(£sso) petroleum Verkoud heid ASPRO' Vraaggesprek BEHAAGLIJKE WARMTE Wereld- Missiedag Dag der Verenigde Naties In Nederland in één jaar: 200.000 verkeersongevallen Politierechter voor moderne mensen natuurlijk een oliehaard gestookt met OLIESERVICE K. VAN ELSEN Voorkom Rillerig? Onprettig? Vlug: Vrijdag 19 oktober 1962 No. 42 Drie en tachtigste jaargang ^PEEL EN MAASÜ DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV. VENRAY WPFIfRl AH VOOR VFNRAY FN OMSTRFKFN ADVERTKNTIEPRUS 8 et per mm. ABONNEMENT8- GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652 EtEtlADLAiJ V VJUIv V I CfIV UIYIO 1 IVu&VEtii PRIJS PER KWARTAAL 1.50 (balten Venray 1.75) MET DIRECTIE LUXOR THEATER VENRAY Is er in 5 jaren veel veranderd? Dat was de algemene vraag die wij de directie van het Luxor Theater voorlegden bij haar eer ste lustrum sinds de overnameDie vrij algemene vraag is een lang gesprek geworden, waarvan we de hoofdpunten hier weer geven. MINDER SENSATIE Is de smaak van het Venrayse pu bliek t.a.v. de film veranderd, zo was de eerste vraag. Uit het antwoord blijkt dat dit in derdaad het geval is. Werd vroeger het accent misschien wel wat na drukkelijk gelegd op sensatiefilms (cowboy, vecht, detective enz.), nu heeft daarnaast ook de goede andere film een behoorlijke kans gekregen. In vergelijking met andere pro vincieplaatsen kan Venray de ver gelijking goed doorstaan. Iets anders is het met de zgn. cyclus-voorstel lingen, waarin bijzondere en/of cul turele films worden gebracht. Hier voor groeit weliswaar de belangstel ling, doch zeer langzaam. Toch blijft Luxor hiermee doorgaan omdat ze meent hierdoor iets te kunnen bij dragen tot de culturele opvoeding van het publiek MEER CULTURELE FILMS? Kunnen deze culturele films niet meer gebracht worden, was onze volgende vraag. Hoewel Luxor dit graag zou doen, is het ook om financiële redenen on mogelijk. De bezoekers van deze films komen niet dikwijls en opvoe ring van het aantal brengt voor hen soms moeilijkheden met zich. Venray is wat het aantal culturele en bijzondere programma's betreft, toch reeds verwend. Wat in vele andere en grotere plaatsen nog niet vertoond is, heeft men hier al kun nen zien. Daarom is het geen won der dat vanuit Boxmeer, Horst, Ber gen, Well e.a. plaatsen mensen deze programma's komen zien. Hun aan tal is echter te weinig en voorlopig te gering als dat uitbreiding over wogen kan worden. NORMALE FILMS.... Hoe stelt U feitelijk Uw filmpro gramma's samen? Op deze vraag is het antwoord vrij moeilijk, aldus de directie van de Luxor. Men moet op de eerste plaats rekening houden met de doorsnee bioscoopbezoeker. Dat zijn de jongeren van 1430 jaar, die 90 pet. van het bioscoop-publiek in Venray uitmaken. De smaak van deze „jongelui" bepaalt voor 'n deel het filmprogramma. Daar kunnen ouderen het dan misschien wel eens niet mee eens zijn, maar smaken verschillen en daar heeft ook een bioscoop-directie rekening mee te houden. Van de andere kant is het haar taak, die smaak ook te vormen, al duurt dit proces soms vrij lang Dat Luxor echter in deze een goede naam heeft blijkt uit het feit dat ze reeds enkele malen de prijs voor de beste filmkeuze had. Dit is bereikt doordat behalve aan de wensen van de jeugdige kijkers ook terdege gedacht is aan de wen sen van de ander categorieën. Bovendien is Luxor niet gebonden aan één verhuurkantoor, maar heeft de vrije keus uit alle films, die in Nederland worden uitgebracht. Daarnaast stelt ze er prijs op elke belangrijke film in Venray te bren gen. TOEGANGSPRIJZEN Onder belangrijke films verstaat U waarschijnlijk in dit verband films als Ben Hur, Quo vadis, De kanonnen van Navarone etc. meer7 Waarom worden bij de meeste van dergelijke films de toegangsprijzen hoger en soms zelfs o.i. te hoog? De prijzen voor deze zgn. kolossen zijn hoger dan anders. Maar zij wor den niet door de Luxor, maar dooi de verhuurders vastgesteld. In vergelijking met andere plaat sen valt een en ander echter nogal meeBeslist niet valt mee de op brengst van dergelijke films voor de ondernemer zelf. Al deze grote films wier miljoenen kosten door de ho gere entreeprijzen er uit moeten ko men ,zijn verliesposten voor Luxor. die alleen uit prestige-overwegingen deze films blijft draaien, maar hier geld op toe moet leggen Maar ook hier hoopt de directie dat de cost voor de baat uitgaat. Voor de normale programma's lig gen de entreeprijzen beslist op het minimum van wat de Luxor gezien haar programma mag vragen. Lage re entree-prijzen betekent mindere films. Men kan voor een dubbeltje niet op de eerste rang zitten, is een spreekwoord dat ook in de bioscoop geldt T V. EN V.B. Twee punten, zo schijnt ons, rem men de ontwikkeling van Venroy's bioscoop. Op de eerste plaats de te levisie en op de tweede de verma kelijkheidsbelasting. Klopt dit. Televisie is inderdaad voor alle bioscopen een „hinderlijk" verschijn sel. Men moet het echter niet over schatten. Een bioscoop is en blijft iets anders dan televisie en de jeugd vooral wil er 's avonds wel eens uit. Dan is en blijft de bioscoop nog een der beste amusementsgelegenheden. Trouwens wat men in de bioscoop ziet, ziet men niet thuis. De grotere films komen niet op de televisie. Niet ontkend kan worden dat oude ren meer aangetrokken worden door de T.V. en dat ook de afbetaling van deze „kijkkastjes" veelal ten nadele gaat van het avondje-uit i.e. bet bioscoop-bezoek De vermakelijkheidsbelasting is echter een andere en zwaardere rem. Gezien het kapitaal wat hier in Venray geïnvesteerd is moeten wor den, gezien ook het programma en de nog altijd betrekkelijke mogelijk heden is deze belasting veel te zwaar. Daar zijn alle terzake deskundi gen het intussen wel over eens. Men hoopt echter dat in de komende be lasting-wijzigingen door het ge meentebestuur aan dit onderdeel de nodige aandacht geschonken zal worden. Verder heeft men goede verwach tingen van de komende EEG waar in belasting gelijkschakeling gaat komen. Andere landen kennén deze vorm van belasting heffen niet Wat gaat Nederland nu doen? ZONDAG 21 OKTOBER: Bij de instelling van de jaarlijks terugkerende Wereldmissiedag heeft de Paus een dringende uitnodiging willen richten tot alle gelovigen over de gehele wereld om elk jaar door c-xtra gebed en een extra offer mede te werken aan de verbreiding van het Woord Gods over de gehele wereld, opdat het heil, door Christus gebracht, alle volkeren moge berei ken. De voortdurende zorg zich uit te breiden is een essentiële karakter trek van de Katholieke Kerk en daarom is de Missie een belang, dat alle katholieken ter harte moet gaan en waaraan ieder katholiek het zijne moet bijdragen. Wij, die de Blijde Boodschap heb ben vernomen en aanvaard, maar niet allen naar de verre landen kun nen trekken, wij kunnen onze verte genwoordigers aan het missiefront priesters, broeders, zusters en le ken die de Paus daadwerkelijk helpen in Zijn zorg voor alle Kerken en voor de uitbreiding van het Godsrijk .steunen door ons geregeld gebed en door ons christelijk royaal offer. In Zijn brief van 3 mei 1962 aan Z. Em. Petrus kardinaal Agagianian, de prefect van de H. Congregatie voor de Geloofsverbreiding, spreekt de H. Vader de verwachting uit, dat de gelovigen door de opperste en voltallige vergadering van het Con cilie zullen worden uitgenodigd om vooral door steun aan de Pauselijke Missiewerken (Pauselijk Missiewerk voor Geloofsverbreiding Pauselijk Missiewerk der Kinderen Pause lijk Missiewerk voor eigen Priesters) het katholieke geloof te helpen ver breiden. De in ons land ingevoerde gezinsbijdrage voor de P.M.W. biedt allen een gemakkelijke en eenvoudi ge gelegenheid hiervoor. Op de Wereldmissiedag zullen wij bidden voor meer mis sieroepingen, maar ook voor meer roepingen tot het priesterschap en het religieuse leven in de mis sielanden zelf; zullen wij bidden, dat het Con cilie ook voor de missies gunstige resultaten zal mogen brengen. Op de voorafgaande Offervrijdag heden 19 oktober zullen wij ons onthouden van overbodige uit gaven en genietingen ten bate der missies en de waarde daarvan voe gen bij ons offer aan de kollekte voor de Geloofsverbreiding op de Wereldmissiedag. De H. Vader rekent op ons allen: Wereldmissiedag, voorafgegaan door Off er vrij dag is een extra appèl op ons gebed en offer. Wij vragen nog steeds