen stichten.
In beide kampen weet men precies
hoe laat het is en men kan althans
doen wat zonder al te grote risico's
mogelijk is. In de tweede plaats zal
men de te grote marge tussen wat
de boer krijgt en wat de consument
voor het slachtkuiken moet betalen
dienen te verkleinen ten gunste van
de boer. Doet men dit niet, dan zul
len de boeren noodgedwongen de
verwerking in eigen hand gaan ne
men.
Nu wij blijkbaar in Brussel tóch
geen vuist op tafel kunnen plaatsen
zullen wij het in deze richting wel
moeten zoeken. In de hoop op betere
tijden voor de pluimveehouder en
de varkensmester.
van zaterdag 9 nov. 1912
Overzicht van de keuring van
vee en vlees in de gemeente Venray
van 9 tot 31 October 1912:
Goedgekeurd: 5 paarden, 20 run
deren, 20 kalveren, 4 schapen, 7 gei
ten, 74 varkens en 678 kilo vlees.
Afgekeurd: 1 rund, lijdende aan
tuberculose, 2 levers van runderen
en7 gedeelten hiervan, 1 varkens
lever, 1 schaapslever, 1 runderuier,
1 stel runderlongen en 1 partij
worst.
Uit nood geslacht: 3 runderen en
1 stier, waarvan afgekeurd werden
2 runderen en 1 stier.
Volgens de gemeenterekening
bedraagt het tekort over het afgelo
pen jaar 1911 van de Gemeentetram
naar het station circa 500,-.
In café H. Creemers, Halfweg,
werd voor rekening van J. Verschu
ren aldaar aanbesteed het bouwen
van een dubbel woonhuis aan de
Stationsweg. Ingeschreven werd als
volgt:
V. Maas, Gebr. Vollenberg 3395,-
A. Tacken, Oostrum 3320,-
Chr. Wijnhoven, Venray 3250,-
Vissers, Wanssum 3090,-
Aan de laagste inschrijver gegund.
In café Chr. Wijnhoven werd
aanbesteed het bouwen van een
woonhuis in de Patersstraat naast
De Keizer, voor rekening van den
heer M. Janssen. Ingeschreven werd
als volgt:
Chr. Wijnhoven Venray i 2726,-
Louis Wijnhoven Venray 2595,-
Gebr. Jacobs Venray 2438,-
J. v. Dijck en G. Poels Venray
2398,
Aan laagste inschrijvers gegund.
Door de heer Th. Slits, stroo-
hulzenfabrikant alhier, is te Nijme
gen een bouwterrein aangekocht,
gelegen nabij de losplaatsen van het
station der Staatsspoor, tram Nij-
megen-Venlo en Maas en Waal en
jeepie pop pq pui 'uiea; asA\npg
een tweede stroolhulzenfabriek op
te richten.
Tengevolge van langdurige re
gen is het water van Maas en Niers.
zodanig gewassen, dat deze buiten
hare oevers traden en de weilanden
onder water zette. Het vee moest
naar de stallen.
Politiediensten in 1912
In de gemeenteraad van 25 Octo
ber 1912 kwam er ook de politie
diensten ter sprake ,dat wij hier la
ten volgen:
Bij den post „belooning politie'
bemerkt de Voorzitter dat het hem
meer dan eens van verschillende
zijden verweten is dat de politie voor
alles wordt gebruikt, behalve voor
veel politiedienst. Hij beaamt dit ten
volle. Een politieman is een manus
je van al. Het moest niet voorkomen
dat 'n veldwachter voorwerker was
bij het pikkenieren. Maar hoe gaat
het. Als er geen toezicht is, wordt
er geluilakt. Hij weet thans een ge
schikt, buitendorps persoon, die ont
zag weet in te boezemen en zag deze
gaarne benoemd als voorman.
