Het Lollebeekplan
Babylonische spraak
verwarring in Yenray
De man, die de wereld
kleiner maakte...
Politierechter
Gevonden
Veilig verkeer
Vrijdag 10 augustus 1962 No. 32
Drie en tachtigste jaargang
PEEL EN MAAS
DRUK EN UITGAVE VAN DEN MUNCKHOF NV VENRAY WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMSTREKEN
PRIJS^PER KWARTAAL 1.50 (buiten Venray 1.75)
GROTESTRAAT 28 POSTBUS 1 TEL. 1512 GIRO 1050652
De buitenwacht mag er dan wei
nig van merken, achter de schermen
wordt hard gewerkt aan de eerste
onderdeelplannen van de grote ruil
verkaveling Lollebeek.
Zo zijn bestek en tekeningen
klaar van het kantoor dat gevestigd
wordt langs de LLTB gebouwen in
Castenray, waar een administrateur
en andere deskundigen zitting gaan
nemen, die iedere hulp en voorlich
ting zullen geven aan de betrokke
nen.
Men hoopt dat rijksgoedkeuringen
e.d. voor dit zo noodzakelijke ge
bouw spoedig afkomen, omdat men
nu nog altijd naar Roermond moet,
of naar Venlo, waar men voorlopig
naast de bank van Haffmans en
Steegh een bureautje heeft inge
richt
Doch niet alleen de huisvesting
van de betrokken ambtenaren is 'n
onderwerp van studie. Er wordt al
het nodige gedaan om links en rechts^
gronden op te kopen, van mensen,
die gronden te koop aanbieden we
gens opheffing van bedrijf of ander
zins. Verschillende complexen zijn
al uitgemeten, plannen voor wegver-
legging en -verbetering zijn in stu
die en in behandeling (zoals bijv. de
verbetering van het kruispunt op de
Steegh en de Lorbaan), er wordt
overleg gepleegd met liefhebbers
voor de polder, men is bezig met de
ontginning van de Heydse Peel,
kortom, de grote machine, die Lolle
beek heet, komt langzaam maar ze
ker op toeren en nog dit jaar hoopt
men verschillende grote projecten
t.a.v. de wegen onder handen te
kunnen nemen
Het kan niet duidelijk genoeg ge
zegd worden dat de uitvoerings
commissie bij dit alles zo nauw
mogelijk kontakt wil houden met
de betrokkenen. „We zijn te ver
gelijken", aldus ir. Mchrman, de
ijverige secretaris, „met een archi
tect, die opdracht gekregen heeft
cm een flink huis te bouwen
Als men tegen die man niet pre
cies vertelt wat en hoe men het
hebben wilt, komt er misschien
iets heel anders uit de bus, dan
verwacht was.... Dan zijn beide
partijen ontevreden en niemand 's
voldaan.
Laat men daarom zijn mond open
doen als men bezwaren heeftEr
moet een vruchtbare wisselwerking
zijn tussen de belanghebbenden en
de betrokken commissie, zodat bei
den weten wat ze aan elkaar heb
ben
Niemand is er mee gebaat als men
achteraf aan de bittertafel kritiek
hoort over alle mogelijke dingen,
zonder dat men van te voren om in
lichtingen gevraagd heeft, over het
hoe en waarom en het waartoe
Deze mensen zijn er voor de be
trokkenen en ze willen niets anders
dan het iedereen in het kader
van het mogelijke zoveel moge
lijk te helpen. Maar dan moeten ze
ook weten waar misschien de
schoen gaat wringen.
„Een ruilverkaveling, waarbij van
tevoren flink gepraat wordt, is ge
woonlijk de best geslaagdeis
een opmerking die men in ruilver
kavelingskringen nog al eens hoort
vallen. Dat is logisch, want dan weet
men precies de wensen en verlan
gens en weet men aan de andere
kant waarom hier iets zus gebeurt
en waarom daar zo. Waar men zijn
mond houdt, komt men gewoonlijk
achteraf tot ongegronde kritiek,
waarmede niemand gebaat is en
waardoor de sfeer alleen maar lij
den kan.