PERSONEEL geschoold en ongeschoold Aanmelden dagelijks - ook na werktijd - aan de fabriek, bij de portier N.V. INALFA VENRAY 24 oktober Onlangs werd bij het toelatings examen voor een middelbare school de vraag gesteld: „Wat zijn de Ver enigde Naties?". Een van de leerlin gen antwoordde: „Een wolkenkrab ber in Amerika!" Wanneer men die zelfde vraag aan honderd willekeu rige mensen zou voorleggen, zou men vermoedelijk ook honderd ver schillende antwoorden krijgen. Dat is niet verwonderlijk. De wereldor ganisatie van de Verenigde Nateis heeft niet alleen talloze facetten, maar zij is ook voor velen een teken van tegenspraak. De een bewondert de Verenigde Naties om haar aan wijsbare successen, de ander ver guist de organisatie om haar even onmiskenbare mislukkingen. Daar komt nog bij,dat wat door de een gezien wordt als een succes door de ander beschouwd wordt als een mis lukking. Zo zal de een de snelle ontvoog ding van de koloniale gebieden toe juichen, terwijl de ander haar zal verwerpen. Zo zal de een het ont wapeningsgesprek in Genève als een mislukking beschouwen, omdat er nog geen wereldwijde ontwapening heeft plaats gevonden, terwijl de ander meer optimistisch zal oorde len: zolang men nog praat, wordt er tenminste niet gevochten. Zo zal ook de een kunnen spreken over de gro te resultaten van de internationale hulpverlening aan de ontwikkelings gebieden .terwijl de ander smalend zal zeggen, dat het slechts een drup pel is op een gloeiende plaat. De beoordeling van de Verenigde Naties hangt nauw samen met de gezichtshoek, waaronder men de we reldorganisatie beschouwt. De rede voeringen die in de afgelopen weken in de Zeventiende Algemene Verga dering der Verenigde Naties zijn ge houden, geven daarvan een duidelijk voorbeeld. De belangen van de westerse lan den liggen anders dan die van de communistische wereld. De wensen van de ontwikkelingslanden zijn an ders geaard dan de aanbevelingen van de hoger geïndustrialiseerde mogendheden. Het optreden van de jonge gedekoloniseerde volkeren is anders dan dat van de enkele lan den, die nog koloniën besturen. Daar komt bij ,dat de denkwijze, de spreektrant en de werkmethoden van Europeanen .Aziaten, Afrikanen en Latino's dikwijls zo geheel ver schillend zijn. Wanneer het al moei lijk is, de zienswijzen van verschil lende politieke partijen in een natio naal parlement op een gemeenschap pelijke gedragslijn te verenigen, hoeveel moeilijker is het dan niet, de uiteenlopende opvattingen van zoveel totaal verschillende landen en volkeren te verenigen in een ge meenschappelijk beleid. Zo bezien kan men er zich slechts over verwonderen, dat de Verenigde Naties niet veel meer mislukkingen hebben gekend. Blijkbaar zijn de resultaten van de Verenigde Naties nog altijd zó positief, dat steeds meer landen tot de wereldorganisatie en haar orga nen willen toetreden. Die massale belangstelling heeft het patroon van de organisatie intussen grondig ge wijzigd. De 51 mogendheden, die in 1945 de Verenigde Naties oprichten, waren nog voornamelijk de landen van West-Europa ,het Britse Geme nebest en de beide Amerika's. Wan neer straks echter, op 24 oktober a.s. het zeventienjarig bestaan van de Verenigde Naties wordt herdacht, zal reeds meer dan de helft van de vlaggen van de 108 thans aangeslo ten landen toebehoren aan de jon ge gedekoloniseerde volkeren van Azië en Afrika. Velen in het westen zijn geneigd, de politieke situatie in deze jonge landen niet erg hoog aan te slaan. Men spreekt wat smalend over de zogenaamde democratie in deze lan den .waarbij men dan een vergelij king trekt met de democratische systemen van West-Europa en Noord Amerika. Die vergelijking is even wel onbillijk. De ons vertrouwde de mocratische regeringsvormen zijn het resultaat van een ontwikke lingsgang van vele eeuwen en die ontwikkeling is ook vandaag nog steeds niet afgesloten. De parlementen van vele westerse landen hebben hun huidige mach tige en onafhankelijke positie ook pas bereikt na veel strijd, veel te genslagen en soms zelfs openlijk ge weld. Zou men dan iets anders mo gen eerwachten van de jonge vol keren, die zich bovendien geplaatst zien voor