Dan kan de politie uitsluitend voor
politiedienst worden gebezigd. Doch
ook het salaris der veldwachters is
te gering om van 550 plus 50 gul
den kleedinggeld fatsoenlijk te leven
of liever geen armoede te lijden met
vrouw en kinderen is bijna onmoge
lijk. Ook 15 gulden voor het onder
houd van een fiets is te weinig. Hij
stelt mitsdien voor het salaris te
brengen op 600 plus 50 kleeding
geld en 30 voor de fiets, hetgeen
wordt aangenomen.
EEN GOED LEVEN,
MAAR NOG BETERE TOEKOMST
Het kerkelijk jaar is tekort om al
le heiligen te bergen. En daarom, zo
leerden wij vroeger, eren wij op 1
november hen allemaal tegelijk. En
gs daarop Allerzielen was een
goede waarschuwing, dat wij daar
ook spoedig bij zouden horen. Er zijn
op het ogenblik maar weinig katho
lieken meer, die Allerheiligen vieren
met de idee, dat zij de heiligen, die
in de loop van het jaar verering te
kort kwamen, tevreden zouden moe
ten stemmen. Het feest heeft trou
wens aan zeggingskracht voor de
katholieken sterk ingeboet. Voor de
meeste mensen is het een gewone
werkdag met een vroeg mis je of een
avondmis, omdat het moet.
Die diepere zin van beide kerkelijke
dagen ontgaat ons. Het is geen vlees
en bloed van ons geloofsleven. Maar
zowel het ene als het andere feest
houdt een antwoord in op een der
diepste levensvragen van de mens:
de vraag naar de zin van zijn leven.
Hierover zijn heel geleerde boe
ken geschreven, maar toch moet
ieder mens voor zichzelf de vraag
naar het doel van zijn leven per
soonlijk doorworstelen en tot klaar
heid brengen. Hij moet daarbij een
synthese vinden tussen zijn leven op
aarde en de eisen, die daaraan ge
steld worden en de ontmoeting van
aangezicht tot aangezicht met God.
Lang, heel lang hebben de chris
tenen de neiging gehad het aardse
leven al te zeer te verwaarlozen
omdat het in vergelijking met het
leven hiernamaals toch niet veel
waard was.
Er schuilt wel enige waarheid in
de communistische beschuldiging,
dat de Kerk de mensheid het para
dijs hiernamaals belooft, maar dat
de communisten van de aarde al een
paradijs willen maken.
Er komt een kentering in het
christelijk denken. Heel geleidelijk
aan en mede onder invloed van so
cialisme en communisme heeft de
christen weer geleerd waardering te
hebben voor het leven op aarde en
die waardering in daden om te zet
ten. Maar dwars door het goede der
aarde heen, moeten wij toch altijd
de betere toekomst na onze dood blij
ven zien. En daarom vieren wij Al
lerheiligen en Allerzielen.
DIM
In een groot aantal landen wordt
dezer dagen aandacht besteed aan
de verlichting van voertuigen; het
is dit jaar voor de zevende achter
eenvolgende maal dat deze zgn. In
ternationale Verlichtingsaktie wordt
gevoerd. In ons land vestigt het
Verbond voor Veilig Verkeer de
aandacht op het al te veel voorko
mende euvel van onvoldoende en
ondoelmatige verlichting van motor
voertuigen, als gevolg waarvan méér
verkeersongelukken voorkomen dan
men wel zou denken.
Internationale onderzoekingen heb
ben aangetoond dat het aantal fout
afgestelde koplampen bijzonder hoog
is. Door twee grote fabrieken van
gloeilampen werden in verscheidene
landen steekproeven op grote schaal
genomen. Niet minder dan 52 pet.
van de koplampen was te hoog afge
steld. Die lampen waren dus ver
blindend
Nu de lichten geruime tijd niet
zijn gebruikt, is 't allerminst denk
beeldig dat ook de koplampen van
uw auto niet voldoende zijn afge
steld. Dit is in de garage op een
voudige wijze te verhelpen. Laat u
dan ook meteen even nakijken of
alle lampjes nog goed zijn, de con
tacten goed functioneren en de re-
servevoorraad nog „op peil" is?