Als men niet begrijpt waarom een
beek nu zo breed moet worden,
waarmede niemand gebaat is en
waardoor de sfeer alleen maar lij
den kan.
Als men niet begrijpt waarom 'n
hoek nu zo breed moet worden en
waarom een weg nu zus gaat lopen
en niet zo, wel vraag dit dan, kom
naar de voorlichtingsavonden, die
gegeven worden en ook in de toe
komst ongetwijfeld nog vele gege
ven zullen worden. Bel ons blad op
en spui daar rustig Uw bezwaren,
we zullen pogen daar een zo duide
lijk en eerlijk antwoord op te geven,
opdat niet alleen de betrokkene zelf.
maar ook anderen wijzer hiervan
worden.
Laat niet alles onbewogen over U
heen gaan, zonder U rekenschap te
geven, dat al dit werk, dat al deze
miljoenen voor U op de eerste plaats
gedaan en uitgegeven worden.
Lees de publicaties in dit blad, die
vanwege de commissie vrij geregeld
zullen verschijnen en laat niets ach
terwege om op de hoogte te blijven.
Het is in Uw eigen belang, dat dit
allemaal gebeurt.
Het is in ons goede Venray op dit moment heel goed mogelijk
verschillende nationaliteiten te ontmoeten. Niet alleen vakantie
vierende Duiters en inkopen doende Engelsen, maar ook Belgen,
Grieken, Hongaren, terwijl men binnenkort ook nog Spanjolen
en Portugesen verwacht. Deze Grieken en Hongaren kan men
bijv. al ontmoeten in de fabriekshallen van de N.V. Inalfa, wier
directie ook een aanvrage heeft ingediend om Spaanse en Portu
gese arbeiders te kunnen krijgen
We leven toch wel in een tikkel
tje vreemde wereldTerwijl men
van de ene kant alles doet om in
dustrie aan te trekken, blijken be
staande fabrieken want dat is
INALFA niet alleen alle moeite
te moeten doen om uit vreemde lan
den ongeschoolde arbeiders naar
Venray te halen omdat zij in deze
streek niet voldoende mensen kun
nen krijgen en om hun produktie op
peil te kunnen houden. Terwijl men
van de ene kant Venrayse mensen
naar andere plaatsen ziet trekken
om daar te werken, moet de Venray
se industrie notabene in Zuid-
Europa werkkrachten werven, om
de zaak draaiende te houden
Praat men hierover met de per
soneelschef van Inalfa de heer Berk
hout dan komt nog voor meer raad
sels staan
„Inalfa, en met Inalfa meerdere
Venrayse fabrieken", aldus de heer
Berkhout, „hebben een tekort aan
ongeschoolde en geschoolde arbeids
krachten. De steeds groeiende vraag
naar de produkten uit de Venrayse
fabrieken maken naast verder gaan
de mechanisering en automatisering
het aanwerven van arbeidskrachten
noodzakelijk. Ondanks alle mogelij
ke pogingen daartoe, als adverten
ties, zitdagen, huisbezoeken, etc.
meer, is de aanwas van het perso
neel te klein om de steeds groter
wordende produktenvraag op te
vangen. Die piek moet dus op an
dere wijze ingehaald worden. We
kunnen dat nu doen, dank zij de
werving van buitenlandse arbeids
krachten in Griekenland, Spanje en
PortugalDeze landen kennen
nog werkloosheid en van hieruit zijn
nog ongeschoolde arbeiders te be
trekken, die in Nederlandse en i.e.
Venrayse bedrijven willen werken.
We verwachten binnenkort een
groep van 20 Grieken (enkele arbei
den hier reeds), terwijl daarnaast
ook nog een aanvraag voor Spanjo
len en Portugezen lopende is.