onvoorstelbare ontwikke lingsproblemen op sociaal, econo misch en onderwijsgebied? Het is een vergissing te menen, dat de politieke instellingen en de democratische regeringsvormen in de jonge onafhankelijke landen pre cies dezelfde zouden moeten zijn als in de westerse landen en dat er in een democratische staat noodzake lijkerwijze twee of meer grote par tijen zouden moeten zijn om elkan der de gunsten van de kiezers te betwisten. Democratie, zo heeft de waarnemend secretaris-generaal Oe Thant onlangs in Londen gezegd ver bist niet noodzakelijk het bestaan van een georganiseerde oppositie, doch slechts de vrijheid om even tueel oppositie te voeren. Voor vele jonge onafhankelijke staten lijkt het trouwens hoogst on waarschijnlijk, dat er in de min of meer nabije toekomst een twee- of meer-partijenstelsel zal ontstaan, zo voegde Oe Thant hieraan toe. De huidige regeringen in deze lan den zijn ontstaan uit de strijd om de vrijheid en zij worden gedragen door het nationalisme. Zij zullen daarom nauwelijks worden aange vallen van binnen uit, terwijl elke aanval van buiten hun positie en hun invloed slechts zou versterken. Men zal daarom, juist in het belang van de democratie ,ook aan de jon ge volkeren de tijd en de kans moe ten geven om een eigen bestuurs vorm te ontwikkelen, die het meest met het belang van hun land over eenkomt. De Verenigde Naties kun nen daarin een waardevolle bege leidende rol spelen. Mensen, die verkeersregels niet kennen, zijn potentiële moordenaars. Gij zult niet dodenen toch sterven er jaarlijks bijna 2000 men sen door verkeersongevallen. Gij zult niet dodenmaar hoeveel van deze mensen zijn er omgekomen door roekeloosheid van anderen, door onachtzaamheid, door een vaak onverantwoorde nonchalance waar het het leven van een mens op de weg betreft. In 1961 gebeurden er bijna 200.000 verkeersongelukken. Zonder naar de afloop van deze 200.000 gevallen te vragen, kunnen we gerust zeggen dat in tienduizenden gezinnen jaar lijks onnoemelijk leed wordt berok kend ,dat er vele duizenden mensen rondlopen met het besef dat door hun schuld een mens werd gedood. Men kan van iedereen eisen dat hij zich dag in dag uit de ellende en dat leed bewust is. Het zou dan "on mogelijk worden normaal te leven. Toch is het goed dat iedereen zich zo af en toe afvraagt of hij of zij wel alles doet wat mogelijk is om het verkeer zo veilig mogelijk te maken. Het lijkt soms wel alsof de mensen, zodra zij aan het verkeer gaan deelnemen, veranderen van beschaafde wellevende burgers in agressieve, haatdragende individuen, die voor alles op hun rechten staan. De statistieken wijzen uit dat slechts een klein gedeelte van de verkeers ongevallen tot technische manke menten is terug te voeren, het ont breken van de kennis van de ver keersregels is echter veelal de hoofdoorzaak. Met het doel deze verkeersregels beter bij het publiek bekend te ma ken heeft de Bond voor Veilig Ver keer een zestal lessen verkeerstheo- rie samengesteld: De Verkeerssleu- tel. Met deze cursus kan iedereen zich vertouwd maken met de ver keersregels en wat met de theoreti sche zijde van de verkeersveiligheid samenhangt. Trouwens de Bond voor Veilig Verkeer doet nog veel meer om de verkeersveiligheid te bevorderen. Zij heeft sinds de oprichting in 1932 al het mogelijke gedaan om verkeersonderricht op de scholen doorgevoerd te krijgen en sinds 1 januari 1959 is het verkeersonder- wijs op de lagere scholen en de kweekscholen verplicht gesteld. Do centen voor deze verkeerslessen worden speciaal in cursussen van politie en het Verbond opgeleid. Bijna een kwart mlijoen kinderen in Nederland doen elk jaar mee aan het verkeersexamen, dat bestaat uit een schriftelijk, theoretisch en prak tisch gedeelte. In bijna iedere stad zijn er ver- keersbrigadiertjes of klaarovertjes, ook oudere mensen worden inge schakeld om op gevaarlijke punten de taak van politieagenten over te Sinds enige jaren heeft de Bond voor Veilig Verkeer in samenwer king met de BOVAG in verschillen- SCHOON ZUINIG WARM Prins Hendrikstraat 18 r VENRAY - Tel. 1834 de delen van Nederland vrijwillige veiligheidsinspecties opgebouwd waar iedereen zijn