Niet alleen door onjuiste afstel
ling, maar meer nog door niet tijdig
dimmen worden tegenliggers ver
blind. We kunnen dat dagelijks mee
maken als we bij avond bijvoorbeeld
over een autoweg met gescheiden
rijbanen ,maar zonder beplanting in
de middenberm, rijden. Daarom doet
het Verbond voor Veilig Verkeer 'n
dringend beroep op alle weggebrui
kers: DIM! Het doet dit onder meer
met behulp van een affiche, dat men
in deze maanden in tal van andere
landen kan zien hangen.- Dim tijdig
voor uw tegenligger!
Niet alleen voor uw tegenligger,
maar dim ook tijdig voor de man die
vóór u rijdt. Via zijn achteruitkijk
spiegel wordt hij door uw felle lich
ten verblind. Bestuurders van per
sonenauto's kunnen hun (binnen-)
spiegel nog wel eens verstellen, zo
dat zij geen last meer van u hebben.
Bestuurders van vrachtwagens kun
nen dat niet; zij kunnen niet even
de ver naar buiten uitstekende spie
gel een duwtje geven, zonder dat zij
daarvoor acrobatische toeren moe
ten uithalen. Daarom: dim ook tijdig
voor de man die vóór u rijdt, d.w.z.
op 200 meter afstand, maar liever
nog eerder: nl. wanneer u de achter
lichten van uw voorganger zo goed
kunt zien dat u zeker weet dat zich
geen obstakels tussen u en hem be
vinden.
Er was feest in het dorp. De draai
molen jengelde, de patatesf rites
stonk en uit de danstenten sloeg de
damp en de muziek in vlagen naar
buiten. De kermis was in het dorp
en door de straat drentelde het ker-
misvierend volk, dat van heinde en
ver gekomen was en vaak met hun
fietsen geen raad wist. Zo stalde
men dus o.m. op de binnenplaats van
een boerderij aan de rand van het
feestvierend dorp bij een boer, die
een trouweloze knecht had. Welis
waar was het niet de knecht uit het
Evangelie, maar trouweloos was-ie.
Want die knecht oud en der da
gen zat had toen een zwak mo
ment.
Toen hij 35 jaar was, had hij al
veertien veroordelingen opgeknapt.
Dat was in '35 en sindsdien had hij
de rechtszaal niet meer van binnen
gezin. Nu was hij 62, en daar kwam
hij weer. Teh gelegenheid van de
kermis had hij een damestasje ge
pikt uit een der geparkeerde fiet
sen.
„Je had natuurlijk te veel borrels
op?" veronderstelde de rechter.
„Nee, nee", protesteerde de ver
dachte, .hoogstens een stuk of acht,
meneer, laten we zeggen negen".
„Toch genoeg om te stelen blijk
baar", dacht de officier.
„Ik heb niet gestolen, heren."
„Niet gestolen?" vroeg de rechter
zeer verbaasd, terwijl hü haastig 't
proces-verbaal uit het dossier zocht.
„Nee, heren rechters. Die fiets
rechters, die stond daar maar onbe
heerd. En toen dacht ik: veronder
stel nou 's, dat er iemand met dat
tasje tussenuit gaat. Want er zijn 'n
boel oneerlijke mensen in de we
reld, rechters. En toen wilde ik het
maar zo lang bewaren".
„Dus je hebt 't meer uit naasten
liefde gedaan", vond de officier.
„Maar waarom heb je dat tasje dan
achter je jas verstopt toen er
iemand aankwam?" vroeg de rech
ter.
De oude baas zweeg een ogenblik.
Toen zei hij: Laten we nou 'ns even
heel eerlijk tegen mekaar zijn, rech
ter."
„Dat zijn we hier altijd", zei de
rechter.
"'t Is een zwak moment van me
geweest rechters", bekende de
verdachte.