Voor deze Grieken hebben we al
aan de gemeente gevraagd, hulp te
willen verlenen bij hun huisvesting,
waarvoor dan een of andere barak
gedacht wordt
GROTERE KOSTEN
„Mogen we weten, wat deze men
sen verdienen
„Gerustaldus de heer Berk
hout. „Ze verdienen namelijk even
veel als een Venrayse arbeider. Al
leen moet de fabriek voor iedere
Zuid-Europerese arbeider een soort
borgsom storten van 500,waar
uit behalve zijn reiskosten o.a. de
wervingskosten en dergelijke bestre
den worden. Van zijn weekloon
wordt 30,naar huis gestuurd,
met de rest betaalt hij hier zijn pen
sion, waarin trouwens ook de fa
briek een klein percentage moet be
talen
Met de Belgen is er een iets an
dere (regeling. Deze mensen gaan
dagelijks op en neer en moeten
praktisch drie uren reizen. Deze
reisuren mogen hen, volgens de be
staande regeling niet vergoed wor
den, maar wel moeten zij als com
pensatie een iets hoger uurloon heb
ben. Dat heeft soms al kwade ge
zichten gemaakt bij de Venrayse
arbeiders, maar die vergeten dan
dat deze mensen 5x3 uren per week
reizen moeten, wat ze niet betaald
krijgen
VREEMDE GESCHIEDENIS
Er is sinds jaar en dag in Venray
een actie gaande voor een betere
klasse-indeling. Veertien dagen ge
leden hebben we in ons weekblad
nog eens uitdrukkelijk gesteld hoe
deze hele klasse-indeling feitelijk
één groot onding en groot onrecht
is. Met de gevolgen daarvan zitten
we dagelijks te tobben, want hon
derden Venrayse mensen trekken
naar andere plaatsen en naar Duits
land omdat ze daar meer loon kun
nen verdienen.
In sommige gevallen is dat slechts
verbeeldingwant ook de Ven
rayse industrieën gaan zo ver als
maar kan.
Soms zelfs nog verder getuige de
vele processen, die de Venrayse in
dustrie te betalen heeft gekregen
vanwege de looncontrole.
Men hoeft de Venrayse indus
trieën niet socialer voelend voor te
stellen als ze zijn, maar ze worden
hiertoe wel gedwongen om maar
personeel te kunnen krijgen dat op
zijn beurt weer de produkten kan
leveren, waarnaar grote vraag is.
Het is een kwestie van lijfsbehoud.
Datzelfde wat hen dwingt nu gro
tere kosten te maken om in Zuid
Europa personeel te laten werven,
waarvoor ze deels ook nog behalve
de reiskosten ook de pensionkosten
moeten betalen
Men staat nu eenmaal met de rug
tegen de muur en neemt behalve de
financiële nadelen ook die andere
nadelen, die er aan zijn verbonden.
Want ook in de fabriek is het alle
maal geen botertje bij de boom met
deze mensen. Denk maar aan de
moeilijkheden door de taal. moei
lijkheden met eten, slapen etc. meer,
met omgang met de Nederlanders,
kortom duizend-en-een dingen kun
nen verkeerd of scheef gaan en de
fabriek draait er voor op. Hoewel
dat op de eerste plaats een zaak is
voor de industrie die deze mensen
aantrekt, zullen we als gemeenschap
ook mee te maken krijgen
Maar waar het ons hier nu om
gaat, is dat blijkens een mededeling
van het College van Rijksbemidde
laars het onmogelijk is om Venray
in een hogere loonklasse te zetten.
De eenmaal opgestelde richtlijnen
voor de indeling in deze klassen
voornamelijk gebaseerd op 't huur-
peil van de woningwetwoningen
laten het schijnbaar niet toe dat Jan
of Piet die in Venray werkt 5 of 6
cent per uur meer krijgt. Dan loopt
onze hele economie scheef. Dat in
tussen de mensen naar Duitsland lo
pen, schijnt met die economie niets
te maken te hebben en dat Dimi-
trios of Achilleus uit Griekenland
heel wat meer gaat kosten, ook al
omdat hij liefst drie vakantieweken
moet hebben met gedeeltelijk de
reiskosten vergoed
Kijk, doodgewone stervelingen ra
ken hier in 'n Babylonische spraak
verwarring. Wat voor de doodgewo
ne Nederlander niet mag, mag men
wel voor Spanjaarden, Portugezen,
Grieken, Hongaren en wat dies meer
zij
Wij sturen in zekere zin om enke
le luttele centen onze mensen de
grens over en sturen dan dure wer
vingscommissies naar Zuid Europa
om nog duurder personeel terug te
gaan halen om hier de zaak draaien
de te houden....