motorvoertuig aan een onderzoek kan onderwer pen. Elke inspectie omvat 45 punten die alle betrekking hebben op de veiligheid en deugdelijkheid van de onderdelen van het voertuig, zoals: stuurinrichting, chassis, veren, brandstoftank en leidingen, wiella- gers, remmen enz. Maar iedereen kan doen wat hij wil. De politie kan voorlichten, les geven, straffen of loven. De organi saties kunnen zich inspannen om voertuigen te controleren. Alles staat of valt met de bereidheid van de weggebruiker om zich behoorlijk te gedragen. Voornamelijk van de mentaliteit van autorijder, brom fietser of fietser hangt het af of er ook in het komende jaar weer in 2000 gezinnen in ons land gerouwd moet worden om de ontijdige dood van een vader, een moeder, -een kind. Het kan ook uw gezin zijn. Dit is geschreven als een waar schuwing aan vele moeders, die tot hun zoontjes zeggen: zie dat je een overheidsbetrekking krijgt. Dan heb je vast geld en later pensioen. En je bent je leven lang geborgen. Dit advies wordt elk jaar door dui- zende welmenende moeders gegeven. Maar wie kan uitmaken welke in druk het maakt op de gevoelige kin derzieltjes? De man, die vandaag voor het hekje kwam, is er het slachtoffer van geworden. Hij had op jeugdige leeftijd een overheids- complex gekregen. Een mensenleven lang was het advies van zijn moe der in zijn achterhoofd blijven na galmen. En het resultaat is tenslot te geweest .dat hij verviel tot mis drijf en met Kerstmis hulst stal uit het gemeentelijk plantsoen. Al spoedig na het verlaten van de schoolbanken moest de verdachte ervaren, dat de overheid geen werk, althans geen betrekking voor hem had. Omdat in zijn ziel echter het verlangen woelde dienaar der over heid te worden, liet hij zich valse lijk, listiglijk en bdrieglijke een pet maken, met glimmend zwarte klep en in zilver het wapen der gemeen te. Die pet zette hij op bij sommige openbare vermakelijkheden, zoals optochten en zij verleende hem me nigmaal vrije toegang. Dit was echter nog slechts een vorm van vrijetijdsbesteding. Na derhand ging hij de pet benutten als broodwinning. Hij schaarde zich na melijk in de rij der kleine zelfstan digen. In een fietsenstalling ver diende hij voorlopig de kost. Daar oefende hij het vrije beroep uit, ge dekt door de pet met het zliveren gemeentewapen. Maar ach, hoe gaat het tegen woordig met de kleine zelfstandigen. Laten we het er maar niet over heb ben. Na verloop van tijd moest de rijwielstalling worden gesloten. Maar tegelijk riipte onder de ge meentelijke pet een nieuw plan: de ezel. De man schafte zich van hetgeen h aan likwide mdielen uit het fiet- senstallen had weten te redden een ezeltje aan .een bedaagd uitziend dier dat timide zijns weegs ging. Gedekt met de gemeentepet stelde hij aan likwide middelen uit 't fiet- was een in het oog lopende plaats aan een der singels. Klandizie kwam er spoedig en voor een luttel bedrag voerde hij de stadsjeugd per ezel de gemeente door. Doch ook dit vrije beroep bracht niet de gewenste ma teriële zegen. In de vakantie ging het nog wel, maar naarmate het na jaar kwam werd de klandizie gerin ger. Op een kwade dag werd het ezeltje het beu. Met een herinnering aan zijn kinderjaren sprong het een groentewinkel binnen, vernielde de ruit en een reeks weckglazen, ver trapte wat voedings- en genotmidde len en tegelijk daarmee de brood winning van de eigenaar. Deze krabde zich verontrust onder de gemeentepet en begon een soort van expeditiebedrijf middels een wagentje, dat door het inmiddels ge kalmeerde ezeltje werd getrokken. Omstreeks Kerstmis kwam de gro te kracht. Een winkelier wenste zijn etalage helemaal groen te maken. De man zou voor hulst en dergelijke zaken zorgen. Hij zette de pet op en roofde het plantsoen leeg. Met be hulp van ezel en kar. Een achter dochtige politieman wuifde hij met de mooie pet weg. Men heeft er later toch achterge- keken. Daarom moest hij nu terecht staan. Blootshoofd. Drie dagen voor waardelijk kreeg hij en vijf gulden boete. Omdat hij tenslotte toch voor de overheid is gaan werken. Maar niet in de vaste dienst, die zijn goe de moeder indertijd heeft bedoeld.

Peel en Maas | 1962 | | pagina 1