„Maar wat wilde je dan met dat
tasje?" wilde de officier weten,
„had je een vriendinnetje?"
„Vrouwen?" schrok de zwakke
man en hij hief afwerend beide han
den op. „Nee, an mijn geen vrou
wen. Ik hoopte dat er nog wat in
zat. Want 't bennen dure dagen, die
kermissen rechters."
Een maand gevangenissstraf kreeg
hij, conferm de eis. Oude klanten
hebben altijd nog een tikkeltje
voorkeur. En hij had er geen be
zwaar tegen.
Bij de deur keerde hij zich nog
eens om. „Ik wou nog één ding zeg
gen", zei hij.
„Laat maar eens horen", zei de
politierechter.
„Kijk is rechters ,Hare Majesteit
onze geëerbiedigde koningin hè,
daar bennen we allemaal onderda
nen van. En ik heb al zo veel zor
gen. Dat maken we allemaal maar
erger met zulk soort dingen. Ik kom
hier nooit weer. Ik ben nou een
ogenblik zwak geweest, rechters,
maar het gebeurt beslist nooit
weer."
„Prachtig", zei de rechter, ..ga dan
nu voorlopig maar naar huis".
De klant ging
„We zijn hier al heel wat keren
beduveld, maar zó nog niet vaak",
zei de officier.
de vijfde December immers óók al
leen afkunnen.
Waarom dan toch wekenlang Sin
terklaas en Zwarte Piet afgeschil
derd als lieden die je wel zullen
weten te vindenHet feest zelf
wordt daardoor voor veel kinderen
een tamelijk benauwende aangele
genheid.
Voorkom
Rillerig? Onprettig? Vlug:
WACHTEN TOT SINT ER IS,
EN DAN ALLEMAAL TEGELIJK
Het gaat met de sinterklaasviering
in tal van gezinnen nog steeds niet
erg prettig. In veel huishoudens
worden Klaas en Piet gebruikt als
boeman b" allerlei kwesties die de
opvoeding betreffen.
Dat getuigt van een ontstellend
gebrek aan inzicht: het maakt het
feest tot een farce, bovendien werkt
het geheel averechts.
In een vlugschrift dat onlangs
door de Maatschappij tot Nut van
't Algemeen is uitgegeven, lezen we
dat er kinderen zijn die al in okto
ber hun schoen mogen klaarzetten!
Volgens die geschriftje zijn dat de
kinderen die vaak lastig zijn. Die
worden al weken van tevoren ge
paaid met het schoen mogen zetten,
als ze in vredesnaam maar ophou
den met vervelen.
GEEN GEFLIKVLOOI
Moeders die zich aan dergelijk ge-
flikvlooi bezondigen, wisselen zulk
soort verleidelijke toezeggingen
meestal af met de allerergste dreige
menten, waardoor de kleintjes niet
rustiger worden. Sinterklaas zal dit
en Zwarte Piet zal dat: het gevolg
is dat de kleuter zich bedreigd en
opgejaagd gaat voelen, hij wordt nog
moeilijker dan hij ooit geweest is!
De leerkrachten op de kleuter
school zien de gevolgen: Trees je
heeft al iets in haar schoentje ge
had en ik heb het nog niet eens mo
gen zetten. Zou ikke dan niet lief
zijn?
Het sinterklaasfeest is van huis uit
een vrolijk feest en wat doen wij
ouderen? Het lijkt wel of wij er ons
op toeleggen het in alle opzichten
voor onze kinderen te vergallen.
GEEN DREIGEMENTEN
„Als het vijf december wordt
luidt de titel van het bovengenoem
de vlugschriftje. Daarin wordt er
een pleidooi voor gehouden dat alle
kleuters op dezelfde dag voor het
eerst hun schoen mogen zetten.
Dat moet de dag zijn dat Sint Ni-
colaas officieel is aangekomen in
hun woonplaats ,of in de naburige
stad, of op de televisie. Dan krijgen
al die hummels tegelijk wat in hun
schoen!