Maar het College van Rijksbemid
delaars kan met de hand op de hu
ren van de woningwetwoningen
(waar tussen 2 haakjes ook nog wel
iets over te zeggen zou zijn, want
men woont in Venray bepaaldelijk
niet goedkoper in woningwetwonin
gen als in Venlo en Helmond
toch zeggen dat ze 's lands economie
niet in gevaar heeft gebracht
Wie durft daar te lachen
ALEXANDER GRAHAM BUL-
VOND DE TELEFOON UIT EN
WERD VOOR EEN
BUIKSPREKER GEHOUDEN
„Ring ring!", rinkelt de telefoon.
„O, kruidenier, het giet van de he
mel, ik zou geen hond over straat
willen sturen. Wilt U direct even 'n
pakje margarine brengen?" „Zeker
mevrouw, ik kom het dadelijk bren
gen. Verder nog iets van Uw dienst?
Zeker mevrouw, dank U wel, me
vrouw!"
Die mevrouw wilde niet door de
regen en liet dat een ander opknap
pen. Velen maken dagelijks gebruik
van de telefoon om het noodzakelij
ke in huis te kunnen krijgen.
Vrienden bellen elkaar over grote
afstanden, zakenlieden plegen de
meeste transacties telefonisch te re
gelen en diplomaten voeren bespre
kingen over de grenzen van landen
en in minder dan geen tijd. Presi
dent Kennedy pleegt zelfs overleg
via rechtstreekse telefoonlijnen met
Londen, Parijs, Bonn en binnenkort
Moskou.
Dat werd mogelijk door de uitvin
ding van de telefonie.
Miljoenen mensen zijn over de ge
hele wereld op die manier met el
kaar verbonden. Wij kunnen van
Nederland uit telefoneren met Ame
rika, met Australië, maar ook met
een vriend of kennis twee straten
verderop en alles in een wip! De
wereld werd kleiner, heel klein zelfs
en dat allemaal door de uitvinding
van een in 1847 geboren man, ge
naamd Alexander Graham Bell, die
vele jaren lang vocht voor een idee,
worstelde met de techniek en ten
slotte slaagde en zijn fantasie in
werkelijk kon omtoveren. De tele
foon, de „verrespreker", werd ge
boren en daarmee was het probleem
van snelle communicatie over grote
afstanden in wezen opgelost.
LANG GEZOCHT NAAR SNEL
COMMUNICATIEMIDDEL
Reeds de volkeren in de oudheid
hadden behoefte aan een systeem
waardoor zij in staat waren berich
ten over grote afstand over te bren
gen. De koerier, de man die een be
richt mondeling of schriftelijk over
brengt, is wel de oervorm, doch men
wist ook toen reeds, dat de tijdsduur
voor overbrenging van een bericht
zeer belangrijk kan zijn en dus
kwam men tot een snellere metho
de, namelijk die van de zogenaam
de „fakkeltelegraaf".
Bepaalde signalen met fakkels die
in de rechter- of linkerhand werden
vastgehouden of bewogen, stelden
codewoorden, letters of cijfers voor.
Dit systeem werd reeds door de As-
syriërs toegepast. Later kwam men
tot nog andere methoden als het
zwaaien met vlaggen, signaalvuren
op bergtoppen, het slaan op trom
mels of het geven van bepaalde sig
nalen op bazuinen, welke berichten
via een keten werden doorgegeven.
De werkelijke oplossing voor het
grote probleem schonk ons de grote
natuurkundige A. G. Bell.
OP 24 JAAR HOOGLERAAR
Alexander Bell was de zoon van
een spraakleraar aan het University
College te Londen, lector in de fo
netiek te Edinburg en later te King
ston (Ontario). Deze deskundige, dus
de vader van de jonge Bell, vond de
methode van de zogenaamde „visi
ble speech" uit, waarbij door mid
del van diagrammen van standen
der spraakorganen onderricht gege
ven kon worden aan doofstommen.
Hij schreef bovendien een weten
schappelijk werk, getiteld „Science
of Speech" (de wetenschap van het
spreken).
De jonge Alexander Graham Bell
geraakte door de onderzoekingen
van zijn vader reeds spoedig ver
trouwd met alle problemen en we
tenswaardigheden die met de men
selijke spraak samenhingen. Trou
wens hij drukte de voetsporen van
zijn vader en werd nadat hij met
deze in 1870 naar Canada was ge
gaan, in 1871 op de jeugdige leeftijd
van 24 jaar hoogleraar fysiologie der
spraakorganen te Boston (V.S.), een
bewijs dat deze knaap over grote
capaciteiten beschikte.
Reeds tijdens zijn eerste proeven
kwam de uitvinder op het idee te
trachten de spraak elektrisch over
te brengen. Hij zag de oplossing in
het maken en overbrengen van elek
trische stroomveranderingen langs
een geleidende draad. Hij trachtte
door de spraak dergelijke stroomp
jes op te wekken en deze op een
ander punt weer in geluid om te
zetten. Het laat zich nauwelijks ra
den, welk een zware opgave de jon
geman zich stelde, maar hij had
succes. In 1875 kwam hij na lang
durige proeven tot een oplossing.
HET EERSTE CONTACT
Op 10 maart 1876 gelukte het hem
te Boston langs een leiding, welke
van de zolder van een huis met twee
verdiepingen naar de begane grond
was gelegd, op telefonische wijze
zijn assistent te bereiken. „Watson
kom hier, ik heb je nodig", waren
de eerste woorden die op die ge
denkwaardige dag langs telefonische
weg waren overgebracht.
De nieuwe uitvindnig werd overal
druk besproken en men gaf er in
Amerika nog al hoog van op, het
geen voor Europa aanleiding was
dit nieuws als echte Amerikaanse
humburg te beschouwen en Alexan
der Graham Bell voor een buikspre
ker en bedrieger uit te maken.
De ongelovige Thomassen moesten
echter reeds spoedig ongelijk beken
nen, want in snel tempo ontwikkel
de de grote uitvinding zich verder
toen grote mannen als Edison, Hug
hes en dergelijke hun krachten er
aan gingen wijden. De versterkers
deden hun intrede, zeekabels wer
den gelegd, centrales gebouwd.
MET DRUKKNOP EN
BEELDSCHERM
Na verloop van tientallen jaren
ontstond tenslote het telefoonsys
teem, dat ons in staat stelt recht
streeks en zonder tijdverlies met
iemand aan de andere zijde der aar
de te spreken, een net over de ge
hele wereld met miljoenen aangeslo
tenen. En nog is de technische voor
uitgang niet ten einde: na de auto-
matisatie staan de drukknoptelefoon
en de beeldtelefoon op onze drem
pel. In Nederland worden nieuwe
kabels uitgespaard door grote aan
tallen gesprekken gericht en gelijk
tijdig via de televisiezenders naar
andere televisietorens over te zen
den. Inmiddels werd er een mobilo
foonnet opgebouwd, zodat we nu
vanuit een rijdende auto kunnen te
lefoneren.
Alexander Graham Bell heeft de
verbeteringen en uitbouw van zijn
vinding voor een groot deel nog
mogen meemaken. Zesenveertig jaar
nog was hij getuige van de voort
gang die zijn vinding maakte, van
het feit, dat er steeds meer mensen
gebruik van gingen maken en hij
heeft in zijn dromen ongetwijfeld de
grote vlucht voorzien, die de tele
foon tenslotte nam en zoals wij die
heden kennen.
Op 2 augustus 1922, nu veertig
jaar geleden, overleed Alexander
Graham Bell, de man die de wereld
kleiner maakte. Te zijner ere werd
tijdens zijn begrafenis in de Ver
enigde Staten gedurende een minuut
het gehele telefoonverkeer stilge
legd.