Tegelijkertijd wordt er in aanbe
volen dat alle ouders en opvoeders
nu eens afzien van waarschuwingen
en dreigementen: ze moeten het na
11 NOVEMBER:
11 november organiseert het Ne
derlands Oorlogsgraven Comité afd.
Venray weer de jaarlijkse koliekten,
die bekend is geworden als de
„klaprooskollekte".
Het Nederlands Ocfrlogsgroven
Comité werd kort na de bevrijding
opgericht. In de eerste tijd bestond
het werk voornamelijk uit het zen
den van foto's van geallieerde gra
ven aan de nabestaanden in het
buitenland en het doen adopteren
vna deze graven door Nederlandse
burgers.
Later, toen bleek hoe groot het
verlangen van de nabestaanden was
om een bezoek aan Nederland en
aan het graf van hun gesneuvelde
familieleden te brengen, werd het
organiseren van deze grafbezoeken
het voornaamste doel van het Ne
derlands Oorlogsgraven Comité.
Dank zij deze organisatie zijn op
deze wijze reeds vele tienduizenden
vaders en moeders .vrouwen en kin
deren van hen, die in de jaren 1940
tot 1945 in ons land werden begra
ven, gast geweest van het Neder
landse volk. Ook Venray's Engels
kerkhof heeft al gasten gehad.
In ons land vonden echter meer
dan 30.000 gealileerde soldaten hun
laatste rustplaats. Vele tienduizen
den wachten daarom tot ook zij de
uitnodiging ontvangen om te komen.
De benodigde geldmiddelen ver
krijgt het Nederlands Oorlogsgraven
Comité door de jaarlijkse klaproos
kollekte. Zo is de inzameling, die
straks in november wordt gehouden,
bepalend voor het aantal nabestaan
den, dat in de loop van 1963 voor
het bezoek aan het graf van man,
vader, zoon of broer naar Nederland
kan komen.
GROTE DANKBAARHEID
Door het werk van het Neder
lands Oorlogsgraven Comité neemt
Nederland een unieke plaats in. De
erkentelijkheid jegens het Neder
landse volk dat door de jaarlijk
se giften aan de Klaproosactie deze
arbeid mogelijk maakt is dan
ook zeer groot.
Door middel van „The British Le
gion" de grote organisatie van
oud-strijders en nabestaanden in
Groot Brittannië willen de nabe
staanden hun erkentelijkheid betui
gen aan de kollektanten, die zo'n be
langrijke steun verlenen tot het sla
gen van de inzameling. Twee en
twintig van hen uit elke provin
cie twee, door het lot aan te wijzen
worden uitgenodigd om volgend
jaar hun vakantie in Engeland te
komen doorbrengen.
VOORLICHTING
OP BEMESTINGSGEBIED
i i F'ÏH
Het bemestingsadvies, na grond
onderzoek, wordt al sinds enige tijd
geheel „op de machine" electronisch
uitgewerkt. De boer moet zich er
maar mee redden. Er is daarom,
meer nog dan vroeger, behoefte aan
voorlichting op het bemestingsge-
bied.
De voorlichtingsdiensten van de
Meststoffenbureau's Kalk, Kali,
Super en Thomaseel vooral heb
ben zich dit aangetrokken. Land
bouwkundigen van deze Bureau's
houden daartoe lezingen en praat
avonden, meestal aangevuld met 'n
interessante film, of vertoning van
kleurenplaatjes (dia's).
Dat is een belangrijk initiatief.
Een bedrijfsvereniging, de plaatse
lijke coöperatie de handelaar of het
hoofd van de landbouwschool, kun
nen als organisator optreden, zo'n
avond beleggen, de spreker uitnodi
gen. Een nuttigte discussie over be
mestingsproblemen volgt dan van
zelf.
Op het belang hiervan wilden wij
toch eens wijzen. Zo vernamen wij
dat bijv. de bureau's van de Kali-
Import Mij in het afgelopen seizoen