De nieuwe jongste bediende leg
de zijn benen op het schrijfbureau,
klaarblijkelijk zeer vermoeid na het
eerste uur in zijn verse betrekking.
Hij hield een passerende oudere col
lega aan en zei dat de baas een vent
van niks was, een opgeblazen zeep
bel, die bij het eerste zuchtje wind
uiteen zou spatten. Iemand die me
neer was van zweetdruppels van 't
personeel. Wiens dure wagen als het
ware gestooké werd met het bloec
van de jongste bediende, in plaats
van met benzine.
De oudere luisterde verrast en
enigszins uit het veld geslagen. „Hoe
kom je in 's hemelsnaam aan die
onzin?" vroeg hij verbaasd.
„Dit is geen onzin", antwoordde de
knaap zonder blikken of blozen,
„dit is de zuivere waarheid. Die uit
buiter zit daar maar in zijn privé-
kantoor dure sigaren te roken. Hij
wenkt en het personeel draaft. Hij
ziet ons nog niet eens staan. Ik
werk hier al meer dan een uur, en
ik heb hem nog niet eens gezien!
En kijk nou eens uit het raam. Zie
de zon schijnen. Mijn vriendje gaal
vandaag kamperen. En ik mag niet
mee. Ik moet werken om die uit
buiter nog rijker te maken."
De volwassen luisteraar had zich
inmiddels enigszins hersteld van de
schrik. Hij keek streng en zei mop
perig: „Zulke theorieën moet je
maar uit je hoofd zetten. Allemaal
onzin wat je daar zegt. Kuiken! Je
bent nog niet eens goed droog ach
ter je oren. Hou je mond!"
„Kuiken?" riep de knaap geërgerd.
„Man, laat naar je kijken! Je bent
een slome sufferd, daar! Dat jij in al
die jaren nog niet in de gaten hebt
wat ik in een uur heb gezien. Uit
slover!"
Thans strekte de volwassene de
hand uit, greep de jongen bij de
kraag en deed wat de vader van de
knaap had behoren te doen. Hij leg
de hem over de knie en diende hem
een ferm pak slaag toe. „Daar heb
je je salaris!" riep hij buiten adem
na afloop van de kastijding. „En nu
de deur uit, mars!" Het was name
lijk de baas zelf, die de nieuwe
jongste bediende de deur uitwerkte
zoals hij in jeugdiger dagen doel
punten maakte in het eerste.
In de straat surveilleerde een po
litieman en de ontslagene repte zich
naar deze dienaar van Hermandad
om zijn beklag te doen. „Ik kon toch
niet weten dat het de baas was?"
zei hij huilerig toen hij als getuige
bij de politierechter moest komen.
De baas stond rustig in het ver
dachtenbankje. „Het luchtte beslist
op", zei hij. „Zo nu en dan heeft een
mens zo'n opkikkertje nodig".
„Maar dan moet u zich toch niet
aan uw personeel vergrijpen", zei
de rechter streng.
„Daar maak ik ook geen gewoonte
van", zei de baas, „dit is pas de eer
ste keer. Waarschijnlijk is het ook
de laatste keer, hoewel het goed be
vallen is. Hij wordt wel een goede
kracht in de zaak".
„Goede kracht?" riep de rechter
verbaasd, „en u hebt hem ontsla
gen!"
Jawel", zei de baas, „maar ik heb
hem weer aangenomen ook. Later
op de dag herinnerde ik me, dat ik
mijn loopbaan precies zo ben begon
nen. Alleen had ik geluk niet tegen
mijn werkgever te praten. Toen heb
ik hem weer terug laten komen. En
ik moet zeggen dat hij goed zijn best
doet. Die grote-mensenallures gaan
er een beetje af. Ik heb een hekel
aan slijmerige jongens. Deze redt
zich wel."
„Laten we er maar niet langer
over praten", zei de rechter. „Tien
tje boete."
Beige kinderbeurs met inhoud, B.
Willemsen, Castenrayseweg 6, Oirlo;
blauw kinder jasje, Coenen, Grote
straat 9; corset, A. Hoeba, Overloon-
seweg 4; blauw beige damesschort,
M. van Meijel, Wilhelminastraat 8;
rolschaatssleutel, H. Janssen, Reek-
graafstraat 1; 4 sleutels aan een
touwtje, Rijkspolitie Oostrum; brui
ne beurs met prentjes en foto's,
Kast Rijkspolitie Venray; armband
je, Jans Beken, Wilhelminastraat 26;
lege ampullen en zonnebril, Borghs,
Burg. v. d. Loostraat 20; regenbroek,
P. van Mil, Jan Hensenstraat 10;
Vierdaagse medaille, Mgr. Nolens-
straat 26; kinderportemonnaie,
Derks, Willemstraat 2b; enkele kin-
derbrillen, damesrijwiel merk Phoe
nix, damesrijwiel merk Gazelle, ver
der nog enkele herenrijwielen, kin-
dersteps, poppenwagentje en een
damesrijwiel, Bureau Rijkspolitie te
Venray.
WEES HEER OOK
TEGENOVER BUITENLANDERS
„Wees heer óók tegenover bui
tenlanders". Dit is één van de facet
ten, welke het Verbond voor Veilig
Verkeer in het kader van zijn kern
thema-actie „Blijf heer in het ver
keer" extra belicht. Want inmiddels
is het vakantieseizoen in volle gang
an berijden talloze buitenlandse
automobilisten onze wegen. En hoe
wel achter de schermen hard wordt
gewerkt aan een uniforme verkeers-
code in een groot aantal Europese
landen, het ideaal is nog lang niet
bereikt; en tot zolang zullen we re
kening moeten houden met buiten
landers, die de in óns land gelden
de verweersregels niet voldoende
kennen of hierop niet voldoende tij
dig reageren.
Zo kan het voorkomen dat Duitse
toeristen niet weten dat zij op een
verkeersplein (aangeduid met 't zgn.
molenbord") aan van rechts ko
mende automobilisten voorrang
moeten verlenen. Reken er dus op
dat zij wel eens voorrang kunnen
nemen.
U moet niet verwonderd kijken
als Belgen daar inhalen, waar het
verboden is. In België geldt name
lijk, dat wanneer het bord „inhalen
verboden" binnen honderd meter
niet wordt herhaald, het verbod niet
meer van kracht is.
In Parijs verliezen voorrangswe
gen binnen de bebouwde kom auto
matisch hun status van voorrangs-
weg. Het kan daarom gebeuren dat
Franse automobilisten op voor
rangswegen binnen de bebouwde
kom van rechts komende wegge
bruikers voorrang verlenen en plot
seling vaart minderen. Houd dus
voldoende afstand tussen u en uw
franse rijders.
In geen enkel ander land behalve
Nederland en Luxemburg is de re
gel „snelverkeer gaat vóór lang
zaam verkeer" bekend. Verwonder u
dus niet en pas uw rijstijl bij de
ze wetenschap aan! als een bui
tenlander een file veroorzaakt om
dat hij van rechts komende fietsers
voorrang geeft
Met de hierboven gegeven op
somming in het achterhoofd zal het
niet zo moeilijk zijn in het verkeer
een begrijpender glimlach op te
brengen voor de buitenlanders, die
toch al zo klagen over het Neder
landse verkeer. Geen wonder ove
rigens, want veelal worden zij over
rompeld door de vele fietsers en
bromfietsers, de grote verscheiden
heid aan autotypen, ze weten de weg
niet en dan óók nog andere ver
keersregels
Het is om deze reden dat het Ver
bond voor Veilig Verkeer elke Ne-
landse weggebruiker vraagt begrip
op te brengen voor de fouten van
de buitenlandse toerist, en zich daar
bij te realiseren dat de Nederlandse
automobilist in het buitenland zich
óók lang niet altijd foutloos en feil
loos gedraagt. Wees heer in het ver
keer ook tegenover buitenlan
ders!